Πρόλογος

Πρόλογος

 

Μὲ τὸν παρόντα τόμο συνεχίζουμε τὴν δημοσίευση τῶν λόγων τοῦ μακαριστοῦ Γέροντος Παϊσίου μὲ θέματα γιὰ τὴν οἰκογένεια καὶ γιὰ τὶς δοκιμασίες ποὺ ὑφίσταται ὁ ἄνθρωπος ἐξ αἰτίας τῆς κρίσεως τοῦ θεσμοῦ τῆς οἰκογένειας στὴν ἐποχή μας. Ὁ Γέροντας ἔλεγε ὅτι τὰ περισσότερα ἀπὸ τὰ γράμματα ποὺ λάμβανε προέρχονταν ἀπὸ ἀνθρώπους μὲ οἰκογενειακὰ προβλήματα. Ἀπέδιδε δὲ τὰ προβλήματα αὐτὰ στὴν ἀπομάκρυνση τῶν ἀνθρώπων ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ στὴν φιλαυτία τους. «Παλιά, ἔλεγε, ἡ ζωὴ ἦταν πιὸ ἤρεμη καὶ οἱ ἄνθρωποι ἔκαναν ὑπομονή. Σήμερα ὅλοι εἶναι τσακμάκια. Ἕναν λόγο δὲν σηκώνουν. Καὶ ὕστερα αὐτόματο διαζύγιο».

 

Ὁ Γέροντας ἀπὸ πολὺ νωρὶς τοποθετήθηκε ἐνεργῶς μέσα στὴν μεγάλη οἰκογένεια τῆς Ἐκκλησίας καὶ αἰσθανόταν ὅτι δὲν ἀνῆκε πλέον στὴν μικρὴ οἰκογένειά του. Ἀπέκτησε θεϊκὴ ἀγάπη καὶ ἔγινε παιδὶ τοῦ Θεοῦ. Γι᾿ αὐτὸ ἔνιωθε ὅλους τοὺς ἀνθρώπους ἀδέλφια του καὶ ἀγαποῦσε τὸν καθέναν «ἐν σπλάγχνοις Ἰησοῦ Χριστοῦ» (Φιλ.  1,  8).  «Ὅταν  βλέπω  κάποιον  ἡλικιωμένον,  μᾶς  ἔλεγε,  λέω  ὅτι  αὐτὸς  εἶναι πατέρας μου.Ὅταν βλέπω κάποια γιαγιά, λέω ὅτι αὐτὴ εἶναι μητέρα μου. Ὅταν δῶ μικρὸ παιδί, τὸ βλέπω σὰν ἀνηψάκι μου. Ὅλους τοὺς ἀγαπῶ. Ἄλλους τοὺς χαίρομαι, ἄλλους  τοὺς  πονῶ.  Ξέρεις  τί  εἶναι  αὐτό;».  Ἀλλὰ  καὶ  γινόταν  γιὰ  τὸν  καθέναν, ἀνάλογα μὲ τὴν περίπτωση, παιδί, ἀδελφός, πατέρας, παπποῦς. Καὶ ἡ εἰλικρινὴς αὐτὴ ἀγάπη βοηθοῦσε ὅποιον τὸν πλησίαζε νὰ ὑποστῆ τὴν καλὴ ἀλλοίωση, νὰ δεχθῆ τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ ζήση σύμφωνα μὲ αὐτόν. Ὡς μέλος τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ, ὄχι μόνον προσευχόταν μὲ πόνο γιὰ ὅσους ἀντιμετώπιζαν προβλήματα μέσα στὴν οἰκογένεια, ἀλλὰ βοηθοῦσε καὶ μὲ τὸν λόγο του, ὅταν τοῦ τὸ ζητοῦσαν, ἀκόμη καὶ στὰ πιὸ εἰδικὰ θέματα τῆς οἰκογενειακῆς ζωῆς, ἂν καὶ ἐκεῖνος ζοῦσε ὡς ἀσκητής.

Read More ->>

Οἱ νέοι μπροστὰ στοὺς δύο δρόμους τῆς ζωῆς

Οἱ νέοι μπροστὰ στοὺς δύο δρόμους τῆς ζωῆς

 Οἱ  γονεῖς  ποὺ  γεννοῦν  τὰ  παιδιὰ  καὶ  τοὺς  δίνουν  τὸ  σῶμα  πρέπει  νὰ

συντελέσουν, ὅσο μποροῦν, καὶ στὴν πνευματική τους ἀναγέννηση. Ὕστερα, ὅ,τι δὲν

μποροῦν νὰ κάνουν οἱ ἴδιοι γιὰ τὰ παιδιά τους, θὰ τὸ ἀναθέσουν σὲ δασκάλους. Γι᾿ αὐτὸ λέει καὶ ἡ Ἐκκλησία μας «τοὺς γονεῖς ἡμῶν καὶ διδασκάλους». Ὑπάρχουν ὅμως καὶ οἱ πνευματικοὶ Πατέρες, ποὺ ἐργάζονται γιὰ τὴν πνευματικὴ ἀναγέννηση τῶν ἀνθρώπων καὶ βοηθοῦν πιὸ θετικὰ στὴν ἀγωγὴ τῶν παιδιῶν.

  

Καὶ ἡ ἔγγαμη καὶ ἡ ἄγαμη ζωὴ εἶναι εὐλογημένες

 –  Γέροντα,  τί  πρέπει  νὰ ἀπαντήση κανεὶς  σὲ νέα παιδιὰ ποὺ ρωτοῦν ἂν  ἡ μοναχικὴ ζωὴ εἶναι ἀνώτερη ἀπὸ τὴν ἔγγαμη;

– Κατ᾿ ἀρχὰς πρέπει νὰ τοὺς δώση νὰ καταλάβουν ποιός εἶναι ὁ προορισμὸς

τοῦ ἀνθρώπου καὶ ποιό εἶναι τὸ νόημα τῆς ζωῆς. Ὕστερα νὰ τοὺς ἐξηγήση  ὅτι καὶ οἱ δύο δρόμοι ποὺ ἔχει χαράξει ἡ Ἐκκλησία μας εἶναι εὐλογημένοι, γιατὶ καὶ οἱ δύο μποροῦν νὰ τοὺς ὁδηγήσουν στὸν Παράδεισο, ἂν ζήσουν κατὰ Θεόν. Ἂς ὑποθέσουμε ὅτι  δύο  ἄνθρωποι  ξεκινοῦν νὰ πᾶνε  σὲ  ἕνα προσκύνημα.  Ὁ ἕνας πηγαίνει  μὲ τὸ λεωφορεῖο ἀπὸ τὸν δημόσιο δρόμο καὶ ὁ ἄλλος πηγαίνει μὲ τὰ πόδια ἀπὸ κάποιο μονοπάτι. Καὶ οἱ δύο ὅμως ἔχουν τὸν ἴδιο σκοπό. Ὁ Θεὸς καὶ τὸ ἕνα τὸ χαίρεται καὶ τὸ ἄλλο τὸ θαυμάζει. Κακὸ εἶναι ὅταν αὐτὸς ποὺ πάει ἀπὸ τὸ μονοπάτι κατακρίνη μέσα του τὸν ἄλλον ποὺ πάει ἀπὸ τὸν δημόσιο δρόμο ἢ καὶ τὸ ἀντίστροφο.

Read More ->>

Γιὰ μιὰ ἁρμονικὴ οἰκογένεια

ΠΡΩΤΟ ΜΕΡΟΣ - ΓΙΑ ΝΑ ΣΤΑΘΗ Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ

«Ὅσο μποροῦν οἱ σύζυγοι νὰ καλλιεργήσουν τὴν ἀρετὴ τῆς ἀγάπης,

γιὰ νὰ μένουν ἑνωμένοι πάντοτε οἱ δύο,

καὶ νὰ μένη μαζί τους καὶ ὁ Τρίτος, ὁ Γλυκύτατος Χριστός μας».

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1 - Γιὰ μιὰ ἁρμονικὴ οἰκογένεια

Ἡ  καλὴ ἀρχὴ τῆς οἰκογενειακῆς ζωῆς

– Γέροντα, κάποιος νέος ποὺ ἔχει ἀποφασίσει τὴν ἔγγαμη ζωὴ μὲ ρώτησε πῶς θὰ ξεκινήση σωστὰ γι᾿ αὐτήν.

– Κατ᾿ ἀρχὰς νὰ κοιτάξη νὰ βρῆ μιὰ καλὴ κοπέλα ποὺ νὰ τὸν ἀναπαύη, γιατὶ καθένας ἀναπαύεται διαφορετικὰ καὶ μὲ ἄλλον ἄνθρωπο. Νὰ μὴν κοιτάξη νὰ εἶναι πλούσια καὶ ὄμορφη, ἀλλὰ προπάντων ἁπλὴ καὶ ταπεινή. Πρέπει νὰ δώση δηλαδὴ περισσότερη  προσοχὴ  στὴν  ἐσωτερικὴ  ὀμορφιὰ  καὶ  ὄχι  στὴν  ἐξωτερική.  Ὅταν  ἡ κοπέλα εἶναι θετικὸς ἄνθρωπος καὶ προικισμένη μὲ ἀνδρισμό, χωρὶς νὰ ἔχη περισσότερο ἀπὸ ὅ,τι χρειάζεται γυναικεῖο χαρακτήρα, αὐτὸ πολὺ βοηθάει στὸ νὰ βρίσκη ὁ ἄνδρας ἀμέσως κατανόηση καὶ νὰ μὴν πονοκεφαλιάζη. Ἂν ἔχη καὶ φόβο Θεοῦ, ἔχη ταπείνωση, τότε μποροῦν νὰ πιασθοῦν χέρι-χέρι καὶ νὰ περάσουν τὸ κακὸ ρεῦμα τοῦ κόσμου.

Read More ->>

Μὲ τὴν ὑπομονὴ σώζεται ἡ οἰκογένεια

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2 - Μὲ τὴν ὑπομονὴ σώζεται ἡ οἰκογένεια

– Τί κάνει ἡ ἀδελφή σου; Πῶς τὰ πάει μὲ τὸν σύζυγό της;

–  Γέροντα,  μαθαίνω  ὅτι  ἔχει  δυσκολίες,  ἀλλὰ  κάνει  ὑπομονὴ  καί,  ὅταν

χρειάζεται, τραβάει μπροστά.

– Ἔτσι εἶναι. Ὅταν δύο βόδια εἶναι στὸν ζυγὸ καὶ τὸ ἕνα εἶναι λίγο ἀδύνατο ἢ

τεμπέλικο, τότε τὸ ἄλλο βάζει περισσότερη δύναμη καὶ τραβάει, σβαρνίζει κατὰ κάποιον τρόπο καὶ τὸ ἄλλο. Εἶδες; Κοσμικοὶ ἄνθρωποι καὶ κάνουν δουλειὰ στὸν ἑαυτό τους. Ἐσεῖς ἐδῶ εἶστε ἀρχοντοποῦλες. Σκέψου μιὰ μητέρα νὰ ἔχη τέσσερα παιδιὰ καὶ τὸ ἕνα νὰ εἶναι καθυστερημένο, τὸ ἄλλο νὰ ἔχη ψυχοπάθεια, τὸ ἄλλο μεσογειακὴ ἀναιμία, τὸ ἄλλο νὰ γυρνάη τὰ μεσάνυχτα. Καὶ μὲ τὸν σύζυγο, ἀνάλογα μὲ τὸ τί ἄνθρωπος εἶναι, νὰ ἔχη ἡ καημένη ἄλλα βάσανα. Καὶ νὰ ὑπομένη τόσα καὶ τόσα καὶ νὰ μὴ μιλάη, νὰ πάη νὰ σκάση, νὰ μὴν ἔχη ποῦ νὰ πῆ τὸν πόνο της, γιατὶ καὶ μερικὰ πράγματα ἀπὸ τὴν οἰκογένεια δὲν μπορεῖ νὰ τὰ πῆ κανεὶς πιὸ πέρα. Μπορεῖ λ.χ. ὁ ἄνδρας νὰ σηκώνεται  νὰ φεύγη καὶ νὰ μὴν τῆς δίνη οὔτε διατροφή. Νὰ μὴν ἔχη χρήματα ἡ καημένη οὔτε τὸ νοίκι νὰ πληρώση, νὰ θέλουν νὰ τὴν βγάλουν ἀπὸ τὸ σπίτι. Νὰ ἀναγκάζεται νὰ ἐργάζεται ὁπουδήποτε, νὰ συναντᾶ κινδύνους, καὶ νὰ σοῦ λέη: «Κάνε προσευχὴ νὰ ἀπαλλαγῶ τοὐλάχιστον ἀπὸ αὐτοὺς τοὺς κινδύνους»! Ἢ νὰ εἶναι μέθυσος ὁ ἄνδρας της καὶ νὰ μὴ δουλεύη, νὰ ἀναγκάζεται νὰ δουλεύη ἐκείνη, νὰ καθαρίζη  σκάλες  στὶς  πολυκατοικίες,  κι  ἐκεῖνος  νὰ  πηγαίνη  στὴν  ταβέρνα.  Νὰ ἔρχεται τὰ μεσάνυχτα μεθυσμένος, νὰ τὴν δέρνη καὶ νὰ τῆς ζητάη τὰ χρήματα ποὺ πῆρε ἢ νὰ πηγαίνη νὰ τὰ παίρνη μόνος του ἀπὸ τὰ ἀφεντικά της. Ἄχ, μαρτύριο εἶναι!

Read More ->>

Ἡ τεκνοποιία

ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΕΡΟΣ - ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ ΤΟΥΣ

«Οἱ γονεῖς ποὺ γεννοῦν τὰ παιδιὰ καὶ τοὺς δίνουν τὸ σῶμα

πρέπει νὰ συντελέσουν, ὅσο μποροῦν,

καὶ στὴν πνευματική τους ἀναγέννηση».

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1 - Ἡ τεκνοποιία

Οἱ Ἅγιοι Ἰωακεὶμ καὶ Ἄννα εἶναι τὸ ἀπαθέστερο ζευγάρι

–  Γέροντα,  πέστε  μας  γιὰ  τὴν  Ἁγία  Ἄννα  καὶ  τὸν  Ἅγιο  Ἰωακείμ,  τοὺς

Θεοπάτορες. Κάποτε κάτι ἀρχίσατε νὰ μᾶς λέτε.

– Ἀπὸ μικρὸς εἶχα σὲ μεγάλη εὐλάβεια τοὺς Ἁγίους Θεοπάτορες. Μάλιστα εἶχα πεῖ σὲ κάποιον ὅτι,   ὅταν μὲ κάνουν καλόγερο, θὰ ἤθελα νὰ μοῦ δώσουν τὸ ὄνομα Ἰωακείμ. Πόσα ὀφείλουμε σ᾿ αὐτούς! Οἱ Ἅγιοι Ἰωακεὶμ καὶ Ἄννα εἶναι τὸ ἀπαθέστερο ἀνδρόγυνο ποὺ ὑπῆρξε ποτέ. Δὲν εἶχαν καθόλου σαρκικὸ φρόνημα.

Ὁ Θεὸς ἔτσι ἔπλασε τὸν ἄνθρωπο καὶ ἔτσι ἤθελε νὰ γεννιοῦνται οἱ ἄνθρωποι, ἀπαθῶς. Ἀλλὰ μετὰ τὴν πτώση μπῆκε τὸ πάθος στὴν σχέση ἀνάμεσα στὸν ἄνδρα καὶ στὴν γυναίκα. Μόλις βρέθηκε ἕνα ἀπαθὲς ἀνδρόγυνο, ὅπως ἔπλασε ὁ Θεὸς τὸν ἄνθρωπο καὶ ὅπως ἤθελε νὰ γεννιοῦνται οἱ ἄνθρωποι, γεννήθηκε ἡ Παναγία, αὐτὸ τὸ ἁγνὸ πλάσμα, καὶ στὴν συνέχεια σαρκώθηκε ὁ Χριστός. Μοῦ λέει ὁ λογισμὸς ὅτι θὰ κατέβαινε καὶ νωρίτερα ὁ Χριστὸς στὴν γῆ, ἂν ὑπῆρχε ἕνα ἁγνὸ ζευγάρι, ὅπως ἦταν οἱ Ἅγιοι Ἰωακεὶμ καὶ Ἄννα.

Read More ->>

Ὁ ρόλος τῆς μητέρας στὴν ἀνατροφὴ τῶν παιδιῶν

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2

Ἡ ἀγάπη τῆς μάνας

– Μιὰ φορά, Γέροντα, μᾶς εἴπατε ὅτι μὲ τὴν ἀγάπη ὁ ἄνθρωπος μεγαλώνει, ὡριμάζει.

–   Δὲν   φθάνει   νὰ   ἀγαπάη   κανεὶς   τὸν   ἄλλον·   πρέπει   νὰ   τὸν   ἀγαπάη περισσότερο ἀπὸ τὸν ἑαυτό του. Ἡ μάνα ἀγαπάει τὰ παιδιά της περισσότερο ἀπὸ τὸν ἑαυτό της. Μένει νηστικιά, γιὰ νὰ ταΐση τὰ παιδιά της, ἀλλὰ νιώθει μεγαλύτερη εὐχαρίστηση ἀπὸ ἐκεῖνα. Τὰ παιδάκια τρέφονται ὑλικὰ καὶ ἡ μητέρα πνευματικά. Ἐκεῖνα ἔχουν τὴν ὑλικὴ γεύση, ἐνῶ αὐτὴ ἔχει τὴν πνευματικὴ ἀγαλλίαση.

Μιὰ κοπέλα, πρὶν παντρευτῆ, μπορεῖ νὰ κοιμᾶται μέχρι τὶς δέκα τὸ πρωὶ καὶ νὰ θέλη καὶ τὸ γάλα της νὰ τὸ ἑτοιμάζη ἡ μάνα της. Βαριέται νὰ κάνη καμμιὰ δουλειά. Τὰ θέλει ὅλα ἕτοιμα· θέλει ὅλοι νὰ τὴν περιποιοῦνται. Ἀπαιτήσεις ἀπὸ τὴν μάνα, ἀπαιτήσεις ἀπὸ τὸν πατέρα, καὶ   ἐκείνη νὰ ἔχη τὸ χουζούρι της. Ἐνῶ ὑπάρχει στὴν φύση της ἡ ἀγάπη, δὲν ἀναπτύσσεται, γιατὶ συνέχεια δέχεται βοήθεια καὶ εὐλογίες ἀπὸ τὴν μάνα της, ἀπὸ τὸν πατέρα της, ἀπὸ τὰ ἀδέλφια της. Ἀπὸ τὴν στιγμὴ ὅμως ποὺ γίνεται μάνα, μοιάζει μὲ μηχανάκι πού, ὅσο ζορίζεται, τόσο φορτίζεται, γιατὶ δουλεύει  συνέχεια  ἡ  ἀγάπη.  Πρῶτα  σιχαινόταν,  ὅταν  ἄγγιζε  κάτι  βρώμικο,  καὶ ἔπαιρνε μοσχοσάπουνα γιὰ νὰ πλυθῆ. Ὕστερα, ὅταν λερώνεται τὸ παιδάκι καὶ πρέπη νὰ τὸ καθαρίση, λὲς καὶ πιάνει... μαρμελάδες! Δὲν σιχαίνεται. Πρῶτα, ἂν τὴν ξυπνοῦσες, φώναζε, γιατὶ τὴν ἐνόχλησες. Ὕστερα, ὅταν κλαίη τὸ παιδί, ὅλη νύχτα ξενυχτάει καὶ δὲν δυσκολεύεται. Τὸ φροντίζει καὶ χαίρεται. Γιατί; Γιατὶ παύει νὰ εἶναι παιδί. Ἔγινε μάνα καὶ ἦρθε ἡ θυσία, ἡ ἀγάπη.

Read More ->>

Ἡ εὐθύνη τῶν γονέων γιὰ τὴν ἀνατροφὴ τῶν παιδιῶν

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3 - Ἡ εὐθύνη τῶν γονέων γιὰ τὴν ἀνατροφὴ τῶν παιδιῶν

Νὰ ἐμπιστευθοῦν οἱ γονεῖς τὰ παιδιά τους στὸν Θεὸ

Ὁ Θεὸς ἔδωσε στοὺς Πρωτοπλάστους, στὸν Ἀδὰμ καὶ τὴν Εὔα, τὴν μεγάλη εὐλογία νὰ γίνωνται συνδημιουργοί Του. Στὴν συνέχεια οἱ γονεῖς, οἱ παπποῦδες κ.λπ. εἶναι καὶ αὐτοὶ συνδημιουργοὶ μὲ τὸν Θεό, γιατὶ δίνουν τὸ σῶμα.

Ὁ Θεὸς εἶναι κατὰ κάποιον τρόπο ὑποχρεωμένος νὰ νοιαστῆ γιὰ τὰ παιδιά.

Ὅταν βαπτισθῆ τὸ παιδάκι, ὁ Θεὸς διαθέτει καὶ ἕναν Ἄγγελο, γιὰ νὰ τὸ προστατεύη, ὁπότε τὸ παιδὶ προστατεύεται ἀπὸ τὸν Θεό, ἀπὸ τὸν Φύλακα Ἄγγελο καὶ ἀπὸ τοὺς γονεῖς. Ὁ Φύλακας Ἄγγελος εἶναι συνέχεια κοντά του καὶ τὸ βοηθάει. Ὅσο μεγαλώνει τὸ παιδί, τόσο οἱ γονεῖς ἀπαλλάσσονται ἀπὸ τὶς εὐθύνες. Ἂν οἱ γονεῖς πεθάνουν, ὁ Θεός, καὶ ἀπὸ ψηλὰ καὶ ἀπὸ κοντά, ἀλλὰ καὶ ὁ Φύλακας Ἄγγελος ἀπὸ κοντά, συνεχίζουν γιὰ πάντα νὰ προστατεύουν τὸ παιδί.

Read More ->>

Τὰ παιδιά, οἱ χαρὲς καὶ οἱ δυσκολίες τους

ΤΡΙΤΟ ΜΕΡΟΣ - ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ ΤΟΥΣ

«Ἡ εὐχὴ τῶν γονέων

εἶναι ἡ μεγαλύτερη κληρονομιὰ γιὰ τὰ παιδιά.

Γι᾿ αὐτὸ νὰ φροντίζουν νὰ ἔχουν τὴν εὐχή τους».

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1  Τὰ παιδιά, οἱ χαρὲς καὶ οἱ δυσκολίες τους

Τὰ μικρὰ παιδιὰ

– Ἔχω παρατηρήσει, Γέροντα, ὅτι τὰ μωρὰ μερικὲς φορὲς τὴν ὥρα τῆς Θείας

Λειτουργίας χαμογελοῦν.

– Αὐτὸ δὲν τὸ κάνουν μόνο στὴν Θεία Λειτουργία. Τὰ μωρὰ εἶναι σὲ συνεχῆ ἐπαφὴ μὲ τὸν Θεό, ἐπειδὴ δὲν ἔχουν μέριμνες. Τί εἶπε ὁ Χριστὸς γιὰ τὰ μικρὰ παιδιά;

«Οἱ Ἄγγελοι αὐτῶν ἐν οὐρανοῖς διὰ παντὸς βλέπουσι τὸ πρόσωπον τοῦ Πατρός μου τοῦ

ἐν οὐρανοῖς»1. Ἔχουν ἐπικοινωνία καὶ μὲ τὸν Θεὸ καὶ μὲ τὸν Φύλακα Ἄγγελό τους, ποὺ εἶναι συνέχεια δίπλα τους. Στὸν ὕπνο τους πότε γελοῦν, πότε κλαῖνε, γιατὶ βλέπουν διάφορα.  Ἄλλοτε  βλέπουν  τὸν  Φύλακα  Ἄγγελό  τους  καὶ  παίζουν  μαζί  του  –  τὰ χαϊδεύει, τὰ πειράζει, κουνάει τὰ χεράκια τους, καὶ αὐτὰ γελοῦν -, ἄλλοτε πάλι βλέπουν καμμιὰ σκηνὴ τοῦ πειρασμοῦ καὶ κλαῖνε.

– Ὁ πειρασμὸς γιατί πηγαίνει στὰ νήπια;

– Καὶ αὐτὸ τὰ βοηθάει, γιὰ νὰ αἰσθάνωνται τὴν ἀνάγκη νὰ ζητοῦν τὴν μάνα τους. Ἂν δὲν ὑπῆρχε αὐτὸς ὁ φόβος, δὲν θὰ ἀναγκάζονταν νὰ ἀναζητήσουν τὴν ἀγκαλιὰ τῆς μάνας τους. Ὅλα τὰ ἐπιτρέπει ὁ Θεὸς γιὰ τὸ καλό.

Read More ->>

Ἐργασία καὶ πνευματικὴ ζωὴ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2

 Ἐργασία καὶ πνευματικὴ ζωὴ

Ἡ δουλειὰ εἶναι εὐλογία

– Γέροντα, παλιὰ ἔλεγαν: «Καλύτερα νὰ λειώνης σόλες παρὰ κουβέρτες». Τί ἐννοοῦσαν;

– Ἤθελαν νὰ ποῦν: «Καλύτερα νὰ λειώνης σόλες δουλεύοντας παρὰ νὰ μένης στὸ κρεββάτι τεμπελιάζοντας». Ἡ δουλειὰ εἶναι εὐλογία, εἶναι δῶρο Θεοῦ. Δίνει ζωντάνια στὸ σῶμα, φρεσκάδα στὸν νοῦ. Ἐὰν δὲν ἔδινε ὁ Θεὸς τὴν δουλειά, θὰ μούχλιαζε ὁ ἄνθρωπος. Ὅσοι εἶναι ἐργατικοί, ἀκόμη καὶ στὰ γεράματά τους δὲν σταματοῦν νὰ δουλεύουν. Ἂν σταματήσουν τὴν δουλειά, ἐνῶ ἀκόμη ἔχουν δυνάμεις, μελαγχολία θὰ πάθουν. Αὐτὸ εἶναι θάνατος γι᾿ αὐτούς. Θυμᾶμαι, ἕνα γεροντάκι στὴν Κόνιτσα, κοντὰ ἐνενῆντα χρονῶν, συνέχεια δούλευε. Τελικὰ πέθανε στὸ χωράφι, δυὸ ὧρες μακριὰ ἀπὸ τὸ σπίτι.

Ἐξάλλου καὶ αὐτὴ ἡ σωματικὴ ἀνάπαυση ποὺ ἐπιζητοῦν μερικοὶ δὲν εἶναι μιὰ μόνιμη κατάσταση. Ἴσα-ἴσα ποὺ ξεχνοῦν τὸ ἄγχος τους ἐκείνη τὴν ὥρα. Ἔχουν τὸ φαγητό τους, τὸ γλυκό τους, τὸ μπάνιο τους, τὴν ξεκούρασή τους. Μόλις ὅμως τελειώσουν αὐτά, ζητοῦν ἄλλη ἀνάπαυση. Ἔτσι εἶναι συνέχεια στενοχωρημένοι, γιατὶ πάντα κάτι τοὺς λείπει· νιώθουν ἕνα κενὸ καὶ ἡ ψυχή τους ζητᾶ νὰ τὸ συμπληρώση. Ἐνῶ αὐτὸς ποὺ κουράζεται μὲ τὴν δουλειὰ ἔχει μιὰ συνεχῆ χαρά, τὴν πνευματικὴ χαρά.

Read More ->>

Ἡ ἐγκράτεια στὴν καθημερινὴ ζωὴ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3

Ἡ ἐγκράτεια στὴν καθημερινὴ ζωὴ

Μὲ τὴν ἄσκηση ἐξαϋλώνεται ὁ ἄνθρωπος

–  Γέροντα,  κάποια  φορὰ  μᾶς  εἴχατε  πεῖ:  «χρειάζεται  ἀποκλεισμὸς  στὸν πνευματικὸ ἀγώνα». Τί ἐννοούσατε;

–    Στὸν    πόλεμο    προσπαθοῦν    τὸν    ἐχθρὸ    νὰ    τὸν    ἀποκλείσουν.    Τὸν περικυκλώνουν, τὸν κλείνουν μέσα στὰ τείχη, τὸν ἀφήνουν νηστικό. Μετὰ τοῦ κόβουν καὶ τὸ νερό. Γιατὶ ὁ ἐχθρός, ἂν δὲν ἔχη βασικὰ ἐφόδια καὶ πυρομαχικά, θὰ ἀναγκασθῆ νὰ παραδοθῆ. Ἔτσι, θέλω νὰ πῶ, καὶ μὲ τὴν νηστεία καὶ τὴν ἀγρυπνία ἀφοπλίζεται ὁ διάβολος καὶ ὑποχωρεῖ. «Νηστείᾳ, ἀγρυπνίᾳ, προσευχῇ, οὐράνια χαρίσματα λαβών...»1, λέει ὁ ὑμνωδός.

Μὲ  τὴν  ἄσκηση ἐξαϋλώνεται  ὁ  ἄνθρωπος.  Φυσικὰ πρέπει  νὰ ἐγκρατεύεται

κανεὶς ἀποβλέποντας σὲ ἕναν ἀνώτερο πνευματικὸ σκοπό. Ἂν κάνη ἐγκράτεια, γιὰ νὰ ἀποτοξινωθῆ  ἀπὸ  τὰ  λίπη,  πάλι  γιὰ  τὸ  καλὸ  τοῦ  σαρκίου  του  φροντίζει.  Τότε  ἡ ἄσκησή του μοιάζει μὲ τὴν γιόγκα. Δυστυχῶς τὸ θέμα τῆς ἀσκήσεως ἀκόμη καὶ ἄνθρωποι τῆς Ἐκκλησίας τὸ ἔχουν κάνει στὴν ἄκρη. «Πρέπει νὰ φάω, λένε, τὸ φαγάκι μου, νὰ ἀπολαύσω καὶ ἐκεῖνο καὶ τὸ ἄλλο, γιατὶ ὁ Θεὸς ὅλα τὰ ἔφτιαξε γιὰ μᾶς».

Read More ->>

Ἡ πνευματικὴ ζωὴ στὴν οἰκογένεια

ΤΕΤΑΡΤΟ ΜΕΡΟΣ - ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΖΩΗ

«Ἂν κανεὶς ἀγαπήση τὸν Θεό, ἂν ἀναγνωρίση τὴν μεγάλη Του θυσία καὶ τὶς εὐεργεσίες Του καὶ στρυμώξη τὸν ἑαυτό του μὲ διάκριση στὴν μίμηση τῶν Ἁγίων, γρήγορα ἁγιάζει· φθάνει νὰ ταπεινώνεται,

νὰ συναισθάνεται τὴν ἀθλιότητά του

καὶ τὴν μεγάλη του ἀχαριστία πρὸς τὸν Θεό».

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1

 Ἡ πνευματικὴ ζωὴ στὴν οἰκογένεια

Ὅσο γκρινιάζει κανείς, τόσο ρημάζει

– Γέροντα, ποῦ ὀφείλεται ἡ γκρίνια καὶ πῶς μπορεῖς νὰ τὴν ἀποφύγης;

– Στὴν κακομοιριὰ ὀφείλεται καὶ μὲ τὴν δοξολογία τὴν κάνει κανεὶς πέρα. Ἡ

γκρίνια γεννᾶ γκρίνια καὶ ἡ δοξολογία γεννᾶ δοξολογία. Ὅταν δὲν γκρινιάζη κανεὶς γιὰ μιὰ δυσκολία ποὺ τὸν βρίσκει, ἀλλὰ δοξάζη τὸν Θεό, τότε σκάζει ὁ διάβολος καὶ πάει σὲ ἄλλον ποὺ γκρινιάζει, γιὰ νὰ τοῦ τὰ φέρη ὅλα πιὸ ἀνάποδα. Γιατί, ὅσο γκρινιάζει κανείς, τόσο ρημάζει.

Μερικὲς φορὲς μᾶς κλέβει τὸ ταγκαλάκι καὶ μᾶς κάνει νὰ μὴ μᾶς εὐχαριστῆ τίποτε, ἐνῶ μπορεῖ κανεὶς ὅλα νὰ τὰ γλεντάη πνευματικὰ μὲ δοξολογία καὶ νὰ ἔχη τὴν εὐλογία τοῦ Θεοῦ. Νά, ξέρω κάποιον ἐκεῖ στὸ Ὄρος πού, ἂν βρέξη καὶ τοῦ πῆς «πάλι βρέχει», ἀρχίζει: «Ναί, ὅλο βρέχει, θὰ σαπίσουμε ἀπὸ τὴν πολλὴ ὑγρασία». Ἂν μετὰ ἀπὸ λίγο σταματήση ἡ βροχὴ καὶ τοῦ πῆς «ἔ, δὲν ἔβρεξε καὶ πολύ», λέει: «Ναί, βροχὴ ἦταν αὐτή; θὰ ξεραθῆ ὁ τόπος...». Καὶ δὲν μπορεῖ νὰ πῆ κανεὶς ὅτι δὲν εἶναι καλὰ στὸ μυαλό, ἀλλὰ συνήθισε νὰ γκρινιάζη. Νὰ εἶναι λογικὸς καὶ νὰ σκέφτεται παράλογα!

Read More ->>

Οἱ σταυροὶ τῶν δοκιμασιῶν

ΠΕΜΠΤΟ ΜΕΡΟΣ - ΟΙ ΔΟΚΙΜΑΣΙΕΣ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΜΑΣ

«Γιὰ νὰ πάη κανεὶς στὸν γλυκὸ Παράδεισο, πρέπει νὰ φάη πολλὰ πικρὰ ἐδῶ,

 νὰ ἔχη τὸ διαβατήριο τῶν δοκιμασιῶν στὸ χέρι».

 

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1 - "Διήλθομεν διὰ πυρὸς καὶ ὕδατος..."1

Οἱ σταυροὶ τῶν δοκιμασιῶν               

 

 Γέροντα, τὸ σταυρουδάκι ποὺ μοῦ δώσατε τὸ φορῶ συνέχεια καὶ μὲ βοηθάει στὶς δυσκολίες μου.

– Νά, τέτοια σταυρουδάκια εἶναι οἱ δικοί μας σταυροί, σὰν αὐτὰ ποὺ κρεμοῦμε

στὸν λαιμό μας καὶ μᾶς προστατεύουν στὴν ζωή μας. Τί νομίζεις, ἔχουμε μεγάλο σταυρὸ ἐμεῖς; Μόνον ὁ Σταυρὸς τοῦ Χριστοῦ μας ἦταν πολὺ βαρύς, γιατὶ ὁ Χριστὸς ἀπὸ ἀγάπη πρὸς ἐμᾶς τοὺς ἀνθρώπους δὲν θέλησε νὰ χρησιμοποιήση γιὰ τὸν ἑαυτό Του τὴν θεϊκή Του δύναμη. Καὶ στὴν συνέχεια σηκώνει τὸ βάρος τῶν σταυρῶν ὅλου τοῦ κόσμου καὶ μᾶς ἐλαφρώνει ἀπὸ τοὺς πόνους τῶν δοκιμασιῶν μὲ τὴν θεία Του βοήθεια καὶ μὲ τὴν γλυκειά Του παρηγοριά.

Read More ->>

Ἡ ἀρρώστια

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2

Ἡ ἀρρώστια

Οἱ ἀρρώστιες βοηθοῦν τοὺς ἀνθρώπους

– Τί θὰ πῆ, Γέροντα, «Καλὸ Παράδεισο»;

– Μὲ τὸ καλὸ νὰ πᾶς στὸν Παράδεισο.

– Μπορεῖ, Γέροντα, νὰ ἐννοῆ: «Νὰ πᾶς στὸν καλὸ Παράδεισο»;

–  Ἄκουσες  ἐσὺ  ποτὲ  νὰ  μιλοῦν  γιὰ  κακὸ  Παράδεισο;  Πάντως,  γιὰ  νὰ  πάη

κανεὶς στὸν γλυκὸ Παράδεισο, πρέπει νὰ φάη πολλὰ πικρὰ ἐδῶ, νὰ ἔχη τὸ διαβατήριο τῶν  δοκιμασιῶν στὸ  χέρι.  Τί  γίνεται  στὰ  νοσοκομεῖα! Τί  δράματα!  Τί  πόνο  ἔχει  ὁ κόσμος! Πόσες μητέρες, οἱ καημένες, κάνουν ἐπεμβάσεις, σκέφτονται τὰ παιδάκια τους  καὶ  ἔχουν  τὴν  ἀγωνία  ὅλης  τῆς  οἰκογένειας!  Πόσοι  οἰκογενειάρχες  ἔχουν καρκίνο, κάνουν ἀκτινοβολίες καὶ τί βάσανο ἔχουν! Νὰ μὴν μποροῦν νὰ δουλέψουν, νὰ πρέπη νὰ πληρώσουν νοίκια, νὰ ἔχουν ἕνα σωρὸ ἔξοδα! Ἐδῶ ἄλλοι ἔχουν τὴν ὑγεία τους καὶ πάλι δὲν μποροῦν νὰ τὰ βγάλουν πέρα, πόσο μᾶλλον νὰ μὴν ἔχη κανεὶς τὴν ὑγεία του καὶ νὰ ζορίζεται νὰ δουλέψη, γιὰ νὰ ἀνταποκριθῆ λίγο στὶς ὑποχρεώσεις του! Πολὺ μὲ ἔχουν καταβάλει τὰ προβλήματα τῶν ἀνθρώπων. Πόσα ἀκούω κάθε μέρα! Συνέχεια βάσανα, δυσκολίες!... Πίκρα ὅλη μέρα τὸ στόμα καὶ τὸ βράδυ νὰ πέφτω νηστικὸς λίγο νὰ ξεκουραστῶ. Νιώθω πολλὴ σωματικὴ κούραση, ἀλλὰ καὶ ἐσωτερικὴ ξεκούραση.

Read More ->>

Ἡ ἀναπηρία εἶναι εὐλογία ἀπὸ τὸν Θεὸ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3

 Ἡ ἀναπηρία εἶναι εὐλογία ἀπὸ τὸν Θεὸ

Σωστὴ ἀντιμετώπιση τῆς ἀναπηρίας

– Μιὰ ἀναπηρία, Γέροντα, μπορεῖ νὰ δημιουργήση σύμπλεγμα κατωτερότητος;

– Αὐτά εἶναι μπανταλά1.

– Στοὺς ἀναπήρους ὅμως, Γέροντα, μερικὲς φορὲς συμβαίνει αὐτό.

–   Συμβαίνει,   γιατὶ   δὲν  τοποθετοῦνται   σωστά.   Ὅταν   καταλάβουν  ὅτι   ἡ ἀναπηρία εἶναι εὐλογία ἀπὸ τὸν Θεό, τοποθετοῦνται σωστὰ καὶ ἀπαλλάσσονται ἀπὸ τὴν μειονεκτικότητα. Ὅταν ἕνα μικρὸ παιδὶ ἔχη κάποια ἀναπηρία καὶ δὲν ἔχη βοηθηθῆ, ὥστε νὰ χαίρεται γιὰ τὴν ἀναπηρία του, τότε ἔχει ἐλαφρυντικά, ἂν αἰσθάνεται μειονεκτικά. Ἀλλά, ἂν μεγαλώση καὶ παραμένη ἡ μειονεκτικότητα, σημαίνει ὅτι δὲν ἔχει συλλάβει τὸ βαθύτερο νόημα τῆς ζωῆς. Σὲ ἕνα κοριτσάκι, ὅταν ἦταν ἐννέα χρονῶν, παρουσιάσθηκε ὄγκος στὸ μάτι του καὶ οἱ γιατροὶ τοῦ ἀφήρεσαν τὸ ἕνα μάτι. Τὰ παιδιὰ στὸ σχολεῖο τὸ κορόιδευαν καὶ αὐτὸ τὸ καημένο βασανιζόταν

Read More ->>

Οἱ πνευματικοὶ νόμοι

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4  Οἱ πνευματικοὶ νόμοι1

 

Πῶς λειτουργοῦν οἱ πνευματικοὶ νόμοι

 – Γέροντα, ποιοί νόμοι λέγονται πνευματικοί;

– Θὰ σοῦ ἐξηγήσω: Ὅπως στὴν φύση ὑπάρχουν οἱ φυσικοὶ νόμοι, ἔτσι καὶ στὴν πνευματικὴ ζωὴ ὑπάρχουν οἱ πνευματικοὶ νόμοι. Ἂς ποῦμε, ὅταν πετάη κανεὶς ἕνα βαρὺ ἀντικείμενο ψηλά, μὲ ὅσο περισσότερη ὁρμὴ καὶ ὅσο πιὸ ψηλὰ τὸ πετάξη, μὲ τόσο μεγαλύτερη δύναμη θὰ πέση κάτω καὶ θὰ συντριβῆ. Αὐτὸς εἶναι φυσικὸς νόμος. Στὴν πνευματικὴ ζωή, ὅσο περισσότερο ὑψώνεται κανεὶς μὲ τὴν ὑπερηφάνειά του, τόσο μεγαλύτερη θὰ εἶναι καὶ ἡ πνευματική του πτώση καὶ ἀνάλογα μὲ τὸ ὕψος τῆς ὑπερηφανείας του θὰ συντριβῆ. Γιατὶ ὁ ὑπερήφανος ἀνεβαίνει, φθάνει σὲ ἕνα σημεῖο καὶ μετὰ πέφτει καὶ σπάζει τὰ μοῦτρα του – «ὁ ὑψῶν ἑαυτὸν ταπεινωθήσεται»2. Αὐτὸς εἶναι πνευματικὸς νόμος.

Read More ->>

Ἡ ἀντιμετώπιση τοῦ θανάτου

ΕΚΤΟ ΜΕΡΟΣ - Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΚΑΙ Η ΜΕΛΛΟΥΣΑ ΖΩΗ

 «Εἶναι πολὺ βαρύ, μετὰ ἀπὸ ὅσα ἔκανε ὁ Θεὸς γιὰ μᾶς τοὺς ἀνθρώπους, νὰ πᾶμε στὴν κόλαση καὶ νὰ Τὸν λυπήσουμε. Ὁ Θεὸς νὰ φυλάξη,

ὄχι μόνον ἄνθρωπος ἀλλὰ οὔτε πουλὶ νὰ μὴν πάη στὴν κόλαση».

 ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1

 Ἡ  ἀντιμετώπιση τοῦ θανάτου

 Μνήμη θανάτου

 

– Γέροντα, τί πρέπει νὰ σκέφτεται κανεὶς τὴν ἡμέρα ποὺ γεννήθηκε;

– Νὰ σκέφτεται τὴν ἡμέρα ποὺ θὰ πεθάνη καὶ νὰ ἑτοιμάζεται γιὰ τὸ μεγάλο ταξίδι.

– Γέροντα, ὅταν κατὰ τὴν ἐκταφὴ βρεθῆ ἄλειωτο τὸ σῶμα τοῦ νεκροῦ, αὐτὸ ὀφείλεται σὲ κάποια ἁμαρτία γιὰ τὴν ὁποία δὲν μετάνοιωσε ὁ ἄνθρωπος;

– Ὄχι, δὲν εἶναι πάντα αἰτία κάποια ἁμαρτία. Μπορεῖ νὰ ὀφείλεται καὶ σὲ φάρμακα ποὺ ἔπαιρνε ἢ στὸ χῶμα τοῦ νεκροταφείου. Ὅπως καὶ νἆναι ὅμως, ὅταν κάποιος βγῆ ἄλειωτος, ἐξιλεώνεται κάπως μὲ τὸ ρεζίλεμα ποὺ παθαίνει μετὰ τὸν θάνατό του.

Read More ->>

Θάνατος παιδιῶν

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2

 «Ἵνα μὴ λυπῆσθε καθὼς καὶ οἱ λοιποὶ οἱ μὴ ἔχοντες ἐλπίδα»1

 Θάνατος παιδιῶν

 – Μιὰ μάνα, Γέροντα, ποὺ τὸ παιδί της πέθανε πρὶν ἀπὸ ἐννέα χρόνια, σᾶς παρακαλεῖ νὰ κάνετε προσευχὴ νὰ τὸ δῆ ἔστω στὸν ὕπνο της, γιὰ νὰ παρηγορηθῆ.

– Πόσων χρονῶν ἦταν τὸ παιδί; ἦταν μικρό; Εἶναι σημαντικὸ αὐτό. Ἅμα τὸ παιδὶ ἦταν μικρὸ καὶ ἡ μητέρα εἶναι σὲ κατάσταση πού, ἂν τῆς παρουσιασθῆ, δὲν θὰ ἀναστατωθῆ, θὰ παρουσιασθῆ. Αἰτία εἶναι ἡ μητέρα ποὺ δὲν παρουσιάζεται τὸ παιδί.

– Μπορεῖ, Γέροντα, ἀντὶ νὰ παρουσιασθῆ τὸ παιδὶ στὴν μητέρα ποὺ τὸ ζητάει, νὰ παρουσιασθῆ σὲ κάποιον ἄλλον;

– Πῶς δὲν μπορεῖ! Κανονίζει ἀνάλογα ὁ Θεός. Ὅταν ἀκούω γιὰ τὸν θάνατο κάποιου νέου, λυπᾶμαι, ἀλλὰ λυπᾶμαι ἀνθρωπίνως. Γιατί, ἂν ἐξετάσουμε τὰ πράγματα πιὸ βαθιά, θὰ δοῦμε ὅτι, ὅσο μεγαλώνει κανείς, καὶ περισσότερο ἀγώνα πρέπει νὰ κάνη, ἀλλὰ καὶ περισσότερες ἁμαρτίες προσθέτει. Ἰδίως ὅταν εἶναι κοσμικός, ὅσο περνοῦν τὰ χρόνια, ἀντὶ νὰ βελτιώση τὴν πνευματική του κατάσταση, τὴν χειροτερεύει μὲ τὶς μέριμνες, μὲ τὶς ἀδικίες κ.λπ. Γι᾿ αὐτὸ εἶναι πιὸ κερδισμένος, ὅταν τὸν παίρνη ὁ Θεὸς νέο.

Read More ->>

Ἡ μετὰ θάνατον ζωὴ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3                   

Ἡ μετὰ θάνατον ζωὴ

Οἱ ὑπόδικοι νεκροὶ

 – Γέροντα, ὅταν πεθάνη ὁ ἄνθρωπος, συναισθάνεται ἀμέσως σὲ τί κατάσταση βρίσκεται;

–  Ναί,  συνέρχεται  καὶ  λέει  «τί  ἔκανα;»,  ἀλλὰ  «φαϊντὰ  γιόκ»1,  δηλαδὴ  δὲν

ὠφελεῖ αὐτό. Ὅπως ἕνας μεθυσμένος, ἂν σκοτώση λ.χ. τὴν μάνα του, γελάει, τραγουδάει,  ἐπειδὴ  δὲν  καταλαβαίνει  τί  ἔκανε,  καί,  ὅταν  ξεμεθύση,  κλαίει  καὶ ὀδύρεται καὶ λέει «τί ἔκανα;», ἔτσι καὶ ὅσοι σ᾿ αὐτὴν τὴν ζωὴ κάνουν ἀταξίες εἶναι σὰν μεθυσμένοι. Δὲν καταλαβαίνουν τί κάνουν, δὲν αἰσθάνονται τὴν ἐνοχή τους. Ὅταν ὅμως πεθάνουν, τότε φεύγει αὐτὴ ἡ μέθη καὶ συνέρχονται. Ἀνοίγουν τὰ μάτια τῆς ψυχῆς τους καὶ συναισθάνονται τὴν ἐνοχή τους, γιατὶ ἡ ψυχή, ὅταν βγῆ ἀπὸ τὸ σῶμα, κινεῖται, βλέπει, ἀντιλαμβάνεται μὲ μιὰ ἀσύλληπτη ταχύτητα.

Μερικοὶ ρωτοῦν πότε θὰ γίνη ἡ Δευτέρα Παρουσία. Γιὰ τὸν ἄνθρωπο ὅμως ποὺ

πεθαίνει γίνεται κατὰ κάποιον τρόπο ἡ Δευτέρα Παρουσία, γιατὶ κρίνεται ἀνάλογα μὲ τὴν κατάσταση στὴν ὁποία τὸν βρίσκει ὁ θάνατος.

Read More ->>