Τί θὰ πεῖ "σχολεῖο ἀνοιχτὸ στὴ ζωή";

Τί θὰ πεῖ "σχολεῖο ἀνοιχτὸ στὴ ζωή";
Γράφει ὁ Δημήτρης Νατσιὸς, δάσκαλος-Κιλκὶς

Ἀπὸ τοὺς τελευταίους Δασκάλους τοῦ Γένους μας, ὁ Φώτης Κόντογλου, γιὰ νὰ παραστήσει τὴν εἰκόνα τῆς σημερινῆς Ἑλλάδας, κατέφυγε σ' ἕνα μύθο. Τὸ μύθο τοῦ χταποδιοῦ. Ἡ χταπόδα βοσκᾶ στὸν πάτο τῆς θάλασσας μαζὶ μὲ τὸ χταποδάκι. Ἄξαφνά το καμακώνουνε. Τὸ χταποδάκι φωνάζει: «Μὲ πιάσανε μάνα». Ἡ μάνα τοῦ λέγει: «Μὴ φοβᾶσαι παιδί μου». Ξαναφωνάζει τὸ μικρό: «Μὲ βγάζουν ἀπὸ τὴ θάλασσα». Πάλι λέγει ἡ μάνα: «Μὴν φοβᾶσαι παιδί μου. Καὶ πάλι: «Μὲ σγουρίζουνε (μὲ τρίβουνε στὰ βράχια): Μὴ φοβᾶσαι παιδί μου». «Μὲ μασᾶνε». «Μὴν φοβᾶσαι παιδί μου». «Πίνουνε κρασί, μάνα». «Ἄχ! σ 'ἔχασα παιδί μου». Τὸ χταποδάκι, λέει ὁ Κόντογλου, συμβολίζει τὴν Ἑλλάδα. «Παλαιόθεν καὶ ὡς τώρα ὅλα τα θερία πολεμοῦν νὰ τὴν φάνε» τρῶνε, ἀλλὰ μένει καὶ μαγιά. Χταποδομάνα εἶναι ἡ μοίρα τῆς Ἑλλάδας. Τὸ κρασὶ συμβολίζει τὰ φῶτα τοῦ φράγκικου πολιτισμοῦ, ποὺ μετακενώθηκαν στὴν καθ' ἠμᾶς Ἀνατολὴ ἀπὸ τοὺς ξιπασμένους νεόπλουτούς τῆς μάθησης. Μὲ τὸ κρασὶ ξεχνᾶς ποιὸς εἶσαι...

Read More ->>

Επανάσταση της ποιότητας, ανεκπλήρωτο ή ένσαρκο όραμα;

Επανάσταση της ποιότητας, ανεκπλήρωτο ή ένσαρκο όραμα;
(Σαράντος Ι. Καργάκος, Συγγραφέας – Ιστορικός)

«Μερικοί βλέπουν τα πράγματα όπως είναι κι αναρωτιούνται «γιατί;». Εγώ ονειρεύομαι πράγματα που δεν υπήρξαν ποτέ κι αναρωτιέμαι, γιατί όχι;» (ΜΠΕΡΝΑΡΣΩ)

«Κράτος που μετατρέπει σε νάνους τους πολίτες, για να τους κάνει πειθήνια όργανά του, θα διαπιστώσει ότι με μικρούς ανθρώπους δεν μπορεί να κάνει μεγάλα έργα». Η φράση αυτή του Τζων Στιούαρτ Μιλλ αισθητοποιεί το σοβαρότερο πολιτικό πρόβλημα του καιρού μας: τη μικροποίηση και μικροβιοποίηση του πολίτη. Φυσικά ποτέ τα μικρόβια δε θα διανοηθούν να επαναστατήσουν. Απλώς θα φροντίσουν να μολύνουν ολόκληρο τον πολιτικό οργανισμό. Το να εξηγήσει κανείς πόσο δυσάρεστο είναι αυτό, φαίνεται μάλλον περιττό. Κανείς δεν ανοίγει διάλογο με τα μικρόβια· τα σκοτώνει. Ο λόγος φαίνεται σε πρώτη ματιά σκληρός. Δε θέλουμε σαν πρότυπο πολιτικής τον Νέρωνα, που ευχόταν όλος ο ρωμαϊκός λαός να είχε ένα λαιμό, για να τον κόψει με μια σπαθιά. Χρησιμοποιώντας το ρήμα «σκοτώνω», το εννοούμε σε μια μεταφορική διάσταση: να σκοτώσουμε τα συστήματα, που προωθούν τη μικροβιοποίηση μας, κάνοντας ο καθένας ένα ποιοτικό άλμα: την προσωπική του επανάσταση. Κατά πόσο, όμως, είναι έτοιμος και πρόθυμος ο σημερινός Έλληνας για μια τέτοια επανάσταση; 

Read More ->>