Χτίσε τήν προσωπικότητα του παιδιού σου
Αρχιμανδρίτου Διονυσίου Δ. Μπέκου
Κάνε το παιδί σου έξυπνο
Θα πρέπει πάντως να φροντίσουμε να μην «παραφορτώσουμε» το παιδί μας με αγγλικά, γαλλικά, μουσική, ρυθμική γυμναστική, ιδιαίτερα μαθήματα στο σπίτι και ό,τι άλλο, «επενδύοντας» έτσι στο παιδί μας τις δικές μας ανεκπλήρωτες επιθυμίες και τις προσωπικές μας φιλοδοξίες. Κάτι τέτοιο μπορεί να αποβεί ολέθριο και καταστρεπτικό για την προσωπικότητα και την πραγματική πρόοδο του παιδιού μας. Ας επιτρέψουμε στο παιδί μας να έχει αρκετό ελεύθερο χρόνο για παιχνίδι και για ελεύθερες ασχολίες και δραστηριότητες και γενικά να ζήσει σαν παιδί τα παιδικά του χρόνια, αρκετά ξέγνιαοτο και αμέριμνο. γ) Η ομάδα των συμμαθητών και των φίλων: Σ' αυτή την ηλικία «τα παιδιά δημιουργούν διάφορες ομάδες για το παιχνίδι τους, που γίνεται τώρα περισσότερο επεξεργασμένο και ομαδικό. Οι ομάδες που δημιουργούν τα παιδιά στα παιχνίδια τους, δεν είναι αυστηρά καθορισμένες, όπως συμβαίνει αυτό αργότερα στην εφηβική ηλικία. Οι συντροφιές τους επίσης δε συνεπάγονται στενούς συναισθηματικούς δεσμούς, αλλά είναι συντροφιές που τις δημιουργεί η κοινή ανάγκη όσων συμμετέχουν για να παίξουν... Οι ομάδες αυτές δημιουργούνται πολύ εύκολα, αλλά διαλύονται επίσης με μεγάλη ευκολία»
Όπως τονίζει ο Καθηγητής των Παιδαγωγικών Αλ. Κοσμόπουλος, «οι μαθητικές συντροφιές ή ομάδες δένουν το παιδί με το σχολείο περισσότερο από τα μαθήματα. Ο σημερινός μάλιστα μικρός μαθητής, ξεκομμένος και συνήθως χωρίς σχέσεις με τα «γειτονοπούλα», καλύπτει τις συντροφικές του ανάγκες παίζοντας με τους συμμαθητές. Έτσι στη συνείδηση του η ομάδα των συνομηλίκων αποκτά τεράστιο κύρος και μάλιστα, συσπειρώνεται πολλές φορές και ενάντια στο δάσκαλο. Η συμμόρφωση στο πνεύμα της ομάδας είναι η πρώτη υποχρέωση του μέλους, ήδη από την ηλικία αυτή. Δηλαδή δεν πρέπει να ξεχνούμε πως το πνεύμα της ομάδας πολλές φορές έρχεται σ' αντίθεση με τις σχολικές ή τις οικογενειακές προτροπές και δεν είναι σπάνιο να κυριαρχεί περισσότερο απ' αυτές πάνω στο παιδί... Έχει πολύ μεγαλύτερη σημασία, για τη συνείδηση του 7χρονου παιδιού, η απόρριψη του από το γκρουπ των συνομηλίκων (που ήταν γι' αυτό το καταφύγιο του), παρά από το γκρουπ των ενηλίκων. Μέσα στην ομάδα των συνομηλίκων εκπαιδεύεται το παιδί στις χαρές και στις δυσκολίες της συνεργασίας. Προσπαθεί να βρει τη χρυσή τομή ανάμεσα στην κατοχύρωση του εγώ του και στην κοινωνικότητα». Προς το τέλος της ηλικίας αυτής, 9-12 ετών, «η ομάδα δημιουργείται αυθόρμητα, αποκτά ιδιαίτερους σκοπούς, έχει διακριτικά και τα μέλη της στρατολογούνται εκλεκτικά, απαιτεί δε την υπακοή στον αρχηγό και στους νόμους της ομάδας». Με τον τρόπο μας αυτό δημιουργούμε στα παιδιά μας «ενοχές», που μπορεί να κλονίσουν την ψυχική τους υγεία και να τους δημιουργήσουν πολλά ψυχολογικά προβλήματα. Δεν φθάνει όμως να αποφεύγουν οι γονείς τα λάθη και τις ενέργειες, που μπορεί να βλάψουν ψυχικά το παιδί τους.
Θα πρέπει να προχωρήσουν και στη θετική βοήθεια της ψυχικής ανάπτυξης του παιδιού τους. Και βοηθούν οι γονείς αποφασιστικά το παιδί τους στο να αποκτήσει ψυχική αυτονομία, να προχωρήσει στην αυτοπραγμάτωση του και να δημιουργήσει μία δυνατή προσωπικότητα: Όταν έχουν καλές σχέσεις μεταξύ τους και δημιουργούν μία αρμονική οικογένεια κι ένα ευχάριστο οικογενειακό κλίμα. Όταν προσφέρουν στο παιδί τους, από τη στιγμή που θα γεννηθεί, την πλήρη και ανυπόκριτη αποδοχή τους, τη ζεστασιά τους, τη στοργή τους και το αίσθημα της ασφάλειας και της σιγουριάςΌταν δείχνουν ότι είναι χαρούμενοι και περήφανοι για το παιδί τους.Όταν το παίρνουν για μεγάλο και του φέρονται σαν σε μεγάλον. Όταν δίνουν «αξία» στο παιδί τους και δείχνουν ειλικρινά και έμπρακτα πόσο το εκτιμούν και πόσο πολύτιμο είναι γι' αυτούς. Όταν δεν εμποδίζουν την έμφυτη τάση και ορμή του παιδιού τους για αυτονομία και ανεξαρτησία, αλλά την ενισχύουν και την κατευθύνουν στη σωστή πορεία της. Όταν ενθαρρύνουν κάθε χρήσιμη δραστηριότητα, πρωτοβουλία και αυτενέργεια του παιδιού τους. Όταν του προσφέρουν υπευθυνότητες και δυνατότητες να έχει τη δική του προσωπική ζωή, με τις προσωπικές του προτιμήσεις, αποφάσεις και επιλογές.Όταν το επαινούν και δείχνουν την επιδοκιμασία τους και το θαυμασμό τους για κάθε του προσπάθεια και για κάθε έργο του και κατόρθωμα τουΌταν σέβονται την προσωπικότητα του παιδιού τους και λαμβάνουν υπ' όψη τους τα συναισθήματα, τις προτιμήσεις και τις δραστηριότητες του παιδιού τους. Όταν αντιμετωπίζουν τα παιδιά τους σαν πρόσωπα και σέβονται την ατομικότητα τους, αποφεύγοντας να τα βάλουν, «σώνει και καλά», στο «δικό τους καλούπι».
Γενικά, όταν δημιουργούν τις κατάλληλες συνθήκες και ευκαιρίες, στις οποίες το παιδί τους θα μπορέσει να αναπτύξει τις σωματικές και τις πνευματικές του δυνάμεις και ικανότητες και να προχωρήσει στην ψυχική του ανάπτυξη και ολοκλήρωση. Τέλος, οι γονείς βοηθούν αποτελεσματικά τα παιδιά τους, όταν οι ίδιοι έχουν πραγματική «αξία», όταν είναι «κάποιοι», όταν έχουν να προσφέρουν κάτι σπουδαίο και ουσιαστικό στα παιδιά τους κι όταν τα νεαρά τους βλαστάρια μπορούν αυθόρμητα και πηγαία να τους εκτιμούν ειλικρινά, ακόμη και να τους θαυμάζουν.
Όπως η 14χρονη κόρη του αμερικανού Ψυχολόγου F. Dodson (Φ. Ντόντσον), που ύστερα από μια εγκάρδια συζήτηση με τον πατέρα της, γεμάτη από πηγαία εκτίμηση και ειλικρινή θαυμασμό προς τον πατέρα της είπε: «Ω! Μπαμπά, είμαι στ' αλήθεια πολύ τυχερή να έχω έναν πατέρα σαν και σένα. Είσαι τόσο πολύ μορφωμένος, ξέρεις τόσα πολλά πράγματα !» Με άλλα λόγια όσο περισσότερη ψυχική υγεία και αυτονομία έχουν οι γονείς και όσο πιο δυνατή προσωπικότητα διαθέτουν, τόσο πιο πολύ και πιο αποφασιστικά θα βοηθήσουν τα παιδιά τους στην ψυχική τους ανάπτυξη και ολοκλήρωση, στην αυτοπραγμάτωση τους και στη δημιουργία μιας υγιούς και ισχυρής προσωπικότητας, που αποτελεί το σπουδαιότερο προσόν του ανθρώπου για την ευτυχία και την πρόοδο του στη ζωή.
Και ας κλείσω την παράγραφο και το κεφάλαιο αυτό με το χαρακτηριστικό επίγραμμα της Nolte, που έχει μεγάλη σχέση με την προσφορά των γονιών στη διαμόρφωση του χαρακτήρα και της προσωπικότητας των παιδιών. Το επίγραμμα αυτό έχει ως εξής: «Τα παιδιά μαθαίνουν τις καταστάσεις που ζουν Αν το παιδί ζει με επίκριση μαθαίνει να καταδικάζει. Αν το παιδί ζει με έχθρα μαθαίνει να μαλώνει. Αν το παιδί ζει με φόβο μαθαίνει να είναι φοβισμένο. Αν το παιδί ζει με οίκτο μαθαίνει να λυπάται τον εαυτό του. Αν το παιδί ζει με γελοιοποίηση μαθαίνει να είναι ντροπαλό. Αν το παιδί ζει με ζήλια μαθαίνει τι είναι ο φθόνος. Αν το παιδί ζει με ντροπή μαθαίνει να αισθάνεται ένοχο. Αν το παιδί ζει με ενθάρρυνση μαθαίνει να έχει αυτοπεποίθηση Αν το παιδί ζει με ανεκτικότητα μαθαίνει να είναι υπομονετικό. Αν το παιδί ζει με έπαινο μαθαίνει να εκτιμά. Αν το παιδί ζει με αποδεκτικότητα μαθαίνει να αγαπά. Αν το παιδί ζει με επιδοκιμασία μαθαίνει να εκτιμά τον εαυτό του. Αν το παιδί ζει με αναγνώριση των προσπαθειών του μαθαίνει ότι είναι καλό να έχει στόχους στη ζωή. Αν το παιδί ζει μέσα σε συνθήκες που τα αγαθά μοιράζονται μαθαίνει να είναι γενναιόδωρο. Αν το παιδί ζεί με τιμιότητα μαθαίνει τι είναι η αλήθεια και η δικαιοσύνη. Αν το παιδί ζει με ασφάλεια μαθαίνει να έχει πίστη στον εαυτό του και στους άλλους. Αν το παιδί ζει με φιλικότητα μαθαίνει ότι η ζωή έχει νόημα. Αν εσύ ζεις με γαλήνη το παιδί σου θα έχει ψυχική ειρήνη. Το παιδί σου με ποια από τις παραπάνω καταστάσεις ζει;» (Dorothy Law Nolte)
Εισαγωγή και δημοσίευση κειμένων στο Ορθόδοξο Διαδίκτυο :
ΧΤΙΣΕ ΤΗΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΣΟΥ
ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ Δ. ΜΠΕΚΟΥ ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΟΥ
(Η αναφαίρετη προίκα του παιδιού σου: Η ψυχική αυτονομία και η ολοκληρωμένη προσωπικότητα)
ΠΡΟΛΟΓΟΣ της Ψυχολόγου Σπυριδούλας Ευαγγέλου Λέκκου
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 1988
Η ηλεκτρονική επεξεργασία, επιμέλεια κειμένων και εικόνων έγινε απο τόν Ν.Β.Β
Επιτρέπεται η αναδημοσίευση κειμένων με αναφορά πηγής το Ιστολόγιο
ΠΗΔΑΛΙΟΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ
http://www.alavastron.net/
Αναρτήσεις
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου