7.«Ορος» ή «Τόμος των Οικουμενικών Συνόδων»

Αλλά επριδή ήταν ανάγκη νά εξηγήσει τήν αληθινή πίστη και να διδάξει στον κόσμο τά ένάντια τής αίρεσης εκείνης, γιά τήν οποία γινόταν κι ή Σύνοδος, τί έκαναν οί θείοι Πατέρες; Βρήκαν τρόπο, μέ τόν όποίοκαί τήν τότε ανάγκη υπηρετούσαν καί τό άγιο Σύμβολο διαφύλατταν άπαρασάλευτο. Ποιος ήταν αυτός ό τρόπος; Σέ ξεχωριστό χαρτί, κατέγραφαν λεπτομερώς τήν υπόθεση τής Συνόδου εξηγώντας παράλληλα μέ λεπτομέρια τήν αίτια γιά τήν όποία  συνάχτηκαν σέ Σύνοδο καί πριν αποφασίσουν οτιδήποτε άλλο, έγραφαν ολόκληρο τό άγιο  Σύμβολο. Έπειτα καθόριζαν τί έπρεπε νά φρονούν εναντίον τής τότε αίρέσεως (έξαιτίας τής οποίας μαζεύτηκαν) κι ακόμα νά μένει αμετάβλητο κι απαρασάλευτο τό άγιο Σύμβολο τής Πίστης, προσθέτοντας κατάρες κι αναθέματα, εναντίον εκείνων πού έπρόκειτο νά τολμήσουν νά προσθέσουν ή ν' άφαιρέσουν κάτι απ’ αυτό. Όλη αυτή τήν υπόθεση τήν υπέγραφαν όλοι οί θειοι Πατέρες καθεμιάς των Συνόδων. Κι αυτό λοιπόν είναι εκείνο τό όποίοονομάζεται Ορος. Επομένως μέσα σ’ αυτούς τούς Όρους των Οικουμενικών Συνόδιυν περιέχονται τά φρικτά αναθέματα εναντίον εκείνων πού θά τολμήσουν νά βάλουν τό μικρό τους χέρι μέσα στό άγιο Σύμβολο τής Πίστης.

Ανάγνωση των «Ορων»

Καί παρόλο πού βγήκαμε κάμποσο έξω από τήν υπόθεσή μας, όμως τώρα βεβαιότατα αντιλαμβάνεστε καλά, γιά ποιά αίτια κι ό ιερός Μάρκος ζητούσε αναγκαστικά τήν ανάγνωση αυτών τών όρων, κι οί Λατίνοι τήν άπέφευγαν μ' όλες τους τις δυνάμεις. Γιατί πώς ήταν δυνατόν ν’ άκοΰνε μ’ ευχαρίστηση τά συνοδικά αναθέματα, τά όποία  αμέσως καί χωρίς πολλές εξηγήσεις έπεφταν πάνω σ’ αυτούς πού τόλμησαν παράτολμα καί διασάλεφαν τό αγιότατο Σύμβολο μέ τήν μιαρή τους προσθήκη;

Στό τέλος όμως δέχτηκαν, όπως είπα καί παραπάνω, βλέποντας τήν πολλή επιμονή τών δικών μας, όμως άν καί δέν ήθελαν νά γίνει μπροστά στ’ αυτιά όλου τού πλήθους ή ανάγνωσή τους. ’Αλλά γιά νά δείξουν πόσο ήταν σ’ αυτούς λυπηρό καί πικρό αυτό τό έργο, τί επινόησαν; Πρώτα, βρήκαν τρόπο νά μήν είναι εκεί όλο εκείνο τό πλήθος πού συγκεντρωνόταν καί πρωτύτερα. Δεύτερον, τό άγιο Ευαγγέλιο πού στις άλλες συνελεύσεις βρισκόταν στή μέση άνοιχτό, τότε βρήκαν τρόπο νά είναι κλειστό. Τρίτον, οί λαμπάδες ήσαν σβησμένες κι όχι αναμμένες όπως πριν. Τέταρτον, τ’ αγάλματα των αγίων ’Αποστόλων Πέτρου καί Παύλου δέν στέκονταν όρθια στό άλτάριο όπως πάντα, αλλά γυρισμένα σέ ύπτια θέση, δηλαδή ανάσκελα. Στ’ αλήθεια (λέω εγώ), έτσι έκαναν, όπως έπρεπε νά κάνουν.

Επειδή τό νά είναι τό Ευαγγέλιο ανοιχτό, μπορεί νά σημαίνει ΐσως πώς ό Ιησούς είναι έτοιμος μέ τήν αγκαλιά του ανοιχτή, γιά κείνους πού δέν άθετοϋν τά θεία του λόγια. ’Αλλά γιά κείνους πού διαστρέφουν τά λόγια Του, γι’ αυτό τούς αναθεματίζουν οί Οικουμενικές Σύνοδοι καί πριν άπ’ αυτές ό μέγας ’Απόστολος Παύλος λέγοντας, ΄άν σάς κηρύξει κάποιος διαφορετικό ευαγγέλιο από κείνο πού σάς κηρύξαμε, αυτός ας είναι ανάθεμα΄, γι’ αυτούς λοιπόν πού διαστρέφουν τήν πίστη τήν έχει κλειστή τήν αγκαλιά Του. Κι αυτό, δίχως άλλο σήμαινε έκείνη τή μέρατό κλείσιμο τού ευαγγελίου, παρόλο πού μπορεί καί νά μήν τό έκαναν εκείνοι μέ τέτοιο σκοπό. ’Αλλά λέω ότι σήμαινε αυτό, πώς δηλαδή, αφού οί Λατίνοι μέσα στήν λεγόμενη κατ’ αυτούς οικουμενική σύνοδο καί στό καθολικό κριτήριο συναίνεσαν νά δεχτούν στά κεφάλια τους, τούς αναθεματισμούς όλων των Οικουμενικών Συνόδων, καί πριν άπ’ αυτές ακόμα τό ανάθεμα από τόν ’Απόστολο Παύλο, σήμαινε λέω, πώς είναι αδύνατο στό έξης νά έχουν αυτοί είσοδο στή Βασιλεία των Ουρανών τήν οποία διακηρύσσει κι έπαγγέλλεται τό ιερό ευαγγέλιο, γιά τούς ορθόδοξους χριστιανούς.

Είναι εύκολο άπ’ αυτό νά καταλάβουμε καί τή σημασία των σβησμένων λαμπάδων, δηλαδή ότι όντας άφορισμένοι κι άναθεματισμένοι άπ’ όλες τις Οικουμενικές Συνόδους καί πρό πάντων από τόν ’Απόστολο, ακολουθεί τό νά είναι και  σκοτεινοί καί στερημένοι από θεία έλλαμφη. Γιατί τό φως των λαμπάδων στην Εκκλησία, όπως εξηγεί ό θείος Γερμανός ό ομολογητής, υποδηλώνει τό φως τής θείας χάρης.

Αλλά καί τό πέσιμο των ανδριάντων, δηλαδή των εικόνων τοϋ Πέτρου καί Παύλου, τί άλλο έπρόκειτο νά σημαίνει, παρά πώς ό μισητός Πάπας κλώτσησε κι άνέτρεψε τήν άποστολική τους θεολογία καί ντρόπιασε τό άποστολικό τους επάγγελμα παίρνοντας αυτός εξουσία στόν εαυτό του, ως διάδοχος τάχα εκείνων, τήν οποία ούτε καν σκέφτηκαν εκείνοι οί τρισμακάριοι ’Απόστολοι νά τοϋ τήν δώσουν. Αλλά άς δοΰμε τί κατόρθωσε ό ιερός Μάρκος μέ τήν ανάγνωση των Συνοδικών Όρων.

Όταν βέβαια αρκετή κι από μόνη της ή ανάγνωση των ΄Ορων γιά νά επιφέρει κατά των Λατίνων τήν τέλεια καταδίκη. ’Αλλά δέν στάθηκε μόνο σ’ αυτό εκείνος ό πνευματικός ρήτορας τής Εκκλησίας μας, αλλά παρουσίαζε κι από τόν πνευματικό θησαυρό όσα ήταν αναγκαία, δηλαδή προανάγγειλε κάθε Όρο μέ τά κατάλληλα προλεγόμενα. Καί στό τέλος τοϋ καθενός ΄Ορου έκανε αναγκαιότατες καί ώφελιμό-τατες ερμηνείες καί στοχασμούς δίκαιους κι έπακόλουθους, εξηγώντας καί διασαφηνίζοντας τήν ανάγκη πού είχε καθεμιά από κείνες τις Συνόδους νά κάνει προσθήκη στό άγιο Σύμβολο. Κι ωστόσο, όχι μόνο δέν τόλμησε στό Σύμβολο νά προσθέσει καμιά Σύνοδος κάτι, αλλά μάλιστα τό περιτείχισαν καί τό περίφραξαν όλες ομόφωνα, μέ τρομερές κατάρες κι αναθέματα.

Συμπεράσματα μετά την ανάγνωση των «΄Ορων»

Και  τί, κατόρθωσε  λέγοντας αυτά καί τά παρόμοια; Θέλω νά τό ακούσετε αυτολεξεί   άπό τόν φιλαληθέστατο ιστορικό, τού οποίου τά λόγια είναι τά έξης:

Οσοι άπό τούς έγκριτους Λατίνους παρευρίσκονταν εκεί, ή άπό τούς ενάρετους μοναχούς γιατί ήταν πολλοί άπ’ αυτούς (ήταν τότε, άλλά όχι καί σήμερα), πού ακολουθούν όντως τό μοναχικό πολίτευμα, όταν ακόυσαν τούς ΄Ορους κι αυτά πού έλεγε ό Εφέσου, έλεγαν ότι εμείς ούτε είδαμε, ούτε άκούσαμε ποτέ αυτά, ούτε μάς δίδαξαν γι’ αυτά οί δάσκαλοί μας, καί τώρα βλέπουμε ότι οί γραικοί (Γραικούς μάς ονομάζουν εξαρχής οί Λατίνοι εμάς τούς ’Ανατολικούς), τά λένε πιό ορθά άπό μάς κι όλοι θαύμαζαν τόν Εφέσου. Αυτά λέει ό Συρόπουλος.

 Άλλά τί νά έλεγαν τάχα εκείνα τά πλήθη θαυμάζοντας τόν Εφέσου; Τά έγραψε ό άγαπητός του αδελφός, ό προαναφερόμενος ’Ιωάννης ό Νομοφύλακας, στό δέκατο κεφάλαιο των θαυμαστών του άντιρρητικών στόν ψευδώνυμο όρο τής ασύστατης ένωσης, δηλαδή:

Αιώνια ή μνήμη σου άγιε ’Εφέσου. Καί πάλι, καλός είσαι εσύ, ώ μακάριε άνθρωπε τού Θεού. Καί πάλι, Πνεύμα Άγιο όμιλεϊ διά τού στόματός του΄. Αυτά κι άλλα παρόμοια έλεγαν έπευφημούντες, στ’ άλήθεια κατάπληκτοι κι άπορώ-ντας γιά την εναργή καί καθαρή άλήθεια των λόγων του.

Κι άλήθεια, άν δέν έστεκαν εμπόδιο, ή εωσφορική ύψη-λοφροσύνη καί τό σατανικό παπικό πείσμα, τίποτα δέν θά έλειπε γιά νά γίνει εκείνη τή μέρα θεοφιλώς κι άποστολικώς ή τόσο πολυπόθητη ένωση. Γιατί ό θεόσοφος δάσκαλος απέδειξε τρανότατα μέσω των Συνοδικών ΄Ορων, καί μ’ ορατά    κι απτά, γιά νά τό πώ έτσι, επιχειρήματα ότι  κάθε λογής προσθήκη στό άγιο Σύμβολο, άς είναι κι αληθινή, έμποδίζεται από τήν αυθεντία των ιερών Συνόδων καί οποίος κάνει κάτι τέτοιο, είναι αΰτοκατάκριτος καί πολύ περισσότερο δταν ή προσθήκη είναι ψευδής καί βλάσφημη.

Γι’ αυτό καί όλοι, θαύμαζαν τόν Εφέσου καί τόν θαύμαζαν δίκαια, γιατί σχεδόν πεντακόσια χρόνια μετά, στήν καρδιά τής 'Ιταλίας, στό κέντρο τού λατινισμού, απέναντι στό πρόσωπο τού ισόθεου Πάπα, αυτός ό θεόσοφος ρήτορας στηλίτευσε τόν παπισμό καί κήρυξε καί φώναξε κατά των Λατίνων τούς αναθεματισμούς όλων των Οικουμενικών Συνόδων κι απέδειξε σαφέστατα κι αναντίρρητα, ότι ίσχυριζόμενοι πώς είναι σοφοί, μωράθηκαν

.

Η αντίδραση των παπικών μετά την ανάγνωση των «'Όρων»

Εμείς ούτε τά είδαμε ούτε τ’ ακούσαμε ποτέ αυτά, ούτε μάς δίδαξαν γι’ αυτά οί δάσκαλοί μας... (λέει) κι όλοι θαύμαζαν τόν Εφέσου΄, λέγοντας δηλαδή εκείνα πού είπαμε παραπάνω.

Αυτό τό πρόβλεψαν πολύ καλά οί προστάτες τού ψεύδους καί γι’ αυτό αγωνίστηκαν μ’ όλες τους τις δυνάμεις γιά νά τό εμποδίσουν. Αλλά τό αίσθάνθηκαν άκόμα περισσότερο, δταν έμαθαν καί άκουγαν πώς τά πλήθη σκανδαλίζονται βλέποντας φανερά πώς είναι πλανεμένα. Γι’ αυτό καί φρόντισαν τό γρηγορότερο τάχα ν’ άπολογηθοϋν σέ κείνα τ’ αναντίρρητα δίκαια. ’Αλλά οί απολογίες τους δέν χρησιμέυσαν σέ τίποτα άλλο, παρά νά επιβαρύνουν καί νά φορτώσουν τήν ακοή τού πλήθους μέ τις φλυαρίες καί τις απεραντολογίες τους, μιλώντας τρεις μέρες στή σειρά, τόσο ώστε

(όπως γράφουν τά ίδια τά πρακτικά εκείνης τής ψευτοσυνόδου), οι έκεϊ διορισμένοι γραμματείς πού έγραφαν τούς λόγους των διαλεγόμενων, βλέποντας πώς τά λεγάμενα δεν χρησίμευαν καθόλου στήν υπόθεση, δέν έκριναν αναγκαίο ούτε νά τά γράφουν.

Υστερα απ’ αυτές τις μακροσκελείς φλυαρίες, άνέλαβε τόν αγώνα τής διάλεξης ό προαναφερόμενος Γουλιανός (καρδινάλιος Καισαρίνη), πού όπως τόν περιγράψαμε, ήταν καί μνημονικότατος καί διαλεκτικότατος αλλά μάταια σηκώθηκε εναντίον τής αλήθειας, μόνο καί μόνο γιά νά ντροπιαστεί δεύτερη φορά κι αυτός κι οί όμόφρονες μ’ αυτόν. Έπαθε κι αυτός, έκεΐνο πού έπαθε πριν κι ό σοφιστής ’Ιωάννης ό Ισπανός (ό Τουρκοεμάδα), δηλαδή μήν έχοντας τί ν' απαντήσει στις θεόπνευστες ερωτήσεις τού Μάρκου, έβγαινε άπό τό προκείμενο κι απαντούσε εκτός θέματος. ’Αλλά ό θείος Μάρκος τόν πίεζε έντονα ν’ άπαντά στό προκείμενο κι οί απαντήσεις του νά είναι σύντομες. Αλλά εκείνος ξέφευγε σοφιστικά κι απαντούσε άλλα αντί άλλων κι επιμήκυνε υπερβολικά τις απαντήσεις του, γιά νά μήν φαίνεται πώς δέν ξέρει τί ν’ απαντήσει.

Καί τί επακολούθησε μετά άπ’ αυτά; Πάλι οί εκεί παρόντες ακροατές, διακρίνοντας ώς λογικοί τήν αλήθεια καί περισσότερο οί ερημίτες κι έγκλειστοι μοναχοί, πού τότε αφήνοντας τήν ήσυχία τους έτρεχαν εκεί γιά τις ανάγκες των διαλέξεων περί πίστεως, αυτοί, λέω, όλοι έλεγαν φανερά καί μέ θάρρος, ότι όμολογουμένως οί Γραικοί κρατούσαν τήν αληθινή πίστη καί τηρούσαν τά υγιή δόγματα. Γι' αυτό, επειδή αυτό διαφημιζόταν φανερά, οί αύλικοί τού Πάπα, αγανακτώντας υπερβολικά επειδή κάποιοι Λατίνοι μοναχοί διακρίνουν καί καταλαβαίνουν τήν αλήθεια, τήν οποία αυτοί δέν μπόρεσαν νά επισκιάσουν μ’ όλες τις μακρολογίες και τις φλυαρίες τους, φώναξαν τούς μοναχούς κι άλλους τούς έδιωξαν, άλλους τούς έκλεισαν τό στόμα καί μ’ απειλές καί προσταγές τούς έκαναν νά σιωπούν, λέγοντας τους πώς είναι απαίδευτοι κι άγράμματοι τής θεολογίας καί γι’ αυτό στό έξης νά σιωπούν καί νά μή μιλούν καί ταράζουν τό λαό [20.]

Νά λοιπόν πού ακούσατε τί κατόρθωσε στις παρούσες διαλέξεις ό θεόσοφος ρήτορας τής Εκκλησίας μας. Δηλαδή φανερά καί όμολογουμένως τούς άπέδειξε, πώς είναι κάτω από τ’ αναθέματα των ιερών Οικουμενικών Συνόδων καί πρόκειται νά μείνουν έτσι στόν αιώνα τόν άπαντα.

Εισαγωγή σε πρώτη αποκλειστική δημοσίευση  στό Ορθόδοξο Διαδίκτυο από το Βιβλίο :

ΑΓΙΟΣ ΜΑΡΚΟΣ Ο ΕΥΓΕΝΙΚΟΣ

Η ΔΡΑΣΗ ΚΑΙ ΤΟ ΕΓΚΩΜΙΟ ΤΟΥ ΓΡΑΜΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΟΝ

ΑΓΙΟ ΑΘΑΝΑΣΙΟ ΤΟΝ ΠΑΡΙΟ

Η ηλεκτρονική επεξεργασία αναρτήσων κειμένων, τίτλων  και εικόνων έγινε από τον N.B.B

Επιτρέπεται η χρήση, διάθεση και αναπαραγωγή κειμένων σε Ορθόδοξα Ιστολόγια, αρκεί να διατηρείται το αρχικό νόημα ,χωρίς περικοπές που πιθανόν να το αλλοιώνουν για μη εμπορικούς σκοπούς,με βασική προϋπόθεση την αναφορά στην πηγή :

© ΠΗΔΑΛΙΟΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

http://www.alavastron.net

Kindly Bookmark this Post using your favorite Bookmarking service: