2. Βίος και Λόγοι του Οσίου Πατρός ημών Ισαάκ του Σύρου

ΑΜΑΡΤΙΑ - ΜΕΤΑΝΟΙΑ

Τα αίτια της αμαρτίας

Όποιος δεν απομακρύνεται, με τη θέληση του, από τα αίτια των παθών, χωρίς να το θέλει σέρνεται από την αμαρτία. Τα αίτια λοιπόν της αμαρ τίας είναι αυτά: ό οίνος, οι γυναίκες, ό πλούτος καί ή ευεξία του σώματος. Όχι ότι αυτά είναι αμαρτίες από τη φύση τους, αλλά ή ανθρώπινη φύση επηρεά ζεται άπ' αυτά καί κλίνει εύκολα προς τα πάθη της αμαρτίας. Γι' αυτό οφείλει κάθε άνθρωπος να προφυλάγεται άπ' αυτά με ιδιαίτερη φροντίδα.

Όποιος φοβάται την αμαρτία

Αυτός πού φοβάται την αμαρτία, θα διαβεί τον επικίνδυνο δρόμο της ζωής του χωρίς προσκόμματα καί, όταν αρχίζει να βλέπει σκοτάδι μέσα του ή μπροστά του, θα δει φως ιλαρό. Όταν ένας άνθρω πος φοβάται τίς αμαρτίες, ό Κύριος φυλάει τα βήματα του καί, όταν γλιστράει στην αμαρτία, τον προλα βαίνει το έλεος του Θεού. Όποιος θεωρεί τα παραπτώματα του μικρά καί ασήμαντα, πέφτει σε άλλα, μεγαλύτερα καί χειρότερα, καί θα τιμωρηθεί επτά φορές περισσότερο, έτσι πού κάνει.

Κάθε αρρώστια έχει το δικό της φάρμακο

 

Είπε ό άγιος Έφραίμ ότι το καλοκαίρι δεν πολεμάς τον καύσωνα με χειμωνιάτικα ρούχα. Κάθε αρρώστια λοιπόν γιατρεύεται με τα δικά της φάρμακα. Καί συ, αν τυχόν κυριεύεσαι από φθόνο, γιατί προσπαθείς να πολεμήσεις τον ύπνο;

Ξερίζωσε το ελάττωμα όσο είναι μικρό

Όσο το παράπτωμα είναι μικρό καί τρυφερό, ξερίζωσε το, προτού να απλωθεί καί ωριμάσει. Μην αμελήσεις, όσο μικρό καί να σου φαίνεται το ελάττωμα, γιατί, με τον καιρό, θα το βρεις επάνω σου να σε βασανίζει σαν απάνθρωπος τύραννος, καί θα τρέχεις μπροστά του σαν δούλος αιχμάλωτος. Όποιος όμως πολεμάει το πάθος μόλις παρουσιασθεί, γρήγορα το νικάει.

Εξομολογήσου την αρρώστια σου

Όποιος είναι άρρωστος καί ξέρει ποια είναι ή αρρώστια του, οφείλει να ζητάει την κατάλληλη θεραπεία. Αν λέει στο γιατρό από τι πόνο υποφέρει, είναι κοντά στη θεραπεία του, καί θα τη βρει εύκολα.Αν όμως είναι πεισματάρης καί δε λέει τίποτε, τότε δυναμώνουν οι πόνοι καί, όσο αντιστέκεται στο γιατρό, τόσο περισσότερο τυραννιέται. Κάτι ανάλογο συμβαίνει καί με τον πόνο της αμαρτίας. Ή ασυγχώρητη αμαρτία  Δεν υπάρχει ασυγχώρητη αμαρτία παρά μόνο ή αμετανόητη. Ούτε κανένα χάρισμα του Θεού παραμένει χωρίς προσθήκη, παρά μόνο όταν δεν ευχαριστούμε το Θεό για οτι έχουμε.

Τα είδη της αμαρτίας

Ένα είδος αμαρτίας πού γίνεται, είναι όταν ό αγωνιστής φροντίζει για την αρετή καί επιμένει στην εργασία της μέρα καί νύχτα, αλλά δεν τα καταφέρνει καί πέφτει σε κάποια αμαρτία. Μπορεί δηλ. από αγνοία, ή από διάφορες αιτίες, αντίθετες στο δρόμο της αρετής, ή από τα κύματα των παθών πού ξεσηκώνονται στα μέλη του κάθε τόσο, ή από την πνευματική παράλυση πού ενδέχεται να του συμβεί για να δοκιμασθεί ή ελεύθερη θέληση του, να γείρει λίγο ή ζυγαριά στον αριστερό ζυγό, οπότε έλκεται από την αδυναμία της σάρκας σε κάποια αμαρτία, καί λυπάται καί ανησυχεί καί στενάζει με πόνο ψυχής για την ταλαιπωρία του αυτή.

Άλλο είδος αμαρτίας είναι, όταν ό άνθρωπος αποχαυνωθεί καί αμελήσει την εργασία της αρετής, καί εγκαταλείψει πέρα για πέρα το σωστό δρόμο της, καί τρέχει σαν υπάκουος δούλος στην απόλαυση των αμαρτιών, καί δείχνει ζήλο πώς να εφεύρει καινούριους τρόπους για την πλήρη απόλαυση της ηδονής. Κάνοντας αυτά, είναι έτοιμος, σαν τον αιχμάλωτο δούλο, να κάνει με ιδιαίτερη φροντίδα το θέλημα του εχθρού του, καί να προσφέρει τα μέλη του σώματος του όπλα στις διαταγές του διαβόλου. Καί δε θυμάται ό δύστυχος καθόλου τη μετάνοια, ούτε περνάει από το νου του να αφήσει τον καταστρεπτικό δρόμο του καί να γυρίσει στην αρετή.

Το  πρώτο  είδος  της  αμαρτίας,  πού  ανέφερα,  εί ναι  όταν  ό  άνθρωπος γλιστρήσει καί πέσει, ενώ βαδίζει στο δρόμο της αρετής καί της δικαιοσύνης. Αυτό εννοούν οί Πατέρες, όταν λένε ότι, στο δρόμο του Θεού, συναντάμε καί πεσίματα, καί εναντιώσεις από τον εχθρό, καί καταναγκασμούς καί τα παρόμοια. Ενώ το δεύτερο είδος της αμαρτίας, πού ανέφερα, εί ναι να πέσει ή ψυχή, καί να χαθεί καί να εγκαταλείψει τελείως τον αγώνα.

Μην απελπίζεσαι για τίς αμαρτίες σου

Από τα παραπάνω είναι φανερό ότι, όταν πέ σει ένας άνθρωπος στην αμαρτία, σε οποιαδήποτε αμαρτία, δεν πρέπει να ξεχάσει την αγάπη καί τη στοργή του ουράνιου Πατέρα του. Εάν συμβεί, λοιπόν, να πέσει σε ποικίλα παραπτώματα, ας μην αμελήσει το καλό καί ας μη σταματήσει στο δρόμο του. Αντίθετα καί αν νικηθεί, πάλι να σηκωθεί καί να αγωνισθεί κατά των εχθρών του, καί ας βάζει

κάθε μέρα καινούρια θεμέλια στην καταστραφείσα οικοδομή του, καί ας έχει, μέχρι να φύγει από τούτο τον κόσμο, στο στόμα του το λόγο του προφήτη: «Ας μη χαρεί ό εχθρός μου πού έπεσα, γιατί πάλι σηκώνο μαι. Καί αν καθίσω στο σκοτάδι, ό Κύριος θα μου στείλει το δικό του φως» (Μιχ. 7, 8). Σε καμιά περί- πτωση, λοιπόν, να μη σταματήσει τον πόλεμο, καί να μην προδώσει, με οριστική ήττα, την ψυχή του, όσο είναι ζωντανός καί αναπνέει. Καί αν ακόμη συντρίβεται το σκάφος της ψυχής του κάθε μέρα, καί χάνει τα πνευματικά του εμπορεύματα, να μην παύσει να το περιποιείται καί να το φροντίζει καί ας δανείζε ται, καί ας δουλέψει ταξιδεύοντας σε άλλα καράβια, ζώντας με την ελπίδα. Καί ό Κύριος τότε, πού θα δει τον αγώνα του, θα τον σπλαχνιστεί για το πάθημα του καί θα του στείλει το έλεος του καί θα του δώσει δύναμη να κάνει υπομονή, καί να ανταπαντήσει στα καυστικά βέλη του εχθρού. Αυτή είναι ή σοφία πού δίνει ό Θεός, καί αυτός είναι ό σοφός άρρωστος, αυ τός πού δεν έχασε την ελπίδα του.

Είναι καλύτερα να κατακριθούμε μόνο για μερικά στραβά πού κάνα με, αν δεν τα διορθώσουμε, παρά για την πλήρη εγκατάλειψη του αγώνα μας.

Ή λύπη για τίς αμαρτίες μας

Όταν γλιστρήσουμε καί πέσουμε σε κάποιο αμάρτημα να μη λυπηθούμε. Να λυπηθούμε, όταν επιμένουμε σ' αυτό το αμάρτημα γιατί συμβαίνει πολ λές φορές καί στους τέλειους να πέσουν. Όμως, το να επιμένει ό άνθρωπος στην αμαρτία, χωρίς να ελέγχεται από τη συνείδηση του, είναι τέλεια νέκρωση της

ψυχής. Ή λύπη, τώρα, πού νιώθουμε για τα α μαρτήματα μας, λογαριάζεται από τη χάρη του Θεού ως καθαρή εργασία. Όμως, αυτός πού πέφτει για δεύτερη φορά με την πονηρή ελπίδα ότι θα μετανοή σει, χωρίς να δείχνει ίχνη πραγματικής μετάνοιας, αυτός πορεύεται ενώπιον του Θεού από το κακό στο χειρότερο, με πανουργία καί δολιότητα, καί του έρχε ται ξαφνικά ό θάνατος, καί δεν προλαβαίνει, όπως ήλπιζε, να μετανοήσει αληθινά καί με ανάλογα έργα.

Ό Υιός του Θεού υπέμεινε σταυρό για τους αμαρτωλούς. Όλοι οί αμαρτωλοί, λοιπόν, ας πάρουμε θάρρος στη μετάνοια μας. Γιατί αν το σχήμα μόνο της μετάνοιας του βασιλιά Άχαάβ μετέβαλε την ορ γή του Θεού για τίς αμαρτίες του,πολύ περισσότερο θα εξιλεώσουμε το Θεό, αν ή μετάνοια μας είναι αλη θινή, καί δεν περιορίζεται μόνο σε καμώματα. Καί αν το σχήμα μόνο της ταπείνωσης απομάκρυνε την οργή του Θεού από αυτόν, πού ή μετάνοια του δεν ή ταν αληθινή, πόσο μάλλον ή δική μας, πού λυπούμαστε πραγματικά για τα αμαρτήματα μας;

Ή βαθιά λύπη πού έχουμε μέσα μας για τίς αμαρτίες μας, είναι αρκετή να μας σώσει, κι ας μην καταβάλουμε σωματικούς κόπους.

Ό Κύριος ελεεί τον μετανοούντα

Ζητήστε, όσοι ζείτε στην αμαρτία, να βρείτε τον Κύριο, καί πάρτε δύναμη ελπίζοντας σ' αυτόν ζητήστε τον με μετάνοια, καί θα αγιαστείτε με τον αγιασμό πού χαρίζει ή παρουσία του, καί θα καθαρι σθείτε από τίς αμαρτίες σας. Όσοι διαπράξατε αμαρτίες, τρέξτε στον Κύριο, πού έχει τη δύναμη να συγ χωρεί αμαρτήματα καί να παραβλέπει σφάλματα διότι πήρε όρκο καί είπε με το στόμα του προφήτη Ιεζεκιήλ (33, 11): «Ζω εγώ, λέγει ό Κύριος δε θέλω το θάνατο του αμαρτωλού, μέχρι να μετανοήσει καί να ζήσει αληθινά». Καί πάλι:

«Όλη την ήμερα άπλωνα τα χέρια μου, περιμένοντας την επιστροφή του α - νυπάκουου καί φιλόνικου λαού» (Ήσ. 65, 2)' καί πάλι: « Γιατί επιμένεις στην αμαρτία καί πεθαίνεις, λαέ του Ισραήλ;» (Ίεζ. 33, 11), καί: «Γυρίστε κοντά μου, καί εγώ θα έρθω σε σας» (Μαλ. 3, 7)' καί πάλι: «Ο ποιαδήποτε μέρα επιστρέψει ό αμαρτωλός από το δρόμο πού πήρε, καί γυρίσει σε μένα τον Κύριο, καί ζήσει σύμφωνα με τίς εντολές καί τη δικαιοσύνη μου, δε θα θυμηθώ τίς ανομίες του, καί θα ζήσει αληθινή ζωή, λέει ό Κύριος. Καί ό δίκαιος εάν εγκαταλείψει τη δικαιοσύνη καί αρχίσει να αμαρτάνει καί να αδι κεί, δε θα λάβω υπόψη μου ότι κάποτε ήταν δίκαιος, παρά θα τον κάνω να γλιστρήσει, για να μετανοήσει όμως θα πεθάνει μέσα στο σκοτάδι των πονηρών του έργων, αν επιμείνει σ' αυτά» (Ίεζ.

33, 14.15). Καί γιατί τα είπε αυτά; Διότι ό αμαρτωλός δε θα επιμεί νει στην αμαρτία του από τη στιγμή πού θα επιστρέ ψει στον Κύριο. Άλλα καί ή δικαιοσύνη του δικαίου δεν πρόκειται να τον σώσει από την ήμερα πού θα α μαρτήσει, αν βέβαια επιμείνει στο αμάρτημα του. Καί στον Ιερεμία έτσι μίλησε ό Θεός: «Πάρε τη μεμβράνη καί γράψε όσα θα σου πω: Από τα χρόνια του Ίωσία, του βασιλιά της φυλής Ιούδα, μέχρι σήμερα, όλες τίς δυστυχίες πού σου είπα, θα

τίς επιφέρω σε τούτον το λαό κι αυτό το λέω, για να ακούσουν οί άνθρωποι, καί να φοβηθούν, καί να εγκαταλείψουν τον κακό δρόμο πού πήραν, καί να γυρίσουν πίσω μετανοημένοι, καί τότε εγώ θα πάρω από πάνω τους τίς αμαρτίες πού τους βαραίνουν» (Ίερ. 36, 2.3). Καί ή Σοφία Σολομώντος είπε: «Όποιος κρατάει κρυφή την αμαρτία του, δε θα ωφεληθεί άπ' αυτό όποιος ό μως ομολογεί τι αμαρτίες έκανε, καί ξέκοψε άπ' αυτές, θα ελεηθεί από το Θεό» (Παρ. 28, 13). Καί στον Ησαΐα λέει: «Να ζητήσετε έμενα, τον Κύριο, κι αφού με βρείτε, να ζητήσετε τη βοήθεια μου να 'ρθείτε κοντά μου, καί να εγκαταλείψει ό αμαρτωλός το δρόμο πού πήρε, καί ό άδικος τους πονηρούς λογισμούς του, καί να γυρίσετε σε μένα, κι εγώ θα σας σπλαχνιστώ καί θα σας ελεήσω» (Ήσ. 55, 6-9).

Θυμήσου τους «ενάρετους» πού... έπεσαν

Θυμήσου πόσοι δυνατοί καί ενάρετοι άνθρωποι έπεσαν, καί ταπεινώσου για τις αρετές πού έχεις.

Θυμήσου τους παλιούς, πού έπεσαν σε βαριά αμαρτήματα καί μετάνιωσαν, καί τι υψηλή τιμή αξιώθηκαν, υστέρα, από το Θεό, καί θα πάρεις θάρρος στη μετάνοια σου.

Ανώτερος όλων είναι ό μετανοών

Αυτός πού συναισθάνεται τίς αμαρτίες του, είναι ανώτερος από κείνων πού ανασταίνει νεκρούς με την προσευχή του μέσα στον κόσμο. Αυτός πού στενάζει μία ώρα για την ψυχή του, είναι ανώτερος

από κείνων πού ωφελεί όλο τον κόσμο με τη διδασκαλία του. Αυτός πού αξιώθηκε να δει την πραγματική πνευματική του κατάσταση, είναι ανώτερος από κείνων πού αξιώθηκε να δει τους Αγγέλους γιατί αυτός βλέπει με τους νοερούς οφθαλμούς της ψυχής, ενώ εκείνος, βλέπει με τους σωματικούς οφθαλμούς.

Μετάνοια «δια βίου»

Αν όλοι είμαστε αμαρτωλοί, καί αν κανείς δεν είναι ελεύθερος από πειρασμούς, άρα καμιά αρετή δεν είναι ανώτερη από τη μετάνοια διότι το έργο της δεν μπορεί ποτέ να τελειώσει μέχρι να πεθάνουμε. Καί οι δίκαιοι καί οί αμαρτωλοί, όλοι μας, πρέπει πάντα να είμαστε σε μετάνοια, εφόσον θέλουμε να σωθούμε. Καί δεν υπάρχει κανένα όριο στην τελείωση μας, διότι ή τελειότητα, καί των τελείων ακόμη, είναι ατελής. Γι' αυτό το λόγο καί ή μετάνοια δεν μπορεί να περιορισθεί ούτε σε ορισμένα χρονικά πλαίσια, ούτε σε ορισμένες πράξεις, μέχρι την ώρα του θανάτου. Να θυμάσαι ότι σε κάθε ηδονή ακολουθεί ή αηδία καί ή πικρότητα.

Ή δεύτερη χάρη μετά τη χάρη του βαπτίσματος

Μετά τη χάρη του βαπτίσματος δόθηκε από το Θεό στους ανθρώπους ή χάρη της μετάνοιας. Γιατί ή μετάνοια είναι ή δεύτερη αναγέννηση, πού μας χαρίζει ό Θεός. Καί τον αρραβώνα της αιώνιας ζωής, πού λάβαμε με την πίστη μας στο βάπτισμα, τον ξαναπαίρνουμε τώρα, με τη μετάνοια, ως χάρισμα του Θεού.

Μετάνοια είναι ή θύρα από την οποία περνάμε καί συναντούμε την ευσπλαχνία του Θεού κι αυτή ή θύρα είναι ανοιγμένη για όσους τη θέλουν. Αν δεν περάσουμε άπ' αυτή την είσοδο, δεν πρόκειται να βρούμε έλεος. Διότι, κατά τη θεία Γραφή, όλοι οί άνθρωποι αμάρτησαν, όμως ό Θεός, με τη δική του χάρη, τους απαλλάσσει καί τους κάνει δικαίους δωρεάν, μόνο με τη μετάνοια τους (Ρωμ. 3, 24). Ή μετάνοια είναι ή δεύτερη χάρη πού δίνει ό Θεός, καί γεννιέται στην καρδιά πού έχει πίστη (εμπιστοσύνη) καί φόβο Θεού.

ΚΑΘΑΡΟΤΗΤΑ

Καθαρή ψυχή - καθαρός λόγος

Όποιος έχει καθαρή ψυχή καί αγνή διαγωγή, πάντοτε με σύνεση καί προσοχή λαλεί τους λόγους του αγίου Πνεύματος, καί συζητά κατά τα μέτρα της πίστης του για τα θεία καί για τα δικά του ζητήματα. Αυτός όμως πού έχει τσακισμένη την καρδιά του από τα πάθη, έχει καί τη γλώσσα του κινούμενη άπ' αυτά. Καί όταν μιλάει για πνευματικά θέματα, μιλάει με εμπάθεια καί εγωισμό, για να υπερισχύσει στη συζήτηση. Έναν τέτοιο άνθρωπο ό σοφός τον καταλαβαίνει καί μόνο πού τον συναντά, καί ό καθαρός τον οσφραίνεται από τη δυσοσμία του.

Άλλη είναι ή καθαρότητα τον νου καί άλλη της καρδιάς

Άλλη είναι ή καθαρότητα του νου καί άλλη της καρδίας. Ό νους είναι μία από τίς αισθήσεις της ψυχής, ενώ ή καρδιά περιέχει καί εξουσιάζει τίς εσωτερικές αισθήσεις. Ή καρδιά είναι ή ρίζα. Καί αν ή Ρίζα είναι αγία, τότε καί τα κλαδιά είναι αγία. Με άλλα λόγια, αν ή καρδιά καθαρισθεί από το κακό, είναι φανερό ότι είναι καθαρές καί όλες οι εσωτερικές αισθήσεις. Ό νους, πάλι, αν ασχοληθεί επιμελώς με την ανάγνωση των θείων Γραφών, ή καί μοχθήσει κάπως στις νηστείες, στις αγρυπνίες καί στην ησυχία, θα λησμονήσει μεν την πρότερα του διαγωγή καί θα γίνει καθαρός, εφόσον παύσει να κάνει παρέα με αισχρούς λογισμού όμως ή καθαρότητα του αυτή δε θα 'ναι μόνιμη. Γιατί, όπως γρήγορα καθαρίζεται, έτσι καί γρήγορα μολύνεται. Ή καρδιά όμως δεν είναι έτσι γιατί αυτή καθαρίζεται με πολλές θλίψεις καί στερήσεις, καί με τη διακοπή της επαφής με τίς αμαρτωλές ενέργειες των κοσμικών, καί με την απονέκρωση του κοσμικού φρονήματος. Καί άμα ή καρδιά γίνει καθαρή, δε μολύνεται εύκολα ή καθαρότητα της από τα μικρά κακά συναπαντήματα, ούτε φο- βάται από τους μεγάλους καί φανερούς καί φοβερούς πολέμους με το διάβολο. Κι αυτό συμβαίνει, επειδή απέκτησε, έτσι να πούμε, δυνατό στομάχι, πού μπορεί πολύ γρήγορα να χωνέψει κάθε τροφή, πού δεν μπορούν να χωνέψουν οι άρρωστοι. Ώστε, όταν αποκτάμε την καθαρότητα γρήγορα, δηλ. σε λίγο χρόνο καί με λίγο κόπο, γρήγορα καί τη χάνουμε, καί μολυνόμαστε πάλι. Ενώ ή καθαρότητα, πού απο- κτήσαμε με πολλές θλίψεις καί σε μακρό χρόνο, δε φοβάται από καμιά προσβολή, γιατί ό Θεός τη δυναμώνει καί τη στηρίζει. Ας είναι δοξασμένο το όνομα του εις τους

αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Ή πνευματική δράση της καθαρής ψυχής

Οι ψυχές των ανθρώπων, όσο είναι μολυσμένες από την αμαρτία, καί σκοτεινές από τα πάθη, δεν μπορούν να δουν ούτε ή μία την άλλη, ούτε τον εαυτό τους. Εάν όμως μετανοήσουν καί γίνουν καθαρές και  γίνουν όπως πλάσθηκαν από το Θεό κατά τη δημιουργία του κόσμου, τότε βλέπουν από μακριά καί πολύ καθαρά τίς τρεις τάξεις πού αμέσως τώρα αναφέρω: δηλ. την τάξη των δαιμόνων, πού είναι κατώτερη τους, την ανώτερη, των αγγέλων, καί την ανθρώπινη, αφού οι ψυχές βλέπουν ή μια την άλλη. Καί μη νομίσεις ότι αλλοιώνονται οί ψυχές, καί ότι παίρνουν σωματική μορφή, καί τότε μόνο μπορούν καί βλέπουν είτε τους αγγέλους, είτε τους δαίμονες, είτε ή μια την άλλη, αλλά βλέπουν με την εξαγνισμένη φυσική τους ιδιότητα καί σύμφωνα με τον πνευματικό νόμο του Θεού. Εσύ μπορεί να πεις ότι είναι αδύνατο οί ψυχές να δουν δαίμονα ή άγγελο, εάν πρώτα δεν αλλοιωθούν καί δεν πάρουν άλλη μορφή. Σ' αυτή την περίπτωση όμως, δε θα βλέπει ή ψυχή, αλλά το σώμα. Καί αν είναι έτσι, για ποιο λόγο να καθαρισθεί ή ψυχή από τα πάθη καί τίς αμαρτίες; Βέβαια, καί σ' αυτούς πού έχουν ακάθαρτη ψυχή παρουσιάζονται κάποτε οί δαίμονες ή καί οί άγγελοι, αλλά τους βλέπουν τότε με τους σωματικούς οφθαλ- μούς, όταν φυσικά είναι ανάγκη να τους δούνε, όντας ακάθαρτοι. Όμως ή ψυχή πού έγινε καθαρή, βλέπει με τρόπο πνευματικό, με το διορατικό καί νοερό οφθαλμό της εξαγνισμένης φύσης της. Καί ότι οί ψυχές βλέπουν ή μια την άλλη, όντας μέσα στο σώμα τους, μην απορήσεις. Διότι θα σου φέρω μια αναμφισβήτητη απόδειξη παρουσιάζοντας σου έναν αξιόπιστο μάρτυρα, το μακάριο Μέγα Αθανάσιο. Αυτός λοιπόν είπε στο βιβλίο πού έγραψε για το Μέγα Αντώνιο, ότι κάποτε ό Μέγας Αντώνιος, ενώ προσευχόταν, είδε την ψυχή ενός άνθρωπου, πού ανέβαινε στους ουρανούς με μεγάλη τιμή, καί μακάρισε αυτόν πού αξιώθηκε να έχει τέτοια δόξα. Αυτή ή ψυχή ήταν του μακάριου Αμμούν από την έρημο της Νιτρίας. Το όρος εκείνο, στο όποιο ζούσε ό άγιος Αντώνιος απείχε από τη Νιτρία μια απόσταση δεκατριών ήμερων. Από το παράδειγμα αυτό έχει αποδει χθεί ότι, κι αν ακόμη βρίσκονται σε απόσταση αναμεταξύ τους οί τρεις πνευματικές τάξεις πού αναφέ- ραμε, όμως οί πνευματικές τους φύσεις βλέπουν ή μια την άλλη. Με όμοιο τρόπο, λοιπόν, καί οί ψυχές, όταν γίνουν καθαρές, δε βλέπουν με τα σωματικά μά- τια, αλλά με τα πνευματικά. Διότι με τη σωματική δράση βλέπουμε αυτά π ού είναι φανερά καί κοντά μας. Αυτά πού είναι μακριά καί δε φαίνονται χρειά - ζονται την πνευματική δράση. .

Το φως της αγίας Τριάδας λάμπει στην καθαρή ψυχή

. Όπως στην ησυχία καί στη γαλήνη της αισθητής θάλασσας κινείται καί κολυμβά το δελφίνι, έτσι στην από θυμό καί οργή ήσυχη καί γαλήνια θάλασσα της καρδιάς κινούνται πάντοτε τα μυστήρια καί οί θείες αποκαλύψεις, πράγμα πού κάνει την καρδιά να ευφραίνεται.

Όποιος θέλει να δει τον Κύριο μέσα του, κάνει σχέδια πώς να καθαρίσει την καρδιά του με την αδιάλειπτη μνήμη του Θεού. Καί έτσι, με τους φωτεινούς οφθαλμούς της διάνοιας του θα βλέπει πάντοτε τον Κύριο. Ό,τι συμβαίνει στο ψάρι πού βγαίνει από τη θάλασσα, το ίδιο συμβαίνει καί στο νου, πού φεύγει από τη μνήμη του Θεού καί περιπλανιέται στις ενθυμήσεις του κόσμου. Όσο ό άνθρωπος απομακρύνεται από την επικοινωνία με τους ανθρώπους, τόσο ό Θεός τον αξιώνει να έχει με την προσευχή καί με το νου του παρρησία ενώπιον του. Καί όσο ξεκόβει από την παρηγοριά πού δίνει αυτός ό κόσμος, τόσο καί αξιώνεται να χαίρεται τη χαρά του Θεού εν Πνεύματι Άγιω.

Ό τόπος της νοητής χαράς του Θεού είναι ή ψυ χή του καθαρού καί ό ήλιος πού λάμπει μέσα του είναι το φως της αγίας Τριάδας καί ό αέρας πού ανα πνέουν οί λογισμοί πού ενοικούν μέσα του, είναι το παράκλητο καί πανάγιο Πνεύμα,συγκάθεδροι δε αυτού είναι οί άγιοι καί ασώματοι "Άγγελοι" καί ή ζωή καί ή χαρά καί ή ευφροσύνη των αγίων Αγγέλων είναι ό ίδιος ό Χριστός, το αληθινό φως, πού γεννήθηκε από το φως του Θεού. Ό καθαρός άνθρωπος συνεχώς ευφραίνεται με τίς θεϊκές εμπειρίες της ψυχής του, καί θαυμάζει το κάλλος της, πού είναι λαμπερό εκατό φορές περισσότερο από τον ήλιο. Αύτη ή ψυχή του καθαρού είναι ή νέα Ιερουσαλήμ, καί ή βασιλεία του Θεού, πού είναι κρυμμένη μέσα μας κατά το λόγο του Κυρίου. Αυτή ή καθαρότητα είναι ή νεφέλη της δόξας του Θεού, στην οποία θα εισέλθουν μόνο όσοι έχουν καθαρή καρδιά, για να δουν το πρόσωπο του Κυρίου, καί θα φωτισθεί ό νους τους με την ακτίνα του θείου φωτός.

Ή διατήρηση της ψυχικής καθαρότητας

Ένας ευφυής καί πολύ σοφός γέροντας μου είπε: Με άνθρωπο πού αγαπάει τη φιλονικία καί θέλει σώνει καί καλά να επιβάλει τη γνώμη του πού έχει πονηρή σκέψη καί είναι αδιάντροπος στις αισθήσεις του, όπως στην δράση καί στην ακοή, (με τέτοιον άνθρωπο) να μην έχεις καμιά δοσοληψία, για νά μη χάσεις την ψυχική σου καθαρότητα, πού απέκτησες με πολύ κόπο, καί για νά

μη γεμίσεις την καρδία σου με σκοτάδι καί ταραχή.

ΛΟΓΙΣΜΟΙ

Οί αιτίες των λογισμών

Ή κίνηση των λογισμών στον άνθρωπο σε τέσσερις αιτίες οφείλεται. Πρώτη αιτία είναι το φυσικό θέλημα του σώματος (της σαρκός) δεύτερη είναι ή φαντασία πού προκαλούν τα αισθητά πράγματα του κόσμου, πού ακούμε και βλέπουμε τρίτη είναι οι εμπειρίες πού είχαμε στη ζωή μας καί τα παρα στρατήματα της ψυχής, πού τριγυρίζουν στο νου μας, καί τέταρτη, οί προσβολές των δαιμόνων, πού εκμεταλλεύονται τίς παραπάνω τρεις αιτίες καί μας πολεμούν να μας ρίξουν σε όλα τα πάθη. Γι' αυτό ό άνθρωπος, μέχρι να πεθάνει, δεν μπορεί να είναι χωρίς πειρασμούς καί χωρίς πόλεμο. Σκέψου τώρα καί κρίνε: Προτού να φύγει ό άνθρωπος άπ ' αυτή τη ζωή, είναι ενδεχόμενο να καταργηθεί μία από τίς τέσσερις αυτές αιτίες; καί ακόμη: Είναι δυνατό, το σώμα μας να μην αναγκασθεί να επιθυμήσει κάποιο από τα κοσμικά πράγματα; Εάν λοιπόν είναι παρά λογο να σκεφθούμε κάτι τέτοιο για το σώμα μας, μια καί ή ανθρώπινη φύση έχει ανάγκη από τα πράγματα του κόσμου, είναι επόμενο ότι τα πάθη παίρνουν α φορμές καί δουλεύουν σε κάθε ζωντανό άνθρωπο, είτε το θέλει είτε δεν το θέλει. Γι' αυτό

είναι ανάγκη κάθε άνθρωπος να προφυλάγεται μήπως καί πέσει όχι σε ένα μόνο πάθος, πού τον πολιορκεί συνεχώς, ούτε σε δύο, αλλά καί σε περισσότερα, επειδή φοράει αδύνατο σώμα. Όσοι νίκησαν τα πάθη με την ά σκηση στις αρετές, αν καί ενοχλούνται από τους λογισμούς καί από τίς προσβολές των τεσσάρων αιτιών πού αναφέραμε, παραμένουν ανίκητοι. Κι αυτό, γιατί έχουν μέσα τους τη δύναμη του Θεού καί αρπάζεται ό νους τους σε μνήμες άγιες καί θεϊκές.

Ή μελέτη της θείας Γραφής εξαφανίζει τους κακούς λογισμούς

Τίποτε δεν είναι τόσο ισχυρό να αποβάλει τίς εμπειρίες καί τίς μνήμες της παλιάς ακόλαστης ζωής, καί να διώξει τίς ενθυμήσεις πού κινούνται καί διεγεί- ρονται μέσα στη σάρκα, καί προκαλούν ταραχώδη σαρκική φλόγωση, όσο είναι το να βυθισθούμε ολόκληροι μέσα στον πόθο της μελέτης της θείας Γραφής, καί να αναζητούμε να εννοήσουμε τα βαθιά νοήματα της. Όταν οί λογισμοί του άνθρωπου εμποτιστούν από την ηδονή της επίμονης μελέτης της σοφίας του Θεού στη θεία Γραφή, με τέτοια αφοσίωση, πού να στύβει τους λόγους του Θεού, για να του φανερωθούν τα θεία νοήματα τους, ε, τότε, ό άνθρωπος αφήνει πίσω του το μάταιο κόσμο, λησμονεί ότι υπάρχει σ' αυτόν, καί εξαλείφει από την ψυχή του όλες τίς αμαρτωλές ενθυμήσεις της συσσωμάτωσης με τον κόσμο πολλές φορές μάλιστα, εξαφανίζει καί τους συνήθεις λογισμούς, πού έχουν σχέση με τίς σωματικές μας ανάγκες καί αναπαύουν τη φύση μας. Καί τότε ή ψυχή διαμένει σε έκσταση μέσα στα καινούρια συναπαντήματα στη θάλασσα των μυστηρίων του Θεού. Καί πάλι, όταν ό νους μας κολυμπά στη θάλασσα των θείων Γραφών καί δεν μπορεί να διεισδύσει στα βαθιά νοήματα τους, ώστε να κατανοήσει όλους τους θησαυρούς πού είναι κρυμμένοι στα βαθιά νερά τους, μας είναι αρκετή καί μόνο ή με πόθο μελέτη του λόγου του Θεού, για να δέσουμε σφιχτά τους λογισμούς μας καί να τους υποτάξουμε σε ένα μόνο, θαυμάσιο καί άγιο λογισμό, για να μην είναι ελεύθεροι καί τρέχουν κατά τα σαρκικά μας θελήματα, ό πως είπε ένας θεοφόρος άγιος.

Ποιος μοναχός έχει αναπαυμένο λογισμό

Ό μοναχός πού εξολοκλήρου αφιέρωσε τον εαυτό του στο Θεό, ζει με αναπαυμένο το λογισμό του. Χωρίς την αρετή της ακτημοσύνης δεν μπορεί , ή ψυχή να ελευθερωθεί από την ταραχή των λογισμών καί έξω από την ησυχία των σωματικών αισθήσεων, δεν μπορεί να νιώσει την ειρήνη του νου.

Πώς να αποδιώκεις τους ύπουλους λογισμούς

Ό άνθρωπος δεν πρέπει να αντιλέγει στους λογισμούς πού σπέρνει μέσα μας ύπουλα ό εχθρός, αλλά να τους αποδιώκει ικετεύοντας το Θεό να τον βοηθήσει. Αν κάνει αυτό, είναι σημάδι ότι ό νους του βρήκε τη σοφία πού δίνει ή χάρη του Θεού, και ότι ή αληθινή του φρόνηση τον ελευθέρωσε από πολλούς κόπους, πού θα είχε με το διάβολο. Ακολουθώντας, λοιπόν, αυτό το σύντομο δρόμο αποφεύγει την πολλή περιπλάνηση του στο μεγάλο καί δύσκολο δρόμο. Διότι δεν έχουμε τη δύναμη, σε κάθε περίσταση,  να φέρνουμε  λογικές  αντιρρήσεις  στους ενάντιους λογισμούς, για να τους σταματήσουμε , αλλά πολλές φορές μας πληγώνουν καί δεν μπορούμε να θεραπευθούμε, για πολύ καιρό. Οι δαίμονες έχουν πείρα έξι χιλιάδων χρόνων -από τότε δηλ. πού εξέ π ε σ α ν α π ό τη ν

α γ γε λ ι κ ή τ ο υ ς τά ξ η - κ α ί σ υ τώ ρ α προσπαθείς να φιλονικήσεις μαζί τους, ελπίζοντας ότι θα τους νικήσεις; Αντίθετα, αν πέσεις στα δίχτυα τους καί αρχίσεις να τους αντιμιλάς, θα ετοιμασθούν να σε πληγώσουν σε τέτοιο βαθμό, πού να μην αντέχει ή μικρή σοφία καί φρόνηση σου. Άλλα κι αν ακό μη καταφέρεις καί τους νικήσεις -ας κάνουμε κι αυτή την υπόθεση- ή βρόμα των λογισμών τους θα μολύνει το νου σου, καί ή δυσωδία τους θα μείνει για πολύ καιρό στην όσφρηση σου. Καλύτερα λοιπόν, με τον πρώτο τρόπο, δηλ. καταφεύγοντας στο έλεος του Θεού, να ελευθερωθείς με δέος από όλα ταύτα, διότι άλλη βοήθεια σαν του Θεού δεν έχουμε.

Όταν πέσει μέσα σου ό σπόρος κάποιου πο νηρού λογισμού, πού έχει σχέση με μακρινές εικόνες καί πραγματικότητες, είτε με εμπειρίες σου από το

παρελθόν, καί συνεχώς παρουσιάζεται ό λογισμός αυτός στο νου σου, να ξέρεις ότι ό διάβολος σου έχει κρύψει παγίδα. Σ' αυτή την περίπτωση κράτα τον εαυτό σου σε εγρήγορση καί προσοχή. Αν πάλι είναι κάποιος λογισμός από τους δεξιούς καί αγαθούς, να ξέρεις ότι ό Θεός θέλει να σου δώσει έναν καλύτερο τρόπο ζωής, καί γι' αυτό ή κίνηση του λογισμού είναι ασυνήθης για σένα.

Εάν όμως ό λογισμός πού έρχεται είναι σκοτεινός καί είσαι διστακτικός απέναντι του, γιατί δεν μπορείς να τον διακρίνεις καθαρά, αν δηλ. είναι δικός σου, ή κλέφτης, ή βοηθός, ή σου στήνει καμιά ενέδρα μόλο πού σου παρουσιάζεται με αγαθή μορφή, τότε να ετοιμασθείς να μην τον αντιμετωπ ίσεις με εκτενή καί έμπονη προσευχή, νύχτα καί μέρα, καί με πολλή αγρυπνία. Αυτό τον αμφίβολο λογισμό μην τον αποδιώξεις, μήτε να συμφωνήσεις μαζί του, αλλά κάνε με ζήλο

θερμή προσευχή, για να ξεκαθαρίσει το πράγμα. Καί μη σταματήσεις να επικαλείσαι τον

Κύριο, γιατί αυτός θα σου φανερώσει από που ειναι ό λογισμός.

ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ - ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ

Τον ταπεινό «υψώνει» καί δοξάζει ό Θεός

Όπως ή χάρη του Θεού πλησιάζει τον ταπεινόφρονα, έτσι στον υπερήφανο έρχονται οδυνηρές περιστάσεις. Οι οφθαλμοί του Κυρίου είναι στους ταπεινόφρονες, για να τους κάνει να ευφραίνονται στους υπερήφανους όμως εναντιώνεται, για να τους ταπεινώσει. Ό ταπεινός δέχεται συνεχώς το έλεος του Θεού, ενώ ό σκληρόκαρδος καί ολιγόπιστος βρίσκει στο δρόμο του συναπαντήματα φοβερά. Ταπείνωσε τον εαυτό σου για όλες τίς δωρεές πού δέχθηκες από το Θεό, μπροστά σε όλους τους ανθρώπους, καί θα δοξαστείς πιο πολύ παρά οι άρχοντες αυτού του κόσμου. Να προλαβαίνεις καί να χαιρετάς όλους τους ανθρώπους, καί να υποκλίνεσαι μπροστά τους, καί έτσι θα τιμηθείς πιο πολύ παρά αυτοί πού προσφέρουν ως δώρο χρυσάφι καθαρό.

Εξευτέλισε τον αμαρτωλό εαυτό σου, καί θα δεις μέσα σου τη δόξα του Θεού. Γιατί όπου βλαστάνει ή ταπείνωση, εκεί αφθονεί ή δόξα του Θεού. Εάν αγωνισθείς να εξευτελιστείς φανερά από τους ανθρώ πους, για να εξαλείψεις την υπερηφάνεια σου καί τον εγωισμό σου, ό Θεός θα σε κάνει να δοξαστείς. Εάν όμως ταπεινώνεσαι μέσα στην καρδιά σου, χω ρίς να σε βλέπουν οί άλλοι, τότε ό Θεός φανερώνει τη δόξα του στην καρδιά σου. Όταν έχεις μεγάλα α ξιώματα ή χαρίσματα, να γίνεις ευκαταφρόνητος, για να μην υψηλοφρονήσεις καί χάσεις τη χάρη του Θεού όταν πάλι βλέπεις ότι είσαι πολύ μικρός καί αδύναμος πνευματικά, μη κάνεις τον σπουδαίο. Να δέχεσαι με προθυμία την καταφρόνια των ανθρώπων, καί θα γεμίσεις από την τιμή του Θεού. Δε βλέπεις μέσα σου τα πολλαπλά τραύματα της αμαρτίας σου καί ζητάς να σε τιμήσουν; Απόφυγε τίς τιμές των ανθρώπων, για να σε τιμήσει ό Θεός, καί μην α γαπήσεις τίς τιμές, για να μην ατιμασθείς. Όποιος κυνηγάει την τιμή, αύτη φεύγει από μπροστά του, καί όποιος την αποφεύγει, ή τιμή θα τον κυνηγήσει | καί θα γίνει κήρυκας της ταπείνωσης του σε όλους τους ανθρώπους. Εάν καταφρονείς τον εαυτό σου ότι τίποτε δεν είσαι χωρίς τη χάρη του Θεού, για να μην τιμηθείς από τους ανθρώπους, θα σε φανερώσει για την ταπείνωση σου. Εάν από αληθινή ταπείνωση κατηγορήσεις τον εαυτό σου, θα επιτρέψει ό Θεός σε όλα τα κτίσματα του να σε επαινέσουν. Καί θα ανοίξει μπροστά σου ή πόρτα της δόξας του Πλαστουρ γού σου, καί θα σε επαινέσουν, διότι έγινες στην πραγματικότητα κατ' εικόνα καί καθ' όμοίωσιν του Θεού.

Ποιος έχει δει άνθρωπο πού να λάμπει με τίς α ρετές του, αλλά να φαίνεται ευκαταφρόνητος στους ανθρώπους; Πού ή ζωή του να είναι φωτεινή καί να είναι σοφός στη γνώση, αλλά να έχει ταπεινό φρόνημα; Μακάριος είναι όποιος κατά Θεόν ταπεινώνει τον εαυτό του σε όλες τίς περιστάσεις καί μπροστά σε όλους τους ανθρώπους, γιατί αυτός θα δοξαστεί γιατί ένας τέτοιος άνθρωπος, πού ταπεινώνει τον εαυτό του καί τον μικραίνει, από το Θεό δοξάζεται. Καί αν κανείς υπομένει καί πείνα καί δίψα για την αγάπη του Θεού, όπως οί Απόστολοι καί οί Μάρτυρες, θα τον μεθύσει ό Θεός με τα επουράνια αγαθά του. Καί όποιος δεν έχει να ντυθεί για την αγάπη του Θεού, τον ντύνει ό Θεός με τη στολή της αφθαρσίας καί της δόξας. Καί όποιος ζει στη φτώχεια για την αγάπη του Θεού, ό Θεός τον παρηγορεί με τον αληθινό του πλούτο. Ταπείνωσε τον εαυτό σου για την αγάπη του Θεού, όπως ό Κύριος καί οί Άγιοι, καί χωρίς να το καταλάβεις θα  δοξαστείς πολύ σε όλη σου τη ζωή. Να θεωρείς τον εαυτό σου αμαρτωλό, για να είναι δίκαιη όλη ή ζωή σου. Μη φανερώνεις τη σοφία σου, για να μην υψηλοφρονήσεις, καί μη κάνεις το σοφό, ενώ είσαι άμαθης. Καί εάν τον αφελή καί τον αμαθή ή ταπείνωση του τον υψώνει, πό σης άραγε τιμής θα γίνει πρόξενος (ή ταπείνωση) για τους μεγάλους καί σπουδαίους ανθρώπους;

Να φεύγεις μακριά από την κενοδοξία, καί θα δοξαστείς. Να φοβάσαι την υπερηφάνεια, καί θα θεωρείσαι σπουδαίος. Ή κενοδοξία δε δόθηκε στους ανθρώπους από το Θεό, ούτε ή υψηλοφροσύνη στις γυναίκες. Αν με τη θέληση σου απαρνήθηκες, μοναχέ, όλα τα κοσμικά πράγματα, για τιποτένιο πράγμα σε καμιά περίπτωση να μη φιλονικήσεις. Αν σιχάθηκες την κενοδοξία, φεύγε μακριά άπ' αυτούς πού την κυνηγούν. Να αποφεύγεις αυτούς πού αγαπ ούν τίς περιουσίες

καί να μη ζητάς αλλά αποκτήματα.

Να συναναστρέφεσαι με αυτούς πού έχουν ταπείνωση, καί θα μάθεις καί συ τους τρόπους τους. Γιατί αν το να βλέπεις τους ταπεινούς είναι ωφέλιμο, πόσο μάλλον ή διδασκαλία τους.

Να τιμάς τον πλησίον σου

Πίεσε τον εαυτό σου, όταν συναντήσεις ένα άλλον άνθρωπο, να τον τιμήσεις πάνω από την αξία του. Φίλησε του τα χέρια καί τα πόδια, καί κράτησε τα χέρια του με πολλή τιμή καί βάλε τα στα μάτια σου, καί παίνεψε τον καί γι' αυτά πού δεν έχει. Καί όταν αποχωρισθεί από σένα, πες γι' αυτόν ότι καλό καί σπουδαίο γιατί με αυτό τον τρόπο, ή με παρόμοιους τρόπους, τον προσελκύεις στο καλό, καί τον αναγκάζεις να ντρέπεται για τα καλά λόγια πού του απηύθυνες. Καί σπέρνεις μέσα του σπέρματα αρετής. Κι όσο για σένα, από μια τέτοια συνήθεια πού αποκτάς με τον καιρό, τυπώνεται μέσα σου αγαθός χαρακτήρας, καί αποκτάς πολλή ταπείνωση, καί χωρίς κόπο κατορθώνεις μεγάλες αρετές. Κι όχι μόνο

αυτό, αλλά κι αν έχει αυτός κάποια ελαττώματα, καθώς εσύ τον τιμάς, με ευχαρίστηση δέχεται εκ μέρους σου τη θεραπεία από συστολή για την τιμή πού του απέδωσες.

Ή ταπείνωση είναι στολή της θεότητας

Θέλω ν' ανοίξω το στόμα μου, αδελφοί, καί να μιλήσω για την υψηλή υπόθεση της ταπεινοφροσύνης. Όμως φοβάμαι πολύ, όπως φοβάται εκείνος πού πρόκειται να μιλήσει για το Θεό με τους δικούς του συλλογισμούς. Γιατί ή ταπείνωση είναι στολή της Θεότητας. Ό Υιός δηλ. καί Λόγος του Θεού, πού έγινε άνθρωπος, την ταπεινοφροσύνη ντύθηκε, καί συναναστράφηκε μαζί μας με αυτήν μέσα στο ανθρώ- πινο σώμα. Καί οποίος ντυθεί την ταπεινοφροσύνη, πραγματικά γίνεται όμοιος

με το Λόγο του Θεού, πού κατέβηκε από το δικό του ύψος καί σκέπασε με την ταπεινοφροσύνη τη μεγαλοσύνη καί τη δόξα του, για να μην καταφλεχθή ή κτίση, βλέποντας τη θεότητα του. Διότι ή κτίση δεν μπορούσε να τον αντικρίσει, αν δεν έπαιρνε ένα μέρος από αυτήν, δηλ. το ανθρώπινο σώμα, ώστε να επικοινωνήσει μαζί της. Ούτε μπορούσαν οί κτιστές υπάρξεις να ακούσουν τα λόγια του πρόσωπο με πρόσωπο. Διότι ούτε οί Ισραηλίτες μπόρεσαν να ακούσουν τη φωνή του, όταν λάλησε προς αυτούς μέσα από τη νεφέλη. Γι' αυτό είπαν στο Μωϋσή (Εξ. 20, 19): "Ας λαλήσει ό Θεός μαζί σου, καί συ πες μας τους λόγους του, καί ας μη λαλήσει ό Θεός μαζί μας, για να μην πεθάνουμε.

Τώρα όμως, πού ό Θεός έχυσε τη χάρη του στον κόσμο με την παρουσία του, δεν κατέβηκε σε μας με σεισμό καί φωτιά, ούτε με φοβερή καί δυνατή φωνή, αλλά ήρθε όπως ή βροχή στο κουρεμένο μαλλί του προβάτου καί όπως ή σταγόνα πού στάζει στο χώμα απαλά, καί συναναστράφηκε μαζί μας με ανθρώπινη μορφή. Σκέπασε δηλ., όπως σκεπάζουμε ένα θησαυρό, με την ανθρώπινη σάρκα τη δόξα του, καί επικοι- νωνούσε μαζί μας με κείνο το σώμα πού κατασκεύασε το θείο του νεύμα από τον κόλπο της παρθένου καί Θεοτόκου Μαρίας, ώστε βλέποντας τον ως άνθρωπο να συναναστρέφεται μαζί μας, να μη ταραχθούμε από τη θεωρία του. Γι' αυτό το λόγο, οποίος φορέσει εκείνη τη στολή της ταπεινοφροσύνης, με την οποία τον είδε ή κτίση μέσα στο ανθρώπινο σώμα πού φόρεσε ό κτίστης, τον ίδιο το Χριστό ντύνεται. Καί αντί να ντύνεται την κοσμική τιμή καί την εξωτερική δόξα, στολίζεται με το εσωτερικό ένδυμα της ταπεινοφροσύνης. Γι' αυτό καί τα λογικά κτίσματα, βλέποντας έναν οποιοδήποτε άνθρωπο να φοράει αυτό το ομοίωμα της ταπεινοφροσύνης, ακόμη καί με τη σιωπή τους τον προσκυνούν, τιμώντας τον Κύριο τους, πού τον είδαν να τη φοράει καί να συναναστρέφεται μαζί τους μέσω αυτής. Ποιο κτίσμα, αλήθεια, δεν ευλαβείται τη θεωρία του ταπεινόφρονα; Όμως μέχρι πού αποκαλύφθηκε σε όλους ή δόξα της ταπεινοφροσύνης, ήταν ευκαταφρόνητη ή θεωρία της, μόλο πού ήταν γεμάτη αγιότητα. Τώρα όμως ανέτειλε σαν τον ήλιο ή δόξα της στα μάτια

των ανθρώπων. Καί κάθε συνετός άνθρωπος την τιμά, οπού καί αν φανεί. Γι' αυτό ούτε οί εξ αγνοίας εχθροί της αλήθειας δεν τη θεωρούν ευκαταφρόνητη, αν καί αυτός πού την απέκτησε φαίνεται φτωχότερος άπ' όλα τα κτίσματα. Ωστόσο, όποιος έμαθε την ταπείνωση, τιμάται από τα λογικά κτίσματα σαν να φοράει στε φάνι καί βασιλική πορφύρα.

Kindly Bookmark this Post using your favorite Bookmarking service: