4. Ή πρωτεύουσα τού Αγίου ’Όρους

Ή αρχαία κελλιώτικη Σκήτη τών Καρεών ή Καρύων αποτελεί την έδρα τών Διοικητικών Αρχών τού Αγίου Όρους καί κατοικείται κυρίως άπό Κελλιώτες που μένουν στά γύρω καί μέσα Κελλιά.

Στις Καρυές εδρεύει:

α) Ή 'Ιερά Κοινότητα, ή Βουλή τών Μοναχών, που άποτελεί τό σπουδαιότερο διοικητικό όργανο τής αρχαιότερης δημοκρατίας τού κόσμου, που είναι τό 'Άγιον Όρος. Άποτελείται άπό είκοσι αντιπροσώπους τών ισαρίθμων είκοσι Βασιλικών, Πατριαρχικών καί Σταυροπηγιακών Ιερών Μονών.

β) Ή Ιερά Επιστασία, που άποτελείται άπό τον Πρωτεπιστάτη καί τρεις άλλους άντιπροσώπους τών 'Ιερών Μονών. Ή τετράδα αύτή, που κάθε χρόνο αλλάζει, άποτελεί τό Υπουργικό Συμβούλιο καί τό εκτελεστικό όργανο τών άποφάσεων τής Ίεράς Κοινότητος. Ασκεί δημαρχιακά καθήκοντα καί έποπτεύει στις Καρυές καί τη Δάφνη. Πληρώνει τους λογαριασμούς καί τους υπαλλήλους τής 'Ιεράς Κοινότητος καί έκπληροί κάθε έντολή καί άπόφαση Αύτής, που λαμβάνεται νόμιμα. Συνέρχεται ώς Δικαστήριο καί λαμβάνει άποφάσεις άπελάσεων παντός άτάκτου κοσμικού στοιχείου. Μέ τη σύμπραξη τής Αστυνομικής Αρχής, έκτελεί άστυϊατρικές επιθεωρήσεις, άγορανομικους έλέγχους καί διατιμήσεις στά καταστήματα τών Καρυών καί τής Δάφνης.

γ) Ή Πολιτική Διοίκησις, που άποτελείται άπό εκπρόσωπο τής Ελληνικής Κυβερνήσεως, διοριζόμενο άπό τό Υπουργείο τών Έξωτερικών, που μαζ'ι μέ τον Γραμματέα και τό προσωπικό ασκεί έποπτεία έπί τής τηρήσεως τού Καταστατικού Χάρτου τού Άγιου Όρους καί τών Εσωτερικών Κανονισμών τών 'Ιερών Μονών. Ασκεί επίσης διοίκηση καί έποπτεία σε όλες τις Δημόσιες ύπηρεσίες τού Ελληνικού Κράτους πού βρίσκονται στο Άγιον Όρος. Ό άντιπρόσωπος αύτός τού Κράτους φέρει βαθμό Νομάρχου, ονομάζεται Διοικητής καί, όταν απουσιάζει, τον αναπληρώνει ό Γραμματέας του, όπως ορίζει ό περί Αγίου Όρους Νόμος, δ) Ή Αστυνομική Αρχή Τμήμα μέ έξι ή επτά Αστυνομικά Φυλάκια καί Σταθμούς σ’ ολόκληρο τό Άγιον Όρος. Τπάρχει επίσης στις Καρυές καί Αστυνομική υπηρεσία Αλλοδαπών, ε) Υπηρεσία τού Ο.Τ.Ε. καί τού Ταχυδρομείου στις Καρυές καί τή Δάφνη για τήν εξυπηρέτηση όλου τού Αγίου Όρους.

Στή Δάφνη υπάρχει κεντρικό Τελωνείο μέ άλλα τέσσερα Τελωνοσταθμαρχεία σ’ ολόκληρο τό Άγιον Όρος.

Έκτος τής Μονής Κουτλουμουσίου, που απέχει 5 πρώτα λεπτά τής ώρας από τις Καρυές, οί άλλες 19 Μονές έχουν μέσα στις Καρυές κτήρια, τα αντιπροσωπεία, στά οποία μένουν οί άντιπρόσωποι, που μαζί μέ τον αντιπρόσωπο τής Μονής Κουτλουμουσίου αποτελούν τό Σώμα τής 'Ιερδς Κοινότητος. Επίσης καί γύρω άπό τις Καρυές ύπάρχουν περισσότερα άπό τριάντα Κελλιά, δηλαδή μικρά μοναστηράκια πού έχουν έκκλησίες καί περιοχές μέσα στις όποίες  καλλιεργούν κτήματα μέ αμπέλια, λεπτοκαρυές, έλιές καί άλλα δέντρα καί κηπουρικά, έπειδή οί Καρυές έχουν άφθονα τρεχούμενα νερά.

Μαζί δέ μέ τά κτήματα καί τα αμπέλια οί Κελλιώτες έχουν αναπτυγμένο τό θρησκευτικό συναίσθημα καί, όχι λίγες φορές, πολλοί έξ αύτών είναι σέ πολύ ψηλό πνευματικό επίπεδο. Διακρίνονται για τή φλογερή πίστη τους, τήν αγάπη προς τήν πατρίδα καί τά πνευματικά ιδανικά της. Μέ τήν περίφημη ψευτοοικουμενική Σύνοδο τής Βασιλείας ήλθαν οί απεσταλμένοι τού Πάπα, λατινόφρονες καί ύπέρμαχοι τής ψευδοενώσεως δήθεν τών Εκκλησιών, μαζί μέ τους ανθρώπους τού λατινόφρονος βυζαντινού αύτοκράτορος Μιχαήλ τού Παλαιολόγου καί τού προδότου τής Όρθοδοξίας, οικουμενικού τότε Πατριάρχου Ίωάννου Βέκκου, καί προσπάθησαν να επιβάλουν καί στο Άγιον Όρος τήν ψευδένωσή τους.

Μονάχοι μ έλπιδοφορτωμένες ψυχές, πέτρινα σοκάκια που διηγούνται ιστορίες παλιές...

Τότε στην περιοχή των Καροών, έκτος άπό τους 13 Κελλιώτες μαζί με τόν Πρωτεπιστάτη, πού καρατομήθηκαν μπροστά στο Πρωτάτο άπό τους Σταυροφόρους τού Πάπα, άναδείχθηκαν κι άλλοι πολλο'ι πιστοί, όσιομάρτυρες καί νεομάρτυρες, οί όποίοι  αγωνίστηκαν γιά την ορθοδοξία καί την πίστη τού Χριστού την άγια.

Ό έν όσίοις άγιος καί μέγας διδάσκαλος τής ορθοδοξίας Νικόδημος ό Αγιορείτης στην άσματική του ιερά Ακολουθία τών αγιορειτών πατέρων, τήν όποια συνέθεσε ό ίδιος, έπηύξησε δέ, συνεπλήρωσε και βελτίωσε ό σύγχρονός μας ύμνογράφος τής Μεγάλης τού Χριστού Εκκλησίας πατήρ Γεράσιμος ό Μικραγιαννανίτης, αναφέρει τά ονόματα τών μαρτυρησάντων και όσιακώς άγιασάντων θεοφόρων πατέρων και νεομαρτύρων στις Καρυές, όπως είναι ό όσιος Φιλόθεος, ό μαθητής του Νεκτάριος, ό νεομάρτυς Κωνσταντίνος ό Υδραίος, ό άγιος Θεόφιλος ό μυροβλύτης καί πολλοί άλλοι, οί όποίοι  άναφέρονται ονομαστικά στο ιστορικό βιβλίο μας καί έγχρωμο λεύκωμα μέ τόν τίτλο «Άγιον Όρος», άλλά. όπως θά μελετήσετε στην παρούσα μελέτη, υπάρχει καί πλήθος άλλων όσιων, πού τελείωσαν τή ζωή τους στά άγιασμένα αυτά χώματα τού Αγίου Όρους.

Τό ιερό κουβούκλιο τών όσιομαρτύρων

Οί δεκατρείς Κελλιώτες μέ τόν Πρωτεπιστάτη τού Όρους μαρτύρησαν απέναντι άκριβώς άπό τό Ναό τού Πρωτάτου, έκεΐ πού σήμερα είναι μιά βρύση, δίπλα στά μαρμάρινα σκαλοπάτια τού κτηρίου τής Ίεράς Κοινότητος, όπου υπήρχε ένα μικρό μάρμαρο σάν τραπέζι. Επάνω σ’ αυτό τό μάρμαρο οί άνθρωποι τού λατινόφρονος Βέκκου, άφού πρώτα κρέμασαν τόν Πρωτεπιστάτη. έκοψαν τά κεφάλια τών όμολογητών καί νεομαρτύρων αυτών Κελλιωτών.

Εις ένδειξη σεβασμού πρός τό αίμα τών ιερομαρτύρων, μέ τό οποίο είχε βαφεί τό άψυχο αύτό μάρμαρο, δέν έπιανε ποτέ πάνω του χιόνι, όσο κι αν έπεφτε, πού πολλές φορές ξεπερνούσε τό ένα μέτρο στο έδαφος γύρω άπό αύτό, σ’ αύτό τό μάρμαρο όμως έλιωνε αμέσως. Τά δέ σώματα τών όσιομαρτύρων τούτων έτάφησαν έκεί δίπλα στο Ναό τού Πρωτάτου.

Τό 1954, πού έγινε άναστήλωση στό Ναό τού Πρωτάτου, γιά νά τόν έλευθερώσουν άπό τή γύρω υγρασία καί νά τόν προφυλάξουν άπό τή φυσική διάβρωση καί φθορά, άνοιξαν ρείθρα χαντάκια στά όποια βρέθηκαν μερικά άπό τά οστά τών θαμμένων εκεί όσιομαρτύρων καί μέ άπόφαση τής Ιεράς Κοινότητος έγινε τό, προ τής εισόδου τού Ναού, ιερό Κουβούκλιο κενοτάφιο πού περικλείει τά οστά των αειμνήστων ομολογητών καί όσιομαρτύρων, πού άντιστάθηκαν στην ψεοδένωση τής Δυτικής μέ την Ανατολική Εκκλησία.

Ή Ιερά Κοινότητα και όλοι οί μοναχοί τού Αγίου Όρους, άποδίδοντες φόρον τιμής, σεβασμού καί εΰλαβείας πρός τούς αοιδίμους αυτούς αγίους Πατέρες μας, ανάβουν στο κουβούκλιο αύτό ακοίμητη κανδήλα, έτσι ώστε οί εισερχόμενοι στο Ναό τού Πρωτάτου νά κλίνουν εύλαβικό γόνυ καί νά προσκυνούν τούς όσιομάρτυρες τούτους, πού, γιά την άγάπη τού Χριστού καί την πίστιν ημών τήν άγίαν, θυσίασαν την ίδια τη ζωή τους. Αίωνία τους ή μνήμη! Δίπλα δέ στο Ιερό τούτο Κουβούκλιο τοποθετήθηκε καί τό μάρμαρο πού δέχθηκε τά τίμια όσιακά αίματα τών Μαρτύρων αυτών.

Ό 'Ιερός Ναός τού Πρωτάτου

Στη μέση τών Καρυών βρίσκεται ό 'Ιερός Ναός τού Πρωτάτου. Τήν ονομασία έλαβε έπειδή στο Ναό αυτόν έκκλησιαζόταν ό «Πρώτος» τού Αγίου Όρους καί σήμερα ό Πρωτεπιστάτης μέ την 'Ιερά Επιστασία καί όλοι οί γύρω Κελλιώτες, οί όποίοι  είναι υποχρεωμένοι νά εκκλησιάζονται σ’ αυτόν, όπως γινόταν κατά τά πρώτα χρόνια, πού οί Καρυές λέγονταν «Λαύρα τών Κελλιωτών».

Ό 'Ιερός αυτός Ναός, κατά τήν παράδοση, είναι ίσως ό αρχαιότερος τού Αγίου Όρους, έπειδή στήν αρχή κτίστηκε από τον Μέγα Κωνσταντίνο. Κατά τόν Γ αιώνα τόν διεύρυνε λίγο ό αύτοκράτορας τού Βυζαντίου Νικηφόρος Φωκάς μέ τόν διάδοχό του Ιωάννη Τσιμισκή, πού έστειλαν χρήματα μέ τόν άδελφό τού αΰτοκράτορος Νικηφόρου Φωκά, Λέοντα τόν Πατρίκιο. Καί τόν ΙΓ' αιώνα τόν διεύρυνε κι άλλο ό Ανδρόνικος ό Β' Παλαιολόγος.

Πρόκειται γιά ένα ίερώτατο μνημείο μέ τήν υπέροχη καί άφθαστης καλλονής άγισγράφηση τού άριστου νωπογράφου (ΡΚΕ500) Εμμανουήλ Πανσελήνου. ιδρυτή τής Μακεδονικής Σχολής βυζαντινής άγιογραφίας.

Ή θαυματουργή εικόνα τής Θεοτόκου «Άξιον έστιν»

Στό ίερό σύνθρονο τού Ναού τού Πρωτάτου βρίσκεται άπό τό 980 μ.Χ. ή θαυματουργή εικόνα τής Κυρίας Θεοτόκου ή έπιλεγόμενη «Άξιον έστιν».

Έλαβε αύτή την ονομασία, διότι για πρώτη φορά, μπροστά στήν εικόνα αύτή, που βρισκόταν ώς τότε σέ ένα Κελλί πού ανήκε στη δικαιοδοσία τού «Πρώτου», έκεί κοντά πού σήμερα είναι τό Σιμωνοπετρίτικο Κελλ'ι «Ευαγγελισμός τής Θεοτόκου», παρουσιάστηκε ό αρχάγγελος Γαβριήλ σέ σχήμα μοναχού, καί έψαλε τον ώραϊο και έγκωμιαστικό ύμνο «Αξιόν έστιν ώς αληθώς, μακαρίζειν σε την Θεοτόκον, τήν άειμακάριστον καί παναμώμητον καί μητέρα τού Θεού ημών» καί σέ συνέχεια τού ύμνου αυτού ό Αρχάγγελος πρόσθεσε τον ύμνο που έχει συνθέσει ό άγιος Κοσμάς, ό ποιητής καί Επίσκοπος Μαϊουμά, πού λέγει: «Τήν τιμιωτέραν τών Χερουβίμ καί ένδοξοτέραν άσυγκρίτως τών Σεραφίμ, τήν άδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκούσαν, τήν όντως Θεοτόκον σέ μεγαλύνομεν».

Τόν ύμνον αύτόν ολοκληρωμένο έψαλε πολλές φορές μπροστά στήν εικόνα αύτή ό Αρχάγγελος, γιά νά τόν μάθει νά τόν ψάλλει καί ό μοναχός πού έμενε στό Κελλί αύτό, καί επειδή τότε δέν ύπήρχε χαρτί, χάραξε μέ τό δάχτυλό του τόν ύμνο αύτόν σέ μαρμάρινη πλάκα πού μεταφέρθηκε στό Οικουμενικό Πατριαρχείο, μέ άπόφαση τού όποιου ψάλλεται ό ύμνος σέ όλες τις χριστιανικές έκκλησίες.

Αύτή δέ ή άγια εικόνα μεταφέρθηκε καί παραμένει στό ίερό σύνθρονον τού ιερού τού Ναού τού Πρωτάτου καί κάθε Δευτέρα τής Διακαινησίμου έβδομάδος λιτανεύεται καί γίνεται περιφορά τής είκόνος τής Θεομήτορος. κατά τήν όποια λέγονται εύχές καί δεήσεις ύπέρ τών Κελλιωτών, δλων τών μοναχών τού Αγίου Όρους καί όλου τού κόσμου.

Περισσότερες λεπτομέρειες γιά τήν είκόνα αύτή καί γιά τήν εικόνα τής Παναγίας τής «Πορταΐτισσας», πού βρίσκεται στήν Ιερά Μονή τών Ίβήρων, μπορούν νά γνωρίσουν όσοι θέλουν άπό τό βιβλίο μας «Άγιον Όρος».

Ό Πρωτομάρτυς καί Αρχιδιάκονος Στέφανος θύμιαζε

Στό Κονάκι άντιπροσωπεΐο τής Ίεράς Μονής Διονυσίου στις Καρυές, πού τιμάται ή εκκλησία του στό όνομα τού Πρωτομάρτυρος καί Αρχιδιακόνου Στεφάνου, πανηγυρίζουν κάθε χρόνο τήν εορτή του, όπως καί όλα τά άλλα άντιπροσωπεία, μέ όλονύκτια άγρυπνία στη μνήμη του.

Τό 1959-60, αντιπρόσωπος τής μονής στην Ιερά Κοινότητα ήταν ό μοναχός Δομέτιος ό όποίος είχε καλέσει, ώς συνήθως, όλους τους γείτονες του. μεταξύ τών όποιων καί τον μουσικό Γέροντα Μελέτιο Συκιώτη, που είχε την προθυμία καί την καλοσύνη νά μοϋ διηγηθεί τό ακόλουθο θαϋμα, που έλαβε χώρα τή χρονιά έκείνη κατά την έορτή τού αγίου Στεφάνου.

Ό π. Μελέτιος μοϋ είπε ότι άρχισαν τήν Ακολουθία τού Όρθρου, ώς συνήθως, κατά τήν τάξη τού Αγίου Όρους, καί έψελνε καί εκείνος. Ώς έφημέριο είχε καλέσει τον αντιπρόσωπο τής Ίεράς Μονής του Αγίου Παυτελεήμονος Ρωσικού, ιερομόναχο Νικόστρατο, ό όποίος πήγε στην έορτή καί παρακολουθούσε την Ακολουθία έξω άπό τήν εκκλησία. Όταν όμως ήλθε ή στιγμή νά ψάλουν τήν όγδοη ώδή, στό «Αίνούμεν, εύλογούμεν καί προσκυνούμεν τον Κύριον», ό ιερομόναχος Νικόστρατος, ό όποίος ήταν αγωνιστής ένάρετος, πολύ εύλαβής, ταπεινός καί πνευματικά καλλιεργημένος άνθρωπος, είδε μέσα στήν εκκλησία ένα διάκονο νά θυμιάζει καί με παράπονο, έκεί πού καθόταν καί παρακολουθούσε τούς ψάλτες έξω άπό τήν έκκλησία, πήγε ό γερο-Δομέτιος κοντά του καί, αφού τον καλωσόρισε, τού είπε: «Όρίστε, Γέροντά μου, μέσα στήν έκκλησία νά πάρετε καιρό γιά τή Θεία Λειτουργία». Αυτός τότε είπε στό γέροντα Δομέτιο:

«Πάτερ μου, τί νά κάνω έγώ μέσα, αφού σείς έχετε καλέσει άλλους παπάδες καί διάκους. Δεν πειράζει, άς λειτουργήσουν αύτοί πού ήδη έχουν πάρει καιρό»! Τότε ό γερο-Δομέτιος είπε στον παπαΝικόστρατο: «Παπά μου. εσάς έχω καλέσει γιά νά τελέσετε τή Θεία Λειτουργία, δέν έχω άλλον ιερέα καί σάς περίμενα». Σ’ αυτά ό Ρώσος ιερομόναχος άπάντησε στόν αντιπρόσωπο τής Ί. Μονής Διονυσίου γερο-Δομέτιο: «Μά πώς περιμένατε μένα καί μου λέτε πώς δεν έχετε άλλον ιερέα, αφού τώρα έχουν πάρει καιρό, νά καί ό διάκος που θυμιάζει. Πώς είναι δυνατόν ό διάκος νά θυμιάζει, έφόσον μέσα στό ιερό δέν έχετε άλλον ιερέα; Ποιος ευλόγησε τό θυμίαμα;». Καί έλεγε τούτο, διότι ό Ρώσος ιερομόναχος Νικόστρατος έβλεπε τή στιγμή έκείνη έναν ίεροδιάκονο μέ τά ιερά του άμφια νά θυμιάζει τό εκκλησίασμα καί νόμιζε ότι βλέπουν καί οί άλλοι εκείνο πού αύτός μόνον έβλεπε, Γι’ αυτό καί έλεγε «Νά κι ό διάκος πού θυμιάζει». “Υστερα άπό αυτό, αφού μέ κόπο έπεισε ό γερο-Δομέτιος τό Ρώσο έφημέριο πώς δέν ύπάρχει άλλος ιερέας, μπήκε μέσα στήν έκκλησία ό πατέρας Νικόστρατος καί απόρησε πού δέν υπήρχε ούτε παπάς ούτε διάκος καί τότε έξαναγκάστηκε νά ομολογήσει ένώπιον όλων ότι μόλις προ ολίγου είδε ένα διάκο μέ τά ιερά του άμφια νά θυμιάζει!

Μέ τό θαύμα αύτό πού έδειξε στόν εύλαβή ιερέα ό Πρωτομάρτυς καί Αρχιδιάκονος Στέφανος, διότι αύτός ήταν εκείνος πού θύμιαζε, φανέρωσε ότι οί άγιοι ευχαριστούνται όταν τιμάμε τή μνήμη τους καί ότι κι αύτοί συμμετέχουν μέ τήν παρουσία τους καί συμβάλλουν εις τό νά ύμνείται καί νά δοξολογείται τό πάντιμον καί μεγαλοπρεπές όνομα του Θεού. Γι’ αυτό καί  κείνος θύμιαζε την ώρα πού οί ψάλτες έλεγαν τή μεγάλη Δοξολογία.

Γιά τούτο κι έμείς πρέπει με προθυμία να ψάλλουμε ταπεινά καί σεμνά καί νά δοξάζουμε τον Θεό μέ πολλή εύλάβεια, σάν νά είναι παρόντες οί Άγιοι καί σάν νά βρισκόμαστε μπροστά στο θρόνο τής μεγαλωσύνης τού Θεού. Έτσι κι έμείς νά προσφέρουμε τις ιερές υμνωδίες καί δοξολογίες, όπως κι ό Αρχιδιάκονος καί πρωτομάρτυς Στέφανος πρόσφερε τό θυμίαμα στον Θεό, καί νά λέμε κι έμείς μέ τον Προφήτη Δαυίδ «Κατευθυνθήτω ή προσευχή μου ώς θυμίαμα ένώπιόν σου» καί «Πάσα πνοή αίνεσάτω τόν Κύριον», «αινείτε τον Κύριον έκ τών ουρανών, αινείτε αυτόν έν τοίς ύψίστοις, σοί πρέπει ΰμνος τώ Θεώ» (Ψαλμ. ρμ', ρμη').

Τό «Τυπικαριό» καί τό Κελλί τής «Πατερίτσας»

Στά βορειότερα μέρη τών Καρυών βρίσκουμε τό Χιλανδαρινό Κελλί «Ή Μεταμόρφωσις τού Σωτήρος», πού λέγεται «Πατερίτσα», καί λίγο δυτικά τού Ναού τού Πρωτάτου βρίσκουμε τό παλιό Κονάκι άντιπροσωπείο τής Ίεράς Μονής τού Χιλανδαρίου, πού λέγεται «Τυπικαριό».

Τά ονόματα «Πατερίτσα» καί «Τυπικαριό» έχουν σχέση μέ τήν ιστορική προέλευση τών αρχαιότατων καί θαυματουργικών εικόνων τής Παναγίας «Γαλακτοτροφούσης» καί Παναγίας τής «Τριχερούσης», οί όποίες  άπό άρχαιοτάτων χρόνων παραμένουν στό Χιλανδαρινό Κονάκι πού λέγεται «Τυπικαριό».

Ό άγιος Σάββας ό Ηγιασμένος στήν Παλαιστίνη, λίγο πριν κοιμηθεί τόν αιώνιο καί μακάριο ύπνο, είπε προφητικά στούς υποτακτικούς του: «Μετά άπό πολλά χρόνια θά έπισκεφθεί τή Λαύρα μας ένας αγιορείτης μοναχός, πού θά είναι βασιλόπουλο τής Σερβίας καί θά φέρει τό όνομά μου, Σάββας. Σ’ αυτόν άφήνω έντολή, όταν έρθει νά προσκυνήσει στόν τάφο μου, νά τού δώσετε τήν άγια εικόνα τής Παναγίας τής «Γαλακτοτροφούσης». Σημείο δέ, γιά νά τόν γνωρίσετε. θά είναι πώς, όταν αύτός θά προσκυνάει τόν τάφο μου. θά πέσει πάνω του ή πατερίτσα μου. Νά τού δοθεί κι αυτή, γιατί είναι άξιος νά ποιμάνει χριστιανικό λαό».

Όταν ακούσε αύτά άπό τόν Γέροντα του άγιο Σάββα, ό Ιερός μελωδός, ύποτακτικός τού αγίου Σάββα καί πρεσβύτερος, Ιωάννης Δαμασκηνός, παρεκάλεσε κι αυτός τους πατέρες τής Λαύρας αυτής να δοθεί μετά τό θάνατό του στο ϊδιο πρόσωπο καί ή εικόνα τής Παναγίας ή όποια θεράπευσε τό κομμένο του χέρι καί εις ένδειξη ευγνωμοσύνης είχε αφιερώσει επάνω στην εικόνα αύτή έπενδύτη με τρίτο χέρι άργυροεπίχρυσο καί ένεκα τούτου λέγεται «Τριχερούσα».

Προς τό τέλος τού ένδεκάτου αιώνα ήρθε στο Άγιον Όρος τό παιδί τού Μεγάλου Ζουπάνου τής Σερβίας Στεφάνου Νεεμάνια. ποϋ τό λέγανε Ράστκο. Ο Ράστκο, επειδή ήταν νέος καί δέν τόν δέχονταν τα άλλα μοναστήρια, πήγε καί κοινοβίασε στη Μονή τού «Θεσσαλονικέως», αύτή που σήμερα λέγεται «Παλιομονάστηρο» καί βρίσκεται μια ώρα πρός τό δάσος άπό τήν 'Ιερά Μονή τού Αγίου Παντελεήμονος. Εκεί έκάρη μοναχός καί ονομάστηκε Σάββας. Ό μοναχός Σάββας, άφοϋ έμεινε μερικά χρόνια στο μοναστήρι, γιά περισσότερη ήσυχία έφυγε καί πήρε τό ήσυχαστικό Κελλί «Μεταμόρφωσις» στίς Καρυές.

Άπό τό Κελλί αυτό ό πατέρας Σάββας, θέλοντας νά έκπληρώσει έναν θείο πόθο του. πήγε νά προσκυνήσει τους Αγίους καί θεοβάδιστους Τόπους στά Ιεροσόλυμα καί άπ’ έκεί έπισκέφθηκε, έξι καί πλέον αιώνες μετά τήν έντολή τού Αγίου Σάββα, τή Λαύρα τού Αγίου Σάββα τού ηγιασμένου, όπόταν σύμφωνα μέ τήν έντολή τού αγίου αύτού τού έπιδόθηκαν οί δυο εικόνες τής Παναγίας καί ή πατερίτσα τού οσίου Σάββα, διότι τήν ώρα πού προσκυνούσε έπεσε πάνω του ή πατερίτσα, όπως προείπε ό Άγιος.

Έπιστρέφοντας τότε ό μοναχός Σάββας άπό τους Αγίους Τόπους, έφερε μαζί του τά ιερά δώρα, τά όποια στήν άρχή έναπέθεσε στο Κελλί τής Μεταμορφώσεως που έμενε, στίς Καρυές.

Μετά άπό μερικά χρόνια ήρθε καί ό πατέρας τού μοναχού Σάββα, βασιλιάς καί μέγας Ζουπάνος τής Σερβίας Στέφανος Νεεμένια. που έγινε μοναχός καί ονομάστηκε Συμεών.

Οί πρώην βασιλείς αύτοί τής Σερβίας ζήτησαν άπό τόν βυζαντινό αύτοκράτορα Ίσαάκιο τόν Β' καί Αλέξιο τόν Γ' (ό όποίος μέ χρυσόβουλο τους δώρισε τήν έρειπωμένη μεγάλη Μονή τών «Είσοδίων τής Θεοτόκου», που τήν έκτισαν έκ θεμελίων σέ κτηριακά συγκρότημα

τα) την πολύ μεγάλη Κοινοβιακή Μονή, πού έξαιτίας ενός Ιστορικού γεγονότος όνόμασαν «Χιλανδαρίου».

Στη συνέχεια οί μονάχοι Σάββας και Συμεών πλούτισαν τη Μονή μέ πολλά κτήματα και μετόχια τής Σερβίας καί, έπειδή είχαν μεγάλη οικονομική δυνατότητα, αγόρασαν άπό τον «Πρώτο» τού Όρους πολλά κελλιά καί ήσυχαστήρια στις Καρυές. μεταξύ τών όποιων τό Κελλί της Μεταμορφώσεως, τό Κονάκι πού έ'μενε ό αντιπρόσωπός τους στήν Ιερά Κοινότητα καί πού σήμερα λέγεται «Τυπικαριό», τό όποιο έκαμαν έξάρτημα τής μονής τους, τό Κελλί τού «Αγίου Νικολάου Βουραζέρι» καί πολλά άλλα.

Στο «Τυπικαριό», πού έμενε ό άντιπρόσωπός τους, άφησαν τις δυο εικόνες τής Παναγίας: τήν «Γαλακτοτροφούσα» τού άγιου Σάββα καί τήν «Τριχερούσα» τού άγιου Ίωάννου τού Δαμασκηνού.

Όνομάστηκε δε «Τυπικαριό». διότι στό Κελλί αυτό αντί για άλλη Ακολουθία άναγινώσκεται καθημερινά όλόκληρο τό Ψαλτήρι καί τελείται Θεία Λειτουργία. Στό Κελλί τής «Μεταμορφώσεως» άφησαν τήν «πατερίτσα» τού άγιου Σάββα, καί Γι’ αύτό τό πλούσιο αύτό Κελλί πήρε τό όνομα «Πατερίτσα».

Ό Σέρβος μοναχός άγιος Σάββας, σύμφωνα μέ τήν προφητεία τού Ηγιασμένου Σάββα, έγινε Αρχιεπίσκοπος Ίππεκίου τής Σερβίας καί έποίμανε τό χριστεπώνυμο πλήρωμα τής Σερβίας «θεοφιλώς καί έναρέτως». Άνακηρύχθηκε καί τιμάται ύπό τής Μητρός Εκκλησίας ώς Άγιος, όπως καί ό πατέρας του όσιος Συμεών ό Χιλανδαρινός καί κτίτορας τής 'Ιεράς αυτής Μονής.

Εισαγωγή  σε πρώτη αποκλειστική δημοσίευση  στό Ορθόδοξο Διαδίκτυο από το Βιβλίο :

ΤΟ ΓΕΡΟΝΤΙΚΟ

ΑΠΟ ΤΟ ΠΕΡΙΒΟΛΙ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ

Η ηλεκτρονική επεξεργασία αναρτήσων κειμένων, τίτλων  και εικόνων έγινε από τον N.B.B

Επιτρέπεται η χρήση, διάθεση και αναπαραγωγή κειμένων σε Ορθόδοξα Ιστολόγια, αρκεί να διατηρείται το αρχικό νόημα χωρίς περικοπές που πιθανόν να το αλλοιώνουν για μη εμπορικούς σκοπούς,με βασική προϋπόθεση την αναφορά στην πηγή :

© ΠΗΔΑΛΙΟΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

http://www.alavastron.net

Kindly Bookmark this Post using your favorite Bookmarking service: