ΑΛΗΘΕΙΑ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ
Ασθενής εισήχθη σε νοσοκομείο κι οι γιατροί, έπειτα από ενδελεχείς εξετάσεις, κατέληξαν στο απόλυτα επιστημονικά εξακριβωμένο συμπέρασμα ότι πάσχει από κακοήθη καρκίνο. Εντούτοις για να μην τον στενοχωρήσουν ισχυρίστηκαν ότι από «αγάπη» κινούμενοι, απεφάσισαν να του πουν ότι ό καρκίνος δεν είναι σοβαρή ασθένεια καί δεν χρειάζεται να κάνει εγχείρηση, ακτινοβολίες, χημειοθεραπεία ή άλλη θεραπευτική αγωγή. Μπορεί κάλλιστα να τρώει ότι θέλει, να ζει όπως θέλει, να μην ακολουθεί καμία θεραπευτική αγωγή, επειδή στην πραγματικότητα είναι απόλυτα υγιής.
Υπάρχει κανείς πού πιστεύει ότι οι γιατροί αυτού του νοσοκομείου κάνουν καλή δουλειά κι ότι πράγματι αγαπούν τον ασθενή ή αντίθετα ότι πρέπει να τους αφαιρεθεί αμέσως ή αδεία εξασκήσεως του Ιατρικού επαγγέλματος, επειδή είναι εντελώς ακατάλληλοι να ασκούν ένα τόσο υπεύθυνο λειτούργημα, αφού ενεργούν με τόσο ανεύθυνο τρόπο; Προφανώς ουδείς εχέφρων άνθρωπος θα υποστηρίξει ότι οί γιατροί πού ενεργούν με αυτό τον τρόπο ενεργούν ορθά.
Το ειλικρινές ενδιαφέρον καί ή αγάπη προς τον ασθενή επιβάλλει στους θεράποντες ιατρούς του να του εξηγήσουν τη σοβαρότητα της ασθένειας και να τον πείσουν να ακολουθήσει με σχολαστική ακρίβεια τη ενδεδειγμένη θεραπευτική αγωγή οσονδήποτε επώδυνη κι αν είναι, για να μπορέσει να επιζήσει από τη φοβερή ασθένεια πού έχει προσβληθεί.
Ας έρθουμε τώρα στις πνευματικές ασθένειες. Ή αίρεση, ή παραχάραξη δηλαδή του Ευαγγελίου, θεωρείται από τους Πατέρες της Εκκλησίας ως ή σοβαρότερη πνευματική ασθένεια
Σύμφωνα με το β' Κανόνα του Αγίου Γρηγορίου Νύσσεις (πού έπεκύρωσε ή Πενθέκτη Οικουμενική Σύνοδος κι απέκτησε έτσι καθολικής αξίας κύρος για την Ορθόδοξη Εκκλησία) «τα αμαρτήματα του «λογιστικού της ψυχής» (δηλαδή της άρνησης του Χριστού, της μεταστροφής σε άλλες θρησκείες ή αιρέσεις) είναι τόσο σοβαρά, ώστε ή ουδόλως ή δύσκολος θεραπεύονται». Είναι ακριβώς ότι κι ό καρκίνος για το σώμα . Όσοι λοιπόν, όπως ό μακαριστός Άθηναγόρας, προσπαθούν να προσεγγίσουν τους αιρετικούς με τίς αγαπολογίες τους, κι όχι με την αλήθεια της Εκκλησίας, δεν αγαπούν τους αιρετικούς, όπως διατείνονται. Στην πραγματικότητα τους μισούν θανάσιμα, όπως ακριβώς κάνουν όσοι γιατροί προσπαθούν να πείσουν ένα καρκινοπαθή ότι δεν πρέπει να ακολουθήσει τη δέουσα θεραπευτική αγωγή για την ασθένεια πού υποφέρει.
Ή αλήθεια της πίστεως εκφράζεται από τη Θεολογία της Εκκλησίας. Ή αγάπη είναι ή κορυφαία εντολή του Θεού προς τον άνθρωπο. Είναι το φάρμακο πού θεραπεύει την πνευματική αρρώστια ώστε ό άνθρωπος να καθαρίσει από την αμαρτία, για να μπορέσει να δει τη δόξα του Θεού. Πώς είναι δυνατόν λοιπόν να χωρίσουμε τίς δύο; Αλήθεια κι αγάπη πηγαίνουν μαζί. Αδιάσπαστα Ή μία είναι αδύνατο να υπάρξει χωρίς την άλλη.
Ό Πατριάρχης Άθηναγόρας όμως στην προσλαλιά του προς τους εξ Αμερικής καί Γερμανίας θεολόγους είπε μεταξύ πολλών άλλων απαράδεκτων καί κακόδοξων καί τα ακόλουθα εξωφρενικά:
«Δεν έχω πολλές ελπίδες από τον θεολογικών διάλογο. Δεν έχω, να με συνγχωρήσετε οί θεολόγοι, (είσθε κάμποσοι θεολόγοι εδώ μέσα), δι' αυτό εγώ προτιμώ τον διάλογο της αγάπης... Καί ήδη άγαπώμεθα Ό Πάπας το είπε: «Απέκτησα έναν αδελφό καί του λέγω σε αγαπώ!» Το είπα καί εγώ: «απέκτησα έναν αδελφό καί του είπα σε αγαπώ!»
Όταν λοιπόν ό μακαριστός Πατριάρχης Άθηναγόρας κι οί ομόφρονές του προσπαθούν να χωρίσουν την αλήθεια της Ορθόδοξης Θεολογίας από τη χριστιανική αγάπη προδίδουν καί τίς δύο καί φανερώνουν το βαθμό της αποστασίας τους από το φρόνημα των Προφητών, των Αποστόλων καί των Πατέρων της Εκκλησίας. Όσοι συμ-βουλεύουν τον ασθενή να σταματήσει να παίρνει τα φάρμακα του, επειδή του φέρνουν ενοχλητικές παρενέργειες, δεν τον αγαπούν. Τον οδηγούν στο θάνατο. Όσοι ανέχονται τους αιρετικούς να συνεχίσουν να πρεσβεύουν τίς κακοδοξίες τους ανενόχλητοι, για να εξομαλύνουν δήθεν έτσι τίς διαφορές της Ορθοδοξίας καί των αιρέσεων, δεν αγαπούν τους αιρετικούς.
Τους μισούν θανάσιμα επειδή ή αποστασία από την αλήθεια του Ευαγγελίου δεν οδηγεί στην όντως Ζωή αλλά στον αιώνιο θάνατο.
Είναι εύκολο να πιπιλάς από το πρωί μέχρι το βράδυ την καραμέλα της αγαπολογίας. Άλλο είναι το δύσκολο. Να οδηγήσεις ψυχές «όπερ ων Χριστός απέθανε» στη σωτηρία να ανασύρεις τα πλανημένα πρόβατα της ποίμνης του Θεού από τα λασπόνερα των αιρέσεων στους χλοερούς λειμώνες της Ορθοδοξίας. Άλλα δεν μεταστρέφονται στην Ορθοδοξία οί αιρετικοί όταν τους λες να συνεχίσουν να ενστερνίζονται τίς αιρέσεις πού παγίωσε επί αιώνες ή ασέβεια των προγόνων τους κι όταν τους αντιμετωπίζεις ως μέλη της μόνης αληθινής Εκκλησίας (δηλαδή της Ορθόδοξης) καί τους προσφέρεις το Άγιο Ποτήριο.
Δυστυχώς όμως ό μακαριστός Άθηναγόρας κι οί ομόφρονές του καταφεύγουν στην «προδοσία του Ιούδα», όπως χαρακτήρισε τη μετάδοση της Θείας Κοινωνίας στους αιρετικούς, ό μακαριστός Σέρβος κορυφαίος θεολόγος κι Ομολογητής της πίστης μας Αρχιμανδρίτης Ιουστίνος Πόποβιτς. "Ας μην έχουν πάντως την ψευδαίσθηση ότι κι-νούνται από αγάπη. Στην πραγματικότητα καθίστανται αναπολόγητοι εν ήμερα Κρίσεως, επειδή γίνονται αίτιοι για την παγίωση των εν πλάνη ευρισκομένων στην αίρεση καί παρεμβάλλουν αξεπέραστα προσκόμματα στη σωτηρία τους.
Υπάρχει κανείς πού τολμά να ισχυριστεί ότι αγαπά τους ανθρώπους περισσότερο από το Χριστό; Ότι ή αγάπη του προς τους συνανθρώπους του υπερβαίνει την αγάπη πού έτρεφαν οί Άγιοι για τους αιρετικούς ως πλάσματα του Θεού; Όσοι δεν έχουν καταληφθεί από δαιμονικό εγωισμό, ώστε να πιστεύουν ότι αγαπούν τους ανθρώπους περισσότερο από το Χριστό καί τους Αγίους οφείλουν να ακολουθούν το παράδειγμα του Κυρίου καί των Αγίων αναφορικά με την αντιμετώπιση των αιρετικών. Όχι να υποτιμούν την αλήθεια της πίστης μας όπως εκφράζεται από τη θεολογία των Πατέρων καί των Συνόδων καί να προσφέρουν στους αιρετικούς τα μυστήρια της Εκκλησίας καί μάλιστα τη Θεία Κοινωνία
Χριστόδουλου Βασιλειάδη
Αναρτήσεις
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου