9.Μή φεύγεται από το δρόμο του Θεού

Η Ελένη Στασινοϋ Σιωρά, 62 ετών, άπό τό Δυρράχι Αρκαδίας, διηγείται:

Θυμάμαι τό Χαραλάμπη άπό μικρό παιδί. Ή μητέρα μου ήταν πρώτη έξαδέλφη του Χαραλάμπη κι έλεγε ότι τόν πατέρα του τόν λέγανε Χαράλαμπο. Επειδή πέθανε ό πατέρας του, δώσανε στό μικρό Χαραλάμπη τό όνομα τού πατέρα του. Αργότερα ή μάννα του παντρεύτηκε στά Χριστοφιλαίϊκα καί άπόκτησε κι' άλλα παιδιά.

Τά πρώτα χρόνια έρχόταν στό χωριό. Ή μάννα μου, όταν τόν έβλεπε, τόν λυπότανε καί μιά φορά τού έδωσε τό παντελόνι τού πατέρα μου νά φορέσει, γιατί τό δικό του ήταν κουρελιάρικο. Ό Χαραλάμπης τό δώρησε άμέσως καί ή μάννα μου τό είδε νά τό φοράει άλλος άνθρωπος τού χωριού.

Κάποια φορά πού είχα πάει στήν Καλαμάτα, τόν συνάντησα κοντά στόν "Αγιο Γεώργιο καί μοϋ είπε:

Έλα κοντά μου.

Μέ πήγε στό τσαγκάρικο τού Παπαδόπουλου. Εκεί είχε ένα παντελόνι δεμένο στά δύο άκρα καί μέσα ήταν γεμάτο πορτοκάλλια καί πολλά μικρά ματσάκια άπό σπόρους φασολιών.

Πάρε πορτοκάλλια καί σπόρους φασολιών νά σπείρεις, μοϋ είπε.

Χαραλάμπη μου, έχουμε σπόρους. Ευχαριστώ, δέ θέλω.

Πάρε τότε πορτοκάλλια καί νά τά δώσεις σέ όσους δέν έρχονται στή Καλαμάτα.

Μοϋ έδωσε κΓ ένα μπιτόνι λάδι καί μοϋ είπε:

Νά τό δώσεις στή μάννα σου.

Πήρα τά πορτοκάλλια καί τό λάδι, καί πήγα στό Δυρ

ράχι. Μόλις μέ είδε μιά γυναίκα, μου είπε:

Τί καλά έφερες; Μή μοϋφερες καί μένα κανένα πορτοκάλλι;

Αμέσως έβγαλα πορτοκάλλια καί τής έδωσα. Έδωσα, όπως είπε ό Χαραλάμπης, σέ άνθρωπο πού δέν είχε έλθει καί δέν μπορούσε νά έλθει στήν Καλαμάτα. Μόλις ή μάννα μου είδε τό μπιτόνι μέ τό λάδι, μοϋ είπε:

Πάρ' το παιδάκι μου καί σύρ' το στήν Παναγία.

Τό πήγα κι' έγώ στήν έκκλησία καί τό άφησα. Ήξερα ότι πήγαινε μέ τό Παλαιό Ημερολόγιο, κι' έλεγε:

Ελάτε καί μή φεύγετε άπό τού Θεού τό δρόμο.

Ή άδελφή τής μάννας μου τού έλεγε:

Έλα ατό χωριό Χαραλάμπη νά πάρεις τήν περιουσία σου.

Αύτός τής άπαντούσε:

Τήν άφησα ατά ορφανά.

Εννοούσε τά ορφανά τής Σοφίας, πρώτης του έξαδέλφης (καί μητέρας μου), καί τής Εύγενίας Παπαδόγιαννη, πού είχε άντρα της τό Λάμπρο, πρώτο έξάδελφο τού Χαραλάμπη. Ή μητέρα μου έλεγε ότι ή οικογένεια Παπαδόγιαννη, άπό τήν όποια καταγόταν ό Χαραλάμπης, είχε βγάλει δώδεκα παππάδες καί ότι τό έπώνυμο Παπαδόγιαννης δέν ήταν τυχαίο, άλλά είχε προέλθει άπό τούς πολλούς παππάδες. Τό πατρικό σπίτι τού Χαραλάμπη είναι πουλημένο καί τό έχει ή οικογένεια Θάνου. Όταν πέθανε, ήρθε ή Χωροφυλακή καί μέ ειδοποίησε, γιατί δέν είχαμε τηλέφωνο στό χωριό. Πήγα στήν κηδεία του, πού έγινε στό μοναστήρι τού Παναγουλάκη, πού πάει μέ τό Παλαιό. Θυμάμαι ότι ήταν πολύς κόσμος στήν κηδεία του. Ή κυρία Βασιλική Γ. Δημοπούλου, πού έχει τό σπίτι της κοντά στόν Προφήτη Ήλία Καλαμάτας, μοϋ είχε πεϊ ότι ό Χαραλάμπης πήγαινε κάποιες φορές στό σπίτι της κι' έκείνη τού έρριχνε νερό, γιά νά λουστεί. Μέ τό ραβδί του

10. «Ελάτε καί μή φεύγετε άπό τού Θεού τό δρόμο.»

ό Χαραλάμπης έδειχνε καί χτυπούσε μιά έλιά λέγοντας: Τού χρόνου αύτή ή έλιά θά είναι γεμάτη έλιές. Πράγματι, ή κυρία Βασιλική μού είχε πεϊ ότι αύτή ή έλιά είχε πολύ περισσότερες έλιές άπ' όλες τίς άλλες.

31.       ΣΗΜΕΡΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ Η ΓΙΟΡΤΗ ΜΕ ΤΟ ΠΑΛΑΙΟ

cr\ Αριστείδης Τζιάβας, 83 έτών, έπίσης άπό τό V^/ Δυρράχι, λέει:

Ό Χαραλάμπης καταγόταν άπό τό χωριό μας καί τόν έλεγαν Παπαδόγιαννη. Δέ θυμάμαι όμως νά σάς πώ γιά τούς γονείς του. Ήξερα ότι πήγαινε μέ τό Παλαιό. Ερχόταν στό χωριό καί έλεγε:

Σήμερα είναι ή τάδε γιορτή μέ τό Παλαιό.

Τό έλεγε καί έφευγε. Ήταν ξυπόλητος, άχτένιστος, μέ μιά λινάτσα ζωσμένος στή μέση του, καί στό λαιμό του φορούσε Σταυρό. Ζητιάνευε στά σπίτια πού είχαν καί τά έδινε σέ φτωχά σπίτια πού δέν είχαν. Απ' όπου κι' άν περνούσε, πήγαινε στίς έκκλησίες καί στά έρημοκκλήσια κΓ άναβε τά καντήλια. Είχα άκούσει ότι κοιμόταν τίς νύχτες στά έρημοκκλήσια.

32.       ΤΗΝ ΤΑΔΕ ΜΕΡΑ ΘΑ ΡΙΞΕΙ Ο ΘΕΟΣ ΧΑΛΑΖΙ !

Είμαι 70 έτών. Γεννήθηκα στό Δυρράχιο Αρκαδίας καί κατοικώ στήν Αθήνα. Θυμάμαι, όταν ήμουν μικρή, ό πατέρας μου έλαβε ένα γράμμα άπό τό Χαραλάμπη, ό όποιος τού έγραφε:

ύθυμία Παπασταθοπούλου, κάτοικος Αθηνών:

Νά γυρίσεις μέ τό Παλαιό, γιατί τήν τάδε τού μηνάς ό Θεός θά ρίξει χαλάζι καί θά γίνει μεγάλη καταστροφή.

Ό πατέρας μου είπε:

Είναι ζουρλός καί δέν ξέρει τί γράφει.

Τήν ημερομηνία όμως πού έγραφε ό Χαραλάμπης, έγινε μεγάλη καταστροφή στήν περιοχή μας άπό τό χαλάζι. Μιά φορά μόνο τόν είχα δει στήν Καλαμάτα, ρυπαρό, νά γυρίζει στούς δρόμους. Έχω άκούσει όμως ότι ήταν πολύ έλεήμων, ζητιάνευε καί μετά τά μοίραζε σέ φτωχούς.

33.       ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΕΛΕΗΜΟΣΥΝΕΣ

Η Σταυρούλα Νασιοπούλου, 62 έτών, άπό τήν Πούλια Γορτυνίας, κάτοικος Μεγαλοπόλεως Αρκαδίας, άφηγεϊται:

Όταν πέθανε ό πατέρας μου, τόν έβλεπα συνέχεια στόν ύπνο μου καί μού φώναζε μέ λαχτάρα:

Σταυρούλα!... Σταυρούλα!... σάν νά μού ζητούσε βοήθεια.

Μιά μέρα πήγα ατό μοναστήρι "Ισιωμα Καρύων Αρκαδίας, νά συμβουλευτώ τήν ήγουμένη Φωτεινή τί πρέπει νά κάνω γιά τόν πατέρα μου, πού μού ζητάει βοήθεια. Αύτή ή ήγουμένη γνώριζε τό Χαραλάμπη, ό όποιος πρέπει νά τής είχε άποκαλύψει πολλά. Όταν τής είπα τό πρόβλημά μου, μού άπάντησε:

Θά πάς σπ/ν Καλαμάτα, στό μοναστήρι τού Παναγουλάκη. Θά κάνεις Λειτουργία καί θά πεις στόν ιερέα νά μνημονεύσει τό όνομα τού Χαραλάμπη. Ό Θεός θά φέρει έκεί τό Χαραλάμπη. "Οταν θά τόν δείς, θά τού πεις τό πρόβλημα πού έχεις. "Ο, τι σού πει, θά τό κάνεις.

Πήγα στοά Παναγουλάκη μέ πρόσφορο καί είπα στόν ιερέα νά κάνει τή Λειτουργία στό όνομα του Χαραλάμπη. Τήν ώρα πού γινόταν ή Λειτουργία, έμφανίστηκε ό Χαραλάμπης στην Ευαγγελίστρια μέ κάτι παλιοτσάρουχα, μ' ένα τσουβάλι στην πλάτη, ζωσμένος μιά λινάτσα στή μέση καί μ' ένα τενεκέ στά χέρια. Μέ τό σχόλασμα τής έκκλησίας τόν έχασα. Πηγαίνοντας όμως στό σπίτι τής φίλης μου Δέσποινας Γεωργακοπούλου, τόν είδα μπροστά μου καί τού είπα:

Τί κάνεις, μπάρμπαΧαραλάμπη;

Αμέσως τού είπα ότι βλέπω συχνά τόν πατέρα μου στόν ύπνο μου καί μέ φωνάζει, σάν νά μοϋ ζητάει βοήθεια.

Θά κάνεις έλεημοσύνες γιά τόν πατέρα σου ή θά μοϋ φέρεις έμένα κάτι νά τό δώσω έγώ.

Είπε όμως καί κάτι άλλο, πού μού έκανε έντύπωση.

Έχεις δρόμο νά πάς έκεϊ πού έταξες.

Εγώ σκέφτηκα καί θυμήθηκα ότι είχα τάξει νά πάω στούς Αγίους Ταξιάρχες, στό μοναστήρι τού Σεβασμιωτάτου Καλλίστου, στήν Κόρινθο. Όταν τελείωσα τή συζήτηση μέ τό Χαραλάμπη, πήγα στό διπλανό παντοπωλείο κι' άγόρασα ένα κιλό ρύζι. Τό έδωσα στό Χαραλάμπη, γιά νά τό δώσει έκείνος έλεημοσύνη. Μετά από λίγο καιρό πήγα καί στούς Αγίους Ταξιάρχες, πού είχα τάξει. Ό Χαραλάμπης ήταν άγιος άνθρωπος. ’Ακολουθούσε τό Παλαιό ΈορτολόγιοΉμερολόγιο καί πήγαινε μόνο στήν εκκλησία τού Παναγουλάκη. Άναβε καντήλια σέ έκκλησίες καί έρημοκκλήσια κι έκανε πολλές έλεημοσύνες, απ' όπου καί άν περνούσε. Ακόυσα μιά φορά πού έλεγε: Χρήματα νά μή δίνετε στούς ιερείς οί Απόστολοι δέν έπαιρναν χρήματα. Νά πηγαίνετε ν' άνάβετε έσεϊς τά καντήλια στις έκκλησίες καί τά έξωκκλήσια. Άν τά έχουν άνάψει Νεοημερολογίτες, νά τά σβήνετε καί νά τά ξανανάβετε εσείς.

Δέν ξέρω νά σάς πώ τίποτα άλλο γιά τόν άγιο αυτόν άνθρωπο.

34.       Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΤΟ ΤΑΜΑ ΣΟΥ

Η Ιωάννα Δεμελή, 44 έτών, επίσης κάτοικος Μεγαλοπόλεως, άναφέρει τά έξης άποκαλυπτικά γιά τήν προσωπικότητα τού Χαραλάμπη:

Γεννήθηκα στό χωριό Άτσίχολος Γορτυνίας του Νομού Αρκαδίας. Γνώρισα τόν πάτερ Χαράλαμπο όταν παντρεύτηκα καί συγκεκριμένα, όταν πήγαινα μέ τόν άντρα μου στό μοναστήρι τού Παναγουλάκη γιά νά λειτουργηθούμε. Είχα άκούσει ότι, γιά νά συναντήσει κανείς τό Χαραλάμπη, πρέπει πρώτα νά τόν μελετήσει. Είχα κι’ έγώ τήν έπιθυμία νά τόν συναντήσω, καί μιά φορά, πού πήγα μέ τόν άντρα μου στοά Παναγουλάκη, είπα μέσα άπό τήν ψυχή μου:

Νά έβλεπα καί τό Χαραλάμπη!

"Οταν τελείωσε ή Λειτουργία, βγαίνοντας άπό τό μοναστήρι, ή έπιθυμία μου έκπληρώθηκε καί είδα μπροστά μου τό Χαραλάμπη. Ό άντρας μου, πού τόν γνώριζε, τού είπε: Χαραλάμπη, νά σού συστήσω τή γυναίκα μου. Τότε, θυμάμαι, είχαμε μαλώσει μέ τόν άντρα μου, πρίν έρθουμε στήν Καλαμάτα. Ό Χαραλάμπης κοίταξε μιά ματιά καί τούς δυό μας. Μετά γύρισε τά μάτια του στόν ούρανό καί κάτι έλεγε σέ μιά γλώσσα, πού εμείς δέν καταλαβαίναμε. "Υστερα μάς είπε:

Μίλησα μέ τό Θεό.

Ό άντρας μου άρχισε νά τού λέει ότι είχε ένα παιδί άπό τήν πρώτη του γυναίκα καί ότι έγώ δέν ήθελα τό παιδί του καί τή μάννα του, δηλαδή την πεθερά μου. Ό Χαραλάμπης τού άπάντησε:

Ή γυναίκα σου καί τή μάννα σου θέλει καί τό παιδί

σου, άλλά έσύ καί ή μάννα σου είστε διάβολοι. Έσύ τόν έχεις στό κεφάλι σου τό διάβολο. Αυτή θά γίνει καλύτερη Χριατιανή άπό σένα.

Γυρίζει, κοιτάζει έμενα καί μου λέει:

Έχεις κάνει τάματα. Έχεις τάξει νά πάς στον Άγιο Ιωάννη τόν Πρόδρομο ξυπόλητη.

Πήγα, του είπα.

Πήγες ξυπόλητη... στό μουλάρι καβάλλα! Τό τάμα σου δέν έπιασε. Νά πάς ξυπόλητη περπατώντας, τήν ήμέρα στή μνήμη του.

Είμαι στή Μεγαλόπολη, κι'έκείπού έχω τάξει είναι πολύ μακρυά. Νά πάω έξω άπό τή Μεγαλόπολη, σέ άλλο έκκλησάκι τού Αγίου Ιωάννη τού Προδρόμου, πού είναι κοντά;

Ναι, νά πάς ξυπόλητη, τήν ήμέρα τής μνήμης του μέ τό Παλαιό. Έχεις τάξει καί στήν Παναγία χρυσό καντήλι.

Τό πήγα, τού είπα.

Εκεί πού τό έταξες δέν τό πήγες. Ή Παναγία τό περιμένει.

Έγώ είχα άγοράσει τό καντήλι καί τό είχα πάει σέ άλλη έκκλησία καί όχι έκεί πού τό είχα τάξει.

Έχεις κάνει καί άλλα τάματα. Θά σ' τά πώ όμως άλλη φορά.

Έγώ ταράχτηκα μέ αυτά πού μού έλεγε καί άναλογιζόμουνα πώς ήξερε ό Χαραλάμπης τά δικά μου τάματα. Τόν ρώτησε ό άντρας μου:

Γιά πές μας μπάρμπαΧαραλάμπη. Τί καιροί έρχονται; Τί θά κάνουμε;

Έρχεται μεγάλη άκρίβεια καί δυστυχία άπό τό 72 καί μετά καί θά περνάτε όλο καί μεγαλύτερα βάσανα. Λεφτά στήν τράπεζα νά μήν κρατάτε.

Ό άντρας μου τού είπε:

Τί θά τά κάνουμε;

 Αφού δέν ξέρεις ή νά τά κάνεις, ρίχτα ατό ρέμα νά τά πάρει τό νερό. Τά χρήματα νά τά κάνεις άκίνητα.

Αυτή ήταν ή μόνη φορά πού είδα τό Χαραλάμπη. Θυμάμαι ήταν γέρος, κοντού άναστήματος, φορούσε κουρελιάρικα ρούχα, είχε μιά λινάτσα στόν ώμο καί τά μαλλιά του ήταν άχτένιστα καί στριφτά.

35.       ΕΡΧΕΣΘΕ ΟΠΙΣΩ ΜΟΥ

Η  Άννα Λιάπα, 65 ετών, άπό τό Λογγά Πυλίας,  κάτοικος Θούριας, θυμάται χαρακτηριστικά: Γνώριζα τό Χαραλάμπη άπό μικρό παιδί, γιατί γύριζε στά πανηγύρια. Τόν θυμάμαι ξυπόλητο, άχτένιστο, μ' ένα μαύρο Σταυρό νά κρέμεται μέ σκοινί στό λαιμό του. Φώναζε στόν κόσμο κι’ έλεγε:

Νά γυρίσουτε μέ τό Παλαιό καί νά νηστεύουτε Τετάρτη καί Παρασκευή.

Ό κόσμος όμως τόν κοροΐδευε καί τού έλεγε:

Ξέρεις νά χορεύεις;

Αύτός έμπαινε λίγο στό χορό, ψευτοκουνιόταν κΓ έφευγε. Διακόνευε, γέμιζε τό σακκούλι του μέ διάφορα τρόφιμα, πού τού έδιναν καί τά πήγαινε στις χήρες καί στά φτωχά σπίτια. Ήξερε σέ κάθε χωριό καί στήν Καλαμάτα, ποιοι έχουν άνάγκη βοήθειας. Γύριζε τίς νύχτες μ' ένα φανάρι στό χέρι του κι' άναβε όλα τά έξωκκλήσια.

Κάποια νύχτα τόν συνάντησαν άνθρωποι, πού πήγαιναν άπό τό Γαρδίκι στήν Καλαμάτα, γιά νά πουλήσουν ξύλα γιά τούς φούρνους καί τού είπαν:

Πού ήσουν, ρέ παράλυτε, τέτοια ώρα;

Αύτός τούς είπε:

Προχωρήστε στή δουλειά σας.

Προχώρησαν οι άνθρωποι καί μετά άπό λίγο είδαν τό Χαραλάμπη νά περπατάει μπροστά άπ' αύτούς, ένώ τόν είχαν άφήσει πολύ πίσω τους. Θυμάμαι, κάποια μέρα πήγα μέ τόν άντρα μου νά τόν δούμε. Έμενε σ’ ένα καλυβάκι δίπλα άπό τό σπίτι τού Καραχάλιου. Είχε άνάψει φωτιά καί πυρωνόταν. Καθίσαμε μαζί μέ τόν άντρα μου κοντά του καί άρχισε νά μάς λέει:

Έχουτε τάξιμο, όταν θά η άρει ό άντρας σου τή σύνταξη, νά πάτε νά προσκυνήσουτε τόν Πανάγιο Τάφο, άλλά δέ θά μπορέσουτε νά πάτε.

Αύτό τό είχαμε συζητήσει οί δυό μας μέ τόν άντρα μου. Δέν τό ήξερε κανένας άλλος. Καί συνέχισε ό Χαραλάμπης:

Εμένα θά μού φέρετε τρία κεράκια, τά μικρότερα πού ύπάρχουν.

Στήν άλλη έπίσκεψη πού τού κάναμε, τού πήγαμε τρία κεράκια. Αφού τά πήρε, μάς είπε:

Τά κεριά αύτά σέ λίγο θά έχουν πάει στά Ιεροσόλυμα.

Κάποια μέρα συζητούσα μέ τόν Καραχάλιο, πού είχε τό σπίτι του κοντά στό καλυβάκι πού έμενε ό Χαραλάμπης καί μού είπε ότι κάποια μέρα πήγε στό σπίτι του ό Χαραλάμπης καί, άφοϋ τόν φιλοξένησε, τού είπε:

Θέλω νά κοιμηθώ έξω άπό τό σπίτι σου, άλλά στις δύο τή νύχτα νά έρθεις νά μέ ξυπνήσεις.

Ό Καραχάλιος έβαλε τό ξυπνητήρι νά χτυπήσει, γιά νά μήν άποκοιμηθεϊ. Πράγματι, μετά τό χτύπημα τού ρολογιού, σηκώθηκε ό Καραχάλιος νά ξυπνήσει τό Χαραλάμπη καί τόν είδε νά φεύγει περπατώντας πολύ ψηλά πάνω άπό τό έδαφος. Τού φώναζε:

Χαραλάμπη, Χαραλάμπη! άλλά έκείνος δέ γύρισε πίσω.

Μιά μέρα τόν πήρα στό σπίτι μου καί τόν περιποιήθηκα. Τό πρωί μοϋ είπε:

Ήρθα, κάθησα καί στό σπίτι σου. Αργότερα πάλι θά ξανάρθω.

Έφυγε καί πήγε πάλι στό σπίτι του Ήλιόπουλου. Τού είχαν φτιάξει ένα ώραίο δωμάτιο καί ή κυρία Ήλιοπούλου τόν περιποιόταν πολύ. Πηγαίναμε μέ τόν άντρα μου δυό φορές τήν έβδομάδα καί τόν βλέπαμε. Μάς έλεγε:

Σήμερα περίμενα ότι θά έρθουτε. Κάθησε νά σού πώ.

Νά μοϋ πεις, πάτερ Χαραλάμπη, τού είπα.

Θά σού άναθέσω μιά άποστολή: Νά πάς στους 'Αγίους Αναργύρους στό Γαρδίκι. Μέσα στην έκκλησία έχουν βάλει μιά τσανάκα (πήλινη σουπιέρα, βρώμικη) καί πηγαίνουν καί πλένουν τό πρόσωπό τους μέσα σ' αυτή τήν τσανάκα. Νά τήν πετάξεις μακρυά άπό τήν έκκλησία, νά μή μπορούν νά τή βρούν πουθενά.

Τού είπα:

Θά πάω, πάτερ Χαράλαμπε.

‘Αλλά δέν πήγα, γιατί έλεγα αύριο, μεθαύριο καί τελικά ξεχάστηκα. Όταν πήγα πάλι έπίσκεψη στό Χαραλάμπη καί μέ είδε, μοϋ είπε:

Έλα έδώ, κάθησε κάτω. Δέ μού λές, γιατί δέν πήγες νά πετάξεις τήν τσανάκα;

Δέν πήγα, άλλά σού υπόσχομαι ότι θά πάω, τού είπα.

Κάποια μέρα πήγα μαζί μέ τόν άντρα μου καί τή νύφη μου. Πήρα τήν τσανάκα, έχυσα τό νερό καί τής έδωσα μία, πού άπόρησα κι' έγώ πού βρήκα τόση δύναμη. Σηκώθηκε ψηλά καί μετά χάθηκε άπό μπροστά μου. Ξαναπήγα πάλι νά τόν δώ. Μέ τό μπάσιμο στό δωμάτιό του, μοϋ είπε:

11. «Μακάριοί έοτε όταν όνειδίσωσιν υμάς... καί εϊπωσι ηάν πονηρόν ρήμα καθ' υμών ψευδόμενοι ένεκεν έμού» (Μτθ. ε' 11).

Έλα έδώ νά σέ ευλογήσω, πού πήγες καί πέταξες τήν τσανάκα καί ξεβρώμησε ό τόπος.

Έβγαλε τό Σταυρό πού φορούσε καί μέ σταύρωσε.

Ευλογημένη νά είσαι άπό τόν Κύριο, μοϋ είπε.

"Αλλη φορά πού τόν έπισκέφτηκα, μοϋ είπε:

Νά πάς ν' άνάψεις τήν Αγία Παρασκευή στή Μικρομάνη.

Σήμερα θά πάω, αύριο θά πάω έλεγα, άλλά τελικά δέν πήγα. Ξαναπήγα πάλι έπίσκεψη στό Χαραλάμπη. Μόλις μέ είδε, μοϋ είπε:

Σού είπα νά πάς ν’ άνάψεις τήν Αγία Παρασκευή. Γιατί δέν πήγες;

Δέν πήγα, πάτερ Χαράλαμπε, άλλά θά πάω, τού είπα.

Πραγματικά, πήγα καί τήν άναψα. "Οταν πήγα πάλι έπίσκεψη, μοϋ είπε:

Νά έχεις τήν εύχή μου, πού πήγες καί τήν άναψες. Νά πηγαίνεις ν' άνάβεις τις έκκλησίες καί νά θυμάσαι πάντοτε τό Σταυρό.

"Οταν πέθανε, μέ πήρε τηλέφωνο ό κύριος Ήλιόπουλος. Πήγαμε μέ τόν άντρα μου καί τόν προσκυνήσαμε. Τού φορούσαν σάβανο άπό τά Ιεροσόλυμα καί μαύρο σκουφάκι. Τόν πήγαν στήν Αγία Τριάδα, στό μοναστήρι τοϋ Παναγουλάκη. Όλες οί γυναίκες έκλαιγαν καί κάποιες φώναζαν:

Πάτερ Χαράλαμπε, έσύ μεγάλωσες τά παιδιά μας! Στήν κηδεία του ήταν πολύς κόσμος. Στό μοναστήρι τοϋ Παναγουλάκη ήταν ή μισή Καλαμάτα.

Κάποτε πού ήταν καλά, μοϋ είχε πεί ότι μπήκε σέ μιά σπηλιά κοντά στήν εκκλησία Παναγίτσα τής Θούριας, γιά» νά περάσει τή νύχτα. Στήν είσοδο τής σπηλιάς, άριστερά καί δεξιά, ήταν δυό πέτρες. Ξαφνικά είδε ένα μαύρο πράγμα. Τότε έκανε τό σταυρό του καί έξαφανίστηκε.

Εμφανίστηκαν όμως μιά προβατίνα στή μιά πέτρα καί δύο αρνιά στήν άλλη. Έμειναν εκεί μέχρι τό πρωί, πού έφυγε.

Έχω άκούσει ότι πήγαινε στήν Παντάνασσα, στό Μυστρά. Μιά φορά τόν συνάντησαν καβάλλα στ' άλογά τους κάποιοι, πού πήγαιναν κι' αύτοί στό Μυστρά. Όταν οι άνθρωποι έφτασαν, βρήκαν τό Χαραλάμπη στήν πόρτα τής έκκλησίας!

Ή κυρία Ήλιοπούλου μοϋ είχε πεί ότι κάποια μέρα, άφοϋ άναψε τό καντήλι της, κατέβηκε κάτω, μήπως ό Χαραλάμπης ήθελε κάτι καί τού είπε:

Χαραλάμπη, μήπως θέλεις κάτι;

Δέ θέλω τίποτα. Νά πάς έπάνω ν’ άνάψεις τό καντήλι, γιατί έσβησε, τής είπε.

Πράγματι ή κυρία Ήλιοπούλου άνέβηκε καί τό βρήκε σβηστό.

"Ακόυσα ότι ό Χαραλάμπης βάδιζε μιά φορά μεταξύ Νοσοκομείου καί έκκλησίας τής Αγίας Τριάδος. Κάποια γυναίκα, πού τόν είδε, τού είπε:

Πού γυρίζεις ρέ παλιομουρλέ;

Ό Χαραλάμπης δέ μίλησε. Αύτή όμως δέν πρόλαβε νά πάει στό σπίτι της καί τό μυαλό της σάλεψε (τρελλάθηκε).

Μετά τό θάνατό του τόν είδα στόν ύπνο μου, ότι ήταν, λέει, σ' ένα δάσος στήν περιοχή Καρέλια καί περπατούσε κρατώντας στό χέρι του ένα μεγάλο μπαστούνι. Μόλις τόν είδα, τού φώναξα:

Παππά, παππά!

Δέν γύρισε νά μέ κοιτάξει. Όταν τού είπα:

Πάτερ Χαράλαμπε, πάτερ Χαράλαμπε!, τότε γύρισε, μέ κοίταξε καί είπε:

Έρχεσθε όπίσω μου.

Πρώτη δημοσίευση κειμένων  στο Ορθόδοξο Διαδίκτυο απο το Βιβλίο :

ΧΑΡΑΛΑΜΠΗΣ Ο ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟΣ

© Πρώτη Έκδοσις 1993 Δευτέρα "Εκδοσις 1994 Τρίτη Εκδοσις 1998

'Εκδόσεις Ίεράς Μονής Παναγουλάκη, Καλαμάτα.

Η ηλεκτρονική επεξεργασία  μορφοποίηση  κειμένου  και εικόνων έγινε από τον Ν.Β.Β

Επιτρέπεται η αναδημοσίευση κειμένων στο Ορθόδοξο Διαδίκτυο , για μη εμπορικούς σκοπούς με αναφορά πηγής το Ιστολόγιο

©ΠΗΔΑΛΙΟΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

 http://www.alavastron.net/

Kindly Bookmark this Post using your favorite Bookmarking service: