9. Ἀγωνία γιὰ τὴν σημερινὴ πορεία τού Ἑλληνισμού

Μέ πόση ὄντως προσευχή, πόνο καί ἀγωνία, γιά τίς σημερινές τύχες τοῦ Ἑλληνισμοῦ, ὀφείλουμε νά βλέπουμε τήν σημερινή ἀποστασία καί ἀπιστία πολλῶν!

Τί πόνος, ἀλήθεια, νά βλέπη κανείς σήμερα, μετά ἀπό 20 αἰῶνες συνεποῦς καί ἀδιακόπου διακονίας στό κήρυγμα τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ, ὁ Ἑλληνισμός νά κινδυνεύη νά ἀποστατήση, νά γίνη ἐπιλήσμων τῆς ξεχωριστῆς αὐτῆς εὐλογίας του ἀπό τόν Θεό, νά ξεχνᾶ τήν ἀληθινή δόξα του, καί νά ἀνοητεύη ἀποζητῶντας καί ἐπιθυμῶντας ψεύτικη δόξα παρ᾿ ἀνθρώπων!

Τί πόνος νά βλέπη κανείς κάποιους Ἕλληνες, ἄρχοντες καί διανοουμένους, νά ἐργάζωνται κατά τῆς Πίστεως, δουλεύοντας κατ᾿ οὐσίαν γιά ξένα συμφέροντα, γινόμενοι πατραλοῖες καί μητραλοῖες, πρός ἐξοβελισμό τῶν Χριστιανικῶν ἱερῶν Παραδόσεων καί ἠθῶν!

Καί δύναται ὁ Κύριος καί «ἐκ λίθων ἐγεῖραι τέκνα»110. Μπορεῖ καί δέν εἶναι διόλου ἀπίθανο, ἄν δέν ἀλλάξουμε τρόπο σκέψεως καί ζωῆς, νά ἐπαναλάβη ὁ ἅγιος Θεός, ὅ,τι ἔκανε καί μέ τόν παλαιό Ἰσραήλ, τόν πάλαι ποτε ἐκλεκτό λαό Του.

Μέ τί πόνο τούς ἔλεγε ὁ Κύριος: «... Λαέ μου, παιδιά μου, ἐσεῖς πού φονεύατε τούς Προφῆτες Μου, καί λιθοβολούσατε αὐτούς πού σᾶς ἔστελνα, πόσες φορές προσπάθησα νά σᾶς συνάξω, ὅπως ἀκριβῶς συνάγει ἡ ὄρνιθα τά πουλάκια της κάτω ἀπό τά φτερά της, ἀλλά δέν τό θελήσατε! Λοιπόν, νά! Τώρα ὁ οἶκος σας μένει ἔρημος»111.

Ἤ : «Ὁ πρωτότοκος υἱός μου, ὁ Ἰσραήλ, (ὁ λαός δηλαδή πού τόν ἀγάπησα καί τόν ἐτίμησα ἰδιαίτερα) μέ ἐγκατέλειψε, ἐμένα πού εἶμαι ἡ (ἀστείρευτη) πηγή ἀπό τήν ὁποία ἀναβλύζουν τά ὕδατα τῆς ζωῆς καί κατεσκεύασε γιά τόν ἑαυτό του πηγάδι κατεστραμμένο (πού δέν μπορεῖ νά συγκρατήση τό νερό)... Δέν σᾶς ὑποφέρω πλέον· θά καλέσω τούς εἰδωλολάτρες, πού κι αὐτοί εἶναι πλάσματά μου, καί ἐκεῖνοι θά (γίνουν μέλη τῆς Ἐκκλησίας μου καί θά) μέ δοξάσουν...»112

Τί φοβερό νά ἐπαναληφθοῦν οἱ λόγοι αὐτοί τοῦ Κυρίου καί σέ μᾶς, τούς Ἕλληνες! Τί πόνος γιά τούς Ἕλληνες Ἁγίους ὅλων τῶν ἐποχῶν, νά βλέπουν ἀπό τόν οὐρανό τήν πνευματική (κι ὄχι μόνο) ἐρήμωσι τοῦ Ἑλληνισμοῦ!

Ἄν ἐπαναλάβουμε τό ἔγκλημα τοῦ Ἰσραήλ, τήν ἀγνωμοσύνη καί τήν προδοσία του, καί ἀπιστήσουμε κι ἐμεῖς ὅπως αὐτός, τότε ὄντως θά μείνουμε ἔρημοι κι ἐμεῖς ἀπό τήν Χάρι τοῦ Θεοῦ.

Ἡ Ἐκκλησία δέν θά θιγῆ, ἡ νύμφη τοῦ Χριστοῦ δέν φθείρεται. Ὁ Ἑλληνισμός θά θιγῆ, θά ἐρημωθῆ.

Ἄλλα ἔθνη θά λάβουν τήν κληρονομιά μας καί τήν Χάρι τῆς διακονίας. Μήπως εἶναι ἀπίθανο νά ἰδοῦμε ἄλλους λαούς, πού τώρα οὔτε κἄν φανταζόμαστε, ὡς μελλοντικούς διακόνους τοῦ κηρύγματος τοῦ Εὐαγγελίου; Λαούς ἀπό τήν Ἀφρική ἤ τήν Ἀσία ἤ τήν Ἀμερική ἤ ἀπό ἄλλα πολύ ἀπομακρυσμένα ἀπό ἐμᾶς ἔθνη, πού ταπεινά θά δεχθοῦν τήν κλῆσι γιά τήν συνέχισι τῆς διακονίας τοῦ Κυρίου;

*************

Ὅμως ζῆ Κύριος ὁ Θεός! Μέ τήν Χάρι Του δέν θά γίνη τίποτε τέτοιο.

Ὑπάρχει τό ἐκλεκτό λεῖμμα τοῦ Θεοῦ.

Ὑπάρχουν πολύ περισσότεροι ἀπό δέκα δίκαιοι στόν ἁγιασμένο τόπο μας113. Ψυχές πού ἀναπαύουν πολύ τόν Θεό μέ τήν ὅλη ζωή τους, χάριν τῶν ὁποίων δέν θά ἐπιτρέψη ἡ ἀγάπη Του τήν ἐρήμωσι αὐτή. Δέν θά ἐπιτρέψουμε νά γίνη τόπος ἐρημώσεως ὁ ἁγιασμένος τόπος τῆς Χριστιανικῆς Ἑλλάδος μας, πού εἶναι ζυμωμένος σέ κάθε σπιθαμή του μέ αἵματα μαρτύρων, ἱδρῶτες Ὁσίων καί δάκρυα ἁγίων Χριστιανῶν. Πιστεύουμε ὅτι ὅλες οἱ δυσκολίες καί οἱ πειρασμοί εἶναι νεφύδρια πού "θᾶττον παρελεύσονται», μέ τήν δύναμι τῆς Χάριτος τοῦ Θεοῦ καί τήν εὐχή τῶν Ἑλλήνων Πατέρων μας.

Οἱ ψυχές τῶν συγχρόνων Ἑλλήνων διψοῦν καί ποθοῦν τόν ἀληθινό Θεό τῶν Ὀρθοδόξων, ἔστω κι ἄν πολλοί βιωματικά ἀκόμη Τόν ἀγνοοῦν.

Ἄν καί ἡ Πίστις μας δέν βασίζεται σέ στατιστικές καί ἐξωτερικές μετρήσεις καί σημεῖα, ἀφοῦ «Ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἐντός ἡμῶν ἐστι» καί «οὐκ ἔρχεται... μετά παρατηρήσεως»114, ὡστόσο ἀναφέρουμε ὅτι ἔχουμε καί πολλά καλά σημάδια γιά τήν πνευματική ἀνάνηψι πολλῶν Ἑλλήνων. Ἔχουμε μαρτυρίες καί ἀποδείξεις περί τούτου:

Κατά τίς μεγάλες ἑορτές τῆς Πίστεώς μας, καί δή τό Πάσχα, οἱ ἱεροί Ναοί μας κατακλύζονται ἀπό τά πλήθη τῶν Χριστιανῶν, καί νέων μάλιστα ἀνθρώπων.

Στίς καλές Ἐνορίες καί τά Μοναστήρια μας ἀναπαύονται πνευματικά καί ξεδιψοῦν πολλές ψυχές καθημερινά, μέ τήν ἐξομολόγησι καί τίς ἱερές ἀκολουθίες.

Στό Ἅγιον Ὄρος πολλές χιλιάδες, νέων κυρίως, Ἑλλήνων καταφθάνουν κατ᾿ ἔτος, προσκυνητές τῆς Παναγίας καί τοῦ Υἱοῦ της. Οἱ πλεῖστοι ἀπό αὐτούς ἐξομολογοῦνται, νηστεύουν, ἀγρυπνοῦν, προσεύχονται, ἐνώνονται μέ τόν Χριστό καί τήν Ἐκκλησία Του.

Πολλές νέες οἰκογένειες ἀγωνίζονται νά τηροῦν τόν ἅγιο Νόμο τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ, μέ ἐξομολόγησι, μέ τακτικό Ἐκκλησιασμό, μέ τίς νηστεῖες, συχνή θεία Κοινωνία.

Παρά τήν πολεμική καί ἐχθρότητα πολλῶν, ὁ Χριστός ζῆ στίς ψυχές τῶν συγχρόνων Ἑλλήνων.

Ἀγωνιζόμαστε καί θά ἀγωνιζώμαστε ὄχι γιά ἰδεολογίες, ὄχι γιά προσωπική καταξίωσι καί δόξα, ὄχι γιά εὐτελεῖς, ἰδιοτελεῖς, ἐφήμερους σκοπούς. Ἀγωνιζόμαστε, ἐμεῖς οἱ σύγχρονοι Ὀρθόδοξοι Ἕλληνες, γιά νά παραδώσουμε τήν εὐλογημένη Πατρίδα μας στίς ἑπόμενες γενιές, ὅπως τήν παραλάβαμε ἀπό τούς Ἁγίους μας, ἀπό τούς Ὀρθοδόξους ἥρωές μας, ἀπό τούς Χριστιανούς ἀγωνιστές τοῦ ἔθνους, ἀπό τούς εὐσεβεῖς γονεῖς καί Διδασκάλους μας.

Κι ὅλα αὐτά γιά τίς ἀθάνατες ψυχές τῶν συμπατριωτῶν μας Ἑλλήνων, ἀλλά κι ὅλου τοῦ κόσμου, τοῦ παρόντος καί τοῦ μέλλοντος.

________________________________________

Ἀντὶ Ἐπιλόγου

Οἱ παλαιοί Πατέρες τοῦ Ἁγίου Ὄρους, τότε ἀκόμη πού ἔφθινε ἀριθμητικά τό Περιβόλι τῆς Παναγίας, ἀγωνιοῦσαν μέν γιά τό μέλλον τοῦ Ἱεροῦ ἡμῶν Τόπου ἀλλά μέ μιά ἡρεμία, πού προερχόταν ἀπό τήν ἐμπιστοσύνη τους στήν Χάρι τῆς Κυρίας Θεοτόκου καί τοῦ Υἱοῦ της.

Ἔλεγαν π.χ.: «Δικό της εἶναι τό Περιβόλι, ἄν θέλη νά ἐρημώση, Περιβολάρισσα εἶναι, ποιός θά τήν ἐλέγξη; Ἀλλά ἡ Παναγία τ᾿ ἀγαπᾶ τό Περιβολάκι της, δέν θ᾿ ἀφήση».

Δέν ἀγωνιοῦσαν γιά τόν ἑαυτό τους. Ἦσαν ἄλλωστε γεροντάκια οἱ περισσότεροι. Τί μποροῦσαν νά ἐλπίζουν στόν κόσμο αὐτό; Εἶχαν ὅμως μέσα τους στενοχώρια γιά τίς ἐπερχόμενες γενιές, ἄν τό Ὄρος ἔμενε χέρσο πνευματικά, ἄν ἐρήμωνε. Ἡ προσευχή καί ὁ πόνος τους ἦταν γιά τόσες ψυχές πού δέν θά μποροῦσαν νά χαροῦν πνευματικά, νά ἐνωθοῦν μέ τόν Χριστό, ἄν διεκόπτετο ἡ πνευματική ζωή στό Ἅγιον Ὄρος.

Καί ἀνθρωπίνως ὄντως φαινόταν μή ἀναστρέψιμη ἡ λειψανδρία τῶν Ἱερῶν Μονῶν καί λοιπῶν ἱερῶν Καθιδρυμάτων του.

Εἶχαν δέ ἐκπονηθῆ ἀπό δημόσια καί πολιτικά πρόσωπα προγράμματα, γιά τήν συστηματική μουσειοποίησι τοῦ Ἁγίου Ὄρους

Ὅμως «ἔχει ὁ Θεός καί ἡ Παναγία», ἔλεγαν οἱ Γέροντες στό Ὄρος.

Καί ἤξεραν αὐτοί καλλίτερα, καί δέν διαψεύστηκαν.

Ἄν συμπονέσης τόν συνάνθρωπο, τόν ἀδελφό, γιά τόν Χριστό, γιά τήν σωτηρία του, σοῦ δίδεται ὡς δῶρο καί κατανοεῖς κάτι ἀπό τήν μεγάλη ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Κι ὅταν νοιώσης τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ μέσα σου, βιωματικά, τότε δέν ἀπελπίζεσαι, ἀκόμη κι ὅταν ὅλα φαίνωνται δυσοίωνα γύρω σου.

Εἶναι ἡ ἐλπίδα τῶν ἀνθρώπων τοῦ Θεοῦ, πού δέν καταισχύνει115.

Κάτι ἐλάχιστο ἀπό αὐτήν τήν ἀγάπη γιά τόσες ψυχές «ὑπέρ ὧν Χριστός ἀπέθανε» ἐκίνησε καί ἐμᾶς τούς ταπεινούς μοναχούς, νά ἀσχοληθοῦμε μέ τό θέμα πού ἀναπτύξαμε, ἀφήνοντας γιά λίγο τήν φίλη ἡσυχία, γιά τήν ὁποία καί «ἐξήλθομεν τοῦ κόσμου».

Γνωρίζουμε ὅτι δέν εἴμαστε οἱ εἰδικοί, οἱ εἰδήμονες. Ὅτι ἄλλοι ἅγιοι ἀδελφοί, ἁρμόδιοι, μέ χαρίσματα καί ἀρετές καί γνώσεις εἰδικές, μποροῦν καί πείθουν καί ἁλιεύουν τίς ψυχές πρός σωτηρίαν.

Ὑπάρχουν ἐξ ἄλλου πολλά καί περιώνυμα συγγράμματα ἁγίων ἐκκλησιαστικῶν συγγραφέων καί Ἀπολογητῶν τῆς Πίστεως, τά ὁποῖα ἀπαντοῦν σέ ὅλα τά ἐπιχειρήματα καί τίς θεωρίες τῶν συγχρόνων Νεο-εἰδωλολατρῶν, ἱκανά νά πείσουν ὅλους ὅσους διαθέτουν εἰλικρίνεια, εὐσυνειδησία καί συνέπεια στήν σκέψι καί τόν προβληματισμό τους.

Γι᾿ αὐτό ἄλλωστε δέν ἐπεχειρήσαμε συστηματική ἐξέτασι καί ἀνάλυσι, ἀλλά πολύ εὐσύνοπτα προσπαθήσαμε νά ἐκφράσουμε τήν ἀγωνία μας, τόν πόνο μας γιά τόν Ἑλληνισμό καί τίς ἀθάνατες ψυχές συμπατριωτῶν μας Ἑλλήνων, γιά ὅσους ἀφελῶς καί χωρίς πολλή σκέψι ἐπηρεάζονται ἀπό σύγχρονες καί παλαιές εἰδωλικές πλάνες, οἱ ὁποῖες πνέουν σήμερα, ὡς μή ὤφελε, καί στόν ἁγιοτόκο καί ἁγιασμένο τόπο μας.

Πιστεύουμε καί ἐλπίζουμε «ἡ θεία Χάρις, ἡ πάντοτε τά ἀσθενῆ θεραπεύουσα καί τά ἐλλείποντα ἀναπληροῦσα», νά πληροφορήση τίς ψυχές τους, παραβλέποντας τά δικά μας ὑστερήματα καί τίς ἀδυναμίες, καί νά ἀποδώση πλουσίους καί πολλαπλασίους τούς καρπούς ἀληθοῦς εὐσεβείας σ᾿ αὐτούς καί σ᾿ ὅλη τήν φιλόχριστο Πατρίδα μας. Ἀμήν!

Ἱερομόναχος Φιλόθεος

Ἱερά Μονή Ὁσίου Γρηγορίου

Ἅγιον Ὄρος

17 Δεκεμβρίου 2001

Ἑορτή τῶν ἁγίων Τριῶν Παίδων τῶν ἐν Βαβυλῶνι

________________________________________

ΝΕΟ-ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΙΚΕΣ ΠΕΡΙΠΛΑΝΗΣΕΙΣ

ΚΑΙ  Η ΑΛΗΘΗΣ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΜΑΣ

Συγγραφή: Ἱερομόναχος π. Φιλόθεος Γρηγοριάτης

© Ἱερὰ Μονὴ Ὁσίου Γρηγορίου Ἁγίου Ὄρους. ISBN 960-7553-18-7.

Δημοσιεύεται στὸ Διαδίκτυο κατόπιν εὐλογίας ποὺ ἔδωσε ὁ Καθηγούμενος

τῆς Ἱερᾶς Μονῆς, Πανοσιολογιώτατος Ἀρχιμανδρίτης Γεώργιος Καψάνης

ΠΗΔΑΛΙΟΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

Kindly Bookmark this Post using your favorite Bookmarking service: