6 Τά Εισόδια της Παρθένου στο Ναό
Τις πληροφορίες και τα στοιχεία για το
γεγονός της εισόδου Παρθένου τίς εχουμε
;πό τό «Πρωτοευαγγέλιο του Ιακώβου». Τά στοιχεια αυτά τά ξεκαθάρισε καί τά
έβεβαίωσε ή συνείδηση τής Εκκλησίας με τό πέρασμα του χρόνου καί τά υιοθέτησαν
όλοι οί Πατέρες μέ μεγάλο κύρος στην Έκλησία.
Σύμφωνα μέ τίς πληροφορίες αυτές, κάποτε
είχε φθάσει ό χρόνος νά εκπληρώσουν τό τάμα τους ό Ιωακείμ καί ή Άννα. Νά
άφιερώσουν δηλαδή τη μικρή κόρη στό Θεό, όπως είχαν ύποσχεθει. Καί εδώ είναι
που πρέπει νά θαυμάζει κανείς την πίστη του άνδρογΰνου· Μιά καί μοναδική κόρη
είχαν κι όμως δέ σκέφτηκαν όπως θά σκεφτόταν κάθε θνητός. Πιστοί στό Θεό του
την άφιέρωσαν σάν δικό του δημιούργημα μέ την πίστη ότι Αυτός θά κάνει ό,τι
καλύτερο. Αυτό φανερώνει άπόλυτη εμπιστοσύνη καί άγάπη στό Θεό. Αυτή ή πίστη
πρέπει νά κυριαρχεί στίς σκέψεις καί στίς ψυχές όλων μας, πρός τό δικό μας
συμφέρον.
’Έφτασε ή ημέρα που ή μικρή Μαριάμ θά
άναχωροΰσε γιά τό ναό. Έκλεισε τά τρία χρόνια καί όλα ήταν έτοιμα γιά τό
ξεκίνημα. Αλλά ας άφήσομε τόν Θεοφύλακτο Βουλγαρίας νά μάς διηγηθει τά
γεγονότα, σύμφωνα πάντοτε μέ την άρχαία Παράδοση, που γνώρισε πολύ καλά. Λέγει
λοιπόν: « Μετά λαμπράς πομπής εξάγεται μέν τής οικίας μετ’ ευφημίας. Πάντων κροτοΰντων
τά εξιτήρια, άπαν δέ τό συγγενικόν καί γειτονικόν καί όσον κατά φιλίας δεσμός
τοις γονεΰσι ταΰτης συνείποντο. Κόραι δέ καί νεάνιδες αυτή τή του Θεοΰ παιδί
συνμπροσήεισαν, οίόν τις κύκλος άστέρων τη σελήνη συνυποφαίνων». Με λαμπρή
συνοδεία άπό συγγενείς καί φίλους καί παρθένες που κρατούσαν λαμπάδες άναμμένες
ξεκίνησε ή μικρή Μαρία γιά τό ναό, μιά πομπή που, κατά τό Θεοφύλακτο, έμοιαζε
με άστέρια που λάμπουν γύρω άπό τή σελήνη. Όλη αυτή ή συνοδεία πήγαιναν με τά
πόδια στό ναό, γιατί όπως λέγει ό Ιωάννης ό Δαμασκηνός ήταν κοντά:« Γεννάται
μάλιστα(ίι Μαρία) εις τόν οίκον τον Ιωακείμ, που ήτο εις τήν προβατικήν πνλμν
καί προσφέρεται εις τό Ιερόν...».
Ό δέ Γρηγόριος ό Παλαμάς, άναφερόμενος στή
συμπεριφορά τής μικρής Μαρίας, λέγει:« Καί έπροσφέρετο, όχι δεκατεσσάρων χρόνων
ή είκοσι, άλλά τριών μόνον, όπου χθές καί προχθές άφήκε τό μητρικό γάλα... όταν
έφθασεν εις τά προπύλαια του ναοΰ, επειδή αί εύγενικαί κόραι καί λαμπαδηφόροι
νεάνιδες τήν περιεκΰκλωσαν καί μέ μίαν μεγαλοπρεπή πομπή καί εύτακτον κοσμιότητα
τήν προέπεμπον εις τά 'Άγια των Αγίων, τότε ή Παρθένος έφάνη νά έκατάλαβε πολύ
καθαρά, τόσον τά εις αυτήν γενόμενα, όσον καί τά μέλλοντα εις αυτήν γενέσθαι
καί δέ αυτήν τελεσθήναι μυστήρια. Βλέπουσα μέ ένα σχήμα καί ήθος καί φρόνημα
πολύ σταθερόν καί μέ τόσην ευταξίαν άνάμεσα εις τάς άλλας παρθένους έπορεΰετο
όπου δέν ήτο δυνατόν νά τό φανέρωση τινάς. "Υστερον δέ συγκεράσασα τό
τακτικόν περπάτημα μέ τήν προθυμίαν καί ολίγον γρηγορότερα περπατούσα,
έπροσπέρασεν όλον τόν χορόν των παρθένων εκείνων, διά νά πληρωθή τό ψαλμικό:«
Άπενεχθήσονται τφ βασιλεϊ παρθένοι όπίσω αυτής, αί πλησίον αυτής άπενεχθήσονται
εις ναόν Βασιλέως». Επειδή καί ό Άρχιερεϋς εύγήκε νά την προϋπάντηση καί τής
είπεν βέβαια τό προφητικόν έκεινο:« Άκουσον θύγατερ καί ίδε καί κλϊνον τό οϋς
σου καί έπιλάθει τοϋ λαοϋ σου καί τοϋ οίκου τοϋ πατρός σου καί έπιθυμήσει ό
βασιλεύς τοϋ κάλλους σου».
Τότε ή Παρθένος έστάθη πολλά σεμνοπρεπούς
καί άνασηκώθη ολίγον διά νά τά άκοϋει, παρευθϋς δέ παραιτήσασα όλους καί γονείς
καί άνατροφοϋς καί συνηλικιοότιδας καί παραμερίσασα τό πλήθος των παρθένων
μοναχή άπ’ όλας φαιδρά φαιδρώς έρχεται κοντά στόν Αρχιερέα. Καί αυτόν μόνον
έβλεπε μέ ένα γλυκϋτατον όμμα καί χαριέστατον καί μέ όσα σχήματα ήδϋνατο νά
κάμει κατά τήν ήλικίαν καί μέ όσα ψελίσματα ήμπορει νά ομιλήσει έβεβαίωνε τήν
πρός τόν Θεόν αυτής ολόκληρον άφιέρωσιν». Συνεχίζοντας ό άγιος Γρηγόριος ό
Παλαμάς, περιγράφει καί τή συμπεριφορά τής μικρής Μαρίας μέσα στό ναό σάν ήταν
έκει: « Είσήλθεν λοιπόν ή Παρθένος εις τά Άγια των Αγίων καί παρευθύς όπου
είδεν τριγύρω έχάρη κατά πολλά πώς εύρεν τοιοϋτον καταγώγιον άξιον καί αρμόδιον
διά λόγον της. 'Όθεν διά μέσον του κάλλους των δρωμένων Άγιων άναβιβάσασα τόν νοϋν της
πρός τό άόρατο τον Θεόν κάλλος, πλέον δέν έστοχάζετο κανένα τερπνόν καί γηϊνον
πράγμα. Διά τούτο έ'γινεν άνωτέρα άπό τάς
φυσικάς άνάγκας τον σώματος, άπό τάς ηδονάς των αισθήσεων...».
Ό δε Θεοφύλακτος, άναφερόμενος στον
Αρχιερέα, λέγει: « Ό δέ Άρχιερεύς τότε δη μάλλον έκστάς έαυτοϋ καί υπό Θεόν
ληφθείς, κατεϊδε μέν την παιδα θείων χαρίτων άληθώς καταγώγιον άξίαν δέ μάλλον
η αυτός τω του Θεού Προσώπω διά παντός
έμφανίζεσθαι». Δηλαδή, ό Αρχιερέας ήλθε σέ έκσταση καί είδε τά πολλά χαρίσματα
τής κόρης καί κατάλαβε, πώς αυτή έπρεπε νά εμφανίζεται ενώπιον τοΰ Θεοΰ παρά
εκείνος.
Έτσι, μέσα στό Ναό ή μικρή Μαρία άκοΰοντας
τήν τακτική άνάγνωση τών Γραφών καί προσέχοντας τά όσα έγίνονταν έκει, έγινε
κατά τόν ιερό Δαμασκηνό:« ώς ελαία κατάφορτη καρπούς». Έγινε τέλειο δοχείο τοΰ
Αγίου Πνεύματος έτοιμη γιά νά συνεργαστεί μέ τό Θεό γιά τή σωτηρία τοΰ κόσμου, έτοιμη
νά δεχθεί στήν ευλογημένη κοιλία της τό Λυτρωτή, τό Μεσαία που τόσο νοσταλγοΰσε
ό λαός τοΰ Θεοΰ.
Το «πρωτοευαγγέλιο» λέγει οτι ή Μαρία μέσα
στό ναό τρεφόταν άπό άγγελο Κυρίου: « Ή δέ Μαρία ζοϋσε μέσα στό Ναό τοϋ Κυρίου
τρεφόμενη σάν περιστέρι καί έπαιρνε την τροφή της άπό τό χέρι αγγέλου».
Τά Εισόδια της Θεοτόκον
7. Η Μνηστεία της Παρθένου
Γιά τή μνηστεία τής Παρθένου μέ τόν Ιωσήφ,
άναφέρει πολύ σύντομα ό Ευαγγελιστής Ματθαίος τά εξής: « Του δέ Ίησοΰ ή
γέννησις ούτως ήν. Μνηστενθείσης της
μητρός αυτοϋ Μαρίας τώ Ιωσήφ.7 8» Είναι γεγονός άναμφισβήτητον ή μνηστεία τής
Μαρίας με τόν Ιωσήφ καί έγινε σύμφωνα με τόν Ιουδαϊκό νόμο. Ή μνηστεία τότε
ήταν ουσιώδη πράξη καί προκαταρτικό του γάμου, αν καί διακρινόταν άπό αυτόν.
Έπρεπε ένας ιουδαϊκός γάμος νά γίνει μεταξύ άτόμων τής ίδιας φυλής, γιά λόγους
που φανερώνονται στό κείμενο τής Γραφής, όπως αυτό: « Οίαδήποτε νέα άνήκουσα
εις τάς Ίσραηλιτικάς φυλάς που γίνεται κάτοχος κληρονομιάς, πρέπει νά λάβει
άνδρα άπό οικογένειαν άνήκουσαν εις τήν προγονικήν της φυλήν, ούτως ώστε
έκαστος των Ισραηλιτών νά κρατήσει τήν προγονικήν του κληρονομιάν».9, Καί ή
Μαρία έπρεπε νά άκολουθήσει τό νόμο αυτό.
Όταν ή Παρθένος έγινε 15 χρόνων, είπαν οί
ιερείς ότι έπρεπε νά βγει άπό τό Ναό. Αρχιερέας τότε ήταν ό Ζαχαρίας, ό πατέρας
του Προδρόμου.
Ό Αρχιερέας, (ό Ζαχαρίας) προσευχήθηκε
στόν Κύριο νά του υποδείξει τρόπο νά λύσει τό πρόβλημα αυτό. Ό Κύριος υπέδειξε
τόν Ιωσήφ, που ήταν χήρος, άπό τή φυλή τής Παρθένου, άλλά καί συγγενής της.
Αυτό ήταν έργο τής θείας Πρόνοιας, γιά νά διαφυλαχτεΐ ή Κόρη, όταν θά γινόταν
γνωστή ή εγκυμοσύνη της. Ό νόμος όριζε ότι κάθε γυναικα που έσμιγε με άνδρα
πριν τό γάμο της επρεπε νά λιθοβολιθει. Είναι ξεκάθαρο ότι ό άρραβώνας τής
Μαρίας με τόν Ίωσήφ είχε σκοπό τή διαφύλαξη τής Κόρης. Καί σ’ αυτό συμφωνούν
όλοι οί Πατέρες τής Εκκλησίας ότι ό άρραβώνας τής Παρθένου μέ τόν Ίωσήφ ήταν
σχέδιο του Θεού γιά την προστασία της. Σχετικά λέγει ό άγιος Έπιφάνιος: «Ουκ ένεκα τον ζευχθήναι αυτώ (τή Μαρία), άλλ’ όπως διαφυλαχθείη εις
μαρτύριον των έσομένων. Πώς γάρ ήδύνατο ό τοιοϋτος γέρων παρθένον έξει γυναίκα,
ών από τής πρώτης γνναικός χήρος τοσαϋτα έτη ». Ό δέ άγιος Δαμασκηνός λέγει:«
Όταν πλέον ένηλικιώθη ή Μαρία καί δέν μπορούσε νά μείνει μέσα στό ναό, οί
ιερείς συμφώνησαν νά δώσουν τή Μαρία στόν Ίωσήφ γιά νά τή φυλάει. Επειδή
παραμόνευε τάς παρθένους ό εχθρός τής σωτηρίας μας εξ αιτίας τής προφητείας του
Ήσα'ίου που είπεν« Ιδού ή Παρθένος έν γαστρί έξει καί τέξεται υιόν κλπ»,διά νά
έξαπατήσει αυτόν που καμαρώνει διά την σοφίαν του ( τό διάβολο),μνηστεύεται ή Μαρία
μέ τόν Ίωσήφ... Ή μνηστεία τής Μαρίας ήταν ή άσφάλεια της καί τό ξεγέλασμα
αύτοΰ που παραμόνευε τάς παρθένους»
Καί άλλος ιεράρχης, ό Γερμανός, γράφει: «
Νεύματι Θεού καί βουλή των ιερέων δίδοται περί αυτής κλήρος καί κατακλμροϋται
Ιωσήφ ό δίκαιος καί τήν αγίαν Παρθένον οίκονομικώς έκ τον ναόν τον Θεόν
παραλαμβάνει». Ό ιεράρχης αυτός μιλά σύμφωνα με την άναφορά τοΰ Πρωτοευαγγελίου
(10.1.)
Εισαγωγή στο Ορθόδοξο
Διαδίκτυο από το Βιβλίο :
Η ΠΑΡΘΕΝΟΣ ΜΑΡΙΑ Η
ΜΗΤΕΡΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ
Χαραλάμπους Νεοφύτου
Πρεσβυτέρου
Η μορφοποίηση κειμένων
και εικόνων έγινε από τον Ν.Β.Β
Επιτρέπεται η αναδημοσίευση σε Ορθόδοξα Ιστολόγια ,
για μη εμπορικούς σκοπούς με αναφορά Πηγής το Ιστολόγιο
© ΠΗΔΑΛΙΟΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ
http://www.alavastron.net/
Αναρτήσεις
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου