Γύριζε στά βουνά, σέ
έρημοκκλήσια, σέ χωριά. Παρ' όλο πού ήταν ρακένδυτος, άπλυτος, άχτένιστος, τό
πρόσωπό του ήταν ρόδινο, άγγελικό, πράο, σάν τού Χριστού.
Είχε μεγάλη διαίσθηση στό
νά διακρίνει καί νά ψυχολογεί τούς άνθρώπους. Μπορούσε νά ξεχωρίζει άμέσως τούς
καλούς άπό τούς κακούς. Ήταν αύστηρός στήν κρίση του. Φώναζε τούς κακούς
κολασμένους, άντίχριστους, Μασσώνους. Έλεγε πώς σύντομα θά γίνει ή συντέλεια
τού Κόσμου, γιατί υπάρχει άσέβεια, οί άνθρωποι είναι κακοί καί δέν πάνε στήν
εκκλησία. Έλεγε άκόμη πώς ή καταστροφή τού κόσμου θά γίνει όταν μιά κλωστή θά
ζώσει όλον τόν πλανήτη (κλωστή εννοούσε τό τηλέφωνο). Αξέχαστο μου έχει μείνει
ότι στόν τρύγο έρχόταν καί εύλογοϋσε τό κρασί. Ψιθύριζε διάφορα λόγια καί
τροπάρια, σταύρωνε τό κρασί. Τό κρασί μας, χωρίς καθόλου φάρμακα, γινόταν
ύπέροχο, σάν Αγία Κοινωνία.
72. ΜΕ ΕΧΕΙΣ ΔΕΙ ΠΟΤΕ ΒΡΕΓΜΕΝΟ ;
Τό συναξάρι μας μέ τά
γεγονότα άπό τό βίο τού Χαραλάμπη τού διά Χριστόν σαλοϋ κλείνει μέ τήν άφήγηση
τού Δημοδιδάσκαλου Παναγιώτη Αρβανίτη, κατοίκου Καλαμάτας:
Ό πατήρ Χαραλάμπης ήτο
γνωστός στήν Καλαμάτα καί τά περίχωρα διά τόν άσκητικόν του βίο, τήν
περιφρόνησι τών έγκοσμίων (ήτοι τροφής, ένδύσεως, ύποδήσεως, διασκεδάσεων) καί
τήν άφιλοχρηματία του.
Είναι ό άνθρωπος πού
έφήρμοσε τό ρητό τού Εύαγγελίου «εϊ τις θέλει όπίσω μου έλθείν, άπαρνησάσθω
έαυτόν καί άράτω τόν σταυρόν αυτού καί άκολουθείτω μοι». Ό Χαραλάμπης αύτό τό
έπραξε σέ όλη του τή ζωή. Ό πατήρ Χαραλάμπης ήτο γνωστός σέ μικρούς καί μεγά
λους άπό τήν έμφάνισή
του, κακοντυμένος, ξυπόλητος, μαλλιά κεφαλής πάντοτε άκτένιστα, ένα ταγάρι στον
ώμο καί ένα φανάρι στό χέρι, διά νά άνάβει τά κανδήλια τίς νύκτες στά
έρημοκκλήσια, όπου έπήγαινε. Ζητιάνευε καί ό,τι είσέπραττε τά έμοίραζε σέ
πτωχούς, πού ό ίδιος έγνώριζε.
Ήταν πράος, γλυκύς ώς ό
Ναζωραίος, άλλά άγρίευε τό μάτι του, όταν μιλούσε διά τό Πάτριο Εορτολόγιο, καί
κατέκρινε τό Γρηγοριανό Ημερολόγιο. Δέν είχε μόνιμη κατοικία, χειμώνα καί
καλοκαίρι έμενε στά μοναστήρια, στά έξωκκλήσια καί στήν ύπαιθρο. Έγνώριζε τίς
έορτές, πότε ήταν ή κάθε μία μέ τό Πάτριο Εορτολόγιο, χωρίς νά βαστά καί νά
συμβουλεύεται ήμερολόγιο.
Μία βροχερή ήμέρα
περνούσε έξω άπό τήν πόρτα τού σπιτιού μου καί δέν σταματούσε ή μπόρα. Έτρεξα,
άνέβηκα τίς σκάλες, πήρα μία όμπρέλλα καί έτρεξα νά τόν φθάσω, άλλά αύτός είχε
πολύ άπομακρυνθεϊ. "Υστερα άπό ήμέρες έτυχε νά τόν συναντήσω στό δρόμο.
Πάτερ Χαραλάμπη, τού λέω,
κάποια ήμέρα πού έβρεχε, σάς είδα χωρίς όμπρέλλα καί έτρεξα νά σάς φέρω μία
δική μου, άλλά έσεϊς είχατε άπομακρυνθεϊ πολύ καί δέν σάς πρόφθασα.
Νά τί μού άπήντησε:
Καί νά μέ πρόφθανες, δέν
θά τήν έπαιρνα τήν όμπρέλλα, γιατί έγώ δέν βρέχομαι. Μέ έχεις δει ποτέ
βρεγμένο; μού λέει μέ καλωσύνη.
Τά λόγια του αύτά μού
έκαναν τέτοια έντύπωση πού είπα μέσα μου, ύπάρχουν "Αγιοι καί σήμερα!
Στήν Ιταλική καί
Γερμανική κατοχή, γύριζε ήμέρα καί νύκτα μέ τό φαναράκι του καί άναβε τά
κανδήλια στις εκκλησίες. Ούτε ό φόβος ούτε ή πείνα τόν έμπόδιζαν στόν άσκητικό
του δρόμο.
23. «Εί τις θέλει όπίσω
μου έλθεϊν, άπαρνησάσθω εαυτόν καί άράτω τόν σταυρόν αυτού καί άκολουθείτω μοι»
(Μτ. ιστ' 24)
Έχω άκούσει ότι
συναντήθηκε μέ Τρικορφιώτες, πού τρύγαγαν καί τούς είπε ότι πάει στό χωριό τους
νά βγάλει τά γουρούνια, πού έχουν μπει μέσα στην έκκλησία. Μετά άπό λίγα λεπτά
τόν ξαναεϊδαν νά γυρίζει καί τόν ρώτησαν γιατί γύρισε. Ό Χαραλάμπης τούς είπε
ότι τά γουρούνια τά έβγαλε ένα παιδί άπό τήν έκκλησία καί επομένως δέν
χρειάζεται νά πάει στό χωριό τους. Οί Τρικορφιώτες δέν τόν πίστευαν καί έλαφρώς
χαμογελούσαν. Τό βράδυ όμως πού πήγαν στό σπίτι τους, οί συγχωριανοί τους τούς
βεβαίωσαν ότι στήν έκκλησία είχαν μπει γουρούνια καί τά έβγαλε τού προέδρου τό
παιδί.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
πειτα άπό τό χείμαρρο
αύτό τών ζωντανών μαρτυριών καί προσωπικών αφηγήσεων, έλάχιστα θά ήταν δυνατό
νά προστεθούν. Καί τί παραπάνω, άλλωστε, μπορούν νά πούν οί άνθρωποι, όταν ό
ίδιος ό Θεός μιλάει μέσα άπό τή ζωή καί τά έργα τού Χαραλάμπη; Γιατί,
άναμφίβολα, είναι ή Χάρη Εκείνου, πού τόν έθαυμάστωσε καί τόν έκόσμησε μέ τόσα
χαρίσματα, ώστε διαβάζοντας κανείς τό βίο του, νά άναφωνεί αύθόρμητα μαζί μέ
τόν Ψαλμωδό: «Θαυμαστός ό Θεός έν τοϊς Άγίοις αυτού» (Ψ. ξζ' 36), ευγνωμονώντας
καί δοξάζοντας τόν Κύριο, πού είναι ό μόνος χορηγός κάθε σοφίας καί χάριτος,
άφού «πάσα δόσις άγαθή καί πάν δώρημα τέλειον άνωθεν έστί καταβαϊνον άπό τού
Πατρός τών φώτων» (Ίακ. α' 17).
Σημείο άντιλεγόμενο γιά
τούς συγχρόνους του ό Χαραλάμπης, έζησε έδώ στή γή μιά ζωή γεμάτη κόπο, άγώνα
καί στέρηση, μιά ζωή γεμάτη καταφρόνηση. Όμως είναι φανερό πώς τελικά σ' αυτούς
τούς ταπεινούς έπιβλέπει ό Θεός καί στέλνει χή Χάρη Του, σ' αύτούς τούς
έξουθενημένους αναπαύεται τό Άγιο Πνεύμα Του, αύτούς τούς «μωρούς» καί «σαλούς»
διαλέγει, γιά νά ντροπιάσει τούς δήθεν «σοψούς» τού αιώνα τούτου (βλ. Α' Κορ.
α' 27). Τώρα «τά πρώτα άπήλθον» (Άποκ. κα' 4), καί ό Χαραλάμπης εύφραίνεται
ατούς ούρανούς μαζί μέ τούς άγγέλους καί λάμπει άπό χαρά κοντά στό Χριστό. Τώρα
πλέον είναι στ' άλήθεια Χαράλάμπης, «όνομα καί πράγμα», όπως λέει ό απλός λαός.
Γι' αύτό καί τώρα, πού δέν κινδυνεύει πιά ή ταπείνωσή του, εύδοκεΐ καί ό Κύριος
νά βλέπουμε καθαρότερα τήν άγιότητά του, παρά όταν ζούσε, καί μάς άξιώνει νά
τόν τιμήσουμε, άν όχι όσο τού πρέπει, τούλάχιστον όσο μπορούμε, μέ τήν έκδοση
αύτοϋ τού βιβλίου.
Άς εύχαριστήσουμε λοιπόν
καί πάλι θερμά τόν Κύριο ήμών 'Ιησού Χριστό, γιατί μάς έστειλε τέτοιο φώς ατούς
σκοτεινούς καιρούς μας καί άς παρακαλέσουμε καί τόν όσιο Χαραλάμπη μέ τήν
παρρησία, πού έχει κοντά στόν Κύριο, νά δεηθεϊ καί γιά μάς τούς αμαρτωλούς,
ώστε νά μάς άξιώσει εκείνη τήν ήμέρα νά σταθούμε στά δεξιά Του, γιά νά
δοξάζουμε όλοι μαζί άτελεύτητα τήν Αγία Τριάδα, τόν μόνο άληθινό Θεό, στόν
όποιο άνήκει ή τιμή, ή δόξα καί τό κράτος εις τούς άπέραντους αιώνες τών
αιώνων. 'Αμήν.
Πρώτη δημοσίευση
κειμένων στο Ορθόδοξο Διαδίκτυο απο το
Βιβλίο :
ΧΑΡΑΛΑΜΠΗΣ Ο ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ
ΣΑΛΟΣ
'Εκδόσεις Ίεράς Μονής
Παναγουλάκη, Καλαμάτα.
Η ηλεκτρονική
επεξεργασία μορφοποίηση κειμένου
και εικόνων έγινε από τον Ν.Β.Β
Επιτρέπεται η
αναδημοσίευση κειμένων στο Ορθόδοξο Διαδίκτυο , για μη εμπορικούς σκοπούς με
αναφορά πηγής το Ιστολόγιο
©ΠΗΔΑΛΙΟΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ
http://www.alavastron.net/
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου