Οι αδελφοί του Κυρίου

16. Οι αδελφοί του Κυρίου

To ρητό κακοΰ μύριαέχει«ενός δοθέντος έπονται», μεγάλην έφαρμογή στην περίπτωση των αιρετικών. Από τη στιγμή που πέφτει κάποιος σε μιά αίρεση, προχωρεί άπό πλάνη σε πλάνη μέχρι που δλα θά άνατραποΰν. Έτσι έφτασαν άπό την πλάνη τής άειπαρθενίας τής Παρθένου, στον δρο Χριστοτδκος άντί Θεοτόκος, καί προχώρησαν καί στην υπόθεση γιά τους «άδελφοΰς» του Κυρίου.

Όμως όπως άναιρέσαμε τίς προηγούμενες πλάνες τους, έτσι καί θά άναιρέσομε καί την πλάνη τους αυτή, δτι ή Παρθένος Μαρία έγέννησε καί άλλα παιδιά που λέγονταν «άδελφοί του Κυρίου».

Ή πλάνη τους, σίγουρα, προέρχεται άπό την άδυναμία τους νά άντιληφθοΰν σωστά τά κείμενα τής Γραφής. Δέν μπόρεσαν νά καταλάβουν δτι άδελφοί στη γλώσσα τής Γραφής δέ σημαίνει κατ’ άνάγκη νά προέρχονται άπό τους ’ίδιους γονείς, άλλά μπορεί νά είναι άνήψια, άκόμα καί άπό τό ίδιο έθνος, ή την ’ίδια θρησκεία. Άς δούμε τί λέει ή Γραφή.

α) Ό Αβραάμ άποκαλει τόν Λώτ άδελφό, ενώ ήταν άνεψιός του. «Μή έστω μάχη άναμέσον έμοϋ καί σου... δη άνθρωποί άδελφοί έσμέν»19 Ίδοΰ λοιπόν άνήψια καί λέγονται άδελφοί.

β)« Καί οί άδελφοί αυτόν υιοί δυνατοί δισχίλιοι»20 Δέ νομίζω δτι μπορεί νά έχει κανείς δυό χιλιάδες άδελφοΰς. Σίγουρα πρόκειται περί ομογενών .

γ)Στήν Κ. Διαθήκη ό Ιωάννης ονομάζει την Θεοτόκον άδελφήν τής Μαρίας του Κλωπά, ενώ σε καμμιά περίπτωση, ή Παράδοση δεν άναφέρει νά έχει άδελφήν ή Παρθένος Μαρία: «Ειστήκεισαν δέ παρά τφ στανρφ τον Ίησοϋ ή μήτμρ αντοϋ καί ή άδελφή τής μμτρός αντοϋ, Μαρία ή τον Κλωπά»21 22 Έδώ άναφέρει τή λέξη άδελφή άντί τής λέξης συγγενής.

δ) Στό Ευαγγέλιο του Ματθαίου διαβάζομε ότι ό Κύριος τήν ήμέρα που άναστήθηκε είπε στίς Μυροφόρες: «Υπάγετε, άπαγγείλατε τοϊς άδελφοϊς μον,    ΐνα άπέλθωσιν εις την Γαλίλαίαν...». 29 καί έδώ εννοεί ό Κύριος τους μαθητές Του.

Έξ’ άλλου, αν είχε ή Μαρία καί άλλα παιδιά δέ θά τήν παρελάμβαναν μετά τή σταύρωση του Ίησοΰ τά παιδιά της καί θά τήν παρέδιδε ό υιός της στόν Ίωάννη;(Ίωάν ιθ' 27). Είναι πλέον ήλιου φαεινότερον ότι πλανώνται οί αιρετικοί καί δέν άξίζει τόν κόπο νά τους λαμβάνει κάποιος σοβαρά. Είναι φανερή ή άδυναμία τους νά άντιληφθοΰν τό πνεύμα τών Γραφών, Γσως επειδή είναι κατευθυνόμενοι καί μελετούν αυτά που τους υποδεικνύουν οί δάσκαλοί τους.

Εμείς, πιστοί στην Παράδοση τής Εκκλησίας μας, ας τιμούμε καί εγκωμιάζομε την Παρθένο καί Θεοτόκο Μαρία που χάρις στην αγνότητά της καί τη σωφροσύνη της έλκυσε τό Θεό Λόγο νά πάρει σάρκα άπό τά αϊματά της καί νά μάς ελευθερώσει άπό τη σκλαβιά του διαβόλου.

17. Αντί Επιλόγου

Αντί επιλόγου μεταφέρομεν εδώ την τελευταία παράγραφο άπό τό λόγο του Ν. Καβάσιλα, στη Γέννηση τής Παρθένου.

«...Μιά άκατάπαυστη λοιπόν υμνωδία προσφέρεται σ’ αυτήν καί άπό τίς δυό κτίσεις. Μέ μιά φωνή όλες οί γλώσσες ψάλλουν τά δικά της μεγαλεία καί είναι άσίγητοι ύμνωδοί τής Μητέρας του Θεού, όλοι οί άνθρωποι καί όλοι οί χοροί των άγγέλων. Καταθέτουμε λοιπόν κι εμείς, ψάλλοντας, στήν κοινή εισφορά αυτά που μπορέσαμε, λιγότερα δυστυχώς καί άπ’ αυτά που οφείλαμε καί έπρεπε νά είμαστε πρόθυμοι νά προσφέρομε.

Τόσα πολλά είναι αυτά που οφείλομε. Αλλά καί σ’ εσένα καί στη δική σου φιλανθρωπία άνήκει, πολυύμνητη, νά μη σταθμίσεις τη χάρη που θά δώσεις σε τίποτε δικό μας, άλλά στη δική σου μεγαλοπρέπεια. Κι όπως έσΰ εξαιρέθηκες άπό τό κοινό γένος κι έγινες δώρο στό Θεό, έκόσμησες έπειτα όλους τους υπόλοιπους άνθρώπους, έτσι καί σέ μάς, άντί γι’ αύτοΰς εδώ τους λόγους που σου προσφέρομε, αγίασε τό θησαυροφυλάκιο τών λόγων, τήν καρδιά μας, κι άνάδειξε τή χώρα τής ψυχής άγονη γιά κάθε κακό μέ τή χάρη καί φιλανθρωπία του μονογενούς σου Υίοΰ, του Κυρίου καί Θεοΰ καί σωτήρα μας Ίησοΰ Χρίστου , στόν όποιον αρμόζει κάθε δόξα, τιμή καί προσκύνηση μαζί μέ τόν άναρχο του Πατέρα καί τό πανάγιο καί άγαθό καί ζωοποιό Πνεύμα, τώρα καί πάντοτε καί στους αιώνες. Αμήν.»

Εισαγωγή στο Ορθόδοξο Διαδίκτυο από το Βιβλίο   :

Η ΠΑΡΘΕΝΟΣ ΜΑΡΙΑ Η ΜΗΤΕΡΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ

Χαραλάμπους Νεοφύτου

Πρεσβυτέρου

Η μορφοποίηση κειμένων και εικόνων έγινε από τον Ν.Β.Β

Επιτρέπεται η αναδημοσίευση σε Ορθόδοξα Ιστολόγια,για μη εμπορικούς σκοπούς με αναφορά Πηγής το Ιστολόγιο 

©   ΠΗΔΑΛΙΟΝ  ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

http://www.alavastron.net/

        

 

18,Βιβλιογραφία

1.    Κ. Καλλινίκου, Πρωτ. «ΘΕΟΤΟΚΙΑΣ», Β. ’Έκδοση Άθήναι 1958.

2.    Νικολάου Καβάσιλα,    « Ή ΘΕΟΜΗΤΩΡ»,

Έκδοση, Πανελ. ίερ. Ίδρΰμ. Ευαγγελίστριας, Τήνου, 1968.

3.    Θεοκλ. Διονυσιάτου, Μονάχου,« Ή ΜΗΤΕΡΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ», Θεσσαλονίκη, 1998.

4.    Ίωάν.Δαμασκηνοΰ,«ΕΚΔ.    ΑΚΡΙΒΗΣ ΟΡΘΟ

ΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ», Ε.Π.Ε. Ιωαν. Δαμασκηνού.

5.    Μηναία τής ’Εκκλησίας.

6. «Πρωτοευαγγέλιο ’Ιακώβου», (άπό τά Απόκρυφα)

1    Γένεση, γ' 3,5.

2   Γένεση. Κη' 12.

3’Έξοδος, λε'14.

4Έξοδος. Ιστ'33.

5Ίεζεκ. μδ'. 1,3.

6Δανιήλ, β'. 34.

7   Ματθαίος, ά. 18.

8   Αριθμοί λστ. 59.

9Λονκας. 2638.

10Λονκα ά. 3956.

11Λονκα. ά. 39 καί έξης.

12Λουκά, α'. 56.

13   Λονκας, ά 35.

14   Ρωμαίους, θ' 5.

15   Ματθ. ά 25.

16   Γένεση, η' 7.

17   Σαμ. Στ' 23.

18   Ματθ. κη 20.

19   Γένεση, ιγ' 8.

20   Χρονικών Α. θ' 613—Νεεμίας ια 11,13,14.

21   Ίωάν. ιθ! 25.

22   Ματθ. κη' 10

Kindly Bookmark this Post using your favorite Bookmarking service: