ΑʹΤῇ δεσποίνῃ μου τῇ αἰδεσιμωτάτῃ καὶ θεοφιλεστάτῃ διακόνῳ Ὀλυμπιάδι

Ιωάννης Χρυσόστομος
Επιστολαί τη Διακόνω Ολυμπιάδι
Τόμος 52

ΑʹΤῇ δεσποίνῃ μου τῇ αἰδεσιμωτάτῃ καὶ θεοφιλεστάτῃ διακόνῳ Ὀλυμπιάδι Ἰωάννης ἐπίσκοπος ἐν Κυρίῳ χαίρειν.

1.1 Ὅσῳ τὰ τῶν πειρασμῶν ἐπιτείνεται,  τοσούτῳ καὶ τὰ τῆς παρακλήσεως ἡμῖν αὔξεται καὶ χρηστοτέρας ἔχομεν περὶ τῶν μελλόντων τὰς ἐλπίδας· καὶ νῦν δὲ κατὰ ῥοῦν ἡμῖν  ἅπαντα  φέρεται  καὶ  ἐξ  οὐρίας  πλέομεν.  Τίς  εἶδεν;  Τίς  ἤκουσεν;  Ὕφαλοι  καὶ σπιλάδες,  στρόβιλοι  καὶ  καταιγίδες   καταρρήγνυνται·   νὺξ  ἀσέληνος,  ζόφος  βαθύς, κρημνοὶ καὶ σκόπελοι· καὶ διὰ τοιούτου πλέοντες πελάγους τῶν ἐν λιμένι σαλευόντων οὐδὲν χεῖρον διακείμεθα. Ταῦτ' οὖν καὶ αὐτὴ λογιζομένη, δέσποινά μου θεοφιλεστάτη, ὑψηλοτέρα   γίνου   τῶν   θορύβων   τούτων   καὶ   τῶν   κλυδώνων  καὶ   δηλῶσαί   μοι καταξίωσον τὰ περὶ τῆς ὑγιείας τῆς σῆς· ἡμεῖς γὰρ ἐν ὑγιείᾳ καὶ ἐν εὐθυμίᾳ διάγομεν. Καὶ γὰρ καὶ τὸ σῶμα ἡμῖν ἐρρωμενέστερον γέγονε καὶ καθαρὸν ἀναπνέομεν  ἀέρα, οἵ τε συναποδημοῦντες  ἡμῖν  ἐπαρχικοὶ  οὕτω  θεραπεύουσιν  ὅτι οὐδὲ οἰκετῶν  ἡμᾶς ἀφιᾶσι δεῖσθαι τὰ οἰκετῶν  ποιοῦντες–καὶ  γὰρ ἥρπασαν τὸ ἐπίταγμα  τοῦτο διὰ τὸν περὶ ἡμᾶς ἔρωτα–καὶ  δορυφορίαι  πανταχοῦ,  ἑκάστου  αὐτοὺς  μακαρίζοντος  διὰ  τὴν  διακονίαν ταύτην.  Ἕν ἐστιν  ἡμᾶς  τὸ λυποῦν  τὸ μὴ θαρρεῖν  ὅτι  καὶ  αὐτὴ  ἐν  εὐθυμίᾳ  διάγεις. ∆ήλωσον δὴ τοῦτο, ἵνα καὶ τῆς ἐντεῦθεν  ἀπολαύσωμεν  εὐφροσύνης καὶ τῷ κυρίῳ μου δὲ τῷ ποθεινοτάτῳ  1.1 τέκνῳ  ἡμῶν Περγαμίῳ πολλὰς  χάριτας εἰσώμεθα. Κἂν ἐθέλῃς ἡμῖν ἐπιστέλλειν, αὐτῷ πρὸς τοῦτο χρῆσαι, γνησίῳ τε ὄντι καὶ σφόδρα ἡμῖν ἀνακειμένῳ καὶ πάνυ αἰδουμένῳ τὴν κοσμιότητά σου καὶ τὴν εὐλάβειαν.

Read More ->>

Γʹ Ὅταν ἴδω δήμους ἀνδρῶν καὶ γυναικῶν κατὰ τὰς ὁδούς, κατὰ τοὺς σταθμούς,

Ιωάννης Χρυσόστομος
Επιστολαί τη Διακόνω Ολυμπιάδι
Τόμος 52

 Γʹ Ὅταν ἴδω δήμους ἀνδρῶν καὶ γυναικῶν  κατὰ τὰς ὁδούς, κατὰ τοὺς σταθμούς,

Ὅταν ἴδω δήμους ἀνδρῶν καὶ γυναικῶν  κατὰ τὰς ὁδούς, κατὰ τοὺς σταθμούς, κατὰ τὰς πόλεις ἐκχεομένους καὶ ὁρῶντας ἡμᾶς καὶ δακρύοντας, ἐννοῶ ἐν τίσι τὰ ὑμέτερα. Εἰ γὰρ οὗτοι νῦν  πρῶτον  ἡμᾶς ἑωρακότες οὕτω κατακλῶνται ὑπὸ τῆς ἀθυμίας ὡς μηδὲ ἀνενεγκεῖν  ῥᾳδίως, ἀλλὰ ἱκετευόντων  ἡμῶν καὶ παρακαλούντων καὶ συμβουλευόντων, θερμοτέρους ἤφιον δακρύων κρουνούς, εὔδηλον ὅτι παρ' ὑμῖν σφοδρότερος ὁ χειμών. Ἀλλ' ὅσῳ σφοδρότερος ὁ χειμών, τοσούτῳ καὶ μείζονα τὰ βραβεῖα, εἰ διηνεκῶς  αὐτὸν εὐχαρίστως ἐνέγκοιτε καὶ μετὰ τῆς προσηκούσης ἀνδρείας, ὥσπερ οὖν καὶ φέρετε. Ἐπεὶ καὶ   κυβερνῆται   ἀνέμου   σφοδροῦ  πνέοντος,   ἂν   μὲν   πέρα  τοῦ   μέτρου  τὰ  ἱστία ἀναπετάσωσιν, περιτρέπουσι τὸ σκάφος· ἂν δὲ συμμέτρως καὶ ὡς προσῆκεν, ἰθύνουσιν αὐτὸ μετὰ ἀσφαλείας πολλῆς. Ταῦτ' οὖν εἰδυῖα, δέσποινά μου θεοφιλεστάτη, μὴ ἐκδῷς σεαυτὴν τῇ τῆς ἀθυμίας τυραννίδι, ἀλλὰ κράτει τῷ λογισμῷ τοῦ χειμῶνος· δύνασαι γάρ, καὶ  οὐ  μεῖζόν  σου  τῆς  τέχνης   τὸ  κλυδώνιον·   καὶ  πέμπε  γράμματα  ἡμῖν   τοῦτο ἀπαγγέλλοντα ἵνα   καὶ   ἐν   ἀλλοτρίᾳ    διατρίβοντες    πολλὴν    καρπωσώμεθα   τὴν εὐφροσύνην,   μαθόντες   ὅτι  μετὰ  τῆς  προσηκούσης  σοι  συνέσεως  καὶ  φιλοσοφίας ἤνεγκας τὴν ἀθυμίαν ταύτην. Ταῦτα ἐγγὺς Καισαρείας λοιπὸν ἐλθὼν ἐπέσταλκά σου τῇ τιμιότητι.

Read More ->>

Εʹ Οὐκ ἔμελλον ἄρα οὐδὲ τῆς πόλεως ἀναχωρήσας ἀπαλλάττεσθαι

Ιωάννης Χρυσόστομος
Επιστολαί τη Διακόνω Ολυμπιάδι
Τόμος 52

 Εʹ Οὐκ ἔμελλον ἄρα οὐδὲ τῆς πόλεως ἀναχωρήσας ἀπαλλάττεσθαι  τῶν συντριβόντων ἡμῶν

 Οὐκ ἔμελλον ἄρα οὐδὲ τῆς πόλεως ἀναχωρήσας ἀπαλλάττεσθαι  τῶν συντριβόντων ἡμῶν τὴν διάνοιαν. Οἱ γὰρ κατὰ τὴν ὁδὸν ἡμῖν ἀπαντῶντες, οἱ μὲν ἐξ ἀνατολῆς, οἱ δὲ ἐξ Ἀρμενίας, οἱ δὲ καὶ ἀλλαχόθεν  τῆς οἰκουμένης, πηγὰς ἀφιᾶσι δακρύων ἡμᾶς βλέποντες καὶ κωκυτοὺς προστιθέασι καὶ δι' ὀδυρμῶν πᾶσαν παραπέμπονται  τὴν ὁδόν. Ταῦτα δὲ εἴρηκα, ἵνα μάθητε ὅτι πολλοὺς  ἔχω συναλγοῦντας  ἡμῖν· οὐ μικρὸν δὲ καὶ τοῦτο εἰς παραμυθίας  λόγον.  Εἰ γὰρ  τὸ  ἐναντίον  ὡς  βαρὺ καὶ  ἀφόρητον  ὁ προφήτης  θρηνεῖ λέγων·  «Καὶ ὑπέμεινα  συλλυπούμενον  καὶ οὐχ ὑπῆρξεν, καὶ παρακαλοῦντας  καὶ οὐχ εὗρον.» Εὔδηλον  ὅτι  τοῦτο  πολλὴν  φέρει  τὴν  παραμυθίαν,  τὸ κοινωνοὺς  ἔχειν  τῆς ἀθυμίας  τὴν  οἰκουμένην  ἅπασαν.

Read More ->>

ΣΤʹ Μόλις ποτὲ ἀνεπνεύσαμεν εἰς τὴν Κουκουσὸν ἀφικόμενοι

Ιωάννης Χρυσόστομος
Επιστολαί τη Διακόνω Ολυμπιάδι
Τόμος 52


ΣΤʹ Μόλις ποτὲ ἀνεπνεύσαμεν  εἰς τὴν Κουκουσὸν ἀφικόμενοι  ὅθεν καὶ ἐπιστέλλομεν·

 Μόλις ποτὲ ἀνεπνεύσαμεν  εἰς τὴν Κουκουσὸν ἀφικόμενοι  ὅθεν καὶ ἐπιστέλλομεν· μόλις  ποτὲ διεβλέψαμεν  ἀπὸ τοῦ καπνοῦ  καὶ τῆς ποικίλης  τῶν  κακῶν  νεφέλης  τῶν κατὰ τὴν ὁδὸν ἡμᾶς καταλαβόντων.  Νῦν γὰρ ἐπειδὴ παρῆλθε τὰ ὀδυνηρά, διηγοῦμαι αὐτὰ τῇ εὐλαβείᾳ  σου. Ὅτε γὰρ ἐν  αὐτοῖς  ἦμεν,  οὐκ ἠβουλόμην  τοῦτο  ποιῆσαι, μὴ σφόδρα σε λυπήσω. Τριάκοντα γὰρ σχεδὸν ἢ καὶ πλείους ἡμέρας πυρετοῖς χαλεπωτάτοις διετέλεσα παλαίων καὶ οὕτω τὴν μακρὰν ταύτην καὶ χαλεπὴν ὁδεύων ὁδὸν καὶ ἑτέραις χαλεπωτάταις  ἀρρωστίαις   πολιορκούμενος   ταῖς   ἀπὸ   τοῦ   στομάχου.   Λόγισαι  τὰ ἐντεῦθεν,  οὐκ ἰατρῶν  ὄντων,  οὐ βαλανείων,  οὐκ ἐπιτηδείων,  οὐ τῆς ἄλλης  ἀνέσεως, ἰσαυρικοῦ φόβου πανταχόθεν  ἡμᾶς πολιορκοῦντος, τῶν ἄλλων κακῶν ἅπερ ἡ δυσκολία τῶν ὁδῶν τίκτειν  εἴωθε, φροντίδος, μερίμνης, ἐρημίας τῶν θεραπευσόντων.

Read More ->>

Ηʹ Ἤρκει μὲν καὶ ἡ πρώην ἐλθοῦσα ἐπιστολὴ πρὸς τὴν ἐμμέλειαν τὴν σὴν

Ιωάννης Χρυσόστομος
Επιστολαί τη Διακόνω Ολυμπιάδι
Τόμος 52

 Ηʹ Ἤρκει μὲν καὶ ἡ πρώην ἐλθοῦσα ἐπιστολὴ πρὸς τὴν ἐμμέλειαν τὴν σὴν καταστεῖλαί σου τῆς  ὀδύνης

Ἤρκει μὲν καὶ ἡ πρώην ἐλθοῦσα ἐπιστολὴ πρὸς τὴν ἐμμέλειαν τὴν σὴν καταστεῖλαί σου τῆς  ὀδύνης  τὴν  φλεγμονήν·  ἐπειδὴ  δέ σε σφόδρα κατειργάσατο  τῆς  ἀθυμίας  ἡ τυραννίς,  ἀναγκαῖον  εἶναι ἐνόμισα καὶ δευτέραν προσθεῖναι τῇ προτέρᾳ, ὥστε σε μετὰ δαψιλείας πολλῆς καρπώσασθαι τὴν παράκλησιν καὶ ἐν ἀσφαλεῖ σοι τὰ τῆς ὑγιείας εἶναι λοιπόν. ∆εῦρο δὴ οὖν καὶ ἑτέρωθεν διασκεδάσω σου τῆς ἀθυμίας τὴν κόνιν. Καὶ γὰρ ἀπὸ ἕλκους καὶ οἰδημάτων  χαλεπῶν  κόνιν οἶμαι αὐτὴν γεγενῆσθαι. Πλὴν ἀλλ' οὐδὲ οὕτως ἀμελητέον  τῆς  ἐπιμελείας  τῆς  σῆς. Ἐπεὶ  καὶ  ἡ  κόνις  τὸν  μὴ  μετὰ  σπουδῆς  αὐτὴν ἐκκλίνοντα  ἐν  τῷ  καιριωτάτῳ  τῶν  μελῶν  ἐπάγει  τὴν  λύμην,  τὸ διειδὲς  τῆς  κόρης θολοῦσα  καὶ  ὁλόκληρον  διαταράττουσα  τοῦ  ῥᾳθυμοῦντος  τὸ  ὄμμα, ἵν' οὖν  μὴ  καὶ ἐνταῦθα  τοῦτο γένηται,  μετὰ σπουδῆς πολλῆς  καὶ τὸ λείψανον  ἀνέλωμεν  τοῦ κακοῦ.

Read More ->>

Θʹ Τί θρηνεῖς; Τί κόπτεις σαυτὴν καὶ δίκας ἀπαιτεῖς

Ιωάννης Χρυσόστομος
Επιστολαί τη Διακόνω Ολυμπιάδι
Τόμος 52

Θʹ Τί θρηνεῖς;  Τί κόπτεις  σαυτὴν  καὶ  δίκας  ἀπαιτεῖς  ἃς οὐδὲ οἱ ἐχθροί  σου ἀπαιτῆσαί

Τί θρηνεῖς;  Τί κόπτεις  σαυτὴν  καὶ  δίκας  ἀπαιτεῖς  ἃς οὐδὲ οἱ ἐχθροί  σου ἀπαιτῆσαί σε ἴσχυσαν, οὕτως τῇ τυραννίδι τῆς ἀθυμίας ἐκδοῦσά σου τὴν ψυχήν; Τὰ γὰρ γράμματα  ἃ  διὰ  Πατρικίου  ἡμῖν  διεπέμψω,  ταῦτα  ἐδήλωσέ  σου  τὰ  τραύματα  τῆς διανοίας. ∆ιὸ καὶ σφόδρα ἀλγῶ καὶ ὀδυνῶμαι ὅτι ὀφείλουσα πάντα κινεῖν καὶ πραγματεύεσθαι  ὥστε ἀπελαύνειν  σου τῆς ψυχῆς  τὴν  ἀθυμίαν,  περιέρχῃ  συνάγουσα λογισμοὺς ὀδυνηροὺς καὶ τὰ μὴ ὄντα–τοῦτο γὰρ ἔφης–ἀναπλάττουσα  καὶ καταξαίνουσα σαυτὴν  εἰκῇ  καὶ μάτην  καὶ ἐπὶ βλάβῃ μεγίστῃ. Τί γάρ σε λυπεῖ  ὅτι Κουκουσοῦ οὐκ ἴσχυσας ἡμᾶς  μεταστῆσαι; Καίτοι γε  τὸ  σὸν μέρος  μετέστησας  πάντα  κινήσασα καὶ πραγματευσαμένη. Εἰ δὲ εἰς τέλος τὸ ἔργον οὐκ ἦλθεν, οὐδὲ διὰ τοῦτο ἀλγεῖν δεῖ. Ἴσως γὰρ  ἔδοξε  τῷ  Θεῷ μακροτέρους  μοι  τεθῆναι  τῶν  δρόμων  τοὺς  διαύλους  ὥστε  καὶ λαμπροτέρους  γενέσθαι τοὺς στεφάνους. Τί τοίνυν  ἀλγεῖς  ὑπὲρ τούτων  ἀφ' ὧν ἡμεῖς ἀνακηρυττόμεθα,   δέον  σε  σκιρτᾶν  διὰ  ταῦτα  καὶ  χορεύειν  καὶ  στεφανοῦσθαι,  ὅτι τοσούτου  κατηξιώθημεν  πράγματος  σφόδρα ὑπερβαίνοντος  ἡμῶν  τὴν  ἀξίαν;

Read More ->>

Ιʹ Καὶ τὰ σώματα τὰ σφοδροῖς παλαίσαντα πυρετοῖς, καὶ τὰ πελάγη

Ιωάννης Χρυσόστομος
Επιστολαί τη Διακόνω Ολυμπιάδι
Τόμος 52

Ιʹ  Καὶ τὰ σώματα τὰ σφοδροῖς παλαίσαντα πυρετοῖς, καὶ τὰ πελάγη τὰ ἀγρίοις πυκτεύσαντα  πνεύμασιν 

 Καὶ τὰ σώματα τὰ σφοδροῖς παλαίσαντα πυρετοῖς, καὶ τὰ πελάγη τὰ ἀγρίοις πυκτεύσαντα  πνεύμασιν  οὐκ ἀθρόον οὔτε ἐκεῖνα τὴν ἀπὸ τῶν πυρετῶν  βλάβην, οὔτε ταῦτα τὴν ἀπὸ τῶν κυμάτων  ἀποτίθενται  ζάλην, ἀλλ' ἠρέμα καὶ κατὰ μικρόν. Καὶ γὰρ τὰ σώματα πλείονος δεῖται χρόνου ὥστε μετὰ τὴν τῶν πυρετῶν ἀπαλλαγὴν  εἰς καθαρὰν ἐπανελθεῖν  ὑγίειαν  καὶ  ἀπονίψασθαι  τὸν  ἀπὸ τῆς  ἀρρωστίας  ἐναπομείναντα   αὐτοῖς μαλακισμόν· τὰ δὲ ὕδατα, καὶ τῶν πνευμάτων  παυσαμένων,  ἐπιπολὺ  σαλευόμενα καὶ κινούμενα μένει φερόμενά τε καὶ πολλῇ πάλιν ἐπαγόμενα τῇ ῥύμῃ καὶ δεῖται καὶ αὐτὰ χρόνου ὥστε εἰς καθαρὰν ἐπανελθεῖν  γαλήνην.  Ταῦτα δέ μοι εἴρηται τὰ προοίμια πρὸς τὴν σὴν εὐλάβειαν οὐχ ἁπλῶς, ἀλλ' ἵνα μάθῃς ὅτι καὶ ταύτην ἀναγκαίως  σοι πέμπομεν τὴν ἐπιστολήν. Εἰ γὰρ καὶ τὴν τυραννίδα  κατελύσαμεν τῆς ἀθυμίας καὶ τὴν ἀκρόπολιν ταύτης κατεσκάψαμεν διὰ τῶν ἔμπροσθεν γραμμάτων, ἀλλ' ὅμως πολλῆς ἔτι χρεία τῷ λόγῳ  τῆς  προσεδρίας, ἵνα  σοι καὶ  βαθεῖαν  ἐργάσηται  τὴν  εἰρήνην  καὶ  τὴν  μνήμην πάντων  τῶν ἐξ ἐκείνης γενομένων

Read More ->>

ΙΑʹ Ἐπετάθη τὰ τῆς θλίψεως ὑμῖν καὶ πλατύτερα πάλιν ἐτέθη τὰ σκάμματα

Ιωάννης Χρυσόστομος
Επιστολαί τη Διακόνω Ολυμπιάδι
Τόμος 52

ΙΑʹ  Ἐπετάθη τὰ τῆς θλίψεως  ὑμῖν καὶ πλατύτερα πάλιν ἐτέθη τὰ σκάμματα

11.1 Ἐπετάθη τὰ τῆς θλίψεως  ὑμῖν καὶ πλατύτερα πάλιν ἐτέθη τὰ σκάμματα καὶ μακρότεροι τῶν δρόμων οἱ δίαυλοι καὶ πρὸς μείζονα φλόγα τῶν ἐπιβουλευόντων ὑμῖν αἴρεται  ὁ  θυμός.  Ἀλλ' οὐ  θορυβεῖσθαι  οὐδὲ  ταράττεσθαι,  ἀλλὰ  διὰ  ταῦτα  μὲν  οὖν μάλιστα χαίρειν  δεῖ καὶ σκιρτᾶν καὶ στεφανοῦσθαι καὶ χορεύειν. Εἰ γὰρ μὴ καιρίας ἐν τοῖς ἔμπροσθεν ἐδώκατε τῷ διαβόλῳ τὰς πληγάς, οὐκ ἂν οὕτως ἠγριώθη τὸ θηρίον ὡς καὶ περαιτέρω προελθεῖν.  ∆εῖγμα τοίνυν  καὶ τῆς ὑμετέρας ἀνδρείας καὶ νίκης καὶ τῆς ἥττης   ἐκείνου   τῆς  πολλῆς,   τὸ  μειζόνως   ἐφάλλεσθαι   καὶ  ἐπιπηδᾶν   καὶ  πλείονα ἐπιδείκνυσθαι  τὴν  ἀναισχυντίαν καὶ δαψιλέστερον  ἐκχεῖν  τὸν  ἰόν. Ἐπεὶ καὶ ἐπὶ τοῦ μακαρίου  Ἰώβ,  ἐπειδὴ  ἐν  τῇ  τῶν  χρημάτων  ἀποβολῇ  ἡττήθη  καὶ  τῇ  τῶν  παίδων ἀφαιρέσει, δεῖγμα καὶ τότε ἐκφέρων τοῦ χαλεπὰ τραύματα δέξασθαι, ἐπὶ τὸ κεφάλαιον ὥρμησε τῶν κακῶν, τὴν τῆς σαρκὸς πολιορκίαν,  τὴν τῶν σκωλήκων  πηγήν, τὸν τῶν τραυμάτων  χορόν· χορὸν  γὰρ αὐτὸν  ἐγὼ  καὶ στέφανον  καλῶ  καὶ μυρίων  βραβείων ἐσμόν.

Read More ->>

ΙΓʹ Τί φῄς; Οὐκ ἔστησας τρόπαιον οὐδὲ ἤρω νίκην λαμπράν;

Ιωάννης Χρυσόστομος
Επιστολαί τη Διακόνω Ολυμπιάδι
Τόμος 52


 ΙΓʹ Τί φῄς; Οὐκ ἔστησας τρόπαιον  οὐδὲ ἤρω νίκην  λαμπράν;

13.1 Τί φῄς; Οὐκ ἔστησας τρόπαιον  οὐδὲ ἤρω νίκην  λαμπράν;  οὐδὲ ἀνεδήσω στέφανον ἀνθοῦντα διηνεκῶς; Ἀλλ' οὐ ταῦτά φησιν ἡ οἰκουμένη πᾶσα ἡ πανταχοῦ τῆς γῆς ᾄδουσά σου τὰ κατορθώματα; Εἰ γὰρ καὶ τὰ σκάμματα καὶ οἱ ἀγῶνες ἐν ἑνὶ ἵδρυνται χωρίῳ καὶ οἱ δίαυλοί σου τῶν δρόμων καὶ τὰ ἀντὶ ἱδρῶτος αἵματος ἐμπεπλησμένα σου παλαίσματα αὐτόθι γέγονεν, ἀλλ' ἡ δόξα τούτων  καὶ ἡ εὐφημία τὰ τέρματα κατείληφε τῆς  οἰκουμένης.   Σὺ  δὲ  αὐτὰ  μείζω  βουλομένη   ποιῆσαι  καὶ  πλείονα   τὰ  βραβεῖα ἐργάσασθαι, καὶ τοὺς ἀπὸ τῆς ταπεινοφροσύνης  αὐτοῖς προσέθηκας στεφάνους λέγουσα τοσοῦτον ἀπέχειν τῶν τροπαίων τούτων ὅσον οἱ νεκροὶ τῶν ζώντων. Ὅτι γὰρ ταπεινοφροσύνης    τὰ   ῥήματα,   μᾶλλον    ἐξ   αὐτῶν    σε   ἐλέγξαι   πειράσομαι   τῶν γεγενημένων. 

Read More ->>

ΙΗʹ Καρτερίᾳ.

Ιωάννης Χρυσόστομος
Επιστολαί Ιδιαίτεραι
Τόμος 52


ΙΗʹ. Καρτερίᾳ.

Κἂν πολλάκις, κἂν ὀλιγάκις ἐπιστείλῃς, ἡμεῖς ἥνπερ ἐξ ἀρχῆς ἔχομεν ψῆφον περὶ  τῆς  ἀγάπης  τῆς  σῆς,  ταύτην  ἀκίνητον   διατηροῦμεν.  Ἴσμεν  γὰρ  ὅτι  καὶ γράφουσα καὶ σιγῶσα ὁμοίως περὶ ἡμᾶς διακεῖσθαι ἐσπούδακας. Ὁ Θεός σοι ταχίστην παράσχοι τὴν ὑγείαν, καὶ πάσης ἀπαλλάξειε ἀῤῥωστίας. Καὶ γὰρ οὐχ ὡς ἔτυχεν ἐν φροντίδι  καθεστήκαμεν περὶ τῆς ἀῤῥωστίας τῆς σῆς ἀκούοντες. ∆ιὸ καὶ παρακαλοῦμέν σου τὴν ἐμμέλειαν, ἡνίκα ἂν ἐξῇ συνεχῶς ἡμῖν δηλοῦν τὰ περὶ τῆς ῥώσεως τῆς σῆς, καὶ εἴ τινα πρὸς τὸ βέλτιον ἐπίδοσιν ἔλαβέ σου τὸ σῶμα. Οἶσθα γὰρ καὶ πῶς  ἀλγοῦμεν  ἀκούοντές  σε ἐν  ἀῤῥωστίᾳ εἶναι,  καὶ πῶς  εὐφραινόμεθα,  καὶ πτερούμεθα ὑπὸ τῆς ἡδονῆς, ἐπειδὰν ἀκούσωμεν ἐν ὑγείᾳ σε καθεστάναι. Ταῦτ' οὖν εἰδυῖα, κυρία μου κοσμιωτάτη καὶ εὐγενεστάτη, ὁσάκις ἂν δυνατὸν ᾖ, γράφειν ἡμῖν μὴ κατόκνει, καὶ δηλοῦν τὰ περὶ τῆς ῥώσεως τῆς σῆς. Οὐ γὰρ τὴν τυχοῦσαν ἡμῖν χαριῇ χάριν, τοιαύτας πέμπουσα ἡμῖν ἐπιστολάς.

Read More ->>

ΛΑʹ Μαρκελλίνῳ

Ιωάννης Χρυσόστομος
Επιστολαί Ιδιαίτεραι
Τόμος 52

ΛΑʹ. Μαρκελλίνῳ.

Μακρὰν μὲν ἐσιγήσαμεν ἀμφότεροι σιγὴν πρὸς ἀλλήλους,   τῆς   δὲ  ἀγάπης   σου  τῆς   ἀρχαίας   καὶ  γνησίας   ἡμῖν   ἐκείνης   οὐκ ἐπιλελήσμεθα,  ἀλλ'  ἀκμάζουσαν  αὐτὴν  διατηροῦμεν,  καὶ  ὅπουπερ  ἂν  ἀπίωμεν, αὐτὴν  περιφέρομεν, μεγίστην ἐντεῦθεν  καρπούμενοι τὴν παράκλησιν. ∆ιὸ δὴ καὶ νῦν ἐπιτυχόντες  τῶν πρὸς τὴν σὴν εὐγένειαν  ἀφικνουμένων,  τήν τε ὀφειλομένην ἀποδιδόαμεν  πρόσρησιν, καὶ  δηλοῦμεν,  ὅτι  κἂν  πρὸς  αὐτὰς  ἀπενεχθῶμεν   τῆς οἰκουμένης τὰς ἐσχατιὰς, ἔχοντές σε ἄπιμεν ἐν διανοίᾳ ἐγκεκολαμμένον  ἡμῶν τῷ συνειδότι. Ἀλλ' ἐπειδὴ τοῖς οὕτω διακειμένοις  οὐ τὸ γράφειν  μόνον, ἀλλὰ καὶ τὸ δέχεσθαι γράμματα παρὰ τῶν οὕτω φιλουμένων,  πολλὴν φέρει τὴν ἡδονὴν, διπλασίασον ἡμῖν  τὴν  εὐφροσύνην,  δέσποτα τιμιώτατε,  καὶ ἡνίκα  ἂν ἐξῇ, γράφε συνεχῶς  ἡμῖν, τὰ περὶ τῆς ὑγιείας  τῆς σῆς δηλῶν.  Οἶσθα γὰρ ὅπως ἡμῖν περισπούδαστον ταῦτα μανθάνειν, καὶ ὅσην καὶ ἐν ἀλλοτρίᾳ διατρίβοντες, ἐντεῦθεν καρπωσόμεθα τὴν παράκλησιν.

Read More ->>

Μʹ Ἀσυγκριτίᾳ

Ιωάννης Χρυσόστομος
Επιστολαί Ιδιαίτεραι
Τόμος 52

Μʹ. Ἀσυγκριτίᾳ.

 Οἶδα ὅτι  ἐν  πολλῇ  θλίψει καθέστηκας νῦν. Ἀλλ' ὥσπερ τοῦτο οἶδα, οὕτως κἀκεῖνο ἐπίσταμαι, ὅτι πολύς σε ἐκ τῶν θλίψεων  τούτων ἀναμένει μισθὸς, καὶ μεγάλη ἀμοιβὴ καὶ ἀντίδοσις κεῖται. Εἰ γὰρ καὶ ἀθυμία, ἀλλὰ τὴν  ψυχὴν  ὠφελοῦσα, καὶ πολλὰ  τὰ βραβεῖα προξενοῦσα. Ταῦτ' οὖν εἰδυῖα καὶ λογιζομένη, μεγίστην ἐντεῦθεν καρποῦ τὴν παράκλησιν, μὴ τὸ ὀδυνηρὸν μόνον ὁρῶσα τῶν θλίψεων, ἀλλὰ καὶ τὸ ἐκ τούτων συναγόμενον κέρδος· καὶ γράφε  συνεχῶς  ἡμῖν  περὶ τῆς ὑγιείας  τῆς σῆς. Ἐπεὶ καὶ νῦν  οὐχ ὡς ἔτυχεν ἠλγήσαμεν, ἀκούσαντές σε ἀῤῥωστεῖν. ∆ιὸ καὶ σφόδρα ἐπιζητοῦμεν μανθάνειν μετὰ πολλοῦ  τοῦ τάχους,  εἰ ῥᾷόν σοι διετέθη  τὰ τῆς  ἀῤῥωστίας, ὥστε τῆς  ἐπὶ  ταύτῃ φροντίδος  ἀνεθῆναι.

Read More ->>

.Ξʹ Χαλκιδίᾳ καὶ Ἀσυγκριτίᾳ

Ιωάννης Χρυσόστομος
Επιστολαί Ιδιαίτεραι
Τόμος 52

.Ξʹ. Χαλκιδίᾳ καὶ Ἀσυγκριτίᾳ.

 Οἶδα ὅτι σφόδρα ὑμᾶς διετάραξε τῶν ἐπαλλήλων  πειρασμῶν ἡ συνέχεια, τῶν ἐπενεχθέντων  τῷ κυρίῳ μου τῷ τιμιωτάτῳ καὶ εὐλαβεστάτῳ πρεσβυτέρῳ. Ἀλλὰ μηδὲν ὑμᾶς τοῦτο θορυβείτω. Ὁ γὰρ διὰ τὸν Θεὸν  ταῦτα   πάσχων,   ὅσῳπερ  ἄν   τι   χαλεπώτερον   πάθῃ,  μειζόνων   ἀπολαύει στεφάνων.  Ἱκανὴν  τοίνυν  ἔχουσαι ταύτην  τὴν παράκλησιν, φέρετε γενναίως  καὶ εὐχαρίστως  τὰ συμπίπτοντα,  δοξάζουσαι τὸν  Θεὸν ἐφ'  ἅπασι τοῖς  συμβαίνουσιν.Οὕτω γὰρ καὶ ὑμεῖς κοινωνοὶ γενήσεσθε τῶν ἀποκειμένων  αὐτῷ μισθῶν καὶ στεφάνων, ὑπὲρ ὧν γενναίως καὶ πράως ἠνέγκατε τὰ συμβάντα. Ἴστε γὰρ ὅτι ὁδὸς ὁ παρὼν βίος, καὶ τὰ χρηστὰ αὐτοῦ καὶ τὰ λυπηρὰ παροδεύεται, καὶ ὅτι διὰ πολλῶν θλίψεων   δεῖ  ἡμᾶς  εἰσελθεῖν  εἰς  τὴν  βασιλείαν  τοῦ  Θεοῦ· καὶ  ὅτι  στενὴ  καὶ τεθλιμμένη  ἡ ὁδὸς, ἡ ἀπάγουσα εἰς τὴν ζωήν. Παρακληθεῖσαι οὖν καὶ διὰ τούτων, καὶ  διὰ  τῆς  παρουσίας  αὐτοῦ,  ἅπαν  ἀθυμίας  διασκεδάσατε  νέφος,  χαίρουσαι, εὐφραινόμεναι ἐπὶ τοῖς τούτου παθήμασι. Καὶ γὰρ ἄφατος αὐτῷ ἐντεῦθεν κείσεται ὁ καρπὸς καὶ ἀκήρατος.

Read More ->>

Πʹ Φιρμίνῳ

Ιωάννης Χρυσόστομος
Επιστολαί Ιδιαίτεραι
Τόμος 52


Πʹ. Φιρμίνῳ.


 Εἰς μὲν τὴν συνουσίαν σου μεγάλα ἡμᾶς τὸ ἀῤῥωστεῖν σε ἐζημίωσεν· εἰς δὲ τὴν ἀγάπην οὐδὲ μικρὰ παρέβλαψεν. Ἤρκεσε γὰρ ἡμῖν καὶ τὸ ἅπαξ σοι συγγενέσθαι, εἰς τὸ γενέσθαι  σου σφοδροὺς ἐραστάς. Τούτου δὲ αἴτιος αὐτὸς, οὕτως ἐκ προοιμίων σφοδρὸν καὶ μανικὸν περὶ ἡμᾶς ἐπιδειξάμενος ἔρωτα, καὶ οὐκ ἀφεὶς δεηθῆναι τῆς ἀπὸ τοῦ χρόνου πείρας, ἀλλ' ὁμοῦ τε φανεὶς, καὶ ἑλὼν, καὶ μετὰ ἀκριβείας σαυτῷ προσδήσας ἡμᾶς. ∆ιὰ δὴ τοῦτο καὶ ἡμεῖς γράφομεν, καὶ ἅπερ ἐπιθυμεῖς ἀκοῦσαι δηλοῦμεν. Τίνα δὲ ταῦτά ἐστιν; Ὑγιαίνομεν· ἀδεῶς τὴν ὁδὸν διηνύσαμεν· ἐντρυφῶμεν  ἡσυχίᾳ καὶ ἀπραγμοσύνῃ  πολλῇ· πολλῆς  παρὰ πάντων ἀπολαύομεν εὐνοίας· ἄφατον καρπούμεθα παραμυθίαν. Οὐδεὶς ὁ ἐλαύνων  ἐνταῦθα, οὐδὲ ἐνοχλῶν.  Καὶ τί θαυμάζεις εἰ ἐν τῇ πόλει, ὅπου γε καὶ τὴν ὁδὸν μετὰ πολλῆς ἠνύσαμεν τῆς ἀδείας; ∆ήλου δὴ καὶ αὐτὸς ἡμῖν τὰ σὰ, ἵν' ὥσπερ σὲ τούτοις ἥσαμεν τοῖς διηγήμασιν, οὕτω καὶ αὐτοὶ πολλῆς ἀπολαύσωμεν τῆς εὐφροσύνης, τὰ περὶ τῆς ὑγείας τῆς σῆς μανθάνοντες. 

Read More ->>

Ρʹ Μαρκιανῷ καὶ Μαρκελλίνῳ

Ιωάννης Χρυσόστομος
Επιστολαί Ιδιαίτεραι
Τόμος 52



Ρʹ. Μαρκιανῷ καὶ Μαρκελλίνῳ.

 Τοῦτο καὶ ἡμῖν τῆς μακρᾶς σιγῆς αἴτιον γίνεται, ὃ καὶ τῇ εὐγενείᾳ τῇ ὑμετέρᾳ· ἀλλὰ σιγῆς οὐ τῆς κατὰ τὴν γνώμην,  ἀλλὰ τῆς κατὰ τὴν γλῶτταν. Ὡς τῇ διανοίᾳ καὶ ἐπιστέλλομεν, καὶ προσφθεγγόμεθα συνεχῶς, μᾶλλον δὲ διηνεκῶς,  τὴν  εὐγενεστάτην  καὶ  ἐμμελεστάτην  ὑμῶν  ψυχὴν,  καὶ  ἐγκολάψαντες ὑμᾶς τῷ συνειδότι, πανταχοῦ περιφέρομεν· τοιοῦτον γὰρ τὸ φιλεῖν  γνησίως. Ταῦτ' οὖν εἰδότες, κύριοί μου ποθεινότατοι καὶ τιμιώτατοι, ἐπιστέλλετε μὲν, ἡνίκα ἂν ἐξῇ, τὰ περὶ τῆς ὑγιείας τῆς ὑμετέρας δηλοῦντες. Θαῤῥεῖτε δὲ, ὅτι καὶ σιγώντων  ὑμῶν τὴν  αὐτὴν  περὶ τῆς  ἀγάπης  ὑμῶν  ψῆφον  οἴσομεν, ἣν  καὶ  γραφόντων,  ἀπὸ τῆς γνώμης  ταῦτα  ψηφιζόμενοι  τῆς  ὑμετέρας.

Read More ->>

ΡΙΘʹ Θεοφίλῳ πρεσβυτέρῳ

Ιωάννης Χρυσόστομος
Επιστολαί Ιδιαίτεραι
Τόμος 52


ΡΙΘʹ. Θεοφίλῳ πρεσβυτέρῳ.

 Οὐκοῦν ἐπειδή σοι θύραν ἀνέῳξα τοῦ γράφειν, δείξον ὡς οὐχ ὁ ὄκνος ἐποίει τὴν ἔμπροσθεν σιγὴν, ἀλλὰ τὸ παρ' ἡμῶν ἀναμένειν λαβεῖν τοῦ γράφειν τὴν παῤῥησίαν, καὶ  πέμπε  νιφάδας  ἡμῖν  γραμμάτων,  τὴν  σὴν  ἀπαγγελλόντων ἡμῖν εὐδοκίμησιν· οἶσθα γὰρ ὅπως αὐτῆς ἀντεχόμεθα· μηδὲ ἀφῇς τῆς ἀθυμίας τὴν τυραννίδα   εἰς  σιγήν  σε  ἐμβαλεῖν,   ἀλλὰ  πάσης  ἀράχνης   εὐκολώτερον   αὐτὴν διασπάσας, φαίνου  λαμπρὸς  ἐπὶ  τῆς  παρατάξεως,  καὶ  τῇ  πολλῇ  παῤῥησίᾳ  καὶ ἐλευθερίᾳ συγχέων τοὺς ἐναντίους. Νῦν γάρ ἐστι καιρὸς εὐδοκιμήσεως καὶ ἐμπορίας πολλῆς.  Οὐδὲ γὰρ ἔμπορος ἐν λιμένι  καθήμενος, τὰ φορτία συνάγειν  δύναιτ' ἂν, ἀλλὰ μακρὰ διαπερῶν πελάγη, καὶ κυμάτων κατατολμῶν, καὶ λιμῷ καὶ θηρίοις τοῖς ἐν πελάγει πυκτεύων, καὶ πολλὰς ἑτέρας ὑπομένων δυσκολίας.

Read More ->>

Οʹ Ἀφθονίῳ, Θεοδότῳ, Χαιρέᾳ, πρεσβυτέροις καὶ μονάζουσιν

Ιωάννης Χρυσόστομος
Επιστολαί Ιδιαίτεραι
Τόμος 52

Οʹ  Ἀφθονίῳ, Θεοδότῳ, Χαιρέᾳ, πρεσβυτέροις καὶ μονάζουσιν.


 Ἐβουλόμην καὶ αὐτὸς παραγενομένους ὑμᾶς ἐνταῦθα ἰδεῖν· ἀλλ' ἐπειδὴ πολλὰ  τὰ κωλύοντα,  τοῦτο μὲν οὐ τολμῶ  νῦν  ἀπαιτεῖν,  ἀξιῶ δὲ, καὶ πόῤῥωθεν ὄντας, τὴν ἀπὸ τῶν πεπαῤῥησιασμένων εὐχῶν ὑμῶν παρέχειν συμμαχίαν ἡμῖν αὕτη γὰρ οὔτε χρόνῳ μαραίνεται ἡ βοήθεια, οὔτε ὁδοῦ μήκει διείργεται, ἀλλ' ὅπουπερ ἂν διάγῃ τις παῤῥησίαν πρὸς τὸν Θεὸν ἔχων, καθάπερ οὖν καὶ ὑμεῖς, δύναται καὶ τοὺς πόῤῥωθεν ὄντας ἐντεῦθεν  τὰ μέγιστα ὠφελεῖν,  μετὰ δὲ τῶν εὐχῶν  καὶ γράμματα ἡμῖν παρέχειν τὰ συνεχῶς περὶ τῆς ὑγείας ὑμῶν εὐαγγελιζόμενα. Εἰ γὰρ καὶ πολλὰ τὰ πανταχόθεν ἡμῖν περιεστοιχισμένα κύματα, καὶ ἐρημία τόπου, καὶ πολιορκία, καὶ Ἰσαύρων ἔφοδος, καὶ καθημερινὸς θάνατος θανάτῳ γὰρ συζῶμεν διηνεκεῖ, καθάπερ ἐν δεσμωτηρίῳ, ἐν τῷ φρουρίῳ τούτῳ συγκεκλεισμένοι, καὶ σώματος ἀσθενείᾳ παλαίοντες   χαλεπῇ,  ἀλλ'  ὅμως  εἰ  καὶ  πολλαὶ  αἱ  περιστάσεις,  οὐ  μικρὰν  εἰς παραμυθίαν τῶν κακῶν τούτων τὴν ὑμετέραν ἔχομεν ἀγάπην.

Read More ->>

Αʹ Ῥωμανῷ πρεσβυτέρῳ.

Ιωάννης Χρυσόστομος
Επιστολαί Ιδιαίτεραι
Τόμος 52


 Αʹ.  Ῥωμανῷ πρεσβυτέρῳ.

Καὶ τοῦτο  σὸν,  καὶ  τῆς  μεγάλης  σου καὶ  ὑψηλῆς  καὶ  φιλοσόφου γνώμης,  τὸ  μηδὲ  ἐν  χειμῶνι  τοσούτων  πραγμάτων  ἐπιλαθέσθαι  τῆς  ἡμετέρας ἀγάπης, ἀλλὰ μένειν ἀκίνητον καὶ ἀκμάζουσαν διατηροῦντα τὴν πρὸς ἡμᾶς φιλίαν. Τοῦτο γὰρ ἔγνων μὲν καὶ παρὰ τῶν ἐκεῖθεν ἀφικνουμένων  σαφῶς, ᾔδειν δὲ καὶ πρὶν  ἢ παρ' ἑτέρων μάθω. Οἶδα γάρ σου τὸ στεῤῥὸν καὶ ἀπερίτρεπτον τῆς διανοίας, τὸ πεπηγὸς καὶ ἀκίνητον τῆς γνώμης. ∆ιὸ καὶ πολλὰς ἔχω χάριτας τῇ θεοσεβείᾳ τῇ σῇ, καὶ  παρακαλῶ  σου τὴν  εὐλάβειαν,  καὶ  ἐν  μεγίστης  αἰτῶ  χάριτος  μέρει, τὸ συνεχῶς ἡμῖν ἐπιστέλλειν, ἡνίκα ἂν ἐξῇ. Οἶσθα γὰρ ὅσην δεχόμεθα παράκλησιν καὶ ἐν ἀλλοτρίᾳ διατρίβοντες, ὅταν καὶ γράμματα δεξώμεθα τὰ περὶ τῆς ὑγείας τῆς σῆς ἡμᾶς εὐαγγελιζόμενα. Σφόδρα γὰρ ἐπιθυμοῦμεν καὶ ἐῤῥῶσθαι καὶ ὑγιαίνειν τὴν σὴν θεοσέβειαν, ἐπειδήπερ  ἡ ὑγεία  ἡ σὴ πολλοῖς  στηριγμὸς καὶ λιμὴν  καὶ βακτηρία τυγχάνει,  καὶ  μυρίων  κατορθωμάτων  ὑπόθεσις.

Read More ->>

ΡΘʹ Ῥουφίνῳ ἐπισκόπῳ.

Ιωάννης Χρυσόστομος
Επιστολαί Ιδιαίτεραι
Τόμος 52

 ΡΘʹ. Ῥουφίνῳ  ἐπισκόπῳ.

 Οἶδά σου τῆς  ἀγάπης  τὸ στεῤῥόν. Ὀλίγα  μέν  σοί ποτε συνεγενόμεθα ἐν Ἀντιοχείᾳ, δέσποτά μου τιμιώτατε καὶ εὐλαβέστατε, πολλὴν δέ σου πεῖραν τῆς εὐλαβείας καὶ τῆς συνέσεως εἰληφότες,  καὶ τῆς περὶ ἡμᾶς ἀγάπης. Ἐξ ἐκείνου, καίτοι πολλοῦ μεταξὺ γενομένου τοῦ χρόνου, τὴν περὶ σὲ ἀγάπην ἀκμάζουσαν διατηροῦμεν, καὶ ὡς χθὲς καὶ πρώην σε ἑωρακότες, οὕτως σου φανταζόμεθα τὴν παρουσίαν. ∆ιὸ καὶ ἐπιστέλλομεν, καὶ παρακαλοῦμεν μεμνῆσθαι ἡμῶν διηνεκῶς. Ἀπήχθημεν εἰς χωρίον τῆς καθ' ἡμᾶς οἰκουμένης ἐρημότατον, τὴν Κουκουσὸν, καὶ καθ' ἑκάστην σχεδὸν τὴν ἡμέραν ὑπὸ τῆς τῶν  Ἰσαύρων πολιορκούμεθα ἐφόδου. Ἀλλ' ὅμως, καὶ ἐν τοσαύταις ὄντες περιστάσεσιν, ἢν θαῤῥῶμεν περὶ  τῆς ἀγάπης τῆς ὑμετέρας, καὶ ἴδωμεν  σαφῶς, ὅτι γνησίας ἀπολαύομεν διαθέσεως, οὐ τὴν τυχοῦσαν καὶ ἐν ταῖς θλίψεσι ταύταις καρπωσόμεθα τὴν  παράκλησιν.

Read More ->>

ΡΚΕʹ Πρός Κυριάκον Επίσκοπον εν εξορία όντα αυτόν

Ιωάννης Χρυσόστομος
Επιστολαί Ιδιαίτεραι
Τόμος 52

ΡΚΕʹ  Πρός Κυριάκον Επίσκοπον εν εξορία όντα αυτόν


Φέρε δὴ  πάλιν  ἀπαντλήσω  τῆς  ἀθυμίας  τὸ  ἕλκος,  καὶ  διασκεδάσω τοὺς λογισμοὺς τοὺς τὸ νέφος τοῦτο συνιστῶντας. Τί γάρ ἐστιν ὃ λυπῇ καὶ ἀδημονεῖς;∆ιότι χαλεπὸς  ὁ χειμὼν  καὶ πικρὸν  τὸ ναυάγιον  τὸ τὴν  Ἐκκλησίαν καταλαβόν; Τοῦτο οἶδα κἀγὼ, καὶ οὐδεὶς ἀντερεῖ· ἀλλ' εἰ βούλει, εἰκόνα σοι ἀναπλάττω  τῶν γινομένων.  Θάλατταν ὁρῶμεν ἀπ' αὐτῆς κάτωθεν ἀναμοχλευομένην  τῆς ἀβύσσου, τοὺς ναύτας ἀντὶ τῶν οἰάκων καὶ τῶν κωπῶν τὰς χεῖρας τοῖς γόνασι περιπλέξαντα καὶ πρὸς τὴν ἀμηχανίαν  τοῦ χειμῶνος  ἀπορηθέντας, οὐκ οὐρανὸν βλέποντας, οὐ πέλαγος, οὐ ξηρὰν, ἀλλ' ἐπὶ τῶν  στρωμάτων κειμένους, καὶ ὀλοφυρομένους,  καὶ κλαίοντας. Καὶ ταῦτα μὲν ἐπὶ τῆς θαλάσσης οὕτω συμβαίνει· νῦν δὲ ἐπὶ τῆς ἡμετέρας θαλάσσης χείρων ὁ θόρυβος, καὶ χείρω τὰ κύματα. Ἀλλὰ παρακάλει τὸν ∆εσπότην ἡμῶν  Χριστὸν, ὃς οὐ τέχνῃ  περιγίνεται  χειμῶνος,  ἀλλὰ νεύματι  λύει τὴν ζάλην. Ἀλλ' εἰ καὶ πολλάκις παρεκάλεσας, καὶ οὐκ εἰσηκούσθης, μὴ ὀλιγωρήσῃς· τοιοῦτον γὰρ ἔθος ἔχει ὁ φιλάνθρωπος  Θεός. Μὴ γὰρ οὐκ ἠδύνατο ἐκείνους τοὺς τρεῖς παῖδας λυτρώσασθαι, ἵνα μὴ εἰς τὴν κάμινον τοῦ πυρὸς ἐμπέσωσιν;

Read More ->>