Παναγία, Βροντὴ ἡ τοὺς ἐχθροὺς καταπλήττουσα

Παναγία, Βροντὴ ἡ τοὺς ἐχθροὺς καταπλήττουσα
Γράφει γιὰ τὴν «ΧΡ. ΒΙΒΛΙΟΓΡ.»
ὁ Δρ Χαραλάμπης Μ. Μπούσιας,
Μέγας Ὑμνογράφος τῆς τῶν Ἀλεξανδρέων Ἐκκλησίας

 Ἡ Παναγία Παρθένος ὑπῆρξε ἀνέκαθεν γιὰ τοὺς εὐσεβεῖς Χριστιανοὺς ἡ ἑτοίμη προστασία, ἡ παραμυθία, τὸ καταφύγιο, ἡ χαρά, ἡ θεία πρὸς τὸν Υἱό της καὶ Θεό μας πρέσβειρα. Γιὰ ἐμᾶς, τὸ εὐλογημένο γένος τῶν Ἑλλήνων ὑπῆρξε, ὑπάρχει καὶ θὰ ὑπάρχει ἡ «ἀκαταίσχυντος προστασία» ἡ «ὑπέρμαχος στρατηγός», ὁ «πύρινος στῦλος» ποὺ φώτισε καὶ φωτίζει, ποὺ ὁδήγησε καὶ ὁδηγεῖ ὅλο τὸ Ρωμαίϊκο γένος στὸ δρόμο τοῦ θριάμβου καὶ τῆς δόξης, στὸ δρόμο τῆς μέσα ἀπὸ περιπέτειες εἰρήνης καὶ προόδου, στὸ δρόμο τῆς σωτηρίας. Ἡ Παναγία μας εἶναι αὐτὴ που συνοδοιπόρησε μαζί μας στὴ διαδρομὴ τῶν αἰώνων καὶ μᾶς προστάτεψε ἀπὸ τοὺς ἐπίβουλους ἐχθρούς μας. Εἶναι ἡ «βροντὴ ἡ τοὺς ἐχθροὺς καταπλήττουσα», ἡ ἀστραπὴ καὶ ὁ κεραυνὸς ποὺ κατακεραυνώνει τοὺς ἐπιβούλους τῆς ἐλευθερίας καὶ ἀνεξαρτησίας μας, ὅλους αὐτοὺς ποὺ πολεμοῦν κάθε πιστὸ στὸ Εὐαγγέλιο τοῦ μεγαλοδύναμου Υἱοῦ της.

Read More ->>

Οδηγός εξομολόγησης

Οδηγός εξομολόγησης

Ποιές είναι οι αμαρτίες σε σχέση με το Θεό,τον πλησίον μας και τον εαυτό μας

Πολλοί προσερχόμενοι στην εξομολόγηση, δεν γνωρίζουμε πολλά πράγματα ή δεν έχουμε κάτι να πούμε και φέρνουμε σαν δικαιολογία την αδύναμη μνήμη μας. Γι’ αυτό και ζητάμε από τον ιερέα να μας βοηθήσει.

Όπως λέει και ο π. Αλέξανδρος Ελτσιανίνωφ, «η αδύναμη μνήμη και η ξεχασιά δεν αποτελεί πάντα δικαιολογία. Μπορεί να προέρχεται από έλλειψη σοβαρότητος απέναντι στην αμαρτία, από την πώρωσή μας. Η αμαρτία που βαραίνει τη συνείδησή μας δεν θα ξεχαστεί».

  Είναι απαραίτητο πριν προσέλθουμε στον πνευματικό, να καθίσουμε σ’ ένα ήσυχο μέρος, να προσευχηθούμε θερμά στον Θεό να μας δώσει αληθινή μετάνοια  να φωτίσει τα κρυπτά των καρδιών μας και να κάνουμε μια όσο το δυνατόν τίμια βυθοσκόπηση.

Read More ->>

Ο Ακάθιστος Ύμνος και η ιστορία του

Ο Ακάθιστος Ύμνος και η ιστορία του
31 Μαρτίου 2017

Την Παρασκευή της πέμπτης εβδομάδας της Μεγάλης Σαρακοστής ακούγονται και οι 24 Οίκοι που συνθέτουν τον Ακάθιστο Ύμνο. Ο μεγάλος σε έκταση και ιδιαίτερα πλούσιος σε θεολογικά νοήματα ύμνος, που αναπτύχθηκε τις προηγούμενες τέσσερις εβδομάδες, καθιερώθηκε να ψάλλεται στα μέσα του 7ου αιώνα, όταν βασιλιάς του Βυζαντίου ήταν ο Ηράκλειος. Ο συγγραφέας του είναι άγνωστος, αν και πολλοί τον αποδίδουν στον Ρωμανό τον Μελωδό, που έζησε τον 6ο αιώνα.

Η αφορμή για να θεσπισθεί ο Ακάθιστος Ύμνος ως ακολουθία της Εκκλησίας (Χαιρετισμοί) στάθηκε η εκστρατεία του αυτοκράτορα Ηράκλειου εναντίον των Περσών. Οι Πέρσες είχαν κυριαρχήσει σε πολλές περιοχές της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, μεταξύ των οποίων και η Παλαιστίνη. Από κει άρπαξαν τον Τίμιο Σταυρό και αιχμαλώτισαν πολλούς χριστιανούς, μεταξύ των οποίων και τον Πατριάρχη Ζαχαρία. Έχοντας αρκετά οικονομικά προβλήματα ο αυτοκράτορας, βρήκε ως αφορμή την αρπαγή αυτή προκειμένου να εκστρατεύσει εναντίον του Πέρση βασιλιά Χοσρόη, με τον οποίο είχε κι άλλα προηγούμενα. Στις μάχες που έγιναν ο βυζαντινός στρατός φάνηκε ότι θα έβγαινε νικητής στον πόλεμο αυτόν.

Read More ->>

Μάρτυρες του Ιεχωβά

Μάρτυρες του Ιεχωβά

Η ΑΙΡΕΤΙΚΗ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΩΝ ΙΕΧΩΒΑΔΩΝ  ΚΑΙ Η ΑΝΑΙΡΕΣΙΣ ΤΩΝ ΘΕΣΕΩΝ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ

ΤΙ ΔΙΔΑΣΚΟΥΝ ΕΚΕΙΝΟΙ

Οι Χιλιαστές έχουν την Αγία Γραφή και τους αρέσει να την κρατούν στα χέρια τους και να την προβάλλουν σε δημόσιους χώρους πάντοτε μαζί με βιβλία τους ή με τα περιοδικά  της αίρεσης ΞΥΠΝΑ ΚΑΙ ΣΚΟΠΙΑ. Θεωρούν τον εαυτό τους ’’σπουδαστή των Γραφών’’ απαγγέλλουν από στήθους επιλεγμένα χωρία και προσφέρουν δωρεάν το ιερό κείμενο σε όποιον το ζητήσει. Επίσης απορρίπτουν την Ιερά Παράδοση.

ΤΙ ΠΙΣΤΕΥΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ

Η Αγία Γραφή που χρησιμοποιούν δεν είναι η αυθεντική αλλά παραποιημένη και παραχαραγμένη. Οι Χιλιαστές έχουν παρέμβει στην Αγία Γραφή έχοντας αλλάξει λέξεις, ονόματα, σημεία στίξης ακόμα και ολόκληρες προτάσεις σύμφωνα πάντα με τις υποδείξεις της εταιρείας ’’ Σκοπιά’’.  Επίσης δεν παραδέχονται τα Δευτεροκανονικά βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης ( Μακκαβαίων, Σοφία Σολομώντα, Σοφία Σειράχ,Ιουδίθ, Τωβίθ ) τα οποία εχρησιμοποιούντο στη Λατρεία από τους πρώτους Χριστιανικούς χρόνους. Η Ιερά Παράδοση περιέχει διδασκαλίες του Χριστού και των Αποστόλων, που δεν εγράφησαν αλλά παρεδόθησαν προφορικώς από γενιά σε γενιά. Γι αυτό είναι ισόκυρη με την Αγία Γραφή.

Read More ->>

Στον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου

Στον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)
(Λουκ. α’ 24-38)

Ὅπως ὁ ἥλιος καθρεφτίζεται στά καθαρά καί διαυγή νερά, ἔτσι κι ὁ οὐρανός στήν καθαρή κι ἁγνή καρδιά. Τό Ἅγιο Πνεῦμα εἶναι πανταχοῦ παρόν κι ἀναπαύεται σέ πολλά σημεῖα τοῦ ἀχανοῦς σύμπαντος. Τό μέρος ἐκεῖνο ὅμως ὅπου ἀγαπάει κι ἐπιθυμεῖ περισσότερο ἀπ᾿ ὅλα νά κατοικεῖ, εἶναι ἡ ἁγνή καρδιά τοῦ ἀνθρώπου. Ἐκεῖ εἶναι τό πραγματικό Του ἐνδιαίτημα, ἡ κατοικία του. Ὅλοι οἱ ἄλλοι τόποι εἶναι ἁπλά τό ἐργαστήριό Του. Ἡ καρδιά τοῦ ἀνθρώπου δέ μένει ποτέ ἄδεια. Πάντα ὑπάρχει κάτι νά τήν καλύψει: ἡ καθαρότητά της. Κάποτε, γιά κάποιο διάστημα, τήν καρδιά τοῦ ἀνθρώπου τή γέμιζε μόνο ὁ Θεός. Τότε ἡ καρδιά ἦταν καθρέφτης τοῦ κάλλους τοῦ Θεοῦ, ἕνας ὕμνος καί μιά δοξολογία γιά τό Θεό. Ὑπῆρχε ἕνας καιρός πού ἡ καρδιά τοῦ ἀνθρώπου βρισκόταν πραγματικά στά χέρια τοῦ Θεοῦ, ἀπαλλαγμένη ἀπό κίνδυνο. Ὅταν ὅμως ὁ ἄνθρωπος μέ τήν παραφροσύνη του πῆρε τά πράγματα στά δικά του χέρια, τήν καρδιά του τήν κυνήγησαν πολλά ἄγρια θηρία. Κι ἀπό τότε ξεκίνησε ἐσωτερικά μέν ἡ δουλεία τῆς ἀνθρώπινης καρδιᾶς, ἐξωτερικά δέ αὐτό πού λέμε ἱστορία τοῦ κόσμου. Ἀδύναμος πιά νά κουμαντάρει τήν καρδιά του ὁ ἄνθρωπος ἀναζήτησε στήριξη στά ἔμψυχα ὄντα ἤ καί στά ἄψυχα πράγματα πού τόν περιέβαλαν. 

Read More ->>

Πνευματικά μηνύματα αγωνιστών του 1821

Πνευματικά μηνύματα αγωνιστών του 1821

Με την ευκαιρία της επετείου της εθνικής Παλιγγενεσίας, παραθέτουμε μερικά σπουδαιότα­τα μηνύματα, γραπτά ή προφορικά, των αγωνιστών του 1821, πού δείχνουν το βαθύτατο πνευματικό καί ιδεολογικό νόημα της ελληνικής επαναστάσεως, του ιερού αγώνα της απελευθερώσεως από τον Τουρκικό ζυγό.

Ό Ασημάκης Ζαΐμης, την παραμονή της λήψεως αποφάσεως για την κήρυξη της Εθνεγερσίας, είπε στους συγκεντρωμένους στην Αγία Λαύρα: «Δεν μένει άλλο παρά ή άμεσος κήρυξις της Επαναστάσεως. Δεν μας χωρίζει πλέον καμμιά διαφωνία.'Ας άναπαυθώμεν απόψε καί αύριον εις την Έκκλησίαν, άφού μεταλάβωμεν των Άχραντων Μυστηρίων, ας προσευχηθώμεν όλοι,κατά την Δοξολογίαν εις τον αγιόν 'Αλέξιον καί την Παναγίαν, να μας βοηθήσουν εις τον άνισον αγώνα,εις τον όποιον αποδυόμεθα. Αύριον την αυτήν ώραν να συναντηθώμεν ενταύθα, δια να κανονίσωμεν τα του Αγώνος».

Read More ->>

Στόν Ευαγγελισμό της Θεοτόκου Μαρίας

ΣΤΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟ ΤΗΣ ΥΠΕΡΕΝΔΟΞΗΣ ΔΕΣΠΟΙΝΑΣ ΜΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΜΑΡΙΑΣ.
Ἁγ. Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου

1. Πάλι σήμερα ἔχουμε χαρμόσυνες εἰδήσεις, πάλι ἔχουμε μηνύματα ἐλευθερίας, πάλι ἔχουμε μία ἀνάκληση ἀπὸ τὴν πτώση καὶ μία ἐπάνοδο στὴ ζωή, μία ὑπόσχεση εὐφροσύνης καὶ μία ἀπαλλαγὴ ἀπὸ τὴ δουλεία. Ἕνας ἄγγελος συνομιλεῖ μὲ τὴν Παρθένο, γιὰ νὰ μὴν ξαναμιλήσει ὁ διάβολος μὲ γυναίκα. Λέει ἡ Γραφή· «Τὸν ἕκτο μήνα τῆς ἐγκυμοσύνης τῆς Ἐλισάβετ στάλθηκε ἀπὸ τὸν Θεὸ ὁ ἄγγελος Γαβριὴλ σὲ μία παρθένο, ποὺ ἦταν μνηστευμένη μὲ ἕναν ἄνδρα». Στάλθηκε ὁ Γαβριήλ, γιὰ νὰ ἀποκαλύψει τὴν παγκόσμια σωτηρία τῶν ἀνθρώπων. Στάλθηκε ὁ Γαβριήλ, νὰ φέρει στὸν Ἀδὰμ τὴ βέβαιη ἀποκατάστασή του. Στάλθηκε ὁ Γαβριήλ, στὴν παρθένο, γιὰ νὰ μεταβάλει τὴν ἀτιμία τοῦ γυναικείου φίλου σὲ τιμή. Στάλθηκε ὁ Γαβριήλ, γιὰ νὰ προετοιμάσει τὸν νυμφικὸ θάλαμο, ὥστε νὰ εἶναι ἀντάξιος γιὰ τὸν ἀμόλυντο Νυμφίο. Στάλθηκε ὁ Γαβριήλ, γιὰ νὰ συντελέσει νὰ νυμφευθεῖ τὸ πλάσμα μὲ τὸν πλάστη.

Read More ->>

Στον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Στον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)
(Λουκ. α’ 24-38)

Ὅπως ὁ ἥλιος καθρεφτίζεται στά καθαρά καί διαυγή νερά, ἔτσι κι ὁ οὐρανός στήν καθαρή κι ἁγνή καρδιά. Τό Ἅγιο Πνεῦμα εἶναι πανταχοῦ παρόν κι ἀναπαύεται σέ πολλά σημεῖα τοῦ ἀχανοῦς σύμπαντος. Τό μέρος ἐκεῖνο ὅμως ὅπου ἀγαπάει κι ἐπιθυμεῖ περισσότερο ἀπ᾿ ὅλα νά κατοικεῖ, εἶναι ἡ ἁγνή καρδιά τοῦ ἀνθρώπου. Ἐκεῖ εἶναι τό πραγματικό Του ἐνδιαίτημα, ἡ κατοικία του. Ὅλοι οἱ ἄλλοι τόποι εἶναι ἁπλά τό ἐργαστήριό Του. Ἡ καρδιά τοῦ ἀνθρώπου δέ μένει ποτέ ἄδεια. Πάντα ὑπάρχει κάτι νά τήν καλύψει: ἡ καθαρότητά της. Κάποτε, γιά κάποιο διάστημα, τήν καρδιά τοῦ ἀνθρώπου τή γέμιζε μόνο ὁ Θεός. Τότε ἡ καρδιά ἦταν καθρέφτης τοῦ κάλλους τοῦ Θεοῦ, ἕνας ὕμνος καί μιά δοξολογία γιά τό Θεό. Ὑπῆρχε ἕνας καιρός πού ἡ καρδιά τοῦ ἀνθρώπου βρισκόταν πραγματικά στά χέρια τοῦ Θεοῦ, ἀπαλλαγμένη ἀπό κίνδυνο. Ὅταν ὅμως ὁ ἄνθρωπος μέ τήν παραφροσύνη του πῆρε τά πράγματα στά δικά του χέρια, τήν καρδιά του τήν κυνήγησαν πολλά ἄγρια θηρία. Κι ἀπό τότε ξεκίνησε ἐσωτερικά μέν ἡ δουλεία τῆς ἀνθρώπινης καρδιᾶς, ἐξωτερικά δέ αὐτό πού λέμε ἱστορία τοῦ κόσμου. Ἀδύναμος πιά νά κουμαντάρει τήν καρδιά του ὁ ἄνθρωπος ἀναζήτησε στήριξη στά ἔμψυχα ὄντα ἤ καί στά ἄψυχα πράγματα πού τόν περιέβαλαν. 

Read More ->>

Η Μεγάλη Είσοδος και ο Χερουβικός Ύμνος

Η Μεγάλη Είσοδος και ο Χερουβικός Ύμνος

Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Ἐλεήμων (555-619) διετέλεσε ἀρχιεπίσκοπος Ἀλεξανδρείας, ἐπί μία δεκαετία, τήν τελευταία τῆς ζωῆς του.Τότε, λοιπόν, μερικοί ἀνευλαβεῖς εἶχαν τήν ἑξῆς κακή συνήθεια. Μετά τήν ἀνάγνωση τοῦ Εὐαγελίου, στήν θεία Λειτουργία, ἔβγαιναν ἀπό τήν ἐκκλησία, καί τό ἔριχναν στήν κουβέντα. (Ἦταν ἡ ὥρα πού γινόταν τό κήρυγμα!) Μετά, ἔμπαιναν πάλι, στό Χερουβικό. Βλέποντας τήν κατάσταση ἀδιόρθωτη, ὁ ἅγιος Ἰωάννης, βγαίνει καί αὐτός μαζί τους, ντυμένος τήν ἀρχιερατική του στολή. Καί κάθεται μαζί τους! Μόλις τόν εἶδαν ἐκεῖνοι ἐξεπλάγησαν. Τούς λέει ὁ ἅγιος:-Μήν ἀπορεῖτε. Ὅπου εἶναι τά πρόβατα, ἐκεῖ πρέπει νά εἶναι καί ὁ ποιμένας. Ἤ πηγαίνουμε ὅλοι μέσα, ἤ κάθομαι καί ἐγώ μαζί σας. Καί Σᾶς διδάσκω ἐδῶ τόν λόγο τοῦ Θεοῦ!

Ἔτσι, κατάφερε νά διορθώσει τήν κακή αὐτή συνήθεια.

Ποιό εἶναι, ὅμως, τό χερουβικό ἤ χερουβικός ὕμνος, πού ἀκόμη καί τότε οἱ ἀνευλαβεῖς τό ἐσέβοντο καί ξανάμπαιναν στήν ἐκκλησία γιά νά τό ἀκούσουν;

Η Μεγάλη Είσοδος συμβολίζει την πορεία του Χριστού προς την Ιερουσαλήμ, όπου έπρεπε να θυσιαστεί. Τότε καθισμένος "επί πώλου όνου", έμπαινε στην Αγία Πόλη, συνοδευόμενος και υμνούμενος από τα πλήθη.Ο λειτουργός θα προχωρήσει πλέον στη θυσία, και πρέπει τα δώρα που πρόκειται να προσφερθούν για τη Θυσία, να τοποθετηθούν στην Aγία Τράπεζα. Για αυτό έρχεται τώρα στην Πρόθεση, παίρνει τα τίμια δώρα, τα κρατάει στο ύψος του κεφαλιού του και βγαίνει από το Ιερό.

Read More ->>

Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Διάλογος πάπας Ρώμης

Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Διάλογος πάπας Ρώμης (12 Μαρτίου)

Ο Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Διάλογος, γεννήθηκε περὶ τὸ ἔτος 540 μ.Χ. καὶ ἔζησε στὴ Ρώμη, κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορος Ἰουστινιανοῦ Α’ τοῦ Μεγάλου (527 – 565 μ.Χ.). Ὀνομάσθηκε δὲ Διάλογος, ἐπειδὴ τὰ περισσότερα ἔργα του τὰ ἔγραψε μὲ διαλογικὸ τρόπο, δηλαδὴ μὲ ἐρωτήσεις καὶ ἀποκρίσεις. Ὁ πατέρας του ὀνομαζόταν Γορδιανὸς καὶ ἡ μητέρα του Συλβία. Τόσο οἱ γονεῖς του ὅσο καὶ οἱ δύο ἀδελφὲς τοῦ πατέρα του, ἡ Ταρσίλα καὶ ἡ Αἰμιλιανή, διακρίνονταν γιὰ τὴν εὐσέβειά τους καὶ ἐπέδρασαν εὐεργετικὰ στὴν διαμόρφωση τῆς προσωπικότητας τοῦ Γρηγορίου. Ὡς γόνος πλούσιας οἰκογένειας ὁ Γρηγόριος ἔλαβε καλὴ μόρφωση, ἰδιαίτερα στὴ νομική. Βέβαια ἔζησε σὲ μία ἐποχὴ ὄπου ἡ καλλιέργεια τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας καὶ τῶν ἑλληνικῶν γραμμάτων στὴ Ρώμη εἶχε σβήσει. Ὁ Γρηγόριος μᾶλλον ἦταν κάτοχος μόνο τῆς λατινικῆς γλώσσας, γεγονὸς ποὺ δὲν τοῦ ἐπέτρεπε νὰ μελετήσει τὴν πλούσια θεολογικὴ γραμματεία τῶν Ἑλλήνων Πατέρων.

Περὶ τὸ ἔτος 570 μ.Χ. διορίσθηκε ἀπὸ τὸν αὐτοκράτορα Ἰουστινιανὸ Β’ (565 – 576 μ.Χ.) στὸ ἀξίωμα τοῦ πραίτορος τῆς πόλεως τῆς Ρώμης. Δὲν παρέμεινε ὅμως γιὰ μακρὺ χρονικὸ διάστημα στὴν θέση αὐτή. Μετὰ τὸν θάνατο τοῦ πατέρα του διέθεσε τὸ μέγιστο μέρος τῆς περιουσίας ποὺ κληρονόμησε σὲ φιλανθρωπικὰ ἔργα καὶ στὴν ἵδρυση μονῶν. Ἵδρυσε ἕξι μοναστήρια στὴ Σικελία καὶ περὶ τὸ ἔτος 575 μ.Χ. μετέτρεψε τὴν οἰκία του στὴν Ρώμη σὲ μοναστήρι ἀφιερωμένο στὸν Ἀπόστολο Ἀνδρέα. Ὁ ἴδιος ἔγινε μοναχὸς αὐτῆς τῆς μονῆς καὶ ἀργότερα ἀναδείχθηκε ἡγούμενός της. Στὸ μοναστήρι ζοῦσε μία πολὺ ἀσκητικὴ ζωὴ καὶ ἀφιερώθηκε στὴν προσευχὴ καὶ στὴ μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς καὶ τῶν Πατέρων.

Read More ->>

Άγιος Γρηγόριος ο Μέγας: Ο ταπεινός Πάπας της Ρώμης

ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο ΜΕΓΑΣ:
 Ο ΤΑΠΕΙΝΟΣ ΠΑΠΑΣ ΤΗΣ ΡΩΜΗΣ
ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητού

Μεγάλους αγίους και Πατέρες της Εκκλησίας μας συναντάμε σε κάθε τόπο και σε κάθε εποχή. Ο δυτικός Χριστιανισμός, πριν αποσχισθεί από την Μία Αγία Καθολική και Αποστολική Εκκλησία του Χριστού και παρεκκλίνει από την ορθή πίστη, ανάδειξε μεγάλους αγίους και Πατέρες, εφάμιλλους των Πατέρων της Ανατολής. Ένας από αυτούς είναι και ο άγιος Γρηγόριος ο Α΄, ο Διάλογος, πάπας Ρώμης. Να διευκρινίσουμε πως ως τις αρχές του 11ου αιώνα, που ο παπισμός δεν είχε αποσκιρτήσει από την Εκκλησία και εκπέσει στην αίρεση, αναδείχτηκαν πάμπολλοι πάπες άγιοι, οι οποίοι λαμπρύνουν τα αγιολόγιά μας. Ο άγιος Γρηγόριος γεννήθηκε στη Ρώμη περί το 540 και έζησε στα χρόνια του αυτοκράτορα Ιουστινιανού (527-565). Ο πατέρας του ονομαζόταν Γορδιανός και η μητέρα του Συλβία. Οι πλούσιοι γονείς του φρόντισαν να του δώσουν σπουδαία μόρφωση. Αναδείχτηκε σπουδαίος νομικός.

Read More ->>

Πολυτέλεια και ολιγάρκεια η μοναστική διαβίωση

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Β'
ΠΟΛΥΤΕΛΕΙΑ ΚΑΙ ΟΛΙΓΑΡΚΕΙΑ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
1. Η μοναστική διαβίωση

Καθώς εντρυφούμε στην περί πολυτέλειας και ολιγάρκειας διδασκαλία του Χρυσοστόμου, αξίζει να ενσκύψουμε στην ζωή του, γιατί θα διαπιστώσουμε, ότι σ’αυτήν οι λόγοι του έβρισκαν πλήρη εφαρμογή.«Άνήρ γάρ εκείνος ου μο'νον είχε γλώτταν λυσιτελή τοίς άκου'ουσιν, αλλά και τον βιον πλε'ον τοίς μιμουμε'νοις επωφελή»". Η αναφορά μας στον βίο του θα εστιασθεί στην λιτότητα, την ολιγάρκεια, την ασκητικότητα που χαρακτήριζε την καθημερινότητα του, καθώς και στον υπ'αυτού έλεγχο της πολυτέλειας των πλουσίων και των αδικιών τους και στην έμπρακτη υπεράσπιση των φτωχών αδικουμένων. Η στάση του δε αυτή έμελλε να θρέψει το μίσος των εχθρών του και να προετοιμάσει το έδαφος για την μετέπειτα καταδίωξη του.

Είναι καλό, πριν μιλήσουμε για την αναχώρηση του από τον κόσμο, να σημειώσουμε, ότι «εκ παιδός μεν ούν ετι τό λιτόν φιλη'σας και ά'τυφον, πάσης άπειχετο βλακείας και περιττδτητος, ούτε πλήθος ακολουθών εις την διατριβήν επαγο'μενος, ούτε ί'ππω την πορείαν άνύειν παραδεχο'μενος...». Παρόλο που προερχόταν από επιφανή και πλούσια οικογένεια της Αντιόχειας, εντούτοις καταφρονούσε την επίδειξη του πλούτου και απείχε από οτιδήποτε θεωρούσε περιττό. Στο τριακοστό περίπου έτος της ηλικίας του, αφού ολοκλήρωσε τις ρητορικές, φιλοσοφικές και θεολογικές του σπουδές και αφού προεχειρίσθη αναγνώστης, εξέφρασε τον πόθο του να καταφύγει σε μοναστήρι. Η απόφαση του αναβλήθηκε εξ αιτίας της παράκλησης της χήρας μητέρας του να μην την αφήσει έρημη και απροστάτευτη. Εντούτοις έμεινε στον κόσμο σαν ξένος προς τον κόσμο υποβάλλοντας τον εαυτό του σε αυστηρές ασκήσεις.

Read More ->>

Xαιρετισμοί Αγία Μαρία η Μαγδαληνή

Xαιρετισμοί Αγία Μαρία η Μαγδαληνή
Κοντάκιον. Ἦχος πλ. δ΄. 
Τῇ Ὑπερμάχῳ Στρατηγώ τα Νικητήρια

Τῇ Μυροφόρῳ εὐλαβῶς τὸν ὕμνον στέψωμεν, Μαρίᾳ πάντες ἐν ᾠδαῖς συμφώνως ᾄδοντες, ἀπαστράπτει γὰρ τοῖς θαύμασιν ἐν τῷ κόσμῳ, καὶ παρέχει τὰς ἰάσεις τοῖς προστρέχουσι, τῇ σορῷ χειρὸς αὐτῆς πᾶσιν ἐκ πίστεως, καὶ κραυγάζουσι· Χαίροις Λόγου Μαθήτρια. ( Xαιρετισμοί Αγία Μαρία η Μαγδαληνή)

Ὁ Οἶκος.

Ἄγγελοι οὐρανόθεν, ἐξεπλάγησαν θεῖοι, τολμήματι τῷ σῷ Μυροφόρε (γ΄)· πῶς ἄτρομος σὺ μόνη νυκτὸς πρὸς τὸν τάφον Χριστοῦ δραμοῦσα, ἔγερσιν κατεῖδες τὴν αὐτοῦ πρώτη· ὢ χάριτος! ἡμεῖς δὲ σοὶ βοῶμεν·

Χαῖρε, αὐγὴ ἡ τηλαυγεστάτη·

χαῖρε, λαμπὰς ἡ παμφαεστάτη.

Χαῖρε, Μυροφόρων σεπτὸν ἀκροθίνιον·

χαῖρε, Ἀποστόλων σοφῶν μηνυτήριον.

Χαῖρε, θείων ἡ οἰκήσασα, σὺν Ἀγγέλοις τοῖς χοροῖς·

χαῖρε, θείας ἀπολαύσασα, Παραδείσου τῆς τρυφῆς.

Χαῖρε, ὅτι τῷ κάλλει ἡλιόμορφος ὤφθης·

χαῖρε, ὅτι τῷ εἴδει ἀστραπὴ καθωράθης.

Χαῖρε, Χριστοῦ ἡ πρώτη μαθήτρια·

χαῖρε, πασῶν τῶν ἄλλων ἡ πρόκριτος.

Χαῖρε, Χριστοῦ τῷ φίλτρῳ φλεχθεῖσα·

χαῖρε, Χριστοῦ στοργῇ ἡ θελχθεῖσα.

Χαίροις, Λόγου Μαθήτρια.

Read More ->>

Όπου επλέονασε η αμαρτία υπερπερίοσσευσε η χάρις

Όπου επλέονασε η αμαρτία υπερπερίσσευσε η χάρις
Διηγήσεις ωφέλιμες

Κάποιος μοναχός νικήθηκε από το πάθος της πορνείας και έκανε την αμαρτία καθημερινά., αλλά και καθημερινά ζητούσε έλεος από τον Κύριό του με δάκρυα και προσευχές. Ενεργώντας λοιπόν έτσι, τον ξεγελούσε η κακή συνήθεια, και έκανε την αμαρτία· έπειτα πάλι, μετά την αμαρτία, πήγαινε στην εκκλησία, και βλέποντας την ιερή και σεβάσμια εικόνα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, έπεφτε μπροστά της με πικρά δάκρυα και έλεγε: «Σπλαχνίσου με, Κύριε, και πάρε από επάνω μου αυτόν τον ύπουλο πειρασμό, γιατί με ταλαιπωρεί φοβερά και με τραυματίζει με τις πικρές ηδονές. Δεν έχω πρόσωπο, Κύριε, να αντικρύσω και να δω την αγία εικόνα σου και την υπέρλαμπρη μορφή του προσώπου σου, ώστε να γλυκαθεί η καρδιά μου». Τέτοια έλεγε, και όταν έβγαινε από την εκκλησία έπεφτε πάλι στον βούρκο. Όμως και πάλι δεν απελπιζόταν για τη σωτηρία του, αλλά από την αμαρτία ξαναγύριζε στην εκκλησία και έλεγε τα παρόμοια προς τον φιλάνθρωπο Κύριο και Θεό:

Read More ->>

Τη Αγία και Μεγάλη Πέμπτη – ομιλία του Αγ. Ιωάννου του Χρυσοστόμου

Τη Αγία και Μεγάλη Πέμπτη – ομιλία του Αγ. Ιωάννου του Χρυσοστόμου

«Εκείνο το Δείπνο», Υμνολογική εκλογή.

Ιωάννου του Χρυσοστόμου: Εκείνο το Δείπνο

Πρέπει να πιστέψετε ότι και τώρα, όταν τελούμε τη θεία Λειτουργία και κοινωνούμε, είναι εκείνο το δείπνο, ο Μυστικός Δείπνος, κατά τον οποίο ο ίδιος ο Κύριος Ιησούς παρίστατο. Τίποτε μάλιστα δεν κάνει το σημερινό δείπνο υποδεέστερο εκείνου. Ούτε να σκεφτούμε ότι τάχα αυτό, το δικό μας σημερινό, το ετοιμάζει άνθρωπος, εκείνο δε ο Κύριος. Αλλά και εκείνο και αυτό ο ίδιος, ο Κύριος τα προσφέρει.

Όταν λοιπόν δεις να σου προσφέρονται τα ιερά και τίμια δώρα, μη θεωρείσεις ότι αυτό το κάνει ο ιερέας, αλλά να βλέπεις, ότι του Θεού είναι το χέρι που προτείνεται…

Διότι εκείνος που έδωσε το μεγαλύτερο, δηλαδή που παρέδωσε τον εαυτό του για τη σωτηρία των ανθρώπων, πολύ περισσότερο δε θα απαξιώσει να σου μεταδώσει το Σώμα του.

Ας ακούσουμε λοιπόν και ιερείς και πλήρωμα της Εκκλησίας, ποιά μεγάλη δωρεά αξιωθήκαμε. Να ακούσουμε και να τρομάξουμε. Μας έδωσε ο Κύριος να χορτάσουμε με τις αγίες σάρκες του, τον ίδιο τον εαυτό του μας έδωσε θυσιασμένο. Ποια θα είναι η απολογία μας, εάν, ενώ με τέτοια αγία τροφή τρεφόμαστε, σε τόσα πολλά και μεγάλα αμαρτάνουμε; Όταν, ενώ εσθίουμε (κοινωνούμε) Αμνό, γινόμαστε λύκοι; Όταν ενώ ενωνόμαστε με πρόβατο, και τους λέοντες ακόμη ξεπερνούμε;

Read More ->>

Η μεγαλειώδης πορεία και το άσβηστο φως των 150 ψαλμών

Η μεγαλειώδης πορεία και το άσβηστο φως των 150 ψαλμών:
Ζει ο … βασιλιάς Δαυίδ;

«Διότι καυχιέται και θαυμάζεται από τους ομοίους του ο αμαρτωλός για όσα επιθυμεί και απολαμβάνει η διεφθαρμένη ψυχή του, ενώ θα έπρεπε να ντρέπεται και να μην υπερηφανεύεται, ενώ, επιπλέον, μακαρίζεται από τους ομοίους του ο συστηματικά και χωρίς καμία τύψη της συνείδησής του εργαζόμενος την αδικία»… «Θα μετέλθει κάθε ασυνειδησία, διότι είπε μέσα στην καρδιά του. Έχει ξεχάσει, λησμόνησε ο Θεός. Δεν ενδιαφέρεται, έστρεψε αλλού το πρόσωπό του, για να μη βλέπει πλέον τίποτα». [ψαλμός 9 (στ.24, 32)].

Ποιος ήταν, αλήθεια, ο Βασιλιάς Δαυίδ; Μια μυθική προσωπικότητα, μια ιστορική χαρισματική μορφή, ένας αληθινός προφήτης της Παλαιάς Διαθήκης;;; Άσχετα από την απάντηση στο συγκεκριμένο ερώτημα, το άκουσμα του ονόματος του προφήτη και βασιλιά Δαυϊδ είναι μεγαλειώδες, προκαλώντας, ακόμα και σήμερα, μια αίσθηση δέους έναντι της ευφυούς αυτής πνευματικής και ηγετικής ιστορικής φυσιογνωμίας…

Read More ->>

Τα εμπόδια της μετανοίας: Απελπισία

Τα εμπόδια της μετανοίας: Απελπισία
(Αρχιμ. Σεβαστιανός Τοπάλης)

Ένα μεγάλο εμπόδιο για την αληθινή μετάνοια είναι η απελπισία. Ο άνθρωπος μετά από την αμαρτία δέχεται έντονα τους νυγμούς της συνειδήσεως. Είναι ένας σωτήριος μηχανισμός και υγιής άμυνα του εσωτερικού κόσμου της καρδιάς για να αποβάλλει τον τεράστιο όγκο και το βάρος της αμαρτίας. Αδυσώπητη, έρχεται η λύπη για να αναταράξει τα έσωθεν και να «ξεράσει» το αχώνευτο φαγητό της αμαρτίας. Η αμαρτία γεννά την λύπη και η λύπη γεννά την μετάνοια. Η λύπη όντως είναι ένας δρόμος που οδηγεί στην μετάνοια και την ειρήνη. Οδηγεί στον Θεό για να ζητήσει την συγχώρηση και την αποκατάσταση και την λύτρωση. Αυτή η λύπη του ασώτου υιού της παραβολής του Χριστού άνοιξε τον δρόμο της επιστροφής στον πατέρα. Είναι η «κατά Θεόν λύπη» (Β’ Κορινθ. 7, 10) και οδηγεί στην σωτηρία. Αυτή η κίνηση χρειάζεται μεγάλη ταπείνωση καθώς και μεγάλη γνώση και πίστη στην αγάπη του Θεού. Αυτή η λύπη μετά από την αμαρτία έρχεται στον άνθρωπο είτε μέσα από την καρδιά του σωτήρια, είτε προκαλείται από τους διδασκάλους του Ευαγγελίου και τους Πνευματικούς Πατέρες διά του εμπνευσμένου λόγου των.

Read More ->>

Κυριακή Γ΄Νηστειών Της Σταυροπροσκυνήσεως

ΚΥΡΙΑΚΗ Γ΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ (ΤΗΣ ΣΤΑΥΡΟΠΡΟΣΚΥΝΗΣΕΩΣ)

ΙΕΡΑ  ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΣΤΑΓΩΝ  ΚΑΙ  ΜΕΤΕΩΡΩΝ

«ἀπαρνησάτω ἑαυτόν…»

Ἡ  Τρίτη Κυριακή τῶν Νηστειῶν εἶναι τό κέντρο τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς καί στό μέσον τοῦ Ναοῦ τοποθετεῖται ὁ Σταυρός τοῦ Χριστοῦ γιά νά μᾶς ἐνδυναμώσει ἀλλά καί νά μᾶς προετοιμάσει γιά τό ἐπερχόμενο Πάθος.

Κάθε ἕνας ἀπό ἐμᾶς ἔχει ἕνα σταυρό. Αὐτό μπορεῖ νά εἶναι μία ἀσθένεια, μία οἰκογενειακή δυσκολία, ἕνα παιδί στἀ ναρκωτικά. Ὁ Χριστός μᾶς προτρέπει νά σηκώσουμε αὐτόν τόν σταυρό καί νά τόν ἀκολουθήσουμε. Τό ὅνομα χριστιανός σημαίνει ὅτι εἴμαστε τοῦ Χριστοῦ. Γιά νά εἴμαστε μαθητές του ὅμως καί ὄχι ἁπλοί ὁπαδοί πρέπει νά ἔχουμε ἀποφασίσει μέσα στήν καρδιά μας ὅτι ὁ Χριστός εἶναι ἡ πρώτη ἀγάπη, τό μέγιστο ἀγαθό στήν ψυχή μας.

Ὁ ἴδιος εἶπε ὅτι ἐάν ἀγαπᾶς πατέρα ἤ μητέρα ἤ ἀδελφούς περισσότερο ἀπό ἐμένα δέν μοῦ εἶσαι ἄξιος. Αυτό σημαίνει ὅτι ὁ Κύριος δέν θέλει ἕνα κομμάτι τοῦ ἑαυτοῦ μας μόνο, μᾶς θέλει ὅλους. Δέν μπορεῖς νά δουλεύεις σέ δύο κυρίους, συνεχίζει, τό Θεό καί τόν Μαμωνᾶ. Στόν ἕνα θά προσκοληθεῖς καί τόν ἄλλο θά τόν ἀρνηθεῖς. Προκειμένου νά εἶσαι τοῦ Χριστοῦ ὀφείλεις νά κάνεις ὁρισμένες ἐπιλογές στήν καρδιά σου καί νά ἄρεις τόν σταυρό σου.

Read More ->>

Κυριακή Γ’ Νηστειών – Της Σταυροπροσκυνήσεως

Κυριακή Γ’ Νηστειών – Της Σταυροπροσκυνήσεως
Ευαγγέλιον

Καὶ προσκαλεσάμενος τὸν ὄχλον σὺν τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ εἶπεν αὐτοῖς· ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ, καὶ ἀκολουθείτω μοι. 35 ὃς γὰρ ἂν θέλῃ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ σῶσαι, ἀπολέσει αὐτήν· ὃς δ᾿ ἂν ἀπολέσῃ τὴν ἑαυτοῦ ψυχὴν ἕνεκεν ἐμοῦ καὶ τοῦ εὐαγγελίου οὗτος σώσει αὐτήν. 36 τί γὰρ ὠφελήσει ἄνθρωπον ἐὰν κερδήσῃ τὸν κόσμον ὅλον, καὶ ζημιωθῇ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ; 37 ἢ τί δώσει ἄνθρωπος ἀντάλλαγμα τῆς ψυχῆς αὐτοῦ; 38 ὃς γὰρ ἐὰν ἐπαισχυνθῇ με καὶ τοὺς ἐμοὺς λόγους ἐν τῇ γενεᾷ ταύτῃ τῇ μοιχαλίδι καὶ ἁμαρτωλῷ, καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐπαισχυνθήσεται αὐτὸν ὅταν ἔλθῃ ἐν τῇ δόξῃ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ μετὰ τῶν ἀγγέλων τῶν ἁγίων.

ΚΑΙ ἔλεγεν αὐτοῖς· ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι εἰσί τινες τῶν ὧδε ἑστηκότων, οἵτινες οὐ μὴ γεύσωνται θανάτου ἕως ἂν ἴδωσι τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ ἐληλυθυῖαν ἐν δυνάμει.

Να σηκώνουμε τον Σταυρό μας

Read More ->>

Τα έτη της εξορίας.

Τα έτη της εξορίας.

Στο εχθρικό στρατόπεδο εναντίον του Χρυσοστόμου συγκατελέγετο εκτός απο την αυλή των ανακτόρων και μια ομάδα κληρικών, αποτελούμενη απο τον Ακάκιο Βέροιας, Αντίοχο Πτολεμαιδος, Ισαάκ μοναχό, δύο πρεσβυτέρους και πέντε διακόνους, που ζητούσαν στήριγμα για να κατηγορήσουν τον αρχιεπίσκοπο. Συνεργάτης τους ήταν ο Σεβηριανός Γαβάλων, στον οποίο είχε εμπιστευθεί ο Χρυσόστομος την διεύθηνση της αρχιεπισκοπής όσο έλειπε στην Μ.Ασία. Αυτός επεδίωκε την μείωση του κύρους του αρχιεπισκόπου και την προσέλκυση της συμπάθειας κλήρου, λαού και αρχόντων. Μετά την αποτυχημένη τους προσπάθεια να βρούν στοιχεία άξια κατηγορίας απο την νεανική ηλικία του Χρυσοστόμου στην Αντιόχεια", απέθεσαν τις ελπίδες τους στον Θεόφιλο Αλεξανδρείας, ο οποίος ήταν άνθρωπος ραδιούργος και «σοφιστής» συκοφαντιών. Αυτός διέκειτο αρνητικά απέναντι του Χρυσοστόμου ήδη απο την τοποθέτηση του στον αρχιεπισκοπικό του θρόνο, διότι εκείνη την περίοδο προσπαθούσε να επιβάλλει δικό του άνθρωπο στην κενωθείσα θέση, χωρίς όπως είδαμε να τα καταφέρει. 

Read More ->>

Χαίρε βυθού αγνοίας εξέλκουσα,χαίρε πολλούς εν γνώσει φωτίζουσα

Χαίρε βυθού αγνοίας εξέλκουσα,χαίρε πολλούς εν γνώσει φωτίζουσα

Ένα από τα επιτεύγματα της εποχής μας είναι η ανάπτυξη της επιστήμης σε όλες τις πτυχές της. Δεν υπάρχει αντικείμενο του επιστητού που να μην έχει προοδεύσει. Μπορούμε να υποστηρίξουμε άφοβα ότι ο άνθρωπος σήμερα γνωρίζει συνολικά πολύ περισσότερα από ό,τι γνώριζαν οι παλαιότεροι. Και αυτό δεν είναι κακό. Δείχνει μία αγωνία και έναν αγώνα να ερμηνευθεί ο κόσμος, και ο μικρόκοσμος και ο μακρόκοσμος και ο ορατός και ο αόρατος,με την λογική και τις αισθήσεις. Η ερμηνεία κάνει τον άνθρωπο να αισθάνεται ότι τα μυστικά, τα μυστήρια του κόσμου δεν τα αφήνει στην πορεία τους, αλλά είναι ο ίδιος το κλειδί για να μπορέσει να τα αποκωδικοποιήσει. Η γνώση φέρνει τον άνθρωπο πιο κοντά στην αλήθεια. Και η αλήθεια ελευθερώνει από τα δεσμά της άγνοιας, της παιδιάστικης και αφελούς ερμηνείας της ζωής. Κάνει τον καθέναν μας να αισθάνεται πιο ελεύθερος από την εξάρτηση από δεισιδαιμονίες. Ο ελεύθερος άνθρωπος μπορεί να ορίσει τον εαυτό του με υπευθυνότητα. Διότι ξέρει. Και αυτός που ξέρει δεν έχει δικαιολογίες για τις επιλογές του.

Read More ->>

Προσευχή άμα τη εγέρσει εκ του ύπνου

Προσευχή  άμα τη εγέρσει εκ του ύπνου
+ Αρχιμ. Σωφρονίου Σαχάρωφ

Βασιλεύ άναρχε, ο ων προ πάντων των αιώνων, Πλαστουργέ μου, ο εκ του μη όντος εις την ζωήν ταύτην παραγαγών τα σύμπαντα. Ευλόγησον την ημέραν ταύτην, ην εδωκάς μοι δια την ανεξιχνίαστον Σου αγαθότητα, και τη[ι] δυνάμει της ευλογίας Σου ικάνωσόν με επιτελέσαι παν έργον και πάντων λόγον εν τη[ι] αρχομένη υπ'εμού ημέρα ταύτη, δια Σε, προς δοξάν Σου, εν τω φόβω Σου, κατά θέλημα Σου, εν πνεύματι σωφροσύνης, ταπεινοφροσύνης, υπομονής, αγάπης, πραότητος, ειρήνης, ανδρείας, σοφίας, εν προσευχή και επίγνωσει της Πανταχού Σου παρουσίας.

Ναι, Κύριε, κατά το άμετρον Σου έλεος, οδηγησόν με δια του Αγίου Σου Πνεύματος εις παν έργον και πάντα λόγου αγαθόν, και δος μου διελθείν απροσκόπτως ενώπιόν Σου την οδόν της ζωής μου και κατά την δικαιοσύνην Σου, ήν εφανέρωσας ημίν, ίνα μη προστέθη μοι ουδεμία ανομία. Κύριε, ο Μέγας εν ελέει, φείσαί μου τον απολλυμένου εις το κακόν, και μη αποκρύψης το προσωπόν Σου απ'εμού. Και όταν η διεφθαρμένη μου θέλησις οδηγήση με προς άλλας οδούς, και τότε ο Σωτήρ μου, μη εγκαταλίπης με, αλλά βιαίως επανάγαγε με εις την αγίαν Σου οδόν.

Read More ->>

Η πολυτέλεια και οι εκδηλώσεις της

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Γ
Η ΠΟΛΥΤΕΛΕΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΗΣ
1. Η εν τω κόσμω τρυφή και η αληθινή έννοια αυτής.
Ο ιερός Χρυσόστομος αναφέρεται πολλές φορές στο θέμα της πολυτέλειας χρησιμοποιώντας την λέξη «τρυφή». Μ'αυτήν εννοεί την άμετρη πολυφαγία, την γαστριμαργία, την άνεση, την γεμάτη απολαύσεις και χωρίς κόπους και δυσκολίες ζωή. Μέσα από τους λόγους του καταδεικνύει τις αιτίες για τις οποίες απαγορεύεται η τρυφηλή ζωή στην παλαιά και στην καινή διαθήκη και επισημαίνει τις αρνητικές συνέπειες αυτής.
Σύμφωνα με την επιχειρηματολογία του η μονομερής έμφαση του ανθρώπου στην φροντίδα και περιποίηση του σώματος του δεν βρίσκεται στην φύση του, δεν είναι μια φυσική κατάσταση. Η ειδοποιός διαφορά του ανθρώπου από τα άλογα ζώα είναι αυτό τούτο το γεγονός, ότι δεν ζεί μόνο για να τρώει και να πίνει. «Ου γάρ διά τούτο εγενο'μεθα και ζώμεν, ϊνα φάγωμεν και πιωμεν, αλλά διά τούτο εσθιωμεν ί'να ζώμεν. Ού τό ζην διά τό φαγειν, αλλά διά τό ζην τό φαγειν γδγονεν εξ άρχής». Ξεκαθαρίζει βέβαια ο ιερός πατήρ, ότι είναι επιτρεπτή η απόλαυση των αγαθών εφόσον υπάρχει το δεδομένο, ότι κανένα κτίσμα δεν είναι ακάθαρτο. Τα αγαθά καθίστανται ακάθαρτα εξ αιτίας της προαίρεσης του ανθρώπου και της άμετρης χρήσης τους. Αυτή παραλύει την ψυχή και καταστρέφει το σώμα. Το ότι η συμμετρία είναι αυτή που πρέπει να χαρακτηρίζει την ανθρώπινη φύση το δείχνει και η ίδια η κατασκευή του σώματος.

Read More ->>

Η αρετή τής ολιγάρκειας

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Δ

Η ΑΡΕΤΗ ΤΗΣ ΟΛΙΓΑΡΚΕΙΑΣ

1. Η κένωση και ακτημοσύνη του Χριστού ως πρότυπο χριστιανικής ζωής.

Στο κεφάλαιο αυτό θα εξετάσουμε την έννοια της ολιγάρκειας, την κατάσταση δηλαδή κατά την οποία αρκείται κανείς στα λίγα, στα αναγκαία και στα απαραίτητα. Στο έργο του Χρυσοστόμου η ολιγάρκεια συναντάται και ως πενία και πτωχεία και γίνονται πολλές και εκτενείς αναφορές στην αξία αυτής της αρετής, η οποία προβάλλεται ως πρότυπο χριστιανικής ζωής. Η επιχειρηματολογία αυτού του προτύπου ξεκινά από το γεγονός, ότι ο ίδιος ο Χριστός βίωσε την πενία. Το παράδειγμα του προβάλλεται διότι τίποτε, κατά τον Χρυσόστομο, δεν διεγείρει τόσο την φιλόσοφη ψυχή προς την αρετή όσο το να προτρέπεται σε πράξεις και βιώματα, με τα οποία καθίσταται όμοια προς τον Θεό.

Η πενία του Χριστού διακρίνεται αφ'ενός στην κένωση του ως Θεός και αφ'ετέρου στην ακτημοσύνη του ως άνθρωπος. Ο απ. Παύλος αναφέρει, ότι ο Χριστός «ev μορφή Θεού υπάρχων, ουχ άρπαγμόν ήγη'σατο τό eivai ί'σα Θεω,άλλά εαυτόν εκενωσεν μορφήν δου'λου λαβω'ν» και ακόμη «δι 'ημάς επτω'χευσε πλου'σιος ών, ί'να ημείς τή εκείνου πτωχεία πλουτισωμεν»'. Αυτό, όπως σχολιάζει ο Χρυσόστομος, δεν έγινε αναγκαστικά, αλλά ήταν ενέργεια της φρονήσεως και του βουλήματος του. Ποιά ήταν η φτώχεια στην οποία περιήλθε ο Χριστός; Το ότι ντύθηκε το ανθρώπινο σώμα, έγινε άνθρωπος και έπαθε όσα έπαθε . Η κένωση και η ταπείνωση του είναι το πρώτο χαρακτηριστικό της φιλοπτωχείας Του και ο σκοπός αυτής της κένωσης ήταν να πλουτήσουν οι άνθρωποι από την δική του φτώχεια και απλότητα. Και εδώ πλούτος, κατά την χρυσοστομική ερμηνεία, είναι η γνώση της ευσέβειας, η δικαιοσύνη και ο καθαρισμός από τις αμαρτίες. Συναντάμε δηλαδή μια άλλη έννοια του πλούτου,κατά την οποία αυτός είναι καρπός της πτωχείας.

Read More ->>

Φιλαργυρία και πλεονεξία.

3.Φιλαργυρία και πλεονεξία.

Η πολυτέλεια, όπως είναι ολοφάνερο, συνδέεται άμεσα με την φιλαργυρία και την πλεονεξία. Διότι φιλαργυρία δεν είναι μόνο η επιθυμία εξ ολοκλήρου των χρημάτων αλλά και των πολλών, αυτών που ξεφεύγουν από τις αληθινές ανάγκες. Και καθώς και η πολυτέλεια συντίθεται από τα περιττά και ανώφελα καταλαβαίνει κανείς την ταύτιση της με τις δύο παραπάνω καταστάσεις. Σ'αυτό το σημείο διευκρινίζει ο Χρυσόστομος, ότι δεν είναι κακό από μόνο του το να έχει κανείς πολλά πλούτη, εφόσον τα χρησιμοποιεί για τα αναγκαία και τα ξοδεύει γι' αυτούς που έχουν ανάγκη. Συνήθως όμως οι πλούσιοι διέπονται από έρωτα των χρημάτων και γίνονται δούλοι αυτών. Και έρχεται εδώ ο Χριστός να τονίσει, ότι «ου δύνασθαι 0ec5 δουλευ'ειν και μαμωνά Ερμηνεύοντας το χωρίο αυτό οΧρυσόστομος εξηγεί ,ότι οι δύο κύριοι (Θεός και μαμωνάς) διατάζουν τα αντίθετα. «'0 Χριστός λόγει, φειδου των πενομόνων ό μαμωνάς λόγει, άπόδυσον και αυτά ά' έ'χουσιν ό Χριστός λόγει, κόνωσον ά'περ έ'χεις· ό μαμωνάς λόγει, λάβε και άπερ ουκ εχεις... ό Χριστός λε'γει, περιβαλε τόν γυμνόν ουτος λε'γει τόν γυμνόν άπόδυσον». Έτσι είναι κατανοητό για ποιό λόγο δεν μπορεί κανείς να υπακούει εύκολα και στους δύο, αλλά πρέπει να καταφρονήσει τον ένα.

Read More ->>

Ελεημοσύνη· η θυσιαστική διάσταση της ολιγάρκειας

Ελεημοσύνη· η θυσιαστική διάσταση της ολιγάρκειας
α. Η ελεημοσύνη ως σκοπός της ολιγάρκειας και η αξία της.

Είναι απαραίτητο να κάνουμε ιδιαίτερο λόγο για την ελεημοσύνη, γιατί αυτή αποτελεί την πιο σημαντική διάσταση της ολιγάρκειας. Χωρίς αυτήν η ολιγάρκεια και η ωφέλεια της μένει ανολοκλήρωτη. Και αυτό γιατί, όπως έχουμε ήδη δεί, η περιφρόνηση των χρημάτων και των υλικών πραγμάτων δεν αρκεί από μόνη της για να συστήσει την πνευματική ζωή έτσι όπως την εννοεί η χριστιανική ορθόδοξη παράδοση. Χωρίς την ελεημοσύνη η ολιγάρκεια σταματά γύρω από αυτόν που την ασκεί και καταντά στείρος ατομικισμός. Ενω η ελεημοσύνη «εκτεινόμενη εις πάντας»" σγάζει την ολιγάρκεια από τα όρια του "εγώ", την οδηγεί στον συνάνθρωπο και την καθιστά σύνδεσμο αγάπης. Ει'αυτό και στην καινοδιαθηκική διδασκαλία η εντολή της ολιγάρκειας συνδέεται άρρηκτα με την εντολή της ελεημοσύνης. Εια παράδειγμα στο κατά Ματθαίον ευαγγέλιο ο Χριστός προτρέπει τον πλούσιο νεανία να πουλήσει τα υπάρχοντα του και να μοιράσει τα χρήματα στους φτωχούς προκειμένου να τον ακόλουθήσει"°. Αλλά και στην διδασκαλία του Χρυσοστόμου εκεί που γίνεται λόγος για βοήθεια προς τους έχοντας ανάγκη προύποτίθεται η λιτότητα και η ακτημοσύνη.

Read More ->>

Χαιρετισμοί στον Άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά

Χαιρετισμοί στον Άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά
Κοντάκιον. Ἦχος πλ. δ΄. Τῇ Ὑπερμάχῳ.

Τὸ τῆς σοφίας ἱερὸν καὶ θεῖον ὄργανον, θεολογίας τὴν λαμπρὰν συμφώνως σάλπιγγα, ἀνυμνοῦμέν σε Γρηγόριε Θεολόγε,

ἀλλ’ ὡς νοῦς νοΐ τῷ πρώτῳ παριστάμενος, πρὸς αὐτὸν τὸν νοῦν ἡμῶν Πάτερ ὁδήγησον, ἵνα κράζωμεν·

Χαῖρε, μύστα τῆς χάριτος.

Ἄγγελος τῶν ἀῤῥήτων ἐπὶ γῆς ἀνεφάνης, τὰ θεῖα τοῖς βροτοῖς ἐξαγγέλων (γ΄). Ταῖς τῶν Ἀσωμάτων φωναῖς, νοΐ ἐν ἀνθρωπίνῳ

καὶ σαρκὶ χρώμενος, ἐξέστησας ἡμᾶς καὶ βοᾶν σοι θεοῤῥῆμον ἔπεισας ταῦτα·

Χαῖρε, δι’ οὗ τὸ σκότος ἠλάθη·

χαῖρε, δι’ οὗ τὸ φῶς ἀντεισῆλθε.

Χαῖρε, τῆς ἀκτίστου θεότητος ἄγγελε·

χαῖρε, τῆς κτιστῆς καὶ μωρᾶς ὄντως ἔλεγχε.

Χαῖρε, ὕψος ἀνεπίβατον, τὴν Θεοῦ δόξαν εἰπών·

χαῖρε, βάθος δυσθεώρητον, τὴν ἐνέργειαν δηλῶν.

Χαῖρε, ὅτι τὴν δόξαν τοῦ Θεοῦ καλῶς εἶπας·

χαῖρε, ὅτι τὰς δόξας τῶν κακούργων ἐξεῖπας.

Χαῖρε, φωστήρ, ὁ δείξας τὸν ἥλιον·

χαῖρε, κρατήρ, τοῦ νέκταρος πάροχε.

Χαῖρε, δι’ οὗ ἡ ἀλήθεια λάμπει·

χαῖρε, δι’ οὗ ἐσκοτίσθη τὸ ψεῦδος.

Χαίροις Πάτερ Γρηγόριε.

Βλέπων ἐπαιρομένους καὶ λαλοῦντας εἰς ὕψος, κατὰ Θεοῦ βλασφημίαν Βαρλαάμ, καὶ τοὺς περὶ αὐτόν, ζηλῶν ἐζήλωσας ζῆλον

τὸν ἅγιον, ἐγερθεὶς οὖν πάντας ἀπέκτεινας, τῇ μαχαίρᾳ τοῦ Πνεύματος ψάλλων·

Ἀλληλούϊα

Read More ->>

Ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, ο Χριστιανισμός και το Ισλάμ

Ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, ο Χριστιανισμός και το Ισλάμ
(Πρωτ. Βασίλειος Α. Γεωργόπουλος, 
Λέκτορας Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ.)

Τη δεύτερη Κυριακή των Νηστειών της Μεγ. Τεσσαρακοστής η Εκκλησία μας προβάλλει και τιμά για δεύτερη φορά μέσα στο εκκλησιαστικό έτος μία κορυφαία πατερική φυσιογνωμία, τον Αγ. Γρηγόριο, αρχιεπίσκοπο Θεσσαλονί­κης, τον Παλαμά. Το γεγονός αυτό είναι μία καλή αφορμή για να προσεγγίσουμε από ορθόδοξης πλευράς, με οδηγό μας το πρόσωπο του ιερού Πατέρα, ο οποίος εκφράζει την εκκλησιαστική διδασκαλία κατά τρόπο ακέραιο, αυθεντικό, σαφή και κρυστάλλινο, μία θεωρία που υπάρχει στη σύγχρονη, ετερόδοξη κυρίως ακαδημαϊκή διανόηση (π.χ. Karl Josef Kuschel, Bertold Klappert, Smail Balic, Jonathan Magonet, Thomas Nauman) κ.α. και σχετίζεται άμεσα και με την προβληματική των σύγχρονων διαθρησκειακών διαλόγων.

Read More ->>

Η αξία και η δύναμις των Χαιρετισμών ως παρακλητική προσευχή .

Η αξία και η δύναμις των Χαιρετισμών ως παρακλητική προσευχή
Πρωτοπρεσβυτέρου π. Στεφάνου Αναγνωστοπούλου
Α’ Χαιρετισμοί
«Στώμεν ευλαβώς εν οίκω Θεού ημών»!

Ποιος είναι άραγε αυτός ο οίκος χριστιανοί μου, μπροστά στον οποίον μας καλεί σήμερα ο υμνωδός, να σταθούμε με ευλάβεια πολύ; Ποιος άλλος από την Υπεραγία Θεοτόκο, την Παναγία μας.

Ο σεβασμός και η ευλάβεια είναι προπαντός βίωμα της ψυχής μας, που πηγάζει

- από τη σωστή ορθόδοξη πίστη μας και τη σωστή στάση μέσα στη ζωή. Δηλαδή, από την ορθόδοξη πίστη στο Τριαδολογικό δόγμα, ότι ο Θεός που πιστεύουμε είναι ένας μεν, αλλά Τριαδικός: ο Πατήρ, ο Υιός και το Άγιον Πνεύμα.-Δεύτερον, από την πίστη μας στο έργο της ενσάρκου οικονομίας, που λέγεται χριστοδολογικόν δόγμα. Αυτό σημαίνει ότι το δεύτερο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, ο Υιός και Λόγος του Θεού και Θεός, έγινε άνθρωπος στο πρόσωπον του Ιησού Χριστού εκ Πνεύματος Αγίου και Μαρίας της Παρθένου, χωρίς να πάψει να είναι και τέλειος Θεός, ο Θεάνθρωπος Κύριος.

- Τρίτον, επειδή η παρθένος Μαριάμ, η δεκαπεντάχρονη κόρη της Ναζαρέτ, δεν γέννησε μόνον άνθρωπον, αλλά τον Θεάνθρωπον Κύριον ημών Ιησού Χριστόν, τον Σωτήρα του κόσμου, γι’ αυτό και δε λέγεται Χριστοτόκος, αλλά Θεοτόκος και Θεομήτωρ. Χριστοτόκον και απλή γυναίκα του λαού, την αποκαλούν βλάσφημα οι χιλιαστές και όλοι οι αιρετικοί, οι θεομάχοι και οι άπιστοι.

Read More ->>

42 Μαρτύρων των εν Αμορίω [6 Μαρτίου]

42 Μαρτύρων των εν Αμορίω [6 Μαρτίου]

Τεσσαρακοστής οι Πρόδρομοι

«Η Εκκλησία σήμερα πανηγυρίζει μυστικώς νέον στολήν ενδυσαμένη ως πορφύραν και βύσσον, τα αίματα των νέων Αθλοφόρων τούτους γαρ εν ευσέβεια εκθρεψαμένη,θυσιαν άμωμον δε και ευάρεστον, Χριστώ προσήγαγε».

Σήμερα, αγαπητοί μου αδελφοί φιλομάρτυρες, η αγία μας Εκκλησία πανηγυρίζει τη μνήμη των μεγάλων Μαρτύρων, επισήμων Πολιτικών και στρατιωτικών του Βυζαντίου.

Πολύ δε ωραία παρατηρεί ο ιερός Υμνογράφος το σχετικό του αριθμού των Μαρτύρων με την τεσσαρακονθήμερη νηστεία και περίοδο της μετανοίας πού περνούμε και λέγει: «Στρατός Μαρτύρων θείος κατάλογος, αθλητικός δυσί προς τεσσαράκοντα χάριτι, μυριάσιν Αγγέλων αρίθμηται, λύσιν ημίν παισμάτων, νυν εξαιτούμενος μετρώ της νηστείας ήμερων των τεσσαράκοντα».

Και οι 42 υπηρετούσαν στην πόλι Αμόριο της Φρυγίας της Μικράς Ασίας και «της πόλεως Αμορίου πρώτοι υπήρχαν», κατά τον Ιερό Συναξαριστή.

Η θέσι του Αμορίου ήταν στρατηγικώτατη στην Ανατολική Φρυγία κτισμένη επάνω στο δρόμο προς τη Λαοδίκεια και δίπλα στα Αραβικά σύνορα. Γι' αυτό και το κάστρο της ήταν το ισχυρότερο του Βυζαντίου ανώτερο και από το της Κωνσταντινουπόλεως κατά τους άραβες χρονογράφους, οι όποιοι παραδίδουν ότι πριν από την εκστρατεία του 838 των αράβων κατά του στρατού του Θεοφίλου στο Αμόριο ερώτησεν ο Μωάμεθ Ιμπν Μουσάμπ ποιο ήταν το ισχυρότερο ελληνικό φρούριο και έλαβε την απάντησι: «το Αμόριον... είναι ο οφθαλμός και τα θεμέλια της Χρισιανοσύνης δια τους έλληνας είναι πλέον περίφημον ή η Κωνσταντινούπολις».

Read More ->>

Του Χριστού να γίνεις! Ακούς ; Του Χριστού !

Του Χριστού να γίνεις! 
Ακούς ; Του Χριστού !

Λένε οι πολλοί πως τάχα αυτοί που θέλουν να είναι του Χριστού είναι είτε «ντεμοντέ», είτε «βαρεμένοι».Μάλιστα, τείνοντας να ερμηνεύσουν με ψυχολογικά κριτήρια την πίστη, μιλούν για τους –όχι κατ’ όνομα- χριστιανούς σαν αναγκεμένους ανθρώπους που η εξουθενωμένη τους ψυχή βρίσκει ανάπαυση στου Χριστού την πίστη και στην εκκλησία Του. Μιλούν για ψυχικά ανώριμους ανθρώπους που καταφεύγουν νευρωτικά στην πίστη, σαν καταφύγιο.

Σπεύδουν επίσης να δικαιολογήσουν την δική τους απροθυμία για την εκκλησία και την χριστιανική πίστη, μιλώντας για το διαβλητό σύστημα της εκκλησίας, για ακατήχητους και ψυχο-πνευματικά ανεπαρκείς παπάδες, για το αναξιόπιστο εκκλησιαστικό ιερατείο, για αναχρονιστική σκέψη και λειτουργία, για κακή διοίκηση.

Μάλιστα αρκετοί αμφισβητούν την εγκυρότητα εκείνων των επιστημόνων που μιλούν με προθυμία για την πίστη στο Χριστό, τους χαρακτηρίζουν, περιπαιχτικά, «ρομαντικούς», και τείνουν να απορρίψουν συλλήβδην την επιστημοσύνη τους.

Read More ->>

Τὸ μαρτυρικὸ φρόνημα τῶν Χριστιανῶν

Τὸ μαρτυρικὸ φρόνημα τῶν Χριστιανῶν
Ἀπόστολος Κυριακῆς 5/3/2017, τῆς Ὀρθοδοξίας
(Α΄ Νηστειῶν, Ἑβρ. ια΄ 24-26, 32-40)
«Οὗτοι πάντες μαρτυρηθέντες διὰ τῆς πίστεως οὐκ ἐκομίσαντο τὴν ἐπαγγελίαν»

Κυριακὴ τῆς Ὀρθοδοξίας σήμερα. Ἡ­­­μέρα ἀφιερωμένη στὸν θρίαμβο τῆς Πίστεως. Ἡμέρα τιμῆς πρὸς τὴν ἁγία μας Ἐκκλησία, ἡ ὁποία αἰῶνες τώρα πολεμεῖται ἀλλὰ πάντοτε νικᾶ. Ἡμέρα πανηγυρική, κατὰ τὴν ὁποία ἰδιαιτέρως θυμόμαστε τὴν ἀναστήλωση τῶν ἁγίων εἰκόνων τὸ 843 μ.Χ. καὶ τὴν ὁριστικὴ νίκη τῆς Ὀρθοδοξίας ἐναντίον τῶν αἱ­ρε­τικῶν εἰκονομάχων.

Μέσα στὸ πνεῦμα τῆς ἡμέρας αὐτῆς τὸ ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα ἀπὸ τὴν πρὸς Ἑβραίους ἐπιστολὴ μᾶς παρουσιάζει τὰ ἡρωικὰ κατορθώματα ­ἁγίων ἀνδρῶν τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, οἱ ὁ­­­ποῖοι «μαρτυρηθέντες διὰ τῆς πίστεως οὐκ ἐκομίσαντο τὴν ἐπαγγελίαν», δηλαδή, ἔλαβαν μὲν ἐγκωμιαστικὴ μαρτυρία γιὰ τὴν πίστη τους, περιμένουν ὅμως τὴν πλήρη καὶ αἰώνια ἀνταμοιβή τους μαζὶ μὲ ὅλους ἐμᾶς τοὺς πιστοὺς ποὺ θὰ τοὺς μιμηθοῦμε.

Πῶς ὅμως θὰ τοὺς μιμηθοῦμε; Θὰ τοὺς μιμηθοῦμε δείχνοντας ἀκλόνητη πίστη καὶ ἔχοντας θερμὸ πόθο γιὰ τὴν αἰώνια ζωή.

Read More ->>

Κυριακή Α' Νηστειών Ορθοδοξίας Ιωάν. 1, 44-52

ΚΥΡΙΑΚΗ Α΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ 
(ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ) – Ιωάν. 1, 44-52
Ορθοδοξία και Ελληνισμός

Κατά τη σημερινή πρώτη Κυριακή της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, αγαπητοί μου, προβάλλεται ιδιαιτέρως το ιδεώδες της Ορθοδόξου πίστεως, η οποία συνιστά την αυθεντικότερη και γνησιότερη έκφραση της Χριστιανικής Εκκλησίας στη διάρκεια της ιστορίας. Γι’ αυτό και η σημερινή ημέρα ονομάζεται «Κυριακή της Ορθοδοξίας» και στη Θεία Λειτουργία μνημονεύουμε τα ονόματα εκείνων των προσωπικοτήτων που αγωνίστηκαν και εργάστηκαν για την απελευθέρωση, εδραίωση και αποκάθαρσή της από τις αιρετικές προσμίξεις και αλλοιώσεις μέσα στους αιώνες.

Στη σημερινή μας παρέμβαση δε θα αναλύσουμε τις πνευματικές διαστάσεις της Ορθόδοξης πίστης, ούτε την αναμφισβήτητη υπεροχή της έναντι των υπολοίπων Χριστιανικών μορφωμάτων που ευδοκιμούν, κυρίως, στη Δύση. Θα ασχοληθούμε με την διαχρονικά αδιατάρακτη σχέση Ορθοδοξίας και Ελληνισμού, που, στην πορεία του χρόνου, ωφέλησε απεριόριστα και τα δύο αυτά εξαίρετα μεγέθη, προσδίδοντας στην Ελληνική Ορθοδοξία μοναδικό περιεχόμενο και ανυπέρβλητο μεγαλείο.

Είναι αλήθεια, πως το δίπολο Ορθοδοξία και Ελληνισμός, την τελευταία, τουλάχιστον, εικοσιπενταετία, δέχεται απίστευτο πόλεμο και αμφισβήτηση στην πατρίδα μας, γεγονός που συνιστά φαινόμενο σαφούς παρακμιακού σκοταδισμού.

Read More ->>

Ταφή η καύση: Αμετάκλητη λήθη η αιώνια μνήμη;

Ταφή η καύση: Αμετάκλητη λήθη η αιώνια μνήμη;
του Μητροπολίτη Μεσογαίας Νικολάου

Υπάρχουν δυό βασικές αλήθειες για την Ορθόδοξη χριστιανική πίστη σχετικά με τον άνθρωπο. Η πρώτη είναι ότι ο άνθρωπος έχει ψυχοσωματική οντότητα και η δεύτερη ότι η ψυχή του είναι αιώνια στη φύση της. Το σώμα του είναι αδιάρρηκτα συνδεδεμένο με την ψυχή του και η ψυχή με την θεική πραγματικότητα.

Η Εκκλησία δεν έχει μόνο διδασκαλία περί της ψυχής, αλλά βαθιά εμπειρία της. Δεν έχει απλά άποψη επί του θέματος έχει βίωση αληθείας. Η αποκάλυψή της δεν της προσφέρεται μόνον διδακτικά, αλλά της επαληθεύεται βιωματικά. Δεν λέει αυτό που ξέρει αλλά μεταγγίζει αυτό που ζεί. Όταν βλέπει τον άνθρωπο, τον κάθε άνθρωπο, δεν αντικρίζει σ᾿ αυτόν μόνο το σώμα του η τη χρονική παρουσία του, αλλά βλέπει την εικόνα του Θεού να αντικατοπτρίζεται στην ψυχή του και διακρίνει την αιώνια διάστασή του. Αυτό πως να το αρνηθεί η Εκκλησία;

Άνθρωπος δεν είναι το σώμα, η υγεία, αυτό που βλέπουμε. Ούτε πάλι η ψυχή ως διάθεση, ως ψυχισμός, ως έκφραση των εγκεφαλικών λειτουργιών, ως φυσικό στοιχείο συμπεριφοράς – αυτό που αντιλαμβανόμαστε. Ο θησαυρός της ανθρώπινης υπόστασης είναι η ψυχή ως πρόσωπο, ως εικόνα της θεικής δόξης, ως αυτεξούσιο, ως δυνατότητα μετοχής στην αιωνιότητα, ως χάρις αυθυπέρβασης. Κάθε τι που σχετίζεται με την ψυχή αποτελεί ιερό γεγονός η στοιχείο έχει να κάνει με την σωτηρία, τον εξαγιασμό, την ένωση με τον Θεό, την βίωση της αιώνιας προοπτικής του ανθρώπου. Αυτό είναι το στοιχείο που, επειδή είναι υπαρκτό καθιστά τον άνθρωπο ιερό.

Read More ->>

"Το μέγα απόδειπνο"

"Το μέγα απόδειπνο"
(Αρχιμανδρίτης Σαράντης Σαράντος)

Ἀρχίζουμε τήν ὁμιλία μας γιά τό Μεγάλο Ἀπόδειπνο ἀπό τό Καινοδιαθηκικό μέρος του πού εἶναι ἡ πρώτη εὐχή.

«Καθήλωσον ἐκ τοῦ φόβου σου τάς σάρκας ἡμῶν, καί νέκρωσον τά μέλη ἡμῶν τά ἐπί τῆς γῆς, ἵνα καί ἐν τῇ καθ’ ὕπνον ἡσυχίᾳ ἐμφαιδρυνώμεθα τῇ θεωρίᾳ τῶν κριμάτων σου».

Μέ τήν εὐχή αὐτή παρακαλοῦμε τό Θεό καί τοῦ λέμε κατάργησε καί μηδένισε τό σαρκικό μας φρόνημα, ὥστε καί κατά τή διάρκεια τῆς νύκτας νά μήν περάσει αὐτός ὁ χρόνος ὡς μηδενικός, νά μήν εἶναι χρόνος ἄχρηστος στή ζωή μας, νά μήν εἶναι χρόνος πού θά περάσει χωρίς ψυχική καί πνευματική ὠφέλεια ἀλλά νά ἔχουμε τή δυνατότητα κατά τή διάρκεια τῆς νύκτας νά ἀναλογιζόμαστε, καί νά μποροῦμε νά ἔχουμε τή θεωρία, νά ἔχουμε τήν πνευματική θεωρία, νά ἔχουμε τό νοῦ μας στραμμένο στό Θεό, νά ἔχουμε εὐαισθησία στή συνείδησή μας, ὥστε νά λειτουργεῖ καί ἡ προσευχή. Καί ὅλη αὐτή ἡ διάρκεια τοῦ ὕπνου, νά μήν εἶναι χρόνος παθητικός ἀλλά χρόνος ἐνεργητικός, χρόνος μέσα ἀπό τόν ὁποῖο -καλλιεργουμένης τῆς προσευχῆς- καί μέσα στήν ἡσυχία τῆς νύκτας καί μέσα στή χαλαρότητα τῶν ὑπολοίπων πνευματικῶν καί σωματικῶν δυνάμεων, νά ὑπάρχει αὐτή ἡ βαθυτέρα ἀφοσίωση στά σχέδια καί στίς βουλές τοῦ Θεοῦ. Αὐτό σημαίνει ἵνα ἐμφαιδρυνώμεθα τῇ θεωρίᾳ τῶν κριμάτων σου. Νά μποροῦμε μέσα στήν ἡσυχία αὐτή νά ἀποκρυπτογραφοῦμε, νά ἀποκωδικοποιοῦμε τά θελήματα τοῦ Θεοῦ.

Read More ->>