Κατά Μάρκον Ευαγγέλιον
Καινή Διαθήκη
Μετάφραση στη Δημοτική
Εισαγωγή
Η επιγραφή "κατά Μάρκον" δεν οφείλεται στον ίδιο το συγγραφέα του ευαγγελίου, αλλά προέρχεται από το 2ο αιώνα και μαρτυρεί την πίστη της εκκλησίας ότι το ευαγγέλιο αυτό γράφτηκε από το Μάρκο, τον οποίο η ομόφωνη παράδοση της εκκλησίας και οι περισσότεροι από τους νεότερους ερευνητές ταυτίζουν με τον Ιωάννη Μάρκο, συνεργάτη των δύο κορυφαίων αποστόλων Πέτρου και Παύλου στη διάδοση του ευαγγελίου, και για τον οποίο γίνεται λόγος στις Πράξεις των Αποστόλων καθώς και σε επιστολές της Καινής Διαθήκης.
Το ευαγγέλιο του Μάρκου δεν προϋποθέτει αναγνώστες εξοικειωμένους με την Παλαιά Διαθήκη και με τις ιουδαϊκές συνήθειες. Απευθύνεται σε χριστιανούς που ήταν πρώην εθνικοί και που ζουν έξω από την Παλαιστίνη. Ο ευαγγελιστής μάς χαρακτηρίζει ο ίδιος το κείμενό του ήδη με την πρώτη του φράση ως “Ευαγγέλιον Ιησού Χριστού”. Έχει λοιπόν επίγνωση του γεγονότος ότι δεν συγγράφει βιογραφία του Ιησού αλλά μεταφέρει ένα μήνυμα ζωής, μια χαρμόσυνη αγγελία, ένα “ευαγγέλιο". Το κατά Μάρκον ευαγγέλιο θεωρείται από τη σύγχρονη έρευνα ως το αρχαιότερο από τα 4 ευάγγέλια. Έτσι ο Μάρκος είναι ο εισηγητής ενός νέου φιλολογικού είδους στην παγκόσμια φιλολογία, αυτό του ευαγγελίου, που χωρίς να παύσει να είναι ιστορική αφήγηση, την υπερβαίνει και αποβαίνει αισιόδοξο μήνυμα, το οποίο τα ιστορικά γεγονότα και το κεντρικό πρόσωπο της ιστορίας, ο Ιησούς Χριστός, απευθύνουν στον άνθρωπο κάθε εποχής. Σε αντίθεση προς τα άλλα ευαγγέλια της Καινής Διαθήκης το κατά Μάρκον δεν ενδιαφέρεται τόσο να μας παρουσιάσει τη διδασκαλία του Ιησού (τα “λεχθέντα") όσο το πρόσωπό του, δηλ. τη θαυματουργική εξουσία (τα “πραχθέντα”) του Υιού του Θεού, του Μεσαία, ο οποίος διώχνει το σατανά και ελευθερώνει τους ανθρώπους από τη δουλεία σ’ αυτόν. Ο μεσσιανικός τίτλος ‘Υιός Θεού" δεν χρησιμοποιείται στο ευαγγέλιο του Μάρκου από τους ανθρώπους για τον Ιησού, αλλ' από το Θεό Πατέρα που απευθύνεται προς τον Υιό του σε στιγμές χαρακτηριστικές της επίγειας ζωής του (βάπτιση, μεταμόρφωση) ή από τους δαίμονες, που αναγνωρίζουν το Μεσαία και καταλαβαίνουν ότι έφτασε το τέλος της δικής τους κυριαρχίας. Μόνο μία φορά χρησιμοποιείται ο τίτλος αυτός από άνθρωπο: από το Ρωμαίο εκατόνταρχο μπροστά στο σταυρό του Ιησού (15,39). Δεν είναι χωρίς σημασία το γεγονός ότι προς το τέλος του ευαγγελίου ένας άνθρωπος, και μάλιστα εθνικός, αναγνωρίζει τον Ιησού, ως Υιόν του Θεού. Και μάλιστα αυτό συμβαίνει κατά την ώρα του θανάτου του Ιησού -πράγμα που υποδηλώνει ότι οι λυτρωτικές συνέπειες του σταυρού αρχίζουν να επε-κτείνονται σ’ ολόκληρη την ανθρωπότητα.
Ο τίτλος, τον οποίο κυρίως χρησιμοποιεί ο ίδιος ο Ιησούς για τον εαυτό του, είναι «Υιός του ανθρώπου». Το έργο του Ιησού περιγράφεται ως το έργο του Υιού του ανθρώπου που οδεύει προς το πάθος και τελικά υφίσταται το πάθος «υπέρ πολλών».
Read More ->>
Αναρτήσεις
