Ο ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΗΣ ΠΡΟΣΛΑΛΙΑΣ
Ο συναισθηματισμός της ομιλίας του αείμνηστου Πατριάρχη, όπως επεσήμανε ήδη με την αρθρογραφία του ό π. Γεώργιος Μεταλληνός, είναι πέραν των ορίων κάθε ορθόδοξης θεώρησης αλήθειας. Μπορεί να καταχωρηθεί παράδειγμα έστω κι ενός Αγίου από τα εκατομμύρια πού εμπλούτισαν την παράδοση των είκοσι αιώνων της ζωής της Εκκλησίας, ό όποιος να αντιμετώπισε τους αιρετικούς καί την αίρεση με αγαπολογίες καί συναισθηματικές εκρήξεις; Δεν ζητούμε δύο παραδείγματα ένα μας φτάνει. Υπάρχει; Δεν υπάρχει!
Επειδή είναι αδύνατο να υπάρξει ρομαντικός συναισθηματισμός στα θέματα των αληθειών του Ευαγγελίου. Αντίθετα! Υπάρχουν αμέτρητα παραδείγματα από τη ζωή των Αγίων, οί όποιοι συμπεριφέρθηκαν με σπάνια ανθρωπιά, ευγενή συναισθήματα, ακόμη καί προς τους διώκτες τους, καί τους οδήγησαν στη μετάνοια καί στην αληθινή πίστη. Δεν είναι δυνατόν να επισημανθεί όμως ούτε ένα παράδειγμα συναισθηματικής αντιμετώπισης των αιρετικών καί της αίρεσης. Αντιγράφουμε χαρακτηριστικό απόσπασμα από την προσλαλιά του μακαριστού Πατριάρχη για να αντιληφθεί ό αναγνώστης το βαθμό του ρομαντικού συναισθηματισμού με τον όποιο αντιμετώπιζε τίς αλήθειες του Ευαγγελίου:
«Συνηντήθημεν εις τα Ιεροσόλυμα εις την κατοικία του Πάπα Κι όταν είδε ό ένας τον άλλο, αί χείρες μας ήνοιξαν αυτομάτως. Ό ένας έρρίφθη εις την αγκάλη του αλλού. "Όταν μας ήρώτησαν πώς έφιληθήκαμεν, αδελφοί, υστέρα από 900 χρόνια Έρωτας πώς; Επήγαμε οί δυο μας χέρι με χέρι εις το δωμάτιον του, καί είχαμε μίαν μυστική ομιλία οί δύο μας. Τι είπαμε; Ποίος ξέρει Τι λέγουν δύο ψυχές όταν ομιλούν! Ποιος ξέρει Τι λέγουν δύο καρδίαι, όταν ανταλλάσσουν αισθήματα!»
Επιτέλους! Για ποιο νόμιζε ότι μιλούσε ό Πατριάρχης; Για την εκλεκτή της καρδιάς του την εορτή του «Αγίου Βαλεντίνου»; Δεν συνειδητοποίησε ότι οί ακροατές των λόγων του (ή τουλάχιστον οί εξ αυτών πλέον ενημερωμένοι) «γελούσαν κάτω από τα μουστάκια τους», κατά τη λαϊκή έκφραση, όταν άκουαν το μακαριστό Πατριάρχη να μιλά έτσι για το συγκεκριμένο Πάπα; Αγνοούσε ότι αναφερόταν σε κάποιο πού έδωσε ικανά δείγματα γραφής των σεξουαλικών του προσανατολισμών από τον καιρό πού ήταν Αρχιεπίσκοπος Μιλάνου κι ακόμη νωρίτερα; Καί Τι θα πει «Ποιος ξέρει Τι λέγουν δύο ψυχές όταν ομιλούν! Ποιος ξέρει Τι λέγουν δύο καρδίαι όταν ανταλλάσσουν αισθήματα!»;
Δεν ήταν ό ίδιος ή μία καρδία καί ή μία ψυχή πού μιλούσε κι αντάλλασσε αισθήματα; Πώς λοιπόν δεν ξέρει να αποκαλύψει αυτό το μυστικό δίαυλο του οίστρου της αγάπης πού τους κατέλαβε άμα τη θέα του ενός από τον άλλο;
Αισθηματική ρομάντζα αφηγείται ό Παναγιότατος;
Δεν αντελήφθη ότι μιλούσε για τον Πάπα Παύλο Στ';
Ένα αιρεσιάρχη πού ήταν εκφραστής καί συνεχιστής ενός θεσμού πού πρόδωσε τίς αλήθειες του Ευαγγελίου; Πού εισήγαγε πληθώρα αιρέσεων πού αμαύρωσαν τίς αλήθειες της πίστεως σε εκατοντάδες εκατομμύρια ανθρώπους; Πού δυσφήμησε το χριστιανισμό με τίς σταυροφορίες, την Ιερά Εξέταση καί τη συνεργασία των μισσιοναρίων του με τους αποικιοκράτες, τους χιτλερικούς καί τους όλους δυνάστες της ανθρωπότητας;
