9. Αγία Άννα

Αφήνοντας τή Νέα Σκήτη καί προχωρώντας νοτιοανατολικά, φθάνουμε σέ μία πέτρινη Καμάρα. Σ’ αύτήν ή Παράδοση λέει πώς βρίσκονται τά σύνορα τής Ίεράς Μονής τού Αγίου Παύλου με τή μεγαλύτερη Σκήτη τού Αγίου Όρους, την «Αγία Άννα», επειδή στο σημείο αύτό συναντήθηκαν ό ήγούμενος τής Μονής Αγίου Παύλου Παύλος καί ό ήγούμενος τής Μονής των Βουλευτηρίων Αθανάσιος καί καθόρισαν τά όρια τών δύο αύτών 'Ιερών Μονών, έχοντας ξεκινήσει ό καθένας από τή Μονή του ταυτόχρονα.

Όπως μάς διηγήθηκαν σεβάσμιοι πατέρες, ή Σκήτη τής Αγίας Άννης είναι ή αρχαιότερη άλλα καί μεγαλύτερη Σκήτη τού Αγίου Όρους. Έχει όμως δύο περιόδους ζωής· ή μία, κατά τήν Παράδοση, άρχισε τόν 6ο μέ 7ο αιώνα, όπόταν συστήθηκε ή Κοινοβιακή Μονή τών «Βουλευτηρίων». Άπό τις πολλές όμως έπιδρομές τών θαλασσοπειρατών διατηρήθηκε μέχρι τόν 9ο μέ 10ο αιώνα καί μετά καταστράφηκε. Ακολουθεί ή δεύτερη περίοδος, που ξεκινά άπό τόν Όσιο Γερόντιο, τόν φερόμενο ώς ιδρυτή τής Σκήτης, ό όποίος χρημάτισε καί τελευταίος (μάλλον) ήγούμενος τής Μονής τών Βουλευτηρίων. Ό Άγιος αύτός ήταν σύγχρονος μέ τόν άγιο Μάξιμο τόν Καυσοκαλύβη. Στήν άρχή έ’ζησε σέ παραθαλάσσιες σπηλιές, άλλά άπό τις συνεχείς ενοχλήσεις τών πειρατών, άνέβηκε ψηλά στά δύσβατα βράχια, έκεί που σήμερα βρίσκεται τό έκκλησάκι τού Αγίου Παντελεήμονος. τό όποιο αύτός πρωτοέκτισε.

Read More ->>

10. Ό Οικουμενικός Πατριάρχης Κύριλλος ό Ε'

Ό Οικουμενικός Πατριάρχης Κύριλλος ό Ε' περιφρόνησε τίτλους καί αξιώματα δόξης καί τιμής καί παντός είδους ματαιοδοξία, έγκατέλειψε τά εγκόσμια καί κατετάγη σάν υποτακτικός καί άπλός μοναχός στή συνοδεία τής Καλύβης τών «Αγίων Αποστόλων», ποό είναι κάτω άπό τό Κυριάκό τής Σκήτης.

Ή Καλύβη αυτή είχε ένα κτήμα με ελαιόδεντρα κάτω στήν παραλία. τό όποιο καλλιεργούσαν οί πατέρες γιά άσκηση καί σκληραγωγία τού σώματος αφενός καί γιά ένα μικρό εισόδημα προς συντήρηση τών άδελφών άφετέρου.

Ό Πατριάρχης Κύριλλος, παρ’ όλη τήν προχωρημένη ήλικία του, πήγαινε πρώτος στο κτήμα νά βοηθήσει καί νά δίνει θάρρος στους αδελφούς, γιά νά έργάζονται με προθυμία. Επειδή όμως ήταν πολύ άπότομη ή άνηφόρα καί κατηφόρα, πολύ κουραστική σε νέους, πολύ δε περισσότερο σε γέρους, γιά τό λόγο αύτό καί με τήν άδεια τού Γέροντα τής Καλύβης, δόθηκε στον Πατριάρχη ένα υποζύγιο, γιά νά τον κατεβάζει καί ανεβάζει άπό τό κτήμα στο σπίτι.

Read More ->>

11.Τό προσκυνητάρι τής Αγίας Άννας

Στο δρόμο μεταξύ τής Σκήτης τής Μεγάλης καί τής Μικρής Άγιας ’Άννης. κάτω άπό βράχο πού σχηματίζει σπηλιά, υπάρχει ένα άλλο Προσκυνητάρι μέ ιερές εικόνες καί καντήλι, τό όποιο οί διερχόμενοι πατέρες διατηρούν αναμμένο καί ό λόγος είναι ότι  στο σημείο αύτό έχουν γίνει κατά καιρούς πολλές σατανικές ενέργειες, τις όποίες  καί παραθέτουμε, όπως μάς τις άφηγήθηκαν σεβάσμιοι πατέρες καί αδελφοί:

α) Μία απ’ αύτές, πιο γνωστή καί σέ μάς είναι ότι ό μοναχός Αρσένιος, ύποτακτικός τού γέροντα Αυξεντίου άπό την Καλύβη τού Αγίου Γεωργίου πού τώρα είναι έρειπωμένη, έφυγε άπό την Καλύβη τους χωρίς την άδεια τού Γέροντά του, τον όποίον άφησε πολύ στενοχωρημένο, αλλά κι ό ίδιος συγχυσμένος έφτασε στό δρόμο πού πηγαίνει γιά τη Μικρή Άγιάννα. Άκούμπησε στον κορμό ένός δέντρου, έκεί πού μέχρι σήμερα βρίσκεται καρφωμένος ένας ξύλινος σταυρός, τον όποιο μέ εύλάβεια προσκυνούν μοναχοί καί διερχόμενοι προσκυνητές. Κάθισε λίγο στό σημείο καί συλλογιζόταν πώς αυτό πού κάνει δέν είναι καλό. Είπε προς στιγμήν νά γυρίσει πίσω στον Γέροντά του, αλλά νίκησε ό έγωισμός καί προχώρησε.

Read More ->>

12. Ανακάλυψη άγνωστου Λειψάνου

ΜΙΚΡΑ ΑΓΙΑ ΑΝΝΑ

Κατά καιρούς πολλοί πατέρες και αδελφοί έχουν δει θαυμαστά και ύπερφυσικά πράγματα σε διάφορα μέρη τού Αγίου "Ορους. Πριν άπό τριάντα πέντε χρόνια κοιμήθηκε στο σημερινό Ησυχαστήριο τών χρυσοχόων Θωμάδων ό γερο-Κυπριανός άπό τή Μικρή Άγιάννα. ό όποίος μάς διηγήθηκε τό ακόλουθο περιστατικό: «Θά έχουν περάσει πολλά χρόνια, δεν θυμάμαι καλά πόσα, πού κίνησε ένας ευλαβής χριστιανός άπό τήν Κρήτη νά έρθει στο 'Άγιον Όρος, γιά νά προσκυνήσει τον Ιερό αύτόν τόπο με τούς Αγίους του καί νά δεί τον πρώτο του ξάδερφο, τον γέροντα Εύθύμιο, πού έμενε στήν τελευταία ήσυχαστική Καλύβη, που δεν είχε έκκλησία καί βρισκόταν στο κατώτερο μέρος τής Μικρής Άγιάννας.

Ό χριστιανός αύτός ταξίδεψε μέ πλοίο άπό τήν Κρήτη στή Δάφνη, τό κεντρικό λιμάνι τού Αγίου Όρους, κι άπό κεί μέ μιά μικρή βάρκα έφτασε τό άπογευματάκι στόν μικρό φυσικό ορμίσκο τής Άγιάννας. Δέν γνώριζε πώς νά πάει στή μικρή Άγιάννα ούτε πού άσκήτευε ό συγγενής του, γερο-Εύθύμιος. Ρώτησε ένα μοναχό, ό όποίος τού έδειξε πρόθυμα τό δρόμο· φυσικά τό μέρος έκεί ήταν όλο κατσάβραχα καί μέ πολλά κατσικοδρομάκια

Read More ->>

13. Ό σοφός γέροντας Δανιήλ

ΚΑΤΟΥΝΑΚΙΑ

Ό γέροντας Δανιήλ, κατά κόσμον Δημήτριος Ισιδώρου, καταγόταν άπό τή Σμύρνη τής Μ. Ασίας. Μόλις τελείωσε την «Εύαγγελική Σχολή» τής Σμύρνης, άπό υπερβολικό ζήλο στην αρετή καί τό Μοναχισμό, νέος ακόμη, σε ήλικία 19 έτών, έγκατέλειψε τα έγκόσμια, έφυγε κρυφά άπό τους γονείς καί τους συγγενείς του καί πήγε στήν Πάρο. Στο νησί εκείνο συνάντησε τον άγιο Αρσένιο, ό όποίος είχε κάνει χρόνια στο 'Άγιον Όρος, άλλά έξαναγκάσθηκε νά φύγει λόγω τών πολλών τότε σκανδάλων. Τώρα ήταν ήγούμενος στήν Ιερά Μονή τού Αγίου Γεωργίου, πού ήταν μετόχι τής έν Νάξω Ίεράς Μονής Φανερωμένης. Δεν έμεινε όμως  γιά πολύ καιρό κοντά στον άγιο Αρσένιο, διότι ό άγιος προέτρεψε τον Δημήτριο νά μεταβεί στο 'Άγιον Όρος τό συντομώτερο, μιά καί ήθελε νά γίνει καί πραγματικός καλόγερος.

Read More ->>

14. Ό διάβολος πολεμά τον υποτακτικό

Ό ήγούμενος, με συμβουλή τού Γέροντα Δανιήλ, γιά νά δοκιμάσει τον αδελφό Δαμασκηνό αν όντως μετανόησε άληθινά καί θέλει νά διορθωθεί καί νά κάνει ύπακοή, τού είπε: «Αδελφέ Δαμασκηνέ, αν θέλεις νά μήν υπακούς στο θέλημά σου καί νά προκόψεις άπό σήμερα κατά Θεόν, σοϋ δίνω έντολή νά μή ξαναβγείς έξω, στο προαύλιο τού μοναστηριού, καί νά μήν περάσεις τήν εξώπορτα τού μοναστηριού γιά κανένα λόγο. Ό άδελφός Δαμασκηνός δέχθηκε μέ χαρά τήν έντολή αύτή. έφόσον μάλιστα ήταν σύμφωνη καί μέ τή θέλησή του καί μέ τή συνήθεια που είχε καί πρώτα. Άπ’ έκείνη τήν ημέρα καί γιά άρκετό χρονικό διάστημα δέν βγήκε έξω άπό τό μοναστήρι.

Read More ->>

15. Όσιακό τέλος

Δέν πέρασε πολύς καιρός, ίσως δύο ή τρία χρόνια, μετά τήν εμφάνιση τού Ρώσου ασκητή καί ό γερο-Καλλίνικος έπεσε βαριά άρρωστος στο κρεβάτι. Ήταν μήνας Ιούλιος πού κυκλοφόρησε ή είδηση αύτή καί οί πατέρες, γνωστοί καί άγνωστοι, έτρεξαν νά έπισκεφθούν τον ασθενή καί νά πάρουν τήν εύχή του. Άπό τήν ίδια Ασθένεια είχε προσβληθεί και. ό μακαρίτης Γέροντας του παπαΔανιήλ, μέ τή διαφορά πώς ή ασθένεια έκείνου είχε βαστήξει δεκαπέντε ημέρες, ενώ του γέροντα Καλλίνικου, έπειδή ή κράση του ήταν πολύ γερή, βάστηξε περίπου σαράντα ημέρες. Έτσι, μία ημέρα μετά την εορτή τής Μεταμορφώσεως τού Χριστού, ό γερο-Καλλίνικος έκλεισε γιά πάντα τά μάτια τού σώματος καί μέ τά όλάνοιχτα μάτια τής ψυχής, άφοϋ είδε επί τής γής τό «άκτιστο θαβώριο Φως» τού Κυρίου καί Θεού καί Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού, καταξιώθηκε νά βλέπει εις αιώνας αιώνων καί τύ Τρισήλιον Σέλας τής Υπερουσίου καί Τρισυποστάτου Θεότητος, τού Πατρός καί τού Υιού καί τού Παναγίου Πνεύματος, τού Ενός καί μόνου Θεού καί Ποιητού τών Όλων, στις επτά (7) Αύγουστου τού 1930.

Read More ->>

16.Ό γέρων Παρθένιος

Καρούλια

Ό γέρων Παρθένιος καταγόταν άπό πριγκηπική οικογένεια τών Τσάρων τής Ρωσίας κα'ι σέ ηλικία δεκαοκτώ χρόνων έγινε μοναχός στο Κελλί «Άγιος Νικόλαος Βουραζέρη». Ασκήθηκε στην ύπακοή. την ταπείνωση και έξουθένωση που διδάσκει ή κοινοβιακή Καλογερική, άλλα ό πόθος τής τέλειας ησυχίας τον ώθησε να φύγει άπό τό Κελλί καί νά πάει στα Καρούλια, όπου έδειξε τέλεια αυταπάρνηση καί μεγάλη αγάπη προς όλους τούς ερημίτες Πατέρες, τούς οποίους έβλεπε σαν αγίους καί έπίγειους άγγέλους τού Θεού.

Βοηθούσε όλους γενικά καί δεν άφηνε κανένα νά μπει στο κελλί του, γιά νά μη δει που κοιμόταν καταγής στο σπήλαιο καί ποτέ στο κρεβάτι. Είχε βιβλική μορφή, ήταν σεβάσμιος καί μόνη ή όψη του φανέρωνε την ευγενική του καταγωγή.

Read More ->>

17.Ό γερο-Ναθαναήλ

Σέ μιά ξεροκαλύβα στήν έρημο τού Άγιοβασίλη άγωνιζόταν άσκητικά ό γερο-Ναθαναήλ. ό όποίος είχε δύο μοναχούς υποτακτικούς, καθώς μού διηγήθηκε καί πάλι ό σεβαστός καί άγαπητός μου γέροντας Δαμασκηνός. Ό ένας λεγόταν Αντώνιος καί ό άλλος Αθανάσιος.

Οί υποτακτικοί αυτοί, έπειδή στην περιοχή πού ήταν ή ξεροκαλύβα πού έμεναν δεν είχε τίποτε νά καλλιεργήσουν, έστω καί ένα μικρό κηπάκι, δεν μπορούσαν νά ζήσουν από αυτή. Έρχόχειρο δεν είχαν καί έτσι τό μεγαλύτερο διάστημα τού χρόνου έφευγαν μακριά καί έργάζονταν γιά νά ζήσουν καί νά οικονομήσουν τά απαραίτητα γιά τον Γέροντα τους. Τούς διέκρινε όμως κάποια άμέλεια καί περιφρόνηση γιά τον Γέροντα, διότι κάποια φορά έ'καναν περισσότερο άπό έξι μήνες νά γυρίσουν στην ξεροκαλύβα τους. Αύτή την περίοδο ό γερο-Ναθαναήλ άρρώστησε καί έπειδή δεν υπήρχε κανείς νά τον υπηρετήσει, παρουσιάστηκε ένας άγνωστος μοναχός, ό όποίος μέ κάθε προθυμία υπηρετούσε τον άρρωστο Γέροντα.

Read More ->>

18.Ή οίηση τού μοναχού

Ό γερο-Βαρνάβας άναστέναξε βαθιά καί είπε στόν άδελφό: «Αδελφέ μου, δέν είσαι καθόλου καλά. Πάσχεις άπό φοβερή πλάνη τού διαβόλου καί έχεις κρυφή οίηση  υπερηφάνεια. ’Άν θέλεις νά διορθωθείς καί νά γλυτώσεις άπό τήν πλάνη αυτή, άκουσέ με με προσοχή: «Πόσο έτρωγες καί πόσο έπινες στό μοναστήρι σου;». Ό μοναχός είπε: «Γέροντα, έγώ στό μοναστήρι έκανα μεγάλη εγκράτεια καί Γι’ αύτό οί πατέρες μέ είχαν γιά άγιο».

Τότε ό γερο-Βαρνάβας είπε στόν μοναχό Ναθαναήλ: «Θά πας στό μοναστήρι σου, θά καθήσεις στό κοινό τραπέζι καί θά φάς όλη τή μερίδα διακονία τού φαγητού σου καί θά πιεις όλη τή μερίδα τού κρασιοϋ σου τή διακονία σου καί όταν φάς τή μερίδα τού φαγητού καί πιεις τή μερίδα τού κρασιοϋ. θά ζητήσεις νά φάς καί νά πιεις δεύτερη καί τρίτη μερίδα».

Ό μοναχός Ναθαναήλ δέχθηκε μετά χαράς τή συμβουλή καί άφοϋ ζήτησε τήν εύχή τού γερο-πρεσβύτερου Βαρνάβα, πήγε στό μοναστήρι του, τόν Άγιο Παϋλο, καί έκαμε κατά τήν έντολή που τού είχε δώσει, όλα όσα τού είπε.

Read More ->>

19. Αληθινός υποτακτικός

Στην ίδια περιοχή, στά Κελλιά τής Κερασιάς καί συγκεκριμένα στο Κελλί τού «Τιμίου Προδρόμου καί Βαπτιστού Ίωάννου», τριάντα περίπου χρόνια μετά άπό τό προαναφερθέν άποτρόπαιο γεγονός, έζησε ένας εύλαβής καί ταπεινός μοναχός, ένας άληθινός ύποτακτικός μέ τό όνομα Παντελεήμων, κατά κόσμον Θεοφίλης Θεοφιλόπουλος  άπό τό Λογκανίκο τής Σπάρτης. Ό άπλός καί ενάρετος αυτός άνθρωπος, άφού μελέτησε μέ προσοχή τό βίο τού άββά Δοσιθέου που έζησε τον 5ο αί. στη Μονή τού άββά Σερίδου στήν Ανατολή καί άναφέρεται άπό τον άββά Δωρόθεο στο βιβλίο του, θέλησε νά τον μιμηθεί.

Πρόκειται περί τού κατά σάρκα αδελφού τού συγγραφέως (σημ. έπιμελητού).

Ό τρόπος ζωής τού άββά Δοσιθέου έκανε τόση εντύπωση στον πατέρα Παντελεήμονα. που ολόψυχα άπεφάσισε νά τον μιμηθεί. Πράγματι, άντέγραψε σέ όλα τή ζωή τού άββά Δοσιθέου, ό όποίος κάποτε δέν θέλησε νά φάει αύγά. αν καί ήταν άπαραίτητα λόγω τής άσθενείας του, γιά νά νεκρώσει μέ τον τρόπο αυτό τή θέλησή του, επειδή τά είχε ζητήσει μόνος του. Έτσι καί ό πατήρ Παντελεήμων δέν θέλησε σέ κανένα πράγμα νά κάνει τό θέλημά του, άλλα ήθελε κάθε πράγμα νά γίνεται άκριβώς κατά τήν εντολή τού Γέροντα. Είχε τέλεια αύταπάρνηση, ούτε νερό δέν έπινε χωρίς τήν άδεια καί τήν εύλογία τού Γέροντα, ένώ ήταν άδύνατο νά κοιμηθεί τό βράδυ, αν δέν άποκάλυπτε τούς λογισμούς του καί τόν πνευματικό πόλεμο τής ήμέρας στον Γέροντα.

Read More ->>

20. Δεν πρέπει νά κρίνουμε από τά φαινόμενα

ΚΑΥΣΟΚΑΛΥΒΙΑ

Ό μακαρίτης Πνευματικός μου από τή Σκήτη των Καυσοκαλυβίων ΠαπαΝικόδημος μοϋ διηγήθηκε την ακόλουθη Ιστορία, παρμένη άπό πατερικά άγιορείτικα χειρόγραφα: «"Ενας πιστός χριστιανός έπί δέκα πέντε χρόνια πήγαινε στόν' Πνευματικό του και έξομολογεΐτο τις ανθρώπινες αδυναμίες του. Μια μέρα όμως, όπως συνήθιζε, πήγε στον Πνευματικό του καί τόν βρήκε νά πορνεύεται μέ μια γυναίκα. Αμέσως βγήκε έξω καί φεύγοντας είπε στον έαυτό του: «’Άχ! τί έπαθα. αλίμονο σέ μένα, έχω τόσα χρόνια που έξομολογοϋμαι σέ αυτόν καί τώρα τί θά κάνω; Θά κολασθώ, γιατί όσα άμαρτήματα κι άν μού συγχώρεσε, εφόσον είναι άμαρτωλός άνθρωπος, είναι όλα άσυγχώρετα». ’Έκλεγε καί χτυπιόταν ό άνθρωπος γιά τό κακό που τόν βρήκε καί δεν ήξερε τί πρέπει νά κάνει. Στο δρόμο δίψασε, προχώρησε λίγο καί μπροστά του βρέθηκε ένα μικρό ρεματάκι στο όποιο έτρεχε γάργαρο καί πεντακάθαρο νερό. "Εσκυψε καί ήπιε. ’Ήπιε τόσο που χόρτασε καί δεν τού έκανε καρδιά νά φύγει, αλλά ήθελε νά πιει κι άλλο άπό έκεΐνο τό νεράκι

Read More ->>

21. Πώς πρέπει νά ετοιμάζεται ό ιερέας

Ό παπάς απάντησε: «Ασφαλώς, πάτερ Ιερόθεε, έγκρατεύομαι όσο μπορώ άπό τά αρτύσιμα καί λαδωμένα φαγητά. Γιά μία βδομάδα κοιμάμαι σε χωριστό δωμάτιο άπό τήν παπαδιά μου καί προσπαθώ, έν όψει τής θείας Λειτουργίας καί τού Μυστηρίου πού θά έπιτελέσω, νά μήν έχω μίσος μέ κανένα συνάνθρωπό μου. μέ τή γυναίκα μου, μέ τά παιδιά μου καί κυρίως νά μή συκοφαντήσω ή κατηγορήσω κανένα καί προσπαθώ μέ όλη τή δύναμη τής ψυχής μου νά έχω τήν καρδιά καί τήν συνείδησή μου καθαρή μέ τή συχνή εξομολόγηση».

Read More ->>

22. Στην έρημο

ΆΓΙΟΣ ΝΕΙΛΟΣ  ΒΙΓΛΑ

Προχωρώντας άπό τή Σκήτη τών Καυσοκαλυβίων ανατολικά, προς τή Μεγίστη Λαύρα, βρίσκουμε μεγάλη βραχώδη χαράδρα, κάτω καί δεξιά άπό την όποια σχηματίζεται ένας μικρός κολπίσκος που μέχρι σήμερα φέρει την ονομασία «Καραβοστάσι». Την ονομασία αυτή έλαβε άπό την παράδοση, άφού στό σημείο αυτό στάθηκε τό καράβι με τό όποιο πήγαινε ό άγιος Πέτρος ό Αθωνίτης γιά την Κωνσταντινούπολη, άλλα σταμάτησε καί δεν προχωρούσε έως δτου έβγαλαν τόν άγιο έξω καί μόνο τότε τό καράβι συνέχισε την πορεία του. Άπό τό μέρος αύτό προς τά άριστερά άρχίζει ό δύσκολος καί άνηφορικός δρόμος, που μέχρι σήμερα λέγεται «τεθλιμμένη οδός», καί πρός τά δεξιά μάς οδηγεί στό ύψωμα πού βρίσκονται τά Ησυχαστήρια τού Αγίου Νείλου (16ος αί.). Τά ησυχαστήρια αυτά πήραν τήν ονομασία τους άπό τόν άγιο Νείλο τόν μυροβλύτη, ό όποίος με νηστείες, άγρυπνίες καί άκατάπαυστη προσευχή άγωνίστηκε στά μέρη έκείνα πού μέ τή χάρη τού Θεού μεταβλήθηκαν, άπό άχαρα καί άγρια βράχια που ήταν, σέ εύλογημένα καί χαριτωμένα λιμάνια σωτηρίας καί άγιαστήρια ψυχών. Καί έτσι μέ τό παράδειγμα εκείνου, μέ αύταπάρνηση καί αυτοθυσία, κατοίκησαν καί μέχρι σήμερα κατοικούν πνευματοφόροι πατέρες πού άγωνίζονται σκληρά γιά τήν ψυχική τους σωτηρία καί νυχθημερόν ικετεύουν τόν Κύριο γιά τήν ειρήνη καί τή σωτηρία τού ορθόδοξου χριστιανισμού καί τό φωτισμό όλου τού κόσμου.

Read More ->>

23. Ή έρημος τής Βίγλας

Από τή Σπηλιά τού Αγίου Αθανασίου συνεχίζοντας την πορεία μας ανατολικά, πρός τή Μεγίστη Λαύρα, άφοϋ ανεβούμε περισσότερα από 300 σκαλοπάτια, θά βρεθούμε στήν περιοχή τής περίφημης τοποθεσίας πού λέγεται Βίγλα.

Τό μέρος αυτό είναι μιά πεδιάδα άρκετά μεγάλη, με ανώμαλη έπιφάνεια καί ανοικτό ορίζοντα, όσο κόβει τό μάτι σου. Από μακριά φαίνεται τό κτήριο τής Ρουμανικής Σκήτης καί πέρα στο χείλος πρός τή θάλασσα διακρίνεται μιά Καλόβη. Όσο όμως προχωρείς, βρίσκεις βαθουλώματα καί κοιλώματα μέσα στά όποια κρύβεται κι άπό μία άσκητική Καλύβη μέ κατανυκτικό, μικρό έκκλησάκι. περίπου δέκα τόν αριθμό. Όλες οί Καλύβες άπό μακριά, εκτός άπό μία τού Αγίου Φανουρίου ή όποια βρίσκεται σε ύψωματάκι, στο φρύδι κοντά στή θάλασσα, είναι κρυμμένες. Γιά νά τις ίδεί κανείς, πρέπει νά πέσει μέσα στό κοίλωμά τους.

Read More ->>

24. Ή Αγάπη τής Θεοτόκου

 

ΒΑΤΟΠΑΙΔΙΟΥ

 

Στήν Ιερά Κοινοβιακή Μονή τού Βατοπαιδίου πριν από πολλές εκατοντάδες χρόνια, όταν οί ληστοπειρατές λυμαίνονταν τα παράλια τής Μεσογείου και τα Μοναστήρια τού Αγίου Όρους, μια νύχτα βγήκαν έξω άπό τή θάλασσα καί κρύφτηκαν στους θάμνους κοντά στή Μονή Βατοπαιδίου. μέ σκοπό τό πρωί ποό θά άνοιγαν οί πόρτες τού μοναστηριού νά όρμήσουν μέσα, νά σφάξουν τούς μοναχούς καί νά ληστέψουν τούς θησαυρούς ή καί ό,τι άλλο κακό μπορούσαν νά κάνουν.

Πριν άνατείλει ό ήλιος, όταν τελείωσε ή Ακολουθία, οί μοναχοί πήγαν, κατά τήν τάξη, στά δωμάτιά τους νά συνεχίσουν τήν κατ’ ιδίαν προσευχή τον Κανόνα τους καί νά ξεκουραστούν.

'Ο ηγούμενος παρέμεινε στήν έκκλησία νά συνεχίσει έκεί τόν Κανόνα του, τήν προσευχή του. Ξαφνικά, άπό τήν εικόνα τής Παναγίας άκουσε φωνή πού τού έλεγε: «Μήν άνοίξητε σήμερον τήν πόρτα τής μονής, άλλά άνεβήτε στά τείχη, νά άποδιώξετε τούς πειρατές».

Read More ->>

25. Ή Παναγία σκούπιζε

 

ΙΒΗΡΩΝ

Κατά τά χρόνια τής κατά τού τουρκικού ζυγού έπαναστάσεως τού 1821 πολλά Μοναστήρια τού Αγίου Όρους δεινοπάθησαν καί γιά πολλά χρόνια έμειναν έρημα από Καλογήρους. Τότε καί ή Μονή των Ίβήρων έμεινε μέ πολύ λίγους Καλογήρους. τρεις ώς πέντε, φύλακες τού μοναστηριού, μεταξύ τών όποιων καί ό μουσικός Συνέσιος πού ήταν αντιπρόσωπος τής μονής στην Ιερά Κοινότητα στις Καρυές.

Μιά μέρα ό έφημέριος, πού τελεί τις καθημερινές παρακλήσεις καί λειτουργίες στην Παναγία την «Πορτάί'τισσα» καί ό όποίος λέγεται καί προσμονάριος, μόλις τελείωσε τήν Θεία Λειτουργία, βλέπει μπροστά του μιά μεγαλόπρεπη καί μαυροφορεμένη γυναίκα νά βαστάει στά χέρια της μιά σκούπα καί νά σκουπίζει τό μοναστήρι. Έμεινε άποσβολωμένος.

Τήν ρωτάει λοιπόν:

—        Τι κάνεις έκεί; Έσύ θά σκουπίσεις τό μοναστήρι;

Κι αυτή τού άποκρίθηκε:

Read More ->>

26. 'Ο άγιος Νήφων

 

ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ

Άπό την 'Ιερά Μονή Διονυσίου, έκτος άπό τον κτίτορα αυτής, άγιο Διονύσιο, μέ τέλεια ύπακοή. βαθειά ταπείνωση καί απέραντη υπομονή, άναδείχθηκαν άλλοι ένδεκα άγιοι καί πολλοί πατέρες καί αδελφοί που αφιερώθηκαν στη νοερά καί αδιάλειπτη προσευχή καί έλαβαν ανάλογα πνευματικά χαρίσματα άπό τον Πανάγαθο Θεό.

 

Θά άναφέρουμε ώς παράδειγμα γιά ψυχική ώφέλεια καί μίμηση μερικά στιγμιότυπα άπό τή ζωή τού άγιου Νήφωνος. ό όποίος έγινε Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως καί. άφού έποίμανε τήν Εκκλησία τού Χριστού γιά πολλά χρόνια, παραιτήθηκε καί γύρισε στή μετάνοιά του. τή Μονή Αγίου Διονυσίου, ώς άπλός δόκιμος μοναχός, έπειδή έλειπε χρόνια άπό τό μοναστήρι καί κανείς πλέον άπό τους παλιούς συναδέλφους του δεν τον γνώριζε.

Read More ->>

27. Ό πατήρ Κοσμάς

 

ΠΑΝΤΟΚΡΑΤΟΡΟΣ

 Πριν από ένδεκα περίπου χρόνια (1970) έφυγε άπό την πρόσκαιρη αύτή ζωή ό πατήρ Κοσμάς, Θρακιώτης στήν καταγωγή, συγγενείς τού όποιου διαμένουν στό χωριό «Καλλή» Γιαννιτσών.

Ό πατήρ Κοσμάς άπό τήν Ιερά Μονή Σταυρονικήτα προερχόμενος, πριν άπό πολλά χρόνια, τό 1925, δηλαδή τόν επόμενο χρόνο άπό τήν άλλαγή τού ήμερολογίου, επειδή διαφώνησε με τους άδελφους τής 'Ι.Μ. Σταυρονικήτα, άναχώρησε άπ’ έκεί καί κοινοβίασε στήν Ιερά Μονή Παντοκράτορος.

Εκεί, έπειδή ήταν κάτι περισσότερο άπό ό,τι έ'πρεπε εργατικός, άλλά καί γιά περισσότερη ήσυχία, ζήτησε άπό τους γεροντάδες τής μονής αυτής καί άνέλαβε τήν καλλιέργεια τής Άμπελικιάς, που ήταν ένα μεγάλο κτήμα τής Μονής Παντοκράτορος καί βρίσκεται κοντά στή Μετάνοιά του, τήν Ιερά Μονή Σταυρονικήτα.

Read More ->>

28. Ή καλλιφωνία εμπόδιζε τήν ψυχική σωτηρία

 

ΔΟΧΕΙΑΡΙΟΥ

 

Άπό τό χωριό «Αγία Παρασκευή» της Χαλκιδικής, πριν από πολλά χρόνια (τό 1860), στήν Ιερά Μονή Δοχειαρίου μόναζε ένας περίφημος καί πολύ καλλίφωνος ψάλτης με τό όνομα Συνέσιος.

Ό μοναχός αύτός είχε ιδιαίτερη εύλάβεια στήν Αγία Παρασκευή καί πάντοτε μετά τόν καθορισμένο Κανόνα τής προσευχής του μετάνοιες καί κομβοσχοίνια που ήταν υποχρεωμένος νά κάνει, άπαραίτητα έκανε καί ιδιαίτερη προσευχή στήν Αγία Παρασκευή. Στήν προσευχή του αυτή παρακαλοϋσε τήν Αγία νά τόν βοηθήσει γιά νά σώσει τήν ψυχή του. κι αν ώς άνθρωπος έχει επάνω του κάτι που είναι έμπόδιο γιά τήν ψυχική του σωτηρία, νά τού τό άφαιρέσει μέ όποίον τρόπο γνωρίζει έκείνη.

Πολλά χρόνια συνέχιζε νά λέει αύτή τήν προσευχή καί ένα πρωί, μετά τήν πανηγυρική ιερή Ακολουθία καί τή Θεία Λειτουργία, στή μνήμη τού μαρτυρίου τής Αγίας Παρασκευής (26 Ιουλίου) αίσθάνθηκε λίγο μιά μικρή ένόχληση στο λαρύγι του κι άπό τήν ένόχληση αύτή λίγολίγο άρχισε ή φωνή του νά γίνεται βραχνή.

Read More ->>

29.Τά άγια Λείψανα δεν δέχονται τούς αλλόπιστους

Όταν προσμονάριος καί Βηματάρης ήταν ό παπα-Άνδρέας, ό όποίος, όπως και οί έκάστοτε Βηματαραΐοι, έτσι κι αύτός είχε τό κλειδί καί τήν ευθύνη για τά αγία Λείψανα, έκαμε την έξης διαπίστωση:

Όσες φορές έβγαζε τά αγία Λείψανα γιά νά τά προσκυνήσουν οί πιστοί, τοποθετούσε τή λειψανοθήκη με τό Λείψανο τού αγίου Διονυσίου τού έν Όλύμπω πάντοτε στη δεξιά άκρη τού τραπεζιού καί δίπλα άπό αύτό τοποθετούσε στη σειρά καί τά υπόλοιπα Λείψανα.

Μιά μέρα ό Διονυσιάτης π. Θεόκλητος, που βρισκόταν στο Ησυχαστήριο τής μονής αύτής πού τό λένε Ζαρκάδι, πήγε μαζί με αρκετούς προσκυνητές στο Μοναστήρι τού Αγίου Παύλου νά προσκυνήσουν τά άγια Λείψανα καί νά ξεναγήσει αυτούς πού ήταν μαζί του.

Read More ->>

30. Ό γερο- Αβράμιος

Ό ευλογημένος παπαΆνδρέας για αρκετό καιρό πήρε σαν υποτακτικός μαθήματα άσκήσεως, ύπακοής και έκκοπής τού δικού του θελήματος άπό τούς ασκητές και πατέρες τής έρήμου τού Άγιοβασίλη, όπου, ώς προείπαμε, έμαθήτευσε κοντά στον ευλαβέστατο γέροντα. Γεράσιμο Μενάγια τον χημικό. Έκεί, έκτος άπό τόν π. Γεράσιμο, γνώρισε κι άλλους πνευματικούς πατέρες, όπως τόν γερο-Χερουβείμ, τόν γερο-Ίωσήφ, τόν παπαΒαρθολομαΐο και πολλούς άλλους ερημίτες και άσκητές.

Ό παπαΆνδρέας έκανε τό σύνδεσμο μεταξύ τού γέροντα Γερασίμου Μενάγια και τού γιατρού τής Μεγίστης Ααύρας Αθανασίου μοναχού Καμπανάου και μετέφερε άπό τόν ένα στόν άλλο την αλληλογραφία καί τά διάφορα δημοσιεύματα τού περιοδικού «Άγιορείτικη Βιβλιοθήκη».

Τότε στό Μοναστήρι τού Αγίου Παύλου είχε άρρωστήσει βαριά ένας άπό τούς μεγάλους αγωνιστές και άκάματος εργάτης τής ύπακοής, ό μοναχός Άβράμιος.

Read More ->>

31. Θαύμα τής Παναγίας

 

ΝΕΑ ΣΚΗΤΗ

 

Για τήν Ιδιαίτερη φροντίδα της Κυρίας καί Δεσποίνης ημών Θεοτόκου οί πατέρες της 'Ιεράς Νέας Σκήτης μοϋ διηγήθηκαν τό ακόλουθο γεγονός:

Τό 1942, που ή Γερμανική κατοχή είχε επιφέρει μεγάλη συμφορά στην Πατρίδα μας καί ή πείνα καί στέρηση τών υλικών αγαθών καί Ιδιαίτερα ή έλλειψη τροφίμων θέριζε κυριολεκτικά τους αδελφούς μας "Ελληνες, οί μοναχοί τού Αγίου "Ορους με τη φροντίδα καί μέριμνα τής Παναγίας Μητέρας μας καί μητέρας όλου τού κόσμου δεν αίσθάνθηκαν τήν έ'λλειψη τών αγαθών, όπως οί άλλοι αδελφοί μας που βρίσκονταν στόν κόσμο καί πέθαιναν καθημερινά από τήν πείνα, τούς μάζευαν με κάρα άπό τό δρόμο καί τούς ενταφίαζαν ομαδικά

Read More ->>

32. Ό γερο-Δανιήλ

"Ενας άλλος προχωρημένος στην κατά Θεόν άρετή καί προκοπή ήταν στή Νέα Σκήτη ό γερο-Δανιήλ, ό όποίος άσκήτευε μέσα στον μεγάλο πύργο πού έχει τό έκκλησάκι τής «Αγίας Άννης». Ήταν άπό τά μέρη τής Κοζάνης. Αρχικά δούλευε ως εργάτης καί πρόθυμα βοηθούσε τούς πάντες. Αργότερα έγινε μοναχός στην Καλύβη «Άγιος Γρηγόριος ό Παλαμάς».

Μία ζεστή μέρα τού Ιουλίου τόν έβαλαν νά τακτοποιήσει τά οστά τών κεκοιμημένων πατέρων στο Κοιμητήρι τής Σκήτης. Άπό τή ζέστη καί τόν πολύ κόπο κάθισε λίγο νά ξεκουραστεί καί τότε γύρισε μέ εύλάβεια καί σεβασμό καί είπε στά όστά: «Άγιοι Πατέρες, δεν κάνετε κι έσεΐς καμμιά προσευχή και μεσιτεία στον Θεό και γιά μάς τους αμαρτωλούς να σωθούμε οί ταλαίπωροι και να βρούμε ελεος από τόν πανάγαθο Θεό; Όταν είπε αύτά, παραδόξως καί με θαυμαστό τρόπο, ακούσε μια φωνή πού ερχόταν από τα οστά: «Καί βέβαια κάνουμε προσευχή, μεσιτεία κι άκατάπαυστη δέηση στον Θεό, γιά να σωθείτε, άλλα αδελφέ, πώς είναι δυνατόν νά σωθείτε, αφού σείς δέν θέλετε νά έχετε τις απαραίτητες προϋποθέσεις, δηλαδή τήν ακακία, τήν ταπείνωση καί τήν αγάπη; Δέν ξέρετε από τήν Αγία Γραφή ότι ό Θεός είναι άγάπη καί μισεί καί σιχαίνεται τόν έγωιστή καί μνησίκακο άνθρωπο; Χωρίς άγάπη κανείς δέν σώζεταιόταν

Read More ->>

33. Γρηγορίου

Στην εύλογημένη αύτή Μονή τού Όσιου Γρηγορίου πολλοί πατέρες αγωνίστηκαν καί αγωνίζονται για την ψυχική τους σωτηρία, με πραγματική αύταπάρνηση καί τυφλή ύπακοή πρός τους μεγαλύτερους, πού μέ τή ζωή τους γνώρισαν τον σωστό δρόμο.

Στή μονή αύτή είχαμε γνωρίσει: α) τον ήγούμενο αύτής Αρχιμανδρίτη Αθανάσιο, πραγματικά άγιο άνθρωπο, ταπεινό, απλό, άκακο, αγαθό καί στολισμένο μέ πολλές αρετές. Αυτός, μαζί μέ τά πολλά άλλα χαρίσματα, είχε καί τό προορατικό καί τό χάρισμα τής διακρίσεως. β) Τον Κερκυραΐο γέροντα παπαΣτέφανο. έργάτη τής ύπακοής καί τής ύπομονής. Ταπεινός, αγαθός καί ακέραιος μοναχός, μέ εΰθΰ χαρακτήρα, έζησε κι αυτός εβδομήντα περίπου χρόνια στήν ύπακοή στό μοναστήρι αύτό, χωρίς νά έχει βγει έξω, έστω καί γιά μιά φορά μέχρι τή Δάφνη. Έταν τακτικώτατος στήν έφημερία του καί πρόθυμος σέ δποια ύπηρεσία τού ανέθεταν οί μεγαλύτεροι. Τό κομποσχοίνι άπό τό χέρι καί ή προσευχή από τά χείλη του δέν έλειπαν ποτέ.

Read More ->>

Φοβερή απάτη ένάρετου Πνευματικού

Τό Περιβόλι τής Παναγιάς

Γεροντικόν

Φοβερή απάτη ένάρετου Πνευματικού   

Κατά τά χρόνια 1870-72 σέ ένα «Κάθισμα» [ Κάθισμα λέγεται οίκημα εξω άπό τό μοναστήρι κατάλληλο γιά ησυχία· έκεΐ έφησυχάζουν μοναχοί μεγάλης ηλικίας καί έμπειροι πνευματικής ζωής.]

τής Ίεράς Μονής Άγιου Παντελεήμονος ησύχαζε ένας Πνευματικός, τό όνομα Νικηφόρος, περίφημος για την άρετή του κα'ι ξακουστός ώς έμπειρος Πνευματικός.Ό Πνευματικός αυτός Νικηφόρος ήταν από την ελληνική αδελφότητα τής μονής αύτής, ή όποία (μονή) μέ τήν επέμβαση τού Οικουμενικού Πατριαρχείου, διαφωνούσης τής 'Ιεράς Κοινότητος τού Αγίου "Ορους, έπειδή έπλήθυναν οί αδελφοί Ρώσοι, τό 1875 έξερωσίσθη και άπό τότε ονομάζεται έλληνορωσική Μονή τού Αγίου Παντελεήμονος.Ό Πνευματικός Νικηφόρος μαζί μέ τά πνευματικά του καθήκοντα έπιδιδόταν πολύ καί στή νοερά προσευχή καί, κατά τήν ομολογία τού γέροντος Δανιήλ τών Δανιηλαίων. έπρόκειτο γιά πολύ προοδευμένο άνθρωπο στήν άρετή καί τήν πνευματική ζωή.

Read More ->>

Επιστολή προς γηραιόν μοναχό Άγιοσαββίτη πλανηθέντα από τα δεξιά

Τό Περιβόλι τής Παναγιάς

Γεροντικόν

Επιστολή προς γηραιόν μοναχό Άγιοσαββίτη πλανηθέντα από τα δεξιά

Σεβόμενοι τόν συγγραφέα τής έπιστολής, διατηρούμε τήν γλωσσική μορφή τού κειμένου μέ τους ανάμεικτους γραμματικούς τύπους πού τήν διακρίνουν.

Πρός τόν όσιώτατον Καλλίστρατον χαίρειν έν Κυρίω, Μετά πολλής τής πνευματικής χαράς και θυμηδίας έλαβα τήν όσια επιστολή σου καί τα γραφόμενα σ’ αυτήν, μέ ακρίβεια και πολλή επιμέλεια μελετήσας «ύπερήσθην τώ πνεύματι» είδώς τήν άκραν ταπείνωσί σου, από τήν όποιαν κινούμενος αποφάσισες να έκθέσης στήν άναξιότητά μου όλον σου τόν βίον καί τις γενικές ένάρετες πράξεις καί αγώνες σου, φοβούμενος μήπως είς κενόν τρέχεις καί έδραμες καθυποβάλλων ταϋτα μετά πάσης σαφήνειας, καί μέ ακράδαντη πίστι ζητάς τήν έπί τούτων ταπεινή μου γνώμη.

Read More ->>

1.Σκοπός συγγραφής του έργου

Στους έν Χριστώ άδελφούς μου άπανταχού  γης την ευλαβική προσκύνηση καί τόν εκ ψυχής άσπασμό

Εκείνος ό περίφημος καί περιώνυμος Μάρκος ό Εφέσου ό Ευγενικός, παρουσιάζεται σήμερα από μένα, μέ τήν επιγραφή ΄Άντίπαπας, ή αδιάψευστος μονομάχος. Ό ορθόδοξος φιλαναγνώστης, πρέπει νά έχει τήν υπομονή νά διαβάσει τόν παρόντα λόγο καί τότε ν’ αποφασίσει άν ταιριάζει ή όχι σ’ αυτόν μία τέτοια προσωνυμία. Ή ονοματοθεσία δέν είναι βέβαια ιδιότητα τοϋ κάθε τυχόντα, αλλά μιλούν τά γεγονότα ώστε κι οί πλέον απαίδευτοι σ’ αυτά νά βρίσκονται ικανότατοι καί νά τά κατανοούν.

’Έτσι ό Θεάνθρωπος ονομάστηκε Ιησούς από τόν λόγο του αγγέλου, ακόμη καί πριν από τή σύλληψη, αλλά ονομάστηκε ύστερα κι Εμμανουήλ άπό τούς ανθρώπους, παρακινούμενοι σ’ αυτό απ’ αυτά τά πράγματα καί τόσο ορθά καί κατάλληλα, ώστε καί πριν πολλούς αιώνες ό προφήτης Ήσαΐας προεϊπε μία τέτοια ονομασία.

Αυτό υποστηρίζω κι εγώ γιά τόν δικό μας Άντίπαπα ή μονομάχο, γιατί τά γεγονότα τού αποδίδουν δίκαια αυτόν τόν τίτλο. Ποια είναι αυτά; Ελάτε καί θά σάς τά διηγηθώ. Καί θά τά διηγηθώ όλα, όχι ανάλογα μέ τό πλήθος τους, ούτε ακριβώς ανάλογα μέ τήν αξία τους. Γιατί σέ μένα καί τό ένα είναι αδύνατο καί τό άλλο.

Έγώ  (όπως θ’ ακούσεις καί μέσα στό λόγο μου όπου τό ομολογώ), δεν κινήθηκα πρός αυτό από καμιά έπαρση καί αυθάδεια, άλλά στ’ αλήθεια άπ’ έναν υπέρμετρο ζήλο γιά νά παρουσιάσω τήν αγιότητα τού Μάρκου τοϋ Ευγενικού σ’ όλον τόν κόσμο, γιά δύο λόγους: πρώτα γιά τήν ωφέλεια τού πιστού απλού λαού καί δεύτερο γιά τήν καταισχύνη τών εχθρών του, τών μιαρότατων παπιστών [1]

Ή ωφέλεια συνίσταται στό νά μάθει ό απλός λαός εκείνα πού προηγουμένως δέν ήξερε γι’ αυτόν τόν άγιο κι έτσι νά τόν τιμά όπως οφείλει καί νά τόν δοξάζει σάν αληθινό δοϋλο τού Θεού καί νά τόν μιμείται ό καθένας, κι όταν υπάρξει αιτία κι άνάγκη γιά την πίστη, νά τού γίνεται έτοιμος προστάτης καί βοηθός στις άνάγκες τής παρούσας ζωής. Κι είναι μεγάλη κι άθεράπευτη ντροπή γιά τούς αχρείους παπιστές, νά κηρύσσεται άγιος, καί δοξασμένος από τό Θεό, ό υπέρτατος εχθρός τους, ό άσπονδος πολέμιός τους καί τί άλλο περισσότερο νά πούμε παρά ό Άντίπαπας,

Read More ->>

2.Αρχή της Διήγησης

Παρακαλώ λοιπόν τούς αναγνώστες, νά χαρίσουν σέ μένα αδελφική συγγνώμη, άν σέ πολλά σημεία αυτής της διήγησης, φανώ ελλιπής. Όπως προηγουμένως είπα, ή κοινή δυστυχία τού γένους μας, μας στέρησε από τις ακριβείς πληροφορίες τής αρχής καί τής συνέχειας των ασκητικών καί τών όσιων κατορθωμάτων του, αλλά καί τά όσα ακολούθησαν. 'Όλα αυτά αναμφίβολα θά περιείχε πληρέστατα ό βίος του πού τότε ίσως θά είχε γραφεί. Ζητώ συγγνώμη λοιπόν, αδελφοί, γιά τήν έλλειψη, επειδή τόσα μόνο πρόκειται νά ποϋμε, όσα σποραδικά εδώ κι έκεΐ μπορέσαμε νά βρούμε σ’ άλλους καί νά τά συνθέσουμε ενιαία. Τά περισσότερα, πρόκειται νά μοΰ χορηγήσει ό μέγας εκκλησιάρχης Σίλβεστρος, ό ονομαζόμενος Συρόπουλος, από τήν ιστορία τής ψευδοένωσης πού είχε γίνει στήν βόρεια Ιταλία.

Αλλά ούτε όμορφες φράσεις επαγγέλλομαι εγώ εδώ, ούτε ρητορική χάρη. Γνωρίζει καλά ό γνώστης τών κρυπτών τής ψυχής, ό Θεός, κι ακόμα ή μακάρια ψυχή τού θείου αυτού Πατέρα, ότι μόνο ό ένθερμος ζήλος τής καρδιάς μου διέγειρε τό πνεύμα μου στό νά συνθέσω αυτό τό έργο. Παρουσιάζω συγχρόνως σ’ όλους τούς χριστιανούς, πόσο είναι τό χρέος μας σ’ αυτόν τόν μέγιστο καί θειότατο ευεργέτη μας, κι. επιπλέον γιά νά διακηρύσσεται παντού πρός δόξα τού Θεού, ότι μόνο ή δική μας αγία Εκκλησία τρυγά κι απολαμβάνει ευτυχέστατα τούς καρπούς τού 'Αγίου Πνεύματος. Ή άλήθεια αυτή άναδεικνύεί τήν Εκκλησί α μας λαμπρή κι ένδοξη, άφοΰ είναι ή μόνη αληθινή καί ’Ορθόδοξη. ’Αλλά ταυτόχρονα ή αλήθεια άποδεικνύει καί καταλήγει σ’ αιώνια ντροπή τής Παπικής, πού είναι αντίθετη κι εχθρική τής Ανατολικής καί δεν σταματά νά συκοφαντεί άκατάπαυστα, τήν αθωότητα κι άγιότητα τής ’Ορθοδόξου Εκκλησίας.

Read More ->>

3. Περί πρωτείου και φιλιόκβε

Σύντομη Ιστορία του Παπισμού

Αυτό το εθνος των Λατίνων το οποίο η κοινή συνήθεια ονομάζει Φράγκους [Γάλλοι], από τή Φραγκιά, τήν ονομαζόμενη τώρα Φράντζα [France-Γαλλία] [8] , δεν ήταν χωρισμένο έτσι άπό μάς εξαρχής, ούτε υπήρχαν δύο άντιμαχόμενες Εκκλησίες, ή Ανατολική κι ή Δυτική, όπως είναι σήμερα. Αλλά υπήρχε κι. ονομαζόταν μία Εκκλησία κι ή ’Ανατολική κι ή Δυτική, σάν μία έκλεκτή λ'ύφη, σάν σώμα καλό, έχοντας ουράνιο νυμφίο κι αθάνατη κεφαλή τόν Θεάνθρωπο Ίησοϋ, τόν Κύριό μας καί Θεό μας. Κι ή Ρώμη τότε δεν ήταν γιά μάς τό στόμα τοϋ 'Άδη, αλλά θύρα του ούρανοΰ. Κι οι φράτορες, ήταν στ’ αλήθεια φράτορες, δηλαδή αδελφοί κι όχι όπως σήμερα, άδελφοκτόνοι σάν τόν Καιν, σκεύη τοϋ Σατανά, υπηρέτες τοϋ 'Άδη καί σκοτεινοί άγγελοι τοϋ αντίχριστου. Αυτή ή ειρηνική ενότητα των Εκκλησιών κι ή αδερφική σύμπνοια, κράτησε ώς τό 800 μ.Χ., ίσιος και περισσότερο.

Το διοικητικό σχίσμα

Τήν εποχή τής βασιλείας  των αύτοκρατόρων Μιχαήλ Γ' (842-867) καί Θεοδώρας (842-856), οί πάπες τής Ρώμης κινούμενοι χωρίς φρόνηση, άφόρισαν τούς δικούς μας ανατολικούς κι έκαναν καθαιρέσεις των Οικουμενικών Πατριάρχων [9]. Οί δικοί μας από τήν άλλη πλευρά, κινούμενοι δίκαια, δέν έδωσαν σημασία στούς κεραυνούς πού έπεσαν από τόν ούραλ'ό τής Ρωμαϊκής καθέδρας. Εκείνοι, ονειρεύονταν τή μοναρχία καί καλοΰσαν τούς δικούς μας Πατριάρχες στό δικό τους υπέρτατο δικαστήριο καί, γιά νά τό πούμε κι έτσι, ήθελαν μέ κάθε τρόπο νά καθυποτάξουν τήν Ανατολική Εκκλησία στήν εξουσία τους. Οί Ανατολικοί όμως γαλουχημένοι νά διοικοΰνται σύμφωνα μέ τ’ αρχαία ήθη καί τούς Άποστολι.κούς καί Συνοδικούς κανόνες, άρνήθηκαν μέ μιας μία τέτοιου είδους υπέρτατη αρχή κι εξουσία τοϋ πάπα πάνω στό σύνολο τής Εκκλησίας καί δεν υπάκουσαν στις παπικές διαταγές. ’Από κεϊ έγινε ή πρώτη αρχή τοϋ σχίσματος των δύο φίλτατων κι αδελφών Εκκλησιών. Είπα ή αρχή τοϋ σχίσματος κι όχι τό τελειωτικό σχίσμα. Επειδή, όσο γινόταν λόγος γιά τά έθιμα καί τις εκκλησιαστικές διατάξεις, όπως ήταν αυτά πού συνέβηκαν τότε, ούτε τό δόγμα τής πίστης διασαλευόταν, ούτε ακολουθούσε καθόλου σκάνδαλο κι οριστικός χωρισμός. ’Αφού αύτά μπορούσαν νά διορθωθούν μ’ ευκολία ως μικρότερες κι έπιμέρους διαφωνίες.

Read More ->>

4.Τα Προκαταρκτικά για την Συνάντηση της Φερράρα-Φλωρεντίας

Οι λόγοι για τούς οποίους οδηγήθηκαν οι Ρωμαίοι- Βυζαντινοί στην Φερράρα-Φλωρεντία

Από αυτή λοιπόν τή βασική αιτία, οί δύο’Εκκλησίες αποσχίστηκαν μεταξύ τους κι έτρεφαν μίσος καί άκρα αντιπάθεια ή μία γιά την άλλη, ώς τίς μέρες τού αύτοκράτορα ’Ιωάννη τού Παλαιολόγου (1425-1448). Αυτός θέλησε νά πετύχει τάχα την ένωσή τους, μέ Οικουμενική Σύνοδο. ’Αλίμονο όμως ! Πώς νά θρηνήσω τήν τόση αφροσύνη καί μωρία σ’ ένα τέτοιο έγχείρημα; ’Έπειτα από τόσες καί τόσες ανώφελες δοκιμασίες καί τόσο ξεκάθαρες κι ήλιου φαεινότερες άποδείξεις τής εωσφορικής επιμονής και γνώμης των Λατίνων, πώς δέν είχαν πληροφορηθεϊ οί ’Ανατολικοί, ότι  αύτό τό έγχείρημα, δηλαδή ή διόρθωση τών Λατίνων, είναι ακατόρθωτο; Τάχα δέν τό ήξεραν; Δέν ήταν βέβαιοι γι’ αύτό, περισσότερο από καθετί άλλο; Ναι, βέβαια καί τό ήξεραν καί τό έλεγαν όλοι, όπως διηγούνται οί ιστορικοί.

Αλλά συνέβαινε σ’ αυτούς, εκείνο πού διαβάζουμε στή θεία Γραφή γιά τό γένος τών Εβραίων. Γιά κείνους ό Θεός αποφάσισε, άν δέν μετανοήσουν, όπως κήρυτταν οί θείοι Προφήτες, νά στείλει τά στρατεύματα τών ’Ασσυριών και των Βαβυλωνίων κι άλλους νά κατασφάξουν κι άλλους νά τούς πάρουν αιχμάλωτους στη Βαβυλώνα, σύν γυναιξί καί τέκνοις. Αυτό αποφάσισε ό Θεός, διά στόματος των αγίων Προφητών. Εκείνοι όμως τί έκαναν; ’

Read More ->>

5. Ο πρώτος ασπασμός

Στήν Ιταλία

Ο βασιλιάς, λοιπόν, λόγω των μάταιων ελπίδων  πού έτρεφε στην ασυλλόγιστη ψυχή του, φρόντιζε νά φτάσει σάν διψασμένο ελάφι στή θολή πηγή τής ’Ιταλίας. Αναχώρησε λοιπόν μέ τήν ’Ανατολική σύνοδο, παίρνοντας μαζί καί τόν ιερό Μάρκο, πού ακολούθησε χωρίς τήν θέλησή του, όπως θά τό ακούσουμε ύστερα από τόν ίδιο. Γιά νά παραλείψω τά ενδιάμεσα τού ταξιδιού, έφτασε στή Βενετία [8. 2.1438], ’Από κεΐ πέρασε στή Φερράρα, [4.3. ] πόλη τής ’Ιταλίας, στήν οποία βρισκόταν ό Πάπας καί στήν όποία  έπρόκειτο νά συγκροτηθεί κι ή Σύνοδος. Ό βασιλιάς όταν έμαθε πώς έφτασε κι ό Πατριάρχης τού στέλνει αμέσως τήν εξής είδηση μέσα στό πλοίο πού βρισκόταν:

Μάθε (τού λέει), παναγιώτατε δέσποτα, ότι ό Πάπας ζητά άπαραιτήτως νά τού φιλήσεις τά πόδια καί σύ κι όλοι οί υπόλοιποι καί κοίτα νά δεις τί θά κάνεις. Έγώ έχω τρεις μέρες πού αγωνίζομαι υπέρ σου, γιά νά μή γίνει αυτό καί νά πού πληροφορώ τή μεγάλη σου άγκυσύνη, γιά νά δεις πώς θα τό χειριστείς΄

Read More ->>

6. Φθόνος κατά Μάρκου

Αυτός ο Νικαίας στην αρχή που πρόβαλαν αυτό τό ζήτημα οί Λατίνοι  κι είπαν νά γίνονται γι' αυτό οί συζητήσεις, ομολόγησε ενώπιον τού βασιλιά ότι: Δέν έχω τί νά πώ γι’ αυτό. Γιά τά σχετικά μέ τό δόγμα, ίσως μπορώ νά μιλήσω. ’Αλλά γι’ αυτό δέν γνωρίζω τί νά πώ. Αυτός λοιπόν, πού πρώτα δέν ήξερε τί νά πει σέ μία τέτοια υπόθεση, ύστερα καί χωρίς νά τού δοθεί εντολή, βρέθηκε πρόθυμος νά γράψει. ’Αλλά γιατί κι από ποϋ είναι γνωστή αυτή ή αιτία; ’Ηταν σέ κείνη τή Σύνοδο κι ένας πνευματικός, μάλλον όμως σατανικός άνθρωπος, μέ τό όνομα Γρηγόριος, πονηρός καί κακότροπος υπέρ τό δέον, όπως περιγράφεται. ικανοποιητικά γιά τά κακά του ήθη από τόν ιστορικό Συρόπουλο. Αυτός από μηδαμινές καί φαύλες αιτίες, έτρεφε μεγάλη έχθρα πρός τόν Εφέσου. Αυτός λοιπόν, από τόν τάχα δίκαιο φθόνο του, παρακινεί τόν Νίκαιας νά γράψει μέ κάθε τρόπο κι έκεΐνος ό φιλότιμος πείθεται καί γράφει. Τό παίρνει αυτό ό μηχανογράφος Γρηγόριος κι αμέσως τρέχει στό βασιλιά, τού τό δείχνει καί τό επαινεί, τό εξυψώνει καί παρακινεί έντονα τό βασιλιά νά στείλει αυτό στούς Λατίνους, ώς δήθεν σεβάσμιο καί ρητορικότερο στήν έκφραση. ’Αλλά αυτός ό δόλιος δέν πέτυχε νά συμπαρασύρει προς   τό μέρος του τήν γνώμη τοϋ βασιλιά όπως ήθελε.

Read More ->>

7.«Ορος» ή «Τόμος των Οικουμενικών Συνόδων»

Αλλά επριδή ήταν ανάγκη νά εξηγήσει τήν αληθινή πίστη και να διδάξει στον κόσμο τά ένάντια τής αίρεσης εκείνης, γιά τήν οποία γινόταν κι ή Σύνοδος, τί έκαναν οί θείοι Πατέρες; Βρήκαν τρόπο, μέ τόν όποίοκαί τήν τότε ανάγκη υπηρετούσαν καί τό άγιο Σύμβολο διαφύλατταν άπαρασάλευτο. Ποιος ήταν αυτός ό τρόπος; Σέ ξεχωριστό χαρτί, κατέγραφαν λεπτομερώς τήν υπόθεση τής Συνόδου εξηγώντας παράλληλα μέ λεπτομέρια τήν αίτια γιά τήν όποία  συνάχτηκαν σέ Σύνοδο καί πριν αποφασίσουν οτιδήποτε άλλο, έγραφαν ολόκληρο τό άγιο  Σύμβολο. Έπειτα καθόριζαν τί έπρεπε νά φρονούν εναντίον τής τότε αίρέσεως (έξαιτίας τής οποίας μαζεύτηκαν) κι ακόμα νά μένει αμετάβλητο κι απαρασάλευτο τό άγιο Σύμβολο τής Πίστης, προσθέτοντας κατάρες κι αναθέματα, εναντίον εκείνων πού έπρόκειτο νά τολμήσουν νά προσθέσουν ή ν' άφαιρέσουν κάτι απ’ αυτό. Όλη αυτή τήν υπόθεση τήν υπέγραφαν όλοι οί θειοι Πατέρες καθεμιάς των Συνόδων. Κι αυτό λοιπόν είναι εκείνο τό όποίοονομάζεται Ορος. Επομένως μέσα σ’ αυτούς τούς Όρους των Οικουμενικών Συνόδιυν περιέχονται τά φρικτά αναθέματα εναντίον εκείνων πού θά τολμήσουν νά βάλουν τό μικρό τους χέρι μέσα στό άγιο Σύμβολο τής Πίστης.

Read More ->>

8. Διάσπαση και λιποταξία από την Ορθόδοξη πίστη μερίδας Ανατολικών

Αλλά αλοίμονο αισθάνομαι στην ψυχή μου αδυναμία  καί θλίψη γιά τη συνέχεια τής διήγησης. Ώς εκείνη τή στιγμή, ήταν μαζί μέ τόν ιερό Μάρκο κι όλοι σχεδόν οί υπόλοιποι τής ανατολικής Εκκλησίας. Καί παρόλο πού αυτός ήταν ό έξοχος άγωνιστής. των άλλων ή βοήθεια ήταν είτε άποϋσα είτε μηδαμινή, τουλάχιστον δέν ήταν εχθροί, δέν πολεμοΰνταν κι από τούς δικούς του ό Μάρκος. ’Αλλά στή συνέχεια, αλίμονο, οί άλλοι όχι μόνο δέν βοηθούσαν, αλλά άρχισαν νά είναι καί ν’ αναγνωρίζονται σάν εχθροί καί πολέμιοι αυτού τού Μάρκου αλλά πολύ περισσότερο καί πολέμιοι τής αλήθειας.

Γιατί σέ μάς, πού οφείλαμε νά είμαστε σύμμαχοί, του, αντί γιά τέτοιους, άλίμονο, έβρισκε εχθρούς΄. Αυτά είναι λόγια τού σοφότατου Σχολάριου.

Ό Νίκαιας Βησσαρίων, αφού είπε ένα λόγο πού είχε συνθέσει ό προαναφερόμενος Σχολάριος, όπως τό μαρτυρεί ό ιστορικός, σταμάτησε καί. βουβάθηκε στή συνέχεια κι άρχισε ό αποστάτης καί ματαιόδοξος, νά ονειρεύεται τήν καρδιναλική πορφύρα, μέ τήν οποία, όπως λένε μερικοί, υπόσχονταν νά τού ικανοποιήσουν τή φιλοδοξία του.

Read More ->>

9. Νοθεία των Πατερικών κειμένων

Όπως πρέβλεπαν πολλοί από τους δικούς μας ότι θα γίνουν τα πράγματα ,έτσι και έγιναν

Δηλαδή, όταν σταμάτησαν οί συζητήσεις μέ τόν Μάρκο, οί Λατίνοι παρουσίασαν τελικά εκείνα τά ρητά πού διαφήμιζαν πώς έχουν, τά όποία  λένε ότι ΄τό ΄Αγιο Πνεύμα εκπορεύεται καί εκ τού Υιού΄. Αυτοί έλεγαν, πώς τά ρητά εκείνα είναι παλαιών δυτικών άγιων, πού είναι δηλαδή αποδεκτοί καί στις δύο Εκκλησίες καί στή Δυτική καί στην Ανατολική. Γι’ αυτό καί παρουσιάζονταν μέ πολύ θάρρος κι έλεγαν, νά, φανερά τό λένε οί Δυτικοί άγιοι, ότι τό ΄Αγιο Πνεύμα εκπορεύεται καί εκ τού Υιού. Τί απαντάτε λοιπόν; Δώστε απάντηση σ’ αυτά. Κι άποχοαρισαν στά ιδιαίτερα, περιμένο-ντας τήν απάντηση.

Ό βασιλιάς άρχικά είπε, πώς πρέπει οί δικοί μας νά κάνουν τή ζητούμενη απολογία καί αυτό τό βάρος ανατέθηκε πάλι σ’ αυτόν τόν μέγα δάσκαλο. Εκείνος απάντησε στό βασιλιά μ’ αυτά τά λόγια:

Βλέπω, λέει, ότι αυτές οί διαλέξεις δεν θά τελειώσουν ποτέ, ούτε θά αποκομίσουμε εμείς απ’ αυτές κάτι καλό. Γι’ αυτό, προτιμώ νά μήν μιλώ άσκοπα καί νά διαμάχομαι μάταια. Επειδή καί γι’ αυτό έλαβα χάρη πού μού παραχωρήθηκε από τήν αγία σου βασιλεία, γιά νά πώ όσα είπα στήν τελευταία ομιλία καί νά σταματήσω. Άν όμως εσύ προστάζεις έτσι, άς μιλήσει κάποιος άλλος κι άς δώσει απολογία.

Read More ->>

10.Μάχη

Από το σημείο και έπειτα εξερράγη ο μέγας και σκληρός πόλεμος .Απο εδώ ανυψώθηκε στ ανώτατο σημείο ή φλόγα των διαλέξεων, όχι πρός τούς Λατίνους, αλλά πρός τούς λατινόφρονες. Αλλά ποιος απ’ όλους βγήκε στό στάδιο; Ποιος διεξήγε όλον αυτό τόν φοβερό αγώνα; Ναι, είπαν όλοι μαζί, πώς δέν δέχονταν αυτή τήν ομολογία. Πράγματι, όλοι μαζί είπαν πώς δέν επιδέχεται διόρθωση. Αλλά ποιος έδειξε τόση γενναιότητα, ώστε ένας μόνος νά παλεύει μέ πολλούς καί μάλιστα ενάντια στήν απόφαση καί τήν έπιθυμία τού βασιλιά, τού βασιλιά πού δέν έβλεπε τήν ώρα νά γίνει ή ένωση, ώστε νά επιτύχει έτσι, τήν στρατιωτική παπική βοήθεια; Ποιος άλλος, παρά ό ακριβής γνώμονας τής θεοίιογίας καί γνησιότατος ερμηνευτής των άγιων Πατέρων; ΄’Όχι΄, απάντησε άφοβα αυτός ό μέγας ένώπιον τού βασιλιά, ΄δέν τό λένε αυτό μ’ αυτή τήν έννοια οί άγιοι. Άλλη έννοια φανερώνει ή πρόθεση «Εκ» κι άλλη ή  «Διά.»

Κι ασχολούνταν λοιπόν μ’ αυτή τή διαφορά καί γινόταν πολύς λόγος καί μεγάλος αγώνας πάνω σ’ αττή. Καί τρεις απ’ αυτούς, ό Νίκαιας, ό Ρωσίας κι ό μέγας πρωτοσύγκελλος, έλεγαν καί υποστήριζαν, ότι έχουν τήν ίδια σημασία, αλλά μόνο ό θείος Μάρκος άποδείκνυε ότι σημαίνουν διαφορετικό πράγμα η κάθεμιά [24]

Read More ->>

11. Εγκώμιο στο Μάρκο

                 

Εγώ βέβαια αν ήθελα να   εγκωμιάσω, αυτόν τόν μέγα ιεράρχη, έπρεπε νά πώ, όπως καί τό είπα καί στ’ αλήθεια τό εννοώ, πώς δέν έχω τόση δύναμη γιά νά πλέξω τά εγκώμια καί. τούς επαίνους πού άξια ταιριάζουν σέ μία τέτοια ηρωική καί υπεράξια κορυφή. Μά επειδή τά εγκώμια, όπως λένε οί δάσκαλοι τής ρητορικής τέχνης, δέν είναι τίποτα άλλο, παρά εκείνα τά λαμπροί προτερήματα καί κατορθώματα τού έγκωμιαζόμενου. Σάς ρωτώ λοιπόν έγώ, ευσεβέστατοι χριστιανοί, πώς σάς φαίνεται, όταν άκοΰτε μία τέτοια αιφνίδια μαρτυρία γι’ αυτόν τόν ιερό άντρα, από κείνον τόν συνετό άρχοντα; Πόση τέρψη; Πόση χαρά κι ευφροσύνη δέν προξενεί στόν ένθερμο ευσεβή ’Ανατολικό, όταν από τό ένα μέρος, βλέπει τόσα κακά θηρία ν’ αντιβαίνουν μ’ όλη τους τήν ορμή καί τή θηριότητα στόν αγωνιστή τής αλήθειας, κι από τ’άλλο μέρος, μόνο αυτόν ν’ αντιπαλεύει καί νά υπερισχύει απέναντι τους; ’Απόρησε κι έμεινε εκστατικός κι εκείνος ό ευσεβής συγκλητικός, γιά την παράδοξη πάλη καί τήν ακόμα πιό παράδοξη υπερίσχυση του Μάρκου. Κι επιπλέον απόρησε, γιά την τόση μοχθηρία εκείνων των πολέμιων κατά τού θείου άντρα καί περισσότερο κατά τής αλήθειας. Γιατί εκείνοι πού στ’ αλήθεια έγιναν παράφρονες αθετώντας άφρονα τήν πατερική υγιή καί ’Ορθόδοξη πίστη, ονόμασαν παράφρονα τόν καλό κι ευσεβή υπερασπιστή της.

Read More ->>

12.Ανασκόπηση του θέματος

Λαός πολύς στ’ αλήθεια, τό σύνολο τής Εκκλησίας, ή Σύνοδος τής ’Ανατολής συγκροτημένη όλη σχεδόν από λογάδες, περήφανη, μέ τόν Οικουμενικό της Πατριάρχη, λάμποντας μ’ αύτοκρατορικό διάδημα, κίνησε από τήν ανατολή πρός τή δύση, γιά ν’ αλλάξει μέ συνοπτικές διαδικασίες τήν πίστη της, γιά νά ενωθεί μέ κείνους πού ήδη πεντακόσια χρόνια τούς είχε αποβάλλει καί πολλές φορές τούς άναθεμά-τιζε ώς αιρετικούς κι ετήσια μάλιστα, τήν Κυριακή τής ’Ορθοδοξίας. ’Ώ, μωρία, ώ, ανοησία! Όντως έξίσταται, έξίσταται ό ουρανός εναντίον τους. Ποιά γλώσσα λοιπόν μπορεί νά εγκωμιάσει άξια αυτόν τόν αληθινό ιεράρχη πού μόνος, ανάμεσα σέ τόσα πλήθη, περικυκλωμένος, μπόρεσε νά διαφυλάξει αμετακίνητο από τις άνομες βουλές τούς τό λογισμό του; Αυτόν βέβαια μακαρίζει τό ΄Αγιο Πνεύμα μέ τή γλώσσα τού Δαβίδ λέγοντας: «Μακάριος ό άνήρ, πού δεν βάδισε μέ τή γνώμη των ασεβών, οΰτε πήρε τήν οδό των αμαρτωλών κι ούτε κάθισε στήν καθέδρα τής αρρώστιας»

Τελική προσπάθεια των Λατινοφρόνων 

Αλλά παρόλο που το ιερί  και θείο εκείνο στόμα σώπασε κι έκλεισε ή πηγή τής αλήθειας, είναι ωστόσο αναγκαίο ν’ ακολουθήσουμε μέ συντομία τήν ιστορία εκείνης τής ψυχοφθόρου ένωσης πού μάς χωρίζει από τό Θεό, επειδή αυτή πρόκειται νά μάς δείξει τό σκοπό καί τό έπισφράγισμα των αγώνων τού τέλειου καί λαμπρότατου νικητή καί τροπαιούχου τού Μάρκου.

Read More ->>