Η Παναγία στή Νεοελληνική Γραμματεία

                      ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΘΕΟΤΟΚΟΝ

Όπως οι εκκλησίες για την Παναγιά είναι σπαρμένες σε όλη την Ελλάδα, όλες θαυματουργές, διότι δεν είναι μακριά από κάθε πιστού το δάκρυ η Παναγιά, έτσι και η νεοελληνική γραμματεία είναι γεμάτη από «εικονίσματα» για τη χάρη Της. Επιλέγουμε ορισμένα από τα πάρα πολλά κείμενα που μαρτυρούν την πίστη στη Θεοτόκο του λαού μας. Στην αγκάλη της Παναγιάς απόθεσε ο Έλληνας τη λευτεριά του και την ύπαρξη της πατρίδας του, από τα χέρια Της περιμένει βοήθεια για να αντιμετωπίσει τίς δυσκολίες της ζωής του, στο πονεμένο βλέμμα Της βρίσκει το βάλσαμο του δικού του πόνου.

             Προσφωνήσεις   προς την Υπεραγίαν Θεοτόκον

 Χαίρε, Θεοτόκε Παρθένε, χαίρε κεχαριτωμένη Μαρία, ο Κύριος μετά Σου, χαίρε η τον ασπασμόν του Αγγέλου δεξαμένη, χαίρε η αξιωθείσα γενέσθαι Μήτηρ Θεού.

 Σύ εί, Θεογεννήτρια, της σωτηρίας ημών το κεφάλαιον. 

Σύ εί, Θεομήτορ, η τροφός της ζωής ημών. 

Σύ εί, Αείπάρθενος Κόρη, η ευφροσύνη πασών των γενεών

 Σύ εί, Παρθενομήτορ, η πέτρα η ποτίσασα τους διψώντας την ζωήν.

 Σύ εί. Απείρόγαμος Μήτηρ, η διάδοχος τροφή του μάννα. 

Σύ εί , Άγαμος Νύμφη, η διάκονος της τροφής της αγίας. 

Σύ εί, Ζωοτόκος, η έμψυχος τράπεζα η τον άρτον ζωής χωρήσασα. 

Σύ εί, Καλλιτόκος, η ακένωτος πηγή, η το ύδωρ το ζων αναβλύσασα. 

Σύ εί, Μητροπάρθενε, η ανήροτος χώρα, η τον θείον βλαστήσασα στάχυν.

 Σύ εί. Πανάμωμος Νύμφη, το ηδύπνοον κρίνον το πιστούς ευωδιάζον. 

Σύ εί, Πανακήρατος Κόρη, το σκήπτρον της Ορθοδοξίας.

 Σύ εί, Αγνή Παρθένε, ο πύργος ο ασάλευτος της Εκκλησίας.

 Σύ εί, του κόσμου Δέσποινα, όχημα το Πανάγιον του επί των Χερουβείμ.

 Σύ εί, των αγγέλων Βασίλισσα, το πανάριστον οίκημα του επί των Σεραφείμ.

 Σύ εί, Παρθένε Θεόνυμφε, το έμψυχον παλάτιον του παμβασιλέως.

 Σύ εί. Ανύμφευτε Νύμφη, το χωρίον το ευρύχωρον του αχώρητου. 

Σύ εί, Μεγαλοτόκος, η τον Θεόν αφράστως γεννήσασα. 

Σύ εί, Θεοκυήτορ, η τον αχώρητον εν γαστρί χωρήσασα. 

Σύ εί, Άχραντε Παρθένε, ο ναός ο ακατάλυτος.

 Σύ εί, Απείρολεχής Νύμφη, ο ναός του Θεού ο έμψυχος

. Σύ εί, Πάνσεμνε Κόρη, ουρανού και Γης ισόρροπον οίκημα. 

Σύ εί, Παναγία Παρθένε, της αχώρητου φύσεως χωρίον ευρύχωρον. 

Σύ εί. Αμίαντος Κόρη, ο φαείνός όρθρος ο τον ήλιον φέρων της δικαιοσύνης

ύ εί, Ευλογημένη Παρθένε, του φωτός το οικητήριον, εξ ου το φως τω κόσμω εξανέτείλεν.

 Σύ εί, Πάναγνε Νύμφη, η αυγή της μυστικής ημέρας. 

Σύ εί, Άσπιλε Κόρη, η ακτίς του αδύτου φέγγους. 

Σύεί, Αμόλυντε Παρθένε, η του Χριστού κατά σάρκα Μήτηρ
.

Σύ εί, Άφθορος Κόρη, η αληθώς και κυρίως τον Θεόν Λόγον σεσαρκωμένον τεκούσα.

Σύ εί. Αγία Παρθένε, η τον Θεόν Λόγον ως βρέφος εν ωλέναις βαστάσασα.

 Σύ εί. Πανάχραντε Δέσποινα, η τον τροφέα των όλων ως μήτηρ θηλάσασα. 

Σύ εί σεπτόν κείμήλιον της Οικουμένης απάσης.

 Σύ εί ο τόμος εν ω θείω δακτύλω, ο λόγος του Πατρός εγγέγραπται. 

Σύ εί δοχείον ουρανίου ευφροσύνης. 

Σύ εί οδηγός των πιστών σωφροσύνης. 

Σύ εί λείμών ευωδιάς. 

Σύ εί παράδείσος αφθαρσίας. 

 Σύ εί η ολκάς των δεομένων σωτηρίας. 

Σύ εί προνοίας Θεού ταμείον. 

Σύ εί σοφίας Θεού δοχείον. 

Σύ εί φωτός ένδυμα. 

Σύ εί αρετής εφέστιον.

Σύ εί παρθένων το καύχημα.

Σύ εί μητέρων αγλάισμα.

 Σύ εί αγνείας θησαύρισμα.

Σύ εί παρθενίας ωράισμα.

 Σύ εί το στέφος της εγκράτείας. 

Σύ εί το άνθος της αφθαρσίας. 

Σύ εί η στύλος της παρθενίας

Σύ εί η πύλη της σωτηρίας. 

Σύ εί ο αρχηγός νοητής αναπλάσεως. 

Σύ εί ο χορηγός θεϊκής αγαθότητος. 

Σύ εί στερρόν της πίστεως έρείσμα. 

Σύ εί λαμπρόν της χάριτος γνώρισμα.

 Σύ εί των Αποστόλων το ασίγητον στόμα.

Σύ εί των αθλοφόρων το ανίκητον θάρσος. 

Σύ εί πρεσβείας δεκτόν θυμίαμα. 

Σύ εί του κόσμου παντός εξίλασμα. 

Σύ εί Θεού προς θνητούς ευδοκία. 

Σύ εί θνητών προς Θεόν παρρησία.

 Σε την αείπάρθενον Θεοτόκον η του Θεού αγαθότης προώρισε γενέσθαι μητέρα της σωτηρίας. 

Σε προ αιώνων οι προφήται ως Παρθένον και Νύμφην Θεού προεκήρυξαν.

 Σύ εί η ολόφωτος νεφέλη, η τον λαόν του Θεού σκέπουσα. 

Σύ εί η πύρινος στήλη, η τον νέον Ισραήλ φωταγωγούσα. 

Σύ εί η σκηνή του μαρτυρίου, ην το θείον επεσκίασε. 

Σύ εί η κιβωτός της Διαθήκης εν η ο λόγος του Θεού διέμείνεν. 

Σύ εί ράβδος του Ααρών, η το ανθός, τον Χριστόν, βλαστήσασα.

 Σύ εί η στάμνος η το ουράνιον μάννα χωρήσασα.

Σύ εί η κλίμαξ του Ιακώβ δι’ ης κατέβη ο Θεός. Σύ εί ο πόκος ο ένδροσος, ον Γεδεών προεθεάσατο. 

Σύ εί το όρος το αλατόμητον εξ ου αρρήτως ο ακρογωνιαίος ετμήθη λίθος Χριστός. 

Σύ εί η θάλασσα η ποντίσασα Φαραώ τον νοητόν. 

Σε ο Ησάί'ας προκατήγγείλε παρθένον και μητέρα του Εμμανουήλ.

 Σε ο Ιεζεκιήλ προαναφώνεί την πύλην την κεκλείσμένην δι’ ης είσελεύσεται ο Θεός. 

Σύ εί η λαβίς η μυστική η Σύλλαβούσα τον άνθρακα Χριστόν.

Σύ εί, Θεόνυμφε Κόρη, η ανύμφευτος νύμφη η αξιωθείσα γενέσθαι μήτηρ Χριστού του Θεού.

Kindly Bookmark this Post using your favorite Bookmarking service: