Σύντομη Ιστορία Εκκλησίας Γ.Ο.Χ - Πίνακας

Σύντομη Ἱστορία τῆς Μαρτυρικῆς Ἐκκλησίας τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν Ἑλλάδος

καὶ περὶ τῆς  Ἀποστολικῆς Διαδοχῆς Αὐτῆς

Ἔκδοση Ἱερᾶς Συνόδου

Ἡ ἡρωϊκὴ  καὶ  συνάμα  τραγικὴ αὐτὴ  Ἐποποιΐα εἶναι  ἐν πολλοῖς  ἄγνωστη στοὺς  σύγχρονους Νεο έλληνες,  ἀκόμη  καὶ  στοὺς  πιστοὺς  τῆς Ἐκκλησίας μας · εἶναι εἴτε λησμονημένη, εἴτε παραποιημένη, εἴτε ἀκόμη καὶ διαστρεβλωμένη. Γι’ αὐτὸ εἶναι ἀνάγκη  νὰ παρουσιασθῆ μὲ τρόπο  ὑπεύθυνο,  περιεκτικό, κατα νοητὸ καὶ σύντομο.Τοῦτο  ἔχουσα  ὑπ’ ὄψιν  της ἡ Ἱερὰ  Σύνοδός  μας τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν τῆς Ἑλλάδος, ὑπὸ τὸν Μακαριώτατο Ἀρχιεπίσκοπο κ. Καλλίνικο, προέβη στὴν ἔκδοση καὶ κυκλοφόρηση τῆς παρούσης ἐργασίας.  Ὁ σκοπός  της εἶναι κυρίως ἐνημερωτικός, ἀλλὰ καὶ ἀπολογητικός.Εἶναι  ἄμεση ἀνάγκη  οἱ νέες γενιές, οἱ νέοι μας, νὰ γνωρίσουν τὴν  ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας μας. Εἶναι ἀνάγκη νὰ  ἀποσαφηνισθοῦν ὁρισμένα  πράγματα. Καὶ ἀκόμη, εἶναι  ἀνάγκη  νὰ διευκρινισθοῦν τὰ τῆς προελεύσεως τῆς κανονικῆς Ἱερωσύνης  μας, διότι πολλὰ δυστυχῶς λέγονται καὶ ἀκούγονται ἀπὸ ὅσους ἀγνοοῦν τὴν πραγματικότητα ἤ, τὸ χειρότερο,  τὴν παραποιοῦν καὶ κακοποιοῦν βάναυσα.Εἶναι  ἀνάγκη  νὰ ἐκτιμήσουμε  ὅλοι  μας τὸ βάρος τῆς κληρονομιᾶς καὶ εὐθύνης ποὺ  βαστάζουμε  ἐμεῖς οἱ Γνήσιοι Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, γιὰ νὰ φρονηματι σθοῦμε, νὰ ἐμπνευσθοῦμε  καὶ νὰ διδαχθοῦμε ὄχι μό νον ἀπὸ τὰ ἡρωϊκά, ἔνδοξα καὶ ἔξοχα παραδείγματα τῶν πρὸ ἡμῶν Ἀγωνιστῶν, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὰ λάθη ποὺ ἔγιναν,  ὥστε νὰ μὴ ἐπαναληφθοῦν.

Read More ->>

Σύντομη Ἱστορία Μαρτυρικής Εκκλησίας Γ.Ο.Χ - Πρόλογος

Σύντομη Ἱστορία

τῆς Μαρτυρικῆς Ἐκκλησίας τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν Ἑλλάδος

καὶ περὶ τῆς Ἀποστολικῆς Διαδοχῆς Αὐτῆς

Ἔκδοση Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας Γ.Ο.Χ. Ἑλλάδος

Πρόλογος

Ο παρελθὸν ἔτος 2014 σηματοδότησε τὴν Ἐπέτειο τῆς συμπληρώσεως  90 ἐτῶν ἀπὸ  τὴν Ἡμερολογιακὴ Καινοτομία τοῦ 1924. Τότε, μὲ τὸ πρόσχημα μιᾶς μικρῆς δῆθεν καὶ ἀσήμαντης  ἀλλαγῆς  στὴν ἡμερομηνία τῶν Ἑορτῶν, ἔγινε ἕνα μέγα καὶ ἀποφασιστικό βῆμα γιὰ κάτι τὸ καινοφανὲς μὲ τὴν ἀρνητικὴ  ἔννοια,γιὰ  κάτι  ἐντελῶς  «νέο»  στὴν  ζωὴ τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας:  ἄρχισε  νὰ ἐπιβάλλεται μία νέα ἐκκλησιολογικὴ  αἵρεση, ὁ Οἰκουμενισμός.Ἡ αἵρεση αὐτὴ ἄρχισε νὰ ἐφαρμόζεται σταδιακά, μὲ τρόπο  ὅσο τὸ δυνατὸν πιὸ ἀδιόρατο, ὥστε νὰ μὴ γίνεται ἀντιληπτὴ ἀπὸ  τοὺς περισσοτέρους, καὶ  τὸ δηλητήριό  της, καθὼς  δινόταν σὲ μικρὲς δόσεις, δι- άβρωνε τὶς συνειδήσεις  τῶν πιστῶν  σὲ τέτοιο βαθμό, ὥστε νὰ καταστήσει τὴν Ἐκκλησία τῶν Καινοτόμων

«Νέα», δηλαδὴ μέρος τῆς Αἱρέσεως στὴν ὁποία αἰχμαλωτίσθηκε.Στὸ  ὄνομα  μιᾶς δῆθεν  ἀγάπης, ἀπεμπολήθηκε ἡ Ἁγιοπνευματικὴ Ἀγάπη  τῆς Ἀληθείας,  ἡ μόνη ἀληθινὴ καὶ σωτήρια.

Ἀπὸ τὴν πρώτη ἐκείνη ἐφαρμογὴ  τῆς Καινοτομίας τοῦ 1924, ἄρχισε μία Ἐποποιΐα ἀντιστάσεως γιὰ τὴν διαφύλαξη τοῦ ἀτιμήτου θησαυροῦ τῆς Ὀρθοδοξί- ας, αὐτὴ τοῦ ἱεροῦ Ἀγῶνος τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν, στὴν πατρίδα μας καὶ ἀλλοῦ.Ἡ ἡρωϊκὴ  καὶ  συνάμα  τραγικὴ αὐτὴ  Ἐποποιΐα εἶναι  ἐν πολλοῖς  ἄγνωστη στοὺς  σύγχρονους Νεο έλληνες,  ἀκόμη  καὶ  στοὺς  πιστοὺς  τῆς Ἐκκλησίας μας · εἶναι εἴτε λησμονημένη, εἴτε παραποιημένη, εἴτε ἀκόμη καὶ διαστρεβλωμένη. Γι’ αὐτὸ εἶναι ἀνάγκη  νὰ παρουσιασθῆ μὲ τρόπο  ὑπεύθυνο,  περιεκτικό, κατα- νοητὸ καὶ σύντομο.

Read More ->>

Α΄ Η προετοιμασία για Ημερολογιακή Μεταρρύθμιση

Α΄ Ἡ προετοιμασία γιὰ τὴν Ἡμερολογιακὴ Μεταρρύθμιση στὸν  χῶρο τῆς  Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας

ΑΠΟ τὶς ἀρχὲς τοῦ παρελθόντος 20οῦ αἰῶνος,  δι αφάνηκε στὸν χῶρο τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας ἕνας ἐπηρεασμὸς  ἀπὸ τὴν περιρρέουσα ἀτμόσφαιρα στὸν  ἑτερόδοξο κόσμο. Εἶχαν  ἀρχίσει  οἱ λεγόμενες ἑνωτικὲς διεργασίες, οἱ Οἰκουμενιστικὲς προσπάθειες, γιὰ  συνεργασία καὶ  ἕνωση τῶν διαφόρων χριστια νικῶν  Ὁμολογιῶν, κυρίως  στὸν Προτεσταντικὸ κό σμο. Ἀλλὰ καὶ οἱ Παπικοὶ δὲν ἔπαυαν νὰ προπαγαν δίζουν  τὶς δικές τους αἱρετικὲς  ἐπινοήσεις,  ὅπως καὶ τὸ δυτικό  τους Ἡμερολόγιο, τὸ Γρηγοριανό. Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μέχρι καὶ τὰ τέλη τοῦ 19ου αἰῶνα  παρέμενε  στὴν ἐπίσημη ἔκφραση  καὶ Ὁμολο γία της πιστὴ στὴν γραμμὴ τῆς Συνοδικῆς  καὶ Πατε ρικῆς Παραδόσεώς της, ὡς ἡ Μία, Ἁγία,  Καθολική, καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ  ἐπὶ τῆς γῆς, ἡ ἀήττητη  Κιβωτὸς τῆς Σωτηρίας.Γιὰ τὸν λόγο αὐτό, ποτὲ δὲν δελεάσθηκε μέχρι τότε ἀπὸ  τὶς «σειρῆνες» τοῦ δῆθεν ἐκσυγχρονισμοῦ στὴν θεοπαράδοτη Πίστη καὶ Ζωή της, καὶ ἀπέκρουε ἀπο φασιστικὰ κάθε νεωτερισμὸ  καὶ κάθε εἴδους Καινο τομία σὰν μία ὑπαγόρευση τοῦ πονηροῦ  διαβόλου.Σὲ τρεῖς μάλιστα Πανορθόδοξες Συνόδους, τὸ 1583, τὸ 1587 καὶ  τὸ 1593, καταδίκασε τὸ νέο Πασχάλιο καὶ Μηνολόγιο τοῦ Πάπα  Γρηγορίου τοῦ 1582, διότι κατέλυε τὸν Πασχάλιο Κανόνα τῆς Ἐκκλησίας, ὅπως εἶχε ὁρισθεῖ θεόπνευστα ἀπὸ τὴν Πρώτη ἤδη Οἰκουμε νικὴ Σύνοδο  τῆς Ἐκκλησίας τὸ 325 στὴν Νίκαια τῆς Βηθυνίας.

Read More ->>

Β΄ Ἡ Ἀλλαγὴ τοῦ Ἡμερολογίου στὴν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος

Β΄ Ἡ Ἀλλαγὴ τοῦ Ἡμερολογίου στὴν Ἐκκλησία τῆς  Ἑλλάδος καὶ ἡ  ἐπαινετὴ αντίδραση τῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν

ΤO ἔτος 1923 ἐκλέχθηκε ἀπὸ μία μικρὴ Σύνοδο,  μὲ ὑπόδειξη  τῆς Πολιτείας,  Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν ὁ Καθηγητὴς Χρυσόστομος Παπαδόπουλος, ὁ ὁποῖος μέσα σὲ μικρὸ διάστημα χρόνου,  χωρὶς συνεννόηση μὲ τὶς ἄλλες Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες,  χωρὶς συμφωνία, χωρὶς  ἐνημέρωση  καὶ  προετοιμασία προέβη  μονο μερῶς, παρὰ  τὶς ἀντιδράσεις ἐντὸς αὐτῆς  τῆς ἴδιας τῆς Συνόδου του, στὴν Ἀλλαγὴ τοῦ  Ἡμερολογίου, καὶ  ἡ 10η Μαρτίου τοῦ  1924 ὀνομάσθηκε διὰ  μιᾶς μὲ ἕνα ἀπεγνωσμένο ἅλμα εἰς ὕψος καὶ εἰς βάθος 23η Μαρτίου!...Τὸ Ὀρθόδοξο Πλήρωμα,  παρὰ  τὴν ἰδιαίτερα δύ σκολη  τότε  ἐποχὴ  ἀπὸ  κάθε  ἄποψη  (ἐθνικὸς  διχα σμός, Μικρασιατικὴ καταστροφή, πρόσφυγες κλπ.), δὲν ἀδιαφόρησε γιὰ τὴν φαινομενικὰ «μικρὴ» ἐκείνη Ἀλλαγή,  ἀλλὰ  ἀντέδρασε μὲ θαυμαστὴ  ἐπιμονὴ  καὶ δικαίωσε  πλήρως  τὸν χαρακτηρισμό, ποὺ προσέδω σαν στὸν  Λαὸ τοῦ Θεοῦ οἱ Ὀρθοδόξοι Πατριάρχες τῆς Συνόδου τοῦ 1848, ὡς «φύλακα τῆς Ὀρθοδοξίας».Εἶναι  γνωστὴ  ἡ διαπίστωση τοῦ ἁπλοῦ,  περιφρο νημένου, ἀλλὰ  θεοφόρου Ὀρθοδόξου λαοῦ  μας γιὰ τὴν ἐπιβολὴ τοῦ Νέου Ἡμερολογίου: «Μᾶς φραγκέψανε!...». 

Read More ->>

Γ΄ Ἀπόκτηση Ἀρχιερατικῆς Ἡγεσίας καὶ ἀντίδραση τῶν Καινοτόμων

Γ΄ Ἀπόκτηση Ἀρχιερατικῆς Ἡγεσίας καὶ ἀντίδραση τῶν Καινοτόμων

ΑΠΟ τὴν ἀρχὴ τοῦ ἱεροῦ Ἀγῶνος,  οἱ ἐπικεφαλῆς Κληρικοὶ καὶ λαϊκοὶ ἔκαναν ἐκκλήσεις, ὅπως καὶ ἐπισκέψεις  κατὰ  καιρούς,  σὲ διαφόρους φίλα  προσ κείμενους Ἀρχιερεῖς, παρακαλοῦντες αὐτοὺς νὰ ἐγκα ταλείψουν τὴν Καινοτομία καὶ νὰ ἀναλάβουν τὴν διαποίμανση τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων. Τέτοιες κρούσεις ἔγιναν  καὶ πρὸς τὸν σχολάζοντα ἐπιφανῆ Ἀρχιερέα πρώην  Φλωρίνης  Χρυσόστομο (Καβουρίδη), τὸν ἀπὸ  Ἴμβρου  καὶ Τενέδου  καὶ κα τόπιν  Πελαγονίας.Αὐτὸς  ὡς Μητροπολίτης Φλωρίνης  ἀπὸ  τὸ 1926 ἕως τὸ 1928 ἑόρταζε μὲ ἀπαίτηση μάλιστα  τοῦ τοπι κοῦ παραδοσιακοῦ πληθυσμοῦ τὶς Ἑορτὲς καὶ μὲ τὸ Παλαιὸ καὶ μὲ τὸ Νέο, ἀλλὰ κυρίως μὲ τὸ Παλαιό. Ἡ δὲ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Καινοτομίας τὸν ὑποχρέωσε  νὰ καθιερώσει τὸ Νέο ἀπὸ  τὴν Ἑορτὴ  τῶν Ἁγίων  Πέ τρου καὶ Παύλου  τοῦ 1928. Τὴν ἡμέρα  ὅμως ἐκείνη σημειώθηκε ἀπρόσμενα καταστροφικὴ πλημμύρα (!) καὶ οἱ Φλωρινιῶτες, ἀλλὰ καὶ ὁ ἴδιος ὁ Μητροπολί της Χρυσόστομος, θεώρησαν τοῦτο ὡς μία θεομηνία γιὰ τὴν ἐγκατάλειψη τοῦ Πατρίου! (βλ. Δημ. Μπεκάση, Ἡ μεγάλη πλημμύρα  τοῦ 1928, στὴν Ἱστοσελίδα «Λεύκωμα Φλωρίνης – Florinapast» τῆς 1911-2007).

Read More ->>

Δ΄ Νέοι διωγμοί Γνησίων Ορθοδόξων

Δ΄ Νέοι Διωγμοὶ  τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων καὶ ἐσωτερικοί τους κλυδωνισμοὶ

ΟΙ ἐξόριστοι Ἀρχιερεῖς  Δημητριάδος, πρώην  Φλω ρίνης καὶ Κυκλάδων ἐπανῆλθαν ἀπὸ τὴν Ἐξορία τὸν Ὀκτώβριο τοῦ 1935, μὲ σιωπηρὴ συγκατάθεση τῆς Κυβερνήσεως,  ὑπὸ  τὸ πρόσχημα τοῦ  κλονισμοῦ τῆς ὑγείας  τους, ἀνακτήσαντες ἐλευθερία  κινήσεως ·  ἀλλὰ τότε ἄρχισε νέα μέθοδος διωγμοῦ  ἀπὸ μέρους τῶν Νε οημερολογιτῶν. Τοὺς κατήγγειλαν στὰ Ποινικὰ Δικα στήρια ἐπὶ δῆθεν ἀντιποιήσει ἀρχῆς · δηλαδή, ἐνῶ εἶχαν δῆθεν  καθαιρεθεῖ ἀπὸ  τὴν Διοικοῦσα Ἱεραρχία τῆς Καινοτομίας, αὐτοὶ συνέχιζαν  νὰ ἀσκοῦν  τὰ τῆς Ἀρχι ερωσύνης, λειτουργοῦντες, χειροτονοῦντες Κληρικούς,ἐγκαινιάζοντες Ναούς, ὑπογράφοντες κείμενα κλπ. Τέτοιες δίκες ἔγιναν  πολλὲς τὰ ἑπόμενα ἔτη (1937,1938, 1940), στὶς ὁποῖες  οἱ κατηγορούμενοι Ὁμολο γητὲς Ἀρχιερεῖς  ἀθω ώνονταν, κατόπιν λαμπρῶν ἀπολογιῶν ἀπὸ μέρους    ἰδίως τοῦ πρώην  Φλωρίνης Χρυσοστόμου, τοῦ κυρίως «θεωρητικοῦ» τοῦ ἱεροῦ Ἀγῶνος· αὐτὸς πράγματι ἐπωμίσθηκε τὸ μέγα βάρος τῆς συντάξεως  τῶν κειμένων καὶ συνέγραψε πλῆθος ὁμολογιακῶν, ἀπολογητικῶν, ἑρμηνευτικῶν κλπ. ἔργων, τὰ ὁποῖα διακρίνονται γιὰ τὴν ἐμβρίθεια καὶ διεξοδικότητά τους, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὸν παλμὸ καὶ τὸν κατὰ  Χριστὸν  ζῆλο τους.

***

Read More ->>

Ε΄ Ὁ μεγάλος Διωγμὸς τοῦ 1951 καὶ ἡ μετέπειτα ἐξέλιξη

Ε΄ Ὁ μεγάλος  Διωγμὸς  τοῦ 1951 καὶ ἡ μετέπειτα ἐξέλιξη  μέχρι Κοιμήσεως τοῦ πρώην  Φλωρίνης Χρυσοστόμου

ΑΠΟ τὸ 1949 μὲ τὴν ἐκλογὴ ὡς νέου ἀρχιεπισκόπου τῆς Καινοτόμου Ἐκκλησίας τοῦ ἀπὸ Ἰωαννίνων Σπυρίδωνος Βλάχου,  τὰ πράγματα καὶ πάλι  δυσκό λευσαν σοβαρά. Ὁ Σπυρίδων ἔθεσε ὡς προτεραιότη τά του «τὴν ἐξάλειψιν τοῦ παλαιοημερολογιτισμοῦ»! Στὶς 26.5.1950, λίγες μέρες μετὰ τὴν κοίμηση  τοῦ Βρεσθένης Ματθαίου, ἡ τετραμελὴς  τότε Ἱερὰ  Σύν οδος ὑπὸ τὸν πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομο ἐξέδωσε Ἐγκύκλιο, ὑπενθυμίζουσα τὶς ἀρχὲς τῆς Ὁμολογίας τοῦ 1935 περὶ κηρύξεως τῆς Ἐκκλησίας τῶν Καινο τόμων  ὡς Σχισματικῆς καὶ  τῶν  Μυστηρίων της ὡς στερουμένων ἁγιαστικῆς Χάριτος ·  προέβαινε δὲ σὲ προτροπή, οἱ Κληρικοὶ  τοῦ  Πατρίου νὰ μὴ ἐξυπη ρετοῦν  μυστηριακῶς τοὺς  Νεοημερολογῖτες χωρὶς προηγουμένως ὁμολογία  καὶ μύρωσή τους. Ἀπευθυ νόταν  ἐπίσης ἔκκληση ἑνώσεως στοὺς διϊσταμένους τοῦ  Πατρίου, μὲ διαβεβαίωση ἀποκηρύξεως ὅσων θέσεων ὑποστηρίχθηκαν μετὰ τὸ 1937, οἱ ὁποῖες δὲν εὑρίσκονταν σὲ συμφωνία  μὲ τὶς ἀρχὲς τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καὶ τοῦ ἱεροῦ Ἀγῶνος. 

Read More ->>

ΣΤ΄. Ἡ πορεία στὴν ὀρφανία καὶ ἡ σύσταση νέας Ἱερᾶς Συνόδου

ΣΤ΄. Ἡ πορεία  στὴν  ὀρφανία καὶ ἡ σύσταση νέας Ἱερᾶς  Συνόδου

ΑΜΕΣΩΣ  μετὰ τὴν μακαρία Κοίμηση τοῦ ἀειμνήστου Ἡγέτου πρώην Φλωρίνης κυροῦ Χρυσοστό μου, συστήθηκε  προσωρινὴ τριμελὴς Ἐπιτροπὴ ἀπὸ Ἀρχιμανδρῖτες γιὰ τὴν διοίκηση  τοῦ ἱεροῦ Ἀγῶνος.Στὶς 16.9.1955 συνῆλθε τὸ Ἱερατεῖο στὸ Α΄ Πανελ λήνιο Ἱερατικὸ Συνέδριο καὶ ἀνέθεσε σὲ δωδεκαμελῆ Ἐκκλησιαστικὴ Ἐπιτροπὴ  διοικητικὰ καθήκοντα Τοποτηρητοῦ τῆς Ἐκκλησίας τῶν  Γνησίων  Ὀρθο δόξων, ὑπὸ τὴν προεδρία τοῦ Γέροντος Ἀρχιμανδρί του Ἀκακίου Παππᾶ τοῦ Ἁγιορείτου καὶ Κτήτορος τῆς Ἱερᾶς  Γυναικείας Μονῆς  τοῦ  Ἁγίου  Νικολάου Παιανίας Ἀττικῆς.  Κύρια  ἐπιδίωξη τῆς Ἐπιτροπῆς ἦταν  ἡ ἀναγκαία προσπάθεια γιὰ  ἐξεύρεση τρόπου χειροτονίας Ἀρχιερέων.  Γραμματεὺς  τῆς Ἐπιτροπῆς ὁρίσθηκε ὁ δραστήριος Ἀρχιμανδρίτης Χρυσόστομος Κιούσης. Σημειώθηκε δὲ συνεργασία μὲ τὶς Ἐπιτροπὲς τῶν ἀνὰ τὴν Ἑλλάδα Ἐνοριῶν γιὰ τὴν ἀπρόσκοπτη ὀργάνωση καὶ συνέχιση τῆς ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς καὶ δράσεως σὲ ὅλους τοὺς τομεῖς μὲ καλὰ ἀποτελέσματα.Ἡ ἀποβίωση τοῦ Καινοτόμου διώκτου ἀρχιεπισκό που Σπυρίδωνος Βλάχου τὸ ἑπόμενο ἔτος 1956 ἐπέφε ρε μεγάλη ἀνακούφιση, διότι τὰ κατασταλτικὰ μέτρα τῶν διωγμῶν  κατὰ  τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων περιο ρίστηκαν, χωρὶς βέβαια νὰ παύσουν καὶ ἐντελῶς.Ἔτσι, στὰ Θεοφάνια τοῦ 1957 ἐπιτράπηκε ἡ κατά δυση τοῦ Τιμίου Σταυροῦ στὸν Ἅγιο Γεώργιο Κερατ σινίου, μὲ συμμετοχὴ μεγάλου πλήθους πιστῶν, ἔχον τας ἐπικεφαλῆς τοὺς Ἀρχιμανδρῖτες Ἀκάκιο Παππᾶ τὸν Γέροντα καὶ Χρυσόστομο Κιούση.Τὸν  Ὀκτώβριο τοῦ  1957 συνῆλθε  στὴν  Ἀθήνα τὸ Β΄ Πανελλήνιο Ἱερατικὸ Συνέδριο, στὸ  ὁποῖο προσῆλθαν ὅλοι  σχεδὸν  οἱ Κληρικοὶ  τῶν  Γνησίων Ὀρθοδόξων ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα, ὅπως καὶ ἀντιπρόσω ποι τῶν Ζηλωτῶν τοῦ Ἁγίου  Ὄρους,  ἀλλὰ ἡ εἴσοδος σὲ λαϊκοὺς  ἀντιπροσώπους δὲν ἐπιτράπηκε. Ἔγινε ἀπολογισμὸς ἔργου  καὶ  ἐξελέγη  νέα  δωδεκαμελὴς Ἐκκλησιαστικὴ Ἐπιτροπή, καθὼς  ἐπίσης  ἐξελέγη σαν μὲ ψηφοφορία τρεῖς Ἀρχιμανδρῖτες ὡς ὑποψήφιοι Ἐπίσκοποι, οἱ Ἀκάκιος Παππᾶς ὁ Γέρων, Χρυσόστο μος Νασλίμης καὶ Χρυσόστομος Κιούσης.Τὸ ἔτος ἐκεῖνο ἀγοράσθηκαν καὶ τὰ ἰδιόκτητα Γραφεῖα τῆς Ἐκκλησίας ἐπὶ τῆς ὁδοῦ Κάνιγγος  32.

Read More ->>

Ζ΄. Ἡ Ἀποστολικὴ Διαδοχὴ τῆς Ἐκκλησίας τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν τῆς Ἑλλάδος εἶναι ἀδιαμφισβήτητη

Ζ΄. Ἡ Ἀποστολικὴ Διαδοχὴ τῆς Ἐκκλησίας τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν τῆς Ἑλλάδος εἶναι  ἀδιαμφισβήτητη

KΑΤΟΠΙΝ ὅσων  ἔχουν  προεκτεθεῖ, καθίσταται σαφὲς  ὅτι  δὲν ὑπάρχει πρόβλημα  στὸ θέμα τῆς ἐγκύρου προελεύσεως τῶν χειροτονιῶν τῆς Ἐκκλησί ας τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν Ἑλλάδος, οἱ ὁποῖες προέρχονται ἀπὸ  κατὰ  πάντα κανονικοὺς Ἀρχιερεῖς μὲ πλήρη καὶ ἀδιαμφισβήτητη Ἀποστολικὴ Διαδοχή. Κανεὶς δὲν διανοήθηκε νὰ ἀμφισβητήση τὴν κανο νικότητα τῆς Ἀρχιερωσύνης τῶν Ρώσων Ἐπισκόπων, οἱ ὁποῖοι  λόγῳ τοῦ διωγμοῦ  καὶ τῆς φυγῆς μεγάλου μέρους τοῦ Ποιμνίου  τους ἀπὸ  τὴν Ρωσία, μετὰ τὴν κομμουνιστικὴ ἐπανάσταση τοῦ 1917, ἀναγκάσθηκαν νὰ καταφύγουν στὸν ἐλεύθερο κόσμο.Φιλοξενήθηκαν ἐκκλησιαστικὰ  στὸ  ἔδαφος  τοῦ Πατριαρχείου Σερβίας ὡς Ρωσικὴ Ὀρθόδοξος Ἐκκλη σία τῆς Διασπορᾶς ἤ Ἐκτὸς Ρωσίας, μὲ πρῶτο Πρωθ ιεράρχη  τὸν ἐπιφανῆ  Μητροπολίτη Κιέβου Ἀντώνιο καὶ ἀρχικὰ πλέον τῶν 20 Ἀρχιερέων.Ἀργότερα, μετὰ τὸν Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, μετέφεραν τὴν ἕδρα τους στὴν Νέα Ὑόρκη τῶν Η.Π.Α.Οἱ περισσότερες τοπικὲς  Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες διατηροῦσαν ἐκκλησιαστικὴ κοινωνία μαζί τους, γι’ αὐτὸ ἄλλωστε καὶ ἡ σύμπραξη  τοῦ τότε Ἀρχιεπισκό που Κισνοβίου Ἀναστασίου, Μέλους τῆς Συνόδου τῆς Ρωσικῆς Διασπορᾶς, ζητήθηκε  ἀπὸ  τὸν  Πατριάρχη Ἱεροσολύμων Δαμιανὸ τὸ 1921, γιὰ  τὴν χειροτονία τοῦ Ἐπισκόπου Τιμοθέου,  ὁ ὁποῖος  καὶ  ἀποτέλεσε τὸν διάδοχο τοῦ Δαμιανοῦ στὸν Πατριαρχικὸ Θρόνο τῶν Ἱεροσολύμων.Ἡ Ἐκκλησία τῆς Ρωσικῆς Διασπορᾶς διακρινόταν ἀνέκαθεν γιὰ τὴν παραδοσιακὴ θέση της καὶ ὑπερα σπίσθηκε τὴν Ὀρθόδοξη Πίστη ἔναντι τῶν πειρασμῶν καὶ  καινοτομιῶν τοῦ  20οῦ αἰῶνος.  Ἐξ  ἀρχῆς  ἦταν ἐπίσημα κατὰ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ δὲν δέχθηκε τὴν ἡμερολογιακὴ Καινοτομία, ἔναντι τῆς ὁποίας ἀντιτά χθηκε σθεναρά.

Read More ->>

Η΄. Ἡ μετὰ τὸ 1970 πορεία τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας

Η΄. Ἡ μετὰ τὸ 1970 πορεία τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας

MΕΤΑ τὴν βεβαίωση ἀπὸ τὶς Ἀρχὲς περὶ τὰ τέλη τῆς δεκαετίας τοῦ ’60 ὅτι τὰ Μυστήρια  τῆς Ἐκκλη σίας τῶν Γνησίων  Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν ἐγγρά φονται ἀκώλυτα στὰ  Ληξιαρχεῖα τοῦ Κράτους,  ἐφ’ ὅσον ἀναγνωρίζονται ἀπὸ τὴν Ἑλληνικὴ Δικαιοσύνη (1947, 1972), ἀλλὰ καὶ τὴν ἀπόπειρα τῆς Καινοτόμου Ἐκκλησίας νὰ προσεταιρισθεῖὑφαρπάξει τὶς δεκά δες Ἱερὲς Μονὲς τῆς Ἐκκλησίας μας, οἱ περισσότερες τῶν ὁποίων  θεώρησαν ὡς λύση ἀνάγκης τὴν μετοχιο ποίηση στὴν Ἱερὰ Μονὴ Ἐσφιγμένου Ἁγίου  Ὄρους, ἀκολούθησε πορείαἀνασυγκροτήσεως, ἀλλὰ καὶ ἀποσταθεροποιήσεως.Τὸν Αὔγουστο τοῦ 1970 ἦλθε στὴν Ἀθήνα ὁ Ἐπίσκο πος Μανχάτταν Λαῦρος,       Γραματέας τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ρω σικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Διασπορᾶς,  καὶ συλλειτούργησε μὲ τὸν Ἀρχιεπίσκοπο Αὐξέντιο καὶ τοὺς λοιποὺς Ἀρχιερεῖς (Ἀκάκιο, Γερόντιο, Πέτρο)  καὶ τὸν Κλῆρο τῆς Ἐκκλησίας μας πρὸς ἐπισφράγισιν τῆς διακηρυχθείσης Ἑνότητος.

Τὴν ἐπίσκεψη  ἐκεί νη ἀνταπέδωσε Συν οδικὴ Ἀντιπροσω πεία  ἀπὸ  τὴν Ἑλλά δα ὑπὸ τὸν Ἀρχιε πίσκοπο  Αὐξέντιο, ἡ ὁποία  μετέβη τὸ ἑπόμενο ἔτος στὴν Ἀμερικὴ  καὶ ἦλθε σὲ ἐπίσημη  ἐπικοινωνία μὲ τὴν ὑπὸ  τὸν  ΜητροπολίτηΦιλάρετο Ρωσικὴ Ἱερὰ Σύνοδο.Ἦταν  ἡ ἐποχὴ  ποὺ  ὁ Μητροπολίτης Φιλάρετος ἔχαιρε  σεβασμοῦ  καὶ  τιμῆς  καὶ  στὴν  Ἑλλάδα καὶ παγκοσμίως γιὰ  τὰ  περίφημα Ἀντιοικουμενιστικὰ κείμενά  του,  τὶς  γνωστὲς  «Ἐπιστολὲς  Πόνου», τὶς ὁποῖες ἀπηύθυνε στοὺς προκαθημένους τῆς ἐπισήμου Ὀρθοδοξίας, οἱ ὁποῖοι βυθίζονταν στὴν οἰκουμενι στικὴ  ἄβυσσο.  Ἐπρόκειτο γιὰ  μνημεῖα Ὀρθοδόξου Μαρτυρίας καὶ Ὁμολογίας, ποὺ ἀποτελοῦσαν σταθ μοὺς καὶ ὕστατη προσπάθεια ἀνανήψεως τῶν οἰκου μενιστοπλήκτων ἐπισήμων ὀρθοδόξων Διοικήσεων.

Read More ->>

Θ΄. Περίοδος μεγάλης ἐσωτερικῆς δοκιμασίας

Θ΄. Περίοδος μεγάλης ἐσωτερικῆς δοκιμασίας

ΚΑΤΟΠΙΝ  τῶν ὅσων προϊδεαστικὰ περιγράψαμε γιὰ  τὰ τῆς δεκαετίας τοῦ ’70, φθάσαμε  στὸ ἔτος

1979, ποὺ  συνέβη ἡ ἀπαρχὴ ρηγμάτων μὲ τραγικὰ ἀποτελέσματα.Πρέπει  βέβαια νὰ σημειώσουμε, ὅτι στὴν ἱστορία τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας, καὶ στὰ παλαιότερα χρόνια  καὶ σὲ νεώτερες ἐποχές, δὲν ἦταν ἄγνωστα τὰ φαινόμενα μεγάλων κρίσεων καὶ ἰσχυρῶν κλονισμῶν στὸ ἐσωτερικό της, μὲ τραγικὰ ἀποτελέσματα, σὲ δύ σκολες μάλιστα  περιόδους ἀντιαιρετικῶν ἀγώνων ὑπὲρ  Πίστεως.  Εἶναι  γνωστὸς  καὶ  δεδομένος  ἄλλω στε ὁ πόλεμος τοῦ διαβόλου  κατὰ  τῆς Ἐκκλησίας, ὁ ὁποῖος  ἐκμεταλλεύεται καταλλήλως τὶς ἀνθρώπινες ἀδυναμίες  ἀκόμη καὶ τῶν Ποιμένων, ὥστε νὰ προξε νοῦνται διαμάχες καὶ τὸ σωτηριῶδες ἔργο τῆς Ἐκκλη σίας νὰ ἐμποδίζεται.Στὴν  προαναφερθεῖσα λοιπὸν   Συνοδικὴ κρίση ποὺ ὑφίστατο καὶ ποὺ φαινόταν νὰ ἐπιτείνεται, στὴν Ἐκκλησία μας τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν Ἑλλάδος, ἀποφασίσθηκε ἀπὸ  ὁρισμένους  νὰ δοθεῖ μία παράτολμη λύση ὡς ἀπόπειρα διεξόδου  καὶ ἀνα νεώσεως.

Read More ->>

Ι΄. Περίοδος ἀνασυγκροτήσεως καὶ ἐλπίδος

Ι΄. Περίοδος ἀνασυγκροτήσεως καὶ ἐλπίδος

MΕΤΑ καὶ  τὴν κοίμηση τοῦ Οἰνόης Ματθαίου τὸ 1999, ἡ Ἱερὰ  Σύνοδος  προέβη  στὴν ἐκλογὴ  καὶ χειροτονία πέντε  νέων  Ἐπισκόπων: τοῦ  Πειραιῶς καὶ  Σαλαμῖνος Γεροντίου τοῦ  Β΄ (Λουδάρου), τοῦ Ἀττικῆς καὶ Βοιωτίας Χρυσοστόμου (Μανιώτη),  τοῦ Χριστιανουπόλεως Γρηγορίου  (Μαρκόπουλου), τοῦ Μαραθῶνος Φωτίου  (Μαντάλη) καὶ  τοῦ Βρεσθένης Θεοδοσίου (Βασιλείου). Διὰ  τοῦ  τρόπου τούτου ἡ Ἱεραρχία ἀνανεώθηκε καὶ  ἀναπτερώθηκαν οἱ ἐλπί δες γιὰ ἔναρξη μιᾶς περιόδου ἀνασυγκροτήσεως καὶ ἐλπίδος, ὅπως καὶ ἔγινε, πρωτίστως μὲ τὴν ἀκόμη κα λύτερη βελτίωση λειτουργίας τῆς Ἱερᾶς Συνόδου.Τὸ 2000 χειροτονήθηκε ἐπίσης ὡς Βοηθὸς Ἐπίσκοπος τοῦ Ἀμερικῆς Παύλου ὁ Θεουπόλεως Χριστόδουλος.

Read More ->>

Βασικὴ Βιβλιογραφία

Βασικὴ  Βιβλιογραφία

– Τὸ  Ἐκκλησιαστικὸν Ἡμερολόγιον ὡς Κριτήριον τῆς Ὀρθοδοξίας, Ἀπολογία τοῦ Σεβασμ. Μητροπολίτου πρ. Φλωρίνης Χρυσοστόμου πρὸς τὴν Ὀρθόδοξον Ἑλληνικὴν Συνείδησιν, ἔκδ.  «Κήρυκος  τῶν  Ὀρθοδόξων», Ἀθῆναι

1935, σελ. 87.

– Πανελληνίου Θρησκευτικῆς  καὶ  Ἐθνικῆς Ὀρθοδόξου Κοινωνίας, Τὸ  Πρῶτον  Πανελλαδικὸν Συνέδριον τῶν ὀπαδῶν τοῦ  Ἰουλιανοῦ Ἑορτολογίου, ἐν Ἀθήναις μηνὶ Ἀπριλίου 1947, σελ. 118.

– Σταύρου ΚαραμήτσουΓαμβρούλια, Ἡ Ἀγωνία ἐν τῷ κήπῳ τῆς Γεθσημανῆ, Ἀθῆναι  1961, σελ. 376.

– «Ἐκκλησία τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν ἤ Πα λαιοημερολογιτῶν», στὴν Θρησκευτικὴ καὶ Ἠθικὴ Ἐγκυ κλοπαιδεία, τ. 1, Ἀθῆναι  1962, στλ. 817-827.

Read More ->>