18. Συνοδική θέση των Ορθοδόξων

Δεν είναι δυνατόν κατά την γνώμη μου, να αποδώσουμε σε ένα ήρωα μεγαλύτερα ιεροπρέπεια  υψηλότερα εγκώμια απ’ αυτά. ΄Ολα εκείνα πού διηγηθήκαμε από την αρχή ως τώρα, γιά νά παραστήσουμε τήν τόσο μεγάλη τιμή καί υπόληψη τής οποίας είναι άξιος αυτός ό μύγας δάσκαλος, όλα περιέχονται πληρέστατα καί μ’ όλη τήν έμφαση τής υπεροχής, μέσα σ’ αυτές τις λίγες γραμμές. Καί παρόλο πού νομίζω πώς κανείς δεν πρόκειται ν’ άμφιβάλλει γιά τήν αληθέστατη μαρτυρία αυτού τού σοφότατου άντρα, τού Σχολαρίου, ωστόσο, ή Συνοδική ψήφος πρέπει νά προτιμάται πάνω απ’ όλα. Καί ποιά εννοώ Συνοδική ψήφο; Όταν ζοΰσε ακόμα ό βασιλιάς ’Ιωάννης, πολλοί απ' αυτούς πού είχαν έρθει από τήν ’Ιταλία, αρχιερείς κι ηγούμενοι καί πνευματικοί, δεν δέχονταν αυτά πού είχαν γίνει στήν Φλωρεντία κι έπικρατούσε μεγάλη ταραχή καί σύγχυση. Ό βασιλιάς τότε, πρόσταζε νά συνέλθουν όλοι μαζί καί νά τού στείλουν γραπτά τήν αιτία γιά τήν οποία δέν θέλουν νά τηρούν τήν ένωση πού έγινε εκεί. Οί αρχιερείς λοιπόν κι οί υπόλοιποι, δηλαδή ηγούμενοι καί πνευματικοί, άφοΰ συγκεντρώθηκαν καί συνδιασκέφτηκαν, έγραψαν κατά συνείδηση εκτενή απάντηση, πού ανέλυε τά αίτια. Κοντά στά άλλα τους θαυμαστά καί σοφά επιχειρήματα, πρόσθεσαν κι αυτά, λέγοντας:

Οτι δέν μπορούμε νά τό κάνουμε αυτό εμείς μόνοι, ούτε άφοβα, ενώ όλοι οί άλλοι είναι απόντες άπ’ αυτή τή συζήτηση, δηλαδή οί αρχιερείς καί ιερομόναχοι τής επαρχίας και μάλιστα ό Εφέσου, ό όποιος ήταν καί πρόμαχος τού αληθινού δόγματος στην ’Ιταλία καί στόμα όλων εμάς κι αγωνιζόταν υπέρ αυτών.

Νά πού συμφωνεί κι ή απόφαση τής Συνόδου μέτή μαρτυρία τού σοφότατου Σχολαρίου. Μάλιστα, εγώ λέω, ότι  κι άν ό μέγας εκκλησιάρχης δεν έλεγε τίποτα γι’ αυτόν τόν άγιο, άν δηλαδή ό Σχολάριος δέν μάς έκανε εκείνον τον υπερφυή έπαινο, λέγοντας πολλές φορές, ότι  μόνος καί πάλι μόνος έπραξε αυτό κι εκείνο, δηλαδή τά υπεράνθρωπα εκείνα ανδραγαθήματα τής παράδοξης καρτερίας του, άν ούτε ίερομνήμονας, ούτε νομοφύλακας, ούτε κάποιος άλλος από τούς τότε παρόντες, δέν έπρόκειτο νά σημειώσει κάτι γι’ αυτόν, βεβαιότατα, λέω, ή μαρτυρία μίας άγιοτάτης Συνόδου πού συνήλθε ΄έν Χριστώ΄, είναι μία απαράγραπτη απόδειξη καί μία αναντίρρητη επιβεβαίωση, των δσων επαινετών λόγων έγραψαν οι άλλοι γιά τόν λαμπρό αυτό ηρώα.

Λοιπόν, αφού εκείνη ή Σύνοδος των αρχιερέων παραδέχτηκε πώς, χωρίς τόν Εφέσου, δέν μπορούσαν νά κάνουν τίποτα, εφόσον αυτός ήταν ό πρόμαχος τού αληθινού δόγματος καί τό στόμα όλης τής ανατολικής Εκκλησίας, έτσι κι έγινε. Ηρθε, όπως διηγηθήκαμε παραπάνω στήν Πόλη κι έπραξε δλα εκείνα πού ακούσαμε μέ τή φοονή τού Σχολαρίου. Σέ τι λοιπόν χρειάζεται νά ξέρουμε τις νηστείες του καί τις κακοπάθειες, τις χαμαικοιτίες, τις αγρυπνίες καί τά υπόλοιπα παρόμοια κατορθώματα; Τά όποία  καί τά είχε αναμφίβολα μ’ όλη τήν τελειότητα καί γι’ αυτό μπόρεσε καί μόνος νά φυλαχτεί από κείνον τόν μέγα κίνδυνο τής πτώσης από τήν πίστη. Τά είχε αναμφίβολα δλα, λέω, αλλά, όπως μάς βεβαιώνει ό Θεολόγος Γρηγόριος, ΄ όλη τους ή ώφέλεια συνίσταται. στά κατορθώματα΄. Νά τό έργο, τού οποίου ή ωφέλεια εξαπλώνεται βεβαιότατα σ’ όλη τήν καθολική Έκκλησία, έργο, πού σύμψυχνα μέ τή μαρτυρία τού θείου Γρηγόριου γιά τόν μέγα ’Αθανάσιο, αυτό μπορεί νά μάς τόν δεί ξει ισάξιο καί μ’ εκείνο τόν μέγιστο Αθανάσιο καί μ’ όλους εκείνους τούς Πατέρες πού αγωνίστηκαν μέχρι αίματος, γιά την συγκρότηση καί τήν ειρήνη τής Εκκλησίας

.

Εγκύκλιες επιστολές και παραινέσεις του Αγίου Μάρκου

Και εδώ τώρα μου έρχεται να πώ  γιά ένα πράγμα βέβαιο, ότι εκείνο πού καθαυτό καί κυρίως ό προφήτης Ήσαΐας προεΐπε γιά τόν Χριστό, αλλά κατά καιρούς υπονοούσε καί αγίους, τούς οποίους φύλαξε ή θεία πρόνοια καί γιά τήν σωτηρία ύστερα πολλών άλλων, αυτό λέω λοιπόν, βεβαιότατα βρίσκω ότι έγινε καί σ’ αυτόν τόν μέγα άγιο. Αναμφίβολα, σύμφωνα μέ τήν ανθρώπινη λογική, δέν ήταν δυνατόν νά γλιτώσει τό θάνατο μέσα στήν ’Ιταλία. Κι αναμφίβολα, ή ’Εκκλησία τού Χριστού βρέθηκε στον έσχατο κίνδυνο. Γιατί, αφού έκλιναν όλοι μέ κάθε τρόπο στον Λατινισμό, μέ τις υπογραφές τους καί μέ τήν κάκιστη ένωση, τί έπρόκειτο νά κάνουν όλη ή Ανατολή κι οί απανταχού Χριστιανοί; Βεβαιότατα έπρεπε νά ύπερι-σχύσει ή απόφαση εκείνης τής ψευτοσυνόδου, καί στή συνέχεια έπρεπε όλοι νά δέχονται, τήν αντίθετη στήν αληθινή πίστη απόφασή της. Κι έπειτα έπρόκειτο ό Χριστός ν’ απολύσει τή μεγάλη του κληρονομιά, πού θά τήν άρπαξε ληστρικά ό αντίχριστος Πάπας. Αλλά άς δοξάζουμε τήν άφατη πρόνοια. Νά πού παραδόξως, ό θείος Μάρκος διαφυλάχτηκε αβλαβής. Νά, πού σέ κείνη τήν παγκόσμια μεταβολή καί μεταστροφή στό χειρότερο, αυτός ο επίγειος Μιχαήλ, σηκώθηκε καί φώναξε:

Στώμεν καλώς, αδελφοί.

Στώμεν καλώς στην ομολογία τού Μονογενή. Στώμεν καλώς στη διδασκαλία των προγόνων μας.

Στώμεν καλώς στά έθιμα τής Εκκλησίας μας.

Νά μήν ακούσουμε φωνή άλλότρια,

Νά μήν υποταχθούμε στον αποστάτη κι αντίχριστο, Στώμεν καλώς΄.

’Αλλά, όχι μόνο μέσα στήν Κωνσταντινούπολη έπανέφερε τούς πλανημένους, ανόρθωσε αύτούς πού είχαν πέσει καί στήριξε αύτούς πού στάθηκαν σωστά καί γενικά ένωσε κι άνασύστησε τήν Εκκλησία, ώς νέος Βεσελεήλ καί νέος Ζοροβάβελ, άλλα μιμούμενος τόν ζήλο τού Αθανασίου καί τού Κυρίλλου κι άλλων τέτοιων άείμνηστών δασκάλων, αύτός ό μακάριος, έγραφε καί στούς απανταχού βρισκόμενους Χριστιανούς, σέ στεριά καί σέ νησιά, νά φυλάγονται άπό τόν Παπισμό, στηλιτεύοντας καί ύποδεικνύοντάς τον ώς τόν ολοκληρωτικό χωρισμό άπό τό Θεό. Γι’ αυτό καί πρός τό τέλος τών εγκυκλίων παραινέσεών του, λέει:

΄Αποφεύγετε λοιπόν αύτούς άδελφοί καί τήν πρός αυτούς κοινωνία. Μείνετε σταθεροί καί κρατάτε τις παραδόσεις πού παραλάβατε, γραπτές καί άγραφες, γιά νά μήν έκπέσετε άπό τό στήριγμά σας, συντασσόμενοι μέ τήν πλάνη τών άνομων

Θαυματουργή Σωτηρία του Αγίου Μάρκου 

Ποιος τώρα δέν θά ομολογήσει μαζί μέ μένα, εκείνο πού είπα παραπάνω, ότι, όπως είπε ό προφήτης Ήσαΐας, ΄άν ό Κύριος και Θεός μας, δέν μάς είχε άφήσει σπέρμα σωτηρίας΄ αύτόν τόν μέγα άνθρωπο, ΄θά είχαμε γίνει σάν τά Σόδομα καί θά είχαμε εξομοιωθεί μέ τά Γόμορρα΄. Τώρα βεβαιότατα ό καθένας πληροφορείται άπό τά έργα, ότι ή σωτηρία αυτού του άνδρα, υπήρξε αναμφίβολα έργο τής άνώτατης πρόνοιας. Κι ότι αυτή ή θεία πρόνοια τόν γλίτωσε ΄από τις παγίδες των θηρευτών καί τά ταραχοποιό λόγια΄.

Ταραχοποιός λόγος είναι μάλιστα ή λατινική προσθήκη καί βλασφημία, πού έφερε στήν Εκκλησία τού Χριστού ταραχή κι αθεράπευτο σκάνδαλο. Καί γι’ αυτόν μπορεί νά ονομαστεί ταραχοποιός λόγος κι ή δήθεν συνοδική ένωση και καθαίρεση από τήν οποία στάθηκε ανώτερος. Όχι βέβαια πώς έπρόκειτο νά ψηφίσει τήν παράλογη απόφαση τής παράνομης συνόδου. ’Αλλά οί εχθροί τής ευσέβειας ίσως έπρόκειτο νά τόν άνακηρύξουν καθαιρεμένο καί καταδικασμένο δήθεν από οικουμενική σύνοδο. Καί μ’ αυτόν τόν τρόπο, βλάπτουν πολύ τη δύναμη καί τήν ενέργεια τού άποστολι-κοΰ του λόγου, όπως ακριβώς έβλαψαν τό κήρυγμα τού Παύλου, ό ’Αλέξανδρος καί ό 'Υμέναιος, οί άγγελοι τού Σατανά. Γι’ αυτό καί ΄ό Κύριος πού κάνει θαύματα ένδοξα κι εξαίσια καί θαυμαστά, πού λέει στήν άβυσσο νά ερημώσει καί στά ποτάμια νά ξεραθούν, αυτός ό ίδιος διαφύλαξε καί τόν δούλο του από βέλος εκτοξευμένο ενάντια στό καθαρό φως τής ημέρας κι από κάθε ακάθαρτο πράγμα πού προχωρεί στά σκοτεινά΄, τό όποίοστ’ αλήθεια είναι από κάθε πλευρά παράδοξο.

Γιατί παρόλο πού ήταν ενάντιος καί φανερός πολέμιος σ’ αυτά πού γίνονταν τότε στήν ’Ιταλία, δεν κατακρίθηκε ούτε από τόν άγέρωχο κι αλαζόνα Πάπα, ούτε άπό τό βασιλιά, ούτε άπό τη ψευδοσύνοδο καί παρόλο πού ήταν περικυκλωμένος άπό παντού άπό τόσα κακά θηρία πού μέ τήν άκρατη μανία τους επιβουλεύονταν κάθε στιγμή καί τήν ζωή καί τήν τιμή του. Γι΄ αυτό κι έμεινε καί προφυλαγμένος όσον αφορά τή ζωή του κι ανεπηρέαστος όσον αφορά τό θρόνο του στην ιεραρχία, γιά νά ενεργεί κατόπιν μ’ αυθεντία αρχιερατική καί μέ διδασκαλί α καί μέ σεβαστή ύπόλτμμη, εκείνο πού μέ ζήλο ενέργησε καί πέτυχε ύστερα στήν Πόλη.

Ο διάδοχος του Μάρκου 

Δέν σταμάτησε όμως εδώ Χριστιανοί, ό ζήλος τού θεόφρονα αυτού άνδρα. Αλλά, όπως ό ’Απόστολος Παύλος, τόν καιρό πού πήγαινε στήν'Ιερουσαλήμ τή δεύτερη φορά, προβλέποντας ότι τόν περίμεναν δεσμά καί φυλακές κι ότι τέλος πάντων έπρόκειτο νά σταλεί στή Ριόμη κι εκεί νά λάβει καί τό ποθούμενο τέλος του, προβλέποντας αυτά, λέω τήν κοίμησή του δηλαδή, έστειλε από τήν Μίλητο στήν Έφεσο καί φώναξε από κεΐ τούς πρεσβύτερους τής Εκκλησίας κι αφού ήρθαν, τούς παράγγειλε νά προσέχουν καλά καί τούς εαυτούς τους κι όλο τό ποίμνιο καί τά υπόλοιπα τής άποστολικής παραίνεσης πού τούς έκανε, γιά νά σταθούν όσο μπορούν μ’ επιμέλεια στή φύλαξη των πιστών. Κι όπως ό θείος Απόστολος, παρέδωσε τήν έποπτεία καί τή φροντίδα τής Εκκλησίας στούς πρεσβύτερους τής Εφέσου, μέ τόν ίδιο τρόπο κι αυτός ό αείμνηστος Μάρκος, μ’ απαράλλακτο ζήλο μ’ εκείνα τ' άποστολικά σπλάχνα, φροντίζοντας, όχι μόνο γιά τό δικό του ποίμνιο, αλλά γιά όλη γενικά τήν Εκκλησία τού Χριστού, επειδή είδε τόν εαυτό του ποος έξασθένησε καί ήδη έφτασε στις τελευταίες ώρες τής ζωής του κι έπρόκειτο νά μεταβεί από τόν μάταιο αυτόν κόσμο, στόν αληθινό κι άμόλυντο εκείνο βίο, γύρισε μέ μεγάλη του λύπη τούς λογισμούς του έδώ κι εκεί. Σκέφτηκε πώς νά βρεί άτομο ικανό γιά νά τόν αντικαταστήσει. Ατομο Ικανό ν’ άναλάβει τόν αγώνα υπέρ τής πίστης καί νά πολεμά, όσο μπορεί πιό γενναία υπέρ τής Εκκλησίας, όπως εκείνος, εναντί ον τής ήδη συντελεσμένης ψυχοφθόρας καί θεομίσητης ένωσης (-ούνΐας). Γιατί ήταν ακόμα επίκαιρη καί πρόσφατη κι είχε καί μερικούς από τούς κάποτε δικούς μας τώρα όμως βοηθούς τής αίρεσης πού ακολουθούσαν την ένωση. ’Έτσι δέν ήταν εύκολο αμέσως νά καταρηθεΐ καί νά σβήσει διαμιάς τό κακό. Γιατί, εκείνοι πού ονομάστηκαν όπως τούς ταίριαζε, ΄λατινόφρονες΄, μιμούμενοι την αλεπού τού Αίσώπειου μύθου, φρόντιζαν μέ κάθε τρόπο νά προσελκύσουν όσο πιό πολλούς μπορούσαν στη δική τους απώλεια.

Εισαγωγή σε πρώτη αποκλειστική δημοσίευση  στό Ορθόδοξο Διαδίκτυο από το Βιβλίο :

ΑΓΙΟΣ ΜΑΡΚΟΣ Ο ΕΥΓΕΝΙΚΟΣ

Η ΔΡΑΣΗ ΚΑΙ ΤΟ ΕΓΚΩΜΙΟ ΤΟΥ ΓΡΑΜΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΟΝ

ΑΓΙΟ ΑΘΑΝΑΣΙΟ ΤΟΝ ΠΑΡΙΟ

Η ηλεκτρονική επεξεργασία αναρτήσων κειμένων, τίτλων  και εικόνων έγινε από τον N.B.B

Επιτρέπεται η χρήση, διάθεση και αναπαραγωγή κειμένων σε Ορθόδοξα Ιστολόγια, αρκεί να διατηρείται το αρχικό νόημα ,χωρίς περικοπές που πιθανόν να το αλλοιώνουν για μη εμπορικούς σκοπούς,με βασική προϋπόθεση την αναφορά στην πηγή :

© ΠΗΔΑΛΙΟΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

http://www.alavastron.net

Kindly Bookmark this Post using your favorite Bookmarking service: