9. Επίσκεψη στην Ορεινή
Μετά τόν Ευαγγελισμό της, ή Μαρία συνέλαβε
εκ Πνεύματος Αγίου καί άρχισε ή εγκυμοσύνη της. Εκείνες τίς μέρες ξεκίνησε ή
Παρθένος γιά τήν ’Ορεινή όπου κατοικούσε ή συγγενής της ή ’Ελισάβετ, ή Γυναίκα
τοΰ Αρχιερέα Ζαχαρία.
Άς δοΰμε όμως πώς περιγράφει ό
Ευαγγελιστής Λουκάς καί τό γεγονός αυτό: « ‘Αναστάσα δέ Μαριάμ έν ταϊς ήμέραις
τανταις έπορεύθμ εις τήν ορεινή μετά σπονδής εις πάλιν Ιούδα, καί είσήλθεν εις
τόν οίκον Ζαχαρίον καί ήσπάσατο τήν Ελισάβετ. Καί έγένετο ώς ήκουσεν ή Ελισάβετ
τόν άσπασμόν τής Μαρίας, έσκίρτησε τό βρέφος έν τή κοιλία αυτής...»10 Καί στό
γεγονός αυτό υπάρχει συμφωνία τοΰ Λουκά μέ τό κείμενο που προαναφέραμε.
1ο) Γιατί νά υποβληθεί σε τόσο κόπο καί με
κίνδυνο τη ζωή της, ή Μαρία, γιά νά έπισκεφτει την Ελισάβετ;
2°) Γιατί πήγε μόνη της χωρίς τό μνηστήρα
της;
Γιά τό πρώτο λέμε τά εξής: Στην τελευταία
άνακοίνωση του άγγέλου, σάν νά γίνεται προτροπή του Γαβριήλ νά έπισκεφτει την
Ελισάβετ, επειδή τη βεβαίωσε ότι είναι καί αυτή έγκυος καί θά ήθελε νά την
έπισκεφτει καί νά την συγχαρεί γιά τό μεγάλο γεγονός τής έγκυμοσΰνης της, άλλά
καί νά τής άναφέρει καί τά δικά της. Ακόμα θά ένοιωσε ή δεκαεξάχρονη κόρη, την
άνάγκη καί κάποιας γυναικείας συμπαράστασης στην πρωτόγνωρη γΓ αυτήν κατάσταση
που βρέθηκε, γιατί ήταν κόρη άπειρη γΓ αυτά τά πράγματα που άντιμετώπιζε. Έξ
άλλου ήταν καί τόσο σπουδαίο γεγονός που ένοιωσε τήν άνάγκη νά βρει κάποιο δικό
της πρόσωπο νά τό άναφέρει. Γιά τούτο προτίμησε τή συγγενή της που βρισκόταν
καί αυτή στήν ίδια κατάσταση. Ή άπόφασή της αυτή δείχνει τή ταπείνωση καί τή
φρονιμάδα τής κόρης.
Γιά τό δεύτερο έρώτημα καί σύμφωνα μέ τό
κείμενο τοΰ«Πρωτοευαγγελίου» ό Ιωσήφ έλειπε καί μετά άπό έξη μήνες ήλθε στό
σπίτι άπό τίς έργασίες του καί σίγουρα τίποτα δέ γνώριζε καί βρέθηκε μπροστά σε
άπροσδόκητη κατάσταση, δπως δείχνουν τά γεγονότα.
Ξεκίνησε λοιπόν ή Μαρία καί μετά άπό
άρκετές ώρες δρόμο έφτασε στό σπίτι τής Ελισάβετ.
Με τό χαιρετισμό τής Μαρίας τό βρέφος που
εγκυμονούσε ή Ελισάβετ έσκίρτησε άπό χαρά στην κοιλιά της καί φωτισμένη άπό τό
'Άγιο Πνεύμα άναφωνει:« Ευλογημένη συ έν γυναιξί καί ευλογημένος ό καρπός τής
κοιλίας σου».11 Καί άπορει καί έρωτά την Παρθένο· «καί πόθεν μοι τοϋτο ϊνα έλθη
ή Μήτηρ τοϋ Κυρίου μου πρός με;» Καί ή Μαρία άμέσως τό στεφάνι που τής έπλεξε ή
Ελισάβετ τό άποθέτει στά πόδια του Κυρίου, λέγοντας: « Μεγαλύνει ή ψυχι\ μου
τόν Κύριον...».
Ή Μαρία έμεινε στην Όρεινή τρεις μήνες,
δηλαδή μέχρι που ή Ελισάβετ θά γεννούσε τόν Πρόδρομο. Δέ γνωρίζουμε όμως αν
έμεινε στόν τοκετό. Τό Ευαγγέλιο λέγει: «Έμεινε δέ Μαριάμ συν αυτή ώσεί μήνας
τρεις καί ύπέστρεψεν εις τόν οικον αυτής».12
10. Υπόνοιες κλεψιγαμίας
(Άπό
τόν Ιωσήφ)
Τό γεγονός αυτό που έκαμε την αγνή κόρη
του Ιωακείμ καί τής Άννας νά περάσει δύσκολες μερες, θά τό διηγηθοΰμε άπό τό
«Πρωτοευαγγέλιο » περιληπτικά, γιά νά μη γίνομε κουραστικοί.
Κεφ.12.3. ’Έμεινε τρεις μήνες στην
Έλισάβετ(ή Μαρία). Μέρα όμως με τη μέρα ή κοιλιά της μεγάλωνε. Φοβήθηκε ή Μαριάμ,
γύρισε στό σπίτι της καί κρυβόταν άπό τους υίοΰς ’Ισραήλ.
Ήταν τότε δεκαέξη ετών όταν συνέβαιναν
αυτά τά μυστήρια.
Κεφ. 13.1. "Οταν γύρισε ό ’Ιωσήφ άπό
τίς εργασίες του, βρήκε τή Μαρία έξη μηνών έγκυο καί τότε, χτύπησε τό πρόσωπό
του καί ρίχτηκε κάτω σέ ένα σάκκο καί έκλαψε πικρά, λέγοντας· μέ τί πρόσωπο θά
άντικρΰσω τό Θεό μου; Μετά άπό πολλή μονολογία καί θρήνο σηκώθηκε καί είπε στή
Μαριάμ « Τί είναι αυτό που έκανες ξεχνώντας Κύριον τό Θεό σου; Γιατί ταπείνωσες
τόν εαυτόν σου έσΰ που άνατράφηκες στά Άγια τών Αγίων;». Καί εκείνη έκλαψε
πικρά λέγοντας: «Είμαι άμόλυντη εγώ καί μέ άνδρα δέν είχα σχέσεις... ζει Κύριος
ό Θεός μου, δεν ξέρω άπό που είναι.»
Ό Ίωσήφ φοβήθηκε καί σκεφτόταν: «Έάν κρύψω τό αμάρτημά της, θά βρεθώ νά
άντιμάχομαι τό νόμο Κυρίου. Έάν πάλιν τήν φανερώσω στους υίοΰς Ισραήλ, φοβούμαι
μήπως υπάρχει κάτι τό άγγελικό σ’ αυτήν καί βρεθώ νά έχω παραδώσει ένα άθώο
πλάσμα στό θάνατο. Τί νά κάνω; Θά τή διώξω μακρυά». Με τέτοιες σκέψεις πρόλαβε
ή νύχτα τόν Ίωσήφ. Καί νά! Παρουσιάστηκε ένας άγγελος καί είπε στόν Ίωσήφ:« Μή
φοβηθείς αυτό τό κορίτσι, γιατί αυτό που βρίσκεται στά σπάλχνα της προέρχεται
άπό τό 'Άγιον Πνεύμα. Θά γεννήσει υιόν καί θά τόν ονομάσεις Ίησοΰν, γιατί αυτός
θά σώσει τό λαό άπό τά άμαρτήματά του». Σηκώθηκε τότε ό Ίωσήφ άπό τόν ύπνο καί
δόξασε τό Θεό που του χάρισε τήν ευλογία αυτή, καί πρόσεχε τή Μαριάμ ( καί αυτό
είναι σύμφωνο μέ τό Ευαγγέλιο).
Παρ’ όλο που υπάρχουν καί άλλα στοιχεία
στή συνέχεια, ότι δηλαδή μαθεύτηκε τό γεγονός τής εγκυμοσύνης καί στόν Αρχιερέα
καί κάλεσε τόν Ίωσήφ καί τή Μαρία, τους έπέπληξε καί τους πότισε άκόμα καί μέ
τό ύδωρ του έλεγμοΰ που φανέρωνε τήν άμαρτία κλπ, δέ θεωρήσαμε άναγκαιο νά τά
καταγράψουμε. Μέ τήν άναφορά μας θέλαμε μόνο νά έπισημάνομε τίς δύσκολες ώρες
που πέρασαν ό Ίωσήφ καί ή Παρθένος καί πώς ή Πρόνοια του Κυρίου τους έβγαλε άπό
τή δύσκολη περίσταση καί δεν τους άφησε νά λυγίσουν κάτω άπό τό βάρος εκείνο,
αλλά τους ελευθέρωσε.
11. Η Γέννηση του Χριστού
Γιά τό γεγονός τής Γέννησης του Χριστού
άπό την Παρθένο Μαρία, ό Ευαγγελιστής Λουκάς άναφέρει: «Τον καιρό εκείνο
βασίλευε ό Καίσαρας Αύγουστος, ό όποιος έξέδωσε διάταγμα νά γίνει άπογραφή των
υπηκόων του καί έτσι ξεκινούσαν ό κάθε άνθρωπος στό μέρος πού γεννήθηκε γιά νά
καταγραφτεί στους καταλόγους. Ξεκίνησε καί ό Ιωσήφ με τήν Μαρία, άπό τήν
Ναζαρέτ τής Γαλιλαίας γιά νά πάνε στή Βηθλεέμ τής Ιούδα ίας άπ’ όπου καταγόταν
ό Ιωσήφ, μέ σκοπό νά καταγραφτούν στά βιβλία τής πόλεως. Καί ενώ ήσαν εκεί στή
Βηθλεέμ, έφτασεν ή ώρα τού τοκετού τής Μαρίας. Επειδή όμως, λόγω τής άπογραφής,
πήγε τόσος κόσμος πού δέν μπόρεσαν νά βρούν δωμάτιο γιά νά μείνουν κατάληξαν σέ
ένα σπήλαιο, πού ήταν μάνδρα προβάτων. Εκεί στό σπήλαιο μαζί μέ τά ζώα
γεννήθηκε ό Μεσαίας καί τόν « έσπαργάνωσεν καί άνέκλινεν αυτόν εν τή φάτνη».13
Ό Λουκάς άκόμα άναφέρει ότι τήν παγερή
εκείνη νύχτα που γεννήθηκε ό Χριστός, έγιναν μεγάλα καί θαυμαστά πράγματα. Ότι
άνοιξαν οί ουρανοί καί κατέβαιναν καί άνέβαιναν άγγελοι τοΰ θεοΰ ψάλλοντες «
δόξα εν ύψίστοις Θεφ καί επί γης ειρήνη, εν άνθρώποις ευδοκία».14
Καί τό «Πρωτοευαγγέλιο» συμφωνεί στά
βασικά σημεία με τόν Λουκά ότι δηλαδή ό Ιωσήφ ξεκίνησε γιά τήν άπογραφή καί ότι
κατέληξαν σε σπήλαιο καί έκει γέννησε ή Μαρία. Διαφέρει ή διήγηση στίς
λεπτομέρειες. Δέν άναφέρει τήν παρουσίαν των άγγέλων, ούτε των ποιμένων
άναφέρει πολλά καί διάφορα, άλλά δέν άλλάζουν τήν ουσία.
Τό κείμενο γιά τό όποιο μιλούμε άναφέρει
άκόμα τήν επίσκεψη των Μάγων, τή σφαγή των νηπίων καί τή δολοφονία τοΰ Ζαχαρία,
τοΰ πατρός τοΰ Προδρόμου, καί στίς γενικές γραμμές συμφωνεί μέ τους
Ευαγγελιστές.
Αυτά είναι τά γεγονότα τής γέννησης τοΰ
Χριστοΰ μας άπό τήν Παρθένο Μαρία.
Μέ τή γέννηση τοΰ Χριστοΰ, ή Μαρία έγινε
μητέρα σέ μικρή ήλικία καί όμως συμπεριφέρτηκε σάν μεγάλη καί έμπειρη μητέρα μέ
τή βοήθεια τοΰ δίκαιου Ιωσήφ άνάθρεψε τόν μικρό Ίησοΰ καί γνώρισε χαρές άλλά
καί λύπες, όταν τόν συνόδευε στίς περιοδείες του. Ή Παρθένος Μαρία ήπιε τό
ποτήρι των θλίψεων δσο καμιά άλλη μητέρα στον κόσμο. Είδε τό μονάκριβο γιό της
νά τόν δικάζουν, νά τόν εξευτελίζουν με φτυσίματα καί ραπίσματα. Τόν είδε νά
λυγίζει κάτω άπό τό βάρος του σταυροΰ, γεμάτο πληγές καί αϊματα. Τόν είδε
καρφωμένο στό σταυρό στό μέσο δυο κακουργών νά πεθαίνει σάν κοινός εγκληματίας.
Πέρασε την άγια ψυχή της σάν ρομφαία ό πόνος, δπως είχε προφητέψει ό Συμεών.15
Κι δμως μέσα άπό τόσες δοκιμασίες βρήκε τή
δύναμη καί τό κουράγιο καί δέ λύγισε. Καί είναι άνάρμοστα πρός τήν Παρθένο αυτά
που ή λαϊκή ποίηση άποδίδει στήν Παναγία, δηλαδή δτι όδΰρετο καί ξέσχιζε τά
ρούχα της κλπ, πράγματα που κάνουμε εμείς οί ολιγόπιστοι του κόσμου τοΰτου. Ή
λύπη τής Παρθένου γιά τό θάνατο του Χρίστου ήταν αυτή που άρμοζε σέ άγια ψυχή
που γνώριζε νά στηρίζεται στό Θεό.
Εισαγωγή στο Ορθόδοξο
Διαδίκτυο από το Βιβλίο :
Η ΠΑΡΘΕΝΟΣ ΜΑΡΙΑ Η
ΜΗΤΕΡΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ
Χαραλάμπους Νεοφύτου
Πρεσβυτέρου
Η μορφοποίηση κειμένων
και εικόνων έγινε από τον Ν.Β.Β
Επιτρέπεται η αναδημοσίευση σε Ορθόδοξα Ιστολόγια ,
για μη εμπορικούς σκοπούς με αναφορά Πηγής το Ιστολόγιο
© ΠΗΔΑΛΙΟΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ
http://www.alavastron.net/
Αναρτήσεις
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου