4.Τα Προκαταρκτικά για την Συνάντηση της Φερράρα-Φλωρεντίας

Οι λόγοι για τούς οποίους οδηγήθηκαν οι Ρωμαίοι- Βυζαντινοί στην Φερράρα-Φλωρεντία

Από αυτή λοιπόν τή βασική αιτία, οί δύο’Εκκλησίες αποσχίστηκαν μεταξύ τους κι έτρεφαν μίσος καί άκρα αντιπάθεια ή μία γιά την άλλη, ώς τίς μέρες τού αύτοκράτορα ’Ιωάννη τού Παλαιολόγου (1425-1448). Αυτός θέλησε νά πετύχει τάχα την ένωσή τους, μέ Οικουμενική Σύνοδο. ’Αλίμονο όμως ! Πώς νά θρηνήσω τήν τόση αφροσύνη καί μωρία σ’ ένα τέτοιο έγχείρημα; ’Έπειτα από τόσες καί τόσες ανώφελες δοκιμασίες καί τόσο ξεκάθαρες κι ήλιου φαεινότερες άποδείξεις τής εωσφορικής επιμονής και γνώμης των Λατίνων, πώς δέν είχαν πληροφορηθεϊ οί ’Ανατολικοί, ότι  αύτό τό έγχείρημα, δηλαδή ή διόρθωση τών Λατίνων, είναι ακατόρθωτο; Τάχα δέν τό ήξεραν; Δέν ήταν βέβαιοι γι’ αύτό, περισσότερο από καθετί άλλο; Ναι, βέβαια καί τό ήξεραν καί τό έλεγαν όλοι, όπως διηγούνται οί ιστορικοί.

Αλλά συνέβαινε σ’ αυτούς, εκείνο πού διαβάζουμε στή θεία Γραφή γιά τό γένος τών Εβραίων. Γιά κείνους ό Θεός αποφάσισε, άν δέν μετανοήσουν, όπως κήρυτταν οί θείοι Προφήτες, νά στείλει τά στρατεύματα τών ’Ασσυριών και των Βαβυλωνίων κι άλλους νά κατασφάξουν κι άλλους νά τούς πάρουν αιχμάλωτους στη Βαβυλώνα, σύν γυναιξί καί τέκνοις. Αυτό αποφάσισε ό Θεός, διά στόματος των αγίων Προφητών. Εκείνοι όμως τί έκαναν; ’

Αντί νά φοβηθούν καί νά πιστέψουν στά λόγια των Προφητών καί νά μετανοήσουν, αφού μάθαιναν καί βεβαιώνονταν από τούς Προφήτες πώς νά έφτασαν ήδη κι άκούγονται τά χλιμιντρίσματα τών αλόγων τους (τόσο καθαρά τούς τά έλεγαν οί Προφήτες), αντί λοιπόν νά τρομάζουν απ’ αυτές τις φοβερές απειλές καί νά προσπέσουν στό Θεό τού ελέους καί τών οίκτιρμών μέ τήν πρέπουσα μετάνοια καί συντριβή, αυτοί οί απειθείς κι ασύνετοι, έπρατταν όλο τό αντίθετο. Σά νά ενεργούσαν πεισματικά αντίθετα τού Θεού, παίρνοντας τήν απόφαση νά ξεφύγουν, χωρίς μετάνοια, τής θείας οργής, έστειλαν πρέσβεις στήν Αίγυπτο καί ζητούσαν βοήθεια από κεΐ, ενάντια δηλαδή στή θεία απόφαση. Τό ίδιο συνέβη καί στους δικούς μας κι αυτό μελετούσαν κι αυτοί νά πράξουν, πραγματικά άφρονες κι ασύνετοι, ’Αλλά παρακαλώ φιλαναγνώστες, νά μέ ύπομείνετε νά τά διηγηθώ από τήν αρχή, μ’ όσο τό δυνατόν περισσότερη συντομία.

Αυτό τό έθνος τών ’Αγαρηνών πού μάς καταδυναστεύει σήμερα [15]. ήταν μικρό στήν αρχή, σάν εκείνο τό μικρό σύννεφο βροχής τού προφήτη Ήλία. Καί κινήθηκε, όπως είναι γνωστό, από τά βάθη τής ’Αραβίας καί. δυστυχώς, μόνο ό Κύριος ξέρει, μέ πιό τρόπο, έξαπλώθηκε σ’ ελάχιστα χρόνια στήν οικουμένη, άφοϋ κατακυρίευσε σχεδόν όλη τήν ’Ασία, σπέρνοντας παντοϋ όλεθρο κι άψανισμούς καί πέρασε μ’ άνεση καί κατακτητική διάθεση στη δική μας Ευρώπη. Κι υποτάσσοντας τούς τόπους καί τά κάστρα των Ρωμαίων, έστησε τό θρόνο του στήν Άδριανούπολη (1366). ’Από κεϊ έποφθαλμιοΰσε καί τήν ίδια τήν καθέδρα τής Κωνσταντινούπολης. Γι’ αυτό καί δεν έπαυε νά τήν ενοχλεί άκατάπαυστα καί νά τήν πολιορκεί. ’Αλλά γιατί νά μακρηγορώ; Πλησίασαν τά όρια τής εξουσίας του, ώς τά προάστια τής πόλης τού Βυζαντίου. Κι είναι φανερό, ότι δέν αργούσε vex στρέψει μία μέρα τά νικητήρια άρματά του καί σ’ αυτή τήν αξιοθρήνητη Βασιλίδα των πόλεων καί νά τήν περισφύξει με τό ακαταφρόνητο δυνατό ξίφος του.

Σαστισμένος λοιπόν απ’ αυτή τήν ανάγκη ό βασιλιάς, περικυκλωμένος στενά από παντοϋ απ' άσεβεΐς, μήν ελπίζοντας σέ καμιά βοήθεια, παντελώς έρημος από στρατεύματα, ακόμα πιό έρημος από χρήματα, μέ τά όποία  συγκεντρώνονται τά στρατεύματα, αποφάσισε χωρίς φρόνηση, νά μιμηθεΐ τόν προπάππο του τόν Μιχαήλ Παλαιολόγο (1259-1282). Ό προπάππος του γιά νά φυλαχτεί από δύο μεγάλους εχθρούς του, χρησιμοποίησε βία κατά τής Εκκλησίας κι έχυσε πολύ χριστιανικό αίμα. Προσπάθησε νά διαφυλά'ξει τήν κακή ένωση [16] πού έκανε μέ τούς Λατίνους, μέ τήν ελπίδα νά κρατήσει μακριά ό Πάπας εκείνους πού έποφθαλμιοϋσαν τή βασιλεία του. Ό μέν ένας από τή Γαλλία κι ό άλλος από τή Σικελία. Εκείνον λοιπόν τόν επονομαζόμενο λατινόφρονα Μιχαήλ, θέλησε νά μιμηθεϊ κι αυτός ό ασύνετος κι έγκαταλείποντας τό Θεό όπως παλαιό οί Εβραίοι, πρόστρεξε γιά βοήθεια στόν Πάπα έγκαταλείποντας τήν Εκκλησία.

Οι λόγοι για τους οποίους ο Πάπας συγκάλεσε Σύνοδο  στη Φερράρα-Φλωρεντία

Ηταν τότε ο Ευγένιος Πάπας Θ΄(1431-1447)  τελευταίος μετά από τους τρεις πάπες πού συγχρόνως, γιά πολλά χρόνια καί σε διάφορα μέρη, παρουσιάζονταν κι οί τρεις ως νόμιμοι κι έν ένεργεία πάπες, χωρίς νά παραχωρεί ό ένας στόν άλλο τό παπικό αξίωμα καί τόν δήθεν θρόνο τού Πέτρου. Νά λοιπόν σαφής κι αναμφισβήτητη αιτία πού έσπρωξε εκείνο τόν άσύνετο βασιλιά σε κείνο τό βάραθρο. ’Έστειλε λοιπόν με δικούς του πρέσβεις σέ κείνον τόν Πάπα, ότι άν θελήσει νά συγκροτήσει στήν ’Ιταλία Δυτική σύνοδο, υπόσχεται νά πάει κι αυτός εκεί προσωπικά, μέ τήν ’Ανατολική σύνοδο, γιά νά ολοκληρώσουν τήν ένωση των Εκκλησιών. Ό Πάπας, όχι μόνο έδωσε προσοχή, άλλά μάλιστα νόμισε πώς ό ουρανός τού έστειλε εκείνη τήν ευκαιρία, γιά νά δυναμώσει από τήν αδυναμία πού βρισκόταν κι εκείνος, όχι λιγότερο από τόν ίδιο τό βασιλιά Ιωάννη. Ποιά ήταν ή αδυναμία τού Πάπα; Είχε συσταθεΐ μεγάλη σύνοδος από έπτακόσιους Λατίνους επισκόπους, μέ τή συνδρομή όλων των βασιλιάδων τής Ευρώπης, σέ μία πόλη τής Γερμανίας, τή Βασιλεία (1431-1449), γιά νά περιορίσουν καί νά διορθώσουν τά παράλογα τής ’Ιταλίας καί κυρίως τά σκάνδαλα πού τάραξαν τήν εκκλησία τής Δύσης από τούς προαναφερόμενους τρεις Πάπες. Αυτή ή σύνοδος, είχε ειδοποιήσει τόν πάπα Ευγένιο νά μήν κάνει χό θέλημά χου, άλλά νά πάει κι αύχός εκεί προσωπικά σχή Βασιλεία. ”Αν όμως δέν πάει ό ίδιος χοϋ ζήτησαν νά σχείλει έγγράφως χή γνώμη χου, δηλαδή νά ομολογεί πώς ή σύνοδος είναι νόμιμη καί κανονική καί πώς είναι έχοιμος νά δεχτεΐ ότι αποφάσιζε, ύποχασχόμενος σ’ αύτήν σάν νά ήταν οικουμενική (όπως νόμιζαν εκείνοι σχήν πόλη τής Βασιλείας). Αύχά έγραφαν οι συνοδικοί, φοβερίζονχάς χον επιπλέον, όχι άν δέν κάνει ένα από χά δύο, θά δοκιμάσει χή δίκαιη οργή χής συνόδου, μέ χήν όριστική του καθαίρεση

.

Ό Ευγένιος, μή θέλοντας νά ύποταχθεΐ στή σύνοδο τής Βασιλείας, ή οποία διατύπωνε κι αποφάσιζε τα άντίθετα μέ τά μεγαλεία πού φανταζόχαν ό ίδιος γιά τόν έαυτόν του, κι από τήν άλλη πλευρά, επειδή φοβόταν τήν οργή μίας τόσο μεγάλης καί φοβερής συνόδου μέ τήν οποία συμπαρατάσσονταν όλοι οί βασιλείς της Ευρώπης κι οί περισσόχεροι καί πιό έκλεκτοί από τούς καρδινάλιους, βρέθηκε κι αύτός, όπως κι ό δικός μας βασιλιάς, στριμωγμένος. Γι’ αύτό, έπειδή σ’ αυτή τή δύσκολη κατάσχαση ήταν, όταν ήρθε σ’ αύτόν ή πρεσβεία από τήν Κωνσταντινούπολη, γέμισε ελπίδες. ΄Εστειλε λοιπόν, όπως φαίνεται, σχήν σύνοδο χής Βασιλείας τό γράμμα πού χοϋ ζητούσε, υποσχόμενος νά δεχχεΐ ό,χι θά αποφάσιζε εκείνη. Καί σχό δικό μας Βασιλιά καί χόν Πατριάρχη, έστειλε άπαντητικές επιστολές καί πρέσβεις, άπαντώντας, ότι αποδέχεται μετά χαράς νά κάνει μ’ αυτούς σύνοδο, σχήν οποία έπρόκειτο νά εξεταστεί ή διαφορά περί πίστης καί νά γίνει σέ κείνη τή σύνοδο, ό,τι ήθελε νά δώσει ό θεός. ’Έτσι, φαινόταν ότι  μιλούσαν θεάρεστα, αύχός πού μέ πονηρή διπλωματία κινούνταν καί χιορίς τό Θεό. Ζήτησε ακόμα ή σύνοδος νά γίνει στην ’Ιταλία εκεί κοντά του, υποσχόμενος νά στείλει πολλά πλοία γιά τή φύλαξη τής Πόλης ώσπου νά επιστρέφουν πίσω οί συνοδικοί. 'Υποσχέθηκε άλλα πλοία γιά νά φέρουν στόν καθορισμένο τόπο, αυτούς πού έπρόκειτο νά ετοιμαστούν και νά έρθουν στην μέλλουσα νά γίνει σύνοδο.

Η διπλωματική δολιότητα του Πάπα και η Φραγκική Σύνοδος της Βασιλείας

Κι΄επειδή ήταν γνωστό πως είναι πάμφτωχοι οι Ρωμαίοι (Βυζαντινοί) υποσχόταν άκόμα ν’ άναλάβει ό ίδιος (πόση αλήθεια πλουσιοπάροχη υποκριτική γενναιότητα!) κι όλα τους τά έξοδα, ώσπου νά επιστρέφουν στην Κωνσταντινούπολη, είτε πραγματοποιηθεί ή ένωση, είτε όχι. Κι όλο αυτό φρόντισε νά τό κάνει ό πονηρότατος Ευγένιος, γιά νά συγκροτήσει, αυτός πλήρη σύνοδο καί στ’ αλήθεια νά ’χει καί τήν σύνθεση οικουμενικής, έχοντας έτσι μέ τό μέρος του καί τούς ’Ανατολικούς καί. μάλιστα τόν Αύτοκράτορα καί τόν Πατριάρχη τής Κωνσταντινούπολης. Αυτό πράγματι, σέ μία εποχή, πού όέν μπορούσαν νά καυχηθούν οί προηγούμενοι αιώνες, ότι έγινε, ούτε τοπική ούτε Οικουμενική Σύνοδο. Κι όλο αυτό τό σχέδιασε λέω, γιά νά μπορέσει νά ύπερσκελίσει τήν προαναφερόμενη σύνοδο τής Βασιλείας, πράγμα πού τό κατάφερε. Βλέποντας δηλαδή τόν εαυτό τοτι προστατευόμενο όπως επιθυμούσε, μέ τή δική του σύνοδο, άποκήρυξε αργότερα εκείνη τής Βασιλείας ως άποστατική καί παράνομη. ’Αλλά κι όταν ήρθε ό χρόνος εκείνοι στήν Βασιλεία οργισμένοι από τήν άπείθειά του, τόν καθαίρεσε καί προβίβασε άλλον αντί γι’ αυτόν στο παπικό αξίωμα, τόν ονομαζόμενο Φίληκα Ε'(1439-1451). ΄Ολα αυτά, άς ποΰμε μέ τήν ευκαιρία αυτή, χρησιμεύουν στον φιλαναγνώστη, γιατί εκείνη ή ψευτοσύνοδος τής Φλωρεντίας, εκτός άπό τό ότι υπήρξε παράνομη γιά τ’ άσεβή της δόγματα, είχε επιπλέον κι αυτό τό μειονέκτημα, ότι ό Πάπας της είχε καθαιρεθεΐ άπό μία τόσο μεγάλη δική του σύνοδο. Αυτή είναι λοιπόν ή τόσο διαβόητη καί πολυθρύλητη σύνοδος, ή κακώς καί παράλογα ονομαζόμενη άπό τούς Λατίνους ΄όγδοη οικουμενική΄[17], γιά τήν οποία διηγηθήκαμε όλα τά παραπάνω, έξηγιόντας καί περιγράφοντας άπό τήν άρχή όλα τά αίτια καί τά μέσα γιά νά γίνει, ενώ δεν έπρεπε νά γίνει.

Προετοιμασία για τη Σύνοδο της Ιταλίας

Αποφασίζει λοιπόν ο αυτοκράτορας ’Ιωάννης, νά πάει σ’ αυτήν, ελπίζοντας μόνο στόν Πάπα κι όχι στό Θεό καί γράφει στούς άρχιερεΐς τών επαρχιών νά έλθουν στή Βασιλεύουσα. Φανερώνει τήν απόφασή του καί στούς Πατριάρχες τής ’Ανατολής καί ζητά κι απ’ αυτούς νά διορίσουν τούς τοποτηρητές τους γι’ αύτή τήν σύνοδο. Συγκεντρώθηκαν λοιπόν σύμφωνα μέ τή βασιλική διαταγή οί άρχιερεΐς καί διορίστηκαν κι οί τοποτηρητές τών άλλων. Κι ό ιερός Μάρκος πού ήταν ακόμα ιερομόναχος, εκλέγεται πρώτη φορά άπό τόν ’Αλεξάνδρειάς, δεύτερη άπό τόν 'Ιεροσολύμων κι μετά άφοΰ έγινε άρχιερέας Εφέσου, διορίζεται κι άπό τόν ’Αντιόχειας. Κι ήταν τόσο όνομαστός καί γιά τήν αρετή καί γιά τή σοφία του, όπως είπαμε καί πριν, ώστε άν κι ήταν μακριά, σ’ αυτόν άπέβλεψαν κι οί τρεις Πατριάρχες, διορίζοντας τον χωριστά ό καθένας από τό θρόνο του.

Ιστορικά χαρακτηριστικά των Οικουμενικών Συνόδων 

Δεν θα φανεί ίσως άσχετη με την υπόθεση μας να κάνουμε εδώ μια μικρή παρέμβαση, ένα συλλογισμό πάνω στό εγχείρημα τού βασιλιά. Ν’ αναφέρουμε υστέρα κι εκείνα τά ίδια λόγια που είπε στήν άρχή αυτής τής απόφασης γιά τήν μέλλουσα σύνοδο ό Πατριάρχης, νάτ’ αναφέρουμε καί μία καί δύο καί πολλές φορές. Κι ό συλλογισμός είναι ό έξης:

Α) Στις Οικουμενικές Συνόδους πού γίνονταν κατά καιρούς εναντίον των αιρετικών, οί μέν ’Ορθόδοξοι ήταν οί περισσότεροι ή πιό απλά τό σύνολο, ενώ οί αιρετικοί ήταν λίγοι κι ή Σύνοδος γινόταν στις περιοχές των ’Ορθοδόξων.

Β) 'Όταν γινόταν Οικουμενική Σύνοδος ήταν λίγος ό καιρός, δέκα, είκοσι ή τό πολύ τριάντα χρόνια από τότε πού άνέκυπτε κάποια αίρεση στήν Εκκλησία.

Γ) Οί βασιλείς ήταν μέ τό μέρος των ’Ορθοδόξων καί δέν άφηναν τούς αιρετικούς ν’ αύθαδιάζουν έναντίον των αποφάσεων των ιερών Συνόδων, αλλά επιβεβαίωναν κι επισφράγιζαν τις αποφάσεις καί τούς Όρους τών Συνόδων καί τιμωρούσαν καί μάλιστα μέ βασιλική εξουσία, τούς ενάντιους στήν ορθή πίστη.

Δ) Αυτοί πού μαζεύονταν στις Συνόδους τότε, τρέφονταν είτε από τό βασιλικό ταμείο, είτε ξόδευαν από τά δικά τους. Δέν τούς έκαναν οί ίδιοι οί αιρετικοί τά έξοδα. Γι' αυτό κι έξαιτίας τού πλήθους τών ’Ορθοδόξων, τού μικρού χρονικού διαστήματος από τότε πού εμφανιζόταν ή αίρεση καί λόγω τής βασιλικής δύναμης καί τής ελευθερίας τοϋ λόγου στις συζητήσεις, κρίνοντας κι άναλύοντας τά σχετικά θέματα μέ ιήν υπόθεση, έβγαζαν καί συμπέρασμα όπως έπρεπε, άνακήρυσσαν την άποστολική ευσέβεια καί κατέκριναν κι αναθεμάτιζαν την αίρεση πού είχε προκόψει. Κι έτσι ή Εκκλησία διορθωνόταν κι ειρήνευε.

Ιστορικές προυποθέσεις Συνόδου-Φερράρας

Ας στοχαστούμε τώρα και τα σχετικά με τήν παρούσα σύνοδο. Σ’ αυτή τη Σύνοδο συνέβαιναν όλα τ’ αντίθετα:

Α) Θά ξεκινήσω από τό χρόνο. Τό σχίσμα των Εκκλησιών ήταν τόσο πολύχρονο, ώστε είχαν περάσει σχεδόν 500 χρόνια, ίσως καί περισσότερο, από τότε πού αποσχίστηκαν οί δύο Εκκλησίες.

Β) Οί Λατίνοι, πού ήταν οί κρινόμενοι, άφοϋ μέ τήν καινοτομία τους έκαναν τό τόσο φοβερό σχίσμα, άποτελοϋνταν από τόσα αναρίθμητα έθνη, ώστε άν ήθελαν, μπορούσαν νά συγκεντρωθούν καί χίλιοι επίσκοποι. Ένώ οί δικοί μας αρχιερείς, μόλις έφταναν τούς είκοσι καί μαζί μέ τούς κληρικούς, τούς ιερομόναχους καί τούς ηγούμενους, ίσως έφταναν καί τούς πενήντα.

Γ) Ή Σύνοδος έγινε στό δικό τους χώρο, στήν καρδιά τής Ιταλίας, δηλαδή στήν έδρα τοϋ παπισμού, όπου κι οί πέτρες ακόμα ήταν εχθροί.

Δ) Ό δικός μας Βασιλιάς δεν είχε τήν παραμικρή εξουσία, παρά μόνο πάνω στους δικούς του.

Ε) Ή ζωή όχι μόνο των άλλων, άλλά καί τοϋ Πατριάρχη καί τού ίδιου τοϋ Βασιλιά, κρεμόταν από τό χέρι τοϋ Πάπα, τόν όποιον πήγαι ναν (όπως νόμιζαν) νά διορθώσουν.

Η αρχική τοποθέτηση του Πατριάρχη Ιωσήφ

Ακούστε τώρα τι έλεγε ο Πατριάρχης Ιωσήφ στη αρχή που σχεδιαζόταν αυτή η σύνοδος

Λένε ότι  θά γίνει σύνοδος στήν ’Ιταλία κι όταν πάνε εκεί οί δικοί μας κι όσο παραμένουν στή σύνοδο εκεί, θά έχουν καλυμμένα τά έξοδα τού ταξιδιού καί τής τροφής τους άπό κείνους. ”Αν λοιπόν πάνε εκεί έτσι κι άποδεχτούν καί τήν ημερήσια τροφή άπό κείνους, θά γίνουν δούλοι καί μισθωτοί οί δικοί μας κι εκείνοι έξουσιαστές. Κι όπως κάθε δούλος οφείλει νά υπακούει τό θέλημα τού έξουσιαστή του καί κάθε μισθωτός νά κάνει τήν εργασία αύτού πού τόν μισθώνει, έτσι κι αύτός πού μισθώνει κάποιον, τού παρέχει τό μισθό, γιά νά κάνει ό μισθωμένος δ,τι τόν διατάξει αύτός πού τόν μισθώνει. Διαφορετικά δέν θά τού παρείχε αυτόν τό μισθό. ’Άν λοιπόν εκείνοι δέν τούς παρέχουν τήν τροφή, τί θά κάνουν οί δικοί μας; Κι άν δέν θελήσουν νά στείλουν πίσω τούς δικούς μας μέ τά δικά τους έξοδα καί ναύλα, άραγε τί θά μπορέσουν αύτοί νά κάνουν; Σέ τί λοιπόν συμφέρει αυτούς τούς λίγους τούς φτωχούς νά ξενιτευθοΰν νά πάνε στούς πολλούς, τούς πλούσιους, στούς περήφανους, στόν τόπο τους καί κεΐ νά υποδουλωθούν σ’ αυτούς; Τάχα γιά νά συζητούν καί νά τούς διδάσκουν γιά τήν πίστη καί τήν εύσέβεια; Δέν είναι καλό αυτό, δέν είναι καλό, όπως νομίζω έγώ. Γιατί δέν μάς συμφέρει καθόλου΄.

Ένώ λοιπόν ό Πατριάρχης μαζί μέ πολλούς άλλους, διατύπωνε τέτοια σοφή κι αξιοθαύμαστη άποφη γιά τά γεγονότα. ’Έπειτα, παραδόξως, άλλαξε γνώμη κι έγινε τόσο πρόθυμος νά δεχτεί τή γνώμη τού βασιλιά (όπως θά δούμε μετά), κι όλοι οί υπόλοιποι σιωπώντας τόν ακολούθησαν. Δέν είναι φανερό λοιπόν, πώς ό Θεός τούς έγκατέλειψε καί στ’ άλήθεία, κατά τό γραμμένο ατό βιβλίο των Βασιλειών, τούς κυρίεψε πνεύμα πλάνης, ώστε νά φτάσουν σε τόση μωρία, πού ξεκίνησαν αλήθεια έπίτηδες, νά πάνε νά προδώσουν την πίστη τους; Ναι, βέβαια, έτσι είναι, κι αυτό είναι καί δικός μου στοχασμός.

Αποψη Ιερομνήμονα για Φερράρα-Φλωρεντία

Καυτό τό εξηγεί καί τό βεβαιώνει άκόμα περισσότερο κι όπροαναφερόμενος δάσκαλος, ό 'Ιερομνήμων, στόν δικό του διάλογο, λέγοντας αυτολεξεί:

Ό άρχηγός τού έθνους μας (δηλαδή ό βασιλιάς ’Ιωάννης), κι οί προστάτες τής καθ’ ημάς Εκκλησίας, δέν είδαν τήν προσωπική τους αδυναμία, ούτε αντιλαμβάνονταν σέ πόση έσχατη δυστυχία κατάντησαν, ούτε ότι στερούνταν δλων γενικά των τόπων, των πόλεων, των λαών καί τών νησιών ’Ανατολής καί Δύσης. Κι ακόμα ότι είχαν ελλειτρη από χρήματα, κτήματα, στρατεύματα σέ στεριά καί θάλασσα, έλλειψη δύναμης, πλούτου, αίγλης, γιά νά μήν πώ καί τών ίδιων τών σωμάτων τους. Κι δλα αυτά λόγω ίσως τών αμαρτιών μας, από τις όποιες ήταν δυνατόν σέ μάς, ν’ άντιλη-φθοΰμε τήν άπομάκρυνση τού Θεού. ’Έτσι γιά όλα αυτά ν’ άφεθούμε στό Θεό, νά ζητάμε πρώτα τήν συγχώρεση τών πταισμάτων μέ τούς άρμόδιους τρόπους, έπειτα τήν διόρθωση τών οικείων πολιτικών πραγμάτων κι ύστερα τήν λύση τών ξένων. Αυτοί όμως, φουσκωμένοι άπ’ άλαζονεία καί συλλογιζόμενοι ότι μπορούσαν νά κάνουν πράγματα πού ύπερέβαιναν τις δυνάμεις τους καί κομπάζοντας γιά τό ότι μπορούσαν νά επιτύχουν περισσότερα άπ’ αυτούς τούς ίδιους τούς αγίους ή τούς αγγέλους ή τήν ίδια τήν θεία δύναμη, σκέφτηκαν ν’ άποπλεύσουν γιά την ’Ιταλία, πιστεύοντας πώς θά διορθώσουν τήν πίστη εκείνων, μεταφερόμενοι έκεϊ. Ποιοι; Αυτοί πού δέν είχαν τή δύναμη νά κατασκευάσουν ούτε δίσελμο πλοίο. Φέρνοντας ποιούς θεολόγους; ’Αλλά σπλαχνίσου με Κύριε καί μή μ’ οδηγήσεις νά διηγηθώ μέ λε-πτομέρια. Ποιες άρετές τους; Εκτός άπό τόν άγιο Εφέσου, πού ήταν στολισμένος καί μ’ άγιο βίο καί μέ σοφία λόγου καί μερικών άλλων πολύ ολιγάριθμων, όλοι οί άλλοι πού άσκοϋσαν δήθεν σεμνό βίο, όμως άφρονες, ήταν άκατάλληλοι γι’ αυτά καί δέν είχαν καμιά πείρα.

Αλλαγή γνώμης του Πατριάρχη

Μάς περιέγραφε ίκανοποητικά με αυτά ο συνετός δάσκαλος, τήν έσχατη αφροσύνη εκείνου τού εγχειρήματος. Γιατί ενώ έλεγε πριν εκείνα τά καλά λόγια ό Πατριάρχης ’Ιωσήφ, μόλις ό βασιλιάς κι οί άπεσταλμένοι τού Πάπα συνομίλησαν μ’ αυτόν, κατ’ ιδίαν καί μυστικά καί ισχυρίστηκαν ότι θά λάβει όλα εκείνα πού μπορούν νά ευχαριστήσουν μία φιλόδοξη ψυχή, ξαφνικά μεταβαλλόμενος κι ό ίδιος, άρχισε νά έτοιμάξεται. Κι όσους δέν ήθελαν νά τόν ακολουθήσουν, τούς παρακινούσε έντονα καί τούς άνάγκαζε μέ κάθε τρόπο κι έλεγε εκ τών υστέρων τ’ άλ'τίθετα μέ τά προηγούμενα λόγια του, σέ κείνους πού σκέφτονταν σωστά καί θεωρούσαν τή συνέλευση καί τή συζήτηση μέ τούς Λατίνους δεινή κι ασύμφορη.

Έγώ, τούς έλεγε, έχω πολύ εμπιστοσύνη καί πληροφόρηση κι άπ’ επιστολές κι άπό λόγια εκείνων πού έρχονται άπό κεΐ, ότι αν εμείς πάμε εκεί μέ τή βοήθεια τού Θεού, θά μάς υποδεχτούν όλους μέ μεγάλες τιμές κι άγάπη καί θά μάς υπηρετήσουν στό έπακρο. Καί θά έχουμε κάθε άδεια κι έλευ-

θεριά λόγου, μέ τήν όποία  άν θέλουμε, θά άποδείξουμε τήν πίστη μας μέ τήν καθαρότατη καί λαμπρότατη χάρη του Χρίστου. Κι όσον αφορά τά σχετικά μέ τη διαφωνία στό δόγμα, οι δικοί μας θά γίνουν δάσκαλοι, εκείνων κι αυτοί θ’ άποδεχτοϋν τή δική μας γνώμη κι έτσι θά ενωθούμε καί θά επιστρέφουμε νικητές καί τροπαιοϋχοι

’Άς άντιπαραβάλλει τώρα ό καθένας αυτά τά δεύτερα λόγια του Πατριάρχη, μέ κείνα πού έλεγε πρωτύτερα, γιά νά δει φανερά όπως είπα, τόν έσχατο παραλογισμό εκείνων των ανθρώπων, στον όποίοτούς γκρέμισαν οί ανθρώπινοι σκοποί. Όλη αυτή ή διήγηση κι οί συλλογισμοί πού κάναμε εδώ θά δείξει έπειτα τήν ύπερθαύμαστη αρετή τού θείου Μάρκου καί τήν εύστάθειά του στήν αλήθεια.

Εισαγωγή σε πρώτη αποκλειστική δημοσίευση  στό Ορθόδοξο Διαδίκτυο από το Βιβλίο :

ΑΓΙΟΣ ΜΑΡΚΟΣ Ο ΕΥΓΕΝΙΚΟΣ

Η ΔΡΑΣΗ ΚΑΙ ΤΟ ΕΓΚΩΜΙΟ ΤΟΥ ΓΡΑΜΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΟΝ

ΑΓΙΟ ΑΘΑΝΑΣΙΟ ΤΟΝ ΠΑΡΙΟ

Η ηλεκτρονική επεξεργασία αναρτήσων κειμένων, τίτλων  και εικόνων έγινε από τον N.B.B

Επιτρέπεται η χρήση, διάθεση και αναπαραγωγή κειμένων σε Ορθόδοξα Ιστολόγια, αρκεί να διατηρείται το αρχικό νόημα ,χωρίς περικοπές που πιθανόν να το αλλοιώνουν για μη εμπορικούς σκοπούς,με βασική προϋπόθεση την αναφορά στην πηγή :

© ΠΗΔΑΛΙΟΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

http://www.alavastron.net

Kindly Bookmark this Post using your favorite Bookmarking service: