Ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου

8 Ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου

Ή Εκκλησία μας γιορτάζει τό γεγονός τοΰ Ευαγγελισμού τής Παρθένου στις 25 Μαρτίου.

Ή υπόθεση τοΰ Εύαγγελισμοΰ έχει ώς έξης: Ή Παρθένος Μαρία φεύγει άπό τό Ναό προετοιμασμένη, εφοδιασμένη μέ σπάνιες άρετές όσο κανένας άνθρωπος, άκολουθει τόν Ιωσήφ, τό μνηστήρα της, καί πηγαίνει στη Ναζαρέτ, 66 μίλια μακρυά άπό την Ιερουσαλήμ. Έκει στη Ναζαρέτ δέχεται την επίσκεψη του Αρχαγγέλου Γαβριήλ, που τής μετέφερε τό χαρμόσυνο μήνυμα του ουρανοί), τόν ερχομό του Μεσσία που μέ πολλή λαχτάρα περίμεναν οί Έβραιοι,.Τό χαρμόσυνο αυτό γιά όλη τήν άνθρωπότητα μήνυμα δόθηκε στή Μαρία 6 μήνες μετά που ή Ελισάβετ συνέλαβε τόν Ιωάννη τόν Πρόδρομο. Τή χαρμόσυνη αυτή άγγελία που δέχτηκε ή Μαρία άπό τόν άγγελο, τήν περιγράφει ό Ευαγγελιστής Λουκάς ώς εξής: « Έν δέ τω μηνί τω έκτω άπεστάλη ό άγγελος Γαβριήλ υπό τον Θεοϋ εις πόλιν τής Γαλιλαίος, ή όνομα Ναζαρέτ, πρός παρθένον μεμνηστευμένην άνδρί φ όνομα Ιωσήφ, έξ οίκον Αανίδ, καί τό όνομα τής παρθένον Μαριάμ. Καί είσελθών ό άγγελος πρός αύτήν είπε· Χοίρε, κεχαριτωμένψ ό Κύριος μετά σοϋ· ενλογημένη συ ’εν γυναιξίν. Ή δέ ίδοϋσα διεταράχθμ επί τώ λόγω αύτοϋ, καί διελογίζετο ποταπός εΐη ό άσπασμός οντος. Καί εΐπεν ό άγγελος αύτή μή φοβοϋ, Μαριάμ  ενρες γάρ χάριν παρά τώ Θεώ
Καί ιδού συλλήψης έν γαστρί καί τέξε νίόν, καί καλέσεις τό όνομα αυτοϋ Ίησοϋν. Οντος έσται μέγας καί υίός ύψίστον κληθήσεται, καί δώσει αύτώ Κύριος ό Θεός τόν θρόνον Δαυίδ τον πατρός αυτοϋ, καί βασιλεύσει έπί τόν οικον Ιακώβ εις τούς αιώνας, καί τής βασιλείας αυτόν ονκ έ'σται τέλος. Είπε δε Μαριάμ πρός τόν άγγελον πώς έσται μοι τούτο, έπεί άνδρα ου γινώσκω; Καί άποκριθείς ό άγγελος ειπεν αυτή· Πνεύμα Άγιον έπελεύσεται έπί σέ καί δύναμις Υψίστου έπισκιάσει σοι διό καί τό γεννώμενον Αγιον κληθήσεται υιός Θεόν... είπε δε Μαριάμ ιδού η δούλη Κυρίου γενοιτό μοι κατά τό ρήμα σου. Καί άπηλθεν άπο αυτής ό άγγελος».9 Είναι πολΰ παραστατική καί ξεκάθαρη ή εικόνα τοΰ Ευαγγελισμού  όπως την περιγράφει ό Λουκάς καί μοιάζει κατά πολΰ με τη διήγηση των « Απόκρυφων» καί τήν Παράδοση τής Εκκλησίας μας. Με τήν άπάντηση τής Παρθένου, πρός τόν άγγελο, «ιδού ή δούλη Κυρίου, άς γίνει όπως είπες», άρχισε νά εφαρμόζεται τό σχέδιο τοΰ Θεοΰ γιά τή σωτηρία τοΰ κόσμου μέ τή συμμετοχή τής ταπεινής καί ενάρετης κόρης τοΰ Ιωακείμ καί τής Αννας.

Ή μαρτυρία αυτή τοΰ Λουκά που άναφέρεται στό γεγονός τοΰ Εύαγγελισμοΰ τής Παρθένου Μαρίας, συμφωνεί μέ τήν άναφορά που διαβάζουμε στό « Πρωτοευαγγέλιο τοΰ Ιακώβου,» μέ τή διαφορά ότι στό κείμενο τοΰ τελευταίου υπάρχει περισσότερη λεπτομέρεια στά γεγονότα. Αυτό δικαιολογεί τόν Καλλίνικο, που λέγει ότι στά λεγόμένα «Απόκρυφα» υπάρχουν μαργαρίτες σκεπασμένοι κάτω άπό σκουπίδια καί ή Εκκλησία τους άνέσυρε καί τους καθάρισε.

Πολλοί Πατέρες τής Εκκλησίας εγκωμίασαν την Παρθένο γιά την άνταπόκρισή της καί τη συνεργασία της στό σχέδιο του Θεοΰ, καί κυρίως την υποταγή καί την ταπείνωσή της. Βέβαια δέν είναι του παρόντος νά εξετάσομε αυτό τό μεγάλο έργο των Πατέρων, άλλά θά μεταφέρομε ένα μικρό άπόσπασμα άπό τίς ομιλίες ένός θεολόγου του 14ου αιώνα, του Νικολάου Καβάσιλα, γιά κατατόπιση των άναγνωστών μας. Σχολιάζοντας τη στάση τής Μαρίας στό άκουσμα τής παράδοξης άγγελίας ότι θά γεννήσει παιδί, γράφει ό Ν. Καβάσιλας: « Ένώ τη μακαρία Παρθένο ό άγγελος την κάλεσε νά πραγματοποιήσει κάτι τό εντελώς άσυνήθιστο, κάτι που δέν ήταν σύμφωνο μέ την άνθρώπινη φύση, που ξεπερνοΰσε τη λογική κατανόηση... συγκέντρωσε την προσοχή της καί μέ όλη της την ένταση εξέταζε τό χαιρετισμό, ζητώντας νά μάθει μέ άκρίβεια τόσο τόν τρόπο τής κυήσεως όσο καί κάθε τι σχετικό... Γι’ αυτό ζήτησε την εξήγηση γιά τό πρώτο άπό τόν Γαβριήλ, ένώ τό δεύτερο τό ήξερε άπό τόν εαυτό της. Τό θάρρος πρός τό Θεό καί την παρρησία τά ευρισκε πράγματι ή Παρθένος μέσα της, άφοΰ δέν είχε την καρδίαν της «καταγινώσκουσαν», όπως λέγει καί ό Ιωάννης, άλλά « συνηγορούσαν».

Στη συνεχεία, παρουσιάζει την Παρθένον νά έρωτά:« Πώς θά γίνει αυτό; Όχι γιατί έχω ή ίδια άνάγκη άπό περισσότερη καθαρότητα καί μεγαλύτερη αγιότητα, άλλά γιατί είναι νόμος τής φΰσεως νά μη μπορούν νά κυοφορούν όσες, όπως εγώ έχουν διαλέξει τη ζωή τή παρθενίας . Πώς θά γίνει αυτό έρωτά, άφοΰ δέν έχω σχέση μέ άνδρα;». Καί τότε μόλις ό Γαβριήλ άνεκοίνωσε τόν τρόπο τής παράδοξης κυοφορίας: « Πνεύμα 'Άγιον έπελεΰσεται επί σέ καί δΰναμις ύψίστου επισκιάσει σοι»...μέ ψυχή καθαρή άπό άνησυχίες, μέ σκέψη γεμάτη γαλήνη είπε. «Ίδοΰ ή δούλη Κυρίου γένοιτό μοι κατά τό ρήμα σου». «Καί ό Λόγος σάρξ έγένετο καί έσκήνωσεν εν ύμιν». Έτσι μόλις ή παρθένος έδωσε την άπάντηση στό Θεό, δέχεται άπό αυτόν τό Πνεύμα που δημιουργεί την όμόθεη σάρκα.

Καί γιά τίς άρετές τής Παρθένου, ό ίδιος θεολόγος, γράφει: « Καί έφθασεν ή άρετή μιας ψυχής νά σταματήσει την κακίαν τών άνθρώπων τόσων αιώνων. Όπως ή Κιβωτός έσωσε τόν άνθρωπο κατά τό κοινό ναυάγιο τής οικουμένης, δέν έλαβε ή ίδια μέρος στίς συμφορές καί διέσωσε στό γένος τή δυνατότητα νά συνεχιστεί, τό ίδιο συνέβηκε καί μέ την Παρθένο. Καί μόνον αυτή μπόρεσε νά γκρεμίσει τό τείχος που χώριζε την οικουμένη άπό τό Θεό, μέ μόνα όπλα εκείνα που έδωσεν ό Θεός στόν άνθρωπο γιά τόν άγώνα τής άρετής».

Ό Γρηγόριος ό Νεοκαισαρίας έγραφε γιά τή γιορτή τοΰ «Ευαγγελισμοί)»: «Όλες τις γιορτές μας προσφέρομε στό Θεό σάν θυσία καί πρώτη άπ’ όλες, τόν Ευαγγελισμό τής Θεοτόκου, όπου έγινε ή αρχή όλων των άγαθών μας».

Εισαγωγή στο Ορθόδοξο Διαδίκτυο από το Βιβλίο   :

Η ΠΑΡΘΕΝΟΣ ΜΑΡΙΑ Η ΜΗΤΕΡΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ

Χαραλάμπους Νεοφύτου

Πρεσβυτέρου

Η μορφοποίηση κειμένων και εικόνων έγινε από τον Ν.Β.Β

Επιτρέπεται η αναδημοσίευση σε Ορθόδοξα Ιστολόγια , για μη εμπορικούς σκοπούς με αναφορά Πηγής το Ιστολόγιο

©   ΠΗΔΑΛΙΟΝ  ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

http://www.alavastron.net/

Kindly Bookmark this Post using your favorite Bookmarking service: