Εισαγωγή στο: Αγ. Ιωάννου
του Δαμασκηνού, Η Θεοτόκος. Τέσσερις θεομητορικές ομιλίες, Αθήνα 1995 γ'
έκδοση, Αποστολική Διακονία.
Ο ΑΓ. ΙΩΑΝΝΗΣ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ
Από τον πνευματικόν
πατέρα μου παρέλαβον ότι πρέπει να θέτωμεν «φυλακήν τω στόματι» ημών όταν
ομιλώμεν περί των μυστηρίων του Χριστού.Πόσω μάλλον πρέπει να κάνωμεν τούτο
όταν ομιλώμεν περί του «μυστηρίου των μυστηρίων» του Χριστού περί της Παναγίας
και Υπερευλογημένης Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μητρός Του.Εάν ο θεόπτης Μωϋσής με
φόβον και έντρομος «ευλαβείτο κατεμβλέψαι» ενώπιον της αφλέκτου βάτου, που ήτο
μόνον η «σκιά της αληθείας»,σκιά της αληθινής Βάτου, της Παναγίας Θεοτόκου, τι
άλλο να κάνωμεν ημείς οι αμαρτωλοί και ανάξιοι, όταν πρόκειται να ομιλήσωμεν
δια την Παναγίαν Θεοτόκον,παρά να προσευχώμεθα πρώτον ταπεινά μαζί με όλον το
πλήρωμα της Εκκλησίας του Χριστού, έχοντας τους αγίους υμνωδούς μας ως
κανονάρχας και τελετάρχας:
Οι υμνωδοί της Εκκλησίας του Χριστού. Ένας από
τους πιο μεγάλους Πατέρας και υμνωδούς της Εκκλησίας, που εξύμνησε την
Υπεραγίαν Θεοτόκον «όσον εφικτόν» ήτο εις τους ανθρώπους («το γαρ προς αξίαν
ανέφικτον», Β΄, 14), είναι ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός, η χρυσόρροος λύρα του
Παναγίου Πνεύματος, το θεόπνευστον στόμα του Λόγου2, ο «ορθότομος λάτρης της
Αγίας και Ασυγχύτου Τριάδος»3. Αλλά και προ του αγίου Δαμασκηνού και μετά τον
Δαμασκηνόν έχομεν επίσης πολλούς Πατέρας οι οποίοι ωμίλησαν και έγραψαν περί
της Μητρός του Σωτήρος Χριστού. Όλοι αυτοί ήσαν συγχρόνως και ποιηταί -
υμνογράφοι της Εκκλησίας, γεγονός το οποίον μαρτυρεί ότι εις την Πανύμνητον
Θεοτόκον αρμόζει μάλλον «θείος και ιερός ύμνος» και αίνος (Α΄, 5· Δ΄, 4), λόγος
δηλαδή δοξολογικός, διότι τα μυστήριά της είναι «πάντα υπέρ έννοιαν, πάντα
υπερένδοξα»4, και ουδείς απλός λόγος θα εξαρκέση προς ύμνον των «μεγαλείων»
της, τα οποία «εποίησεν αυτή
Ο ΑΓ. ΙΩΑΝΝΗΣ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ
Αναρτήσεις
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου