Σκέψεις και προβληματισμοί
Ορθόδοξος Οδοδείχτης
Τό περιβάλλον πού έρχεσαι να ζήσεις
Ἀγαπητέ ἀναγνώστη.
Ὁ κόσμος στόν ὁποῖο ἔρχεται νά ζήσει ὁ ἄνθρωπος, νά ἀναπτυχθεῖ καί νά προοδεύσει, μοιάζει μ’ ἕνα ἀπέραντο πέλαγος μέ πολλές ἐναλλαγές. Ἔχει πολλούς σκοπέλλους, πολλές τρυκιμίες, καί λίγες στιγμές γαλήνης καί ἡρεμίας. Ὅσο περνοῦν τά χρόνια γίνοται καί χειρότερα τά πράγματα. Κάθε χρόνος πού φεύγει ἀφήνει πίσω του ὅλο καί περισσότερα τά σημάδια τοῦ πόνου καί τῆς δυστυχίας, ἀφήνει καί πιό πολλές ἀνίατες πληγές, τόσο σωματικές ὅσο καί πνευματικές. Παρ’ ὄλο πού ὅλοι καυχῶνται γιά τήν πρόοδο καί τά ἐπιτεύγματα τῆς ἐπιστήμης, καί τήν πληθώρα τῶν ὑλικῶν ἀγαθῶν, ὁ ἄνθρωπος ζεῖ σέ ἀγωνία καί ἀβεβαιότητα. Ἀκούονται κραυγές ἀγωνίας γιά τό μέλλον τῆς κοινωνικῆς, οἰκονομικῆς καί πνευματικῆς ποιότητας τῶν ἀνθρώπων.
Ὁ δυτικός πολιτισμός στόν ὀποῖον ἐγκλωβιστήκαμε κυριαρχεῖται ἀπό ἀπληστία, καί τήν ἀνικανοποίητη μανία τῆς ἀναζήτησης, ὅσο γίνεται μεγαλύτερης εὐδαιμονίας καί προόδου, ἀδιαφορώντας γιά τήν πρόοδο καί εὐημερία τῆς ψυχῆς τοῦ ἀνθρώπου. Αὐτή ἡ πνευματική ἀσθένεια εἶναι ἠ αἰτία ὅλης τῆς κοινωνικῆς δυστυχίας, πού μαστίζει τούς ἀνθρώπους τῆς σημερινῆς κοινωνίας. Αὐτή ἡ νοοτροπία νά ἐπιζητοῦν οἰ ἄνθρωποι ὅλο καί περισσότερα ὓλικά ἀγαθά, ἀδιαφορώντας γιά τά πνευματικά, παραμένει μιά ἀνεξέλεγκτη μάστιγα, πού δημιουργεῖ συγκρούσεις συμφερόντων σ’ ὅλα τά ἐπίπεδα τῆς κοινωνίας. Ἰδιοτέλεια, ἐκμετάλευση, ἀτομικισμός, μ’ ὅλα τά κακά ἐπακόλουθα πού χαρακτηρίζουν τή κοινωνία μας. Ἡ σύγχρονη ἐπιστήμη καί τεχνολογία τέθηκαν στήν ὑπηρεσία τῆς πιό πάνω ἀσθένειας μέ τά δυσάρεστα ἀποτελέσματα, τήν διαφθορᾶ τόσο τοῦ ἀνθρώπου, ὅσο καί τοῦ φυσικοῦ περιβάλλοντος χώρου πού ζοῦμε, καταστρέφοντας τήν ἰσορροπία τῆς δημιουργίας τοῦ Θεοῦ, μέ ἀπρόβλεπτες συνέπειες.
Αἰῶνες τώρα ὁ ἄνθρωπος ἀσχολεῖται μέ τήν ἰκανοποίηση τῆς σάρκας μέ ὑλικά πράγματα, κυνηγᾶ μέ ἀγωνία τήν κατάκτιση τοῦ πλούτου καί τῆς δόξας, τῶν ἀπολαύσεων καί τῶν ἡδονῶν. Ἔχει δημιουργήσει ἕνα κόσμο, διαφορετικό ἀπό αὐτόν πού θέλει ὁ πλάστης του, γεμᾶτο ἀδικίες, ἀτιμίες, φόνους καί αἵματα, ἕνα κόσμο ἁμαρτωλό, πού ὅλο καί ἀπομακρύνεται ἀπό τό Θεό.Αὐτό συμβαίνει γιατί οἱ ἄνθρωποι ὑποκοινούμενοι άπό ἐωσφορική καθοδήγηση, ἐπηρεάζουν τίς κοινωνίες μέ ὑποκριτικά συνθήματα, γιά εὐημερία καί πρόοδο, μέ ἀπώτερο σχέδιο τῆν παγκόσμια κυριαρχία, καί εἶναι τόσο μεγάλη ἡ ἀπάτη, πού ἐνῶ βλέπουν καθαρά οἱ ἄνθρωποι τά ἀποτελέσματα, δέν τά ἀντιλαμβάνονται καί προχωροῦν σαν ναρκωμένοι στό καταστροφικό σχέδιο τῶν ἐωσφωριστῶν.
Ἔτσι, ζεῖ σήμερα ὀ ἄνθρωπος σέ μιά ἀνεπιθύμητη κατάσταση μέ τά διάφορα κακά πού μαστίζουν τήν κοινωνία. Τό ἄγχος, τήν ἀβεβαιότητα κλπ. Ἡ νεανική παραβατικότητα, Ὁ ἐθισμός καί ἡ ἐξάρτηση ὅλο καί περισσότερων νέων στίς ναρκωτικές οὐσίες, ἡ ἐγκληματικότητα γενικά, μέ τή συμμετοχή νεαρῶν παιδιῶν, ὅλα αὐτά καί ἄλλα, ὁδηγοῦν σέ ἀποσταθεροποίηση ὅλων τῶν θεσμῶν τού ἀνθρώπινου βίου. Ἄν προσθέσουμε καί τίς σοβαρές καί ἀνίατες ἀσθένειες πού ὅλο καί πληθαίνουν τά τελευταῖα χρόνια, ἔχουμε σίγουρα μιά εἰκόνα δυστυχισμένου κόσμου, ἔστω κι ἄν ἔχουμε πλούσια τά ἀγαθά. Κάποιος παρομοίασε τή ζωή αὐτή, σάν μιά κιθάρα μ ἑπτά χορδές, πού οἱ ἔξη παίζουν λυπητερά καί μόνο ἡ μία παίζει χαρούμενα. καί δέν ἔχει καί ἄδικο. Ἔγινε ἀνυπόφορη ἡ ζωή μέ τέτοιες καταστάσεις, γιατί κανένας δέ νοιώθει νά εἶναι ἀσφαλής πλέον, καί ὅλοι ἀνησυχοῦν. Καί ὅμως παρ’ ὅλα αὐτά δέ βλέπουμε νά λαμβάνονται δραστικά μέτρα γιά τή διόρθωση τοῦ κακοῦ, οὔτε καί νά διερωτώμαστε σοβαρά τί εἶναι ἐκεῖνο πού φταίει καί φτάσαμε σέ τέτοια χάλια.
ΟΙ ΑΙΤΙΟΙ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ
Ξένα κέντρα καί μυστικές ὀργανώσεις, πού κινοῦνται καί κατευθύνονται ἀπό τά ὄργανα τῆς παγκοσμιοποίησης, καί τοῦ διαβόλου, προσπαθοῦν νά ἰσοπεδώσουν πρῶτα τήν πίστη καί τίς ἠθικές ἀξίες τοῦ ἔθνους, προβάλλοντας τή δῆθεν δημοκρατία καί ἀνθρώπινα δικαιώματα, σάν προπέτασμα καπνοῦ, ἀπομάκρυναν τούς πολιτικούς ἠγέτες μας ἀπό τήν πίστη τους, ἀλλά καί τούς θρησκευτικούς μας ἠγέτες παραπλανοῦν, γιά τή δῆθεν «εἰρήνην» τῶν λαῶν. Καί τό ἀποτέλεσμα; Ἡ πολιτεία,τό κράτος μας, νά ἐφαρμόζει ἀνήθικους καί ἁμαρτωλούς νόμους, πού μολύνουν τήν ἠθική τοῦ Θεοῦ, παρασύρωντας ἔτσι καί τούς νέους μας στή διαφθορά καί στήν ἀπομάκρυνση ἀπό τό Θεό καί τήν Ἐκκλησία Του. καί μέ τά δῆθεν δικαιώματα ἀνάπτυξαν τήν νεανική παραβατικότητα σέ σημεῖο πού δέν μποροῦν νά τή περιορίσουν, καί ὑπερηφανεύονται ὅτι ἔχουμε δημοκρατία. λέγε ἀσυδοσία.
Οἱ δέ ταγοί τῆς Ἐκκλησίας, ξέχασαν ὅτι μόνον ὁ Χριστός καί ἡ ἐφαρμογή τῶν ἐντολῶν Του φέρνουν τήν πραγματική εἰρήνη, καί προσπαθοῦν μέ τή φιλία ὅλων τῶν αἰρέσεων καί θρησκειῶν νά φέρουν τήν εἰρήνη ἀπό μόνοι τους.Αὐτό σίγουρα δέ θά τό πετύχουν, γιατί δέν λατρεύουν ὄλοι τό Θεό, «ἐν ἀληθεία», καί ὅταν λείπει ἡ ἀλήθεια ἀπό τήν πίστη, ὁ Θεός δέν εὐλογεῖ τήν προσπάθεια.Τό μόνο πού κερδίζουν μέ τίς ἐνέργεις αὐτές, εἶναι νά χάνουν τόν πολύτιμο χρόνο τους στά κοσμικά καί νά ἐκκοσμικεύονται, καί οἱ πλειονότητα τῶν χριστιανῶν νά μένει στό σκότος τῆς πνευματικῆς ἄγνοιας. Αὐτά καί πολλά ἄλλα, ὅπως ἡ κοσμική συμπεριφορᾶ, καί ὀ συναγωνισμός γιά καλλίτερη ἐπιβίωση στή γῆ αὐτή, δημιουργοῦν τά κακά καί τή δυστυχία τῶν ἀνθρώπων.
ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ
Ὁ καπετάνιος τοῦ πλοίου ὅταν ἀντιληφθεῖ μεγάλη τρυκιμία νά ἔρχεται, ὁδηγεῖ τό πλοῖο στό λιμάνι. Εἴμαστε καί ἐμεῖς,ὁ κάθε οἰκογενειάρχης, καί κάθε ἄτομο, καπετάνιοι στό δικό μας πλοῖο πού πλέει τό πέλαγος τῆς ζωῆς, καί ὅμως ἀποφύγαμε νά ὀδηγήσουμε τό σκάφος. (τήν οἰκογένειά μας, τόν ἑαυτό μας) στό ἀπάνεμο λιμάνι τοῦ Θεοῦ, τό ὁποῖο εἶναι ἠ Ἐκκλησία. Ἀντί τούτου ἀφήσαμε τό σκάφος μας νά θαλασσοδέρνεται μέσα στό πέλαγος, χωρίς πορεία πλεύσης καί χωρίς πυξίδα.
Πρίν ἀκόμα εἶναι πολύ ἀργά θά πρέπει νά ἀναζητηθεῖ τρόπος καί μέσα διόρθωσης τῆς ἀνεπιθύμητης αὐτῆς κατάστασης. Γιά νά διορθωθοῦν τά πράγματα ἔστω καί τώρα.Σίγουρα ἔνας δρόμος ὑπαρχει٠ ὁ δρόμος πού ὁδηγεῖ στό λιμάνι τοῦ Θεοῦ, τήν Ἐκκλησία καί στή γνώση τῶν διδαγμάτων αὐτῆς.
Πρέπει τά πράγματα νά ἐπανατοποθετηθοῦν στή σωστή τους βάση. Αὐτοί πού ἔχουν τήν εὐθύνη τῆς διαποίμανσης τοῦ ὀρθοδόξου λαοῦ μας, εἶναι οἰ πλέον ἁρμόδιοι γιά τό ἔργο αὐτό. Νά ἀφήσουν τά λόγια καί νά ἀρχίσουν τό ἔργο τους. Τό ἔργο τῶν ὑπευθύνων στήν Ἐκκλησία εἲναι, νά ὁδηγήσουν κάθε ἄνθρωπο, νά γνωρίσει καί νά ἑνωθεῖ μέ τό Θεό, καί τά ὑπόλοιπα νά εἶναι σέ δεύτερη μοῖρα. Ὅταν ὁ ἄνθρωπος ἔχει υἱκή σχέση μέ τόν πατέρα Θεό, τότε ὅλα τ' ἄλλα θά ἔρχονται εὔκολα.
Ἀλλά καί ὁ καθένας ἀπό ἐμᾶς νά ἐνεργοποιηθοῦμε, ξεκινόντας ἀπό τόν δικό μας χῶρο.
Νά θυμούμαστε ὅτι ὁ ἄνθρωπος εἶναι περαστικός καί θά φύγει, πέραν πάσης ἀμφιβολίας, ἀπό τή γῆ αὐτή.
Ὁ ἄνθρωπος πρέπει νά κατανοήσει ὄτι δέν εἶναι μόνο ὕλη, ἀλλά εἶναι καί πνεῦμα, ψυχή, ἡ ὁποία εἶναι τό ἀνεκτίμητο δημιούργημα τοῦ Θεοῦ.
Τό σῶμα ἔχει ἡμερομηνία λήξεως, ἐνῶ ἡ ψυχή εἶναι ἀθάνατη καί αἰώνια. Αὐτή ἡ διαφορά θά πρέπει νά λαμβάνεται ὑπόψη, στίς διάφορες ἐνέργειες καί πράξεις τῶν ἀνθρώπων, γιά νά ὑπάρχει ἕνα ἰσοζύγιο μεταξύ τῶν δύο μερῶν πού ἀποτελοῦν τόν ἄνθρωπο. Αὐτό τό ἰσοζύγιο, αὐτή ἡ ἰσορροπία ἔγινε ἐτεροβαρής. Ἡ πλάστιγγα ἔγειρε ὑπέρ τῆς ὕλης καί ἐναντίον τοῦ πνεύματος.
Τό συμπέρασμα πού βγαίνει ἀπό τήν μελέτη τῆς συμπεριφορᾶς, τῶν ἐνεργειῶν καί δραστηριοτήτων τῆς πλειονότητας τῶν σημερινῶν ἀνθρώπων, εἶναι, πώς δέν πιστεύουν ἤ δέν γνωρίζουν ὄτι ἔχουν ἐκτός τοῦ φθαρτοῦ σώματος καί ἀθάνατη ψυχή, γιά τήν ὁποία ὑπάρχει ἐγκληματική ἀδιαφορία. Δυστυχῶς αὐτά πέτυχαν οἱ ἐχθροί τῆς πίστης μας, πού ἀναφέραμε, καί μᾶς ἀποπροσανατόλισαν, βγήκαμε ἀπό δρόμο πού ὁδηγεῖ στό βασίλειο τοῦ Θεοῦ.
Καί ἐδῶ φαίνεται νά βρίσκεται τό πρόβλημα τῆς ἀνθρώπινης τραγωδίας.Ἡ ἄγνοια, ἤ ἡ ἀδιαφορία γιά ψυχοσωματική ὕπαρξη, ἔχει σάν ἀποτέλεσμα τήν ἀπομάκρυνση ἀπό τό Θεό, ἀπό τόν πραγματικό σκοπό τῆς ἐπίγειας ζωῆς, καί ὁδηγούμαστε στήν ὑλοφροσύνη καί στή σαρκολατρεία. Μέ τέτοια πορείαδέν θά βοηθηθοῦμε νά ἀπολαύσουμε τήν αἰώνια στή βασιλεία τοῦ Κυρίου.
Γιά τοῦτο εἶναι ἀνάγκη νά μάθει ὁ κάθε χριστιανός, τό σκοπό τῆς ζωῆς του στόν κόσμο αὐτό, γιά νά πολιτεύεται σωστά, νά δίνει δηλαδή στό κάθε πρᾶγμα τή σημασία πού τοῦ ἀξίζει καί νά ὑπάρχει τό πραγματικό ἰσοζύγιο στά ἔργα καί στή συμπεριφορά του. Γιατί σήμερα βλέπουμε τό ἐνδιαφέρον μονοπολεῖ ἡ σάρκα καί τά ὑλικά ἀγαθά, ἐνῶ ἡ ψυχή καί τά πνευματικά ἀγαθά, ἀφήνονται, ξεχνιοῦνται, παραμελοῦνται.
Χριστιανέ μου, τό σῶμα σου τό ζωοποιεῖ, τοῦ δίνει ζωή καί κίνηση, ἡ ψυχή σου. Αὐτή εἶναι ζωντανός ὀργανισμός. Ὅταν φύγει ἡ ψυχή ἀπό τό σῶμα, τό σῶμα μένει νεκρό. Σκέφθηκες καμιά φορά καί νά πεῖς, μά τό σῶμα πού πεθαίνει τό φροντίζω, τό τρέφω συνέχεια, ἐνῶ τήν ἀθάνατη ψυχή τήν παραμελῶ; Καί ἄν δέν γνωρίζεις τήν τροφή της, καί τή φροντίδα της δέν ἔπρεπε νά ἐνδιαφερθεῖς νά μάθεις; Γιατί ἀδιαφορεῖς καί τήν ἀφήνεις πεινασμένη, καί πνευματικά νεκρή; Ἴσως μᾶς δοθεῖ μετά ἡ εὐκαιρία νά μιλήσουμε γι' αὐτό.
Διερωτήθηκες καμιά φορά, ποιός εἶσαι, πόθεν ἔρχεσαι καί πού πηγαίνεις; Αὐτά πρέπει νά σέ ἀπασχολήσουν.Ἄν δέν μπορεῖς νά δώσεις τίς ἀπαντήσεις σ' αὐτά, θά σέ βοηθήσουμε ἀμέσως.
Στά σπουδαῖα αὐτά ἐρωτήματα θά σοῦ ἀπαντήσουμε μέ βάση τήν πίστη τῶν πατέρων μας.
Στήν ἐρώτηση, ποιός εἶμαι; Εἷσαι ἄνθρωπέ μου, ἡ ἀτίμητη εἰκόνα τοῦ Θεοῦ, πού δέν ὑπάρχει κάτι ἄλλο νά τήν ἀνταλλάξει κάποιος.(Ματθ. 16. 26).Εἶσαι ἡ εἰκόνα τοῦ θεανθρώπου Χριστοῦ, πού εἶναι εἰκόνα τοῦ Θεοῦ. Ἀπό τήν ἀνυπαρξία, ὁ καλός Θεός ἀπό ἀγάπη, σ' ἔκανε εἰκόνα τῆς εἰκόνας του,(τοῦ σαρκωθέντος Θεοῦ Λόγου. τοῦ Χριστοῦ) καί σάν τέτοιο σέ ἔφερε στή ζωή
Πόθεν ἔρχεσαι: Ἔρχεσαι ἀπό τό Θεό στόν Ὁποῖο ὀφείλεις τήν ὕπαρξή σου, καί τήν κατασκευή σου.
Ποῦ πηγαίνεις; Πηγαίνεις στό Θεό καί στη βασιλεία Του, γιά τήν ὁποία πλάστηκες. Ἄν μείνης πιστός καί ὐπάκουος στά παραγγέλματά Του, ὁπως ὠφείλει νά κάνει τό παιδί στόν πατέρα του, στή βασιλεία τοῦ Θεοῦ πατέρα σου, θά εἶσαι ἀπό τούς ἐκλεκτούς, ἀπό τούς εὐτυχισμένους πολῖτες, ὅπου αἰώνια θά γεύεσαι τή χαρά τοῦ Παραδείσου.
Βλέπεις, λοιπόν, πόσο μεγάλη ἀξία καί προορισμό ἔχεις ἄνθρωπε;
Εἶσαι λοιπόν ἀτίμητη ὕπαρξη, γι' αὐτό σέ ἔβαλε ὁ Πλάστης πάνω ἀπό ὅλη τή δημιουργία, σέ ἔκανε βασιλιά κτίσεως.Καί ὅταν ἀκόμα ἔγινες ἐχθρός του, ὁ Θεός Λόγος ἔγινε ἄνθρωπος, ἔπαθε γιά χάρη σου, γιά νά σέ σώσει καί νά σέ κάνει ἐσένα Θεό, κι' ἄν τό θέλεις μπορεῖς νά τό καταφέρεις μέ τή βοήθεια Του. Σοῦ ἑτοίμασε ἀκόμα καί τροφή σωτήρια καί ἀθάνατη, γιά νά τρῶς καί νά ζεῖς αἰώνια.
Γιά τοῦτο σέ κάθε Θεία Λειτουργία σέ καλεῖ νά τόν κοινωνίσεις καί νά ἑνωθείς μαζί Του. Νά γίνει τό σῶμα σου, σῶμα Του καί τό αἷμα σου αἷμα Του, νά τραφεῖ καί νά ζεῖ ἡ ψυχή σου. Βλέπεις ποιά εἶναι ἡ τροφή τῆς ψυχῆς; Αὐτό βεβαιώνει καί ὁ ἴδιος ὀ Κύριος:«ἐάν μή φάγητε τήν σάρκα τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου καί πίητε αὐτοῦ τό αἷμα, οὐκ ἔχετε ζωήν ἐν ἑαυτοῖς». (Ἰωάν. 6,53). Ἄν πραγματικά θέλεις καί ποθεῖς τήν ἀθανασία καί τή χαρά τοῦ Παραδείσου, πρέπει νά πάρεις τήν ἀμετάκλητη ἀπόφαση νά ἀλλάξεις τρόπο ζωῆς σκέψης καί συμπεριφορᾶς, καἰ εἶμαι βέβαιος ὄτι μπορεῖς νά τό πετύχεις, ὅπως κι' ἄλοι ἐκεῖνοι οἱ συνάνθρωποί μας πού πῆραν αὐτή τήν ἀπόφαση. Γιατί σκοπός τῆς ζωῆς μας, όπως γνωρίζουμε, εἶναι ἡ ἕνωσή μας μέ τόν Θεό. Ὅπως λέγει ἡ Ἁγία Γραφή, ὁ ἄνθρωπος πλάσθηκε «κατ' εἰκόνα καί ὁμοίωσιν» τοῦ Θεοῦ, νά ὁμοιάσει μέ τόν Θεό, δηλαδή νά ἑνωθεῖ μαζί Του. Τήν ὁμοίωση τοῦ ἀνθρώπου μέ τόν Θεό οἱ ἅγιοι Πατέρες τήν λέγουν θέωση. Βλέπετε πόσο μεγάλος εἶναι ὁ σκοπός τῆς ζωῆς τοῦ ἀνθρώπου; Νά γίνει ὄχι ἁπλῶς καλλίτερος, ἠθικώτερος, δικαιότερος, εὐγενέστερος, ἀλλά θεός κατά χάριν. Καί ποιά διαφορά ὑπάρχει μεταξύ του ἁγίου Θεοῦ καί τῶν θεωμένων ἀνθρώπων; Ὅτι ὁ μέν Πλάστης καί Δημιουργός μας εἶναι Θεός κατά φύση, ἀπό τήν φύση Του, ἐνῶ ἐμεῖς γινόμαστε θεοί κατά χάρη, διότι ἐνῶ κατά τή φύση μᾶς παραμένουμε ἄνθρωποι, μέ τήν ἰδική Τοῦ χάρη θεονόμαστε.Ὅταν ὁ ἄνθρωπος ἑνώνεται μέ τό Θεόν κατά χάρη, ἀποκτᾶ καί ἐμπειρία τοῦ Θεοῦ, αἰσθάνεται τόν Θεό. Ἀλλοιῶς πῶς εἶναι δυνατόν νά ἑνώνεται μέ τόν Θεό, χωρίς νά αἰσθάνεται τήν χάρη Του;
Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ
Χριστιανέ, καλεῖσαι νά ἀκούσεις τή φωνή τοῦ Εὐαγγελίου, τή φωνή τοῦ Κυρίου. ἄκουσε τή φωνή τοῦ θεανθρώπου Σωτῆρα μας καί προσάρμοσε τή ζωή σου μέ τή ζωή Του, τή συμπεριφορά σου μέ τή δική Του, ἀνταποκρίσου στή πρόσκλησή του, ἐφάρμοσε τά λόγια του στή ζωή σου καί νά εἶσαι βέβαιος ὅτι θά εἶσαι ὁ μεγάλος κερδισμένος.
Πρόσεξε, μελέτα καί συλλογίσου τά πιό κάτω λόγια τοῦ Ἰησοῦ.
«Ἐάν κανείς μέ ἀγαπᾶ, θά τηρήση τό λόγο μου, καί ὁ πατέρας μου θά ἀγαπήση αὐτόν, καί θά ἔλθωμε πρός αὐτόν, καί θά κατοικήσωμεν σ’ αὐτόν» (Ἰωάν. Ιδ΄.13)
Αὐτά εἶπεν ὁ Κύριος πρός τούς μαθητές του καί σέ κάθε μελλοντικό ὁπαδό του.Πόσο ὠραῖα θά εἶναι ὅταν ὁ ἄνθρωπος γίνει κατοικία τοῦ Θεοῦ;
Ὁ Σωτήρας Χριστός εἶναι σίγουρο ὅτι συνυπάρχει πάντοτε μέ τούς ἀνθρώπους πού τόν ἀγαποῦν καί τηροῦν τίς ἐντολές του καί ζοῦν ὅπως Ἐκεῖνος θέλει, καί τούς παρέχει τά ἀπαραίτητα καί γίνεται γι’ αὐτούς τά πάντα, καί δέν ἀφήνει καθόλου νά κυτάξουν πρός τίποτε ἄλλο οὔτε νά ζητήσουν κάτι πρός ἄλλην κατεύθυνση. Δέν ὑπάρχει τίποτα ἀπό τά ἀναγκαῖα πού νά μήν τούς εἶναι ὁ Ἴδιος⁺ γεννᾶ καί αὐξάνει καί τρέφει, εἶναι φῶς καί πνοή, διαπλάττει σ’ αὐτούς ὀφθαλμό μόνος του, τούς φωτίζει ἐπίσης μόνος του, προσφέρει τόν ἑαυτό του νά τόν βλέπουν. Εἶναι συγχρόνως καί τροφεύς καί τροφή,αὐτός παρέχει τόν ἄρτο τῆς ζωῆς, αὐτός δέ ἐπίσης εἶναι τό περιεχόμενο⁺ εἶναι ζωή γιά τούς ζῶντας, μύρο γιά τούς ἀναπνέοντας, ἱμάτιο γιά νά ἐνδυθοῦν ἐκεῖνοι πού θέλουν. Αὐτός εἶναι ἐκεῖνος μέ τόν ὁποῖο μποροῦμε νά βαδίζωμε, αὐτός εἶναι ἡ ὁδός, καθώς ἐπίσης καί τό κατάλυμα τῆς ὁδοῦ καί τό τέρμα. Ἐμεῖς εἴμαστε μέλη, ἐκεῖνος κεφαλή⁺ ὅταν χρειάζεται νά ἀγωνισθοῦμε συναγωνίζεται, ὅταν πρόκειται νά διεκδικήσωμε βραβεῖο, εἶναι ἀγωνοθέτης⁺ ὅταν νικοῦμε, ἐκεῖνος εἶναι ἀμέσως στέφανος. Ἔτσι ἐλκύει ἀπό παντοῦ πρός τόν ἑαυτό του καί δέν ἀφήνει νά ἀφιερώνουμε τό νοῦ μας σέ τίποτε ἄλλο.
Σέ θέλει δικό του. Δέ θέλει νά μοιράζεσαι τόν ἑαυτό σου μέ τίποτε ἄλλο.Θέλει τήν ψυχή σου νά τήν κάνει κατοικία του, νά τῆς χαρίσει τήν ἀθανασία καί τό σῶμα σου νά τό κάνει ἄφθαρτο. Φωνάζει συνεχῶς καί λέγει:«Υἱέ μου δόσε μου τήν καρδιά σου» Εἶναι σάν ἔνα νέο πού ἀγαπᾶ μιά κοπέλλα καί δέ θέλει νά μοιράζεται τήν ἀγάπη της μέ ἄλλο πρόσωπο.Δέν θά στρέψεις τήν προσπάθειά σου νά μαζέψεις πλοῦτο,«πλοῦτος ἐάν τρέχει σάν ποτάμι, μήν τοῦ δώσεις τήν καρδιά σου», οὔτε στήν ἀπόλαυση τῶν ἡδονῶν καί τῶν δασκεδάσεων. Οὔτε νά χάνεις τό χρόνο σου στά θεάματα καί στίς ἀπολαύσεις τοῦ κόσμου, ἀφοῦ ὁ Χριστός θά εἶναι γιά σένα τό πᾶν καί σοῦ παρέχει τά πάντα. Ἀγνόησε τά καλέσματα τοῦ πονηροῦ καί προσκολλήσου στό Κύριο. Βάδισε μαζί του τήν στενή καί τεθλιμένη ὁδό, γιά νά εἰσέλθεις στή βασιλεία του. Σοῦ τή χαρίζει φτάνει νά τόν δεχθεῖς καί νά ἀναθέσεις σ’ Αὐτόν ὅλο σου τό βίο. Αὐτός θά σοῦ διώξει τό ἆγχος καί τίς τυραννικές ἔνοιες τοῦ βίου καί θά σοῦ χαρίσει τήν εἰρήνη καί τή γαλήνη τῆς ψυχῆς σου ἔστω κι’ ἄν γύρω σου θά εἶναι μεγάλη τρικυμία. Μόνο ἔτσι θά ἀρχίσεις ἀπό ἐδῶ νά γεύεσαι τήν βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Ὅσοι δέν ἀρχίσουν νά γεύονται ἀπό ἐδῶ τή χαρά τοῦ παραδείσου, δέ θά τήν γευτοῦν οὔτε στήν ἄλλη ζωή, γιατί ὅπως φύγει κανείς ἀπό ἐδῶ ἔτσι μένει στόν αἰῶνα τόν ἅπαντα.
Κάνε λοιπόν τόν Κύριο τιμωνιέρη τοῦ δικοῦ σου σκάφους, γιά νά ξεπεράσεις μέ ἀσφάλεια τούς σκοπέλους καί τίς τρικυμίες τῆς ζωῆς.
Ὁ ἄνθρωπος πλάσθηκε κάτ΄ εἰκόνα Θεοῦ κι ὁ σκοπός τῆς δημιουργίας του, ὅπως ἔχουμε πεῖ, εἶναι ἡ θέωση. Ἡ ἀποστολή τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ἡ σωτηρία τοῦ κόσμου, τά μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας ἁγιάζουν τόν ἀγωνιζόμενο ἄνθρωπο, ὁ ὁποῖος καθαριζόμενος φωτίζεται καί θεώνεται. Αὐτή εἶναι ἡ ὀρθόδοξη θεολογία, ἡ ἀνθρωπολογία, ἡ ἐκκλησιολογία καί ἡ ἀσκητική της Ἐκκλησίας μας. Μή ψάχνουμε γί΄ ἄλλες ἀτραπούς, ὅταν μία εἶναι ἡ ὁδός τῆς σωτηρίας, τῆς θεώσεως, τῆς τελειότητος.
Ἄν μελετᾶς τό λόγο τοῦ Θεοῦ θά μάθεις τί θέλει ἀπό σένα γιά νά τοῦ εἶσαι ἀρεστός. Μερικά ὅμως ἀπό αὐτά θά σοῦ εἰπῶ κι’ εγώ γιά νά σέ βοηθήσω.
1. Χρειάζεται πρῶτα μιά αὐτογνωσία καί εἶμαι βέβαιος ὅτι θά ἀντιληφθεῖς τήν κατάσταση πού βρίσκεσαι, γιατί ἡ συνείδησή σου θα σέ πληροφορήσει.Χρειάζεται αὐτοέλεγχος καί αὐτοκατηγορία. Αὐτός πού κατηγορεῖ τόν ἑαυτό του ὠφελεῖται διπλά. Καί τά ἁμαρτήματά του γνωρίζει, ἀλλά καί στό μέλλον γίνεται πιό ἀπρόθυμος νά ἁμαρτήσει.
2, Νά πιστέψεις ἐκ βάθους ψυχῆς ὅτι ὁ Θεάνθρωπος Ἰησοῦς Χριστός εἶναι ὁ Σωτήρας καί Λυτρωτής τοῦ κόσμου καί τῆς δικῆς σου ψυχῆς.Καί ὅτι μιά μέρα ἀργά ἤ γρήγορα θά ἔλθει πάλιν σάν Βασιλιάς καί φοβερός Κριτής γιά νά πληρώσει τον κάθε ἄνθρωπο, ἀνάλογα μέ τήν ἐργασία του καί τή συμπεριφορά του στόν κόσμο αὐτό.
3. Νά ποθήσει ἠ ψυχή σου τόν πλάστη της καί τήν αἰώνια βασιλεία πού ἐτοίμασε γιά σένα.Γιά νά ἐνισχύσεις αὐτό τόν πόθο καί νά τόν θερμάνεις, θά σέ συμβούλευα νά διαβάζεις τό βίο καί τήν πολιτεία τῶν ἁγίων μας καί νά τούς μιμεῖσαι, γιατί ὁ βίος τους εἶναι ἡ ζωή τοῦ Χριστοῦ πού παρατείνεται στούς αἰῶνες.
4. Νά εἶσαι βέβαιος καί πάντοτε νά τό θυμᾶσαι ὅτι εἶσαι ξένος καί παρεπίδημος στή γῆ αὐτή καί τίποτα δέν εἶναι δικό σου.
5. Ἐκεῖνο πού ἐσύ μισεῖς μήν τό κάνεις σέ ἄλλους. Καί ὅσα θέλεις νά κάνουν οἱ ἄλλοι γιά σένα, αὐτά νά κάνεις καί ἐσύ στούς ἄλλους συνανθρώπους σου, ὅπως εἶπε καί ὁ Κύριος στό Εὐαγγέλιο.
6. Νά βλέπεις τόν κάθε ἄνθρωπο ὡς εἰκόνα τοῦ Θεοῦ καί ἀδελφό σου, καί νά ἐκδηλώνεις τήν ἀγάπη καί τή συμπάθειά σου μέ ἔργα στό συνάνθρωπό σου.
7. Νά εἶσαι βέβαιος ὅτι τά ἀγαθά τοῦ κόσμου τούτου ὅσο μεγάλα καί θαυμαστά κι’ ἄν εἶναι ἔχουν ἡμερομηνία λήξεως. Δέν εἶναι δικά σου, ἀλλά δῶρο τῆς Θείας Πρόνοιας καί μᾶς τά παρέχει γιά τή σύντομη διαβίωσή μας στόν κόσμο αὐτό. Ἑπομένως δέ θά πρέπει νά μᾶς ἀπορροφοῦν, νά μᾶς ἐγκλωβίζουν καί νά μᾶς ἀπομακρύνουν ἀπό τήν προσπάθεια τῆς σωτηρίας μας. Εἶναι γιά τοῦτο πού ὁ Δαυΐδ γράφει στούς ψαλμούς «πλοῦτος ἐάν ρέει μή προστίθεσθε καρδίαν», δηλαδή καί νά τρέχει ὁ πλοῦτος σάν τό ποτάμι, μήν τοῦ δώσει τήν καρδιά σου, νά μήν σέ κυριεύσει.
8. Βέβαια ὅταν πάρεις τήν ἀπόφαση νά ἐφαρμόσεις τά πιό πάνω, νά εἶσαι βέβαιος ὅτι θά δεχθεῖς καί θά δέχεσαι καθημερινά μεγάλους πειρασμούς καί προκλήσεις,εὐχάριστες καί παραπλανητικές ὑποσχέσεις ἀπό τό διάβολο. Θά σοῦ ὑποβάλλει λογισμούς γιά νά σέ παρασύρει, ἐσύ ὅμως μήν τό πιστεύεις γιατί εἶναι πλάνος καί συκοφάντης. Κάθε σου σκέψη καί κάθε λογισμό νά τό περνᾶς ἀπό τό φίλτρο τοῦ θείου θελήματος. Για νά πάρεις ἐνίσχυση καί παρηγορία καί φωτισμό, νά μάθεις νά βάζεις κάτω τά γόνατα καί νά ἀπευθύνεσαι στόν Πλάστη μας μέ τήν προσευχή σου καί θά λαμβάνεις ἐνίσχυση και προστασία.
9. Ὁ Κύριος μᾶς προτρέπει νά μείνουμε κοντά Του καί θά εἶναι κι’ Αὐτός κοντά μας. Καί αὐτό θά τό καταφέρεις, ἐάν ἔχεις τόν λόγο Του σάν λυχνάρι στά πόδια σου καί σάν φῶς στό δρόμο σου, ὅπως τόν εἶχε ὁ Δαυίδ καί τόσοι ἄλλοι πού εὐαρέστησαν στον Κύριο.
10. Νά θυμᾶσαι ὁτι ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ λέγει: «Οἱ μακρύνοντες ἑαυτούς ἀπό σοῦ ἀπολοῦνται» Δηλαδή, Θεέ μου, αὐτοί πού φεύγουν μακριά σου χάνονται.
Κάνε λοιπόν ἅνθρωπε στροφή, ἀπόφευγε τήν ὑλόφρονη ζωή, ἄκουσε τήν ἐντολή τοῦ Θεοῦ καί τῆς Ἐκκλησίας Του, ἐλευθερώσου ἀπό τά δεσμᾶ τῆς κοσμικῆς ζωῆς, καί τῆς κακές συνήθειες, καί προσκολήσου σάν στρείδι στό βράχο πού λέγεται Ἐκκλησία Χριστοῦ, πού σάν ἄλλη κιβωτός σώζει τόν κάθε ἄνθρωπο πού μπαίνει σ' αὐτήν. Καί ὅταν αὐτό γίνει τότε ἔρχεται ἡ σωτηρία, ἀνοίγουν οἱ πόρτες τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ, ἔρχεται ἡ χαρά καί ἡ ἀγαλλίαση στούς ἀνθρώπους. Άλλωστε η ζωή μας μοιάζει με ένα δάσος γεμάτο από κινδύνους, από τους οποίους την έξοδο δείχνει ο Σταυρός του Θεανθρώπου. Ἀπό ἐμᾶς ἐξαρτᾶται.
*******************
Στή συνέχεια θά προσπαθήσουμε νά ἀπαντήσουμε στήν ἐρώτηση « ΓΙΑΤΙ ΘΕΕ ΜΟΥ;» Ἐρώτηση, πού προβάλλουν πολλοί γιά διάφορες δυσκολίες τους, σίγουρα ἀπό ἄγνοια τους, γιά τήν ἀγάπη καί τήν Θεία Πρόνοια. Ἐλπίζουμε νά ἐνημερωθοῦ μέ τίς λίγες γραμμές πού θά ἀκολουθήσουν.
ΓΙΑΤΙ ΘΕΕ ΜΟΥ;
Διαπιστώνουμε, δυστυχῶς, ὅτι μερικοί χριστιανοι,ἄνδρες καί γυναῖκες, ἔχουν μεγάλη ἄγνοια για τό Θεό πού πιστεύουν, γιά τό θέλημά Του, ἀκόμα καί γιά τή πατρική ἰδιότητά Του, Καἰ ὄχι μόνο αὐτό. ἀλλά καί γιά τό σκοπό πού βρίσκονται οἱ ἴδιοι στόν κόσμον αὐτό. Αὐτά εὔκολα γίνονται φανερά ἀπό τά παράπονα πού ἔχουν ἀπό τόν Κύριο. Εἶναι κακοφανησμένοι μέ τό Θεό, παραπονιοῦνται , γιατί δέν ἀκούει τίς προσευχές τους καί δέν ἀνταποκρίνεται στά αἰτήματά τους, πού εἶναι ὠς συνήθως ὑλικά πράγματα. Γιά ἀποκατάσταση τῶν παιδιῶν τους, νά θεραπεύσει τίς ἀσθένειές τους, νά τούς βοηθήσει νά καλοπερνοῦν κλπ.
Στή συζήτησή μας μέ αὐτούς, διαφαίνεται ἡ μεγάλη ἄγνοια, ἡ ὑλοφροσύνη καί ἡ ὀλιγοπιστία, πού ἐλάχιστα διαφέρει ἀπό τήν ἀπιστία.Αὐτό τό κακό ὑπάρχει, γιατί δέν φροντίζουν νά μάθουν οἱ ἄνθρωποι τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, ἀποφεύγουν νά μελετοῦν τό λόγο Του. Ἄν μελετοῦσαν τό εὐαγγέλιο, θά ἔβλεπαν ἐκεῖ τήν προσπάθεια τοῦ Κυρίου. Στό ἔκτο κεφάλαιο τοῦ Ματθαίου, προσπαθεῖ νά μᾶς πείσει, πώς ὀ Θεός, ἀφοῦ προνοεῖ καί φροντίζει γιά τήν ὑλική κτίση, δέν θα προνοεῖ καί νά φροντίζει γιά τόν ἄνθρωπο, πού εἶναι ἔμψυχή κατασκευή καί εἰκόνα Του;. Δέν παραλείπει ἀκόμα νά μᾶς διδάξει τί θά ζητοῦμε στήν προσευχή μας, μέ τά λόγια αὐτά: «ζητεῖτε πρῶτον τήν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καί τήν δικαιοσύνην αὐτοῦ, καί ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν»(Ματθ. 6,33) Πρῶτο καί κύριο αἴτημα μας θά πρέπει νά εἶναι ἡ πνευματική μας ὠφέλεια. Νά ζητοῦμε νά ἔλθει καί νά μείνει μαζί μας τό Πανάγιο Πνεῦμα νά μᾶς φωτίζει καί νά μᾶς ὀδηγεί στό δρόμο τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Αὐτό σημαίνει τό «ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου» πού θέλει νά ζητοῦμε στήν προσευχή μας. Καί μόνο μέ τό «Κύριε, Ἰησοῦ Χριστέ , ἐλέησέ με τόν ἁμαρτωλό», ὅταν γίνεται μέ πίστη καί θέρμη ψυχῆς, εἶναι ἱκανή προσευχή γιά τή σωτηρία κάθε πιστοῦ.
Ὁ Κύριος εὐαρεστεῖται, ὅταν στήν προσευχή μας ζητοῦμε πνευματικά πράγματα, καί μέ πίστη καί ἐμπιστοσύνη ἀφήνουμε τά ὐπόλοιπα ἀγαθά τοῦ κόσμου τούτου στό μεγάλο ἔλεός Του.
Τόν βασιλιά Σολομῶντα, ὅταν τόν ρώτησε ὁ Θεός τί θέλει νά τοῦ χαρίσει,ὁ Σολομών τοῦ ζήτησε φρόνηση καί σοφία, πνευματικά πράγματα, καί ὁ Θεός εὐαρεστήθηκε καί τοῦ χάρισε τά πάντα. Ὅσο ἀφορᾶ τά ὐλικά πράγματα αὐτῆς τῆς ζωῆς, ὁ ἀπόστολος Πέτρος μᾶς συμβουλέυει: «πᾶσαν τήν μέριμναν ὑμῶν ἐπιρρίψαντες ἐπ' αὐτόν, ὅτι αὐτῶ μέλλει περί ὑμῶν» (α΄Πέτρου 5. 7) Ἀφοῦ ὁ Θεός εἶναι ὁ πλάστης καί δημιουργός μας καί πατέρας μας, σίγουρα νοιάζεται καί μᾶς παρέχει ὅλα τά ἀναγκαῖα ὅπως κάθε καλός πατέρας. Γι' αὐτό λέγει ὁ απόστολος, ὅλες σας τίς ὑλικές ἀνάγκες ἀφῆστε τες στό Θεό, γιατί πολύ νοιάζεται γιά σας τά παιδιά Του.
Ἑπομένως, κάθε ἅνθρωπος θά πρέπει νά ἔχει στή ἔγνοια του καί στή συμπεριφορά του, τό πῶς θά γίνει πραγματικό παιδί τοῦ Θεοῦ, καί νά ἔχει ἐμπιστοσύνη σ' Αυτόν, γιατί κάθε πατέρας φροντίζει πρῶτα τά δικά του παιδιά.
Ὅλα αὐτά, ἄν οἱ χριστιανοί διάβαζαν τήν Ἁγια Γραφή ,θά τά γνώριζαν καί θά ἦσαν ἐνήμεροι γιά τήν ἀγάπη καί τή Πρόνοια τοῦ Κυρίου γιά τά πλάσματά του, ἀλλά καί τίς δικές τους ὑποχρεώσεις καί συμπεριφορές θά γνώριζαν ἐπίσης, καί δέ θά διαμαρτύρονταν ἀπό ἄγνοια καί νά ἁμαρτάνουν σίγουρα.
Ἔχεις παράπονο, λέγεις χριστιανέ μου, ὄτι ὁ Θεός δέν ἀκούει τίς προσευχές σου, καί αὐτό συμπεραίνεις ἐπειδή δέ γίνεται τό θέλημά σου. Ἔχεις μεγάλο λάθος, γιατί ὁ Θεός εἶναι πανταχοῦ παρών καί γεμίζει τά πάντα ἀπό τήν παρουσία Του.
Ὁ Θεός ἀκούει σίγουρα τήν προσευχή σου, ἀλλά γιά νά μήν ἔχεις ἀπάντηση, σέ σένα εἶναι τό λάθος, γιατί δέν ζητᾶς μέ σωστό τρόπο καί σωστή συμπεριφορά.Μᾶς τό λέγει αὐτό καί ὀ ἀπόστολος Ἰάκωβος;« αἰτεῖτε καί οὐ λαμβάνετε, διότι κακῶς αἰτεῖσθε, ἴνα ἐν ταῖς ἡδονές ὑμῶν δαπανήσητε» (Ἰακ. 4, 3) Δέν μπορεῖ, ὁ Θεός, νά ἀκούσει κάποιον πού ἔχει κύριο μέλημά του τήν ὑλική φροντίδα καί ἐπιβίωσή του μόνο στόν κόσμο αὐτό, καί ζητᾶ πράγματα πού θά τόν εὐχαριστήσουν μόνο στήν πρόσκαιρη αὐτή ζωή, νά ἱκανοποιήσει δηλαδή τόν ἐγωϊσμό του ἐνώπιον τῶν συνανθρώπων του. Αὐτή ἡ συμπεριφορά εἶναι ἡ αἰτία πού ἐμποδίζει τήν βοήθεια τοῦ Θεοῦ νά ἀνταποκριθεῖ στό αἴτημα μας.
Εἶναι ὅμως καί ἄλλες αἰτίες, πού καί δίκαια αἰτήματα δέν πραγματοποιοῦνται γιά τούς λόγους πού ἀναφέρουμε στή συνέχεια.
Δέν εἶναι λίγες οἱ περιπτώσεις πού τά ἀποτελέσματα μιᾶς σωστῆς προσευχῆς γίνονται φανερά καί εὐεργετικά. Εἶναι ὅμως καί μερικές φορές, πού δέν παἰρνουμε καμιά ἀπάντηση στήν προσευχή μας ἀπό τόν Κύριο, λές καί δέ μᾶς ἄκουσε. Καί ἐμεῖς οἱ μηδαμινοί ἀνησυχοῦμε καί διερωτόμαστε, γιατί; Γνωρίζοντας μάλιστα καί τήν ὑπόσχεση Του:« αἰτεῖτε καί δοθήσεται ὑμῖν», γίνεται πιό ἔντονη ἡ ἀνησυχία μας. Αὐτό τό «γιατί» θά τό δοῦμε στή συνέχεια. Στά κείμενα τῆς Ἁγίας Γραφῆς διαπιστώνουμε, καί Ἁγίων ἀνδρῶν οἱ προσευχές καί τά αἰτήματα, πολλές φορές δέν εἶχαν ἄμεση ἀπάντηση. Κι’ ὅμως κάποτε ἐρχόταν αὐτή ἡ ἀπάντηση καί μάλιστα πολύ θετικά.
Θά φέρουμε τέσσερα παραδείγματα ἀπό τά πολλά, γιά νά ἐξηγήσουμε καί τίς αἰτίες τῆς καθυστερημένης ἀπάντησης ἀπό τό Θεό.
Γιά παράδειγμα, ὁ Ἰσαάκ εἴκοσι ὁλόκληρα χρόνια προσευχόταν στό Θεό γιά νά γεννήσει ἡ Ρεβέκκα παιδί, κι’ ὅμως μετά ἀπό τά εἴκοσι χρόνια ἀπάντησε ὁ Θεός στό αἰτημά του καί γέννησε ἡ Ρεβέκκα παιδί.
Ἡ περίπτωση τοῦ ἱερέα Ζαχαρία καί τῆς γυναίκας του Ἐλισάβετ. Παρ’ ὅλο πού «ἦσαν ἀμφότεροι δίκαιοι» ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ», μιά ὁλοκληρη ζωή παρακαλοῦσαν τό Θεό νά τούς χαρίσει παιδί, ἀλλά καμιά ἀπάντηση δέν ἐρχόταν ἀπό τόν Κύριο, παρά μόνον, ὅταν ἔφθασαν στά γεράματά τους, ὁ Θεός ἔστειλε τόν Ἄγγελό Του καί τούς πληροφόρησε ὅτι θά γεννήσουν τόν Ἰωάννη τόν Πρόδρομο.
Ἡ Χαναναία ἱκεέτευε τόν Ἰησοῦ νά θεραπεύσει τήν κόρη της καί νά διώξει τό δαιμόνιο πού τή βασάνιζε, καί ὁ Κύριος οὔτε κἄν ἔδειχνε ὅτι τήν ἄκουε. Τή δοκίμασε ὅμως, καί ὅταν ἡ ἴδια ἐκδήλωσε πίστη ἀκλόνιτη, τότε θεράπευσε τήν κόρη της.
Ὁ Ἀπόστολος τῶν ἐθνῶν, ὁ μέγας Παῦλος, παρακαλοῦσε τόν Κύριο νά τοῦ σηκώσει ἕνα πειρασμό, ἀλλά Αὐτός τοῦ ἀρνήθηκε καί τοῦ εἶπε,« Σοῦ ἀρκεῖ ἡ χάρις Μου». τί φανερώνουν ὅλα αὐτά; Τἰ μποροῦμε νά συμπεράνουμε;
α) Στήν περίπτωση τοῦ Ἰσαάκ καί τῆς Χαναναίας, ὁ Θεός ἤθελε νά δοκιμάσει τήν πίστη τους, ἀλλά καί γιά νά εἶναι παράδειγμα πρός μίμηση καί νά μάθουμε ὅτι πρέπει, ὅταν καταφεύγουμε στόν Κύριο, πρέπει νά ἔχουμε ἀκλόνιτη πίστη, ὑπομονή καί συνέπεια στά αἰτήματά μας.
β) Στήν περίπτωση τοῦ Ζαχαρία, τό σχέδιο τοῦ Θεοῦ ἦταν διαφορετικό ἀπό τήν ἐπιθυμία τοῦ Ζαχαρία καί τῆς Ἐλισάβετ. Καί ἔτσι δοκιμάστηκε ἡ ὑπομονή καί ἡ ἐπιμονή τους.
γ) Στήν περίπτωση δέ τοῦ Παύλου, δέν ἦταν πρός τό καλό τοῦ Ἀποστόλου, ἄν τοῦ σήκωνε τόν πειρασμό, γιατί ὁ πειρασμός τόν βοηθοῦσε, τόν ταπείνωνε, καί ταπεινόνοντάς τον προφυλασσόταν ἀπό χειρότερα κακά, χειρότερα τοῦ πειρασμοῦ.
Ἀνάλογα λοιπόν καί σέ μᾶς μποροῦν νά ὑπάρχουν οἱ αἰτίες τῶν περιπτώσεων πού ἀναφέραμε, καί μπορεῖ ὁ Κύριος νά δοκιμάζει τήν πίστη μας καί τήν ἐπιμονή μας. Ἴσως αὐτά πού ζητοῦμε νά μήν εἶναι πρός τό συμφέρον τῆς ψυχῆς μας. Ἀκόμα ἴσως ζητοῦμε κάτι πού θά τό χρησιμοποιήσουμε γιά νά ἱκανοποιήσουμε τή φιλαυτία μας καί τόν ἐγωϊσμό μας. Αὐτό τό τελευταῖο τονίζει καί ὁ Ἰάκωβος ὁ Ἀδελφόθεος στήν ἐπιστολή του: « Ζητεῖτε, ἀλλά δέν λαμβάνετε, διότι ζητεῖτε γιά κακό σκοπό, γιά νά δαπανήσετε γιά τίς ἡδονικές ἐπιθυμίες σας»(Ἰακ. 4. 3).
Ἀκόμα μπορεῖ νά ζητοῦμε πράγματα πού δέ συμφωνοῦν μέ τό σχέδιο τοῦ Θεοῦ γιά μᾶς. Λέγεις, ὅτι ὀ Θεός δέν ἐκπλήρωσε τήν προσευχή σου γιά ἀποκατάσταση τοῦ παιδιοῦ σου. Πῶς γνωρίζεις ὄμως ἄν ὁ Θεός δέν φρόντισε, καί τό παιδί σου μέ τίς ἄμυαλες του ἐνέργειες ματαίωσε τό σχέδιο τοῦ Θεοῦ; Τό σκέφθηκες αὐτό; Ἤ ἄν τό σχέδιο τοῦ παιδιοῦ σου ἦταν ἐνάντια στό συμφέρο του, καί δέν ἔγινε γιά τό προστατέψει σύμφωνα μέ τή θεϊκή του παντογνωσία; Γιά ὅλα αὐτά τά ἄγνωστα σέ μᾶς βουλεύματα τοῦ Θεοῦ, ἐμεῖς πρέπει νά λέμε, τό θέλημά σου, Κύριε, ἄς γίνει..
Ἐκεῖνο πού πρέπει νά ἔχουμε στό νοῦ μας, εἶναι ὅτι, ἄν προσερχόμαστε στήν προσευχή μέ τίς σωστές προϋποθέσεις, σίγουρα ὁ Θεός μᾶς ἀκούει καί πάντοτε θέλει τό συμφέρον μας, ἀλλά ἡ πανσοφία Του, ἐφαρμόζει τρόπους καί μεθόδους γιά τή σωτηρία μας, πού ἐμεῖς ἀγνοοῦμε καί γιά τοῦτο στενοχωρούμαστε. Ἐκεῖνο πού πρέπει ἐμεῖς νά κάνουμε πρέπει νά ἐπιμένουμε ὅπως μᾶς συμβουλεύει ὁ Σοφός Σειράχ.: Μή ὀλιγοψυχήσεις εἰς τήν προσευχήν σου». Ὁ δέ Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, λέγει: « Ὁ Θεός ἀναβάλλει νά ἐκπληρώσει τά αἰτήματά μας, ὄχι γιά νά ὑποφέρουμε, ἀλλά γιά νά μείνουμε πάντοτε συνδεδεμένοι μαζί Του, μέ τή θερμή καί ἐπίμονη προσευχή μας».
Θά πρέπει ἀκόμα να προσέχουμε ὥστε μέ τά αἰτήματά μας νά μήν κάνουμε τό Θεό ὑπηρέτη μας, ζητώντας νά μᾶς δώσει πράγματα ὐλικά. 'Μόνο πνευματικά πράγματα να ζητοῦμε, ἐπειδή σάν σπλαχνικός πατέρας μᾶς δίνει τά ἀναγκαῖα τῆς ζωῆς, χωρίς νά τοῦ τά ζητήσουμε. Ἐμεῖς νά λέμε πρῶτα νά γίνει τό θέλημά Του, ὅπως θέλει καί ὅπως ἐπιθυμεῖ Καί θά πρέπει νά αποφεύγουμε νά μεμψιμοιροῦμε καί νά ὀλιγοπιστοῦμε, ἀλλά νά εἴμαστε προετοιμασμένοι νά προσφέρουμε σωστή προσευχή καί νά ἀποδεχθοῦμε ὅ,τι δήποτε μᾶς δώσει μέ ἀπόλυτη ἐμπιστοσύνη στή κρίση Του. Αὐτή μας ἡ συμπεριφορά σίγουρα θά ὑποχρεώσει τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καί θά δικαιώσει τίς δίκαιες ἐπιθυμίες μας, ἄν αὐτές εἶναι πρός τό δικό μας συμφέρον. Γιά τοῦτο νά μήν ἔχουμε καμιά ἀμφιβολία.Θά ἐπιμείνουμε στήν προσευχή, ὅπως ἡ χἠρα τοῦ εὐαγγελίου καί σίγουρα κάποτε, ὅταν ὁ Κύριος δεῖ ὄτι πρέπει νά μᾶς ἀπαντήσει θά τό κάνει.
Εἶναι βέβαιο, ὅτι κανένας δέν γνωρίζει τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, ὅπως λέγει καί ἡ Γραφή, καί οὔτε υπάρχει κανένας πού νά εἶναι σύμβουλός του. Ἐκεῖνο πού πρέπει νά κάνουμε, εἶναι νά ἔχουμε ἀπόλυτη ἐμπιστοσύνη στήν Πρόνοιά Του, ὅτι πάντοτε θέλει τό καλό μας. Καί αὐτές οἱ πιό δύσκολες περιστάσεις γιά μᾶς, θά εἶναι μεγάλη ὠφέλεια ἄν τίς ὑπομένουμε μέ καρτερία.
Μιά κυρία εἶχε παράπονο, γιατί ὁ Θεός δέν ἀποκατάστησε τήν κόρη της, ἀφοῦ τόν παρακαλοῦσε σ' ὅλη της τή ζωή. Τήν ρώτησα, πού ξέρεις ὄτι ὁ Θεός δέν προσπάθησε καί ἡ κόρη σου χάλασε τό σχέδιο τοῦ Θεοῦ, μέ τίς ἰδιοτροπίες της;
Θά διηγηθῶ μέ πολλή συντομία ἕνα περιστατικό πού ἔγινε κάποτε στή Πάτρα. ,Μιά γυναῖκα χήρα πολύ εὐσεβής, ἦταν πάντα στήν ἐκκλησία καί φρόντιζε καί τό ναό, εἶχε δυό παιδιά νέους. Μιά μέρα ξαφνικά, πέθαναν ὀ ἕνας πίσω ἀπό τόν ἄλλο. Ἡ γυναῖκα τότε τά ἔβαλε μέ τό Θεό καί κλείστηκε στό σπίτι της χωρίς νά δέχεται κανένα. Κατόπιν πολλῶν προσπαθειῶν, καταφέρε ὁ ἱερέας νά μπεῖ στό σπίτι της. Ὁ ἱερέας δέχθηκε βρόχή παραπόνων πού ἔδειχναν πολλήν ἀπελπισία. Ὁ ἱερέας τότε τῆς ἀπεκάλυψε τό ἑξῆς: «Τῆς λέγει, τά παιδιά σου ἀγαποῦσαν τήν ίδια κοπέλλα καί χωρίς νά τό καταλάβουν θά σκότωνε ὁ ἕνας τόν ἄλλο, καί γιά νά τούς σώσει, γιά τό δικό σου χατήρι τούς πῆρε καί τούς δυό καί τούς ἔσωσε». Τότε ἡ γυναίκα κατάλαβε τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καί ἐπανῆλθε στήν προτέρα κατάστηση, παρηγορημένη καί ὠφελιμένη.
Τέτοια περιστατικά ὑπάρχουν πολλά, πού φαίνεται ὄτι ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ ἐπεμβαίνει καί σώζει, ἔστω κι' ἄν σέ μᾶς φαίνεται σκληρό καί ἐπώδυνο.
Ἑπομένως, ἄς εἴμαστε προσεχτικοί καί νά μήν παραπονοῦμαστε μέ τόν πλάστη μας. γιατί ἡ ἀγάπη Του εἶναι δεδομένη γιά τά πλάσματά Του καί ἰδιαίτερα, γιά τούς ἀνθρώπους πού πιστεύουν καί στηρίζονται, καί ἐλπίζουν στήν Θεότητά του.
Γιά τήν ἀναφορά τῶν αἰτημάτων μας πρός τό Θεό μας, πρόσεξε σέ παρακαλῶ καί τά πιό κάτω, γιά δική σου ὠφέλεια.
Ὁ Εὐάγριος μοναχός γράφει στη Φιλοκαλία τά ἑξῆς: «Νά προσεύχεσαι μέ φόβο καί τρόμο, μέ πόνο, προσεκτικά καί ἄγρυπνα».
Ἄς δοῦμε τί θέλει νά πεῖ ὁ Ὅσιος αὐτός.
α) Μέ φόβο καί τρόμο. Αὐτό σημαίνει ὅτι, κατά τήν διάρκεια τῆς προσευχῆς ὁ ἄνθρωπος πρέπει νά εἶναι πεπεισμένος ὅτι βρίσκεται ἐνώπιον τοῦ Παντοδύναμου Θεοῦ, ὅπου οἱ καθαρότατοι Ἄγγελοι μέ φόβο καί τρόμο, καί μέ τό βλέμμα πρός τά κάτω ὑμνοῦν τήν ἄπειρη μεγαλειότητα καί ἁγιότητα τοῦ κοινοῦ μας Δημιουργοῦ. Ἄν οἱ καθαρότατες ἀγγελικές Δυνάμεις στέκονται μέ φόβο καί τρόμο ἐνώπιον τῆς θείας μεγαλωσύνης, τί θά πεῖ ὁ ἁμαρτωλός καί λερωμένος ἄνθρωπος, ὁ ὁποῖος πρέπει νά φοβᾶται διπλά. Νά φοβᾶται μήπως δἐν προσεύχεται μέ τήν δέουσα προσοχή, καί δέν εἰσακουσθεῖ ἡ προσευχή του. Νά φοβᾶται ἀκόμα μήπως δέν προσέξει καί τόν παρασύρει ὁ πονηρός πού καραδοκεῖ, μέ τούς διάφορους λογισμούς μακριά ἀπό τό θέμα τῆς προσευχῆς καί χάσει τόν καρπό της, γιατί δέ θά εἰσακουσθεῖ καί γίνει περίγελως τῶν δαιμόνων.
β) Μέ πόνο ψυχῆς. Πού σημαίνει ὅτι, ὁ προσευχόμενος θά πρέπει νά συναισθάνεται τήν ἁμαρτωλότητά του, καί ὅτι σέ κάθε στιγμή παραβαίνει τό νόμο καί τίς ἐντολές τοῦ Κυρίου καί νά πονεῖ βαθειά ἡ ψυχή του. Αὐτός ὁ πόνος τῆς ψυχῆς του θά πρέπει νά τόν κάνει περισσότερο θερμό στήν προσευχή του. Θά πονεῖ ἀκόμα, γιατί πολλοί ἄνθρωποι βρίσκονται μακρυά ἀπό τό Θεό καί νά δέεται καί γι’ αὐτούς.
γ) Προσεκτικά, στοχαστικά. Δηλαδή μέ πολλή προσοχή καί περίσκεψη, χωρίς καμιά βιασύνη, μέ εὐλάβεια, ὑπομονή καί πραότητα νά προσεύχεται ὁ ἄνθρωπος. Νά στοχάζεται, νά συλλογίζεται τήν ἁμαρτωλότητά του καί τίς δωρεές πού ὁ ἀγαθός Θεός δίνει στόν ἀδύναμο ἄνθρωπο. Νά στοχάζεται τή βασιλεία τοῦ Θεοῦ καί τήν αἰώνια ζωή, καί μέ πολλή περίσκεψη νά καθαρίζει τόν ἑαυτό του μέ τήν μετάνοια καί τήν ἀποχή ἀπό κάθε λογισμό ἀνάρμοστο τῶν περιστάσεων. Καί ἔτσι μέ ψυχή καθαρή νά προσεύχεται σάν παιδί πρός τόν πατέρα του.
Ἄ γρυπνα. Τό ἄγρυπνα ἐδῶ σημαίνει νά βρίσκεται ὁ ἄνθρωπος σέ μεγάλο βαθμό ἐγρήγορσης καί προσοχῆς. Μέ ἄγρυπνο μάτι, καί μέ περίσκεψη καί περισυλλογή νά παρακο λουθεῖ τόν ἑαυτό του, γιατί γύρω του περιμένουν οἱ μοχθηροί δαίμονες νά τοῦ λερώσουν ἤ ἀκόμα ναά τοῦ ματαιώσουν τήν προσευχή. Καιροφυλακτοῦν οἱ μισόκαλοι, γιά βροῦν τήν εὐκαιρία νά ἐπιτεθοῦν στήν ψυχή καί νά τήν αἰχμαλωτίσουν καί νά τήν ὁδηγήσουν στό δικό τους σκοτεινό δρόμο τῆς κόλασης.
Ἔτσι ἄγρυπνα, μέ φόβο καί τρόμο, προσεκτικά καί στοχαστικά, ὅταν συνηθίσει νά προσεύχεται ὁ ἄνθρωπος, θἀ προσεύχεται σωστά καί καρποφόρα καί σάν φρόνιμος καί πιστός θά ἔχει καρποφόρα προσευχή καί θά σώσει καί τήν ψυχή του, δοξάζοντας τόν πανάγιο Τριαδικό μας Θεό.Ἄς εἶναι εὐλογημένο καί δεδοξασμένο τό ὄνομά Του στούς αἰῶνες. Ἀμήν.
Αναρτήσεις
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου