ΠΗΔΑΛΙΟΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ: 2017

Παρασκευή 13 Οκτωβρίου 2017

Πρὸς τήν τρίτην Άλωσιν;

0 σχόλια

Πρὸς τὴν τρίτην Ἅλωσιν;
π. Γεώργιος Μεταλληνός
Ἐπειδὴ δὲ τὰ πνευµατικὰ συµπορεύονται πάντοτε µὲ τὰ πολιτικὰ καὶ πολιτειακά, πρέπει νὰ ὑπενθυµίσουµε, ὅτι ἡ πνευµατικὴ καὶ πολιτιστικὴ ἀποδόµηση τοῦ Ἔθνους ἔχει σηµαντικὸ ἀντίκτυπο καὶ στὰ ἐθνικὰ θέµατα σὲ κάθε περίοδο τῆς ἱστορίας µας. Καὶ αὐτὸ τὸ ζοῦµε σήµερα µὲ τὴν νέα κατοχή µας καὶ πάλι ἀπὸ τὴν Φραγκιά, ὅπως τὸ 1204! Ἡ διαφορὰ τῆς προϊούσης σήµερα Τρίτης Ἁλώσεως ἀπὸ ἐκεῖνες τοῦ 1204 καὶ τοῦ 1453 εἶναι, ὅτι τότε ἡττηθήκαµε καὶ κατακτηθήκαµε, ἐνῶ σήµερα προχωροῦµε στὴν ἅλωση µὲ τὴν συγκατάθεσή µας, θεωρώντας την µάλιστα ὡς σωτηρία!
Οἱ δύο ἁλώσεις, ἡ φραγκικὴ καὶ ἡ ὀθωµανική, δὲν ἅλωσαν τὴν ψυχὴ καὶ τὴν συνείδηση τοῦ Γένους-Ἔθνους µας. Ἐπιβιώσαµε, διότι ἡ ψυχή µας ἔµεινε ἀδούλωτη. Σήµερα ὅµως πραγµατοποιεῖται -ἄρχισε ἤδη- ἡ Τρίτη ἅλωση καὶ µᾶλλον διανύουµε τὸ τελικὸ στάδιό της. 
Read More ->>

Τρίτη 26 Σεπτεμβρίου 2017

Ενα υπέροχο παλληκάρι της Γαλιλαίας

0 σχόλια

ΘΕΟΛΟΓΟΣ
Ιωάννης ο Θεολόγος Ο Υιός τής βροντής
Αφηγηματική βιογραφία


ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ 1

ΕΝΑ υπέροχο παλληκάρι της Γαλιλαίας, μέ τίς λιγότερες ίσως άτέλειες ήταν καί ό Ιωάννης. Δέν ήταν υπεράνθρωπος, μήτε θεός. Ήταν κι αύτός χωματένιος. Νεαρός τότε, άκουμποϋσε τήν άνασαιμιά του στήν έλπίδα, έντρυφοΰσε στόν Μωσαϊκό νόμο μέ τά μή καί τό μαστίγιο, στήν Παλαιά Διαθήκη, στίς παρηγορητικές προφητείες. Καί άκακος σάν άρνί, βοηθοϋσε τόν γέρο Ζεβεδαΐο, τόν πατέρα του, μαζί μέ τόν άδελφό του τόν ’Ιάκωβο στόν μόχθο τής βιοπάλης. Στήν ψαρική. Κοντολογής σ’ επάγγελμα όπου στηρίζεται στήν ύπομονή, στόν όλονύκτιο άγώνα, στήν ολιγάρκεια. Μητέρα του ήταν ή Σαλώμη μιά άπό τις θυγατέρες τοϋ δίκαιου Ιωσήφ. Όταν ό άνθρωπος δουλεύει ταπεινά, όταν άποφεύγει τήν αύτοπροβολή, τήν επίδειξη, τήν άτομική του θέληση καί άκουμπά τήν σκέψη του στήν θεία δικαιοσύνη, δίχως νά τό καταλαβαίνει, εισπράττει. Παίρνει. Τί άραγε; ’Αξιώματα, θέσεις, θαυμαστές, άργύρια, περιουσία, καλοπερνάει σάν πρίγκηπας; Όχι. Άπό άνεμο σέ άνεμο, άπό βραδιά σέ βραδιά «άοράτως», κατακτά χιλιάδες φορές άνώτερα βραβεία. Παίρνει πνευματικούς θησαυρούς. Χαρίσματα όπου μήτε κλέβονται, μήτε άφαιροΰνται. Ποιός τούς προσφέρει, ποιός τούς άκουμπά στόείναι του, στήν καρδιά του; Ό φυτευτής Παράκλητος. Τό Πνεϋμα τής άλήθειας.
Read More ->>

Σάββατο 16 Σεπτεμβρίου 2017

Η ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ ΜΕΤΑ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΘΥΓΑΤΕΡΩΝ ΤΗΣ

0 σχόλια


Η ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ ΜΕΤΑ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΘΥΓΑΤΕΡΩΝ ΤΗΣ

(Η μνήμη τους εορτάζεται στις 17 Σεπτεμβρίου)


1. ΕΠΟΧΗ ΔΙΩΓΜΟΥ

Η Εκκλησία του Χριστού έζησε τον 2ον αιώνα μετά Χριστόν μια από τις πιο αιματοβαμμένες αλλά και πιο ηρωικές περιόδους της ιστορίας της.
Πλήθος Χριστιανοί γράφουν με το αίμα τους συγκινητικές σελίδες αγάπης στον Εσταυρωμένο Ιησού και το Ευαγγέλιο Του.
Φοβερά και φριχτά μαρτύρια επινοήθηκαν για να ξεριζώσουν από τις καρδιές των πιστών Χριστιανών την αγάπη που είχαν για τον Κύριο μας Ιησού Χριστό.
Η τόλμη και το θάρρος που έδειχναν μπροστά σ’ όλα αυτά τα μαρτύρια όλοι οι Χριστιανοί ήταν αξιοθαύμαστη.
Με υπομονή και γενναιότητα, μικροί και μεγάλοι, νέοι και γέροι, ακόμα και γυναίκες με τα μικρά παιδιά τους, υπέφεραν με ενθουσιασμό για χάρη της χριστιανικής τους πίστης όλα αυτά τα τρομερά βασανιστήρια.
Ανάμεσά τους είναι και μια μητέρα με τα τρία της παιδιά.
Είναι η αρχόντισσα Σοφία μαζί με τις τρεις μικρές κόρες της, την Πίστη, την Ελπίδα και την Αγάπη.


Read More ->>

Τρίτη 15 Αυγούστου 2017

Η Παναγία

0 σχόλια

Η Παναγία
(Απόστολος Παπαδημητρίου)

Η Μαρία, η μητέρα του Χριστού υπήρξε πρόσωπο, το οποίο έζησε στη σκιά του γυιού της και Θεού. Ο βίος της κύλισε στη σιωπή. Λίγες οι αναφορές σ’ αυτήν στα κείμενα της Καινής Διαθήκης και ουδεμία μετά την ανάσταση του Χριστού. Ο πιστός λαός όμως την τίμησε διαχρονικά, καθώς τη θεώρησε μεσίτρια προς τον γυιό της, όπως ακριβώς τονίζεται στον παρακλητικό της κανόνα. Αυτή υπήρξε επί χιλιετία η προστάτιδα της Κωνσταντινούπολης. Όταν οι Άβαροι την πολιόρκησαν κατά το Α΄ μισό του 7ου αιώνα, στη σκέπη της ο λαός της βασιλεύουσας απέδωσε τη σωτηρία του και συνέθεσε τον θαυμάσιο όχι μόνο από θεολογικής αλλά και από φιλολογικής άποψης ακάθιστο ύμνο. Αιώνες αργότερα αυτοκράτορας-ποιητής, ο Θεόδωρος Β΄ Λάσκαρις (13ος αιώνας) συνέθεσε τον μεγάλο παρακλητικό κανόνα προς τη Θεοτόκο, ο οποίος ψάλλεται στους ναούς εναλλάξ με τον μικρό κατά το πρώτο μισό του Αυγούστου. Αυτά και πολλά άλλα μαρτυρούν την ευλάβεια των προγόνων μας προς το πρόσωπο της Θεοτόκου, στην οποία έδωσαν πληθώρα προσωνυμίων εκδηλώνοντας την ευγνωμοσύνη τους για το πλήθος των ευεργεσιών της. Την Παναγία θεωρούν προστάτιδα και οι μοναχοί του Αγίου Όρους ονομάζοντας τον τόπο Περιβόλι της. Την Παναγία θεωρούσαν προστάτιδα και οι πολεμιστές που έγραψαν το τελευταίο έπος στα χιονισμένα βουνά της Βορείου Ηπείρου.
Read More ->>

Σάββατο 5 Αυγούστου 2017

Εάν ετέραν ομολογήσομεν πίστιν, νοσούμεν απιστίαν της πίστεως

0 σχόλια

Εάν ετέραν ομολογήσομεν πίστιν, νοσούμεν απιστίαν της πίστεως
Η απολογία του αγίου Ιωσήφ, Πατριάρχου Κων/πόλεως, περί της ενώσεως των Εκκλησιών - Ιούνιος 1273

 ➥ Ἐκεῖνος πού διώκεται ἀπό αὐτούς πού φαίνεται ὅτι εἶναι ὁμόπιστοι, λόγω τῆς ὑγιοῦς πίστεως, θά ἔχη μεγαλύτερον στέφανον ἀπό αὐτόν πού μαρτυρεῖ ἀπό εἰδωλολάτρη.
 ➥ Ἐάν λοιπόν αὐτούς πού ὀρθοδοξοῦν, ἀλλά κοινωνοῦν μέ ἑτερόδοξους πρέπει νά τούς ἀποβάλλουμε, πόσο μᾶλλον πρέπει νά ἀποφεύγουμε τούς Ἰταλούς… Πῶς θά ἀγκαλιάσουμε τούς μισητούς στό Θεό καί θά ἔλθουμε σέ κοινωνία μαζί τους; Οὐδαμῶς.
 ➥ Καί πῶς ἑτέραν ὁμολογήσομεν πίστιν,  εἰ μή προφανῶς νοσοῦμεν ἀπιστίαν τῆς πίστεως;
 ➥ Πρέπει ἀκόμα νά προσέξουμε αὐτούς πού προσποιῶνται ὅτι ὁμολογοῦν τήν ὑγιῆ πίστι, ἀλλά κοινωνοῦν με τούς ἑτερόφρονας, αὐτούς πρῶτα τούς κάνουμε ἐπίπληξι καί ἄν συνεχίζουν νά κοινωνοῦν ὄχι μόνον νά τούς ἔχουμε ἀκοινώνητους, ἀλλά οὔτε καί ἀδελφούς νά τούς ἀποκαλοῦμε.
  ➥  Η εἰρήνη  εἶναι καλή καί οὐδείς τήν ἀμφισβητεῖ, ἀλλά τότε “κρατύνεσθαι τό τῆς εἰρήνης ὄνομα καί πρᾶγμα, ὅταν μή ταῖς τῶν ἁγίων γνώμαις ἀντιταττώμεθα, μηδέ τοῖς ἐκείνων ἀντιπράττωμεν ὅροις”.
Read More ->>

Πέμπτη 27 Ιουλίου 2017

Ο Άγιος και Ιαματικός Παντελεήμων

0 σχόλια

Ο ΑΓΙΟΣ ΚΑΙ ΙΑΜΑΤΙΚΟΣ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΩΝ
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Μέσα εις το νέφος των μαρτύρων και αγίων της πίστεώς μας, οι οποίοι έδωσαν την ζωήν των δια την αγάπην των προς τον Χριστόν, περιλαμβάνεται και η μορφή του αγίου Παντελεήμονος.
Νέος, γεμάτος σφρίγος και παλμόν, δύναμιν και θάρρος, εμαρτύρησε δια την Ορθόδοξον Πίστιν του. Με αποφασιστικότητα διεκήρυξε και διελάλησε την αλήθειαν της πίστεώς του εις όλους, όσοι κατά την εποχήν εκείνην ευρίσκοντο εις το βασίλειον του σκότους και του ψεύδους, της ειδωλολατρίας.
Ηρνήθη να θυσιάση εις τα άψυχα και αναίσθητα είδωλα και παρ' όλας τας κολακείας του βασιλέως Μαξιμιανού έμεινεν ακλόνητος και επροτίμησε να θυσιασθή και να καταστή έτσι κληρονόμος της ουρανίου Βασιλείας. Είλκυσεν εις τον Χριστόν και την πίστιν του όσους είχαν πραγματικόν πόθον και δίψαν να γνωρίσουν τον αληθινόν Θεόν.
Σου ευχόμεθα, αγαπητέ αναγνώστα να σε εμπνεύση προς μίμησιν η αγία ζωή του Αγίου Παντελεήμονος και η ανάγνωσις του βίου του να γίνη αφορμή δια προσέγγισιν εις την πηγή του φωτός και των ιαμάτων, τον Χριστόν
.
ΟΡΘΟΔΟΞΟΝ ΙΔΡΥΜΑ «Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΒΑΡΝΑΒΑΣ»
Read More ->>

Σάββατο 22 Ιουλίου 2017

Ισαπόστολος Αγία Μαρία η Μαγδαληνή

0 σχόλια

Ισαπόστολος Αγία Μαρία η Μαγδαληνή
Βίος της Αγίας ενδόξου Μυροφόρου και Ισαποστόλου Μαρίας της Μαγδαληνής

Η αγία ένδοξος και πανεύφημος Μαρία η Μα­γδαληνή υπήρξε η πιστή και αφοσιωμένη Μαθήτρια του Υιού και Λόγου του Θεού, η ακόλουθος της Υπεραγίας Θεοτόκου, η Διακόνισσα του Κυρίου και των Αποστόλων, η εκλεκτή Μυροφόρος, η Ευαγγελίστρια της Αναστάσεως, η Ισαπόστολος και κήρυκας της πί­στεως. Σ' αυτήν δόθηκε η χάρις να δη πρώτη μετά την Ανάσταση, μαζί με την Θεοτόκο, τον Αναστάντα Ιη­σού. Αυτή ευαγγελίσθηκε στους Αποστόλους την Α­νάσταση του Κυρίου. Μέσα στα ιερά Ευαγγέλια δοξά­ζεται από τους αγίους τέσσερις Ευαγγελιστές, ως πρώ­τη μετά την Θεοτόκον, Μαθήτρια και Μυροφόρος. Πατέρες της Εκκλησίας μας την χαρακτηρίζουν σε­μνή και σοφή παρθένον με ψυχική ωραιότητα. Η α­γία Μαρία η Μαγδαληνή είναι «ωραίο και ευγενικό παράδειγμα γυναικείας αφοσιώσεως, που φθάνει στην αυταπάρνηση και τον ηρωισμό. Γιατί ας μην έχη η γυναίκα την μυϊκή δύναμη του ανδρός, έχει όμως πλούτο αισθημάτων. Και είναι αλήθεια πως τους ήρω­ες δεν τους κάνει η σωματική ρώμη, αλλά η πίστη και η ευψυχία. "Ηρίστευσαν γυναίκες τω σω Σταυρώ κρατυνθείσαι, Χριστέ παντοδύναμε" ψάλλει η Εκκλησία μας»1.

* * *
Η καταγωγή της

Πατρίδα της ήταν η πόλη Μάγδαλα, γι' αυτό ο­νομάσθηκε Μαγδαληνή, εκ του τόπου καταγωγής της. Τα Μάγδαλα, κατά πάσα πιθανότητα, ευρίσκοντο στην Γαλιλαία, επί της δυτικής όχθης της λίμνης Τιβεριάδος. Καταγόταν από πλούσια και επιφανή οικο­γένεια. Οι γονείς της, ο Σύρος και η Ευχαριστία, ήταν εξαιρετικά ελεήμονες και φιλεύσπλαχνοι. Ζούσαν με φόβο Θεού, τηρούσαν τις εντολές του παλαιού Νόμου (Μωσαϊκού), γιατί αυτός ο Νόμος επικρατούσε τότε, αν και πλησίαζε το τέλος του. Γεννούν, λοιπόν, οι μα­κάριοι αυτοί γονείς την μακαρία Μαρία. Όταν άρχι­σε αυτή να μεγαλώνη, δεν θέλησε να ασχοληθή με τα συνηθισμένα έργα των γυναικών της εποχής, δηλ. να υφαίνη και να γνέθη και να φτιάχνη λαμπρά υφάσμα­τα, αλλά διάλεξε να επιδοθή στις σπουδές και πήγε κοντά σε διδάσκαλο να μάθη γράμματα, κατά τον βιο­γράφο της Νικηφόρο Κάλλιστο Ξανθόπουλο2. Έτσι μελέτησε όλη την Παλαιά Διαθήκη και ιδιαιτέρως α­γάπησε το Ψαλτήριον και τις Προφητείες. Εντρυφώντας στα βιβλία αυτά, ανίχνευε τις προρρήσεις των Προφητών για την έλευση του Χριστού και Μεσσίου. Μετά τον θάνατο των γονέων της, ενώ είχε πλέον κά­θε ελευθερία και εξουσία να περάση την ζωή της μέ­σα στη ραθυμία, την άνεση και την πολυτέλεια, συνέ­χισε να ζη με μελέτη και προσευχή. Την τρυφή και κάθε είδος αναπαύσεως απέφευγε, την καλοπέραση και τις ηδονές απέρριπτε. Μοίραζε τα πλούτη της και τα υπάρχοντά της σε όποιους είχαν ανάγκη. Με την ε­λεήμονα καρδιά της και την γενναιόδωρη μεγαλοψυ­χία της, άδειαζε τα επίγεια ταμεία της και συγκέντρω­νε στα ουράνια θησαυρούς άφθαρτους και αιώνιους. Διάλεξε να ακολουθήση τον δρόμο της αγνείας και παρθενίας. Για να διαφύλαξη την καθαρότητα σώμα­τος και ψυχής, απέφευγε τις πολλές συναναστροφές και κοσμικές εκδηλώσεις. Αυτήν την υψηλή, ενάρετη και ένθεη πολιτεία της βλέποντας ο εχθρός του ανθρωπίνου γένους, μισόκαλος Διάβολος, εφθόνησε και εφοβήθη. Ορμά εναντίον της με όλη του την δύναμη. Την πολιορκεί με τα σκοτεινά και πονηρά μηχανεύματα και τεχνάσματά του και στέλνει επτά πονηρά πνεύματα που την κυριεύουν3.


Read More ->>

Πέμπτη 20 Ιουλίου 2017

Ο Πύρινος Άγιος: Ηλίας ο Θεσβίτης

0 σχόλια

Ο Πύρινος Άγιος: Ηλίας ο Θεσβίτης
(Φώτης Κόντογλου)

Σήμερα 20 Ιουλίου είναι η μνήμη του προφήτη Hλία. Aυτός ο άγιος ξεχωρίζει ανάμεσα στους άλλους, και με όλο που ήτανε άνθρωπος, φαίνεται σαν κάποιο υπερφυσικό και μυστηριώδες πλάσμα, που έρχεται και ξανάρχεται στον κόσμο. Oι Iουδαίοι περιμένανε να ξανάρθει στον κόσμο, για τούτο θαρρούσανε πως ο άγιος Iωάννης ο Πρόδρομος ήτανε ο Hλίας. Kαι τότε που ρώτησε ο Xριστός τους μαθητές του “Ποιος, λένε, πως είμαι, οι άνθρωποι;”, του απαντήσανε πως λέγανε πως ήτανε ο Hλίας ή κάποιος άλλος από τους προφήτες. O προφήτης Mαλαχίας, που έζησε πολύ υστερώτερα από τον Hλία, λέγει: “Tάδε λέγει Kύριος Παντοκράτωρ. Iδού εγώ αποστελώ υμίν Hλίαν τον Θεσβίτην, πριν ή ελθείν την ημέραν Kυρίου την μεγάλην και επιφανή”, και πολλοί το εξηγήσανε πως ο Hλίας θάρθη πάλι στον κόσμο πριν από τη Δευτέρα Παρουσία και θα μαρτυρήσει. Σε όλα μοιάζει μ’ αυτόν ο Πρόδρομος, γι’ αυτό οι απόστολοι κ’ οι άλλοι Eβραίοι υποπτευόντανε μήπως ήτανε ο Hλίας ξαναγεννημένος. Ύστερα από τη Mεταμόρφωση, σαν κατεβήκανε από το βουνό οι τρεις μαθητάδες με τον Xριστό, τον ρωτήσανε: “Oι γραμματείς λένε πως ο Hλίας πρέπει νάρθει πρώτα. Eσύ τι λες;” Kι’ ο Xριστός τούς αποκρίθηκε: “O Hλίας έρχεται πρώτα και θα τ’ αποκαταστήσει όλα· αλλά σας λέγω πως ο Hλίας ήρθε κιόλας, και δεν τον γνωρίσανε, αλλά του κάνανε όσα θελήσανε· τα ίδια μέλλεται να πάθει και ο γυιος του ανθρώπου απ’ αυτούς”. Tότε καταλάβανε οι μαθητές πως για τον Iωάννη τον Bαπτιστή τούς είπε (Mατθ. ιστ΄, 10). Pωτήσανε οι μαθητές τον Xριστό για τον Hλία, επειδή τον είχανε δει πριν από λίγο, απάνω στο Θαβώρ, να φανερώνεται μαζί με τον Mωυσή, την ώρα που μεταμορφώθηκε ο Xριστός, και να μιλά μαζί του, με όλο που είχε ζήσει σ’ αυτόν τον κόσμο πριν από 800 χρόνια. Aλλά και κατά τη Σταύρωση, σαν φώναξε ο Xριστός “Hλί ηλί, λαμά σαβαχθανί”, κάποιοι από τους Eβραίους που στεκόντανε κοντά στο σταυρό λέγανε πως θα φώναζε τον Hλία να τον βοηθήσει: “Tινές δε των εκεί εστώτων ακούσαντες έλεγον ότι Hλίαν φωνεί ούτος” (Mατθ. κζ΄, 46). Παντού πλανιέται ο ίσκιος του.
Read More ->>

Δούλοι του φθόνου

0 σχόλια
kordis

Δούλοι του φθόνου
(Βασίλης Καραποστόλης, καθηγητής Πολιτισμού και Επικοινωνίας του Πανεπιστημίου Αθηνών)

Οι απλουστεύσεις κατά κανόνα βγάζουν σε λανθασμένα συμπεράσματα. Και ήρθε η κρίση να ζητήσει επαναπροσδιορισμό. Ένα εξ αυτών και η αξία της ιεραρχίας. Όχι όπως την ξέραμε. Όχι όπως την εφαρμόζαμε. Καλούμαστε, να γίνουμε δίκαιοι μέσα στη φτώχεια μας, ώστε να την ξεπεράσουμε. Άλλωστε, είναι καλό να παραδεχόμαστε τους καλύτερους. Πρώτα για εμάς…
Είναι φαίνεται συνέπεια του γεγονότος ότι η κρίση χτύπησε κατακέφαλα τη χώρα μας, ότι όλοι πλέον ασχολούνται με το τι υπάρχει μέσα στο κεφάλι τους. Φταίει η νοοτροπία μας, λένε, το κεφάλι μας που δεν αλλάζει. Τι κρύβεται, αλήθεια, εκεί μέσα; Τι φωλιάζει κάτω απ’ το συλλογικό μας καύκαλο και γεννάει τόσα παθήματα;
Προσποιούμαστε ότι το αγνοούμε. Στην πραγματικότητα, όλοι γνωρίζουν το μυστικό, όλοι ξέρουν πώς δουλεύει το μυαλό τους: τους αρέσει απλώς να «κάνουν το δικό τους». Αυτό είναι που δεν θέλουμε να ομολογήσουμε και τάχα απορούμε γιατί η πυξίδα να μας πηγαίνει μια από δω και μια από κει.
Ασφαλώς, δίνει και το παλαντζάρισμα μια ηδονή και μάλιστα από τις μεγαλύτερες. Σου επιτρέπει να αλλάζεις κατεύθυνση χωρίς να δικαιολογείσαι, να μένεις στα μισά του δρόμου χωρίς να μετανιώνεις που ξεκίνησες, να επιδιώκεις ταυτοχρόνως δύο πράγματα αντίθετα μεταξύ τους. Και μόλις φθάσεις στο αδιέξοδο να λες ότι έφταιγαν τα πράγματα που δεν ήταν ένα και ήταν περισσότερα.

Read More ->>

Γιατί ρε Έλληνα;

0 σχόλια

Γιατί ρε Έλληνα;
(Απόστολος Παπαδημητρίου)

Οι κάδοι αραδιασμένοι. Δύο μεγάλοι για τα σκουπίδια, τέσσερις άλλοι, μικρότεροι για ανακυκλώσιμα υλικά: Πλαστικό, χαρτί, αλουμίνιο και γυαλί. Ανοίγεις τους κάδους του πλαστικού ή του χαρτιού για να αποθέσεις κάποια υλικά και βλέπεις σακούλες με σκουπίδια! Γιατί ρε Έλληνα; Κατανοώ την αγανάκτησή σου. Όλοι σε ξεγέλασαν. Μιλούσαν για πατρίδα και την ξεπούλησαν. Μιλούσαν για διαρκή ευημερία και συ σήμερα στριμώχνεσαι οικονομικά. Ο ορίζοντας αρκούντως σκοτεινός. Οι ελπίδες να φανεί το ουράνιο τόξο εξανεμίζονται. Μόνον οι αφελείς και πολιτικά ιδιώτες αισιοδοξούν ή οι καιροσκόποι, που αναζητούν μέσα στον γενικό χαλασμό τρόπους προσωπικής και οικογενειακής επιβίωσης αδιαφορώντας για το γενικό καλό. Και συ παραιτούμενος από κάθε προσπάθεια επιτείνεις το κακό στο μέτρο των δυνατοτήτων σου. Ίσως να μουρμουρίζεις το χιλιοειπωμένο: Εγώ θα σώσω την Ελλάδα; Δεν βαριέσαι, ας προσθέσω λίγη ταλαιπωρία! Σε ποιους όμως; Σ’ εκείνους που κατάντησαν τη χώρα μας στα μαύρα της τα χάλια; Όχι ασφαλώς. Δεν απασχολούνται τα δικά τους παιδιά στη σειρά διαλογής των ανακυκλωσίμων υλικών. Εκεί εργάζονται με ολιγόμηνες συμβάσεις κάποιοι που δοξάζουν τον ισχυρό των ημερών, χάρη στον οποίο εξασφάλισαν την εργασία ή, σπανιότερα, τον Θεό, γιατί έχουν εργασία, όταν πλήθος συνανθρώπων μας παραμένουν άνεργοι. Μήπως θέλεις να τιμωρήσεις τον δήμο σου; Αλλά και αυτός υφίσταται τις συνέπειες της κρίσης, ενώ επικρέμανται οι απαιτήσεις των δανειστών, οι οποίες θα ενταθούν μόλις λήξει με την πλήρη υποταγή μας ο καταστροφικός, τόσο για τα νοικοκυριά όσο και για τις επιχειρήσεις, πόλεμος της ενέργειας. Επόμενος στόχος των αρπακτικών θα είναι το νερό.
Read More ->>

Τετάρτη 19 Ιουλίου 2017

«Αγαπώ πολύ τη γλώσσα μου την Ελληνίδα»

0 σχόλια
ΜΩΥΣΗΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ

«Αγαπώ πολύ τη γλώσσα μου την Ελληνίδα»
Μοναχός Μωυσής Αγιορείτης

Σε μία περίοδο κρίσεως, επικρίσεως και κατακρίσεως, πτώσεων, καταπτώσεων, επιπτώσεων και εκπτώσεων, ζάλης, παραζάλης, πάλης κι αιθάλης πάσχει η μοναδική λαλιά μας, η εγχώρια πλούσια γλώσσα. Μαζί της μπορείς να πεις και να εκφράσεις τα πιο δύσκολα, τα πιο κούφια, τα πιο υψηλά. Όπως λέει ποιητής Οδυσσέας Ελύτης, η ελληνική γλώσσα είναι η πιο παλιά και η πιο πλούσια του κόσμου.
Στα ελληνικά μπορείς να εκφράσεις τα πιο λεπτά, τα πιο τέλεια νοήματα της θεολογίας, της φιλοσοφίας, της ποιήσεως. Να αποδώσεις ιδέες, στοχασμούς, σκέψεις, έννοιες, μεγάλες, ευγενικές, ιερές και ωραίες. Η ελληνική γλώσσα εκφράζει περίτεχνα το μεράκι, τον καημό, τον πόθο του τεχνίτη, του καλλιτέχνη, του ήρωα, του αγίου. Συντίθεται η αρχοντιά και η ταπεινότητα, η μεγαλοπρέπεια και η σεμνότητα, η φιλοκαλία. Η χαρμολύπη, η νηφαλιότητα, ο γλυκασμός και η λύτρωση. Δεν είναι εφάμαρτη υπερηφάνεια η αγάπη της γλώσσας μας, της πατρίδος μας, της πονεμένης και προδομένης. Προδόθηκε και η γλώσσα από συνεχείς ξενικούς όρους, που δυστυχώς καθιερώνονται στα παιδιά. Το ύδωρ, ο άρτος, ο ουρανός και η θάλασσα ονομάζονται εδώ και τρεις χιλιάδες χρόνια το ίδιο. Όπως τα έλεγε ο Όμηρος. Η γλώσσα μεταφέρει νόημα, ιστορία, ήθος και χάρη.

Read More ->>

Κολλυβάδες Πατέρες: Οἱ ἀναγεννητές τῆς Ἑλληνορθοδοξίας

0 σχόλια

Κολλυβάδες Πατέρες: Οἱ ἀναγεννητές τῆς Ἑλληνορθοδοξίας
Τοῦ π. Γεωργίου Δ. Μεταλληνοῦ
Στήν ἁγία μνήμη τοῦ Ὁσίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου καί Κολλυβᾶ († 14/7/1809)

Αφιερώνεται αὐτό τό σημείωμα. Ἡ ἐμφάνιση τῶν Κολλυβάδων τόν 18ο αἰώνα στόν ἁγιορειτικό, καί εὐρύτερα στόν ἑλλαδικό χῶρο σημειώνει μία δυναμική ἐπιστροφή στίς ρίζες τῆς ὀρθόδοξης παράδοσης, στήν ὀρθόδοξη πνευματικότητα. Τό «κίνημά» τους, ὅπως ὀνομάσθηκε, ἦταν ἀναγεννητικό, ὡς παραδοσιακό καί προοδευτικό, ὡς πατερικό μέ μία λέξη: γνήσια ὀρθόδοξο. Στόν δύσκολο γιά τήν ἐθνική μας Ἱστορία 18ο αἰώνα θέλησαν οἱ Κολλυβάδες νά ἀντιτάξουν στό ρεῦμα τοῦ ἄθεου διαφωτισμοῦ τή μυστική ἐμπειρία τῆς Ὀρθοδοξίας, τῆς μόνης πού σώζει τόν ἄνθρωπο. Μία ὁμάδα μοναχῶν, πού ζεῖ μέσα στήν ἀποστολική καί στήν πατερική παράδοση τῆς νοερᾶς προσευχῆς, παίρνει τήν ἀφορμή ἀπό κάποιο συγκεκριμένο γεγονός (τήν τέλεση τῶν μνημοσύνων τό Σάββατο), ὄχι χωρίς θεολογικές προεκτάσεις, γιά νά φωτίσει τή σωστή πορεία τῆς Ἐκκλησίας.
Ἄλλη ἀφορμή δόθηκε μέ τή δημοσίευση τό 1777 ἑνός βιβλίου, πού μιλοῦσε γιά τήν ἀνάγκη...
«περί συνεχοῦς θείας μεταλήψεως» καί προερχόταν ἀπό τόν κύκλο τῶν Κολλυβάδων. 
Τό βιβλίο καταδικάσθηκε ἀπό τό Πατριαρχεῖο (1785), γιατί δῆθεν δημιουργοῦσε σκάνδαλο καί διχόνοιες.
Read More ->>

Πέμπτη 13 Ιουλίου 2017

Απόστολος Παύλος: Αντιφεμινιστής και μισογύνης;

0 σχόλια

Απόστολος Παύλος: Αντιφεμινιστής και μισογύνης;
Όλη η αλήθεια .Ανατροπή τών ισχυρισμών
Δημήτρης Τσινικόπουλος.
Από παλιά, ανάμεσα σε διανοούμενους και μη, υπάρχει μια αρνητική θέση, μια προκατάληψη, μια βαριά κατηγορία, ενάντια στον απόστολο των εθνών, Παύλο. Εκτός από εκείνους που τον θέλουν αληθινό ιδρυτή του Χριστιανισμού, —Παυλιανισμός ή Χριστιανισμός, έλεγαν—, θέτοντας το παραπλανητικό αυτό ερώτημα, στις ημέρας μας, πληθαίνουν οι διανοούμενοι οι οποίοι βλέπουν με «μισό μάτι» τον απόστολο Παύλο, θεωρώντας τον φανατικό μισάνθρωπο και, κυρίως, μισογύνη που υποβίβασε τη γυναίκα, το ανθρώπινο σώμα και το σεξ, και τα περιθωριοποίησε…
Ας μου επιτραπούν οι επόμενες σκέψεις πάνω στο θέμα, επειδή πιστεύω ότι όλοι αυτοί, πλανώνται πλάνην οικτράν και μεγάλη.
Πολλοί, κατά τα φαινόμενα Διαφωτιστές, για την αποκατάσταση δήθεν της διαστρεβλωθείσας ανά τους αιώνες αλήθειας, εξυμνούν τον Ιησού ως μεγάλο φίλο και απελευθερωτή της γυναίκας. Γιατί είχε πολλές μαθήτριες με επικεφαλής την Μαρία την Μαγδαληνή, την οποία η άρρωστη φαντασία τους θέλει, άλλες φορές πόρνη και ερωμένη, και άλλες φορές σύζυγο του Χριστού… Ενώ αποκαλούν τον Απόστολο Παύλο, παρανοειδή αντιφεμινιστή, ρατσιστή, σωβινιστή, ο οποίος ήθελε τις γυναίκες υποταγμένες στους άντρες, χωρίς δικαιώματα, κατώτερα όντα και απόβλητα της κοινωνίας.
Στην πραγματικότητα όμως, γι’ αυτούς ισχύει μάλλον, αυτό που έγραψε ο ίδιος ο απόστολος Παύλος σε κάποια περίπτωση: «Θέλουν να είναι διδάσκαλοι του θείου Νόμου, ενώ δεν καταλαβαίνουν ούτε τι λένε ούτε τι υποστηρίζουν…»
Read More ->>

Τετάρτη 12 Ιουλίου 2017

«Της αρετής η στάσις, κακίας έστιν αρχή».

0 σχόλια

«Της αρετής η στάσις, κακίας έστιν αρχή».
Ιωάννου Κορναράκη.


Πολλοί καλοπροαίρετοι χριστιανοί και ίσως πραγματικοί πνευματικοί αγωνιστές κυριαρχούνται συχνά από την αίσθηση μιας πνευματικής αυτάρκειας.

Ίσως ο αστικοποιημένος τρόπος εκκλησιαστικής ζωής αλλά και άλλοι ασφαλώς παράγοντες, προσδιοριστικοί πάντως του είδους και της ποιότητας της ατομικής πνευματικότητος και ευσέβειας, συντελούν συχνά σε μια αίσθηση ικανοποιητικού, κατά περίπτωση, τρόπου πνευματικής μας ζωής.

Σκεπτόμαστε δηλ σε πολλές περιπτώσεις (ενσυνείδητα ή «λεληθότως»), ότι με τις πνευματικές μας προσπάθειες, που έχουμε ήδη καταβάλει, έχουμε προχωρήσει σε κάποιο ανώτερο επίπεδο πνευματικής ζωής. Εξάλλου η τάση να αντιλαμβανόμαστε την εικόνα του εαυτού μας σε σύγκριση με τους άλλους ανθρώπους, μας δίνει, επίσης συχνά την αίσθηση ενός βαθμού «υπεροχής»! Έτσι καταλήγουμε σε κάποιο είδος πνευματικής αυτοσυνειδησίας, το οποίο, όπως νομίζουμε, μας ταιριάζει «αναπαυτικά»! Μας ικανοποιεί στο βαθμό μιας αυτάρκειας αγωνιστικής!
Read More ->>

Σύνορα ασύνορα …Χαίροις Πάτερ Παΐσιε !

0 σχόλια

Σύνορα ασύνορα …Χαίροις Πάτερ Παΐσιε !

Έχει μια απερίγραπτα θεραπευτική δύναμη η όμορφη μουσική. Και τα τραγούδια και οι στίχοι τους,  μπορούν σε μια στιγμή να γίνουν προσευχές , να μιλούν για τον Θεό ! Είναι θέμα προαιρέσεως , καλού λογισμού , Χριστοκεντρικής προσέγγισης και βιωτής . Όλα , μα όλα για τον Χριστό μας ! Όλα από Εκείνον και για Εκείνον ! Η Αγία μετατρεψιμότητα , όπως έλεγε κάποιος  ! Ακόμα και τα φαινομενικά αταίριαστα και ασύναπτα , γίνονται όμοια και σχετικά  με την  δύναμη της αγάπης του Χριστού . Υπάρχει  ένα τραγούδι  σπάνιας μελωδικότητας και ποίησης . Σίγουρα πολλοί το γνωρίζουν!  Λέει κάπου στο ρεφραίν του : «Σου στέλνω με τ' αγέρι χαιρετισμούς,  όταν θα σε χαϊδεύει να με ακούς και να στους τραγουδάνε στον ουρανό , οι βραδινές παρέες των αστεριών».

Read More ->>

Τρίτη 11 Ιουλίου 2017

Τ' αστεράκι

0 σχόλια

Τ' ΑΣΤΕΡΑΚΙ
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗΣ

Εντρυφώ να κυττάζω αντικρύ μου το μικρόν μέλαθρον — οπού αι δοκοί της στέγης του, γυμναί φατνώματος, φαίνονται όλαι καπνισμέναι και μελανωμέναι από την λαμπήν της μικράς εστίας εις την γωνίαν, της καιούσης τον χειμώνα — ταπεινόν ανώγεων, με τον εξώστην τον σκεπαστόν, και με την πετρίνην σκάλαν απ' έξω, όπου ο μαστρο-Κυριάκος κρημνίζεται τακτικά πάσαν Κυριακήν το βράδυ, όταν επιστρέφη αργά εις την κατοικίαν. Καθημερινή μέθη δι' εμέ είνε να κάθωμαι το δειλινόν, επί ώρας, έως την δύσιν του ηλίου και την πρώτην αμφιλύκην, έξω από το μικρόν καπηλείον, εις την εσχατιάν του χωρίου, εις την σκιάν και την δρόσον των δύο πελωρίων βριθυφύλλων μορεών, οπόθεν βλέπω όλους τους διαβάτας, χωρίς να κυττάζω κανένα, ή να προμνηστεύω την καλησπέραν κανενός, και θεωρώ μόνον το μικρόν ανώγεων καλύβι όπου βλέπω ως δύο σμαραγδίνας φλόγας να λάμπουν, και δύο σειράς μαργαριτών να μειδιούν, και δύο χρυσαυγείς πλοκάμους να κυμαίνονται, ως μετάφρενα περιστεράς κατά τον Ψαλμωδόν . . .
Read More ->>

Δευτέρα 10 Ιουλίου 2017

Έξυπνος δολοπλόκος ή ανόητος μηχανορράφος;;

0 σχόλια
   
ΝΑΤΑΣΑ ΚΟΝΤΟΛΕΤΑ
{ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ – ΠΟΙΗΤΡΙΑ – ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ}
ΕΞΥΠΝΟΣ ΔΟΛΟΠΛΟΚΟΣ Ή ΑΝΟΗΤΟΣ ΜΗΧΑΝΟΡΡΑΦΟΣ;;;
 Α. Δολοπλόκος και μηχανορράφος, δυο ελληνικές λέξεις με αρχαϊκή καταγωγή, δόκιμες μέχρι και σήμερα. Θεωρούνται συνώνυμες με την ραδιουργία, τη σκευωρία και την ίντριγκα.
Η δολοπλοκία χρησιμοποιείται κυρίως σε πιο λόγιες εκφράσεις και νοηματικά παραπέμπει σε ύπουλες και δόλιες ενέργειες που αποβλέπουν στην ηθική ή υλική βλάβη του ανταγωνιστή ή αντιζήλου, ως συνώνυμη της πλεκτάνης, της μηχανορραφίας και της ραδιουργίας.
 Εξίσου λόγια και όχι μόνο χρησιμοποιείται η μηχανορραφία ως μια μυστική και δόλια ενέργεια ή σχέδιο εναντίον κάποιου ή κάποιων, η οποία χαρακτηρίζεται από μυστικότητα και δολιότητα.
Η ραδιουργία παραπέμπει νοηματικά στη χρήση-μεθόδευση μυστικά αθέμιτων μέσων για την επίτευξη ενός επίβουλου σκοπού.
 Η σκευωρία παραπέμπει οργανωτικά στη συνωμοσία, η οποία και αυτή έχει αρχαϊκή καταγωγή [συν=+ωμότης  - όμνυμι], ως λέξη και ως αρνητική έννοια και παραπέμπει νοηματικά σε μια στοχευμένη και οργανωμένη πράξη ή σειρά πράξεων προς βλάβη σε βάρος προσώπου ή συνόλου ή ακόμα και θεσμού μέσω αναληθών ισχυρισμών και συκοφαντιών.
Read More ->>

Κυριακή 9 Ιουλίου 2017

Κηδεία ή αποκαΐδια; Περίφροντις ταχτοποίηση ή περιφρονητική «σταχτοποίηση»;

0 σχόλια

Κηδεία ή αποκαΐδια; Περίφροντις ταχτοποίηση ή περιφρονητική «σταχτοποίηση»;
(Σάββας Ηλιάδης, δάσκαλος)

Η ελληνική λέξη «κηδεία» ερμηνεύεται στα έγκυρα λεξικά ως «εκφορά νεκρού, ταφή, ξόδι», όπου «ξόδι» σημαίνει έξοδος, (εξ – οδεύω) δηλαδή, αναχώρηση από αυτήν τη ζωή για την άλλη. Λέξη του γλωσσοπλάστη λαού, η οποία ταυτίζεται νοηματικά με την ονομασία: «Εξόδιος Ακολουθία», όπως την ονομάζει η Εκκλησία. Το δε ρήμα «κηδεύω» σημαίνει στην πρώτη του έννοια φροντίζω, κατόπιν ενταφιάζω και επίσης δίνω σε γάμο. Ακόμη και το ρήμα «κήδω, κήδομαι» έχει την έννοια του φροντίζω. Ούτως ή άλλως όμως και τα δυο ρήματα ετυμολογικά παράγονται από τη λέξη «κήδος», που σημαίνει «φροντίδα». Από τις λίγες αυτές λεξιλογικές αναλύσεις φαίνεται ξεκάθαρα πως η λέξη κηδεία δεν είναι και δεν σημαίνει απλώς μια τυπική θρησκευτική τελετουργία, αλλά έχει βαθύτερη φιλάνθρωπη πνευματική διάσταση, που απορρέει από τη φυσική κλήση του ανθρώπου αλλά θεμελιώνεται και από τη διδασκαλία της Αγίας μας Εκκλησίας.
Η φροντίδα και η ταφή των νεκρών είναι πανάρχαιο έθιμο των πολιτισμένων λαών. Στηρίζεται στην Αγία Γραφή και απορρέει από την πίστη ότι ο άνθρωπος είναι πλασμένος από γη «και εις γην απελεύσεται». Η Ορθόδοξη Εκκλησία, φροντίζει με ακρίβεια τα της ταφής, δίνοντας βαρύτητα στην ιερότητα της ψυχής και του σώματος, κατά την χριστιανική δογματική διδασκαλία. Η ταφή αποτελεί «μακροχρόνιον ιερόν έθος», το οποίο ο ίδιος ο Κύριος τήρησε. Η Εκκλησία έχει την δική της Παράδοση. Είναι γνωστή η ιδιαίτερη φροντίδα για την τακτοποίηση του νεκρού. Με σεβασμό στο νεκρό σώμα αποδίδονται όλες οι τιμές, μέχρι να γίνει η ταφή και να κλειστεί ο τάφος. Φροντίδα με απόλυτη σχολαστικότητα πολλές φορές, με όλες τις προπεμπτήριες υποχρεώσεις για το τελευταίο ταξίδι.
Read More ->>

Σάββατο 8 Ιουλίου 2017

H οδός τής κάθαρσης ως μόνη οδός φωτισμού

0 σχόλια

H οδός τής κάθαρσης ως μόνη οδός φωτισμού
Γέροντα  Σωφρονίου του Εσσεξ
Εκείνος, όστις όντως πιστεύει ότι αι ευαγγελικαί εντολαί εδόθησαν υπό του Μόνου αληθινού Θεού, αντλεί εκ της πίστεως αυτής δύναμιν προς ζωήν κατ’ εικόνα Χριστού. Ο πιστός δεν επιτρέπει εις εαυτόν κριτικήν προσέγγισιν του λόγου του Κυρίου, αλλά θέτει εαυτόν υπό την κρίσιν αυτού.
Δια της οδού ταύτης αναγνωρίζει εαυτόν ως αμαρτωλόν και συντρίβεται δια την οικτράν κατάστασιν αυτού. Η απουσία συντριβής δια τας αμαρτίας είναι ένδειξις ότι δεν απεκαλύφθη εισέτι εις αυτόν η θέα του σχεδίου εκείνου, συμφώνως προς το οποίον συνελήφθη ο άνθρωπος προ καταβολής κόσμου. Ο αληθώς μετανοών δεν αναζητεί ουράνιον θεωρίαν: Προσηλούται καθ’ ολοκληρίαν εις την πάλην κατά της αμαρτίας, κατά των παθών. Μόνον μετά την κάθαρσιν εξ αυτών (έστω και μη τελείαν έτι), παρουσιάζονται εις αυτόν κατά τρόπον φυσικόν και αβίαστον κατηυγασμένοι υπό του Φωτός πνευματικοί ορίζοντες, ανυποψίαστοι έως τότε, και ο νους και η καρδία αρπάζονται υπό της αγάπης του Θεού. Τότε αναπλάττεται η φύσις ημών, η τεθραυσμένη υπό της πτώσεως, και διανοίγονται αι θύραι προς τον χώρον της αθανασίας.
Read More ->>

Παρασκευή 7 Ιουλίου 2017

Η Μεγαλομάρτυς Αγία Κυριακή

0 σχόλια

kyriaki

Η Μεγαλομάρτυς Αγία Κυριακή


Οι Μάρτυρες κατέχουν τη σημαντικότερη θέση στην Εκκλησία μας, διότι Αυτή είναι θεμελιωμένη στη μαρτυρία, στα βασανιστήρια, στο αίμα και στην ίδια τη ζωή εκείνων.
Τα λεγόμενα «Μαρτυρολόγια» είναι οι βιογραφίες των Μαρτύρων της Εκκλησίας μας, τα οποία διηγούνται τις ηρωικές τους ομολογίες στο Χριστό και τα αφάνταστα δεινοπαθήματά τους από τους διαχρονικούς χριστιανομάχους.
Οι Μάρτυρες γυναίκες υπήρξαν το ίδιο ηρωικές με τους άνδρες, και σε πολλές περιπτώσεις τους ξεπερνούσαν σε θάρρος, ηρωισμό και παρρησία, μπροστά στους δημίους βασανιστές τους! Μια από αυτές είναι και η μεγαλομάρτυς Κυριακή, ένα εύοσμο άνθος πίστεως, ευσέβειας, αγνότητας, ηρωισμού και καρτερίας της αρχαίας Εκκλησίας.
Γεννήθηκε στη Νικομήδεια της Μικράς Ασίας και έζησε τον 4ο μ. Χ. αιώνα, από γονείς Έλληνες χριστιανούς και ευσεβείς. Ήταν πολύ πλούσιοι, αλλά δεν είχαν παιδί. Για τούτο και προσεύχονταν αδιαλείπτως στο Θεό να τους χαρίσει το δώρο της παιδοποιίας. Ο Θεός άκουσε τις δεήσεις τους και πράγματι τους χάρισε ένα χαριτωμένο κοριτσάκι, το οποίο γεννήθηκε ημέρα Κυριακή και γι’ αυτό του έδωσαν το όνομα Κυριακή, που σημαίνει αφιερωμένη στον Κύριο, όπως και η αγία ημέρα Του.
Η Κυριακή μεγάλωνε μέσα στην ευσέβεια της οικογένειάς της. Από μικρή απέκτησε ακράδαντη πίστη στο Θεό και απέραντη αγάπη για το Χριστό. Εκείνος την προίκισε με σπάνιο σωματικό κάλλος και υπέρμετρη ευγένεια ψυχής, ώστε να ξεχωρίζει από όλα τα άλλα κορίτσια της μεγαλούπολης, όπου ζούσε. Νωρίς είχε αποφασίσει να αφιερωθεί ολοκληρωτικά στο Χριστό, διαφυλάσσοντας την παρθενία της για το Νυμφίο Χριστό. Ας μην ξεχνάμε πως για τον Χριστιανό δύο δρόμοι υπάρχουν: ο δρόμος της παρθενίας και ο δρόμος του γάμου. Και οι δύο δρόμοι είναι ευλογημένοι και ισότιμοι για την Εκκλησία μας.
Όταν ήρθε σε ηλικία γάμου πολλοί μνηστήρες επιθυμώντας το κάλλος του σώματος και της ψυχής της τη ζήτησαν να την παντρευτούν. Αλλά εκείνη με ευγένεια τους απωθούσε, ομολογώντας την επιλογή της να είναι αρραβωνιασμένη σε όλη της τη ζωή με το Χριστό και να υπηρετεί την Εκκλησία Του στα πρόσωπα των αναξιοπαθούντων ανθρώπων.
Read More ->>

Τρίτη 4 Ιουλίου 2017

Οι πέτρες. Πρώτη σύσταση, στερνό απομεινάρι της γης

0 σχόλια

Οι πέτρες. Πρώτη σύσταση, στερνό απομεινάρι της γης
(Φώτης Κόντογλου)
Πέτρες! Τί εἶναι οἱ πέτρες; Πέτρες! Δηλαδή, τίποτα! Ποιὸς δίνει σημασία σ᾿ αὐτές; Ποιὸς χάνει τὸν καιρό του μὲ τὶς πέτρες; Δὲν ἀξίζει τὸν κόπο μηδὲ νὰ μιλήσει κανένας γι᾿ αὐτές. Εἶναι τὰ πιὸ καταφρονεμένα πράγματα τῆς πλάσης.
Ὡστόσο, μοῦ φαίνεται, πὼς αὐτὲς οἱ τιποτένιες πέτρες θ᾿ ἀπομείνουνε μονάχα, ὅποτε χαλάσει ὁ κόσμος καὶ λείψει κάθε ζωὴ ἀπάνω στὴ γῆ. Αὐτὲς εἶναι ἡ πρώτη σύσταση τοῦ κόσμου, κι αὐτὲς θά ῾ναι τὸ τελευταῖο ἀπομεινάρι του. Δὲν κουνιοῦνται ἀπὸ τὸν τόπο τους, δὲν μιλᾶνε. Μὰ θαρρῶ πὼς ἀκοῦνε καὶ πὼς βλέπουνε. Μᾶς βλέπουνε ἐμᾶς τοὺς ἀνθρώπους κι ὅσα κάνουμε, ἀκοῦνε ὅσα λέμε ἐμεῖς οἱ λιγόζωοι, οἱ ψευτο-κανωμένοι, καὶ μᾶς ἐλεεινολογᾶνε γιὰ τὴν ἀνοησία μας, πὼς τάχα θὰ κυριέψουμε τὸν κόσμο! Οἱ πέτρες ποὺ πατοῦσε ἀπάνω τους ὁ Ἀχιλλέας κι ὁ Μέγας Ἀλέξανδρος θὰ κρυφογελούσανε μὲ τὴ ματαιοδοξία τους, γιατὶ ξέρανε πὼς θὰ σβήσουνε πολὺ γρήγορα, σὰν καπνός, κι αὐτοί, κι οἱ αὐτοκρατορίες τους, κ᾿ οἱ δόξες τους, σὲ καιρὸ ποὺ αὐτὲς θὰ στεκόντανε ἀκατάλυτες, ὅπως καὶ θὰ βρίσκουνται ὡς τὰ σήμερα σὲ κάποια μεριά. Ἀπὸ τότε τὶς πατήσανε χιλιάδες ἄνθρωποι, δίχως νὰ τὶς δώσουνε καμμιὰ προσοχή, κι ὅλοι τους γινήκανε κουρνιαχτός, σὰν νὰ μὴν ᾔρθανε ποτὲς στὸν κόσμο.
Read More ->>

Παρασκευή 30 Ιουνίου 2017

Σύναξη των αγίων, ενδόξων και πανευφήμων Αποστόλων

0 σχόλια

Σύναξη των αγίων, ενδόξων και πανευφήμων Αποστόλων

Την ημέρα αυτή που φωτίζει η δόξα των δύο Κορυφαίων, η Εκκλησία συνδέει με την μνήμη τους τους άλλους πανευφήμους Αποστόλους του Κυρίου που συγκροτούν χορεία, νέων αστέρων στο πνευματικό στερέωμά της. Θεμέλια και στύλοι της Εκκλησίας, είναι επίσης οι άγγελοι στους οποίους έχει εναποτεθεί η φύλαξη των δώδεκα πυλών που ανοίγουν την είσοδο στην ουράνια Ιερουσαλήμ (Απ. 21, 9).
Δώδεκα ήσαν οι γιοι του Ιακώβ, που αποτελούν την καταβολή του λαού του Ισραήλ. Δώδεκα ήσαν επίσης οι μαθητές που διάλεξε ο Κύριος, τους οποίους κατέστησε μάρτυρες της διδασκαλίας και των θαυμάτων του και που απέστειλε να κηρύξουν την Βασιλεία του Θεού δίνοντάς τους την εξουσία να εκβάλλουν δαιμόνια και να θεραπεύουν κάθε ασθένεια (Ματθ. 10) και οι οποίοι στάλθηκαν από αυτόν, μετά την Ανάληψη, σε όλο τον κόσμο να αναγγείλουν το Ευαγγέλιο σε όλη την κτίση (Μάρκ. 16, 14) και να βαπτίζουν τους πάντες στο όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος (Ματθ. 28, 19).
Read More ->>

Πέμπτη 29 Ιουνίου 2017

Ομιλία στην εορτή των κορυφαίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου

0 σχόλια

Ομιλία στην εορτή των κορυφαίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου
(Αγ. Γρηγόριος Παλαμάς)

Περίληψη 28ης Ομιλίας, στην περικοπή Ματθ. 16,13-19. Οι δύο απόστολοι είναι λαμπροί φωστήρες, λαμπρύνοντας την Εκκλησία με τη συνάντησή τους κατά την εορτή της 29ης Ιουνίου, η οποία δεν προκαλεί έκλειψη, αλλά έκλαμψη. Υπενθυμίζοντας τις πράξεις τους τίποτε δεν προσθέτομε στα αγαθά τους, αλλ’ αυξάνομε αντίθετα τα δικά μας αγαθά. Κεντρικό σημείο της ομιλίας είναι η περιγραφή της αντιθετικής κινήσεως του πειρασμού και της μετάνοιας. Ο πειραστής έπεισε τον Πέτρο να επιδιώκει περισσότερο ζήλο από τον αναγκαίο, αλλ’ ενώ αυτός έφθασε στο σημείο όπου αρχίζει η πτώση, νίκησε τον πειραστή με την αυτοκατάγνωση, την αυτο­κριτική του. Κατέστη υπόδειγμα ειλικρινούς μετάνοιας για την πτώση του στην άρνηση του Χριστού και πατέρας του γένους των θεοσεβών. Ο Παύλος πάλι με τη μετάνοιά του για την καταδίωξη της χριστιανικής πίστεως και την μετέπειτα δραστηριότητά του κατέστη υπόδειγμα καρτερίας. Οι δύο απόστολοι είναι ισάξιοι σε λαμπρότητα, γι’ αυτό και η Εκκλησία «μίαν και την αυτήν αμφοτέροις νέμει τιμήν».
Read More ->>

Δευτέρα 26 Ιουνίου 2017

Οί Άγιοι Σιώπιοι

0 σχόλια

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΣΙΩΠΙΟΙ

(ΣΧΟΛΙΟ ΣΤΟ ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΤΟΥ Σ.ΤΖΟΥΜΑ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΓΚΛΗΣΗ ΤΗΣ ΙΕΡΑΡΧΙΑΣ)


Για μία ακόμη φορά (εφ όσον αληθεύει το σχετικό ρεπορτάζ) αναδεικνύεται πανηγυρικά η στρεβλή συλλογιστική που διέπει τα ηγετικά κλιμάκια της Εκκλησίας της Ελλάδος και η εξ αυτής προκύπτουσα ηττοπαθής και συμβιβαστική στρατηγική και τακτική στις σχέσεις της προς το κατ επίφασιν "χριστιανικό" κράτος που παντοιοτρόπως τη υπονομεύει και επιβουλεύεται.
Η επάρατη σεραφειμική νοοτροπία και πρακτική, που οδήγησε τη διοικούσα Εκκλησία στο όχι και πολύ μακρινό παρελθόν στο έσχατο σκαλοπάτι της ανυποληψίας ξαναζεί επί των ημερών του νυν αρχιεπισκόπου κ.Ιερωνύμου (άξιος μαθητής και συνεχιστής του τέως αρχιεπισκόπου γαρ...) και παρασκευάζει νέες ήττες και την περαιτέρω περιθωριοποίηση της Εκκλησίας μας στο πλαίσιο του δημόσιου βίου.
Μία πτυχή και έκφανση της προαναφερθείσης, καταστροφικής για το καλώς εννοούμενο συμφέρον της Ορθοδοξίας και του Έθνους, επίσημης εκκλησιαστικής πολιτικής που υλοποιείται κατά κύριο λόγο από τον αρχιεπίσκοπο και την πλειοψηφία των μελών του αρχιερατικού Σώματος αποτελεί η στάση της διοικούσας Εκκλησίας στην περίπτωση του πολύπαθου μαθήματος των Θρησκευτικών η οποία ανέτως δύναται να χαρακτηρισθεί ως σκάνδαλο πρώτου μεγέθους.
Δε φθάνει το γεγονός ότι επί πολλά έτη ο αρχιτέκτων της αφύσικης και εκτρωματικής μεταλλάξεως των Θρησκευτικών, ο πολύς Σ.Γιαγκάζογλου, κατείχε τη θέση του διευθυντή του επισήμου εκκλησιαστικού περιοδικού ΘΕΟΛΟΓΙΑ, δεν αρκεί η επαίσχυντη πρακτική της υπό της ΔΙΣ τηρήσεως ίσων αποστάσεων τοσο απέναντι της ΠΕΘ που αγωνίζεται με συνέπεια, θηριομαχεί για την ακρίβεια, για την κατοχύρωση του ορθοδόξου χριστιανικού χαρακτήρα του μαθήματος και αποτελεί το μοναδικο αξιόπιστο φορέα αντιπροσωπεύσεως και εκφράσεως της βουλήσεως και του φρονήματος της συντριπτικής πλειοψηφίας των εν Ελλάδι θεολόγων, όσο και απέναντι των νεκροθαφτών του μαθήματος που απαρτίζουν το δυσώνυμο ,διασπαστικό  αντι-σύλλογο  Ο ΚΑΙΡΟΣ (και με το χωροφύλαξ και με τον αστυφύλαξ οι άγιοι συνοδικοί...), τώρα έχουμε και την κατ αρχήν άρνηση του μαθητού και συνεχιστού της σεραφειμικής ηττοπαθούς πολιτικής να συγκαλέσει την Ιεραρχία και να συζητηθεί το όλο ζήτημα μονάχα στη μικρά Σύνοδο (ΔΙΣ), η οποία, όμως, αποτελεί εντολοδόχο της μεγάλης (ΙΣΙ).
Read More ->>

Παρασκευή 23 Ιουνίου 2017

Στή Γέννηση τοῦ Ἁγίου Προφήτου Προδρόμου καί Βαπτιστοῦ Ἰωάννου

0 σχόλια

Στή Γέννηση τοῦ Ἁγίου Προφήτου 
Προδρόμου καί Βαπτιστοῦ Ἰωάννου
ΑΓΙΟΥ ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΣΤΟΥΔΙΤΟΥ
α’. — Ἀκόμα καί ἄν ἔμοιαζε ὁ λόγος μας μέ ἀνοιξιάτικο τραγούδι καλικέλαδου ἀηδονιοῦ, πολύ φτωχά θά κατάφερνε νά ὑμνήσει τή μεγάλη φωνή τῆς ἀλήθειας πού γεννιέται σήμερα. Τώρα ὅμως πού ἡ λαλιά μας εἶναι ἀσθενική καί πολύ κακοφωνή, πῶς νά ὑμνήσει τόν πιό δοξασμένο ἀπό ὅλους τούς Προφῆτες; Πῶς νά ψάλλει αὐτόν πού εἶναι ἡ τιμή καί ἡ δόξα τῶν Ἀποστόλων; Πῶς νά δοξολογήσει αὐτόν πού ἔχει μιά ξέχωρη τιμή ἀνάμεσα στούς μάρτυρες;
Ἐκεῖνο δέ πού μοῦ φαίνεται ἀξιοπρόσεχτο εἶναι τό ὅτι, ὅσον ἀφορᾶ τούς ἄλλους ἁγίους, πλέκει ὁ ἕνας τοῦ ἄλλου τά ἐγκώμια, ὁ πιό ἀξιοτίμητος τοῦ πιό ἀναγνωρισμένου καί ὁ λιγότερο γνωστός τοῦ λιγότερο φημισμένου. Αὐτόν ὅμως πού τώρα ἐμεῖς ἐξυμνοῦμε τόν ἐγκωμίασε, πρίν ἀπ’ ὅλους τούς ἄλλους ἐγκωμιαστές του, ὁ Ἴδιος ὁ Χριστός καί Θεός, ἡ Ἀλήθεια, λέγοντας: «Δέν ἔχει μέχρι σήμερα γεννηθεῖ μεγαλύτερος προφήτης ἀπό τόν Ἰωάννη τό Βαπτιστή» (Ματθ. 11, II).
 Ἀφοῦ  λοιπόν τόσο πλούσια καί ἀνυπέρβλητα ἔχει ἐπαινεθεῖ καί ἔχει ἐγκωμιαστεῖ ὁ μέγας Πρόδρομος ἀπό τόν Ὑψιστο Θεό-Λόγο, ἔχει τάχα ἀνάγκη ἀπό τά φτωχά μας λόγια, ἀγαπητοί μου ἀκροατές; Ὄχι βέβαια, δέν ἔχει ἀνάγκη ἀπό τά φτωχά μας λόγια ὁ Τίμιος Πρόδρομος. Ἐμεῖς ὅμως ἀποτολμᾶμε νά ποῦμε δυό λόγια γι’ αὐτόν, γιατί εἴμαστε ὑποχρεωμένοι νά τό κάνουμε ἀπό ὑπακοή στόν πατέρα καί ἡγούμενό μας, ἐκτελώντας ὁπωσδήποτε τήν ἐντολή πού μᾶς ἔδωσε. Συγχρόνως ὅμως θά λάβουμε ἁγιασμό καί Χάρη καί μόνο πού ὁ νοῦς μας θ’ ἀσχοληθεῖ μέ τόν Τίμιο Πρόδρομο.
Read More ->>

Πέμπτη 22 Ιουνίου 2017

Η ενδυμασία ανδρών και γυναικών

0 σχόλια

Η ενδυμασία ανδρών και γυναικών
(π. Αθανάσιος Μυτιληναίος)

Λίγα λόγια γιά τή μόδα
«Τί εἶναι μόδα; Ἡ λέξη εἶναι ξένη, εἶναι τό «mode», πέρασε στήν γλῶσσα μας μέ τήν ἴδια λέξη, καί τό d τό κάναμε δ. Ἑλληνικά λέγεται «συρμός». Συρμός ἤ μόδα θά πεῖ: Ἡ ἀντίληψη πού ἔχει ἕνα κοινωνικό σύνολο γιά κάποια πράγματα μέσα στή ζωή ἤ γιά τή ζωή. Γιά παράδειγμα, πῶς θά ντυθοῦμε, νά εἴμαστε κάτω ἀπό τόν ἴδιο συρμό, τή μόδα. Σήμερα δέν φορᾶνε φουστανέλες οἱ ἄνθρωποι, ἀλλά φορᾶνε οἱ ἄνδρες αὐτά, τά ὁποῖα λέγονται «φράγκικα ροῦχα». Παλιά, τά ραφτάδικα, εἰδικά στά χωριά, ἔγραφαν ἀπό ἔξω: «Ἑλληνοράφτης», δηλαδή ὁ ράφτης πού ράβει φουστανέλες. Στίς πόλεις παλιά ἔγραφαν οἱ ραφτάδες: «Φραγκοράφτης», ἐν ἀντιθέσει μέ τό «ἑλληνοράφτες», γι’ αὐτό λέγονταν «φραγκοράφτες». Θά πεῖ: Αὐτός πού ράβει παντελόνια. Ὑπῆρξε ἐποχή, ὁ συρμός, ἡ μόδα, πού φοροῦσαν φουστανέλες οἱ ἄνδρες. Σήμερα φορᾶμε παντελόνια, δέν φορᾶμε φουστανέλες. Ἡ μόδα λοιπόν εἶναι ἕνας τρόπος νά ντυθοῦμε, ἕνας τρόπος τί θά φᾶμε, ἕνας τρόπος πῶς θά χτίσομε τό σπίτι μας, νά εἶναι ἴδιο μέ τά ἄλλα. Θυμᾶμαι, προπολεμικῶς, κυκλοφοροῦσε κάποιος, Μιχάλη τόν ἔλεγαν, στόν τόπο πού ἔμενα, καί φοροῦσε ἀρχαῖο χιτῶνα καί ἱμάτιο ἀπό πάνω, φοροῦσε πέδιλα ἀρχαιοπρεπῆ, καί τόν ἔλεγαν: «Ὁ Μιχάλης ὁ ἀρχαῖος». Ὅλοι τόν κοιτοῦσαν. Καμάρωνε νά περπατᾶ ἔτσι, καθόταν στό ζαχαροπλαστεῖο μέ τήν ἀρχαιοπρεπῆ του στολή, ἦταν ἄλλο πρᾶγμα, τόν ἔπαιρναν τά πιτσιρίκια ἀπό πίσω. Καταλαβαίνετε, δέν πρέπει νά εἶναι κανείς ντεμοντέ, δηλαδή ἔξω ἀπό τή μόδα, νά ντυθοῦμε ὅλοι τό ἴδιο, εἶναι ὁ συρμός, ἡ μόδα.
Read More ->>

Τετάρτη 21 Ιουνίου 2017

Αμαρτήματα της γλώσσας

0 σχόλια

Αμαρτήματα της γλώσσας
Άγιος Τύχων, αρχιεπίσκοπος Βορονέζ και Ζαντόνσκ

Μήν κολακεύεις τούς ἄλλους, ἀλλά νά τούς φέρεσαι μέ ἁπλότητα, ὅπως στόν ἑαυτό σου. Ὅπως τούς φέρεσαι ἐξωτερικά, τό ἴδιο νά αἰσθάνεσαι καί ἐσωτερικά. Ὅ,τι τούς λένε τά χείλη σου, αὐτό νά πιστεύει καί ἡ καρδιά σου.
Ἡ κολακεία καί ἡ ὑποκρισία εἶναι γνωρίσματα μικρῶν ἀνθρώπων, πού στίς καρδιές τους ζεῖ ὁ διάβολος, διδάσκοντάς τους τό ψέμα καί τήν ὑποκρισία γιά τήν ἀποπλάνησή τους.
Μή συμπεριφέρεσαι λοιπόν στόν πλησίον σου πονηρά καί ὕπουλα, γιά νά μήν παραχωρήσεις τόπο τῆς καρδιᾶς σου στό διάβολο, ὁπότε θά σέ κατακτήσει καί θά σέ κάνει δοῦλο του.
***
Νά εἶσαι ἰδιαίτερα προσεκτικός, ὥστε νά μήν προσβάλλεις κανέναν ἄνθρωπο εἴτε μέ τά λόγια εἴτε μέ τά ἔργα σου, γιατί αὐτό εἶναι πολύ βαρύ ἀμάρτημα. Ὅταν προσβάλλεις τόν ἄνθρωπο, εἶναι σά νά προσβάλλεις τό Θεό, πού ἀγαπάει τόν ἄνθρωπο. Ὅποιος ἁμαρτάνει στό δημιούργημα, ἁμαρτάνει καί στόν ἴδιο τό Δημιουργό.
Ὅπως καταλαβαίνεις, αὐτό εἶναι φοβέρο. Γι’ αὐτό, ἄν τύχει νά προσβάλεις τόν πλησίον σου, τρέξε ἀμέσως νά τοῦ ζητήσεις συγγνώμη, γιά νά μήν πέσεις στή δίκαιη κρίση τοῦ Θεοῦ.
***
Read More ->>

Δευτέρα 19 Ιουνίου 2017

Ο Σόρος, οι ΜΚΟ και το… δικαίωμα στην εξάρτηση

0 σχόλια

Ο Σόρος, οι ΜΚΟ και το… δικαίωμα στην εξάρτηση
Ο Δήμος Αθηναίων και οι «χώροι εποπτευόμενης χρήσης»
Θανάσης Τζιούμπας
Η πρόσφατη ανάληψη από τον Δήμο της Αθήνας μιας πρωτοβουλίας για τη δημιουργία χώρων «εποπτευόμενης χρήσης» ναρκωτικών, που εγκαινιάστηκε με μια ημερίδα όπου κοινωνικοί φορείς κλήθηκαν να καταθέσουν τις απόψεις τους και συνεχίζεται μια ανάληψη πρωτοβουλίας προς το υπουργείο Υγείας, επαναφέρει στο προσκήνιο τη συζήτηση για την εξάρτηση και την στάση της κοινωνίας απέναντι στο φαινόμενο. Προηγήθηκε η άσκηση πιέσεων από μια ομάδα ΜΚΟ, μεταξύ των οποίων το PRAKSIS, η Θετική Φωνή, ο Διογένης (γνωστός από την καμπάνια για τη φαρμακευτική χρήση της κάνναβης) και, βέβαια, οι Ομότιμοι Χρήστες Ναρκωτικών Ουσιών(!). Ο κύριος δήμαρχος το σκέφτηκε πολύ σοβαρά και αποδέχτηκε την προοπτική δημιουργίας χώρων όπου οι εξαρτημένοι θα ασκούν το «δικαίωμα στην εξάρτηση» χωρίς να φρικάρουν οι πελάτες της τουριστικής βιομηχανίας.
Read More ->>

Σάββατο 17 Ιουνίου 2017

Λύπη, λίπη και λείπει

0 σχόλια

Λύπη, λίπη και λείπει
Ευαγγελία Μπίτου, φιλόλογος

Στοιχείο της ανθρώπινης ζωής είναι η λύπη και  στοιχείο του ανθρώπινου οργανισμού τα λίπη. Η λύπη δεν λείπει από τον άνθρωπο,  μα ούτε και τα λίπη από τη διατροφή του. Λύπη, λίπη και λείπει λοιπόν! Τρεις λέξεις ομόηχες, αλλά με σημασία  τόσο  διαφορετική, η οποία αποδίδεται με τη διαφορετική γραφή.
Η λύπη χρωματίζει, όπως και η χαρά,  την ανθρώπινη ζωή. «Ποία του βίου τρυφή διαμένει λύπης αμέτοχος …;» (σε ποια απόλαυση της ζωής δεν συμμετέχει και η λύπη;),  ρωτάει ρητορικά ο μεγάλος υμνογράφος  Ιωάννης ο Δαμασκηνός στην Νεκρώσιμη Ακολουθία. Πραγματικά, τίνος ανθρώπου τη ματιά δεν σκίασε η λύπη; Τίνος δεν σκυθρώπασε το πρόσωπο; Τίνος δεν βάρυνε την καρδιά; Όλοι ανεξαιρέτως γνωρίζουν από πρώτο χέρι, έχουν βιώσει αυτό το συναίσθημα, αυτόν τον ψυχικό πόνο, που γίνεται συμπόνια όταν εκφράζεται ως  συμμετοχή στον πόνο του άλλου∙  ειδικά σε περίπτωση απώλειας αποκτά και την ιδιαίτερη έκφραση συλλυπητήρια. Λυπάμαι, λέμε για κάτι άσχημο που συνέβη σε κάποιον, αλλά συχνά και εμείς λυπούμε, πικραίνομε, ανθρώπους με τη συμπεριφορά μας. Σίγουρα  οι λυπημένοι της γης είναι περισσότεροι από τους χαρούμενους. Έχει όμως και η  λύπη τα θετικά της: Όποιος την βλέπει κατά πρόσωπο, φιλοσοφεί, συνειδητοποιεί τα όρια του,  ότι ο άνθρωπος είναι πεπερασμένος,  και γίνεται αλληλέγγυος. Πάντως, η λύπη και η χαρά συμπορεύονται στη ζωή, η οποία έτσι κι αλλιώς είναι μια χαρμολύπη.
Read More ->>

Πέμπτη 15 Ιουνίου 2017

Το πάθος της ακηδίας

0 σχόλια

Το πάθος της ακηδίας
(Όσιος Νείλος Σόρσκυ)

Η ακηδία

Εάν μας αιχμαλωτίσει περισσότερο από τα άλλα πάθη η ακηδία, τότε η ψυχή μας ευρίσκεται σε μεγάλο αγώνα. Είναι πολύ φοβερό αυτό το πονηρό πνεύμα. Συγγενεύει πολύ με το πνεύμα της λύπης και νικά ιδιαίτερα αυτούς που ευρίσκονται στη μοναξιά. Όταν εγερθούν πελώρια τα κύματα λογισμών και παθών εναντίον της ψυχής, εκείνη την ώρα ο άνθρωπος νομίζει ότι δεν θα λυτρωθεί ουδέποτε απ’ αυτά. Ο νοητός εχθρός του επιφέρει παντός είδους λογισμούς και σκέψεις ότι, εάν σήμερα είναι τόσο άσχημα, αύριο θα είναι χειρότερα και μεθαύριο ακόμη χειρότερα. Έτσι του σφυρίζει στο νου ότι εγκαταλείφθηκε από τον Θεό, ότι του συμβαίνουν αυτά επειδή δεν τον φροντίζει ο Θεός, ότι αυτά συμβαίνουν μόνον σ’ αυτόν και σε κανέναν άλλον. Αλλά δεν είναι έτσι τα πράγματα, δεν είναι!
Διότι όχι μόνο σε εμάς τους αμαρτωλούς συμβαίνουν αυτά, αλλά και στους αγίους Του, οι οποίοι διά μέσου των αιώνων ευαρέστησαν τον Θεό και γνώρισαν ότι είναι φιλάνθρωπος Θεός και Πατέρας και ότι από αγάπη και για την απόκτηση των αρετών μάς παιδεύει με την πνευματική Του ράβδο. Μετά όμως απ’ αυτά, γρήγορα και αναμφίβολα έρχεται η αλλοίωση, η ψυχική αποκατάσταση και το έλεος του Θεού. Και ενώ σε εκείνη τη δύσκολη στιγμή δίνουν στον άνθρωπο όλα την εντύπωση ότι δεν θα μπορέσει να νικήσει το πανδαιμόνιο των λογισμών και παθών του, και όλες οι αρετές του φαίνονται ακατόρθωτες και μισητές, λόγω επενέργειας του σατανά, μετά από όλα αυτά ακολουθεί η θεία αλλοίωση.
Read More ->>

Τετάρτη 14 Ιουνίου 2017

Η επανάσταση της ελπίδας και η ελπίδα της επανάστασης

0 σχόλια

Η επανάσταση της ελπίδας και η ελπίδα της επανάστασης
(Σαράντος Καργάκος, συγγραφέας – ιστορικός)

«Dum spiro spero »- εφόσον αναπνέω, ελπίζω. Ήταν η πρώτη φράση ενός παλιού λατινικού αναγνωσματαρίου, μια φράση που, παρά το χρηστικό χαρακτήρα της, δίνει το φιλοσοφικό στίγμα της ανθρώπινης ύπαρξης: ζωή και ελπίδα. Ένα στίγμα, που θα έπρεπε, ίσως, να είναι ο ψυχικός βηματοδότης κάθε παραπαίοντος ανθρώπου, το φως που δείχνει το στενό μονοπάτι που οδηγεί στην κορυφή. Το φως, όμως, δεν είναι χρήσιμο στους τυφλούς και, δυστυχώς, ο σημερινός άνθρωπος είναι ένας εκούσιος τυφλός, αφού οικειοθελώς κλείνει τα μάτια στα προβλήματα του καιρού του. Χωρίς ηθικό έρμα, όσο ζει, απελπίζεται. Ο στρουθοκαμηλισμός φαντάζει στα μάτια του σαν η πιο εύκολη λύση. Αλλ’ αν δεν υπάρχουμε εμείς για τα προβλήματα, δε σημαίνει πως τα προβλήματα δεν υπάρχουν για μας. Όλα αυτά λειτουργούν αρνητικά στην κάθε προσπάθεια για επανάσταση. Δεν είναι απαραίτητο η επανάσταση να στρέφεται εναντίον κάποιου πολιτικού ή κοινωνικού καθεστώτος. Μπορεί να στρέφεται εναντίον κάθε μικρού τυράννου, που καταδυναστεύει τη ζωή μας. Ενός τυράννου ύπουλου, γιατί μπορεί να είναι αόρατος ή ορατός, αλλ’ όχι εύκολα αναγνωρίσιμος. Γιατί συχνά εμφανίζεται μ’ ένα αγαθό προσωπείο, με το γλυκό λόγο των εύκολων παροχών και των άφθονων τέρψεων, αλλά που επιδιώκει και σταδιακά επιτυγχάνει την εξαθλίωση και υποδούλωση της ανθρώπινης ύπαρξης. Διαβρώνει εσωτερικά τον αμυντικό βουλητικό μηχανισμό. Διαμορφώνει το όργανο ομιλίας έτσι ώστε να ξεχνάει να πει «όχι». Δημιουργεί καλούπια εγκεφάλων, εγκαινιάζοντας έτσι μια σειρά τυποποιημένων, εσωτερικά όμοιων ανθρώπων. Η πρωτοβουλία είναι μίασμα, δείγμα εγωκεντρικού ατομικισμού, άρα πρέπει να παταχθεί, για να μη μεταδοθεί το «μικρόβιό» της στο φιλήσυχο πολίτη, που αρκείται στο να εκτελεί εντολές. Όποιος παίρνει πρωτοβουλίες, μπαίνει σε «καραντίνα» και, ή «συμμορφώνεται» ή «εξατμίζεται», όπως συμβαίνει στην Ωκεανία του Όργουελ.
Read More ->>

Δευτέρα 12 Ιουνίου 2017

Ἡ Ὀρθόδοξος παράδοσις καὶ ὁ σύγχρονος κόσμος

0 σχόλια

Ἡ Ὀρθόδοξος παράδοσις καὶ ὁ σύγχρονος κόσμος
Γέρων Θεόκλητος Διονυσιάτης
(Ἀπὸ τὴν ὁμιλία ποὺ εἶχε κάμει στὴ Λεμεσὸ τὸ Νοέμβριο τοῦ 1981 ὁ πατὴρ Θεόκλητος Διονυσιάτης.)

Τώρα ποὺ εὑρισκόμεθα εἰς τὸν 20ον αἰώνα, εἰς τὸν κόσμον αὐτὸν μὲ τὰς συγχρόνους ἀντιλήψεις του, μὲ τὰς ἰδιότυπους δομάς του, μὲ τὴν ἀλλοφροσύνην του, μὲ τὴν σύνεσίν του, μὲ τὴν ἀλογίαν του καὶ τὴν λογικήν του, ἡ Ἐκκλησία δὲν ἔχει νὰ πῆ τίποτε νεώτερον ἀπ' ὅ,τι εἶπε. Ἁπλῶς μπορεῖ νὰ χρησιμοποιῆ μεθόδους διαφόρους αἱ ὁποῖαι ἐπιβάλλονται λόγῳ τῶν συνθηκῶν τοῦ συγχρόνου κόσμου. Ὅ,τι ὅμως εἶπε διὰ τῶν Ἁγίων Πατέρων, συνεχίζει νὰ τὸ λέγη καὶ σήμερα εἰς τὸν κόσμον. Ἐὰν ἀκολουθῶμεν τοὺς βίους τῶν Ἁγίων μας καὶ τὴν ἐν Ἁγίῶ Πνεύματι διδασκαλίαν των ἀγωνιζόμενοι νὰ οἰκειοθῶμεν αὐτὴν διὰ πείρας, τότε θὰ καταλάβωμεν τί θησαυροὺς ἔχει ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία.

Πράγματι, ἔρχονται εἰς τὸν νοῦν ὠρισμένα κείμενα τῶν «μυστικῶν» Πατέρων τὰ ὁποῖα δικαιώνουν τὸν ἀσκητικὸν βίον, ὅπως τὰ κείμενα τοῦ ἁγίου Συμεὼν τοῦ Νέου Θεολόγου, ποὺ ἀναφέρονται σ' αὐτὴν τὴν προσωπικὴν κοινωνίαν ποὺ εἶχε μὲ τὸν Θεόν, καὶ τὰς συνεπείας αὐτῆς τῆς κοινωνίας. Ἀφοῦ ἔζησεν εἰς Μοναστήριον ἀπὸ μικρὸ παιδί, μὲ τὴν ἄσκησιν, καὶ ὑπακοὴν εἰς τὸν Γέροντά του, τὰς νηστείας του, τὰς ἀγρυπνίας του, τὰς προσευχάς του, τὴν βαθεῖαν ταπείνωσίν του, ἔφθασε νὰ γίνη σκεῦος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος μέχρι τοιούτου σημείου ὥστε ἡ Ἐκκλησία νὰ τὸν ὀνομάση «Θεολόγον», μετὰ τὸν Ἰωάννην τὸν Θεολόγον καὶ τὸν Γρηγόριον τὸν Θεολόγον.
Read More ->>

«Του έψαλε τον Εξάψαλμο…», «Θα σου ψάλω τον Εξάψαλμο…»

0 σχόλια

«Του έψαλε τον Εξάψαλμο…», «Θα σου ψάλω τον Εξάψαλμο…»
 Μια έκφραση με αρνητική χροιά και συχνά χρησιμοποιούμενη
όταν χαριτολογούμε σε μια συνομιλία ή επισήμανση, ακόμα δόκιμη στην καθημερινή εκφορά του σύγχρονου λόγου…

Πόσοι και πόσες όμως, από εμάς γνωρίζουμε τη «μέγιστη» ερμηνευτική παρανόηση στη χρήση της εν λόγω έκφρασης;;;
Ο Εξάψαλμος, στην προαναφερθείσα έκφραση, υπονοεί μια έμμεση κουραστική, ακουστική και κατά άλλους λεκτική μακροσκελή «τιμωρία», ενώ, στην πραγματικότητα, πρόκειται για το μεγαλείο της ανάγνωσης, [πλέον], έξι (6) κορυφαίων ψαλμών του Δαυϊδ, οι οποίοι, ως ενιαίο σύνολο, δηλαδή ως εξάψαλμος, αναγιγνώσκονται στην ακολουθία του «Όρθου», αμέσως μετά τον ύμνο προς την Αγία Τριάδα (δοξολογία της Αγίας Τριάδας) με την οποία δοξολογία αρχίζει ο Όρθρος.
Δηλαδή, μετά τη δοξολογία  προς την Αγία Τριάδα διαβάζεται καθαρά και με κατάνυξη ο  εξάψαλμος, στο άκουσμα του οποίου μετέχουν οι πιστοί με απόλυτο σεβασμό και δέος, στέκοντας όρθιοι και με τη μέγιστη πνευματική συγκέντρωση!!!
Για να γίνει απόλυτα κατανοητή η παρούσα ανάλυση θα πρέπει αρχικά και με συντομία να αναφερθούμε στη σημασία του Όρθρου, την οποία, δυστυχώς, πολλοί και πολλές από εμάς αγνοούμε.
Read More ->>

Παρασκευή 9 Ιουνίου 2017

Οικουμενιστές: Ορθοδοξία και χριστιανοσύνη τ`αυτόν εστιν

0 σχόλια

Οικουμενιστές: Ορθοδοξία και χριστιανοσύνη τ`αυτόν εστιν
Σάββας Ηλιάδης, δάσκαλος
«Τέτοια ώρα τέτοια λόγια», θα πει ο κάθε καλοπροαίρετος, αλλά κατά τα άλλα ανενημέρωτος ορθόδοξος χριστιανός, που είναι βαφτισμένος στην κολυμβήθρα της Αγίας μας Εκκλησίας. Είναι ώρα να ασχολούμαστε με «λεπτομέρειες» και «ασήμαντα πράγματα», ενώ ο κόσμος καίγεται στην κυριολεξία, με όσα φοβερά και θλιβερά συμβαίνουν γύρω μας, κοντά μας; Να μιλάμε αίφνης για τη βασίλισσα Σοφία και την «επιθυμία» της να προσκυνήσει την αγία Ελένη και τον Τίμιο Σταυρό!

Ναι, είναι ώρα και μάλιστα πολύ κατάλληλη. Διότι με αυτήν την αφορμή βεβαιώνεται από στόματα ορθοδόξων ποιμένων η ταύτιση της Μίας Αγίας Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας με τις αιρέσεις. Χάθηκε το κριτήριο ή γίνεται σκόπιμα; Όποιο από τα δυο κι αν ισχύει, δεν είναι τυχαίο τίποτε σήμερα και ό,τι γίνεται  από τους πρωτομάστορες της Παγκοσμιοποίησης, γίνεται πάντα με συγκεκριμένο σκοπό και μεγάλη μαεστρία, για το χτίσιμο της Νέας Τάξης Πραγμάτων, έχοντας ανά χείρας ως ισχυρή βακτηρία τον Οικουμενισμό.
Read More ->>

Ομιλία ΚΕ’ εκφωνηθείσα την Κυριακή των Αγίων Πάντων

0 σχόλια

Ομιλία ΚΕ’ εκφωνηθείσα την Κυριακή των Αγίων Πάντων
(Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς)
Ματθ. ι΄ 32-33, 37-38· ιθ΄ 27-30)

“Θαυμαστὸς ὄντως ὁ Θεὸς ἐν τοῖς ἁγίοις αὐτοῦ”.
Εἶναι στ’ ἀλήθεια θαυμαστὸς ὁ Θεὸς στὰ ἔργα τῶν ἁγίων του. Ὅταν φέρη κανένας στὸ νοῦ του τοὺς ὑπεράνθρωπους ἀγῶνες τῶν μαρτύρων, πῶς μὲ τὴν ἀσθενικὴ σάρκα τους ντρόπιασαν τὸν ἰσχυρὸ στὸ κακό, πῶς δὲν εἶχαν  συναίσθηση τῶν πόνων καὶ τῶν τραυμάτων καθὼς ἔρριχναν τὸ σῶμα τους σὲ ἀγῶνα μὲ τὴ φωτιά, μὲ τὸ ξίφος, μὲ τὰ διάφορα εἴδη θανατηφόρων βασανιστηρίων, ἀντιπαλεύοντας μὲ τὴν ὑπομονή. Ὅταν φέρη κανένας στὸ νοῦ ὅτι κομμάτιαζαν τὶς σάρκες τους, κι ἔσπαζαν τὶς κλειδώσεις τους, καὶ τσάκιζαν τὰ κόκκαλά τους, αὐτοὶ ὅμως φύλαγαν ἀκέραια, κι ἀπείραχτη κι ἀσάλευτη τὴ πίστη τους.  Γι’ αὐτὸ καὶ πῆραν χάρισμα τὴν ἀδιαφιλονίκητη σοφία τοῦ Πνεύματος καὶ τὴ δύναμη γιὰ θαύματα. Ὅταν ἀναλογιστῆ τὴν ὑπομονὴ τῶν ὁσίων, πῶς ὑπέφεραν θεληματικὰ σὰ νὰ ἦσαν ἀσώματοι τὶς πολυήμερες νηστεῖες, τὶς ἀγρυπνίες, τὶς διάφορες ἄλλες ταλαιπωρίες τοῦ σώματος, πῶς ἀντιστάθηκαν ὡς τὸ τέλος τὰ πονηρὰ πάθη, στὰ διάφορα εἴδη τῆς ἁμαρτίας, στὸν πόλεμο ποὺ διεξάγεται ἀοράτος μέσα μας, στὶς ἀρχὲς καὶ τὶς ἐξουσίες, στὶς πνευματικὲς δυνάμεις τῆς κακίας καὶ πῶς ὁ ἐξωτερικὸς ἄνθρωπος ἔλιωνε κι ἀφανιζόταν, ὁ ἐσωτερικὸς ὅμως ἄνθρωπος ἀνανεωνόταν καὶ θεοποιοῦνταν –καὶ γι’ αὐτὸ τοὺς δόθηκε ἡ χάρη νὰ θεραπεύουν καὶ νὰ πραγματοποιοῦν ἔργα δυνάμεως. Ὅταν κανένας τὰ συλλογιστῆ αὐτὰ καὶ κάνη τὴ σκέψη ὅτι αὐτὰ ξεπερνοῦν τὴν ἀνθρώπινη φύση, θαυμάζει καὶ δοξολογεῖ τὸ Θεό, ποὺ τοὺς ἔδωσε τὸση χάρη καὶ δύναμη. Γιατὶ ἄν εἶχαν τὴν προαίρεση τὴν ἀγαθὴ καὶ πολὺ ὡραία, ὅμως χωρίς τὴ δύναμη τοῦ Θεοῦ δὲ θὰ ἀποχτοῦσαν τὴ δύναμη νὰ γίνουν ὑπεράνθρωποι κι ἐνῶ ἦσαν ἄνθρωποι σωματικοὶ νὰ νικήσουν τὸν ἀσώματο ἐχθρό.
Read More ->>

Πέμπτη 8 Ιουνίου 2017

Για την ανισότητα

0 σχόλια

Για την ανισότητα
(Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Η ανισότητα είναι σοφότερη και προτιμότερη από την ισότητα. Η ανισότητα έχει τοποθετηθεί στο ίδιο το θεμέλιο του κτιστού κόσμου. Θα πρέπει να χαιρόμαστε με την ανισότητα αυτή και όχι να επαναστατούμε εναντίον της, επειδή την τοποθέτησε η αγάπη και όχι το μίσος, η σύνεση και όχι η παραφροσύνη. Δεν είναι η ζωή του ανθρώπου άσχημη επειδή λείπει η ισότητα αλλά εξαιτίας της έλλειψης αγάπης και πνευματικής κατανόησης ανάμεσα στους ανθρώπους. Προσθέστε ακόμα περισσότερη αγάπη Θεού και πνευματικής κατανόησης της ζωής και θα δείτε ότι και δύο φορές περισσότερη ανισότητα δεν μπορεί να βλάψει την μακαριότητα των ανθρώπων. Όλοι οι άνθρωποι είναι άνισοι επειδή δεν μας είναι το ίδιο απαραίτητοι ο Αλέξανδρος και ο Διογένης ούτε το ίδιο αδύναμοι ο Πέτρος και ο Αλέξιος ούτε πάλι το ίδιο ικανοί να αγαπήσουν ο Παύλος και ο Ιούδας, ούτε και κατάλληλοι για δικαιοσύνη ο Χαρούν αλ Ρασίντ και οι ευνουχισμένοι σουλτάνοι.
Read More ->>

Τετάρτη 7 Ιουνίου 2017

Επικίνδυνα φυλαχτά

0 σχόλια


Επικίνδυνα φυλαχτά
Αν έχετε κάτι από τα παρακάτω πετάξτε το αμέσως
Πολλοί άνθρωποι φέρουν φυλαχτά πάνω τους. Είναι πολύ παλιά η παράδοση αυτή…
Τα φορούν για να προστατεύονται από το κακό. Χρειάζεται όμως μια ιδιαίτερη προσοχή στο θέμα αυτό. Πολλοί άνθρωποι τα φυλαχτά τα θεωρούν μαγικά, ότι δήθεν έχουν κάποιες δυνάμεις ανώτερες εξισώνοντας τα λανθασμένα με την ίδια τη θεότητα. Και σ’ αυτό το κεφάλαιο επικρατεί μεγάλη άγνοια.
Οι χριστιανοί μπερδεύουν διάφορες χριστιανικές αντιλήψεις με δοξασίες, δεισιδαιμονίες και θεία αντικείμενα (όπως ζέον, ευχέλαιο κι άλλα) προκειμένου να πετύχουν να αποκτήσουν ένα φυλαχτό.
Τα φυλαχτά είναι υφάσματα διαφόρων σχημάτων, τετράγωνα ή τρίγωνα που μέσα τους περιέχουν διάφορα αγιωτικά είδη, λαδάκι κανδήλας, σταυρολούλουδα, κηρομαστίχη από τα εγκαίνια ναού ή από τη λευκή στολή του αρχιερέως που τέλεσε τα εγκαίνια, τεμάχια λειψάνων από άμφια αγίων, ή από τις παντόφλες αγίων που κατά παράδοση ως εκ θαύματος φθείρονται. Εκτός των ανωτέρω φυλαχτών τα οποία συνήθως οι χριστιανοί μας προμηθεύονται από τα ιερά μοναστήρια υπάρχουν και άλλα φυλαχτά τα οποία κυκλοφορούν στους μάγους κι ακόμη σε πανηγύρια που είναι φτιαγμένα από διάφορα είδη μαντικής τέχνης, όπως από πτερά και κόκκαλα νυκτερίδας, σκόρδο, ρίγανη, από πουκάμισο φιδιού κ.ά. Αυτά φυσικά τα φυλαχτά είναι επικίνδυνα για όσους τα φορούν και χρειάζεται προσοχή ποιος τα διακινεί και για ποιο σκοπό. Καλύτερο φυλαχτό στο στήθος του πιστού ανθρώπου είναι ο τίμιος Σταυρός.
Read More ->>

Δευτέρα 5 Ιουνίου 2017

Δευτέρα του Αγίου Πνεύματος:

0 σχόλια

Δευτέρα του Αγίου Πνεύματος:
Στο Άγιο Πνεύμα που είναι σύνθρονο με τον Χριστό, τον αιώνιο Βασιλιά,από τον Οποίον και διά του Οποίου, αφού κατέβηκε αυτεξούσιο,χορήγησε στους ανθρώπους την υιοθεσία
(Λέων ο Αυτοκράτορας και Φιλόσοφος)
Λόγος ΙΓ’

Χθες έκαμνε την πανήγυρη με τον ερχομό Του ο Παράκλητος, και κάνοντας χαρούμενη την ημέρα και με το να προσκομίσει τη συμφιλίωση προς τον Θεό και Πατέρα, έκαμνε λαμπρή την παράσταση. Σήμερα συστήνουμε εμείς την πανήγυρη, σαν να απολαμβάνουμε κάποια υπόλοιπα της χθεσινής ιερής ηδονής. Χθες Εκείνος μας τιμούσε με την παρουσία Του, σήμερα τιμούμε εμείς τον ερχομό του Παρακλήτου. Χθες για εμάς υπόθεση της πανήγυρης ήταν η ευεργεσία που δεχτήκαμε, σήμερα αφορμή για να πανηγυρίζουμε είναι η δοξολογία του Πνεύματος. Ποια, λοιπόν, δοξολογία πρέπει να γίνει προς Εκείνο; Μα φυσικά η ομολογία της δόξας που αρμόζει στον Θεό. Για την οποία αποστέλλεται βέβαια από τον Υιό, αφού πραγματεύθηκε αυτό μ’ Αυτόν. Διότι Εκείνο ήλθε για να Τον δοξάσει (Ιω. ιστ’ 14) . Όμως έφτασε για να εμφανίσει στο πλάσμα Του και τη δική Του τιμή. Επειδή ακριβώς η τιμημένη Τριάδα και πριν ακόμη να υπάρξει ο κόσμος, έπρεπε επίσης να τιμάται και από όσους βρίσκονται στον κόσμο. Σήμερα, έχοντας την προθυμία αυτό να κάνει ο λόγος μου, αρχίζει με τον εξής τρόπο:
Read More ->>

Κυριακή 4 Ιουνίου 2017

Στήν Αγία Πεντηκοστή

0 σχόλια

ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗ
Τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρός ἡμῶν Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου

1. Εἶναι μεγάλα, ἀγαπητοί, καί ξεπερνοῦν κάθε ἀνθρώπινη λογική τά χαρίσματα πού μᾶς δώρησε σήμερα ὁ φιλάνθρωπος Θεός. Γι᾿ αὐτό λοιπόν ἄς χαιρόμαστε ὅλοι μαζί καί χορεύοντας ἀπό χαρά ἄς ὑμνήσομε τόν Κύριό μας. Γιατί ἡ σημερινή ἡμέρα εἶναι γιά μᾶς ἑορτή καί πανήγυρη. Ὅπως δηλαδή ἡ μία ἐποχή διαδέχεται τήν ἄλλη καί τό ἕνα ἡλιοστάσιο τό ἄλλο, ἔτσι ἀκριβῶς καί στήν Ἐκκλησία ἡ μία ἑορτή διαδέχεται τήν ἄλλη καί μᾶς πηγαίνουν ἀπό τή μία στήν ἄλλη. Πρίν ἀπό λίγες ἡμέρες λοιπόν ἑορτάσαμε τό σταυρό, τό πάθος, τήν ἀνάσταση, ὕστερα ἀπό αὐτά τήν ἀνάληψη τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ στόν οὐρανό. Σήμερα ὅμως συναντήσαμε τήν ἴδια τήν κορυφή τῶν ἀγαθῶν, φθάσαμε στή μητρόπολη τῶν ἑορτῶν, βρισκόμαστε στήν πραγματοποίηση τῆς ὑπόσχεσης τοῦ Κυρίου. «Γιατί ἄν ἐγώ φύγω», λέγει, «θά σᾶς στείλω ἄλλον Παράκλητο καί δέ θά σᾶς ἀφήσω ὀρφανούς» (Ἰω. 16, 7).
Read More ->>

Σάββατο 3 Ιουνίου 2017

Η Πεντηκοστή

0 σχόλια

Η ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗ
Πεντήκοντα ἡμέρας μετά τό Πάσχα ἡ Ἐκκλησία μας ἑορτάζει τήν Πεντηκοστήν εἰς ἀνάμνησιν τῆς ἐπιφοιτήσεως τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἐπί τούς ἁγίους Μαθητάς τοῦ Κυρίου. Ἡ ἐπιφοίτησις αὐτή ἔγινε τήν ἡμέραν πού οἱ Ἰουδαῖοι ἑώρταζον τήν ἑορτήν τῆς Πεντηκοστῆς. Οἱ Ἰουδαῖοι μέ τήν ἑορτήν αὐτήν ηὐχαρίστουν τόν Θεόν διά τήν συγκομιδήν τῶν σιτηρῶν. Διά τοῦτο ἡ Πεντηκοστή ἐλέγετο καί ἑορτή τοῦ θερισμοῦ ἤ τῶν πρώτων καρπῶν. Κατά τούς χρόνους ὅμως τοῦ Κυρίου εἶχε καί ἄλλην σημασίαν. Ἦτο ἑορτή ἀναμνηστική τῆς παραδόσεως ὑπό τοῦ Θεοῦ τοῦ Νόμου εἰς τόν Μωϋσῆν, πού ἔγινε τήν 50ήν ἡμέραν μετά τό Πάσχα.
Κατ᾿ αὐτήν τήν ἐπίσημον ἡμέραν ἡ ὑπόσχεσις τοῦ Κυρίου εἰς τούς Ἀποστόλους περί ἀποστολῆς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τῆς «δυνάμεως ἐξ ὕψους», ἔγινε πραγματικότης. «Καί ὤφθησαν αὐτοῖς (=εἶδον μέ τά μάτια των) διαμεριζόμεναι γλῶσσαι ὡσεί πυρός, ἐκάθισέ τε ἐφ᾿ ἕνα ἕκαστον αὐτῶν, καί ἐπλήσθησαν ἅπαντες Πνεύματος Ἁγίου, καί ἤρξαντο λαλεῖν ἑτέραις γλώσσαις καθώς τό Πνεῦμα ἐδίδου αὐτοῖς ἀποφθέγγεσθαι» (Πράξ. 2, 3-4).
Read More ->>
 

Flag counter

Flag Counter

Extreme Statics

Συνολικές Επισκέψεις


Συνολικές Προβολές Σελίδων

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Παρουσίαση στο My Blogs

myblogs.gr

Στατιστικά Ιστολογίου

Επισκέψεις απο Χώρες

COMMENTS

| ΠΗΔΑΛΙΟΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ © 2016 All Rights Reserved | Template by My Blogger | Menu designed by Nikos Vythoulkas | Sitemap Χάρτης Ιστολογίου | Όροι χρήσης Privacy | Back To Top |