1. Ή αποφυγή του κακού και ή αντίσταση στη διαφθορά

Ήθος Αήθες

Ό π. Φιλόθεος Φάρος γεννήθηκε τό 1930 στον Πειραια. Σπούδασε πολιτικές επιστήμες, νομικά και θεολογία. Έγινε κληρικός τό 1962 και συνέχισε σπουδές στην ποιμαντική ψυχολογία και την ποιμαντική συμβουλευτική στό Πανεπιστήμιο της Βοστώνης στις ΗΠΑ. Δίδαξε  ποιμαντική ψυχολογία στη  Θελογική Σχολή του Τιμίου Σταυρού στή Βοστώνη και έργάσθηκε ώς Pastoral Councelor and Family Therapy Supervisor στήν πρότυπη ψυχιατρική θεραπευτική κοινότητα Human Resourse Institute της Βοστώνης, όπου απέκτησε μια σημαντική ψυχοθεραπευτική έμπειρία κάνοντας ατομική και όμαδική ψυχοθεραπεία και κυρίως εργαζόμενος μέ οικογένειες και ζευγάρια Μετά τήν έπιστροφή του στην Ελλάδα επεχείρησε νά θέση στήν ύπηρεσία της Εκκλησίας  της Ελλάδος τήν έμπειρία του, οργανώνοντας ένα πρόγραμμα  ποιμαντικής  κλινικής έξασκήσεως γιά κληρικούς σε ενα νοσοκομείο της Αθήνας. Ταυτόχρονα οργάνωσε ένα κέντρο νεότητος για την Αρχιεπισκοπή  Αθηνών. Έχει γράψει πολλά  άρθρα, μελέτες, και είκοσι  βιβλία που πραγματεύονται άμεσα και και καίρια για την ζωή του ανθρώπου θέματα  όπως είναι το πένθος, ό γάμος, ή ανατροφή των παιδιών  έρωτας κ.τ.λ.

Read More ->>

2. Αποδέσμευση και Αποσύνδεση Πορεία Θανάτου

Ό σύγχρονος άνθρωπος έχει αποτινάξει όλες τίς δεσμεύσεις. Έχει αποτινάξει τή δέσμευση πρός τήν πατρίδα, τή δεύσμευση πρός τήν οικογένεια, τή δέσμευση τής συζυγίας, τή δέσμευση τής πατρότητας, τή δέσμευση τής μητρότητας, ιή δέσμευση τής φιλίας, τή δέσμευση τής γειτονίας.

Ο σύγχρονος άνθρωπος είναι άδέσμευτος καί άσύνδετος. Δέν έχει πατρίδα, δέν έχει οικογένεια, δέν έχει φίλους, δέν έχει γείτονες. Ό σύγχρονος άνθρωπος είναι... έλεύθερος.

Ό σύγχρονος άνθρωπος δέν έχει προκαταλήψεις, παρά μόνο έναντίον έκείνων πού αύτός θεωρεί προκατειλημμένους, δέν έχει δεισιδαιμονίες, δέν έχει πίστεις. Έχει κάνει πίστη τήν άπιστία του, προκατάληψη τή βεβαιότητά του γιά τήν άπροκαταληψία του, δεισιδαιμονία τό φόβο του γιά τόν άλλο άνθρωπο.Ό σύγχρονος άνθρωπος δέν έχει ιδανικά, άλλά έχει ιδεολογίες. Έχει ίδεολογικοποιήσει τή μισαλλοδοξία κατά έκείνων πού άποφάσισε νά θεωρεί μισαλλόδοξους. Έχει ίδεολογικοποιήσει τό πολιτικό του μίσος καί θεωρεί σάν ιδανικό του τόν πολιτικό του φανατισμό.

Read More ->>

3. Κτήση και Σχέση

Ό χρόνος είναι μιά διάσταση της δημιουργίας. Ή κτιστή φύση είναι κάτι τό τρεπτό. [11]

«Τέτοια δέ περίπου είναι καί ή φύση των γινομένων πραγμάτων πού οπωσδήποτε ή αυξάνει ή φθίνει καί δέν τή χαρακτηρίζει καθόλου ή σταθερότητα καί ή μονιμότητα»1.

Ή κτιστή φύση «αδύνατον άνευ άλλοιώσεως συστήναι»2. «Παράγει γάρ τό σχήμα τού κόσμου τούτου» (Α'Κορ. 7, 31). [12] «άρα ή ροή τοϋ χρόνου έγινε σύμφυτος μέ τόν κόσμο καί τά ζώα του καί τά φυτά του»3.

Επομένως ό χρόνος είναι συνάρτηση τής φθοράς.

1.Μ. Βασιλείου, Εξαήμερος Α, 5, ΕΠΕ, τόμ. 4, σελ. 38.

2.Γρηγορίου Νύσσης, Μigne 44, 184.

3.Μ. Βασιλείου, ό.π.

[13]

«ό χρόνος είναι κάτι, τοϋ οποίου τό μέν παρελθόν εξαφανίστηκε, τό δέ μέλλον άκόμη δέν έμφανίστηκε, τό δέ παρόν διαφεύγει άπό τήν αίσθηση πρίν καλά καλά γίνει αντιληπτό»4.

4. Μ. Βασιλείου, ό.π.

Στό χώρο τού πνεύματος, στή βασιλεία τοϋ Θεοϋ, δέν ύπάρχει χρόνος. «Χίλια έτη έν όφθαλμοΐς σου ώς ήμέρα ή χθές, ήτις διήλθε, καί φυλακή έν νυκτί» (Ψαλμ. 89; 4), λέει ό ψαλμωδός. Γι' αύτό στή λειτουργική ζωή πού είναι γεύση τής βασιλείας τοϋ Θεοϋ, δέν ύπάρχει παρελθόν, παρόν καί μέλλον καί γι' αύτό στή λειτουργική ζωή όλα γίνονται «σήμερον».

Read More ->>

4. Η Κακή Αλλοίωση

Από πολύ καιρό γίνεται συχνά λόγος γιά πολιτιστική άλλίωση πού έχουμε ύποστεΐ τουλάχιστον στά τελευταία διακόσια χρόνια. ΙΙρίν άπό τήν επανάσταση οί μισσιονάριοι καί μετά τήν επνάσταση οί «Διδάσκαλοι τού Γένους», οί έξ εσπερίας σοφοί  μας καί όλες, χωρίς καμιά έξαίρεση, οί κυβερνήσεις Αγωνίστηκαν γιά νά μάς έκδυτικοποιήσουν.Πραγματικά, οί πολιτικοί ήγέτες μας μπορεί νά διαφώνησαν καί νά διαφωνούν μέχρι αιματοχυσίας γιά διάφορα πράγματα, άλλά όλοι συμφωνούσαν καί συμφωνούν πάντοτε  θά πρέπει νά άνταλλάξουμε τίς πολιτιστικές μας παραδόσεις μέ προϊόντα τού δυτικού πολιτισμού. Μπορεί διάφορα πολιτικά κινήματα νά προσπαθούν νά μάς πουλήσουν  διαφορετικά  δυτικά  πολιτιστικά  προϊόντα,  άλλά  τά  πολιτιστικά  αύτά  προϊόντα  είναι  πάντοτε δυτικά. Οι πιό πολλοί πολιτικοί μας ήγέτες έδειχναν καί δείχνουν νά μαστίζονται άπό έναν τρόμο μήπως δέν θεωρηθούμε Εύρωπαίοι, μήπως θεωρηθούμε Ανατολίτες καί όλοι τόσο όσο Καί οί Βαυαροί ήθελαν καί θέλουν αύτό πού ήθελαν κυρίως καί οί μισσιονάριοι: νά μάς άλλάξουν τόν τρόπο ζωής.Η προσπάθεια αύτή ήταν τόσο μακροχρόνια καί τόσο δυναμική, ώστε κατάφερε νά έπιφέρει άδιόρατες, έκ πρώτης όψεως, άλλά κρίσιμες άλλοιώσεις στό ήθος μας, πού τις ζοϋμε άνεπίγνωστα στήν καθημερινή μας ζωή.

Read More ->>

5. Ο Παραχαραγμένος Θεός

Ο άνθρωπος πού θεωρείται ώς ό αντιπροσωπευτικά  σύγχρονος άνθρωπος, έχει έξαπολύσει έναν απηνή διωγμό κατά   τοΰ Θεού. Αγωνίζεται μέ μανία καί μέ λύσσα νά έξαφανίσει ό,τι θά μπορούσε νά θυμίζει τόν Θεό. Φιμώνει τό θρησκευτικό λόγο, άπομακρύνει τά θρησκευτικά σύμβολα  και  καταστρέφει ή μεταποιεί καί κτίρια άκόμη πού ήταν τόποι λατρείας.

Ο άνθρωπος, πού θεωρείται ώς ό άντιπροσωπευτικά  σύγχρονος άνθρωπος, κατέχεται άπό μιά άντιθρησκευτική υστερία, άπό μιά έμμονη άντιθρησκευτική νεύρωση.  Ακούει νά γίνεται κάποια άναφορά στήν Εκκλησία καί τινάζεται σάν νά τόν άγγιξε ήλεκτρικό ρεύμα βλέπει έναν κληρικό καί τό πρόσωπο του ώχριά, πετρώνει, συσπάται νευρικά.Αύτός πού θεωρείται ώς ό αντιπροσωπευτικά σύγχρονος, άνθρωπος μισεί τόν Θεό μέ πάθος καί τόν πολεμάει μέ λύσσα. Θέλει νά τόν κατατροπώσει, νά τόν έξαλείψει, νά τόν δολοφονήσει.Αλλά δέν είναι καθόλου παράξενο πού ό άντιπροσωπευτικά σύγχρονος άνθρωπος μισεί τόν Θεό τόσο παθιασμένα. Γιατί ό θεός πού γνώρισε είναι τουλάχιστον άξιομίσητος. Είναι ένας φοβερός, ιδιότροπος, άποτρόπαιος, όργισμένος, οκληρός καί άνελέητος τύραννος, πού βασανίζει τόν  άνθρωπο καί τόν τιμωρεί αύστηρά καί γιά τήν παραμικρότερη παρεκτροπή. Δέν ανέχεται καμιά άντίρρηση καί καμιά αντίθεση.

Read More ->>

6. Το Σύνδρομο του Ευσεβισμού

Υπάρχουν  κάποιες  προτεσταντικές  αιρέσεις,  πού  δέν  χρησιμοποιούν  κρασί  γιά  τό  μυστήριο  τής  ΘείαςΕύχαριστίας άλλά σταφυλοχυμό, άπό τόν όποιο έχει αφαιρεθεί κάθε ίχνος οινοπνεύματος. Γι'  αύτούς είναι βλασφημία ή χρησιμοποίηση ενός τόσο κακού πράγματος, όπως τό κρασί γιά κάτι τόσο ιερό, όπως ή Θεία Εύχαριστία. Αύτή ή αντίληψη οδήγησε στήν ποτοαπαγόρευση τίς Ηνωμένες Πολιτείες , πού έκπαίδευσε καί εκπαιδεύει εκατομμύρια άνθρώπους νά βλέπουν καί νά χρησιμοποιούν τό οινόπνευμα σαν όργανο άμαρτίας.Οταν ήλθαν μ' αύτή τήν άντίληψη στόν τόπο μας οί προτεστάντες μισσιονάριοι κι είδαν τούς μοναχούς νά πίνουν κρασί  καί νά κερνούν ρακί τούς προσκυνητές στά μοναστήρια  καί τούς πανηγυριστές νά πίνουν κρασί στόν περίβολο του ναού τήν ήμέρα τής γιορτής τού Άγίου, σκανδαλίστηκαν , φρικίασαν καί κατέληξαν στό συμπέρασμα ότι οί Ορθόδοξοι βρίσκονταν σέ ηθική κατάπτωση, άπ' τήν όποια  αισθάνθηκαν τό ιερό καθήκον νά τούς άνασύρουν."Εκτοτε οί μισσιονάριοι έφυγαν άπό τόν τόπο μας, άν πραγματικά έφυγαν, άλλά άφησαν άξιους συνεχιστές τού έργου  τους. Γιατί, έν τω μεταξύ, οί διδασκαλίες τους πέρασαν  τήν Κερκόπορτα τής έκκλησιαστικής μας ζωής καί τήν άλωσαν έκ τών έσω. "Ετσι πού τώρα νά διδάσκουν καί να επιβάλουν τίς άντιλήψεις τών μισσιοναρίων «οί ορθόδοξοι»

Read More ->>

7. Εμείς και Αυτοί

ΙΙολύ συχνά, έμείς πού νομίζουμε ότι συμμετέχουμε ενεργά στή ζωή τής Εκκλησίας, διαχωρίζουμε μέ πολλή αύταρέσκεια  καί θρησκευτικό σνομπισμό «έμάς» άπό «αυτούς», παρά τήν προειδοποίηση τού Παύλου, ότι οί πραγματικά δυνατοί δέν αύταρέσκονται, άλλά δίνουν τό χέρι τους σ' αύτούς πού είναι άδύνατοι.ΙΙαρά τήν προειδοποίηση, έπιμένουμε νά κολλάμε την επιγραφή τού άπιστου, τού άθεου ή τοϋ αιρετικού σέ άλλους  άνθρώπους καί τελικά νά βλέπουμε μόνο τήν έπιγραφή  καί νά χάνουμε έντελώς τόν άνθρωπο. Αύτή ή στάση είναι  αναμφισβήτητα ένδειξη τής πνευματικής μας άνωριμότητας  καί τής άνασφάλειας, πού στό βάθος αισθανόμαστε για τη δική μας πίστη καί γιά τή δική μας πνευματική κατάσταση.Οσοι έχουν επιτύχει πραγματική πνευματική άνάπτυξη  αισθάνονται γιά όλους αύτούς τούς «άλλους» όπως όΊωάννης  Χρυσόστομος, πού τονίζει: [36]

Read More ->>

8. Αλήθεια και Εμπάθεια

Τό κλίμα τής συγχύσεως πού είναι ένα άπό τά κύρια χαρακτηριστικά τής έποχής μας, δέν έχει άφήσει δυστυχώς ανηπηρέαστη τή ζωή τής Εκκλησίας, γιατί δέν έπηρεάζει μόνο ή Εκκλησία τόν κόσμο, άλλά καί ό κόσμος τήν Εκκλησία.

Τό πνεύμα τής συγχύσεως μέσα στήν Εκκλησία παρουσιάζεται, κυρίως, μέ τήν τάση πού φαίνεται νά έχουμε σέ κάποιο βαθμό όλοι μας, νά πιστεύουμε ότι εμείς μόνο άντιλαμβανόμαστε σωστά τή διδασκαλία τού Χριστού. Όλοι μας, σέ κάποιο βαθμό, θέλουμε νά έχουμε τό μονοπώλιο της εύσεβείας ή τής "Ορθοδοξίας καί αισθανόμαστε καί τήν όνάγκη νά συντρίψουμε οποιονδήποτε άλλο διεκδικεί αύτά τα μονοπώλια.

Πολύ  συχνά  αύτός  ό  πόλεμος  κατά  τών  άνταγωνιστών  μας  παίρνει  τό  χαρακτήρα  πολέμου  "ιερού, παρουσιάζεται σάν προφητικό λειτούργημα, σάν ή εκπλήρωση μιάς "ιερής αποστολής γιά τήν καταδίκη τής διαφθοράς καί τή διακήρυξη τής άλήθειας.

Πολύ σπάνια έχουμε τή δυνατότητα ή τή διάθεση νά εξετάσουμε τά έσωτερικά κίνητρα αύτού τοϋ προφητικού μένους καί φαίνεται νά μάς διαφεύγει ότι τόν   Ιησού Χριστό δέν  τόν ενδιαφέρει τόσο αύτό πού κάνουμε, όσο ό λόγος γιά τόν οποίο τό κάνουμε.

Read More ->>

9. Ο Άμεσος Εκκλησιαστικός Λόγος

Κάποτε, σέ μιά οικογενειακή συγκέντρωση, πού τήν είχε προκαλέσει μιά σοβαρή άπόπειρα αύτοκτονίας ένός εικοσάχρονου μέλους τής συγκεντρωμένης οικογένειας, οί γονείς καί τ' αδέλφια τού παρ'  ολίγο αύτόχειρα προσπαθούσαν νά τόν πείσουν ότι θά έκαναν οτιδήποτε γιά νά τόν βοηθήσουν. «Γιατί θά τά κάνατε όλα αύτά;» ρώτησε έκείνος μέ άπορία, καί αύτοί απάντησαν σχεδόν μέ μιά φωνή: «Μά, γιατί σ' άγαπάμε». Τότε έκεΐνος τούς κοίταξε σαστισμένος καί είπε: «Μά αύτό δέν μοϋ τό είπατε ποτέ».

Είχαν προσπαθήσει μέ πολλούς τρόπους νά τοϋ στείλουν τό μήνυμα τής άγάπης τους. Ό πατέρας δούλευε σκληρά γιά νά τού εξασφαλίσει τήν ικανοποίηση τών ύλικών άναγκών του. Ή μητέρα φρόντιζε γιά τήν τροφή καί τά ρούχα του. Όλοι ενδιαφέρονταν γιά τήν έκπαίδευση καί τήν ψυχαγωγία του καί μέ όλους αύτούς τούς άναρθρους τρόπους τού έλεγαν «σ' άγαπάμε», άλλά έπειδή δέν τοϋ τό είπαν ποτέ άμεσα καί έναρθρα, έκεϊνος δέν είχε λάβει τό μήνυμά τους ή, τουλάχιστον, δέν τό είχε λάβει αρκετά άποτελεσματικά.

Read More ->>

10. Εκκλησία και Εξουσία

Η εξουσία γιά τή χριστιανική παράδοση είναι ή δυνατότητα καί ή ικανότητα πού έχει κάποιος νά γιατρεύει τήν  άνθρώπινη αδυναμία, νά θεραπεύει  τήν  ανθρώπινη άνάγκη καί νά άποκαλύπτει, νά παρουσιάζει τήν άλήθεια.

Εξουσία είναι ή διαδικασία ύποδουλώσεως τών έχθρικών γιά τόν άνθρωπο δυνάμεων καί ή όπελευθέρωσή του άπ' αύτές. Ή γνήσια έξουσία έλευθερώνει καί σώζει τόν άνθρωπο.

"Ετσι δείχνει ό Ιησούς Χριστός ότι έχει έξουσία καί έτσι άντιλαμβάνονται τήν έξουσία του, άκόμη καί οί εχθροί του. Όταν τόν ρωτούν «έν ποία έξουσία ταύτα ποιείς;» (Ματθ. 21, 23), δείχνουν ότι, καί άποκαλούν έξουσία τή δυνατότητα θεραπείας καί άναγνωρίζουν ότι ό Χριστός έχει αύτή τή δυνατότητα. Εκείνο πού θέλουν νά έξιχνιάσουν είναι άπό πού ό Χριστός τήν παίρνει αύτή τή δυνατότητα. Δέν αμφισβητούν ότι ή έξουσία τοϋ Χριστού συνίσταται στήν ίκανότητά του νά έκβάλλει δαιμόνια, μόνο πού ύποπτεύονται ότι ή πηγή αύτής τής δυνάμεώς του είναι ό διάβολος, «έν τω άρχοντι τών δαιμονίων έκβάλλει τά δαιμόνια» (Ματθ. 9, 34).

«Μ' αύτόν πράγματι τόν τρόπο (ό Χριστός) έξήσκησε τή γνήσια καί άληθινή Του Βασιλεία, έπαρκώντας ό "Ιδιος σ' αύτήν. Καί κυβέρνησε έτσι σέ όσους έβασίλευσε, ώστε ήταν πιό προσηνής άπό φίλους, άλλά καί πιό δίκαιος άπό τυράννους, πιό στοργικός άπό πατέρα, πιό οικείος άπό μέλη, πιό άπαραίτητος κι άπό καρδιά. Όχι κάμπτοντάς τους μέ φόβο ή ύποτάσσοντάς τους μέ δώρα, άλλ' όντας Αύτός μόνος ή δύναμη της έξουσίας Του καί συνάπτοντας ό Ίδιος τούς ύπηκόους Του στόν έαυτό Του. Γιατί τό νά βασιλεύει κανείς μέ άπειλές ή δωροδοκίες δέν σημαίνει πώς ό Ίδιος άληθινό εξουσιάζει, άλλά ή ύπακοή σ' αύτόν κρίνεται άπό τίς έλπΐ δες άμοιβης καί τίς άπειλές

Read More ->>