1. Πρόλογος

Ό συγγραφέας, π. Άνδρέας Θεοφιλόπουλος

Ό π. Ανδρέας, κατά κόσμον Χαράλαμπος Θεοφιλόπουλος. τού Ίωάννου καί της Σταθούλας, γεννήθηκε στό χωριό Λογγανίκος τής Λακωνίας στις 16 Φεβρουάριου τού 1916.

Ό Γέροντας προσήλθε στό Άγιον Όρος τό 1933 (σέ ηλικία 17 έτών). Έκεΐ ήδη μόναζε ό κατά σάρκα άδελφός του μοναχός Παντελεήμων στην Κερασιά, περιοχή άνω των Κατουνακίων. όπου έκάρη μοναχός στό Κελλί τού Τιμίου Προδρόμου. Έκεί παρέμεινε περίπου δέκα χρόνια, μέχρι τό 1942. Αύτή τήν περίοδο έμπλοότισε τις γνώσεις του «παρά τους πόδας» τού Γέροντος Γερασίμου Μικραγιαννανίτου.

«Αργότερα  μόνασε με τον Γέροντα του Ιωακείμ (ό όποίος έκάρη μοναχός άπό τόν γερο-Όνούφριο τόν Διαβαστή στό γνωστό Κελλί της Παναγούδας) καί τόν παραδελφό του Θεόδωρο στό Ίβηρίτικο κελλί των Αγίων Θεοδώρων, πού άπέχει άπ τις Καρυές μια ώρα μέ τα πόδια (καταγκρεμισμένο δυστυχώς σήμερα). Πορίζονταν τά προς τό ζήν. όπως περίπου όλοι οί κελλιώτες. άπ' τήν κτηματοκαλλιεργητική παραγωγή καί άπ τό εργόχειρό τους, που ήταν ή κατασκευή ξύλινων γουδιών μέ χειροκίνητο τόρνο.

Read More ->>

2.Αγιορείτες Άγιοι

Ό ιερός Άθωνας στη Μητέρα Εκκλησία, έκτος άπό τούς άμέτρητους Αγίους τών όποιων τά ονόματα δέν γνωρίζουμε καί ένα μέρος αναφέρουμε στη μελέτη αύτή. άπέδωκε πλήθος άλλων γνωστών καί έπωνύμων Αγίων. Όσιομαρτύρων καί όσιων θεοφόρων Πατέρων, όπως είναι:

Μεγίστης Λαύρας

Ό άγιος Πέτρος ό Αθωνίτης, ό άγιος Αθανάσιος, ό κτίτορας τής μονής αυτής. Ό άγιος Ιωάννης ό Κουκουζέλης. Ό άγιος Γρηγόριος ό Δομέστιχος. Ό άγιος Γρηγόριος ό Παλαμάς. Ό άγιος Γρηγόριος ό Βυζάντιος. Ό άγιος Μάξιμος ό Καυσοκαλύβης. Ό άγιος Νήφων, ό άγιος Νείλος ό Μυροβλύτης, ό όσιος Ακάκιος ό νέος καί ιδρυτής τής Σκήτης τών Καυσοκαλυβίων, ό όσιομάρτυς Παχώμιος, ό όσιομάρτυς Ρωμανός, ό όσιομάρτυς Νικόδημος, ό όσιομάρτυς Δαμασκηνός, ό έκ Μοσχόβου ίερομάρτυς παπαΚωνσταντΐνος. ό όσιος Γερόντιος ιδρυτής τής Σκήτης Αγίας Άννης, ό όσιος Σωφρόνιος, τού οποίου ό βίος είναι όμοιος μέ τό βίο τού αγίου Αλεξίου, «τού άνθρώπου τού Θεού». Ό όσιομάρτυς Μακάριος, ό όσιομάρτυς Νικόδημος Αγιαννανίτης. ό όσιομάρτυς Κοσμάς, ό όσιομάρτυς Λουκάς, ό όσιομάρτυς Ίλαρίων, ό όσιομάρτυς Νικήτας, ό όσιομάρτυς Δαυίδ, ό όσιομάρτυς Παύλος, ό όσιομάρτυς Νεκτάριος, οί σοφοί διδάσκαλοι τής έρήμου ιερομόναχοι: Διονύσιος ό ρήτωρ καί Μητροφάνης, οί πρώτοι οίκήτορες τής Μικράς Αγίας ’Άννης, κι ό τελευταίος άγιος Σάββας, που κοιμήθηκε στη νήσο Κάλυμνο τό 1948, άπό την Άγιάννα τού Αγίου Όρους προήρχετο καί χρημάτισε μαθητής τού αγίου Νεκταρίου, Επισκόπου Πενταπόλεως.

Read More ->>

3. Ή προσφορά τού Αγίου Όρους

Έκτος από τους Αγίους που πρόσφερε στην Εκκλησία τό Άγιον Όρος, εξίσου μεγάλη είναι ή προσφορά του

α) στην Κοινωνία τών ανθρώπων, με τό δημοκρατικό του πολίτευμα καί τόν θαυμάσιο τρόπο αλλαγής φρουράς τής εξουσίας αύτού με ωραία σειρά καί ευταξία. Μέ τόν τρόπο αυτόν δίνει στην Κοινωνία ένα ζωντανό υπόδειγμα καλής πολιτικής διακυβερνήσεως σ’ όλους τους λαούς τής γής, χωρίς άντεγκλήσεις καί έριδες (’Ίδε Καταστατικό Χάρτη Αγίου Όρους, περί διοικήσεως καί αλλαγής Ίεράς Επιστασίας).

β) στό Γένος μας· ή προσφορά αυτή είναι μεγάλη, τόσο πνευματική όσο καί ύλική:

1.        Τό Άγιον Όρος, από τήν προχριστιανική ακόμη εποχή, οί Έλληνες τό θεωρούσαν σάν «ιερό βουνό» καί πολλοί φιλόσοφοι ανέβαιναν στήν κορυφή του κι απ’ εκεί μελετούσαν τά άστρα, έβλεπαν τή φύση καί δίδασκαν πολύ ωφέλιμα πράγματα στους άλλους ανθρώπους, όταν γύριζαν πάλι στον κόσμο.

Read More ->>

4. Ή πρωτεύουσα τού Αγίου ’Όρους

Ή αρχαία κελλιώτικη Σκήτη τών Καρεών ή Καρύων αποτελεί την έδρα τών Διοικητικών Αρχών τού Αγίου Όρους καί κατοικείται κυρίως άπό Κελλιώτες που μένουν στά γύρω καί μέσα Κελλιά.

Στις Καρυές εδρεύει:

α) Ή 'Ιερά Κοινότητα, ή Βουλή τών Μοναχών, που άποτελεί τό σπουδαιότερο διοικητικό όργανο τής αρχαιότερης δημοκρατίας τού κόσμου, που είναι τό 'Άγιον Όρος. Άποτελείται άπό είκοσι αντιπροσώπους τών ισαρίθμων είκοσι Βασιλικών, Πατριαρχικών καί Σταυροπηγιακών Ιερών Μονών.

β) Ή Ιερά Επιστασία, που άποτελείται άπό τον Πρωτεπιστάτη καί τρεις άλλους άντιπροσώπους τών 'Ιερών Μονών. Ή τετράδα αύτή, που κάθε χρόνο αλλάζει, άποτελεί τό Υπουργικό Συμβούλιο καί τό εκτελεστικό όργανο τών άποφάσεων τής Ίεράς Κοινότητος. Ασκεί δημαρχιακά καθήκοντα καί έποπτεύει στις Καρυές καί τη Δάφνη. Πληρώνει τους λογαριασμούς καί τους υπαλλήλους τής 'Ιεράς Κοινότητος καί έκπληροί κάθε έντολή καί άπόφαση Αύτής, που λαμβάνεται νόμιμα. Συνέρχεται ώς Δικαστήριο καί λαμβάνει άποφάσεις άπελάσεων παντός άτάκτου κοσμικού στοιχείου. Μέ τη σύμπραξη τής Αστυνομικής Αρχής, έκτελεί άστυϊατρικές επιθεωρήσεις, άγορανομικους έλέγχους καί διατιμήσεις στά καταστήματα τών Καρυών καί τής Δάφνης.

Read More ->>

5.'Η αίρεση τών όνοματοθειστών όνοματολατρών

Βορειοανατολικά τών Καρυών βρίσκεται ή ρωσική Σκήτη τού Αγίου Άνδρέου, τό λεγόμενο «Σαράι». Ή Σκήτη αυτή ήταν κοινόβιος καί είχε πάνω άπό χίλιους μοναχούς ρωσικής καταγωγής, ενώ σ’ αυτή έμεναν επίσης περισσότεροι άπό χίλιοι Ρώσοι εργάτες, οί όποίοι  δέν ήταν μοναχοί, αλλά απλώς ρασοφορούντες καί έμεναν σάν ενοικιαστές σέ δωμάτια καί έργατόσπιτα. Αύτούς τούς έλεγαν «Καβιώτες», άπό τή λατινική λέξη «Οθνώ». Δέν έκαναν καμμία εργασία αλλά συντηρούνταν άπό ελεημοσύνη καί βοηθήματα, πού έδιναν οί Ρώσοι του Αγίου Παντελεήμονα, καί άπό την ένίσχυση τών ρωσικών Σκητών τού Προφήτου Ήλιου και αυτής τού Αγίου Άνδρέου, που μοίραζαν δύο φορές την εβδομάδα σε όλους  αδιακρίτως και πολύ περισσότερο στους Καβιώτες χρήματα, τρόφιμα και άλλα αγαθά.

Read More ->>

6. «Έν τή οικία τού πατρός μου μοναί πολλαί είσιν»

Ό μοναχός Ίωάσαφ γέμισε χαρά καί άπορία ταυτόχρονα: πώς βρεθήκανε έκεΐ, ποιανού νά είναι αύτό τό τόσο ωραίο περιβόλι με τά ωραία δέντρα καί ποιοί νά είναι αυτοί οί άνθρωποι πού κατοικούσαν εκεί; Καί θυμήθηκε την ευαγγελική ρήση: «Έν τή οικία τού πατρός μου μοναί πολλαί είσιν» (Ίωάν. ιδ' 2).

Μέ τις σκέψεις αύτές προσπέρασε τούς ανθρώπους καί προχώρησε πιο πέρα. "Ύστερα από λίγο βλέπει στην απέραντη αυτή πεδιάδα μεγαλύτερο πλήθος άνθρώπων, ντυμένων μέ στρατιωτική στολή· όλοι φαίνονταν νέοι καί άνδρειωμένοι καί έλαμπαν σάν τον ήλιο.

Πολλή ώρα κάθησε καί καμάρωνε τήν ομορφιά τους καί αισθανόταν μεγάλη χαρά καί άγαλλίαση. Τότε ακούσε μιά φωνή νά λέει: «Αυτός ό άδελφός μας θέλει νά πάει στον Βασιλέα καί, όπως ξέρετε, πρέπει κάποιος άπό εμάς νά τον οδηγήσει». Αμέσως ξεχώρισε ένας άπ’ αυτούς τούς άνδρειωμένους, πού έ'λαμπε μεταξύ τών άλλων καί διακρινόταν όπως ή σελήνη άνάμεσα στ’ άστέρια καί φαινόταν έτσι πώς είναι άξιωματικός τους καί είπε: «Θά οδηγήσω μόνος μου τον άδελφό στόν Βασιλέα, γιατί μού έχει ιδιαίτερη άγάπη καί μέρανύχτα έπικαλείται τ’ δνομά μου, άλλά καί πολλές φορές στάθηκα Γι’ αύτόν έγγυητής στόν Βασιλέα».

Read More ->>

7. Ό Πατριάρχης Ιωακείμ

"Ηταν τό μεγάλο πανηγύρι τής Παναγίας τού Δεκαπενταυγούστου, πού τά παλιά χρόνια κρατούσε δεκαπέντε ημέρες στις Καρυές, καί οί πατέρες άπό όλα τά μέρη κι άπό τήν έρημο φέρνανε νά πουλήσουν τό εργόχειρό τους.

Τό 1913 πού ήσύχαζε στό Άγιον Όρος σάν εξόριστος ό Οικουμενικός Πατριάρχης Ιωακείμ ό Γ'. όταν βρέθηκε στις Καρυές, απέναντι άπό τό Ναό τού «Πρωτάτου», μπροστά στό έκκλησάκι τού «Αγίου Νικολάου», πού είναι καί τό Κοιμητήρι τών κοσμικών πού πεθαίνουν στό Άγιον Όρος, εκεί ό Πατριάρχης διέκρινε νά κάθεται ένα Γεροντάκι. μέ τό κομποσχοίνι στό χέρι, νά λέει τήν εύχή καί νά πουλάει τό έργόχειρό του, πού ήταν κομποσχοίνια.

'Ο Πατριάρχης Ιωακείμ πρόσεξε τό Γεροντάκι αύτό καί τού έκανε έντύπωση τό σεβάσμιο τού παρουσιαστικού καί τό ταπεινό τού ΰφους του. Ρώτησε καί τού είπαν πώς είναι Πνευματικός καί πωλεί τό έργόχειρό του. Πλησίασε, αγόρασε ένα κομποσχοίνι καί τον ρώτησε: «Σεβαστέ Γέροντα, μοϋ είπαν πώς είσαι Πνευματικός καί θέλω νά έρθω στήν Καλύβη σου νά έξομολογηθώ. Πού μένεις;».

Read More ->>

8. Μεγίστη Λαύρα

Συνεχίζοντας την προς άνατολάς πορεία μας από τή Βίγλα. μετά από μια ώρα περίπου φτάνουμε στο μεγαλύτερο κτηριακά μοναστήρι τού Αγίου Όρους, τή Μεγίστη Λαύρα, τήν όποια τό 963, μέ τή βοήθεια τών αύτοκρατόρων Νικηφόρου Φωκά και Ίωάννου τού Τσιμισκή, έκτισε ό άγιος Αθανάσιος ό Αθωνίτης.Τό Μοναστήρι τής Μεγίστης Λαύρας σάν μεγαθήριο φρούριο δεσπόζει σε όλη τή γύρω περιοχή. Ή τοποθεσία είναι μαγευτική καί όσο πλησιάζεις τό μοναστήρι αύτό. νομίζεις πώς μπαίνεις στήν πόλη τού Θεού.Στή βιογραφία τού αγίου Αθανασίου άναφέρεται πώς τά σχέδια . γιά τό μέγεθος τής μονής τά έδωκε ή Κυρία Θεοτόκος, που φανερώθηκε ή ίδια στον άγιο Αθανάσιο, καί έτσι έγινε μιά σωστή ολόκληρη πολιτεία.

Τό περιβάλλον και τό κλίμα που δημιουργεΐται άπό τούς κατοίκους τής πόλεως αυτής, δηλαδή τους ευλαβείς μοναχούς, σε συνεπαίρνει. Πρόθυμοι οί μοναχοί νά δείξουν τά πνευματικά κειμήλια, τά άγια Λείψανα, τά ιερά τιμαλφή αφιερώματα, τήν απέραντη βιβλιοθήκη, τόν κεντρικό ωραίο Ναό, τις θαυματουργές εικόνες, τους τάφους τών πατριάρχων καί άρχιερέων πού σάν άδελφοί τής μονής καί άπλοι μοναχοί κοιμήθηκαν έκεί τόν αιώνιο ύπνο!

Read More ->>

9. Αγία Άννα

Αφήνοντας τή Νέα Σκήτη καί προχωρώντας νοτιοανατολικά, φθάνουμε σέ μία πέτρινη Καμάρα. Σ’ αύτήν ή Παράδοση λέει πώς βρίσκονται τά σύνορα τής Ίεράς Μονής τού Αγίου Παύλου με τή μεγαλύτερη Σκήτη τού Αγίου Όρους, την «Αγία Άννα», επειδή στο σημείο αύτό συναντήθηκαν ό ήγούμενος τής Μονής Αγίου Παύλου Παύλος καί ό ήγούμενος τής Μονής των Βουλευτηρίων Αθανάσιος καί καθόρισαν τά όρια τών δύο αύτών 'Ιερών Μονών, έχοντας ξεκινήσει ό καθένας από τή Μονή του ταυτόχρονα.

Όπως μάς διηγήθηκαν σεβάσμιοι πατέρες, ή Σκήτη τής Αγίας Άννης είναι ή αρχαιότερη άλλα καί μεγαλύτερη Σκήτη τού Αγίου Όρους. Έχει όμως δύο περιόδους ζωής· ή μία, κατά τήν Παράδοση, άρχισε τόν 6ο μέ 7ο αιώνα, όπόταν συστήθηκε ή Κοινοβιακή Μονή τών «Βουλευτηρίων». Άπό τις πολλές όμως έπιδρομές τών θαλασσοπειρατών διατηρήθηκε μέχρι τόν 9ο μέ 10ο αιώνα καί μετά καταστράφηκε. Ακολουθεί ή δεύτερη περίοδος, που ξεκινά άπό τόν Όσιο Γερόντιο, τόν φερόμενο ώς ιδρυτή τής Σκήτης, ό όποίος χρημάτισε καί τελευταίος (μάλλον) ήγούμενος τής Μονής τών Βουλευτηρίων. Ό Άγιος αύτός ήταν σύγχρονος μέ τόν άγιο Μάξιμο τόν Καυσοκαλύβη. Στήν άρχή έ’ζησε σέ παραθαλάσσιες σπηλιές, άλλά άπό τις συνεχείς ενοχλήσεις τών πειρατών, άνέβηκε ψηλά στά δύσβατα βράχια, έκεί που σήμερα βρίσκεται τό έκκλησάκι τού Αγίου Παντελεήμονος. τό όποιο αύτός πρωτοέκτισε.

Read More ->>

10. Ό Οικουμενικός Πατριάρχης Κύριλλος ό Ε'

Ό Οικουμενικός Πατριάρχης Κύριλλος ό Ε' περιφρόνησε τίτλους καί αξιώματα δόξης καί τιμής καί παντός είδους ματαιοδοξία, έγκατέλειψε τά εγκόσμια καί κατετάγη σάν υποτακτικός καί άπλός μοναχός στή συνοδεία τής Καλύβης τών «Αγίων Αποστόλων», ποό είναι κάτω άπό τό Κυριάκό τής Σκήτης.

Ή Καλύβη αυτή είχε ένα κτήμα με ελαιόδεντρα κάτω στήν παραλία. τό όποιο καλλιεργούσαν οί πατέρες γιά άσκηση καί σκληραγωγία τού σώματος αφενός καί γιά ένα μικρό εισόδημα προς συντήρηση τών άδελφών άφετέρου.

Ό Πατριάρχης Κύριλλος, παρ’ όλη τήν προχωρημένη ήλικία του, πήγαινε πρώτος στο κτήμα νά βοηθήσει καί νά δίνει θάρρος στους αδελφούς, γιά νά έργάζονται με προθυμία. Επειδή όμως ήταν πολύ άπότομη ή άνηφόρα καί κατηφόρα, πολύ κουραστική σε νέους, πολύ δε περισσότερο σε γέρους, γιά τό λόγο αύτό καί με τήν άδεια τού Γέροντα τής Καλύβης, δόθηκε στον Πατριάρχη ένα υποζύγιο, γιά νά τον κατεβάζει καί ανεβάζει άπό τό κτήμα στο σπίτι.

Read More ->>

11.Τό προσκυνητάρι τής Αγίας Άννας

Στο δρόμο μεταξύ τής Σκήτης τής Μεγάλης καί τής Μικρής Άγιας ’Άννης. κάτω άπό βράχο πού σχηματίζει σπηλιά, υπάρχει ένα άλλο Προσκυνητάρι μέ ιερές εικόνες καί καντήλι, τό όποιο οί διερχόμενοι πατέρες διατηρούν αναμμένο καί ό λόγος είναι ότι  στο σημείο αύτό έχουν γίνει κατά καιρούς πολλές σατανικές ενέργειες, τις όποίες  καί παραθέτουμε, όπως μάς τις άφηγήθηκαν σεβάσμιοι πατέρες καί αδελφοί:

α) Μία απ’ αύτές, πιο γνωστή καί σέ μάς είναι ότι ό μοναχός Αρσένιος, ύποτακτικός τού γέροντα Αυξεντίου άπό την Καλύβη τού Αγίου Γεωργίου πού τώρα είναι έρειπωμένη, έφυγε άπό την Καλύβη τους χωρίς την άδεια τού Γέροντά του, τον όποίον άφησε πολύ στενοχωρημένο, αλλά κι ό ίδιος συγχυσμένος έφτασε στό δρόμο πού πηγαίνει γιά τη Μικρή Άγιάννα. Άκούμπησε στον κορμό ένός δέντρου, έκεί πού μέχρι σήμερα βρίσκεται καρφωμένος ένας ξύλινος σταυρός, τον όποιο μέ εύλάβεια προσκυνούν μοναχοί καί διερχόμενοι προσκυνητές. Κάθισε λίγο στό σημείο καί συλλογιζόταν πώς αυτό πού κάνει δέν είναι καλό. Είπε προς στιγμήν νά γυρίσει πίσω στον Γέροντά του, αλλά νίκησε ό έγωισμός καί προχώρησε.

Read More ->>

12. Ανακάλυψη άγνωστου Λειψάνου

ΜΙΚΡΑ ΑΓΙΑ ΑΝΝΑ

Κατά καιρούς πολλοί πατέρες και αδελφοί έχουν δει θαυμαστά και ύπερφυσικά πράγματα σε διάφορα μέρη τού Αγίου "Ορους. Πριν άπό τριάντα πέντε χρόνια κοιμήθηκε στο σημερινό Ησυχαστήριο τών χρυσοχόων Θωμάδων ό γερο-Κυπριανός άπό τή Μικρή Άγιάννα. ό όποίος μάς διηγήθηκε τό ακόλουθο περιστατικό: «Θά έχουν περάσει πολλά χρόνια, δεν θυμάμαι καλά πόσα, πού κίνησε ένας ευλαβής χριστιανός άπό τήν Κρήτη νά έρθει στο 'Άγιον Όρος, γιά νά προσκυνήσει τον Ιερό αύτόν τόπο με τούς Αγίους του καί νά δεί τον πρώτο του ξάδερφο, τον γέροντα Εύθύμιο, πού έμενε στήν τελευταία ήσυχαστική Καλύβη, που δεν είχε έκκλησία καί βρισκόταν στο κατώτερο μέρος τής Μικρής Άγιάννας.

Ό χριστιανός αύτός ταξίδεψε μέ πλοίο άπό τήν Κρήτη στή Δάφνη, τό κεντρικό λιμάνι τού Αγίου Όρους, κι άπό κεί μέ μιά μικρή βάρκα έφτασε τό άπογευματάκι στόν μικρό φυσικό ορμίσκο τής Άγιάννας. Δέν γνώριζε πώς νά πάει στή μικρή Άγιάννα ούτε πού άσκήτευε ό συγγενής του, γερο-Εύθύμιος. Ρώτησε ένα μοναχό, ό όποίος τού έδειξε πρόθυμα τό δρόμο· φυσικά τό μέρος έκεί ήταν όλο κατσάβραχα καί μέ πολλά κατσικοδρομάκια

Read More ->>

13. Ό σοφός γέροντας Δανιήλ

ΚΑΤΟΥΝΑΚΙΑ

Ό γέροντας Δανιήλ, κατά κόσμον Δημήτριος Ισιδώρου, καταγόταν άπό τή Σμύρνη τής Μ. Ασίας. Μόλις τελείωσε την «Εύαγγελική Σχολή» τής Σμύρνης, άπό υπερβολικό ζήλο στην αρετή καί τό Μοναχισμό, νέος ακόμη, σε ήλικία 19 έτών, έγκατέλειψε τα έγκόσμια, έφυγε κρυφά άπό τους γονείς καί τους συγγενείς του καί πήγε στήν Πάρο. Στο νησί εκείνο συνάντησε τον άγιο Αρσένιο, ό όποίος είχε κάνει χρόνια στο 'Άγιον Όρος, άλλά έξαναγκάσθηκε νά φύγει λόγω τών πολλών τότε σκανδάλων. Τώρα ήταν ήγούμενος στήν Ιερά Μονή τού Αγίου Γεωργίου, πού ήταν μετόχι τής έν Νάξω Ίεράς Μονής Φανερωμένης. Δεν έμεινε όμως  γιά πολύ καιρό κοντά στον άγιο Αρσένιο, διότι ό άγιος προέτρεψε τον Δημήτριο νά μεταβεί στο 'Άγιον Όρος τό συντομώτερο, μιά καί ήθελε νά γίνει καί πραγματικός καλόγερος.

Read More ->>

14. Ό διάβολος πολεμά τον υποτακτικό

Ό ήγούμενος, με συμβουλή τού Γέροντα Δανιήλ, γιά νά δοκιμάσει τον αδελφό Δαμασκηνό αν όντως μετανόησε άληθινά καί θέλει νά διορθωθεί καί νά κάνει ύπακοή, τού είπε: «Αδελφέ Δαμασκηνέ, αν θέλεις νά μήν υπακούς στο θέλημά σου καί νά προκόψεις άπό σήμερα κατά Θεόν, σοϋ δίνω έντολή νά μή ξαναβγείς έξω, στο προαύλιο τού μοναστηριού, καί νά μήν περάσεις τήν εξώπορτα τού μοναστηριού γιά κανένα λόγο. Ό άδελφός Δαμασκηνός δέχθηκε μέ χαρά τήν έντολή αύτή. έφόσον μάλιστα ήταν σύμφωνη καί μέ τή θέλησή του καί μέ τή συνήθεια που είχε καί πρώτα. Άπ’ έκείνη τήν ημέρα καί γιά άρκετό χρονικό διάστημα δέν βγήκε έξω άπό τό μοναστήρι.

Read More ->>

15. Όσιακό τέλος

Δέν πέρασε πολύς καιρός, ίσως δύο ή τρία χρόνια, μετά τήν εμφάνιση τού Ρώσου ασκητή καί ό γερο-Καλλίνικος έπεσε βαριά άρρωστος στο κρεβάτι. Ήταν μήνας Ιούλιος πού κυκλοφόρησε ή είδηση αύτή καί οί πατέρες, γνωστοί καί άγνωστοι, έτρεξαν νά έπισκεφθούν τον ασθενή καί νά πάρουν τήν εύχή του. Άπό τήν ίδια Ασθένεια είχε προσβληθεί και. ό μακαρίτης Γέροντας του παπαΔανιήλ, μέ τή διαφορά πώς ή ασθένεια έκείνου είχε βαστήξει δεκαπέντε ημέρες, ενώ του γέροντα Καλλίνικου, έπειδή ή κράση του ήταν πολύ γερή, βάστηξε περίπου σαράντα ημέρες. Έτσι, μία ημέρα μετά την εορτή τής Μεταμορφώσεως τού Χριστού, ό γερο-Καλλίνικος έκλεισε γιά πάντα τά μάτια τού σώματος καί μέ τά όλάνοιχτα μάτια τής ψυχής, άφοϋ είδε επί τής γής τό «άκτιστο θαβώριο Φως» τού Κυρίου καί Θεού καί Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού, καταξιώθηκε νά βλέπει εις αιώνας αιώνων καί τύ Τρισήλιον Σέλας τής Υπερουσίου καί Τρισυποστάτου Θεότητος, τού Πατρός καί τού Υιού καί τού Παναγίου Πνεύματος, τού Ενός καί μόνου Θεού καί Ποιητού τών Όλων, στις επτά (7) Αύγουστου τού 1930.

Read More ->>

16.Ό γέρων Παρθένιος

Καρούλια

Ό γέρων Παρθένιος καταγόταν άπό πριγκηπική οικογένεια τών Τσάρων τής Ρωσίας κα'ι σέ ηλικία δεκαοκτώ χρόνων έγινε μοναχός στο Κελλί «Άγιος Νικόλαος Βουραζέρη». Ασκήθηκε στην ύπακοή. την ταπείνωση και έξουθένωση που διδάσκει ή κοινοβιακή Καλογερική, άλλα ό πόθος τής τέλειας ησυχίας τον ώθησε να φύγει άπό τό Κελλί καί νά πάει στα Καρούλια, όπου έδειξε τέλεια αυταπάρνηση καί μεγάλη αγάπη προς όλους τούς ερημίτες Πατέρες, τούς οποίους έβλεπε σαν αγίους καί έπίγειους άγγέλους τού Θεού.

Βοηθούσε όλους γενικά καί δεν άφηνε κανένα νά μπει στο κελλί του, γιά νά μη δει που κοιμόταν καταγής στο σπήλαιο καί ποτέ στο κρεβάτι. Είχε βιβλική μορφή, ήταν σεβάσμιος καί μόνη ή όψη του φανέρωνε την ευγενική του καταγωγή.

Read More ->>

17.Ό γερο-Ναθαναήλ

Σέ μιά ξεροκαλύβα στήν έρημο τού Άγιοβασίλη άγωνιζόταν άσκητικά ό γερο-Ναθαναήλ. ό όποίος είχε δύο μοναχούς υποτακτικούς, καθώς μού διηγήθηκε καί πάλι ό σεβαστός καί άγαπητός μου γέροντας Δαμασκηνός. Ό ένας λεγόταν Αντώνιος καί ό άλλος Αθανάσιος.

Οί υποτακτικοί αυτοί, έπειδή στην περιοχή πού ήταν ή ξεροκαλύβα πού έμεναν δεν είχε τίποτε νά καλλιεργήσουν, έστω καί ένα μικρό κηπάκι, δεν μπορούσαν νά ζήσουν από αυτή. Έρχόχειρο δεν είχαν καί έτσι τό μεγαλύτερο διάστημα τού χρόνου έφευγαν μακριά καί έργάζονταν γιά νά ζήσουν καί νά οικονομήσουν τά απαραίτητα γιά τον Γέροντα τους. Τούς διέκρινε όμως κάποια άμέλεια καί περιφρόνηση γιά τον Γέροντα, διότι κάποια φορά έ'καναν περισσότερο άπό έξι μήνες νά γυρίσουν στην ξεροκαλύβα τους. Αύτή την περίοδο ό γερο-Ναθαναήλ άρρώστησε καί έπειδή δεν υπήρχε κανείς νά τον υπηρετήσει, παρουσιάστηκε ένας άγνωστος μοναχός, ό όποίος μέ κάθε προθυμία υπηρετούσε τον άρρωστο Γέροντα.

Read More ->>

18.Ή οίηση τού μοναχού

Ό γερο-Βαρνάβας άναστέναξε βαθιά καί είπε στόν άδελφό: «Αδελφέ μου, δέν είσαι καθόλου καλά. Πάσχεις άπό φοβερή πλάνη τού διαβόλου καί έχεις κρυφή οίηση  υπερηφάνεια. ’Άν θέλεις νά διορθωθείς καί νά γλυτώσεις άπό τήν πλάνη αυτή, άκουσέ με με προσοχή: «Πόσο έτρωγες καί πόσο έπινες στό μοναστήρι σου;». Ό μοναχός είπε: «Γέροντα, έγώ στό μοναστήρι έκανα μεγάλη εγκράτεια καί Γι’ αύτό οί πατέρες μέ είχαν γιά άγιο».

Τότε ό γερο-Βαρνάβας είπε στόν μοναχό Ναθαναήλ: «Θά πας στό μοναστήρι σου, θά καθήσεις στό κοινό τραπέζι καί θά φάς όλη τή μερίδα διακονία τού φαγητού σου καί θά πιεις όλη τή μερίδα τού κρασιοϋ σου τή διακονία σου καί όταν φάς τή μερίδα τού φαγητού καί πιεις τή μερίδα τού κρασιοϋ. θά ζητήσεις νά φάς καί νά πιεις δεύτερη καί τρίτη μερίδα».

Ό μοναχός Ναθαναήλ δέχθηκε μετά χαράς τή συμβουλή καί άφοϋ ζήτησε τήν εύχή τού γερο-πρεσβύτερου Βαρνάβα, πήγε στό μοναστήρι του, τόν Άγιο Παϋλο, καί έκαμε κατά τήν έντολή που τού είχε δώσει, όλα όσα τού είπε.

Read More ->>

19. Αληθινός υποτακτικός

Στην ίδια περιοχή, στά Κελλιά τής Κερασιάς καί συγκεκριμένα στο Κελλί τού «Τιμίου Προδρόμου καί Βαπτιστού Ίωάννου», τριάντα περίπου χρόνια μετά άπό τό προαναφερθέν άποτρόπαιο γεγονός, έζησε ένας εύλαβής καί ταπεινός μοναχός, ένας άληθινός ύποτακτικός μέ τό όνομα Παντελεήμων, κατά κόσμον Θεοφίλης Θεοφιλόπουλος  άπό τό Λογκανίκο τής Σπάρτης. Ό άπλός καί ενάρετος αυτός άνθρωπος, άφού μελέτησε μέ προσοχή τό βίο τού άββά Δοσιθέου που έζησε τον 5ο αί. στη Μονή τού άββά Σερίδου στήν Ανατολή καί άναφέρεται άπό τον άββά Δωρόθεο στο βιβλίο του, θέλησε νά τον μιμηθεί.

Πρόκειται περί τού κατά σάρκα αδελφού τού συγγραφέως (σημ. έπιμελητού).

Ό τρόπος ζωής τού άββά Δοσιθέου έκανε τόση εντύπωση στον πατέρα Παντελεήμονα. που ολόψυχα άπεφάσισε νά τον μιμηθεί. Πράγματι, άντέγραψε σέ όλα τή ζωή τού άββά Δοσιθέου, ό όποίος κάποτε δέν θέλησε νά φάει αύγά. αν καί ήταν άπαραίτητα λόγω τής άσθενείας του, γιά νά νεκρώσει μέ τον τρόπο αυτό τή θέλησή του, επειδή τά είχε ζητήσει μόνος του. Έτσι καί ό πατήρ Παντελεήμων δέν θέλησε σέ κανένα πράγμα νά κάνει τό θέλημά του, άλλα ήθελε κάθε πράγμα νά γίνεται άκριβώς κατά τήν εντολή τού Γέροντα. Είχε τέλεια αύταπάρνηση, ούτε νερό δέν έπινε χωρίς τήν άδεια καί τήν εύλογία τού Γέροντα, ένώ ήταν άδύνατο νά κοιμηθεί τό βράδυ, αν δέν άποκάλυπτε τούς λογισμούς του καί τόν πνευματικό πόλεμο τής ήμέρας στον Γέροντα.

Read More ->>

20. Δεν πρέπει νά κρίνουμε από τά φαινόμενα

ΚΑΥΣΟΚΑΛΥΒΙΑ

Ό μακαρίτης Πνευματικός μου από τή Σκήτη των Καυσοκαλυβίων ΠαπαΝικόδημος μοϋ διηγήθηκε την ακόλουθη Ιστορία, παρμένη άπό πατερικά άγιορείτικα χειρόγραφα: «"Ενας πιστός χριστιανός έπί δέκα πέντε χρόνια πήγαινε στόν' Πνευματικό του και έξομολογεΐτο τις ανθρώπινες αδυναμίες του. Μια μέρα όμως, όπως συνήθιζε, πήγε στον Πνευματικό του καί τόν βρήκε νά πορνεύεται μέ μια γυναίκα. Αμέσως βγήκε έξω καί φεύγοντας είπε στον έαυτό του: «’Άχ! τί έπαθα. αλίμονο σέ μένα, έχω τόσα χρόνια που έξομολογοϋμαι σέ αυτόν καί τώρα τί θά κάνω; Θά κολασθώ, γιατί όσα άμαρτήματα κι άν μού συγχώρεσε, εφόσον είναι άμαρτωλός άνθρωπος, είναι όλα άσυγχώρετα». ’Έκλεγε καί χτυπιόταν ό άνθρωπος γιά τό κακό που τόν βρήκε καί δεν ήξερε τί πρέπει νά κάνει. Στο δρόμο δίψασε, προχώρησε λίγο καί μπροστά του βρέθηκε ένα μικρό ρεματάκι στο όποιο έτρεχε γάργαρο καί πεντακάθαρο νερό. "Εσκυψε καί ήπιε. ’Ήπιε τόσο που χόρτασε καί δεν τού έκανε καρδιά νά φύγει, αλλά ήθελε νά πιει κι άλλο άπό έκεΐνο τό νεράκι

Read More ->>