Πού ήταν ή αιτία να πέσει ή Βασιλίδα των πόλεων στα χέρια των Φράγκων κι υστέρα των Τούρκων; Πού οδήγησε στο μαρτύριο τους Αγιορείτες πατέρες πού δεν προσκύνησαν την εμβαδά του οπαδού του Πάπα Βέκκου; Πού έκαψε ζωντανούς τους δεκατρείς οσιομάρτυρες της Ιεράς Μονής της Καντάρας επειδή δεν αρνήθηκαν την Ορθοδοξία; Πού οργάνωσε καί στελέχωσε το θεσμό του Δούρειου ίππου της Ούνίας, πού καταβρόχθισε το ποίμνιο πολλών Ορθοδόξων Εκκλησιών στα σαγόνια της αίρεσης; Πού έστειλε συγχαρητήριο τηλεγράφημα στο Κεμάλ Άτατούρκ για την εξόντωση καί την προσφυγοποίηοη εκατομμυρίων Ελλήνων με τη Μικρασιατική καταστροφή; Πού πρωτοστάτησε στο σφαγιασμό ενός εκατομμυρίου Ορθοδόξων Σέρβων κατά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο;
Μπορεί να φανταστείτε το Μέγα Αθανάσιο να μιλά για τον Άρειο καί να λέγει ότι έπεσε στην αγκαλιά του αιρεσιάρχη; Μπορείτε να διανοηθείτε τον "Άγιο Γρηγόριο το Θεολόγο να υψώνει τα χέρια καί να τρέχει να εναγκαλίζεται το Μακεδόνιο; Τον "Άγιο Κύριλλο να περιπτύσσεται αγαπητικά το Νεστόριο καί να τον παίρνει από το χέρι για να αποσυρθούν στο δωμάτιο του;
Τον "Άγιο Μάξιμο τον Ομολογητή να εναγκαλίζεται καί να φιλοκοπιέται με τους Μονοθελήτες; Τον "Άγιο Δαμασκηνό να σαλιαρίζει με τους Εικονομάχους; Τον "Άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά να σπεύδει αγαλλομένω ποδί να εναγκαλιστεί τον Ακίνδυνο, το Γρήγορα καί τους άλλους αιρεσιάρχες της εποχής του;
Ίσως για ορισμένους όλοι οι πιο πάνω "Άγιοι ήταν «γραφικοί». Οι «φονταμενταλιστές» τής εποχής τους. Άλλα ακόμη κι αυτοί δεν μπορούν να ισχυριστούν ότι οί Άγιοι ύψωναν τα χέρια μόλις έβλεπαν τους αιρεσιάρχες η τους εναγκαλίζονταν σφικτά καί τους ασπάζονταν σταυροειδώς ή ότι τους έπαιρναν από το χέρι για να απομονωθούν στο δωμάτιο τους για να ανταλλάξουν αισθήματα καί να μιλήσουν οί καρδιές τους.
Αυτή ή προσέγγιση της αλήθειας από μόνη της είναι αρκετή για να οδηγήσει στην αίρεση. Οί Άγιοι της Εκκλησίας αγαπούσαν αληθινά τον άνθρωπο καί γι' αυτό προσέγγιζαν τους αιρετικούς, όχι με άγαπολογίες, αλλά προβάλλοντας τίς αλήθειες της πίστεως. Όταν έβλεπαν ότι ήταν προσκολλημένοι αμετανόητα στην αίρεση τους απέκοπταν από την Εκκλησία κι εκφωνούσαν εναντίον τους τα αναθέματα τα όποια όλοι (του Πατριάρχη Άθηναγόρα καί των ομοφρόνων του μη εξαιρουμένων) εκφωνούν κάθε Κυριακή της Ορθοδοξίας. Όσοι θέλουν να εγκαταλείψουν την πεπατημένη οδό των Αγίων καί να εγκαινιάσουν νέες τακτικές, ξένες προς την Παράδοση της Εκκλησίας είναι Άγιομάχοι καί Θεομάχοι «καν λαϊκοί, καν μοναχοί, καν διάκονοι, καν πρεσβύτεροι, καν επίσκοποι, καν Αρχιεπίσκοποι, καν Πατριάρχες» καί θα δώσουν λόγο εν ήμερα Κρίσεως για την παραχάραξη του Ευαγγελίου καί την καταστρατήγηση της δισχιλιετούς Ορθόδοξης Παράδοσης.
Όσο για τίς άμπελοθεολογίες περί «φονταμενταλιστών», «ξύλινης γλώσσας», «φανατικών», «γραφικών», «ανάγκης ύφους καί ήθους», κτλ., κτλ., ούτε πείθουν, ούτε ενδιαφέρουν κανένα Δεν προκαλούν καν θυμηδία Καί δεν είναι τίποτε άλλο παρά προφάσεις εν άμαρτίαις για να δικαιολογηθεί ή αποστασία κι ή ελαστικότητα ορισμένων σε θέματα πίστεως.
Π.Μ.Τ.
Αναρτήσεις
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου