῾Ο προφήτης τῆς Πονεμένης Ρωμιοσύνης

῾Ο  προφήτης τῆς  Πονεμένης Ρωμιοσύνης
Μνήμη Φωτίου  Κόντογλου († 30.6./13.7.1965)
Φώτης Κόντογλου καὶ  Φιλοπαπικὰ «Δίπτυχα»

Ο μεγάλος  ζωγράφος  δὲν  ἔχει  καμμίαν  θέσιν εἰς  τὰς  φιλοπαπικὰς ἐκδηλώσεις

Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου π. Θεοδώρου Ζήση, Καθηγητοῦ ᾿Α.Π.Θ.

α) ῾Ο φιλοπαπισμὸς προσβολὴ πρὸς  τοὺς ῾ΑγίουςΠρό τού 2001 θὰ  ἦταν  ἀρίστη  ἡ σκέψη  καὶ  ἡ ἀπόφαση  τῆς Διαρκοῦς  Συνόδου  τῆς  ᾿Εκκλησίας  τῆς  ῾Ελλάδος  νὰ  τιμήσει μὲ  τὸν  ὑψηλότερο,  τὸν  καταλληλότερο τρόπο,  τὸν  Φώτη Κόντο γλου,  ἐξαίροντας  καὶ προβάλλοντας τὶς τρεῖς  διαστάσεις  τοῦ προ σώπου καὶ τοῦ ἔργου του, τὴν λογοτεχνική, τὴν ἁγιογραφικὴ (=ζω γραφικὴ)  καὶ τὴν ῾Ομολογητική.῾Ο ἀοίδιμος Φώτιος ὡς συγγραφεύς, ὡς ἁγιογράφος καὶ ὡς ὁμολογητὴς  ἐσφράγισε  τὴν πνευματικὴ  πορεία  τοῦ Νέου ῾Ελληνι σμοῦ κατὰ τὸν 20ὸ αἰώνα καὶ ἀναδείχθηκε σὲ γιγάντια  μορφὴ τοῦ ῾Ελληνισμοῦ καὶ τῆς ᾿Ορθοδοξίας  μὲ τεράστια συμβολὴ στὴν ἀφύ πνιση  καὶ  στερέωση τῆς ὀρθοδόξου  αὐτοσυνειδησίας,  ποὺ ἐκινδύ νευε καὶ ἐξακολουθεῖ  νὰ κινδυνεύει  ἀπὸ  τὶς ξενικὲς  ἐπιρροές.῾Η τωρινὴ  πάντως  ἀπόφαση  τῆς  Διαρκοῦς  ῾Ιερᾶς  Συνόδου  νὰ ἀφιερωθοῦν  τὰ «Δίπτυχα», ἡ γνωστὴ ἑορτολογικὴ  καὶ διοικητικὴ ἐπετηρίδα  τῆς ᾿Εκκλησίας τῆς ῾Ελλάδος, τοῦ 2006 στὸν Φώτη Κόντογλου, μὲ ἀφορμὴ τὴν συμπλήρωση σαράντα ἐτῶν ἀπὸ τὴν κοίμη σή του (1965  2005), δὲν  εἶναι  καθόλου  τιμητική,  ἀλλὰ   τουλάχι στον ὑποκριτική,  γιὰ  νὰ  μὴ χρησιμοποιήσουμε  βαρύτερους  χαρα κτηρισμούς.

Read More ->>

Τό θαύμα Μια αληθινή Ιστορία

Τό Θαύμα Μιά αληθινή Ιστορία
Λεωνίδα Κουμάκη
Ευχαριστίες

Θα ήθελα να ευχαριστήσω δύο ανθρώπους που χωρίς τη βοήθειά τους δεν θα μπορούσα να ολοκληρώσω το βιβλίο αυτό:Τον Δημήτρη Καλούμενο, δημοσιογράφο στην Πατριαρχική Αυλή του Φαναρίου μέχρι το 1958, που με μεγάλη υπομονή, ώρες ολόκληρες, μου έδωσε ουσιώδεις λεπτομέρειες των τελευταίων 80 χρόνων, όπως τις έζησε, και με εφοδίασε με τα ανεκτίμητης αξίας συγγράμματά του «Η σταύρωση του Χριστιανισμού» (1975) και «Η συρρίκνωση του Ελληνικού Έθνους (1985)».Την μητέρα μου Ειρήνη που χάρις στη βοήθειά της ενεργοποίησα αδρανοποιημένες μνήμες και συμπλήρωσα εικόνες και γεγονότα.Τέλος, θα ήθελα να ευχαριστήσω την Εταιρία Προστασίας Εθνικής Κληρονομιάς, τόσο για την παροχή άφθονου φωτογραφικού -και όχι μόνο- υλικού, όσο και για την επιμέλεια της απόδοσης του κειμένου της Δεύτερης Έκδοσης του βιβλίου στην Αγγλική γλώσσα.

Read More ->>

Κωνσταντινούπολη, Σεπτέμβρης 1964

Κεφάλαιον Α΄
Τό Θαύμα Μιά αληθινή Ιστορία
Λεωνίδα Κουμάκη
Κωνσταντινούπολη, Σεπτέμβρης 1964

Τα μάτια της έπαιξαν ανήσυχα μέσα στις κόγχες τους. Γύρισε και κοίταξε φοβισμένα προς τα πίσω και, αφού βεβαιώθηκε πως δεν μας άκουγε κανείς, μου είπε με φωνή που φανέρωνε περισσή αγωνία:

— Είσαι πια ολόκληρος άντρας. Πόσες φορές δεν σου είπα πως δεν πρέπει να μιλάς ελληνικά στην μέση του δρόμου; Δε μας φθάνουν όσα μας βρήκανε; Δε φτάνει η καταστροφή πού 'πεσε πάνω μας; Θέλεις να σ' ακούσει κανείς και να 'χουμε κι άλλες φασαρίες τώρα που ο πατέρας σου είναι μακριά μας; Τόσο γρήγορα ξέχασες τι τράβηξε ο θείος Σιδερής;Είχε δίκιο. Απ' τη μέρα που έφυγε ο πατέρας μου κακήν-κακώς, η γλώσσα της είχε βγάλει μαλλί επαναλαμβάνοντας συνεχώς σε μένα και στην αδελφή μου πως, όταν περπατούσαμε στον δρόμο ή σε δημόσιο χώρο, έπρεπε νάμασταν μουγγοί. Μουγγοί από ανάγκη. Γιατί κινδυνεύαμε. Το να μιλάς ελληνικά στο δρόμο ή σε δημόσιους χώρους στην Τουρκία ισοδυναμούσε περίπου με ανθρωποκτονία από πρόθεση. Ήταν σαν να διασχίζεις με τα πόδια μια Εθνική οδό χωρίς να κοιτάς ούτε δεξιά ούτε αριστερά. Γιατί στην Τουρκία υπάρχει ένας Νόμος του 1932 «περί εξυβρίσεως του Τουρκισμού». Ο Νόμος αυτός ψηφίστηκε για την τρομοκράτηση και την καταπίεση των μη Τουρκικών πληθυσμών. Αρκούσε η ψευδομαρτυρία δύο ατόμων που θα έλεγαν αορίστως πως, τάχα, έβρισες την Τουρκία ή τους Τούρκους. Η καταδίκη που ακολουθούσε σήμαινε φυλάκιση χωρίς επιστροφή. Έτσι φοβόμασταν να αρθρώσουμε στον δρόμο ακόμα και μία λέξη ελληνική, γιατί κινδυνεύαμε να κατηγορηθούμε ότι βρίζαμε την Τουρκία.

Το πάθημα του θείου Σιδερή, πριν από 4 χρόνια περίπου, που γλίτωσε τη ζωή του παρά τρίχα, πληρώνοντας στα «κατάλληλα» πρόσωπα όλα όσα είχε συγκεντρώσει μια ζωή, ήταν πραγματικά πολύ χαρακτηριστικό.

Read More ->>

Όλα ξεκίνησαν ένα ζεστό απόγευμα

Κεφάλαιον Β΄ 
Τό Θαύμα Μιά αληθινή Ιστορία
Λεωνίδα Κουμάκη 
Όλα ξεκίνησαν ένα ζεστό απόγευμα 

Όλα ξεκίνησαν για μας ένα ζεστό απόγευμα του Ιουλίου του 1964. Ήταν Τρίτη, που ο πατέρας μου θεωρούσε ανέκαθεν άτυχη μέρα γιατί το μεσημέρι μιας Τρίτης, στις 29 Μαΐου 1453, έπεσε η Κωνσταντινούπολη.Βρισκόταν στο κατάστημα ηλεκτρολογικών ειδών που είχε σε κεντρικό σημείο της αριστοκρατικής συνοικίας Τζιχανγκίρ. Το κατάστημα αυτό το διατηρούσε 25 ολόκληρα χρόνια και είχε περάσει ένα σημαντικό μέρος της ζωής του εκεί μέσα.Ο πατέρας μου ήταν, όπως όλοι τον τελευταίο καιρό, ανήσυχος. Είχαν αρχίσει απελάσεις Ελλήνων από την Κωνσταντινούπολη με διάφορες ανόητες προφάσεις.Ο πατέρας μου γνώριζε πολύ καλά πως η Τουρκία είχε καταστρώσει την στρατηγική της για την εξόντωση του ελληνισμού που ζούσε εκεί πολλές δεκαετίες νωρίτερα. Απλά περίμενε και αξιοποιούσε τις ευκαιρίες που παρουσιάζονταν διαχρονικά για να πετύχει την πάγια στρατηγική της.Όπως, όταν ξέσπασε ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος, αφού χάρισε απλόχερα «διευκολύνσεις» τόσο στις Φασιστικές όσο και στις Συμμαχικές Δυνάμεις, η Τουρκία δεν έχυσε ούτε σταγόνα αίμα. Αντίθετα, θεώρησε την περίοδο αυτή σαν θαυμάσια ευκαιρία να καταφέρει ένα γερό πλήγμα στον Ελληνισμό της Πόλης.

Read More ->>

Αναχώρησις

Κεφάλαιον Γ΄
Τό Θαύμα.Μιά αληθινή Ιστορία
Λεωνίδα Κουμάκη
Αναχώρησις

Οι μέρες που μεσολάβησαν μέχρι την άλλη Τρίτη το πρωί ήταν γεμάτες ένταση και τρεξίματα.

Η καταγραφή της περιουσίας μας στο σπίτι και στο μαγαζί έγινε χωρίς καθυστέρηση.

Στο σπίτι κατέγραψαν τα πάντα -έπιπλα, χαλιά ακόμα και σκεύη- τα πάντα εκτός από ρουχισμό.

Στο μαγαζί όλα τα πάγια -εργαλεία, έπιπλα- καθώς και μερικά κινητά είδη κάποιας αξίας.

Οι γνωστοί και οι φίλοι είχαν μαζευτεί στο σπίτι για να προσφέρουν τη συμπαράστασή τους. Άλλοι έκλαιγαν, άλλοι όμως χαμογελούσαν και μας ενθάρρυναν για την βεβαιότητα μιας καλύτερης ζωής.

Ο πατέρας μου προσπάθησε να διαθέσει το εμπόρευμα εκείνο, που επειδή ήταν ευτελούς αξίας, δεν είχε καταγραφεί με λεπτομέρεια. Μάταια βέβαια. Οι Τούρκοι καραδοκούσαν να αρπάξουν την λεία, δωρεάν. Όπως και έγινε. Στο μαγαζί εγκαταστάθηκε ένας Τούρκος που είχε ο πατέρας μου για βοηθό. Στο σπίτι αργότερα, όταν φύγαμε, ο Τούρκος θυρωρός της διπλανής πολυκατοικίας.

Ο πατέρας μου πάντως αντιμετώπιζε την κατάσταση με χαρακτηριστική ψυχραιμία.

Η μητέρα μου έδειξε τις επόμενες μέρες να ξεπερνάει το αρχικό σοκ και να συμβιβάζεται με την ιδέα μιας καινούριας αρχής.

Read More ->>

Ανάθεμα στούς γκιαούρηδες

Κεφάλαιον  Δ΄
Τό Θαύμα .Μιά αληθινή Ιστορία
Λεωνίδα Κουμάκη
(Ανάθεμα στους γκιαούρηδες!)

«Θυμάστε πώς την γλύτωσα πάρα τρίχα;»

Το ίδιο βράδυ ξαπλωμένος στο κρεβάτι μου δεν ήταν φυσικά δυνατόν να κοιμηθώ. Στο νου μου ήλθαν οι κουβέντες του πατέρα μου: «Θυμάστε πώς την γλύτωσα πάρα τρίχα;» Μιλούσε για την νύχτα του Σεπτέμβρη του 1955.

Ήλθε στο νου μου, σαν σε όνειρο, η σκηνή που ήμασταν μαζεμένοι στην ταράτσα του σπιτιού μας, στριμωγμένοι σε μια γωνιά με θέα στο δρόμο που θα 'πρεπε να φανεί ο πατέρας. Κι αργότερα, όταν ήρθε ο πατέρας μου, στο ίδιο σημείο, περιμέναμε με αγωνία να περάσει το κύμα του φονικού όχλου. Εκείνες οι στιγμές θα μείνουν βαθειά χαραγμένες στη μνήμη μου. Ο τρόμος και ο φόβος ότι θα δεχτούμε επίθεση μας έκανε να μοιάζουμε με ποντίκια πιασμένα στη φάκα. Όσα χρόνια κι αν περάσουν δε θα ξεχάσω την εικόνα που σαν εφιάλτης χάραξε τη μνήμη μου: Φωτιές και καπνοί φαινόταν στον ουρανό, όπου κι αν έστριβες το βλέμμα σου. Οι κραυγές «Ανάθεμα στους γκιαούρηδες» «Ανάθεμα στους γκιαούρηδες», έφθαναν στ' αυτιά μας σαν φονικές σφαίρες.

Read More ->>

Απέλασις απο τήν Τουρκία

Κεφάλαιον Ε΄
Τό Θαύμα Μιά αληθινή Ιστορία
Λεωνίδα Κουμάκη
Απέλασις απο τήν Τουρκία

Το πρωί της 16ης Ιουλίου 1964 ο πατέρας μου απελάθηκε από την Τουρκία. Τις βδομάδες που μεσολάβησαν μέχρι τον Σεπτέμβρη περιμέναμε με αγωνία τα νέα που μας έστελνε.

«Έφτασα, είμαι καλά. Πήγα στο Παγκράτι και βρήκα την Μαρίτσα και τον Γιάννη. Ας είναι καλά οι άνθρωποι μου στάθηκαν απ' την πρώτη στιγμή. Η μοναχοκόρη τους, η Τζένη, είναι στην ηλικία της Αγγελικής, κι έτσι η Αγγελού μας θα έχει μια φιλενάδα για παρέα μόλις έρθετε κοντά μου» έγραφε στο πρώτο του γράμμα.«Βρήκα ένα μικρό διαμέρισμα στην οδό Κόνωνος, απέναντι απ' εκεί που κάθονται ο Γιάννης με την Μαρίτσα.Είναι ένα όμορφο διώροφο σπίτι που η ιδιοκτήτριά του είναι δασκάλα και κατάγεται απ' την Μικρά Ασία. Είναι λίγο ακριβό, αλλά στην αρχή θα 'χουμε μόνο το ενοίκιο. Δε χρειάζονται τώρα έπιπλα και πολυτέλειες. Θα σας ειδοποιήσω μόλις είμαι έτοιμος. Να προσέχετε όλοι σας. Τα μάτια σας δεκατέσσερα», μας έγραφε αργότερα.

Ρουφούσαμε με λαχτάρα τα λιτά και λιγόλογα γράμματα. Μετράγαμε τις μέρες μέχρι να πάρουμε ειδοποίηση για να ξεκινήσουμε.

Read More ->>

Ανάθεμα στούς άπιστους

Κεφάλαιον ς΄

Τό Θαύμα Μιά αληθινή Ιστορία
Λεωνίδα Κουμάκη
Ανάθεμα στούς άπιστους
«Γκιαουρλάρ καχρολσούν»

Συνεχίζαμε, μαζί με τη μητέρα μου και την αδελφή μου, το δρόμο μας για το Σιρκετζή. Το μπαούλο με τα υπάρχοντα μας θα περνούσε Τελωνειακό έλεγχο.

Ήμασταν σιωπηλοί. Στους τοίχους τα συνθήματα είχαν ένα και μοναδικό στόχο: Τους Έλληνες. «Βαταντάς Τούρτσε κονούς» (Συμπολίτες μιλάτε Τουρκικά) «Γκιαουρλάρ καχρολσούν» (Ανάθεμα στους άπιστους). Είχα την αίσθηση ενός πρόβατου που οδηγείται στη σφαγή. Η μητέρα μου κρατούσε την αδελφή μου σφιχτά απ' το χέρι και της είχε πει να κοιτάζει μόνο κάτω. Ποτέ δεξιά ή αριστερά.

Πολλές φορές αναρωτιόμουνα ποια άραγε να είναι τα όρια της ανθρώπινης αντοχής.

Φαίνεται τελικά πως ο άνθρωπος είναι ένα πολύ ανθεκτικό ον. Αντέχαμε να αντιμετωπίσουμε ένα απάνθρωπο, εξοντωτικό ψυχολογικό και οικονομικό αφανισμό συγκρατώντας όλες μας τις δυνάμεις, όλες μας τις αξίες. Λες και οι διώξεις, η καταπίεση, η τρομοκρατία, η λεηλασία των περιουσιών μας και τώρα ο εξοστρακισμός από την πατρώα γη χαλύβδωνε τη θέληση για τη ζωή, γιγάντωνε την ορμή για νέα δημιουργία.

Read More ->>

«Δόξα τω Θεώ τω καταξιωσάντι με τοιούτον έργον επιτελέσαι»

Κεφάλαιον Ζ'

Τό Θαύμα Μιά αληθινή Ιστορία

Λεωνίδα Κουμάκη

«Δόξα τω Θεώ τω καταξιωσάντι με τοιούτον έργον επιτελέσαι. Νενίκηκά σε Σολομών!»

Είχαν μείνει μόλις 24 ώρες για την αναχώρηση μας για την Αθήνα. Ο καθ' ένας μας ζούσε στον κόσμο του. Εγώ ένοιωθα ένα απροσδιόριστο μούδιασμα και μια έλλειψη οποιασδήποτε ζωντάνιας.

Ήθελα πριν φύγουμε να κάνω ένα τελευταίο προσκύνημα στους τόπους που γεννήθηκα και έζησα τα πιο χαρούμενα χρόνια της ζωής μου. Την παραμονή της αναχώρησης μας, πήγα πρώτα στην πρώτη γειτονιά που ζήσαμε τα Σεπτεμβριανά. Στάθηκα μπροστά στο σπίτι που μέναμε κάποτε κοιτάζοντας τη μεγάλη σιδερένια του πόρτα. Θυμάμαι που λέγαμε τότε πως το υπόγειο του ήταν στοιχειωμένο. Πόσες ιστορίες δεν κυκλοφορούσαν για την Κυρία Βάσω, που καθόταν στον πρώτο όροφο και που έλεγε πως ένοιωθε στον ύπνο της μετά τα μεσάνυχτα, κάποιο χέρι να της τραβάει το πόδι. Λέγανε πως ήταν το πνεύμα του σπιτιού που έβγαινε απ' το πηγάδι που υπήρχε στο υπόγειο. Όλοι φοβόμασταν να κατεβούμε σ' εκείνο το υπόγειο κι εγώ τουλάχιστον δεν θυμάμαι ποτέ ούτε να το πλησίασα.

Read More ->>

Σύντομη Ιστορία Εκκλησίας Γ.Ο.Χ - Πίνακας

Σύντομη Ἱστορία τῆς Μαρτυρικῆς Ἐκκλησίας τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν Ἑλλάδος

καὶ περὶ τῆς  Ἀποστολικῆς Διαδοχῆς Αὐτῆς

Ἔκδοση Ἱερᾶς Συνόδου

Ἡ ἡρωϊκὴ  καὶ  συνάμα  τραγικὴ αὐτὴ  Ἐποποιΐα εἶναι  ἐν πολλοῖς  ἄγνωστη στοὺς  σύγχρονους Νεο έλληνες,  ἀκόμη  καὶ  στοὺς  πιστοὺς  τῆς Ἐκκλησίας μας · εἶναι εἴτε λησμονημένη, εἴτε παραποιημένη, εἴτε ἀκόμη καὶ διαστρεβλωμένη. Γι’ αὐτὸ εἶναι ἀνάγκη  νὰ παρουσιασθῆ μὲ τρόπο  ὑπεύθυνο,  περιεκτικό, κατα νοητὸ καὶ σύντομο.Τοῦτο  ἔχουσα  ὑπ’ ὄψιν  της ἡ Ἱερὰ  Σύνοδός  μας τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν τῆς Ἑλλάδος, ὑπὸ τὸν Μακαριώτατο Ἀρχιεπίσκοπο κ. Καλλίνικο, προέβη στὴν ἔκδοση καὶ κυκλοφόρηση τῆς παρούσης ἐργασίας.  Ὁ σκοπός  της εἶναι κυρίως ἐνημερωτικός, ἀλλὰ καὶ ἀπολογητικός.Εἶναι  ἄμεση ἀνάγκη  οἱ νέες γενιές, οἱ νέοι μας, νὰ γνωρίσουν τὴν  ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας μας. Εἶναι ἀνάγκη νὰ  ἀποσαφηνισθοῦν ὁρισμένα  πράγματα. Καὶ ἀκόμη, εἶναι  ἀνάγκη  νὰ διευκρινισθοῦν τὰ τῆς προελεύσεως τῆς κανονικῆς Ἱερωσύνης  μας, διότι πολλὰ δυστυχῶς λέγονται καὶ ἀκούγονται ἀπὸ ὅσους ἀγνοοῦν τὴν πραγματικότητα ἤ, τὸ χειρότερο,  τὴν παραποιοῦν καὶ κακοποιοῦν βάναυσα.Εἶναι  ἀνάγκη  νὰ ἐκτιμήσουμε  ὅλοι  μας τὸ βάρος τῆς κληρονομιᾶς καὶ εὐθύνης ποὺ  βαστάζουμε  ἐμεῖς οἱ Γνήσιοι Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, γιὰ νὰ φρονηματι σθοῦμε, νὰ ἐμπνευσθοῦμε  καὶ νὰ διδαχθοῦμε ὄχι μό νον ἀπὸ τὰ ἡρωϊκά, ἔνδοξα καὶ ἔξοχα παραδείγματα τῶν πρὸ ἡμῶν Ἀγωνιστῶν, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὰ λάθη ποὺ ἔγιναν,  ὥστε νὰ μὴ ἐπαναληφθοῦν.

Read More ->>

Σύντομη Ἱστορία Μαρτυρικής Εκκλησίας Γ.Ο.Χ - Πρόλογος

Σύντομη Ἱστορία

τῆς Μαρτυρικῆς Ἐκκλησίας τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν Ἑλλάδος

καὶ περὶ τῆς Ἀποστολικῆς Διαδοχῆς Αὐτῆς

Ἔκδοση Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας Γ.Ο.Χ. Ἑλλάδος

Πρόλογος

Ο παρελθὸν ἔτος 2014 σηματοδότησε τὴν Ἐπέτειο τῆς συμπληρώσεως  90 ἐτῶν ἀπὸ  τὴν Ἡμερολογιακὴ Καινοτομία τοῦ 1924. Τότε, μὲ τὸ πρόσχημα μιᾶς μικρῆς δῆθεν καὶ ἀσήμαντης  ἀλλαγῆς  στὴν ἡμερομηνία τῶν Ἑορτῶν, ἔγινε ἕνα μέγα καὶ ἀποφασιστικό βῆμα γιὰ κάτι τὸ καινοφανὲς μὲ τὴν ἀρνητικὴ  ἔννοια,γιὰ  κάτι  ἐντελῶς  «νέο»  στὴν  ζωὴ τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας:  ἄρχισε  νὰ ἐπιβάλλεται μία νέα ἐκκλησιολογικὴ  αἵρεση, ὁ Οἰκουμενισμός.Ἡ αἵρεση αὐτὴ ἄρχισε νὰ ἐφαρμόζεται σταδιακά, μὲ τρόπο  ὅσο τὸ δυνατὸν πιὸ ἀδιόρατο, ὥστε νὰ μὴ γίνεται ἀντιληπτὴ ἀπὸ  τοὺς περισσοτέρους, καὶ  τὸ δηλητήριό  της, καθὼς  δινόταν σὲ μικρὲς δόσεις, δι- άβρωνε τὶς συνειδήσεις  τῶν πιστῶν  σὲ τέτοιο βαθμό, ὥστε νὰ καταστήσει τὴν Ἐκκλησία τῶν Καινοτόμων

«Νέα», δηλαδὴ μέρος τῆς Αἱρέσεως στὴν ὁποία αἰχμαλωτίσθηκε.Στὸ  ὄνομα  μιᾶς δῆθεν  ἀγάπης, ἀπεμπολήθηκε ἡ Ἁγιοπνευματικὴ Ἀγάπη  τῆς Ἀληθείας,  ἡ μόνη ἀληθινὴ καὶ σωτήρια.

Ἀπὸ τὴν πρώτη ἐκείνη ἐφαρμογὴ  τῆς Καινοτομίας τοῦ 1924, ἄρχισε μία Ἐποποιΐα ἀντιστάσεως γιὰ τὴν διαφύλαξη τοῦ ἀτιμήτου θησαυροῦ τῆς Ὀρθοδοξί- ας, αὐτὴ τοῦ ἱεροῦ Ἀγῶνος τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν, στὴν πατρίδα μας καὶ ἀλλοῦ.Ἡ ἡρωϊκὴ  καὶ  συνάμα  τραγικὴ αὐτὴ  Ἐποποιΐα εἶναι  ἐν πολλοῖς  ἄγνωστη στοὺς  σύγχρονους Νεο έλληνες,  ἀκόμη  καὶ  στοὺς  πιστοὺς  τῆς Ἐκκλησίας μας · εἶναι εἴτε λησμονημένη, εἴτε παραποιημένη, εἴτε ἀκόμη καὶ διαστρεβλωμένη. Γι’ αὐτὸ εἶναι ἀνάγκη  νὰ παρουσιασθῆ μὲ τρόπο  ὑπεύθυνο,  περιεκτικό, κατα- νοητὸ καὶ σύντομο.

Read More ->>

Α΄ Η προετοιμασία για Ημερολογιακή Μεταρρύθμιση

Α΄ Ἡ προετοιμασία γιὰ τὴν Ἡμερολογιακὴ Μεταρρύθμιση στὸν  χῶρο τῆς  Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας

ΑΠΟ τὶς ἀρχὲς τοῦ παρελθόντος 20οῦ αἰῶνος,  δι αφάνηκε στὸν χῶρο τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας ἕνας ἐπηρεασμὸς  ἀπὸ τὴν περιρρέουσα ἀτμόσφαιρα στὸν  ἑτερόδοξο κόσμο. Εἶχαν  ἀρχίσει  οἱ λεγόμενες ἑνωτικὲς διεργασίες, οἱ Οἰκουμενιστικὲς προσπάθειες, γιὰ  συνεργασία καὶ  ἕνωση τῶν διαφόρων χριστια νικῶν  Ὁμολογιῶν, κυρίως  στὸν Προτεσταντικὸ κό σμο. Ἀλλὰ καὶ οἱ Παπικοὶ δὲν ἔπαυαν νὰ προπαγαν δίζουν  τὶς δικές τους αἱρετικὲς  ἐπινοήσεις,  ὅπως καὶ τὸ δυτικό  τους Ἡμερολόγιο, τὸ Γρηγοριανό. Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μέχρι καὶ τὰ τέλη τοῦ 19ου αἰῶνα  παρέμενε  στὴν ἐπίσημη ἔκφραση  καὶ Ὁμολο γία της πιστὴ στὴν γραμμὴ τῆς Συνοδικῆς  καὶ Πατε ρικῆς Παραδόσεώς της, ὡς ἡ Μία, Ἁγία,  Καθολική, καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ  ἐπὶ τῆς γῆς, ἡ ἀήττητη  Κιβωτὸς τῆς Σωτηρίας.Γιὰ τὸν λόγο αὐτό, ποτὲ δὲν δελεάσθηκε μέχρι τότε ἀπὸ  τὶς «σειρῆνες» τοῦ δῆθεν ἐκσυγχρονισμοῦ στὴν θεοπαράδοτη Πίστη καὶ Ζωή της, καὶ ἀπέκρουε ἀπο φασιστικὰ κάθε νεωτερισμὸ  καὶ κάθε εἴδους Καινο τομία σὰν μία ὑπαγόρευση τοῦ πονηροῦ  διαβόλου.Σὲ τρεῖς μάλιστα Πανορθόδοξες Συνόδους, τὸ 1583, τὸ 1587 καὶ  τὸ 1593, καταδίκασε τὸ νέο Πασχάλιο καὶ Μηνολόγιο τοῦ Πάπα  Γρηγορίου τοῦ 1582, διότι κατέλυε τὸν Πασχάλιο Κανόνα τῆς Ἐκκλησίας, ὅπως εἶχε ὁρισθεῖ θεόπνευστα ἀπὸ τὴν Πρώτη ἤδη Οἰκουμε νικὴ Σύνοδο  τῆς Ἐκκλησίας τὸ 325 στὴν Νίκαια τῆς Βηθυνίας.

Read More ->>

Β΄ Ἡ Ἀλλαγὴ τοῦ Ἡμερολογίου στὴν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος

Β΄ Ἡ Ἀλλαγὴ τοῦ Ἡμερολογίου στὴν Ἐκκλησία τῆς  Ἑλλάδος καὶ ἡ  ἐπαινετὴ αντίδραση τῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν

ΤO ἔτος 1923 ἐκλέχθηκε ἀπὸ μία μικρὴ Σύνοδο,  μὲ ὑπόδειξη  τῆς Πολιτείας,  Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν ὁ Καθηγητὴς Χρυσόστομος Παπαδόπουλος, ὁ ὁποῖος μέσα σὲ μικρὸ διάστημα χρόνου,  χωρὶς συνεννόηση μὲ τὶς ἄλλες Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες,  χωρὶς συμφωνία, χωρὶς  ἐνημέρωση  καὶ  προετοιμασία προέβη  μονο μερῶς, παρὰ  τὶς ἀντιδράσεις ἐντὸς αὐτῆς  τῆς ἴδιας τῆς Συνόδου του, στὴν Ἀλλαγὴ τοῦ  Ἡμερολογίου, καὶ  ἡ 10η Μαρτίου τοῦ  1924 ὀνομάσθηκε διὰ  μιᾶς μὲ ἕνα ἀπεγνωσμένο ἅλμα εἰς ὕψος καὶ εἰς βάθος 23η Μαρτίου!...Τὸ Ὀρθόδοξο Πλήρωμα,  παρὰ  τὴν ἰδιαίτερα δύ σκολη  τότε  ἐποχὴ  ἀπὸ  κάθε  ἄποψη  (ἐθνικὸς  διχα σμός, Μικρασιατικὴ καταστροφή, πρόσφυγες κλπ.), δὲν ἀδιαφόρησε γιὰ τὴν φαινομενικὰ «μικρὴ» ἐκείνη Ἀλλαγή,  ἀλλὰ  ἀντέδρασε μὲ θαυμαστὴ  ἐπιμονὴ  καὶ δικαίωσε  πλήρως  τὸν χαρακτηρισμό, ποὺ προσέδω σαν στὸν  Λαὸ τοῦ Θεοῦ οἱ Ὀρθοδόξοι Πατριάρχες τῆς Συνόδου τοῦ 1848, ὡς «φύλακα τῆς Ὀρθοδοξίας».Εἶναι  γνωστὴ  ἡ διαπίστωση τοῦ ἁπλοῦ,  περιφρο νημένου, ἀλλὰ  θεοφόρου Ὀρθοδόξου λαοῦ  μας γιὰ τὴν ἐπιβολὴ τοῦ Νέου Ἡμερολογίου: «Μᾶς φραγκέψανε!...». 

Read More ->>

Γ΄ Ἀπόκτηση Ἀρχιερατικῆς Ἡγεσίας καὶ ἀντίδραση τῶν Καινοτόμων

Γ΄ Ἀπόκτηση Ἀρχιερατικῆς Ἡγεσίας καὶ ἀντίδραση τῶν Καινοτόμων

ΑΠΟ τὴν ἀρχὴ τοῦ ἱεροῦ Ἀγῶνος,  οἱ ἐπικεφαλῆς Κληρικοὶ καὶ λαϊκοὶ ἔκαναν ἐκκλήσεις, ὅπως καὶ ἐπισκέψεις  κατὰ  καιρούς,  σὲ διαφόρους φίλα  προσ κείμενους Ἀρχιερεῖς, παρακαλοῦντες αὐτοὺς νὰ ἐγκα ταλείψουν τὴν Καινοτομία καὶ νὰ ἀναλάβουν τὴν διαποίμανση τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων. Τέτοιες κρούσεις ἔγιναν  καὶ πρὸς τὸν σχολάζοντα ἐπιφανῆ Ἀρχιερέα πρώην  Φλωρίνης  Χρυσόστομο (Καβουρίδη), τὸν ἀπὸ  Ἴμβρου  καὶ Τενέδου  καὶ κα τόπιν  Πελαγονίας.Αὐτὸς  ὡς Μητροπολίτης Φλωρίνης  ἀπὸ  τὸ 1926 ἕως τὸ 1928 ἑόρταζε μὲ ἀπαίτηση μάλιστα  τοῦ τοπι κοῦ παραδοσιακοῦ πληθυσμοῦ τὶς Ἑορτὲς καὶ μὲ τὸ Παλαιὸ καὶ μὲ τὸ Νέο, ἀλλὰ κυρίως μὲ τὸ Παλαιό. Ἡ δὲ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Καινοτομίας τὸν ὑποχρέωσε  νὰ καθιερώσει τὸ Νέο ἀπὸ  τὴν Ἑορτὴ  τῶν Ἁγίων  Πέ τρου καὶ Παύλου  τοῦ 1928. Τὴν ἡμέρα  ὅμως ἐκείνη σημειώθηκε ἀπρόσμενα καταστροφικὴ πλημμύρα (!) καὶ οἱ Φλωρινιῶτες, ἀλλὰ καὶ ὁ ἴδιος ὁ Μητροπολί της Χρυσόστομος, θεώρησαν τοῦτο ὡς μία θεομηνία γιὰ τὴν ἐγκατάλειψη τοῦ Πατρίου! (βλ. Δημ. Μπεκάση, Ἡ μεγάλη πλημμύρα  τοῦ 1928, στὴν Ἱστοσελίδα «Λεύκωμα Φλωρίνης – Florinapast» τῆς 1911-2007).

Read More ->>

Δ΄ Νέοι διωγμοί Γνησίων Ορθοδόξων

Δ΄ Νέοι Διωγμοὶ  τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων καὶ ἐσωτερικοί τους κλυδωνισμοὶ

ΟΙ ἐξόριστοι Ἀρχιερεῖς  Δημητριάδος, πρώην  Φλω ρίνης καὶ Κυκλάδων ἐπανῆλθαν ἀπὸ τὴν Ἐξορία τὸν Ὀκτώβριο τοῦ 1935, μὲ σιωπηρὴ συγκατάθεση τῆς Κυβερνήσεως,  ὑπὸ  τὸ πρόσχημα τοῦ  κλονισμοῦ τῆς ὑγείας  τους, ἀνακτήσαντες ἐλευθερία  κινήσεως ·  ἀλλὰ τότε ἄρχισε νέα μέθοδος διωγμοῦ  ἀπὸ μέρους τῶν Νε οημερολογιτῶν. Τοὺς κατήγγειλαν στὰ Ποινικὰ Δικα στήρια ἐπὶ δῆθεν ἀντιποιήσει ἀρχῆς · δηλαδή, ἐνῶ εἶχαν δῆθεν  καθαιρεθεῖ ἀπὸ  τὴν Διοικοῦσα Ἱεραρχία τῆς Καινοτομίας, αὐτοὶ συνέχιζαν  νὰ ἀσκοῦν  τὰ τῆς Ἀρχι ερωσύνης, λειτουργοῦντες, χειροτονοῦντες Κληρικούς,ἐγκαινιάζοντες Ναούς, ὑπογράφοντες κείμενα κλπ. Τέτοιες δίκες ἔγιναν  πολλὲς τὰ ἑπόμενα ἔτη (1937,1938, 1940), στὶς ὁποῖες  οἱ κατηγορούμενοι Ὁμολο γητὲς Ἀρχιερεῖς  ἀθω ώνονταν, κατόπιν λαμπρῶν ἀπολογιῶν ἀπὸ μέρους    ἰδίως τοῦ πρώην  Φλωρίνης Χρυσοστόμου, τοῦ κυρίως «θεωρητικοῦ» τοῦ ἱεροῦ Ἀγῶνος· αὐτὸς πράγματι ἐπωμίσθηκε τὸ μέγα βάρος τῆς συντάξεως  τῶν κειμένων καὶ συνέγραψε πλῆθος ὁμολογιακῶν, ἀπολογητικῶν, ἑρμηνευτικῶν κλπ. ἔργων, τὰ ὁποῖα διακρίνονται γιὰ τὴν ἐμβρίθεια καὶ διεξοδικότητά τους, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὸν παλμὸ καὶ τὸν κατὰ  Χριστὸν  ζῆλο τους.

***

Read More ->>

Ε΄ Ὁ μεγάλος Διωγμὸς τοῦ 1951 καὶ ἡ μετέπειτα ἐξέλιξη

Ε΄ Ὁ μεγάλος  Διωγμὸς  τοῦ 1951 καὶ ἡ μετέπειτα ἐξέλιξη  μέχρι Κοιμήσεως τοῦ πρώην  Φλωρίνης Χρυσοστόμου

ΑΠΟ τὸ 1949 μὲ τὴν ἐκλογὴ ὡς νέου ἀρχιεπισκόπου τῆς Καινοτόμου Ἐκκλησίας τοῦ ἀπὸ Ἰωαννίνων Σπυρίδωνος Βλάχου,  τὰ πράγματα καὶ πάλι  δυσκό λευσαν σοβαρά. Ὁ Σπυρίδων ἔθεσε ὡς προτεραιότη τά του «τὴν ἐξάλειψιν τοῦ παλαιοημερολογιτισμοῦ»! Στὶς 26.5.1950, λίγες μέρες μετὰ τὴν κοίμηση  τοῦ Βρεσθένης Ματθαίου, ἡ τετραμελὴς  τότε Ἱερὰ  Σύν οδος ὑπὸ τὸν πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομο ἐξέδωσε Ἐγκύκλιο, ὑπενθυμίζουσα τὶς ἀρχὲς τῆς Ὁμολογίας τοῦ 1935 περὶ κηρύξεως τῆς Ἐκκλησίας τῶν Καινο τόμων  ὡς Σχισματικῆς καὶ  τῶν  Μυστηρίων της ὡς στερουμένων ἁγιαστικῆς Χάριτος ·  προέβαινε δὲ σὲ προτροπή, οἱ Κληρικοὶ  τοῦ  Πατρίου νὰ μὴ ἐξυπη ρετοῦν  μυστηριακῶς τοὺς  Νεοημερολογῖτες χωρὶς προηγουμένως ὁμολογία  καὶ μύρωσή τους. Ἀπευθυ νόταν  ἐπίσης ἔκκληση ἑνώσεως στοὺς διϊσταμένους τοῦ  Πατρίου, μὲ διαβεβαίωση ἀποκηρύξεως ὅσων θέσεων ὑποστηρίχθηκαν μετὰ τὸ 1937, οἱ ὁποῖες δὲν εὑρίσκονταν σὲ συμφωνία  μὲ τὶς ἀρχὲς τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καὶ τοῦ ἱεροῦ Ἀγῶνος. 

Read More ->>

ΣΤ΄. Ἡ πορεία στὴν ὀρφανία καὶ ἡ σύσταση νέας Ἱερᾶς Συνόδου

ΣΤ΄. Ἡ πορεία  στὴν  ὀρφανία καὶ ἡ σύσταση νέας Ἱερᾶς  Συνόδου

ΑΜΕΣΩΣ  μετὰ τὴν μακαρία Κοίμηση τοῦ ἀειμνήστου Ἡγέτου πρώην Φλωρίνης κυροῦ Χρυσοστό μου, συστήθηκε  προσωρινὴ τριμελὴς Ἐπιτροπὴ ἀπὸ Ἀρχιμανδρῖτες γιὰ τὴν διοίκηση  τοῦ ἱεροῦ Ἀγῶνος.Στὶς 16.9.1955 συνῆλθε τὸ Ἱερατεῖο στὸ Α΄ Πανελ λήνιο Ἱερατικὸ Συνέδριο καὶ ἀνέθεσε σὲ δωδεκαμελῆ Ἐκκλησιαστικὴ Ἐπιτροπὴ  διοικητικὰ καθήκοντα Τοποτηρητοῦ τῆς Ἐκκλησίας τῶν  Γνησίων  Ὀρθο δόξων, ὑπὸ τὴν προεδρία τοῦ Γέροντος Ἀρχιμανδρί του Ἀκακίου Παππᾶ τοῦ Ἁγιορείτου καὶ Κτήτορος τῆς Ἱερᾶς  Γυναικείας Μονῆς  τοῦ  Ἁγίου  Νικολάου Παιανίας Ἀττικῆς.  Κύρια  ἐπιδίωξη τῆς Ἐπιτροπῆς ἦταν  ἡ ἀναγκαία προσπάθεια γιὰ  ἐξεύρεση τρόπου χειροτονίας Ἀρχιερέων.  Γραμματεὺς  τῆς Ἐπιτροπῆς ὁρίσθηκε ὁ δραστήριος Ἀρχιμανδρίτης Χρυσόστομος Κιούσης. Σημειώθηκε δὲ συνεργασία μὲ τὶς Ἐπιτροπὲς τῶν ἀνὰ τὴν Ἑλλάδα Ἐνοριῶν γιὰ τὴν ἀπρόσκοπτη ὀργάνωση καὶ συνέχιση τῆς ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς καὶ δράσεως σὲ ὅλους τοὺς τομεῖς μὲ καλὰ ἀποτελέσματα.Ἡ ἀποβίωση τοῦ Καινοτόμου διώκτου ἀρχιεπισκό που Σπυρίδωνος Βλάχου τὸ ἑπόμενο ἔτος 1956 ἐπέφε ρε μεγάλη ἀνακούφιση, διότι τὰ κατασταλτικὰ μέτρα τῶν διωγμῶν  κατὰ  τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων περιο ρίστηκαν, χωρὶς βέβαια νὰ παύσουν καὶ ἐντελῶς.Ἔτσι, στὰ Θεοφάνια τοῦ 1957 ἐπιτράπηκε ἡ κατά δυση τοῦ Τιμίου Σταυροῦ στὸν Ἅγιο Γεώργιο Κερατ σινίου, μὲ συμμετοχὴ μεγάλου πλήθους πιστῶν, ἔχον τας ἐπικεφαλῆς τοὺς Ἀρχιμανδρῖτες Ἀκάκιο Παππᾶ τὸν Γέροντα καὶ Χρυσόστομο Κιούση.Τὸν  Ὀκτώβριο τοῦ  1957 συνῆλθε  στὴν  Ἀθήνα τὸ Β΄ Πανελλήνιο Ἱερατικὸ Συνέδριο, στὸ  ὁποῖο προσῆλθαν ὅλοι  σχεδὸν  οἱ Κληρικοὶ  τῶν  Γνησίων Ὀρθοδόξων ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα, ὅπως καὶ ἀντιπρόσω ποι τῶν Ζηλωτῶν τοῦ Ἁγίου  Ὄρους,  ἀλλὰ ἡ εἴσοδος σὲ λαϊκοὺς  ἀντιπροσώπους δὲν ἐπιτράπηκε. Ἔγινε ἀπολογισμὸς ἔργου  καὶ  ἐξελέγη  νέα  δωδεκαμελὴς Ἐκκλησιαστικὴ Ἐπιτροπή, καθὼς  ἐπίσης  ἐξελέγη σαν μὲ ψηφοφορία τρεῖς Ἀρχιμανδρῖτες ὡς ὑποψήφιοι Ἐπίσκοποι, οἱ Ἀκάκιος Παππᾶς ὁ Γέρων, Χρυσόστο μος Νασλίμης καὶ Χρυσόστομος Κιούσης.Τὸ ἔτος ἐκεῖνο ἀγοράσθηκαν καὶ τὰ ἰδιόκτητα Γραφεῖα τῆς Ἐκκλησίας ἐπὶ τῆς ὁδοῦ Κάνιγγος  32.

Read More ->>

Ζ΄. Ἡ Ἀποστολικὴ Διαδοχὴ τῆς Ἐκκλησίας τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν τῆς Ἑλλάδος εἶναι ἀδιαμφισβήτητη

Ζ΄. Ἡ Ἀποστολικὴ Διαδοχὴ τῆς Ἐκκλησίας τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν τῆς Ἑλλάδος εἶναι  ἀδιαμφισβήτητη

KΑΤΟΠΙΝ ὅσων  ἔχουν  προεκτεθεῖ, καθίσταται σαφὲς  ὅτι  δὲν ὑπάρχει πρόβλημα  στὸ θέμα τῆς ἐγκύρου προελεύσεως τῶν χειροτονιῶν τῆς Ἐκκλησί ας τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν Ἑλλάδος, οἱ ὁποῖες προέρχονται ἀπὸ  κατὰ  πάντα κανονικοὺς Ἀρχιερεῖς μὲ πλήρη καὶ ἀδιαμφισβήτητη Ἀποστολικὴ Διαδοχή. Κανεὶς δὲν διανοήθηκε νὰ ἀμφισβητήση τὴν κανο νικότητα τῆς Ἀρχιερωσύνης τῶν Ρώσων Ἐπισκόπων, οἱ ὁποῖοι  λόγῳ τοῦ διωγμοῦ  καὶ τῆς φυγῆς μεγάλου μέρους τοῦ Ποιμνίου  τους ἀπὸ  τὴν Ρωσία, μετὰ τὴν κομμουνιστικὴ ἐπανάσταση τοῦ 1917, ἀναγκάσθηκαν νὰ καταφύγουν στὸν ἐλεύθερο κόσμο.Φιλοξενήθηκαν ἐκκλησιαστικὰ  στὸ  ἔδαφος  τοῦ Πατριαρχείου Σερβίας ὡς Ρωσικὴ Ὀρθόδοξος Ἐκκλη σία τῆς Διασπορᾶς ἤ Ἐκτὸς Ρωσίας, μὲ πρῶτο Πρωθ ιεράρχη  τὸν ἐπιφανῆ  Μητροπολίτη Κιέβου Ἀντώνιο καὶ ἀρχικὰ πλέον τῶν 20 Ἀρχιερέων.Ἀργότερα, μετὰ τὸν Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, μετέφεραν τὴν ἕδρα τους στὴν Νέα Ὑόρκη τῶν Η.Π.Α.Οἱ περισσότερες τοπικὲς  Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες διατηροῦσαν ἐκκλησιαστικὴ κοινωνία μαζί τους, γι’ αὐτὸ ἄλλωστε καὶ ἡ σύμπραξη  τοῦ τότε Ἀρχιεπισκό που Κισνοβίου Ἀναστασίου, Μέλους τῆς Συνόδου τῆς Ρωσικῆς Διασπορᾶς, ζητήθηκε  ἀπὸ  τὸν  Πατριάρχη Ἱεροσολύμων Δαμιανὸ τὸ 1921, γιὰ  τὴν χειροτονία τοῦ Ἐπισκόπου Τιμοθέου,  ὁ ὁποῖος  καὶ  ἀποτέλεσε τὸν διάδοχο τοῦ Δαμιανοῦ στὸν Πατριαρχικὸ Θρόνο τῶν Ἱεροσολύμων.Ἡ Ἐκκλησία τῆς Ρωσικῆς Διασπορᾶς διακρινόταν ἀνέκαθεν γιὰ τὴν παραδοσιακὴ θέση της καὶ ὑπερα σπίσθηκε τὴν Ὀρθόδοξη Πίστη ἔναντι τῶν πειρασμῶν καὶ  καινοτομιῶν τοῦ  20οῦ αἰῶνος.  Ἐξ  ἀρχῆς  ἦταν ἐπίσημα κατὰ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ δὲν δέχθηκε τὴν ἡμερολογιακὴ Καινοτομία, ἔναντι τῆς ὁποίας ἀντιτά χθηκε σθεναρά.

Read More ->>

Η΄. Ἡ μετὰ τὸ 1970 πορεία τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας

Η΄. Ἡ μετὰ τὸ 1970 πορεία τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας

MΕΤΑ τὴν βεβαίωση ἀπὸ τὶς Ἀρχὲς περὶ τὰ τέλη τῆς δεκαετίας τοῦ ’60 ὅτι τὰ Μυστήρια  τῆς Ἐκκλη σίας τῶν Γνησίων  Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν ἐγγρά φονται ἀκώλυτα στὰ  Ληξιαρχεῖα τοῦ Κράτους,  ἐφ’ ὅσον ἀναγνωρίζονται ἀπὸ τὴν Ἑλληνικὴ Δικαιοσύνη (1947, 1972), ἀλλὰ καὶ τὴν ἀπόπειρα τῆς Καινοτόμου Ἐκκλησίας νὰ προσεταιρισθεῖὑφαρπάξει τὶς δεκά δες Ἱερὲς Μονὲς τῆς Ἐκκλησίας μας, οἱ περισσότερες τῶν ὁποίων  θεώρησαν ὡς λύση ἀνάγκης τὴν μετοχιο ποίηση στὴν Ἱερὰ Μονὴ Ἐσφιγμένου Ἁγίου  Ὄρους, ἀκολούθησε πορείαἀνασυγκροτήσεως, ἀλλὰ καὶ ἀποσταθεροποιήσεως.Τὸν Αὔγουστο τοῦ 1970 ἦλθε στὴν Ἀθήνα ὁ Ἐπίσκο πος Μανχάτταν Λαῦρος,       Γραματέας τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ρω σικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Διασπορᾶς,  καὶ συλλειτούργησε μὲ τὸν Ἀρχιεπίσκοπο Αὐξέντιο καὶ τοὺς λοιποὺς Ἀρχιερεῖς (Ἀκάκιο, Γερόντιο, Πέτρο)  καὶ τὸν Κλῆρο τῆς Ἐκκλησίας μας πρὸς ἐπισφράγισιν τῆς διακηρυχθείσης Ἑνότητος.

Τὴν ἐπίσκεψη  ἐκεί νη ἀνταπέδωσε Συν οδικὴ Ἀντιπροσω πεία  ἀπὸ  τὴν Ἑλλά δα ὑπὸ τὸν Ἀρχιε πίσκοπο  Αὐξέντιο, ἡ ὁποία  μετέβη τὸ ἑπόμενο ἔτος στὴν Ἀμερικὴ  καὶ ἦλθε σὲ ἐπίσημη  ἐπικοινωνία μὲ τὴν ὑπὸ  τὸν  ΜητροπολίτηΦιλάρετο Ρωσικὴ Ἱερὰ Σύνοδο.Ἦταν  ἡ ἐποχὴ  ποὺ  ὁ Μητροπολίτης Φιλάρετος ἔχαιρε  σεβασμοῦ  καὶ  τιμῆς  καὶ  στὴν  Ἑλλάδα καὶ παγκοσμίως γιὰ  τὰ  περίφημα Ἀντιοικουμενιστικὰ κείμενά  του,  τὶς  γνωστὲς  «Ἐπιστολὲς  Πόνου», τὶς ὁποῖες ἀπηύθυνε στοὺς προκαθημένους τῆς ἐπισήμου Ὀρθοδοξίας, οἱ ὁποῖοι βυθίζονταν στὴν οἰκουμενι στικὴ  ἄβυσσο.  Ἐπρόκειτο γιὰ  μνημεῖα Ὀρθοδόξου Μαρτυρίας καὶ Ὁμολογίας, ποὺ ἀποτελοῦσαν σταθ μοὺς καὶ ὕστατη προσπάθεια ἀνανήψεως τῶν οἰκου μενιστοπλήκτων ἐπισήμων ὀρθοδόξων Διοικήσεων.

Read More ->>

Θ΄. Περίοδος μεγάλης ἐσωτερικῆς δοκιμασίας

Θ΄. Περίοδος μεγάλης ἐσωτερικῆς δοκιμασίας

ΚΑΤΟΠΙΝ  τῶν ὅσων προϊδεαστικὰ περιγράψαμε γιὰ  τὰ τῆς δεκαετίας τοῦ ’70, φθάσαμε  στὸ ἔτος

1979, ποὺ  συνέβη ἡ ἀπαρχὴ ρηγμάτων μὲ τραγικὰ ἀποτελέσματα.Πρέπει  βέβαια νὰ σημειώσουμε, ὅτι στὴν ἱστορία τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας, καὶ στὰ παλαιότερα χρόνια  καὶ σὲ νεώτερες ἐποχές, δὲν ἦταν ἄγνωστα τὰ φαινόμενα μεγάλων κρίσεων καὶ ἰσχυρῶν κλονισμῶν στὸ ἐσωτερικό της, μὲ τραγικὰ ἀποτελέσματα, σὲ δύ σκολες μάλιστα  περιόδους ἀντιαιρετικῶν ἀγώνων ὑπὲρ  Πίστεως.  Εἶναι  γνωστὸς  καὶ  δεδομένος  ἄλλω στε ὁ πόλεμος τοῦ διαβόλου  κατὰ  τῆς Ἐκκλησίας, ὁ ὁποῖος  ἐκμεταλλεύεται καταλλήλως τὶς ἀνθρώπινες ἀδυναμίες  ἀκόμη καὶ τῶν Ποιμένων, ὥστε νὰ προξε νοῦνται διαμάχες καὶ τὸ σωτηριῶδες ἔργο τῆς Ἐκκλη σίας νὰ ἐμποδίζεται.Στὴν  προαναφερθεῖσα λοιπὸν   Συνοδικὴ κρίση ποὺ ὑφίστατο καὶ ποὺ φαινόταν νὰ ἐπιτείνεται, στὴν Ἐκκλησία μας τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν Ἑλλάδος, ἀποφασίσθηκε ἀπὸ  ὁρισμένους  νὰ δοθεῖ μία παράτολμη λύση ὡς ἀπόπειρα διεξόδου  καὶ ἀνα νεώσεως.

Read More ->>

Ι΄. Περίοδος ἀνασυγκροτήσεως καὶ ἐλπίδος

Ι΄. Περίοδος ἀνασυγκροτήσεως καὶ ἐλπίδος

MΕΤΑ καὶ  τὴν κοίμηση τοῦ Οἰνόης Ματθαίου τὸ 1999, ἡ Ἱερὰ  Σύνοδος  προέβη  στὴν ἐκλογὴ  καὶ χειροτονία πέντε  νέων  Ἐπισκόπων: τοῦ  Πειραιῶς καὶ  Σαλαμῖνος Γεροντίου τοῦ  Β΄ (Λουδάρου), τοῦ Ἀττικῆς καὶ Βοιωτίας Χρυσοστόμου (Μανιώτη),  τοῦ Χριστιανουπόλεως Γρηγορίου  (Μαρκόπουλου), τοῦ Μαραθῶνος Φωτίου  (Μαντάλη) καὶ  τοῦ Βρεσθένης Θεοδοσίου (Βασιλείου). Διὰ  τοῦ  τρόπου τούτου ἡ Ἱεραρχία ἀνανεώθηκε καὶ  ἀναπτερώθηκαν οἱ ἐλπί δες γιὰ ἔναρξη μιᾶς περιόδου ἀνασυγκροτήσεως καὶ ἐλπίδος, ὅπως καὶ ἔγινε, πρωτίστως μὲ τὴν ἀκόμη κα λύτερη βελτίωση λειτουργίας τῆς Ἱερᾶς Συνόδου.Τὸ 2000 χειροτονήθηκε ἐπίσης ὡς Βοηθὸς Ἐπίσκοπος τοῦ Ἀμερικῆς Παύλου ὁ Θεουπόλεως Χριστόδουλος.

Read More ->>

Βασικὴ Βιβλιογραφία

Βασικὴ  Βιβλιογραφία

– Τὸ  Ἐκκλησιαστικὸν Ἡμερολόγιον ὡς Κριτήριον τῆς Ὀρθοδοξίας, Ἀπολογία τοῦ Σεβασμ. Μητροπολίτου πρ. Φλωρίνης Χρυσοστόμου πρὸς τὴν Ὀρθόδοξον Ἑλληνικὴν Συνείδησιν, ἔκδ.  «Κήρυκος  τῶν  Ὀρθοδόξων», Ἀθῆναι

1935, σελ. 87.

– Πανελληνίου Θρησκευτικῆς  καὶ  Ἐθνικῆς Ὀρθοδόξου Κοινωνίας, Τὸ  Πρῶτον  Πανελλαδικὸν Συνέδριον τῶν ὀπαδῶν τοῦ  Ἰουλιανοῦ Ἑορτολογίου, ἐν Ἀθήναις μηνὶ Ἀπριλίου 1947, σελ. 118.

– Σταύρου ΚαραμήτσουΓαμβρούλια, Ἡ Ἀγωνία ἐν τῷ κήπῳ τῆς Γεθσημανῆ, Ἀθῆναι  1961, σελ. 376.

– «Ἐκκλησία τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν ἤ Πα λαιοημερολογιτῶν», στὴν Θρησκευτικὴ καὶ Ἠθικὴ Ἐγκυ κλοπαιδεία, τ. 1, Ἀθῆναι  1962, στλ. 817-827.

Read More ->>