Σύντομα και Πνευματικά

Αρχιμ.  Κύριλλος Κεφαλόπουλος
Σύντομα και Πνευματικά

Στο παρόν μικρό τεύχος καταχωρούνται σύντομες σκέψεις και σημειώσεις, σκόρπιες καταγραφές, που γεννήθηκαν κατά την ώρα της προσευχής, της πνευματικής μελέτης και περισυλλογής, από την συνομιλία και την επαφή με την σοφία των Αγίων Πατέρων, και συγκεντρώθηκαν εδώ υπό τον τίτλο "Σύντομα και Πνευματικά", με σκοπό να χρησιμεύσουν ως μηνύματα πνευματικά για την ωφέλεια όσων τα διαβάσουν, και να βοηθηθούν στην πνευματική τους προσπάθεια, να ενισχυθούν στον αγώνα τους και να πλησιάσουν περισσότερον τον Θεό.

Εύχομαι  ο Χριστός και η Υπεραγία Θεοτόκος να ευλογήσουν αυτήν την μικρή προσπάθεια και να φέρουν άφθονη καρποφορία στις καρδιές και τις ζωές όσων  θα τα διαβάσουν.

1. Για να είμαστε όντως μαθητές του Χριστού, πραγματικοί χριστιανοί, οφείλουμε να είμαστε γνήσιοι και αληθινοί σε αυτό που πιστεύουμε και στο πως ζούμε.

2. Την μία και μοναδική μόρφωση να επιδιώκουμε : να γνωρίσουμε τον Θεό.

3. Κύριε, αξίωσέ με να αγαπώ Εσένα, και όλους τους ανθρώπους, όπως αγαπώ Εσένα.

4. Ο σημερινός άνθρωπος είναι πολύ εγωιστής για να παραδεχθεί ότι έχει εγωισμό!

5. Ο χριστιανός ζει επί της γης με το βλέμμα στον ουρανό. Η εν Χριστώ πνευματική ζωή σκοπόν έχει να μας οδηγήσει στην ένωση με τον Θεό, να μας καταστήσει ουρανοπολίτες.

6. Με την χάρη του Αγίου Πνεύματος ο επίγειος άνθρωπος γίνεται πραγματικά πνευματικός.

7. Τι μας κρατάει μακριά από τον Θεό? Τα πάθη και οι αμαρτίες μας. Αυτά μας απομακρύνουν από τον Θεό, μας βάζουν εμπόδια στην πνευματική μας πορεία, και εναντίον αυτών πρέπει να αγωνισθούμε.

Read More ->>

Ποιος ο σκοπός της πραγματείας και ποια η παράδοσις περί των θείων ονομάτων

Αγιος Διονύσιος Αρεοπαγείτης
Περί Θείων Ονομάτων
Κεφάλαιο 1.
Ποιος ο σκοπός της πραγματείας και ποια 
η παράδοσις περί των θείων ονομάτων

1. Τώρα λοιπόν, ω μάκαριε, μετά τις Θεολογικές Υποτυπώσεις θα μεταβώ κατά το εφικτό στην ανάπτυξη του θέματος Περί των θείων ονομάτων. Θα είναι δε κι εδώ ωσάν κανών της διαπραγματεύσεως η εντολή των Λογίων(1) νʹ αποδείξουμε την αλήθεια των περί Θεού λόγων ʺόχι με πειστικά επιχειρήματα, αλλά με την επιβεβαίωση της πνευματοκίνητης δυνάμεως των θεολόγωνʺ(2).Με αυτήν την δύναμη συναπτόμαστε προς τις άρρητες και άγνωστες αλήθειες αρρήτως και αγνώστως, σε μια ένωση που είναι ανώτερη από τη λογική και νοερή μας δύναμη και ενέργεια.

Επομένως είναι ανεπίτρεπτη η τόλμη να ειπούμε ή να σκεφθούμε περί της υπερούσιας και κρυφής θεότητας κάτι πέρα από εκείνα που μας έχουν αποκαλύψει θειωδώς τα ιερά Λόγια. Διότι την υπερούσια επιστήμη αυτής της υπερουσιότητος που ξεπερνά λόγο και νου και ουσία πρέπει να την αναθέσωμε στην ίδια την αγνωσία, κυττάζοντας προς τα υψηλά τόσο, όσο παραχωρεί τον εαυτό της η ακτίνα των θεαρχικών Λογίων, αποφεύγοντας να επεκταθούμε προς ανώτερες αυγές από σωφροσύνη και ευλάβεια απέναντι στα θεία.

Read More ->>

Ποιά είναι η θεία ένωσις και διάκρισις

Αγιος Διονύσιος Αρεοπαγείτης
Περί Θείων Ονομάτων
Κεφάλαιο 2
Περί ηνωμένης και διακεκριμένης θεολογίας και περί του 
ποια είναι η θεία ένωσις και διάκρισις

1. Η αυτοαγαθότης(1) υμνείται από τα Λόγια ότι ορίζει και αποκαλύπτει τι είναι στην ολότητά της η θεαρχική ύπαρξις. Τι άλλο είναι δυνατό να μάθεις από την ιερή θεολογία, όταν λέγει ότι η ίδια η θεαρχία εδίδαξε, ʺτι μʹ ερωτάς περί του αγαθού; κανένας δεν είναι αγαθός παρά μόνο ο Θεόςʺ(Ματθ. 19, 17) .Τούτο βέβαια έχει εξετασθεί και σε άλλο έργο μας κι έχει αποδειχθείεκεί ότι όλες οι θεοπρεπείς θεωνυμίες υμνούνται από τα Λόγια πάντοτε όχι ξεχωριστά κατά υποστάσεις αλλά για όλη τη θεότητα, τελεία και ολόκληρη και πλήρη, και ότι όλες αυτές οι θεωνυμίες αποδίδονται αμερίστως, απολύτως αδιακρίτως, ολοκληρωτικώς, σε όλη την ολότητα της ολοτελούς και πλήρους θεότητος.

Όπως πράγματι εδηλώσαμε στις Θεολογικές Υποτυπώσεις, όποιος δενδέχεται ότι το πράγμα τούτο έχει λεχθεί για όλη την θεότητα, βλάσφημεί και τολμά να ξεσχίσει την υπερηνωμένη ενάδα. Θα τονίσομε λοιπόν ότι τούτο πρέπει να εκληφθεί για το σύνολο της θεότητος. διότι ο ίδιος ο αγαθοφυής Λόγος είπε: ʺεγώ είμαι αγαθόςʺ(Ματθ. 20, 15), και κάποιος από τους θεολήπτους προφήτες υμνεί το αγαθό Πνεύμα(Ψαλμ. 142, 10). 

Read More ->>

Ποια είναι η δύναμις της προσευχής και περί του μακαρίου Ιεροθέου

Αγιος Διονύσιος Αρεοπαγείτης

Περί Θείων Ονομάτων

Κεφάλαιο 3

Ποια είναι η δύναμις της προσευχής και περί του μακαρίου Ιεροθέου

 και περί της ευλάβειας και της θεολογικής συγγαφής του.

1. Αν τώρα το θεωρείς σωστό, ας εξετάσωμε πρώτη την αγαθωνυμία που εκφράζει τέλεια  και  αποκαλυπτικά  όλες  τις  προόδους  του Θεού,  αφού επικαλεσθούμε την αγαθαρχική και υπεράγαθη Τριάδα που αποκαλύπτει όλες τις αγαθές πρόνοιές της.Διότι σʹ αυτήν πρέπει να ανεβαίνωμε πρώτα με τις ευχές, ως αγαθαρχία που είναι, και πλησιάζοντάς την περισσότερο, να μυούμαστε στα πανάγαθα δώρα που είναι τοποθετημέναγύρω της. διότι αυτή μεν είναι παρούσα σε όλα, δεν είναι όμως όλα παρόντα σʹ αυτήν. Όταν όμως την επικαλούμαστε με πάναγνες ευχές, με αθόλωτο νου και με κατάλληλη για τη θεία ένωση διάθεση, τότε είμαστε κι εμείς παρόντες σʹ αυτήν(1). διότι η αγαθότης δεν ευρίσκεται καν σε τόπο, ώστε νʹ απουσιάσει από κάποιον ή να μεταβεί από άλλους σε άλλους. Αλλά και το να ειπούμε από το άλλο μέρος ότι η αγαθότης ευρίσκεται μέσα σε όλα τα όντα, αυτό απέχει από την απειρία που είναι επάνω από όλα και περιλαμβάνει όλα.

Read More ->>

Περί ηνωμένης και διακεκριμένης θεολογίας

Αγιος Διονύσιος Αρεοπαγείτης
Περί Θείων Ονομάτων
Κεφάλαιο 2
Περί ηνωμένης και διακεκριμένης θεολογίας
και περί του ποια είναι η θεία ένωσις και διάκρισις

1. Η αυτοαγαθότης(1) υμνείται από τα Λόγια ότι ορίζει και αποκαλύπτει τι είναι στην ολότητά της η θεαρχική ύπαρξις. Τι άλλο είναι δυνατό να μάθεις από την ιερή θεολογία, όταν λέγει ότι η ίδια η θεαρχία εδίδαξε, ʺτι μʹ ερωτάς περί του αγαθού; κανένας δεν είναι αγαθός παρά μόνο ο Θεόςʺ(Ματθ. 19, 17) .Τούτο βέβαια έχει εξετασθεί και σε άλλο έργο μας κι έχει αποδειχθείεκεί ότι όλες οι θεοπρεπείς θεωνυμίες υμνούνται από τα Λόγια πάντοτε όχι ξεχωριστά κατά υποστάσεις αλλά για όλη τη θεότητα, τελεία και ολόκληρη και πλήρη, και ότι όλες αυτές οι θεωνυμίες αποδίδονται αμερίστως, απολύτως αδιακρίτως, ολοκληρωτικώς, σε όλη την ολότητα της ολοτελούς και πλήρους θεότητος.

Όπως πράγματι εδηλώσαμε στις Θεολογικές Υποτυπώσεις, όποιος δενδέχεται ότι το πράγμα τούτο έχει λεχθεί για όλη την θεότητα, βλάσφημεί και τολμά να ξεσχίσει την υπερηνωμένη ενάδα. Θα τονίσομε λοιπόν ότι τούτο πρέπει να εκληφθεί για το σύνολο της θεότητος. διότι ο ίδιος ο αγαθοφυής Λόγος είπε: ʺεγώ είμαι αγαθόςʺ(Ματθ. 20, 15), και κάποιος από τους θεολήπτους προφήτες υμνεί το αγαθό Πνεύμα(Ψαλμ. 142, 10). Επίσης το ʺεγώ είμαι ο Ωνʺ(Εξ. 3, 14), αν δεν δεχθεί κανείς ότι αποδίδεται σε όλη τη θεότητα, αλλά το εκβιάσει να περιγράψει ένα μέρος της, πώς θα εννοήσει το, ʺτάδε λέγει ο ων, αυτός που ήταν, ο ερχόμενος, ο παντοκράτωρʺ(Αποκ. 1, 4), και ʺεσύ είσαι ο ίδιοςʺ(Ψαλμ. 101, 28) και ʺτο Πνεύμα της αληθείας, το ον, το οποίο εκπορεύεται από τον Πατέραʺ(Ιω. 15,26); 

Read More ->>

Περί αγαθού, φωτός, καλού, έρωτος, εκστάσεως, ζήλου

Αγιος Διονύσιος Αρεοπαγείτης
Περί Θείων Ονομάτων
Κεφάλαιο 4

Περί αγαθού, φωτός, καλού, έρωτος, εκστάσεως, ζήλου και περί του ότι το κακό δεν είναι ούτε ον ούτε από το ον ούτε μέσα στα όντα.

1. Ας  είναι  λοιπόν.  Θα  προχωρήσομε  τώρα  στην  εξέταση  αυτής  της αγαθωνυμίας,   την   οποία   οι   θεολόγοι   αποδίδουν   κατʹ   εξοχήν   στην υπέρθεη θεότητα και ξεχωρίζουν από όλα, ονομάζοντας την ίδια τη θεαρχική ύπαρξη αγαθότητα και βεβαιώνοντας ότι με το να υπάρχει το αγαθό, ως ουσιώδες αγαθό, επεκτείνει την αγαθότητα σε όλα τα όντα.Διότι, όπως ο δικός μας ήλιος, χωρίς να διαλογίζεται ούτε να έχει προαίρεση, αλλά με μόνη την ύπαρξή του φωτίζει όλα τα δυνάμενα να μετέχουν του φωτός του σύμφωνα με το λόγο που περικλείουν, έτσι και το αγαθό, το υπερβατικό αρχέτυπο, που ευρίσκεται πάνω από τον ήλιο, σαν επάνω από αμυδρή εικόνα με μόνη την ύπαρξή του εμβάλλει σε όλα τα όντα τις ακτίνες της ολικής αγαθότητας ανάλογα με τη δύναμή τους. Απʹ αυτές έλαβαν υπόσταση όλες οι νοητές και νοερές ουσίες, και δυνάμεις και ενέργειες, γιʹ αυτές υπάρχουν κι έχουν ζωή ατελείωτη και αμείωτη, καθαρές από κάθε φθορά και θάνατο, ύλη και γένεση, κι επάνω από την άστατη και ρευστή και κάθε φορά διαφορετικά φερόμενη αλλοίωση, και νοούνται ως ασώματες και άϋλες, και ως νόες νοούν υπερκοσμίως και ελλάμπονται καταλλήλως τους λόγους των όντων κι επίσης διαπορθμεύουν τα ιδιώματά τους στα συγγενή όντα. Κι έχουν την διαμονή τους από την αγαθότητα και από αυτήν επίσης έχουν την έδρα τους και τη συνοχή, τη φρούρηση και την εστία των αγαθών. Κι αυτήν ποθώντας έχουν και το είναι και το ευ είναι, και προς αυτήν αποτυπούμενες, όσο είναι  εφικτό, είναι  αγαθοειδείς  και  σύμφωνα  με  όσα  διδάσκει  ο  θείος θεσμός μεταδίδουν τα δώρα που παρέλαβαν από το αγαθό.

Read More ->>

Για το ον και για τα «παραδείγματα».

Αγιος Διονύσιος Αρεοπαγείτης
Περί Θείων Ονομάτων
Κεφάλαιο 5
Για το ον και για τα «παραδείγματα».

1. Ας   μεταβούμε   τώρα   στο   όνομα   της   ουσίας,   δηλαδή   στην   όντως υπάρχουσα θεϊκή ονομασία του όντως υπάρχοντος όντος. Θα κάνουμε μόνο   την   εξής   υπόμνηση:   σκοπός   του   λόγου   μας   δεν   είναι   να φανερώσουμε την υ‐περούσια ουσία ως προς το υπερούσιο της φύσης της (γιατί αυτό είναι κάτι που δεν μπορούμε ούτε να το εκφράσουμε ούτε να το γνωρίσουμε· είναι κάτι εντελώς αφανέρωτο που υπερβαίνει και αυτήν ακόμα τη θεία ένωση), αλλά να υμνήσουμε την ενέργεια της απόλυτης θεϊκής αρχής της ουσίας, που παρέχει ουσία στο σύνολο των όντων.

Γιατί η θεϊκή ονομασία του αγαθού, καθώς παρουσιάζει στο σύνολο τους τις ενέργειες του αιτίου των πάντων, εκτείνεται και στα όντα και στα μη όντα και βρίσκεται υπεράνω και των όντων και των μη όντων. Αλλά η ονομασία του όντος εκτείνεται σε όλα τα όντα και βρίσκεται υπεράνω των όντων. Το όνομα πάλι της ζωής εκτείνεται σε όλα τα ζώντα και βρίσκεται υπεράνω των ζώντων. Τέλος, το όνομα της σοφίας εκτείνεται σε όλα τα νοερά και λογικά και αισθητικά και βρίσκεται υπεράνω όλων αυτών.

Read More ->>

Για τη ζωή

Αγιος Διονύσιος Αρεοπαγείτης
Περί Θείων Ονομάτων
Κεφάλαιο 6
Για τη ζωή

1. Τώρα   όμως   ας   υμνήσουμε   τη   «ζωή   την   αιώνια,   από   την   οποία προέρχεται η καθαυτό ζωή και κάθε ζωή και από την οποία διασπείρεται η ζωή σε όλα τα είδη που μετέχουν σε κάποιο είδος ζωής, όπως αρμόζει στη φύση του καθενός. Απʹ αυτήν λοιπόν και εξαιτίας της έχουν λάβει και ύπαρξη και υπόσταση η ζωή των αθάνατων αγγέλων και η αθανασία τους και το άφθαρτο καθαυτό της αγγελικής αεικινησίας. Γιʹ αυτό και οι άγγελοι λέγονται αείζωοι και αθάνατοι, αλλά και από την άλλη μη αθάνατοι, γιατί δεν έχουν από τον εαυτό τους την αθανασία και την αιώνια ζωή, αλλά από την ζωοποιό αιτία, που δημιουργεί και συνέχει κάθε ζωή. Και όπως λέγαμε σχετικά με το ον, ότι είναι και η αιωνιότητα του καθαυτό είναι, έτσι κιʹ εδώ πάλι λέμε ότι η θεία ζωή δίνει ζωή και υπόσταση και στην καθαυτό ζωή.

Κάθε ζωή και ζωτική κίνηση προέρχεται από τη Ζωή, την καθολική ζωή που είναι υπεράνω κάθε ζωής και κάθε αρχής. Απʹ αυτήν λαμβάνουν και οι ψυχές το άφθαρτο, καθώς και όλα τα ζώα και φυτά τη ζωή τους, ως ένα έσχατο απήχημα της ζωής. Όταν αυτή αναιρείται, κατά τη γραφική ρήση, εκλείπει κάθε ζωή· κι όταν πάλι επιστρέψουν προς αυτήν όσα εξέλιπαν εξαιτίας της αδυναμίας τους να μετέχουν σʹ αυτήν, τότε πάλι παίρνουν ζωή.

2. Κατά πρώτο λόγο δωρίζει στην καθαυτό ζωή το να είναι ζωή, καθώς και στην όλη ζωή και στη ζωή των επιμέρους ειδών το να είναι η καθεμιά, σύμφωνα με τις δυνατότητές της, αυτό που είναι κατά τη φύση της.

Read More ->>

Για τη σοφία, το νου, το λόγο, την αλήθεια και την πίστη

Αγιος Διονύσιος Αρεοπαγείτης
Περί Θείων Ονομάτων
Κεφάλαιο 7
Για τη σοφία, το νου, το λόγο, την αλήθεια και την πίστη.

1. Εμπρός, λοιπόν, αν θέλεις, να υμνήσουμε την αγαθή και αιώνια ζωή ως σοφή και ως καθαυτό σοφία, μάλλον δε ως αυτή που δίνει υπόσταση στην όλη σοφία και ως αυτή που υπάρχει υπεράνω κάθε σοφίας και σύνεσης.. Γιατί ο Θεός δεν είναι μόνο υπερπλήρης σοφίας, για τη σύνεση του οποίου δεν υπάρχει μέτρο αλλά εδραιώνεται υπεράνω κάθε λογικής και νου και σοφίας.

Αυτό το εννόησε κατά τρόπο υπερφυσικό ο πραγματικά θείος άνδρας, ο κοινός μας ήλιος, τόσο δικός μας όσο και του καθοδηγητή μας, όταν λέει:

«Η μωρία του Θεού είναι σοφότερη από τη σοφία των ανθρώπων». Αυτό όχι μόνο γιατί κάθε ανθρώπινη διάνοια είναι και κάποιου είδους πλάνη, αν συγκριθεί με το σταθερό και μόνιμο των τελειότατων θεϊκών νοήσεων, αλλά επίσης γιατί είναι συνηθισμένο στους θεολόγους να χρησιμοποιούν για τον Θεό κατʹ αντίθεση στερητικές και αποφατικές εκφράσεις.

Read More ->>

Για τη δύναμη, τη δικαιοσύνη, τη σωτηρία,

Αγιος Διονύσιος Αρεοπαγείτης
Περί Θείων Ονομάτων
Κεφάλαιο 8
Για τη δύναμη, τη δικαιοσύνη, τη σωτηρία, 
την απολύτρωση, όπου γίνεται αναφορά και στην ανισότητα.

1. Αλλά  τώρα,  επειδή  οι  θεολόγοι  υμνούν  τη  θεία  «αληθότητα»  και υπέρσοφη σοφία και ως δύναμη και ως δικαιοσύνη, ενώ την αποκαλούν και σωτηρία και απολύτρωση, εμπρός λοιπόν να αναπτύξουμε, όσο μας είναι εφικτό, και αυτά τα θεία ονόματα.Και βέβαια δεν νομίζω ότι υπάρχει κάποιος που έχει ανατραφεί με τις Γραφές, ο  οποίος  να  αγνοεί  ότι  η  απόλυτη  θεία  αρχή  υπερβαίνει  και ξεπερνά κάθε δύναμη, όπως κι αν υπάρχει ή όπως κι αν την φανταζόμαστε. Γιατί πολλές φορές η θεολογία έχει αποδώσει σʹ αυτήν την  απόλυτη  κυριότητα,  ξεχωρίζοντάς  την  ακόμα  και  από  τις υπερουράνιες δυνάμεις. Πώς λοιπόν οι θεολόγοι την υμνούν και ως δύναμη, αυτήν που υπερβαίνει κάθε δύναμη; Ή με ποια έννοια θα μπορούσαμε να εκλάβουμε το όνομα της δύναμης όταν δίνεται σʹ αυτήν;2. Απαντούμε   λοιπόν   και   λέμε   ότι   ο   Θεός   είναι   δύναμη,   επειδή συγκεντρώνει  στον  εαυτό  του  εκ  των  προτέρων  κατά  τρόπο  υπεροχής κάθε δύναμη και επειδή είναι ο αίτιος κάθε δύναμης∙ επειδή παράγει τα πάντα σύμφωνα με μια σταθερή και απεριόριστη δύναμη και επειδή είναι ο αίτιος της καθαυτό ύπαρξης της δύναμης, είτε της καθολικής είτε των επιμέρους δυνάμεων.

Read More ->>

Για τα ονόματα «παντοκράτωρ» και «παλαιός ημερών»

Αγιος Διονύσιος Αρεοπαγείτης
Περί Θείων Ονομάτων
Κεφάλαιο 10
Για τα ονόματα «παντοκράτωρ» και «παλαιός ημερών», 
όπου γίνεται λόγος και για τον αιώνα και τον χρόνο.

1. Είναι τώρα καιρός να υμνήσουμε με το λόγο μας τον πολυώνυμο Θεό ως «παντοκράτορα» και ως «παλαιό των ημερών». Το πρώτο όνομα αποδίδεται σʹ αυτόν, επειδή αποτελεί την παντοκρατορική έδρα των πάντων,   που   συνέχει   και   περιέχει   το   σύμπαν,   που   εγκαθιδρύει, θεμελιώνει, περισφίγγει και καθιστά το σύμπαν αρραγές στον εαυτό της.Από τον εαυτό της παράγει τα πάντα, σαν από ρίζα παντοκρατορική, στον εαυτό της επαναφέρει τα πάντα, σαν σε πυθμένα παντοκρατορικό, και τα συγκρατεί όλα μαζί ως παντοδύναμη έδρα των πάντων.Αυτή διασφαλίζει όλα τα συγκρατούμενα όντα με μια συνοχή που υπερβαίνει τα πάντα και δεν τα αφήνει να εκπέσουν από τον εαυτό της, σαν να απομακρύνονται από μια πλήρως τέλεια εστία, και να χαθούν.

Επίσης, η ανώτατη θεϊκή αρχή ονομάζεται «παντοκράτωρ», επειδή κυριαρχεί στα πάντα και εξουσιάζει όσα βρίσκονται κάτω από τη διοίκησή της   χωρίς   να   αναμειγνύεται   με   αυτά·   επειδή   είναι   επιθυμητή   και αξιέραστη σε όλα τα όντα και επιβάλλει σε όλα τους εκούσιους ζυγούς και τις γλυκές ωδίνες του θείου, παντοκρατορικού και ακατάλυτου έρωτα της ίδιας της αγαθότητας.

Read More ->>

Για τα ονόματα τέλειος και ένας

Αγιος Διονύσιος Αρεοπαγείτης
Περί Θείων Ονομάτων
Κεφάλαιο 13
Για τα ονόματα τέλειος και ένας

1. Αρκετά έχουν λεχθεί και γιʹ αυτά. Ας προχωρήσουμε στη συνέχεια, αν το  επιθυμείς,  στο  κορυφαίο  θέμα  του  λόγου  μας.  Γιατί  η  θεολογία αποδίδει στον αίτιο των πάντων όλα τα ονόματα, και μάλιστα συγχρόνως όλα, κι έτσι τον ανυμνεί επίσης ως τον καθαυτό τέλειο και ως ένα .

Τέλειος λοιπόν ονομάζεται όχι μόνο επειδή είναι καθʹ εαυτόν τέλειος και καθορίζεται αυτός καθʹ εαυτόν από τον εαυτό του κατά τρόπο μονότροπο και είναι ολωσδιόλου τελειότατος, αλλά και επειδή υπερβαίνει το τέλειο κατά την υπεροχή του από όλα τα όντα και επειδή ορίζει κάθε άπειρο, ενώ εκτείνεται υπεράνω κάθε πέρατος.Τίποτα δεν μπορεί να τον χωρέσει ή να τον περιλάβει, αλλά επεκτείνεται σε όλα συγχρόνως και υπεράνω όλων με τις ανεξάντλητες δωρεές και τις ατελεύτητες ενέργειες. Τέλειος πάλι λέγεται και επειδή δεν αυξάνει και είναι πάντοτε τέλειος και επειδή δεν μειώνεται, καθότι περιλαμβάνει εκ των προτέρων στον εαυτό του τα πάντα και εκχειλίζει σύμφωνα με μία χορηγία, η οποία είναι αστείρευτη και ίδια, υπεράνω πληρότητας και αμείωτη.

Με αυτήν τελειοποιεί όλα τα τέλεια και τα γεμίζει με τη δική του τελειότητα.

Read More ->>

Περὶ σοφίας, νοῦ, λόγου, ἀληθείας, πίστεως

Αγιος Διονύσιος Αρεοπαγείτης
Περί Θείων Ονομάτων

Κεφάλαιον Ζ΄

Περὶ σοφίας, νοῦ, λόγου, ἀληθείας, πίστεως.

1. Φέρε δέ, εἰ δοκεῖ, τὴν ἀγαθὴν καὶ αἰωνίαν ζωὴν καὶ ὡς σοφὴν καὶ ὡς αὐτοσοφίαν ὑμνῶμεν, μᾶλλον δὲ ὡς πάσης σοφίας ὑποστατικὴν καὶ ὑπὲρ πᾶσαν σοφίαν καὶ σύνεσιν ὑπεροῦσαν. Οὐ γὰρ μόνον ὁ θεὸς ὑπερπλήρης ἐστὶ σοφίας καὶ τῆς συνέσεως αὐτοῦ οὐκ ἔστιν ἀριθμός, ἀλλὰ καὶ παντὸς λόγου καὶ νοῦ καὶ σοφίας ὑπερίδρυται. Καὶ τοῦτο ὑπερφυῶς ἐννοήσας ὁ θεῖος ὄντως ἀνήρ, ὁ κοινὸς ἡμῶν καὶ τοῦ καθηγεμόνος ἥλιος· Τὸ μωρὸν τοῦ θεοῦ σοφώτερον τῶν ἀνθρώπων φησὶν οὐ μόνον, ὅτι πᾶσα ἀνθρωπίνη διάνοια πλάνη τίς ἐστι κρινομένη πρὸς τὸ σταθερὸν καὶ μόνιμον τῶν θείων καὶ τελειοτάτων νοήσεων, ἀλλ᾿ ὅτι καὶ σύνηθές ἐστι τοῖς θεολόγοις ἀντιπεπονθότως ἐπὶ θεοῦ τὰ τῆς στερήσεως ἀποφάσκειν. Οὕτω καὶ ἀόρατόν φησι τὰ λόγια τὸ παμφαὲς φῶς καὶ τὸν πολυύμνητον καὶ πολυώνυμον ἄῤῥητον καὶ ἀνώνυμον καὶ τὸν πᾶσι παρόντα καὶ ἐκ πάντων εὑρισκόμενον ἀκατάληπτον καὶ ἀνεξιχνίαστον. Τούτῳ δὴ τῷ τρόπῳ καὶ νῦν ὁ θεῖος ἀπόστολος ὑμνῆσαι λέγεται μωρίαν θεοῦ τὸ φαινόμενον ἐν αὐτῇ παράλογον καὶ ἄτοπον εἰς τὴν ἄῤῥητον καὶ πρὸ λόγου παντὸς ἀναγαγὼν ἀλήθειαν. Ἀλλ᾿ ὅπερ ἐν ἄλλοις ἔφην, οἰκείως ἡμῖν τὰ ὑπὲρ ἡμᾶς παραλαμβάνοντες καὶ τῷ συντρόφῳ τῶν αἰσθήσεων ἐνιλλόμενοι καὶ τοῖς καθ᾿ ἡμᾶς τὰ θεῖα παραβάλλοντες ἀπατώμεθα κατὰ τὸ φαινόμενον τὸν θεῖον καὶ ἀπόῤῥητον λόγον μεταδιώκοντες.  Δέον  εἰδέναι  τὸν  καθ᾿  ἡμᾶς  νοῦν  τὴν  μὲν  ἔχειν

Read More ->>

Είς τόν πτωχόν Λάζαρον λόγος πρώτος

Ιωάννης Χρυσόστομος
Είς τόν πτωχόν Λάζαρον λόγος πρώτος

Οι Λόγοι «είς τὸν πτωχὸν Λὰζαρον». ἐκφωνήθηκαν στὴν 'Αντιόχεια τὸ 387 ἀπὸ τὸν Χρυσόστομο. πρεσβύτερο τότε. 'Εχουν βασικὸ θέμα τους τὴν παραβολὴ τοῦ Κυρίου γιὰ. τὸν πλούσιο καὶ τὸν Φτωχὸ Λἀζαρο. όπως σώζεται στὸ κατὰ Λουκᾶν Εὑαγγέλιο. 

'Ο φωτισμένος ρῆτορας βρίσκει τὴν εὐκαιρία ν᾿ ἀναπτὑξη σ' αὐτοὺς τοὺς ἑπτὰ λόγους τὸ πολῦπλευρο κοινωνικὸ πρόβλημα ἀλλὰ καὶ πλῆθος ἀλλα σχετικὰ ζητήματα.Αξιο θαυμασμοῦ είναι πόσο ό Χρυσόστομος γνωρίζει τὴν ἀνθρώπινη ψυχὴ καὶ τὴν κοινωνικὴ ψυχολσγία. μὲ πόση ἀνεση χρησιμοποιεί τὴν ἀγία Γ ραφή. καὶ ὑποστηρίζει τὴ χριστιανικὴ λύση. Οι όμιλίες αὐτές, ποὺ ἀποτελοῦν ἐκλεκτὰ δείγματα τῆς ρητορικῆς του τέχνης. πἀλλονται ἀπὸ Θέρμη κι᾿ ἐνθουσιασμὸ καὶ διατηροῦν πἀντοτε τὴν ἐπιικαιρότητἀ τους σὰν θέματα. καὶ τὴν ἀξία τους σὰν διδακτικὰ καί ρητορικὰ ἔργα.

Μετὰ τίς Καλἁνδες͵ τὴν ἑπόμενη μέρα. στὴν Ἄντιὸχεια έκφωνηιιένος͵έναντίον έκείνων ποὺ μεθοὕν, καὶ γιὰ’ κείνους ποὺ μπαίνουν στὶς ταβέρνες καί στήνουν χοροὺς στὴν πόλη, καὶ περὶ τοῦ ὅτι δὲν πρέπει ὁ διδάσκαλος ν᾿ ἀπελπίζεται γιὰ τοὺς μαθητές του, κι’ όταν πρὸς τὸ παρὸν δὲν σνμμιορφώνωνται, καὶ στὸν φτωχὸ Λἀζαρο καὶ στὸν πλούσιο.

Read More ->>