26. 'Ο άγιος Νήφων

 

ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ

Άπό την 'Ιερά Μονή Διονυσίου, έκτος άπό τον κτίτορα αυτής, άγιο Διονύσιο, μέ τέλεια ύπακοή. βαθειά ταπείνωση καί απέραντη υπομονή, άναδείχθηκαν άλλοι ένδεκα άγιοι καί πολλοί πατέρες καί αδελφοί που αφιερώθηκαν στη νοερά καί αδιάλειπτη προσευχή καί έλαβαν ανάλογα πνευματικά χαρίσματα άπό τον Πανάγαθο Θεό.

 

Θά άναφέρουμε ώς παράδειγμα γιά ψυχική ώφέλεια καί μίμηση μερικά στιγμιότυπα άπό τή ζωή τού άγιου Νήφωνος. ό όποίος έγινε Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως καί. άφού έποίμανε τήν Εκκλησία τού Χριστού γιά πολλά χρόνια, παραιτήθηκε καί γύρισε στή μετάνοιά του. τή Μονή Αγίου Διονυσίου, ώς άπλός δόκιμος μοναχός, έπειδή έλειπε χρόνια άπό τό μοναστήρι καί κανείς πλέον άπό τους παλιούς συναδέλφους του δεν τον γνώριζε.

Ό ήγούμενος τον έβαλε στο διακόνημα τού «βουρδουνάρη», τον έβαλε δηλαδή νά μεταφέρει μέ μουλάρια ξύλα άπό τό βουνό καί λόγω τού διακονήματος αυτού έμενε έξω άπό τή Μονή, στο σταϋλο (« βουρδουναριό »).

Οί μοναχοί άπό τό μοναστήρι έβλεπαν κάθε νύχτα νά βγαίνει άπό τό «βουρδουναριό» μιά πύρινη φλόγα πού έφτανε μέχρι τον ούρανό. Αυτό γινόταν γιά πολύ καιρό καί οί πατέρες πού έβλεπαν αυτό τό υπερφυσικό φαινόμενο τό άνέφεραν στόν ηγούμενο τής μονής. Εκείνος παρακαλούσε στήν προσευχή του τον Θεό νά τού άποκαλύψει τί σημαίνει. Ό Θεός τού άπεκάλυψε ότι «αυτός πού έχετε τοποθετήσει στο βουρδουναριό νά κουβαλάει ξύλα άπό τό δάσος είναι ό Οικουμενικός Πατριάρχης Νήφων, πού ήταν πριν αδελφός τής μονής σας».

Ό ηγούμενος, τη νύχτα πού τού άπεκάλυψε ό Θεός τό εκπληκτικό αύτό θαύμα, πήρε τούς ιερείς καί διακόνους μέ τα άμφιά τους μαζί μέ τούς αδελφούς τής μονής καί μέ λαμπάδες καί θυμιάματα πήγαν όλοι στο βουρδουναριό. Βρήκαν τόν Πατριάρχη μέσα στο σταϋλο. νά προσεύχεται στόν Θεό μέ υψωμένα τα χέρια, άπό τα όποια έ'βγαιναν φλόγες, πού σάν λαμπάδες έφταναν μέχρι τόν ουρανό.

Ό ηγούμενος μέ όλο τό ιερατείο έπεσαν γονατιστοί καί είπαν στόν άγιο Νήφωνα: «Πατριάρχη μου, φτάνει ή ταπείνωση. Έλα στό μοναστήρι σου καί πάρε την ποιμαντική ράβδο πού σού ανήκει, για νά ποιμάνεις καί νά οδηγήσεις όλους μας εις νομάς πνευματικών χαρισμάτων».

Ή μονή μέχρι σήμερα έχει σάν θεία δώρα τα αγιασμένα λείψανα τού θεοφόρου πατρός Νήφωνος. πού εκπέμπουν θείο άρωμα καί ουράνια ευωδία.

Ό έγκλειστος όσιος Λεόντιος

Ό άγιος Λεόντιος, λέγουν οί πατέρες, έζησε γιά περισσότερο άπό έβδομηνταπέντε χρόνια στην ύπακοή, έγκλειστος μέσα στό Μοναστήρι τού Αγίου Διονυσίου. Δέν γνώριζε πού βρίσκεται ή πόρτα τής μονής, έπειδή ούτε στό προαύλιο είχε βγει ποτέ του, έστω καί χάριν περιεργείας, αλλά, άφοσιωμένος στην ύπακοή καί τό διακόνημά του, άπό τό κελλί του πήγαινε κατευθείαν στήν εκκλησία καί άπό τήν έκκλησία, όπου ήταν καί τό διακόνημά του, πήγαινε στήν κοινή τράπεζα καί άπ’ εκεί πάλι στό κελλί του γιά τή συνέχιση τής ποθητής νοεράς καί άδιάλειπτης προσευχής.

Δέν γνώριζε τί θά πει άντιλογία ή άρνηση στήν υπηρεσία πού τού όριζαν ό ήγούμενος καί οί προεστοί, άλλά ήταν πάντα πρόθυμος σέ όλα. Είχε μάθει τις δύο κυριώτερες λέξεις πού έχει ή γλώσσα τής Καλογερικής: ή μία είναι τό «Εύλόγησον» καί ή άλλη είναι τό «νά είναι ευλογημένο»· μέσα σ’ αύτό τό λεξικό περικλείεται ολόκληρη ή Καλογερική. Εκείνος πού προβάλλει γιά τόν άλφα ή βήτα λόγο άντιρρήσεις καί προφασισοδικαιολογίες, καπηλεύεται τή σωτηρία

του καί δέν βρίσκεται στά πλαίσια τής ύπακοής. Όταν μόνος του διαλέγει σε ποιό διακόνημα θά πάει καί ποϋ θά υπηρετήσει, δέν έχει καμμιά σχέση μέ τήν πραγματική Καλογερική, ένώ ό εύλογημένος όσιος Λεόντιος βρήκε μέ τήν αυταπάρνηση καί τήν ύπακοή τό δρόμο τής σωτηρίας καί του άγιασμοϋ.

Προείδε καί προείπε τό θάνατό του καί άφησε γιά παράδειγμα στους έπιγενομένους τή ζωή του. Τού όσιου τούτου τό Λείψανο, όταν τό μετέφεραν στό Κοιμητήρι γιά νά τό ένταφιάσουν, έβγαλε άγιο μύρο μέ άρρητη εύωδία· γιά τούτο λέγεται μυροβλύτης.

Αυτοί οί δύο πατέρες μέ τή ζωή τους μάς έδειξαν τον άληθινό δρόμο που πρέπει νά άκολουθήσει εκείνος πού θέλει νά σωθεί. Τό παράδειγμα των οσίων τούτων καί θεοφόρων πατέρων μιμήθηκαν καί μέχρι σήμερα μιμούνται πολλοί μοναχοί καί πατέρες σέ όλες τις ιερές Μονές τού Αγίου Όρους. ’Έτάι καί ή μονή αυτή άνέδειξε πολλούς άλλους άγιους καί αγωνιστές μοναχούς, όπως ό πατήρ Ίσαάκιος. ό πατήρ Λάζαρος καί άλλοι πολλοί, τούς όποιους ό Κύριος καί Θεός όλων γνωρίζει.

Ό γερο-Ίγνάτιος

Είκοσι χρόνια μετά άπό τότε πού εύδόκησε ό Θεός νά μεταβούμε στό «Περιβόλι τής Παναγίας», τό σωτήριον έτος 1953, άφησε γιά πάντα τόν μάταιο τούτο κόσμο καί σάν πουλάκι πέταξε στά ουράνια ή μακάρια καί τρισευτυχισμένη ψυχή τού Ιγνατίου μοναχού, άδελφού τής Κοινοβιακής Ίεράς Μονής τού Αγίου Διονυσίου.

Τήν άρετή καί πνευματική προκοπή κάθε ανθρώπου μόνο ό Θεός γνωρίζει. Συμβαίνει όμως πολλές φορές νά φαινόμαστε διαφορετικοί άπό έκείνο πού είμαστε. Δηλαδή τρόποι ευγενικοί, τίτλοι, αξιώματα, καλή έξωτερική συμπεριφορά, φαινομενικές καλοσύνες ή καί ελεημοσύνες ακόμη, όλα αυτά μπορούν νά έξαπατήσουν τόν άνθρωπο καί ό Αμαρτωλός νά λογισθεΐ γιά δίκαιος, ένώ ό ενάρετος καί καλός νά λογισθεί γιά κακός, όπως θά δούμε στό επόμενο διδακτικό παράδειγμα.

Αλλά τά μετά θάνατον φαινόμενα είναι οί καρποί τού καλού δένδρου καί ή πληρωμή τού καλού ή ή τιμωρία τού κακού, πού κατά τό διάστημα τής πρόσκαιρου αυτής ζωής διέπραξε.

Ή κοίμησίς του

Έτσι καί στον γέροντα Ιγνάτιο Διονοσιάτη, τά μετά θάνατον σημεία πού ό πανάγαθος Θεός ευδόκησε νά δείξει, μάς πληροφορούν για την άγια καί ένάρετη ζωή που είχε ό ευλογημένος αυτός μοναχός, ό όποίος για αντιμισθία τής ύπακοής καί των πολλών πνευματικών του κόπων έ'λαβε τά χαρίσματα τού Αγίου Πνεύματος.

Δηλαδή προεΐδε καί προεΐπε τήν κοίμησή του καί άπό τή συνεχή καί αδιάλειπτη επανάληψη τής μακαρίας καί ζωτικής αυτής ευχής, τού «Κύριε Ίησοϋ Χριστέ, Γιε τού Θεού έλέησόν με», ή οποία είχε κολλήσει καί είχε γίνει ένα με τήν άναπνοή του. έλαβε τήν άγιαστική χάρη τά όστά καί ή άγια κάρα του, κατά τήν ανακομιδή, νά ευωδιάζουν καί νά έκπέμπουν πνευματική καί άρρητη ευωδία τόσο, που όλοι οί μοναχοί τής κοινοβιακής αΰτής μονής έδωκαν δόξα στον Θεό, ό όποίος καί στόν μοναχό αυτόν έπιβεβαίωσε τά ιερά λόγια τού Αγίου Ίωάννου τής Κλίμακος που λέγει: «όπου ένδημήση ό ύπέρ φύσιν Θεός, ύπέρ φύσιν λοιπόν καί τά πράγματα γίνονται».

Ό ευλογημένος αύτός μοναχός δεν είναι άπό τή χορεία τών παλαιών έκείνων μεγάλων άββάδων, αλλά είναι άπό τούς σύγχρονους πατέρες καί μοναχούς, διότι μέ τή χάρη τού Θεού κοιμήθηκε τόν Ιούνιο τού 1953 καί κατέταξε αύτόν ό Θεός στή χορεία τών όσιων αγιορειτών πατέρων γιά νά δοξάζει μέ τούς άγιους Αγγέλους καί όλους τούς Αγίους τόν πανάγαθο Θεό, τόν Πατέρα, τόν Γιον καί τό Άγιο Πνεύμα, τόν όποίον άπό νεότητος αγάπησε καί έλάτρευσε.

Ή πνευματική ζωή

Ό σεβαστός καί άγαπητός μου Διονυσιάτης μοναχός γέρων Λάζαρος, κοιμηθείς τόν αιώνιο ΰπνο πρίν άπό λίγα χρόνια καί εύρισκόμενος τώρα στή μακαρία χορεία τών άγιορειτών πατέρων, παρά τώ άθανάτω καί αίωνίω Βασιλεί καί Θεώ ήμών, μου διηγήθηκε κάποτε γιά τόν π. Ιγνάτιο, ότι μέ τρόπο πολύ ταπεινό ρωτούσε τόν ευλογημένο αύτόν γερο-Ίγνάτιο, λίγο καιρό πρίν τόν πάρει ό Κύριος στά ούράνια θεία Σκηνώματα, γιά τήν άρχή τής πνευματικής ζωής.

Ό γερο-Ίγνάτιος ήταν πολύ φειδωλός, σοβαρός καί λιγόλογος, ό δέ γερο-Λάζαρος σάν τό διψασμένο έλάφι ζητούσε κι αύτός νά μάθει καί Γι’ αύτό τού είπε μιά μέρα: «Πάτερ Ιγνάτιε, θά ήθελα νά σέ παρακαλέσω νά μού πεις πώς καί μέ ποιόν τρόπο μπορεί ό άνθρωπος γενικά, και ιδιαίτερα ό μοναχός, νά μπει στην πνευματική ζωή; Και από πού θά πρέπει ν’ αρχίσει;».

Ωφέλιμη διδαχή

«Πάτερ μου. μέ ρωτάς για πράγματα που δέν μπόρεσα ποτέ νά ζήσω ό ίδιος και εφόσον δέν τά δοκίμασα μέ την πράξη, πώς μπορώ νά τά πώ και νά τά διδάξω στους άλλους;».

Οί πολυχρησιμοποιημένες πέτρες έχουν μιαν άλλη γλώσσα, πού μόνον οί υγιείς ψυχές μπορούν νά τη διαβάσουν.

Τούτο έλεγε ό ευλογημένος, άπό υπερβολική ταπείνωση καί αύτογνωσία, διότι, όπως στή συνέχεια θά δοϋμε, ό ίδιος αύτά τά είχε

δοκιμάσει και είχε προχωρήσει αρκετά στην ταπείνωση, ποί> αποτελεί τόν καλύτερο δάσκαλο τής αρετής.

Μά Γέροντα, έπανέλαβε ό π. Λάζαρος, τόσα χρόνια πού έχεις στήν καλογερική ζωή είμαι βέβαιος ότι ό Θεός θά σοϋ φανέρωσε άσφαλώς τόν τρόπο με τόν όποιο μπορεί ό άνθρωπος, καί πολύ περισσότερο ό μοναχός, νά μπει στό δρόμο τής άρετής, τής αύτοκυριαρχίας καί τού περιορισμού των λογισμών του.

Ό γερο-Ίγνάτιος απάντησε: «Ναί. π. Λάζαρε, έγώ, όπως σάς είπα, δεν γνωρίζω άπό δική μου πείρα, άλλά καθώς έ'χω άκούσει άπό εργάτες τής άρετής, οί όποίοι  είπαν ότι. εκείνο πού μπορεί νά άνοίξει την πόρτα γιά την ένάρετη ζωή, καί τό πιστεύω κι έγώ. πρέπει νά είναι ή άρνηση τού εαυτού μας, όπως καί ό Κύριος ημών Ιησούς Χριστός είπε: «Όστις θέλει όπίσω μου έλθείν. άπαρνησάσθω εαυτόν καί άράτω τόν σταυρόν αυτού καί άκολουθήτω μοι» καί «Ό έμέ άκολουθών ού μή περιπατήση έν τή σκοτία, άλλ’ έξει τό φώς τής ζωής». Δηλαδή έκείνος πού μπορεί νά άρνηθεί τόν εαυτό του, αυτός μπορεί εύκολα νά σηκώσει τό σταυρό του κι όταν μάθει νά σηκώνει «τό σταυρόν του», τότε αύτό είναι σημείο πώς μπορεί νά ακολουθήσει καί νά βαδίσει στά ίχνη καί στά βήματα τής ζωής τού Δεσπότη Χριστού «καί ακολουθεί αύτή».

Εκείνος, λοιπόν, πάτερ Λάζαρε, πού θά κατορθώσει έστω καί λίγο νά δοκιμάσει καί νά μπει στά ίχνη καί νά βαδίσει στά βήματα τής ζωής, πού μάς δίδαξε καί μάς έδειξε ό Κύριος, αυτός νομίζω πώς έχει αποκτήσει τήν ταπείνωση τού Κυρίου καί δέν τού χρειάζεται άλλη διδαχή. Καί θά έχει άσφαλώς αποκτήσει τό πρώτο χάρισμα τού Θεού πού είναι ή υπομονή.

Ή υπομονή φέρνει στόν εργάτη αυτόν τό δεύτερο κατά σειρά θείο δώρο, πού είναι ή διάκριση. Ή δε διάκριση φέρνει τή δύναμη τού έλέγχου τών λογισμών, τής αυτοκυριαρχίας καί τού περιορισμού τού νού. Άλλά συγχώρεσέ με, πάτερ μου, πού έγώ ό εμπαθής καί άμαρτωλός σού κάνω τό δάσκαλο.

Ή όσιότητά σου έχει άρκετά χρόνια στήν Καλογερική καί έκείνα πού δέν μπόρεσα νά τά καταλάβω έγώ, άσφαλώς θά γνωρίζεις καλύτερα άπό μένα καί με τήν πράξη θά έχεις μπεί στό νόημα τής πνευματικής ζωής καί θά μπορείς πιό καλά νά διδάξεις καί άλλους άδελφούς καί νά τούς οδηγήσεις σάν καλός χειραγωγός

στήν εργασία τής αρετής καί τής μακαρίας προσευχής, ή όποια οδηγεί καί εμβάλλει το νοϋ μας μέσα στήν καρδιά. Κι όταν μπει ό νους στήν καρδιά καί θά λέει άκατάπάυστα τήν ευχή «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ τού Θεού, έλέησόν με», τότε θά αρχίσουν νά διαλύονται τά σύννεφα καί τά σκοτάδια τής άμαρτίας καί των παθών καί θά αρχίσει νά πέφτει θειον φώς τού Κυρίου, πού θά καθαρίσει καί θά λαμπρύνει όλο τό χώρο τής καρδιάς καί θά κατοικήσει ή χάρις τού Αγίου Πνεύματος.

Με τον τρόπο αύτόν καί μέ τή δύναμη τής χάριτος καί δωρεάς τού Παναγίου Πνεύματος θά συνομιλεί ό άνθρωπος μέ τόν Θεό, πρόσωπο μέ πρόσωπο καί μόνος μέ μόνο τόν Τρισυπόστατο καί Τρισήλιο Θεό μας. είτε μοναχός είναι, είτε άπλός χριστιανός, είτε άλλος μέ όποιαδήποτε ιδιότητα καί άξίωμα.

Διότι, όπως πολύ καλά γνωρίζεις, άδελφέ, ή Εκκλησία μας καθημερινά τιμάει καί γιορτάζει Αγίους οί όποίοι  προέρχονται άπό όλες τις τάξεις τών ανθρώπων: πτωχούς, όπως είναι ό μεγαλύτερος 'Άγιος τής Εκκλησίας μας, ό Πρόδρομος καί Βαπτιστής τού Κυρίου Ιωάννης, πλουσίους, όπως είναι οί πατριάρχες Αβραάμ, Ισαάκ, Ιακώβ, Ίώβ, διάφοροι βασιλείς, στρατηγοί, στρατιώτες, άρχοντες τού λαού, βουλευτές καί άρχοντες τής Εκκλησίας, άπό καντηλανάφτη, ψάλτη, μέχρι αρχιερείς καί πατριάρχες.

Όλοι αυτοί, οί Προφήτες, Απόστολοι καί τό πλήθος τών Μαρτύρων. τών Όσιων καί τών άλλων Ταγμάτων τής θριαμβεύουσας Εκκλησίας τής Άνω Ιερουσαλήμ, συνέχισε νά λέει ό γερο-Ίγνάτιος, τό δρόμο τού Κυρίου καί Θεού καί Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού πιστά άκολούθησαν, όπως ό μακάριος Απόστολος μέ παρρησία πολλή έλεγε: «Τόν αγώνα τόν καλόν ήγώνισμαι. τόν δρόμον τετέλεκα, τήν πίστιν τετήρηκα, λοιπόν άπόκειταί μοι ό τής δικαιοσύνης στέφανος, δν αποδώσει μοι ό Κύριος εν εκείνη τή ήμέρα. ό δίκαιος Κριτής, ού μόνον δέ έμοί, αλλά καί πάσι τοίς ήγαπηκόσι τήν επιφάνειαν αυτού» (Β' Τιμ. δ' 7, 8).

Έτσι, σύμφωνα μέ τά ιερά αύτά λόγια τού άποστόλου Παύλου, στεφανώθηκαν καί άνταμείφθηκαν όλοι οί Άγιοι, τούς όποιους όλος ό χριστιανικός κόσμος έπικαλείται γιά βοήθεια καί προσκυνάει τά άγια καί ιερά τους Λείψανα καί τις εικόνες τους ώς θεράποντες τού Κυρίου.

Αλλά πρέπει όλοι μας να γνωρίζουμε ότι , αν δεν άρνηθοϋμε τόν εαυτό μας, δηλαδή να υποταχθούμε καί νά νεκρώσουμε τό θέλημά μας, αν δέν σηκώσουμε τό σταυρό μας, δηλαδή μέ χαρά καί ευχαρίστηση νά υπομένουμε τα βάσανα, τους πειρασμούς καί τα σκάνδαλα τού κόσμου τούτου, δέν μπορούμε νά ακολουθήσουμε τό «Άρνίον» καί νά κερδίσουμε τόν Χριστό, όπως έκανε κι ό μακάριος Παύλος καί όλοι οί Άγιοι, πού έ'λεγε: «Δι’ δν τά πάντα έζημιώθην καί ήγοϋμαι σκύβαλα είναι ϊνα Χριστόν κερδίσω» (Φιλιπ. γ' 8).

Δηλαδή όλα τά ήδέα καί ήδύνοντα ημάς, αύτά τά πράγματα πού μάς γλυκαίνουν καί μάς ευχαριστούν, αν δέν τά μισήσουμε καί σάν σκουπίδια νά τά λογαριάσουμε, δέν θά μπορέσουμε ποτέ νά επιθυμήσουμε τά αιώνια αγαθά τού άλλου κόσμου, τής άλλης ζωής, τής αιωνίου Βασιλείας των Ουρανών, αγαθά γιά τά όποια ό θείος Παύλος, πού μέχρι τρίτου καί εβδόμου ούρανού ήρπάγη, είπε: «α οφθαλμός ούκ είδε καί ους ούκ ήκουσε καί επί καρδίαν ανθρώπου ούκ άνέβη, α ήτοίμασεν ό Θεός τοϊς άγαπώσιν αυτόν» (Α' Κορ. β' 9).

Άν λοιπόν δέν κάνουμε κι έμείς έτσι, δέν μπορούμε νά ακολουθήσουμε τόν Χριστό εκεί πού Αυτός πήγε, δηλαδή στο Σταυρό. Κι άν δέν Τόν άκολουθήσουμε στό Σταυρό, δέν θά αξιωθούμε νά ΐδούμε τήν Ανάσταση, τήν Όδό καί τήν Ζωή, πού είναι ό ϊδιος ό Δεσπότης Χριστός.

Αλλά, εξακολούθησε νά λέει ό γερο-Ίγνάτιος στόν γερο-Λάζαρο. κι άν όλες αύτές τις πνευματικές αρετές αποκτήσουμε καί στό Σταυρό ν’ άνεβούμε, άν δέν έχουμε τήν αληθινή ταπείνωση καί τήν έπίγνωση νά λέμε καί νά τό πιστεύουμε ότι  «αχρείοι δούλοί έσμεν καί δ όφείλομεν ποιήσαι πεποιήκαμεν» (Λουκ. ιζ' 10), τίποτε δέν ώφελούμαστε.

Διότι, άν δέν σκεπτόμαστε έτσι, δέν μπορούμε νά μπούμε στήν χώρα τής πραγματικής αρετής. Αλλά καί νοερά καρδιακή προσευχή αληθινή δέν θά μπορέσουμε ποτέ νά κάνουμε, άν πρώτα δέν μπούμε στήν περιοχή τού άκρου αγαθού, στήν κορωνίδα τών αρετών καί νά άποκτήσουμε κι εμείς τήν αρετή έκείνη πού λέγεται αγάπη, ή οποία είναι Αυτός ό ίδιος ό προαιώνιος Θεός. Καί διότι χωρίς άγάπη, πραγματική αρετή δέν υπάρχει. Καί κανείς χωρίς αυτή δέν θά αξιωθεί νά ίδεί τόν Θεό, τόν Πατέρα, τόν Υιόν καί τό Άγιον Πνεύμα, τή μόνη αληθινή Άγάπη. Αμήν.

Εισαγωγή  σε πρώτη αποκλειστική δημοσίευση  στό Ορθόδοξο Διαδίκτυο από το Βιβλίο :

ΤΟ ΓΕΡΟΝΤΙΚΟ

ΑΠΟ ΤΟ ΠΕΡΙΒΟΛΙ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ

Η ηλεκτρονική επεξεργασία αναρτήσων κειμένων, τίτλων  και εικόνων έγινε από τον N.B.B

Επιτρέπεται η χρήση, διάθεση και αναπαραγωγή κειμένων σε Ορθόδοξα Ιστολόγια, αρκεί να διατηρείται το αρχικό νόημα χωρίς περικοπές που πιθανόν να το αλλοιώνουν για μη εμπορικούς σκοπούς,με βασική προϋπόθεση την αναφορά στην πηγή :

© ΠΗΔΑΛΙΟΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

http://www.alavastron.net

Kindly Bookmark this Post using your favorite Bookmarking service: