Χτίσε τήν προσωπικότητα του παιδιού σου
Αρχιμανδρίτου Διονυσίου Δ. Μπέκου
Δύο περιστατικά απο τη ζωή του Χριστού
2. ΔΥΟ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ ΑΠΟ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
Για το αν θέλει και αν εγκρίνει ο Χριστός να έχουν τα παιδιά μας ψυχική αυτονομία και ανεξαρτησία, θα αναφέρω δύο περιστατικά από τη ζωή του Κυρίου, που δίνουν παραστατικά και ανάγλυφα την απάντηση που ζητάμε στο ερώτημα μας. α) Το πρώτο περιστατικό, που είναι γνωστό σε όλους, είναι το εξής: Όταν ο Ιησούς έγινε 12 ετών, ο Ιωσήφ και η Παναγία τον παίρνουν για πρώτη φορά μαζί τους στα Ιεροσόλυμα για τη γιορτή του Πάσχα. Όταν τελείωσαν οι μέρες της γιορτής, χωρίς να το αντιληφθούν, ο 12ετής Ιησούς έμεινε στα Ιεροσόλυμα, ενώ αυτοί πήραν το δρόμο της επιστροφής για τη Ναζαρέτ, νομίζοντας ότι ο Ιησούς είναι μαζί με τα άλλα παιδιά στο καραβάνι των προσκυνητών. Το βράδυ ψάχνουν να τον βρουν, αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Έτσι η Παναγία και ο Ιωσήφ, γεμάτοι αγωνία και «με την ψυχή στο στόμα», γυρίζουν στα Ιεροσόλυμα ψάχνοντας και αναζητώντας να βρουν τον Ιησούν. Η λαχτάρα και η αγωνία της Παναγίας μας φαίνονται ανάγλυφα στα λόγια που είπε, όταν βρήκε τον Κύριο:
«Τέκνον, τί έποίησας ήμΐν οϋτως; 'Ιδού ό πατήρ σου κάγώ όδυνώμενοι έζητοϋμέν σε» (Λουκ. β' 48). Παιδί μου, γιατί μάς το έκανες αυτό; Τρεις μέρες τώρα ψάχνουμε να σε βρούμε γεμάτοι πόνο και αγωνία! Και ο Χριστός απαντά: «Τί ότι έζητεΐτέ με; Ούκ ηδειτε ότι έν τοις τού πατρός μου δει εΐναί με;» Γιατί να με ζητάτε και να με ψάχνετε... Δεν ξέρατε, ότι στον οίκο του πατέρα μου πρέπει να είμαι; Αυτό είναι το γνωστό σε όλους περιστατικό. Ο Χριστός σε ηλικία 12 ετών μένει «εν γνώσει» του μακριά από τους γονείς του. Και επειδή ο Κύριος με τη ζωή του είναι «υπογραμμός» για κάθε πιστό, είναι σαν να μας λέει: Όταν το παιδί σας γίνει 12 ετών και πέρα, τότε είναι ικανό να προστατέψει μόνο του τη ζωή και την ακεραιότητα του. Μη γίνεσθε η σκιά τού παιδιού σας και μην το κρατάτε συνεχώς δεμένο με τον εαυτό σας. Όσο το παιδί σας μεγαλώνει, τόσο και θα πρέπει να μπορεί να ζήσει μακριά σας και χωρίς την παρουσία σας. Το παιδί σας δεν είναι ούτε κτήμα σας, ούτε ιδιοκτησία σας, ούτε ένα κομμάτι του εαυτού σας. Το παιδί σας είναι μια ιδιαίτερη και ξεχωριστή προσωπικότητα, που έχει δικαίωμα και προορισμό να ζήσει τη δική του προσωπική ζωή. β) Το δεύτερο περιστατικό είναι η αποστολή των Μαθητών από το Χριστό, για να κηρύξουν το Ευαγγέλιο. Κατά το β' έτος της δημόσιας δράσης Του ο Κύριος «προσκαλεί τους δώδεκα καί ήρξατο αυτούς άποστέλλειν δύο δύο καί έδίδου αύτοΐς έξουσίαν των πνευμάτων των ακαθάρτων...
Καί εξελθόντες έκήρυσσον ίνα μετανοήσωσι, καί δαιμόνια πολλά έξέβαλλον, καί ήλειφον έλαίω πολλούς αρρώστους καί έθεράπευον» (Μάρκ. στ', 7,12-13). Και στη συνέχεια «άνέδειξεν ό Κύριος καί ετέρους έβδομήκοντα, καί άπέστειλεν αυτούς άνά δύο πρό προσώπου αύτοϋ εις πάσαν πόλιν καί τόπον ού ήμελλεν αυτός έρχεσθαι» (Λουκ. ι', 1). Και σ' αυτούς πάλι ο Κύριος δίνει την ίδια εντολή, δηλαδή να κηρύττουν το Ευαγγέλιο της Βασιλείας του Θεού και να θεραπεύουν τους ασθενείς. Με την ενέργεια Του αυτή ο Κύριος δείχνει έμπρακτα, ότι όχι μόνο δέχεται και εγκρίνει την ψυχική αυτονομία και ανεξαρτησία του ανθρώπου, αλλά και την ενισχύει και τη στηρίζει. Στέλλοντας ο Χριστός τους Μαθητές· Του να κηρύξουν το Ευαγγέλιο, τους δείχνει εμπιστοσύνη, τους παραχωρεί πρωτοβουλία και τους δίνει άμεση και σπουδαία υπευθυνότητα. Είναι και αποδεικνύεται πράγματι ο μεγάλος και ασύγκριτος Παιδαγωγός. Θυμάσαι ασψαλώς πόσες φορές έχω τονίσει, ότι για να βοηθήσεις το παιδί σου στην ψυχική του ανάπτυξη και αυτονομία, πρέπει να του δείχνεις εμπιστοσύνη και να του δίνεις πρωτοβουλίες και υπευθυνότητες. Αυτό λοιπόν κάνει και ο Χριστός. Δεν σκέπτεται και δεν λέει ο Χριστός: Αυτοί οι Μαθητές μου είναι ακόμη γεμάτοι ελαττώματα και αδυναμίες... Αν δεν είμαι εγώ μαζί τους, «θα μου τα κάνουν θάλασσα»... Αντί για καλό θα κάνουν κακό... Δεν τους στέλλω λοιπόν πουθενά, για να έχω το κεφάλι μου ήσυχο! Αυτά σκέπτονται κι αυτά πιστεύουν μερικοί γονείς για τα παιδιά τους. Τα θεωρούν ανίκανα και αδύναμα. Και γι' αυτό ούτε εμπιστοσύνη τους έχουν, ούτε πρωτοβουλίες και υπευθυνότητες τους δίνουν. Στην πραγματικότητα, αυτοί οι γονείς δεν έχουν σιγουριά και εμπιστοσύνη στον εαυτό τους. Γι' αυτό και δεν έχουν την ψυχική δύναμη να δείξουν εμπιστοσύνη στα παιδιά τους, να τους δώσουν πρωτοβουλίες και να τους αναθέσουν υπευθυνότητες. Αυτοί οι γονείς διακατέχονται από κάποιον αόριστο φόβο, ότι τα παιδιά τους δεν «θα τα καταφέρουν». Ότι, αν δεν είναι αυτοί μαζί, τα παιδιά τους «θα τα κάνουν θάλασσα». Ο Χριστός όμως είναι ελεύθερος από τέτοιους φόβους και τέτοιες ανησυχίες. Γνωρίζει πολύ καλά τι μπορούν και τι δεν μπορούν να επιτύχουν οι Μαθητές Του. Γι' αυτό ακριβώς μπορεί να τους δείχνει εμπιστοσύνη και να τους δίνει πρωτοβουλίες και υπευθυνότητες.
Με το παραπάνω περιστατικό ο Κύριος μας διδάσκει έμπρακτα και μία άλλη μεγάλη παιδαγωγική αλήθεια. Ότι δηλαδή δίνοντας στα παιδιά μας πρωτοβουλίες και υπευθυνότητες, θα πρέπει να ενεργούμε με πολλή σύνεση και προσοχή. Γιά κοίταξε με πόση σοφία και σύνεση φέρεται και ενεργεί ο Χριστός. Δεν τους λέει να πάνε ένας ένας, να πάνε όπου θέλουν και να πουν και να κάνουν ό,τι αυτοί νομίσουν και θελήσουν. Η πρώτη εμπειρία και η πρώτη επιτυχία τους θα είχε μεγάλη σημασία για τους Μαθητές Του. Γι' αυτό ακριβώς τους στέλλει δύο δύο, ώστε ο ένας να βοηθάει, να στηρίζει και να ενισχύει τον άλλον. Δεν πρέπει με κανένα τρόπο να διακινδυνεύσει κάποια αποτυχία ή κάποια απογοήτευση ενός ή περισσοτέρων από τους Μαθητές Του. Στη συνέχεια τους συνιστά να μην πάνε προς το παρόν στους εθνικούς και στους Σαμαρείτες, αλλά μόνον «προς τά πρόβατα τά άπολωλότα οίκου Ισραήλ» (Ματθ. Γ 6). Ακόμη τους δίνει λεπτομερείς οδηγίες και συμβουλές, πώς να φερθούν και πώς να ενεργήσουν (Μαθτ. Γ 5-31), και έτσι τους αποστέλλει στην πρώτη τους ιεραποστολική περιοδεία. Έτσι λοιπόν κι εσύ, αναθέτοντας κάποια πρωτοβουλία ή υπευθυνότητα στο παιδί σου, θα πρέπει πρώτα να κοιτάζεις, αν αυτή είναι στα μέτρα και στις δυνατότητες του παιδιού σου. Και ακόμη να του δίνεις όλα τα αναγκαία μέσα, υλικά και πνευματικά, και να οργανώνεις την προσπάθεια του κατά τέτοιο τρόπο, ώστε η επιτυχία του να είναι κάτι παραπάνω από εξασφαλισμένη.
Χωρίς καμία αμφιβολία με μια τέτοια συμπεριφορά βοηθάς αποτελεσματικά το παιδί σου στην ψυχική του ανάπτυξη και ολοκλήρωση. Τέλος, όταν αναθέσεις στο παιδί σου κάποια πρωτοβουλία ή κάποια υπευθυνότητα και κείνο τη φέρει σε αίσιο πέρας, μην παραλείψεις να του δείξεις το ενδιαφέρον σου. Να το ρωτήσεις, αν συνάντησε τυχόν δυσκολίες και εμπόδια. Και να του προσφέρεις ειλικρινή την επιδοκιμασία σου, την εκτίμηση του και τον έπαινο σου. Αυτά ακριβώς εφήρμοσε και ο Κύριος μετά την επιστροφή των Αποστόλων από την πρώτη τους εκείνη περιοδεία. «Καί συνάγονται οί απόστολοι προς τόν Ίησοϋν καί άπήγγειλαν αύτφ πάντα, καί όσα εποίησαν καί δσα έδίδαξαν» (Μάρκ. στ' 30). Και δείχνοντας ο Κύριος έμπρακτο το ενδιαφέρον Του λέγει στους Μαθητές Του: «Δεύτε ύμεΐς αυτοί κατ' ιδίαν εις έρημον τόπον καί άναπαύεσθε ολίγον» (Μάρκ στ' 31). Ο Κύριος φροντίζει και για τη σωματική ανάπαυση των Μαθητών Του, ύστερα από τον κόπο της πρώτης τους περιοδείας. Εκεί, στην ήσυχη εξοχή, θα είχε την ευκαιρία να τους ακούσει, να του πουν με άνεση πώς τα πέρασαν και τι δυσκολίες συνάντησαν, αλλά και τι χαρές και επιτυχίες είχαν. Και ακόμη, ύστερα από την εμπειρία και την επιτυχία τους αυτή, να τους δώσει συμπληρωματικές οδηγίες και συμβουλές για τη συνέχιση και την επιτυχή εκπλήρωση του θείου έργου και της σωτήριας αποστολής, την οποίαν ήδη είχαν αναλάβει. Έτσι ο Κύριος μας δείχνει με το παράδειγμα Του, πώς να βοηθάμε τα παιδιά μας στην ψυχική τους ανάπτυξη και στην ολοκλήρωση της προσωπικότητας τους.
Εισαγωγή και δημοσίευση κειμένων στο Ορθόδοξο Διαδίκτυο :
ΧΤΙΣΕ ΤΗΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΣΟΥ
ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ Δ. ΜΠΕΚΟΥ ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΟΥ
(Η αναφαίρετη προίκα του παιδιού σου: Η ψυχική αυτονομία και η ολοκληρωμένη προσωπικότητα)
ΠΡΟΛΟΓΟΣ της Ψυχολόγου Σπυριδούλας Ευαγγέλου Λέκκου
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 1988
Η ηλεκτρονική επεξεργασία, επιμέλεια κειμένων και εικόνων έγινε απο τόν Ν.Β.Β
Επιτρέπεται η αναδημοσίευση κειμένων με αναφορά πηγής το Ιστολόγιο
ΠΗΔΑΛΙΟΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ
http://www.alavastron.net/
Αναρτήσεις
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου