12.Ακουγε τους Αγίους

Εντυπωσιακά τά όσα διηγείται ή Ειρήνη Χρυσομάλλη, ηγούμενη τής Μονής Γεννήσεως Θεοτόκου στήν Καλαμάτα:

Από κορίτσι δεκατεσσάρων έτών θυμάμαι τό Χαραλάμπη. Πήγαινε στόν Κάμπο Άβίας, στό μοναστήρι τής Ευαγγελίστριας, πο μόναζε ή θεία μου Χριστοφόρα.

Μιά φορά είχε έρθει τήν Πρωτάγιαση καί μοϋ είπε νά πάω νά φιονάξω όλους τούς Ορθοδόξους, γιά νά διαβάσουμε Αγιασμό. Αφού μαζεύτηκαν όλοι, ό Χαραλάμπης είπε τρεις φορές τό « Εν Ιορδάνη» καί άλλα ψαλτικά, πού δέ θυμάμαι καί βάφτιζε μέσα σ ένα μπουγέλο μέ νερό ένα κλαδί άπό έλιά, μάς ράντιζε όλους καί μετά μάς έδινε νά πιούμε Αγιασμό.

Όταν έβλεπα τό Χαραλάμπη μ' έπιανε δέος, τόν πίστευα γιά άγιο άνθρωπο. Όταν τού δίναμε νά πιει νερό κι΄ αύτός άφηνε λίγο στό ποτήρι, έγώ, όταν έφευγε, τό έπινα, γιά νά πάρω εύλογία.

"Οταν έγινα μοναχή καί πήγα στό μοναστήρι τής Γεννήσεως τής Θεοτόκου στήν Καλαμάτα, ό Χαραλάμπης έρχόταν καί μάς έδινε διάφορα πράγματα, πού τού έδιναν άλλοι, γιατί έμείς είμαστε πολύ φτωχές. Κάποιες φορές έμενε στό μοναστήρι κι΄ έτρωγε μαζί μας πολύ λίγο φαγητό καί κοιμόταν στά κουρέλια, πού είχαμε στό έργαστήριο. Θυμάμαι μιά φορά, πού είχε άρρωστήσει, τόν περιποιηθήκαμε στό μοναστήρι μας. Μιλούσε μιά γλώσσα, πού δέν καταλαβαίναμε. Μάς έλεγε:

Τώρα μιλάει ό Αρχιστράτηγος.

'Εμείς όμως δέν άκούγαμε τίποτα.

Τώρα μιλάει ή Αγία Παρασκευή.

Τώρα μιλάει ή Αγία Μαρίνα.

'Εμείς άκούγαμε μόνο τήν ξένη γλώσσα πού μιλούσε, καί όχι τούς 'Αγίους, πού άκουγε ό ίδιος.

Ό Χαραλάμπης, όταν ήταν νέος, δέν κοιμόταν ποτέ σέ σπίτι. Όταν γέρασε κοιμόταν σέ μοναστήρια καί σέ σπίτια, αλλά μόνο σέ άπόμερα καί άπεριποίητα δωμάτια ή σέ άποθήκες. Τόν θυμάμαι ξυπόλητο, άχτένιστο, μ' ένα ξύλινο Σταυρό στό λαιμό του, μιά λινάτσα στή μέση του κι' ένα σακκούλι στόν ώμο του, νά λέει σ' όλες τίς γειτονιές πού περνούσε:

Γυρίστε μέ τό Παλαιό. Σήμερα μέ τό Παλαιό είναι ή τάδε γιορτή. Μή δουλεύουτε καί μήν τρώτε σάν τά σκυλιά.

Ο Χαραλάμπης ήταν πάρα πολύ έλεήμων, ζητιάνευε καί τά έδινε σέ όσους είχαν άνάγκη. Ήταν πάντοτε σοβαρός καί δέν τόν θυμάμαι ποτέ νά γέλασε.

47.       ΑΜΑ ΠΙΑΣΩ ΨΕΙΡΕΣ... ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΠΟΛΕΜΟΣ

Ο Ιωάννης Καλόμαλλος, 62 έτών, άπό τή Ζωνάτη Μεγαλοπόλεως, κάτοικος Καλαμάτας:

Αγαπούσα πολύ τό Χαραλάμπη κι' έχω βγάλει φωτογραφίες μαζί του, όταν ήμουν είκοσιπέντε έτών. Κάποια φορά, κάποια ήγουμένη άπό τήν Τήνο ήρθε καί μοϋ ζήτησε τή φωτογραφία τού Χαραλάμπη, άλλά έπειδή τόν άγαπούσα πολύ, δέν τής τήν έδωσα. Ερχόταν στό σπίτι μου, άλλά όχι γιά νά κοιμηθεί. Ζητούσε κάτι κι' έλεγε: Δώσε μου κάτι νά τό δώσω σέ άλλους.

Ό άνθρωπος αύτός ήταν πολύ έλεήμων. Ό,τι τού έδιναν

τά μοίραζε σέ όρφανά καί σέ φτωχά σπίτια. Γύριζε όλα τά έξωκκλήσια καί τ' άναβε. Ήταν ξυπόλητος, αχτένιστος, μέ μιά λινάτσα στή μέση του κι ένα φανάρι στό χέρι του. Ήταν πάντοτε άπλυτος άλλά δέ βρωμούσε καθόλου, κι' αύτό μου έκανε έντύπωση. "Οπου περνούσε έλεγε:

Αύριο είναι αυτή ή γιορτή μέ τό Παλαιό.

Ήξερε όλες τίς γιορτές απ' έξω. Είχα άκούσει νά λένε τότε πού ζούσε άκόμη, ότι δήθεν άγάπησε μιά δασκάλα καί ότι αυτή δέν τόν ήθελε καί ότι μετά άπ' αύτό ό Χαραλάμπης έγινε άσκητής. Αύτό έλεγαν μερικοί, άλλά δέν είναι, σίγουρα, άλήθεια. Ο κόσμος γενικά τόν έκτιμοϋσε, δέν τόν κοροΐδευε. Ακόμη καί τώρα κάποιοι πού έρχονται στό περίπτερό μου νά ψωνίσουν καί βλέπουν τό Χαραλάμπη στή φωτογραφία πού έχω, λένε μέ έκτίμηση: Ό Χαραλάμπης! Ό Χαραλάμπης!

Κοιμόταν σέ σπηλιές πρός τόν "Αγιο Χαράλαμπο καί στούς Αγίους Αναργύρους. Τήν έποχή τής κατοχής περνούσε μέσα άπό τούς Γερμανούς καί δέν τούς φοβόταν καθόλου. Οι Γερμανοί τόν θαύμαζαν καί είχα άκούσει ότι τού είχαν βγάλει καί φωτογραφία στούς Αγίους Αναργύρους, όταν έβγαινε άπό μιά βατόνα. Πρίν γίνει πόλεμος, κάποια Σταυρούλα Τσαούση, όταν τόν είδε μέ τίς κολλητσίδες στά μαλλιά του, τόν λυπήθηκε καί τού είπε νά τόν λούσει γιά νά μήν πιάσει ψείρες. 'Εκείνος τής είπε: Άμα πιάσω έγώ ψείρες, θά γίνει πόλεμος. Θά πεινάσουμε. Θά περάσουν πολλές φυλές άπό δώ. Κοιτάχτε νά συμμορφωθήτε καί νηστέψτε. Θά περάσετε δεινά.

Πήγαινε μέ τό Παλαιό Ημερολόγιο. Θυμάμαι έλεγε: Μήν τρώτε, νηστέψτε. Μέ τό Παλαιό έχουμε τήν τάδε γιορτή.

Έμαθα ότι πέθανε καί τάφηκε στό μοναστήρι τού Παναγουλάκη. Κάποιοι είπαν, ότι στήν έκταφή του ευωδίαζε. Γιατί νά μήν είναι Άγιος καί γιατί νά μήν αγιάσει, πού ούτε τό μυρμήγκι δέν πατούσε; Κάποια ήμερα πιστεύω ότι θά άνακηρυχθεΐ Άγιος άπό τήν πίστη πού είχε, τά λόγια του, τά έργα του καί τήν άσκητική ζωή πού ζούσε.

. «Κοιτάχτε νά συμμορφωθήτε... Θά περάσετε δεινά.»

48.       ΝΑ ΜΗΝ ΤΟΥΣ ΜΕΙΝΕΙ ΤΙΠΟΤΑ !

ΟΕύστάθιος Τριαντόπουλος, 61 έτών, άπό τό Άχλαδοχώρι Πεταλιδίου, θυμάται:

Γνώρισα τό Χαραλάμπη τό 1947, όταν ήρθε στό σπίτι μου, πού είναι κοντά στό έκκλησάκι Άγιος Γεώργιος, καί μού είπε:

Νά λές ότι τήν παλαιό έκκλησία τή βρήκαμε μαζί. Στό κτήμα μου υπήρχαν έρείπια παλαιός έκκλησίας, άλλά δέ φαίνονταν. Μιά φορά είδα στόν ύπνο μου τούς τρεις ιερομάρτυρες Αθανάσιο, Πέτρο, Χαράλαμπο καί μού είπαν ότι έχουν μαρτυρήσει έκεϊ καί στό έκκλησάκι πού είχαν, τιμούσαν τόν Άγιο Γεώργιο. Όταν έχτισα τό έκκλησάκι Άγιος Γεώργιος, ερχόταν πιό συχνά στίς Λειτουργίες καί στίς άγρυπνίες, πού κάναμε μέ τόν πάτερ Εύστάθιο, τόν πάτερ Θεόδουλο καί τόν πάτερ Πάΐσιο. Πάντοτε περπατούσε ξυπόλητος μ' ένα μπουκάλι καί μέ μιά λινάτσα στή μέση του. Στό χέρι του κρατούσε ένα ντενεκέδι μέ λάδι, γιά ν' άνάβει τά καντήλια τών έκκλησιών. Όπου κι' άν περνούσε, έλεγε:

Γυρίστε μέ τό Παλαιό, μετανοεϊστε, νηστέψτε. Σήμερα είναι ή τάδε γιορτή μέ τό Παλαιό.

Κάποτε, πού έκανε προσευχή, τόν ακόυσα πού έλεγε: Πάς νά σού δώσουν, δέ σου δίνουν τίποτα. Νά μήν τούς μείνει τίποτα!

Εγώ τού είπα:

ΜπάρμπαΧαραλάμπη, μήν τό λές αύτό. Μπορεί νά

μήν έχουν νά σού δώσουν.

 Εκεί πού ζητάω έχουν, άλλά δέ δίνουν, μου είπε. Ήταν πολύ έλεήμων· ζητιάνευε καί τά μοίραζε σέ άλλους, πού είχαν άνάγκη. "Αν τού έδιναν χρήματα, δέν τά μετρούσε τά έδινε σέ άλλους καί τά μετρούσαν καί μετά τά έδινε σέ όργανα καί σέ φτωχούς.

Είχα άκούσει ότι τόν είδαν νά περπατάει καί νά μήν πατάει στή γή. Στό σπίτι μου, όταν έρχόταν, δέν κοιμόταν μέσα, άλλά έξω στήν ύπαιθρο. Θυμάμαι μιά φορά, είχε ρίξει χιόνι καί ήταν όλος σκεπασμένος μέ τό χιόνι. Όταν τού έλεγα νά έρθει νά τού κάνω τό τραπέζι, έρχόταν μέ μεγάλη προθυμία. Καθόταν κΓ έτρωγε νηστήσιμα, όταν νηστεύαμε καί τις λαμπρές ήμέρες άπ' όλα. Σάν έρημίτης πού ήταν, δέν άλλαζε ρούχα καί μού έκανε έντύπωση ότι, παρ' όλο πού ήταν άχτένιστος καί άλουστος, δέ βρωμούσε καί δέν έπιανε ψείρες, άλλά άντιθέτως μοσχοβολούσε. Στά έρημοκκλήσια πού πήγαινε, άμα έβρισκε τζάρα (πιθάρι), τήν έσπαζε κι' έχυνε τό λάδι, γιατί μέσα έπεφταν ποντίκια. Ό κόσμος φώναζε καί τά έβαζε μαζί του, άλλά κανείς δέ σκέπαζε τή τζάρα κι' άναβαν τά καντήλια μέ τό βρώμικο αύτό λάδι.

Στίς κοπέλλες τής περιοχής μου έδινε πολλά δώρα άπό τή ζητιανιά πού έκανε. Εκτιμούσε πολύ τίς κοπέλλες πού είχαν μακριά μαλλιά (πλεξίδες). Κάποιες τού έρριχναν νερό καί λουζόταν. Πρίν άρρωστήσει, ήρθε έδώ καί μού είπε:

Κράτα με έδώ, νά πεθάνω, καί νά μέ θάψεις κοντά

στόν "Αγιο Γεώργιο.

Αλλά ή γυναίκα μου μού είπε ότι φοβάται νά έχουμε τάφο κοντά στό σπίτι μας. Τελικά πέθανε σέ κάποιου Ορθόδοξου τό σπίτι στήν Καλαμάτα. Θυμάμαι άκόμη ότι τίς γυναίκες πού δέν ήταν πιστές τίς έλεγε «καρακάξες»...

49.       ΑΥΤΟΙ ΘΑ ΞΕΚΛΗΡΙΣΟΥΝ ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ

Παναγιώτης Ταμπουρέας, υπάλληλος Πολεμικής Αεροπορίας, κάτοικος Καλαμάτας:

Κατάγομαι άπό τό χωριό Καστανέα, Λεύκτρου Μεσσηνίας, καί είμαι πενήντα έτών. Θά σάς διηγηθώ κάτι, τό όποιο άκουσα άπό τόν παππού μου, Παναγιώτη ΆριστειδέαΤαμπουρέα, ό όποιος έζησε ένενήντα τέσσερα χρόνια καί μέχρι τά έξήντα του φύλαγε πρόβατα.

Κάποια φορά μου είχε πει ότι είχε τά πρόβατα έπάνω στήν περιοχή του Αγίου Κωνσταντίνου καί πρός τόν Προφήτη Ήλία. Ό παππούς μου ήταν ξαπλωμένος ατό διάσελο στόν Προφήτη Ήλία καί άκουγε τά κουδούνια τών προβάτων πού βόσκαγαν. Είχε καί δύο σκυλιά πού, άμα πλησίαζε άγνωστος άνθρωπος στό κοπάδι, τόν ξέσχιζαν. Όπως ήταν ξαπλωμένος καί άνέμελος, σέ κάποια στιγμή τά κουδούνια τών προβάτων σίγησαν άπότομα. Ό παππούς μου άνησύχησε... σηκώθηκε καί είπε:

Μωρέ τί πάθατε καί σταματήσατε νά βόσκατε; Βλέπει τά πρόβατα όλα άκίνητα, τά σκυλιά άκίνητα καί άνάμεσά τους νά περνάει ό Χαραλάμπης!!! Κατέβαινε άπό τόν Προφήτη Ήλία τού Ταύγέτου μέ μιά παλιοχλαίνη στόν ώμο του. Αφού πλησίασε τόν παππού μου, τού είπε: Λυτούς, πού τούς βλέπεις έδώ, θά ξεκληρίσουν όλοι τους καί θά μείνει μόνο ένας ρασοφόρος.

Μόνο αύτό είπε καί έφυγε.

Όταν ό παππούς μου ήλθε τό βράδυ στό σπίτι καί τό έλεγε, άπορούσε καί θαύμαζε τό πώς καί γιατί τά πρόβατα καί τά σκυλιά έμειναν άκίνητα, γιά νά περάσει άνάμεσά τους ό Χαραλάμπης. Αύτό πού είπε ήταν προφητικό γιά τήν οικογένεια τών Παυλέων, πού έχουν κληρονομήσει τό μοναστήρι τού Αγίου Κωνσταντίνου.

Μιά φορά είδα τό Χαραλάμπη στήν Καλαμάτα καί ήθελα

νά τόν ειρωνευτώ. Ό Χαραλάμπης όμως κατάλαβε τό λογισμό μου καί όταν του είπα:

Γειά σου, Χαραλάμπη! μου άπάντησε:

Νά πας νά έξομολογηθείς!

Τήν τελευταία φορά πού τόν είδα, ήταν γύρω στό 1972. Ήταν χειμώνας καί έκανε πολύ κρύο· διπλωμένος μέ λινάτσες, προσπαθούσε νά πάρει κάτι άπό τά σκουπίδια...

Πρώτη δημοσίευση κειμένων  στο Ορθόδοξο Διαδίκτυο απο το Βιβλίο :

ΧΑΡΑΛΑΜΠΗΣ Ο ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟΣ

© Πρώτη Έκδοσις 1993 Δευτέρα "Εκδοσις 1994 Τρίτη Εκδοσις 1998

'Εκδόσεις Ίεράς Μονής Παναγουλάκη, Καλαμάτα.

Η ηλεκτρονική επεξεργασία  μορφοποίηση  κειμένου  και εικόνων έγινε από τον Ν.Β.Β

Επιτρέπεται η αναδημοσίευση κειμένων στο Ορθόδοξο Διαδίκτυο , για μη εμπορικούς σκοπούς με αναφορά πηγής το Ιστολόγιο

©ΠΗΔΑΛΙΟΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

 http://www.alavastron.net/

 

Kindly Bookmark this Post using your favorite Bookmarking service: