Χαραλάμπης δια Χριστόν Σαλός - Πρόλογος

Ή άδελφότητα τής Ιερός Μονής Παναγουλάκη έκφράζει τις θερμές ευχαριστίες της πρός δλους έκείνους, πού κόπιασαν καί μέ κάθε τρόπο πρόσφεραν πρόθυμα καί μέ άφιλοκέρδεια τίς υπηρεσίες τους, γιά νά πραγματοποιηθεί καί νά δει τελικά τό φώς ή παρούσα έκδοση. Ειδικότερα ευχαριστεί, γιά τήν άνεκτίμητη προσφορά τους, τόν π. Πανάρετο, μοναχό τής Μονής, τή Βασιλική Γιαννακοπούλου, ύπαξιωματικό τής 'Αεροπορίας, τή Χαρίκλεια Μπεσή, πολιτική έπιστήμονα, τό Σταμάτη Πολέμη, φιλόλογο  γλωσσολόγο καί τήν Κωνσταντίνα Ζαφειροπούλου, καθηγήτρια φιλολογίας. Ευχαριστεί έπίσης καί όλους έκείνους πού δέχτηκαν νά μιλήσουν ατούς συνεργάτες μας γιά τόν Χαραλάμπη, προσφέροντας έτσι στούς εύσεβείς άναγνώστες τόσα πολύτιμα καί άποκαλυπτικά στοιχεία άπό τή ζωή τού οσίου.

Τά χρήματα πού θά είσπραχθούν άπό τήν κυκλοφορία τού βιβλίου, θά διατεθούν γιά τήν άνέγερση τού 'Ιερού Ναού τής Εύαγελιστρίας στή Μονή.

Ό παλαιός σεισμόπληκτος ναός τής Ευαγγελίστριας στή Μονή. Όλα τά έσοδα τού βιβλίου θά διατεθούν γιά τήν έκ βάθρων άνέγερσή του.

«...ώς πλάνοι καί Αληθείς... ώς πτωχοί, πολλούς δέ πλουτίζοντας, ώς μηδέν έχοντας καί πάντα κατέχοντας.»

(Β Κορ. ς'8,10)

Πρόλογος του Εκδότη

Yπάρχουν άραγε σήμερα Άγιοι; Αναρωτιέται μυστικά κάθε ορθόδοξη καί εύλαβής ψυχή. Κρίσιμο τό έρώτημα καί δύσκολη στ' άλήθεια ή άπάντηση, άφοϋ στή ζοφερή πνευματικά έποχή μας, όπου έπλήθυναν ή άνομία, ή πλάνη καί ή άσέβεια, φαίνεται ταυτόχρονα νά έλειψαν καί οί μεγάλες άγιες μορφές τού παλαιού καιρού, εκείνοι οί πύρινοι στύλοι τής Θείας Χάριτος, οί Άγιοι οί θαυμαστοί, πού ήσαν ιερά σκεύη καί δοχεία τού Αγίου Πνεύματος, κατοικητήρια τής Αγίας Τριάδος, πηγές θαυμάτων, ζώντες καί μετά θάνατον, οί προορατικοί, οί ιαματικοί, οί ταπεινοί, οί ασκητικοί, όλοι έκείνοι οί χαρισματούχοι καί θαυματουργοί. Σήμερα μοιάζει νά χάθηκαν πιά αύτά τά φώτα τών άνθρώπων, ή έλπίδα καί παρηγοριά των εύλαβών χριστιανών, οί Άγιοι, πού οί προσευχές τους κρατούσαν τόν Κόσμο. Σύμπτωμα κι' αύτό χαρακτηριστικό τής προδρομικής τού Αντίχριστου έποχής μας, προφητευμένο άλλωστε πρίν πολλούς αιώνες ή άκριβέστερα χιλιετηρίδες άπό τό Πνεύμα τό Άγιο γιά μάς τους σημερινούς όγδοήτες καί τούς προσυντελειακούς καιρούς, όπου όλα τά σημάδια δείχνουν ότι εισερχόμαστε σιγάσιγά: Σ’ έναν άπό τούς πρώτους μόλις ψαλμούς τού Δαυίδ, τόν ένδέκατο, βλέπουμε ώς τίτλο τήν έσχατολογική επιγραφή «Εις τό τέλος υπέρ τής όγδοης», ένώ αμέσως μετά άρχίζει ό ψαλμός μέ μιά προσευχή προφητεία: «Σώσον με, Κύριε, ότι έκλέλοιπεν όσιος». Είναι τόσο σαφής έδώ ή άναφορά στούς τελευταίους καιρούς (εις τό τέλος), στόν όγδοο καί τελευταίο αιώνα (υπέρ τής όγδοης) καί στήν τότε άπουσία τών Αγίων (έκλέλοιπεν όσιος), πού κάθε σχόλιο περιττεύει.

Τί λοιπόν; Έγκατέλειψε ό Θεός τό σημερινό κόσμο έξ αιτίας τής άποστασίας του άπό Αύτόν; 'Εξαντλήθηκαν άραγε ή άφατη μακροθυμία Του καί τό άμετρο έλεος Του; Είπε μήπως πάλι ό Κύριος μέ άγανάκτηση «Ώ γενεά άπιστος καί διεστραμμένη! έως πότε έσομαι μεθ' υμών; έως πότε άνέξομαι υμών;» (Μτθ. ιζ' 17), όπως καί τότε πού ήταν έπί τής γής σωματικώς;

Θέλουμε νά πιστεύουμε πώς όχι ή τούλάχιστον όχι άκόμα. Κι’ αυτό, έπειδή βλέπουμε νά συνεχίζεται άμείωτος καθημερινά ό χείμαρρος τών εύεργεσιών Του πρός έμάς τούς άναξίους καί άχαρίστους καί άμαρτωλούς. Μία άπό τίς όποιες είναι ότι άκόμα καί σήμερα  ώ τής άπειρου εύσπλαχνίας σου Κύριε!  άναδεικνύει καί μάς χαρίζει άγιες καί προφητικές μορφές γιά φωτισμό, έλεγχο καί καθοδήγησή μας. Ναί, άναμφισβήτητα, άκόμα καί σήμερα, χάρη στό έλεος τού Θεού ύπάρχουν "Αγιοι! Αρκεί εμείς νά έχουμε άνοιχτά τά μάτια τής ψυχής, γιά νά τούς βλέπουμε. Καί αύτός είναι ό σκοπός αύτοϋ τού βιβλίου. Νά τοποθετήσει μπροστά στά μάτια  τά αισθητά όσο καί τά νοητά  τού εύρύτερου κοινού τήν πιό παράξενη ίσως όσιακή μορφή τών καιρών μας: Τόν Χαραλάμπη, τόν διά Χριστόν σαλόν, πού έζησε καί έδρασε στά Αρκαδικά καί Μεσσηνιακά χώματα στά τρία πρώτα τέταρτα τού αιώνα μας.

Πιθανόν άρκετοί νά έχουν ήδη άκούσει γι'αύτόν. Οι περισσότεροι όμως σίγουρα όχι. Έτσι, μέ τήν παρουσίαση του βίου του σέ βιβλίο, έκπληρώνουμε ταυτόχρονα έλάχιστο διπλό χρέος, άφ' ένός τιμής πρός τή μνήμη έκείνου, άφ' ετέρου άγάπης πρός τόν άγνωστο, άλλά πλησίον μας άναγνώστη. Άπό έκεϊ καί μετά είναι θέμα τού τελευταίου νά μπορέσει νά «δεί» καί νά γνωρίσει τόν άγιο τού Θεοΰ, ώστε νά ώφεληθεί. «Ό έχων... οφθαλμούς όράν... βλεπέτω». Σέ μάς δέν άπομένει παρά νά δοξάσουμε καί νά ευχαριστήσουμε έκ βαθέων τόν Κύριο, πού μάς τόν έστειλε καί μάς τόν χάρισε στή σημερινή έποχή τού πνευματικού σκότους καί τής άπελπισίας, ώστε νά φωτισθοϋμε, νά εύφρανθοϋμε καί νά παρηγορηθούμε, έστω καί πρός ώρας, στό φώς τού λύχνου του. «Είη τό όνομα Κυρίου εύλογημένον εις τούς αιώνας» Ιώβ α' 21).

Ή Αδελφότητα τής Μονής

Εισαγωγή

Αγιογραφία μυθιστορηματική δέν γράφουμε, ούτε διηγήσεις τερπνές καί κατάλληλες γιά περιδιάβαση καί ψυχαγωγία όρμαθιάζουμε! Γεγονότα ιστορικά παραθέτουμε, όπως βγήκαν στο στόμα έκείνων πού τόν είδαν, τόν  ακόυσαν καί τόν γνώρισαν. Ό λόγος γιά τόν  «Ζουρλοχαραλάμπη τόν κολλητσιδιάρη», όπως τόν ονομάτιζαν περιπαίζοντάς τον, όσοι έπιφανειακά καί έπιπόλαια τόν άντίκρυσαν. Θάταν άδικο όσα είπε καί έκαμε νά παραδοθοΰν στή λησμονιά, χωρίς νά καταγραφούν γιά τούς νεώτερους. "Ο,τι φαίνεται βέβαιο είναι πώς γεννήθηκε στό Αρκαδικό Δυρράχι τό 1896, καί πάντως μετά τό θάνατο τού πατέρα του Χαραλάμπη, καί γι' αύτό, όπως συνηθιζόταν, πήρε τ’ όνομά του: «Χαραλάμπης». Ή μητέρα του ξαναπαντρεύτηκε στά Χριστοφιλαίίκα, Μεσσηνιακό χωριό κοντά στόν "Αγιο Φλώρο, άφήνοντάς τον σέ συγγενείς στό πατρικό σπίτι. Ακολούθησε λίγες τάξεις στό Δημοτικό Σχολείο, άσχολήθηκε μεγαλώνοντας σέ άγροτικές έργασίες. «’Ανυπότακτος» ό Χαραλάμπης Παπαδόγιαννης τό 1916, «άγνώστου διαμονής» τό 1920, «ούδαμοϋ άνευρέθη» τό 1940. Έκοιμήθη την 10η Οκτωβρίου τού 1974.

Όμως κάτι πρέπει νά τόν συγκλόνισε στά ένδιάμεσα νεανικά του χρόνια· λεπτομέρειες δέν είναι γνωστές, μαρτυρίες έξακριβωμένες δέν ύπάρχουν· ό,τι καί νά πεί κανείς βρίσκεται σέ περιοχή άμάρτυρη καί άβέβαιη· τό καλύτερο είναι ν' άφήσουμε νά μιλήσουν έκείνοι, πού τόν γνώρισαν, όσοι καί όπως τόν κατάλαβαν...

Σταμάτης Πολέμης

1.Τώρα που πάθατε το κακό γυρίσατε;

Οσοι τον είδαν και άκουσαν αφηγούνται

1.Τώρα που πάθατε το κακό γυρίσατε;

(Η Παναγιώτα Σωτηράκου, 70 ετών, κάτοικος Καλαμάτας, διηγείται τά έξης:

Απ’ αυτά πού θά πώ, άλλα ξέρω προσωπικά ή ίδια κι’ άλλα τά έχω άκούσει άπό τή μητέρα μου. Ό Χαραλάμπης έρχόταν συχνά στό σπίτι μας, πάντα ξυπόλητος καί μ' ένα σακκί στή μέση. Φορούσε ένα μεγάλο ξύλινο Σταυρό καί τά μαλλιά του ήταν άχτένιστα καί άλουστα. Μιά φορά, θυμάμαι, όταν ήμουν μικρή, δέκα μέ δεκαπέντε έτών, άρρώστησα καί ήμουν στό κρεββάτι μέ σαράντα πυρετό. Ό Χαραλάμπης πέρασε άπό τό σπίτι μας. Ήταν, θυμάμαι, κρεατινές άπόκριες. Όταν μέ είδε, είπε στή μητέρα μου:

Τί έχει τό κορίτσι;

Είναι άρρωστο, έχει πυρετό, τού είπε.

Φέρε μου ένα ποτήρι καθαρό νερό, τής είπε.

Έβαλε τό Σταυρό μέσα στό νερό τού ποτηριού καί συγχρόνως έλεγε κάτι, άλλά δέν άκούγαμε. Καταλάβαμε

όμως ότι έκανε προσευχή. Μόλις έβγαλε τό Σταυρό, μου έδωσε νά πιω άπό τό νερό τού ποτηριού κι' έρριξε καί λίγο στό κεφάλι του. Δέν πέρασαν λίγα λεπτά καί σηκώθηκα άμέσως. Αισθανόμουν έντελώς καλά. Μιά άλλη φορά είχε φέρει στό σπίτι μας ένα κοφίνι άπλυτα μπουκάλια κι ένα μπουκάλι 'Αγιασμό. Τότε είπε στή μητέρα μου:

Αυτά τά μπουκάλια νά τά πλύνεις όλα καθαρά καί θά περάσω νά τά πάρω. Τό μπουκάλι μέ τόν Αγιασμό νά τό βάλεις στό μπουφφέ σου καί νά μήν τό πειράξει κανένας.

Εκεί στή γειτονιά μας άρρώστησε ένας άνθρωπος (τρελλάθη κε).

Πήρε ή μητέρα μου σ' ένα ρακοπότηρο λίγο άπ' τόν Αγιασμό κι έδωσε στόν άρρωστο νά πιει. Έπειτα άπό τρία χρόνια πέρασε νά πάρει τά μπουκάλια καί τόν 'Αγιασμό. Μόλις είδε τόν 'Αγιασμό, γύρισε καί είπε στή μητέρα μου: Λείπει Αγιασμός άπό τό μπουκάλι. Τίνος έδωσες; Χαραλάμπη μου, δέν έδωσα σέ κανέναν, άπάντησε ή μητέρα μου.

Μωρή παράλυτη, πήγες κι' έδωσες στό συφιλιδικό Αγιασμό;

Όταν άκούσαμε αυτό πού είπε, όλοι στό σπίτι τά χάσαμε. Άλλη φορά ή μητέρα μου πήγαινε στό κτήμα της στή Μικρομάνη μέ τό γαϊδουράκι της. Ήταν νύχτα. Στό δρόμο άπό μακρυά καί πρός τά έμπρός της έβλεπε ένα μεγάλο φώς. Χτυπούσε γρήγορα τό γαϊδούρι, γιά νά φτάσει τόν άνθρωπο μέ τό φώς καί νά βαδίζουν παρέα. Ή μητέρα μου νόμιζε ότι αύτός ό άνθρωπος κρατούσε λάμπα άσετυλίνης. ’Αφού τόν έφτασε, είδε τό Χαραλάμπη καί τόν ρώτησε:

Πού είναι τό φώς πού κρατούσες Χαραλάμπη;

Δέν κρατούσα φώς, τής άπάντησε.

Καί είδε ή μητέρα μου στό ένα του χέρι νά έχει ένα σακκί στόν ώμο μέ πράγματα καί στ άλλο τό ραβδάκι του. Θυμάμαι πάλι, όταν είχε έρθει ένα άπόγευμα στό σπίτι μας καί μού είπε:

Τή γιαγιά σου νά τήν αγαπάτε.

Τήν άγαπάμε, τοϋ είπα.

Γιατί σάς έδωσε τό αίμα τής καρδιάς της καί σάς έγραψε τήν περιουσία της.

Αναρωτιόμαστε στό σπίτι πώς ήξερε ό Χαραλάμπης ότι ή γιαγιά μου είχε γράψει τήν περιουσία της στόν πατέρα μας.

Πρίν γυρίσουμε μέ τό Παλαιό (Όρθόδοξο Εορτολόγιο), έρχόταν στό σπίτι μας καί μάς έλεγε:

Νά γυρίσουτε μέ τό Παλαιό, γιατί θά πάθουτε μεγάλο κακό.

Μετά άπό λίγα χρόνια μάς φώτισε ό Θεός καί γυρίσαμε στην Ορθοδοξία.

Μιά μέρα, πού πήγαινα μέ τή μητέρα μου στην έκκλησία, στό μοναστήρι τοϋ πάτερ Ηλία Παναγουλάκη, μάς συνάντησε στή σκάλα τής έκκλησίας καί μάς είπε:

Τώρα, πού πάθατε τό κακό, γυρίσατε;

Ή μητέρα μου τοϋ είπε:

Χαραλάμπη μου, τί κακό πάθαμε;

Αύτός τής άπάντησε:

Μωρή μουρλή, άπ' δ,τι έπαθες υπάρχει άλλο χειρότερο;

Εκείνη τή χρονιά είχαν πεθάνει ένας άδελφός μου καί μιά άδελφή μου.

Όταν ήμουν μικρή, θυμάμαι ότι έγινε μεγάλη πλημμύρα στή Μικρομάνη. Η έκκλησία «Η ΠΑΝΑΓΙΤΣΑ» γέμισε λάσπη. Έπειτα άπό λίγο καιρό ή μητέρα μου καί ή άδελφή μου πήγαν κι’ έβγαλαν τήν ξεραμένη λάσπη άπό τήν έκκλησία. Λίγο άπό τό χώμα έρριξαν στό Ιερό καί τό έστρωσαν, γιά νά μήν έχει λακκούβες.

Μετά άπό χρόνια ό Χαραλάμπης μου είπε έξω άπό τήν εκκλησία:

Νά πάς στήν «ΠΑΝΑΓΙΤΣΑ» νά βγάλεις τό χώμα άπό τό Ιερό, πού έρριξε ή μάννα σου καί ή άδελφή σου.

Χαραλάμπη μου, δέν μπορώ νά πάω, γιατί, άν μέ δούνε, θά νομίσουν ότι έχω κρύψει κάτι καί ψάχνω νά τό βρώ.

Θά τό κανονίσω έγώ, μοϋ είπε.

'Αλλη φορά, θυμάμαι, έξω άπό τήν έκκλησία μέ πλησίασε καί μου είπε:

"Ο,τι ξέρουτε γιά μένα καί γιά τό φώς, πού είδε ή μάννα σου, νά μήν πεις τίποτα τώρα. Νά τά πεις όμως μετά τό θάνατό μου.

Πρώτη δημοσίευση κειμένων  στο Ορθόδοξο Διαδίκτυο απο το Βιβλίο :

ΧΑΡΑΛΑΜΠΗΣ Ο ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟΣ

'Εκδόσεις Ίεράς Μονής Παναγουλάκη, Καλαμάτα.

Η ηλεκτρονική επεξεργασία  μορφοποίηση  κειμένου  και εικόνων έγινε από τον Ν.Β.Β

Επιτρέπεται η αναδημοσίευση κειμένων στο Ορθόδοξο Διαδίκτυο , για μη εμπορικούς σκοπούς με αναφορά πηγής το Ιστολόγιο

©ΠΗΔΑΛΙΟΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

 http://www.alavastron.net/

Kindly Bookmark this Post using your favorite Bookmarking service: